HET FIASCO VAN DIEPPE

Om Stalin te vriend te houden landden de geallieerden al in augustus 1942 in het Franse Dieppe. Er is nooit grondig onderzoek gedaan naar het enorme fiasco waar deze actie op uitdraaide.

Om 05.07 uur, vlak voor zonsopkomst, liepen de eerste landingsvaartuigen op het stenige strand bij het Noord-Franse Dieppe. Het was 19 augustus 1942, en Frankrijk was al twee jaar bezet door de Duitsers toen de geallieerden hun eerste grote landingsoperatie uitvoerden.

Op het strand waren maar 60 Duitse soldaten gelegerd, onder luitenant Willi Weber, maar de meeste zaten wel in vier betonnen bunkers – een ervan gecamoufleerd als een strandhuisje – aan de oostkant van het strand. Andere troepen lagen op de duinen aan de andere kant van de promenade.

zodra de landingsboten hun klep hadden neergelaten, openden de Duitsers het vuur met machinegeweren en granaatwerpers. Majoor George Schofield, die de voorste aanvalsgolf leidde, zette als eerste zijn voet op de neergeklapte klep. Onmiddellijk werd zijn lijf doorzeefd door kogels uit Duitse mitrailleurs.

De Canadese soldaten renden wanhopig vooruit, recht de kogelregen in. Velen bezweken meteen. Anderen sprongen over stapels dode en gewonde kameraden en renden blind op het strand af. Het was een verschrikkelijke slachtpartij. Van de 250 man van de eerste aanvalsgolf wist maar een handvol soldaten het 50 meter brede strand heelhuids over te steken en de strandwal te bereiken, die enige bescherming bood. Ze lagen er plat op hun buik – sommigen buiten zichzelf van angst, anderen verdoofd door het onvoorstelbare bloedbad. Toen ze achter zich keken, zagen ze dat het strand bezaaid lag met doden, gewonden en lichaamsdelen.