INVASIE VAN DE RIVIÈRA

Op 15 augustus 1944 begon Operatie Dragoon, de geallieerde invasie in Zuid-Frankrijk. Het doel waren de havens van Marseille en Toulon, en contact leggen met de troepen die net een uitbraak uit Normandië hadden geforceerd. De Duitsers vochten wanhopig om de geallieerden terug in zee te drijven.

Door ANDERS FAGER

Operatie Dragoon was gericht op Marseille en Toulon.

Operatie dragoon 1944

Al in 1942, nog voor de invasie in Italië, dachten de geallieerden in het westen na over hoe een invasie in Frankrijk eruit moest komen te zien. Ze wilden tegelijk in het noorden en zuiden aan land gaan, en die operaties kregen de naam Sledgehammer en Anvil (Hamer en Aambeeld), maar werden later omgedoopt tot Overlord en Dragoon. Het gebrek aan landingsvaartuigen leidde ertoe dat Overlord in Normandië als eerste werd uitgevoerd en Dragoon aan de Rivièra zodra het mogelijk was, misschien pas een aantal maanden later.

De planning van Dragoon verliep rommelig. De benodigde troepen moesten aan het front in Italië worden onttrokken, wat weerstand opleverde van de commandanten daar. Stalin wilde daarnaast dat Roosevelt de druk in het westen zou opvoeren en De Gaulle wilde dat de Franse troepen uit Noord-Afrika zouden worden ingezet om Frankrijk te bevrijden. Om het allemaal nog lastiger te maken lag Churchill dwars, omdat hij vond dat Stalin en Roosevelt hem niet genoeg steun boden om avontuurlijke operaties op de Balkan op te starten.

Operation Dragoon zag officieel op 14 juli 1944 het licht. Het plan was om in de Rivièra te landen met het 6e Korps van Truscott, een bruggenhoofd te vestigen en vervolgens de Franse Legergroep B van De Tassigny aan land te zetten. Het doel was de havens van Toulon en Marseille innemen, Zuid-Frankrijk bevrijden en contact leggen met de geallieerde troepen in het noorden die net uit Normandië waren gebroken.

heel zuid-Frankrijk werd verdedigd door Legergroep G van generaal Blaskowitz. Deze eenheid bestond uit het vrij kleine 19e Leger aan de Rivièra en het nog kleinere 1e Leger aan de Atlantische kust. Blaskowitz was een zachmoedig en gelovig man, die al in Polen in aanvaring was gekomen met de nazi’s en het sindsdien moest doen met minder aantrekkelijke baantjes. Zijn legergroep was een nogal treurig geheel van vrijwillige Osttruppen, eenheden die waren bewapend met in beslag genomen Franse wapens en eenheden die moesten worden gereorganiseerd. Sommige divisies moesten wel 100 kilometer kust verdedigen. Het enige wat nog enigszins in orde was aan deze versterkte Zuidwal, was de kustartillerie, die bestond uit buitgemaakte Franse kanonnen. Een ander probleem voor de Duitsers werd gevormd door de warrige commandostructuur. De Duitse marine (inclusief de kustartillerie) deed wat ze wilde en dit gold ook voor de luchtmacht (die zelfs eigen grondeenheden had en de controle over de luchtafweer). Verder was er nog de veiligheidsdienst die haar eigen oorlog voerde tegen het Franse verzet. De landmacht had dus helemaal niets te vertellen.

Generaal Blaskowitz leidde de Duitsers in Zuid-Frankrijk.

Blaskowitz en de andere Duitse commandanten verwachtten al een nieuwe landing na Overlord, ergens in het zuiden. Hij begon plannen te maken voor de ontruiming van Zuid-Frankrijk, maar na de aanslag op Hitler op 20 juli 1944 was dit plan uit den boze. Blaskowitz bleef in het geheim wel bezig met een terugtocht naar Dijon en hij verplaatste daarom zijn enige reserve, de 11e Pantserdivisie naar de oostzijde van de Rhône.

Generaal Truscott leidde het 6e Korps.

De geallieerde strijdmacht bestond uit twee zeer verschillende onderdelen. Het 6e Korps van Truscott bestond uit drie ervaren divisies, een luchtlandingseenheid en de gemechaniseerde Task Force Butler. Truscott zelf was een geharde veteraan die had gevochten bij Guadalcanal en er bekend om stond dat hij jeuk kreeg van ‘idioten’. Zijn landing zou worden ondersteund door vijf slagschepen, ruim 20 kruisers en zo’n negen escortevliegdekschepen. Bovendien stonden er nog 3500 vliegtuigen klaar op Corsica en Sardinië. Op de eerste dag moesten er 55.000 man en 6500 voertuigen aan land worden gezet.

Generaal de Tassigny leidde Legergroep B.

De Franse Legergroep B was een heel ander verhaal. Dit onderdeel was iets groter dan het korps van Truscott en bestond uit een pantser- en drie infanteriedivisies. De Franse koloniën moesten het moederland komen redden, onder aanvoering van