MEID, MEID, WAT VLIEGT DE TIJD...

Ruim tien jaar zorgde Janny Bosman voor schitterende en puur Hollandse onderwaterbeelden voor DUIKEN magazine. Met deze portfolio neemt ze afscheid van ons en blikt ze terug op mooie herinneringen.

Kijk nou, dat was toen ik voor mijn artikel ‘typisch Hollands’ de waterlelies fotografeerde met een langsrijdende trein. Er kwam een politiebusje over het fietspad naar ons toe. Een machinist had de meldkamer gebeld; er drijft een lichaam in het water naast de spoorlijn. Nadat alles duidelijk was voor de politie werd de meldkamer gerustgesteld. De beide agenten bleven nog even glimlachend toekijken en daarna werd ons nog veel succes gewenst.

VEEL GELEERD

Mooie herinneringen heb ik als auteur aan de vele publicaties in dit magazine. Ikzelf heb enorm veel van allerlei vissoorten, voortplanting en leefomstandigheden onder water geleerd. Ruim tien jaar heb ik bijna maandelijks artikelen met bijbehorende onderwaterfoto’s aangeleverd. Als rode draad kronkelt de duiksport in het ‘zoete’ water hier doorheen. Ondergewaardeerd is het zoete water ten opzichte van de prachtige zoutwaterduikstekken in Zeeland. Ook voor mij geen twijfel dat de Oosterschelde de prachtigste duikstekken heeft in Nederland, maar mijn belangrijkste inzet was het zoetwaterleven in beeld brengen voor de lezers. ‘Ga je gang, leef je uit, met respect en kom maar op!’ was de sturing van de redactie. Nu ben ik aangekomen op een punt dat ‘herhalingen’ een storende rol gaan spelen, zo ervaar ik het zelf tenminste. Tijd om te stoppen en ik heb dan ook besloten dit als laatste publicatie in te leveren met een terugblik op enkele duiken, zomaar een willekeur. Laten we beginnen.

VROLIJKE NOOT

E en beekprik, niet groter dan een ballpoint, in een stromend beekje. Het water is niet dieper dan 10 centimeter en ik wilde de paai van dit bijzondere visje in beeld brengen, onder water uiteraard. Keer op keer gingen Bruno en ik terug en telkens vorderde het plan om dit uit te voeren iets verder. Ik mag stellen dat het de moeilijkste opgave was, maar wel eentje die we nooit meer vergeten. Wat is de natuur toch bijzonder, ingewikkeld, prachtig, maar ook wreed. En alles met één einddoel; voortplanting.

P aaiende zeelten, paaiende Europese meervallen, paaiende snoeken, ik vraag mijzelf af of ik ze ook gevonden zou hebben in het geval ik niet een nieuw artikel voor ogen had. Van enkele vissen wist ik het bestaan niet eens. Denk aan de kleine modderkruiper, de eerdergenoemde beekprik, de rivierdonderpad met zijn eieren onderaan een steen. We bladerden door een visatlas, kregen een idee, gingen ons verdiepen in de vis en maakten een plan. Maar wat we ook deden of verzonnen, het plezier stond (en blijft staan) op nummer 1. Het artikel was dan ook alleen geslaagd als het een vrolijke noot had in onze beleving. Een biologische of wetenschappelijke benadering hebben wij niet; we gingen erin zoals wij dachten dat het moest en zo werd het ook beschreven in de veronderstelling dat veel lezers zich hierin konden herkennen. En altijd kwam er wel een ‘nieuwtje’ aan informatie.

G aandeweg heb ik ook de nodige aandacht willen geven aan het prachtige Zeeuwse zoute water en aan de Noordzeekust. Van harnasmannetje, mul, rode poon, zwartooglipvis tot kortsnuitzeepaardje, snotolf, slakdolf of zeedahlia. Maar de allerleukste momenten hebben we beleefd met de half-halfopnames. We gingen op pad met touwen, laddertje, zeilen, planken, luchtbed en zeker niet te vergetendroge kleding. Menigmaal gleed ik onbedoeld het water in. Meestal was ik in de veronderstelling dat het te water gaan eenvoudig was waar ik wilde fotograferen. Bruno riep mij dan een halt toe; “ Erin gaat hier simpel, eruit gaat hier nooit lukken.” Daarna draaide en keerde hij wat en bedacht altijd met wat hulpmiddelen een oplossing voor mij. Bedankt , buddy. En ook jullie, l ezers van DUIKEN magazine: bedankt voor jullie waardering. Redactie: bedankt voor de goede samenwerking. Tot aan de waterkant!

Dit ben ik! Ik fotografeer met een Olympus systeemcamera OM-D E-M1 in een Nauticam onderwaterhuis met hoekzoeker. Flitsers 2x Inon Z-330, al dan niet met snoot. En ik hou van... zoet!

Paaiende Europese meervallen. Wat gaat dat tekeer. Ik heb de paai inmiddels drie verschillende seizoenen gefotografeerd.

Met een publicatie over de brasem is het allermaal begonnen (8/2012).

In de serie ‘typisch Hollands’ kon de Blauwe Trots natuurlijk niet ontbreken. Nou, begin er maar eens aan. Een geschikte locatie vinden heeft maanden geduurd. Eenmaal in het water stond de marechaussee binnen 5 minuten aan de kant; ‘Graag NU auto weghalen!’.

Paaiende snoeken voor de eerste keer bij toeval tegengekomen. Enkele seizoenen later gericht gezocht en weer gevonden, maar het kost veel doorzettingsvermogen om een mooie plaat te schieten.

Kortsnuitzeepaardjes in de Oosterschelde konden vanzelfsprekend niet ontbreken in het magazine.

Schubkarpers in de Boschmolenplas. Vanwege het vaak heldere water in deze grindafgraving is het een feest om karpers te fotograferen.

Ik moet heel eerlijk zeggen, dat ik het wel erg spannend vind. Ik heb nog nooit zulke grote haaien gezien.