Eigen fotoboek

Yolanda Simarro

Nee heb je, ja kun je krijgen

Sportfotografie op de kaart zetten binnen de Fotobond is het doel van Yolanda Simarro. Samen met Ton Thomassen is zij de coördinator van de Landelijke Groep Sportfotografie. Daarnaast is Yolanda medeoprichter van de nieuwe fotoclub Sportbeeld, die afgelopen jaar direct een vierde plaats bemachtigde in de Bondsfotowedstrijd.

Door Diana Bokje Fotografie Yolanda Simarro

Na haar drukke promotieonderzoek wilde Yolanda tijd vrijmaken voor haar twee passies: sport en fotografie. Via haar uit de hand gegroeide hobby als aerobicsinstructrice rolde ze in de streetdance en turnwereld. Yolanda wacht niet af wat er op haar pad komt, maar jaagt actief haar dromen na. Zo benaderde zij de Kon. Ned. Gymnastiek Unie, omdat zij graag het NK Turnen wilde fotograferen. “Dat gaat natuurlijk niet zomaar. Ik heb foto’s ingestuurd en in ruil mijn foto’s beloofd voor b.v. hun nieuwsbrief. Zo kreeg ik mijn eerste persaccreditatie. Vanuit de zaal kun je natuurlijk foto’s maken en dat is heel leuk, maar als je op ooghoogte staat met de sporters is dat fantastisch.”

Bij sportfotografie komt veel kijken. Ten eerste zijn er gedragsregels. Zoals waar je mag staan en waar niet. Je mag de sporters niet hinderen. Flitsen is uit den boze. Bovendien is het belangrijk dat je de sport leert kennen. Yolanda raadt fotografen aan om bij een voor jou nieuwe sport altijd eerst een keer te kijken zonder camera.

“Zo leer je de sport kennen en kun je rustig bekijken wat mooie posities zijn om fotografisch je slag te slaan. Het is goed om de spelregels te kennen, zodat je begrijpt wat er gebeurt in het veld. Ook wanneer je je goed hebt voorbereid, gaat het nog wel eens mis. Zo had ik tijdens een basketbalwedstrijd een prachtige plek veroverd van waaruit ik een mooi overzicht had, maar tijdens de wedstrijd liepen continu de scheidsrechters voor mijn

NK Turnen

NK Paalfitness

“Op ooghoogte met de sporters is fantastisch”

NK Turnen

Baanwielrennen, achtervolging

Baanwielrennen, de val

“Het gaat vaak zo snel, dat ik soms pas achteraf echt zie wat er gebeurde”

neus. Die onverwachte omstandigheden zorgen voor een extra creatieve uitdaging. Toen heb ik er gebruik van gemaakt door b.v. tussen hun benen door te fotograferen, of hen aan de zijkant te zetten als een soort extra coulisse. Naast de creatieve foto’s die ik voor mezelf maak, zorg ik ervoor dat ik ook de beelden maak die de sporters zelf willen zien. Ik kies van tevoren op welk soort foto’s ik me ga richten. Ga ik voor de emotie of de actie, het schakelen vind ik heel lastig.”

Juist amateursporten bieden veel mogelijkheden om te oefenen. Daarom is dat volgens Yolanda een mooi startpunt voor de beginnende sportfotograaf.

“Net zoals jij als fotograaf hebt moeten oefenen, moeten de sporters dat ook. Wanneer je een training bezoekt, kun je een sporter vragen één oefening steeds opnieuw te doen. Hierdoor kun jij je helemaal uitleven, terwijl de sporter zijn vaardigheden versterkt. Zodra je een band hebt opgebouwd met een club weten ze ook wat ze van je kunnen verwachten. Als huisfotograaf van de Amsterdam IJshockey Tigers hoef ik maar iets te roepen en het kan. Zo werd er direct een trap voor me geregeld, toen ik opperde dat ik wel eens van boven de glazen boarding wilde fotograferen. Tijdens de coronaperiode heb ik de Tigers buiten de zaal geportretteerd. Buiten het stadion hebben ze een ander leven en zijn ze stratenmaker, schilder of financiële mannen in pak. Met dit project ‘Tiger Op Het Droge’ kon ik toch blijven fotograferen en houd je de band in stand. Allemaal heel leuk, maar ik zal blij zijn als er straks weer echte wedstrijden zijn met publiek, dan komt het fanatisme van de sporters naar boven.

“Een nadeel van sportfotografie binnen zijn de lichtomstandigheden. Goede zaalfoto’s vragen om een flinke investering. Voor een bevredigend resultaat heb je minimaal een fullframe camera met lichtsterke lenzen nodig (diafragma f/2.8) en goede prestaties op minimaal ISO 2000.

IJshockey

IJshockey IJshockey

Wanneer je in de hogere sportregionen mag fotograferen, is het licht vaak beter. Om binnen te komen is het handig als je contacten hebt. Binnen de Landelijke Groep stimuleren we fotografen om met elkaar mee te gaan, zodat ze hun ervaring en kennis kunnen uitbreiden en delen.”

Yolanda fotografeerde ook bij kickboksen. Ze stond vlakbij de ring en middenin de hitte van de wedstrijd. “Het is lastig om dan je kalmte te bewaren. Door me op vorm en compositie te concentreren, kan ik emotioneel afstand houden. Het is een kwestie van continu focus houden en kijken waar het moment zich afspeelt. Het gaat vaak zo snel, dat ik soms pas achteraf echt zie wat er gebeurde.”

Emotie speelt een belangrijke rol in haar fotografie. De roes van de overwinning en de teleurstelling van de verliezer. “Blije emoties zijn gemakkelijk te fotograferen, maar negatieve emoties vind ik lastiger. Wanneer iemand zich achter de schermen terugtrekt om zijn verlies te verwerken, vind ik het moeilijk om in zijn persoonlijke zone te komen met je camera. Toch hoort dit er ook bij. Het is voor mij een van mijn persoonlijke verbeterpunten op mijn lijstje.” Klaas Jan van der Weij is Yolanda’s grote voorbeeld. “Ik voel me soms net een

groupie en heb inmiddels meerdere plakboeken met zijn krantenfoto’s. Wat ik het meest in hem bewonder is de manier waarop hij zijn standpunt kiest en de perfecte momenten vastlegt. Wanneer alle persfotografen links van het veld staan, klimt hij rechts in een boom. Met zijn standpunten en doorkijkjes creëert hij bijzonder creatieve en unieke sportfoto’s. Ik heb hem al een paar keer mogen ontmoeten en mijn grootste droom is dat Klaas Jan ooit tegen mij zegt dat hij mijn foto’s goed vindt. Maar ja, dat durf ik eigenlijk niet hardop te zeggen. Want dat zou echt waanzinnig zijn…“

NK Skeeleren

Voetbal-Rookies