L2 Potęgowanie Kultury Lublina i Lwowa by Warsztaty Kultury

«L²» — potęgowanie kultury Lublina i Lwowa Ideą projektu «L²» jest stworzenie okazji do spotkania różnych środowisk twórczych Lublina i Lwowa, a przede wszystkim - przedstawicieli «młodej», eksperymentalnej, niezależnej, alternatywnej współczesnej sztuki i kultury. Bezpośredni kontakt osób o podobnych profesjach ma być pretekstem do wymiany wiedzy, doświadczeń, «know-how» w obszarze sztuki i kultury, co w dalszej perspektywie posłuży do budowania kolejnych pomostów i projektów kulturalnych. Program artystyczny został skomponowany w taki sposób, aby pokazać jak najszersze spektrum twórczości środowisk kulturalnych obu miast. W projekcie oprócz artystów wezmą udział menadżerowie kultury, kuratorzy wystaw, animatorzy, dziennikarze oraz reprezentanci organizacji NGO. Tegoroczna kwietniowa edycja «L²» w Lublinie jest odpowiedzią na zeszłoroczny listopadowy kulturalny szturm Lwowa, dokonany przez artystów z Lublina. Projekty, które zostaną przedstawione w Lublinie były na różne sposoby zainspirowane poziomymi kontaktami między artystami z Ukrainy i Polski, co gwarantuje komfort ich realizacji w przestrzeni Lublina. Zasadniczym kryterium wyboru projektów do lubelskiej edycji jest «dynamiczny proces» realizacji zaproponowanych idei oraz koncepcji, które zaczynają swoje publiczne życie właśnie z «L²». Mamy nadzieję, że będą miały one pomyślny ciąg dalszy w innych wymiarach terytorialnych oraz czasowych. Równie ważne jest, aby uczestnicy projektu «L²» zyskali świadomość jego istoty, czyli wymiany kulturowej, wymiany formy i terytorium, aktualizującej artystyczne wysiłki całej grupy i każdego artysty z osobna. Ważny jest również potencjalny odbiór przez artystów i kuratorów miasta prezentacji, postrzeganie Lublina jako organicznej i komfortowej przestrzeni dla samorealizacji artystycznej, zwłaszcza w kontekście starań Lublina o tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w roku 2016. Tegoroczna prezentacja ukraińskiego środowiska artystycznego w Lublinie składa się z trzech części: • Sztuka wizualna - przedstawiona w 10 projektach (malarstwo, instalacje, multimedia, performance, fotografia) z udziałem 20 autorów – w roli głównego kuratora występuje Wołodymyr Kaufman. Autorami prac są przeważnie młodzi twórcy w najciekawszym okresie swojego bezkompromisowego twórczego wzlotu. • Blok muzyczny został przygotowany przez środowisko «JazzClub.Lviv», które składa się z około 200 muzyków; cykl zaplanowany na trzy kolejne wieczory to prezentacja trzech projektów jazzowych o wyrazistym ukraińskim podłożu etnicznym oraz w trzech projektach młodych artystów, którzy pracują w dziedzinie nowych mediów (muzyka elektroniczna i sztuka video). • Teatr reprezentuje środowisko skupione wokół Festiwalu Sztuki Amatorskiej «Drabyna» («Drabina»), m. in. zeszłoroczny laureat Festiwalu – teatr «Next Step », oraz Lwowski Teatr im. Łesia Kurbasa Każdy z projektów, oprócz tego, że jest ambitny, jest też otwarty i oczekuje na nowy, energetyczny impuls ze strony «L²». Patronat Honorowy nad projektem objął Ambasador Ukrainy w Polsce

ГО «Вірменська 35»

«L²» — помноження культур Любліна і Львова Ідея проекту «L²» полягає у створенні нагоди для зустрічі різних творчих середовищ Любліна і Львова. Насамперед це представники «молодого», експериментального, незалежного, альтернативного, сучасного мистецтва та культури. Безпосередній контакт має стати шансом для обміну знаннями та досвідом, зокрема обміну «ноу-хау» в царині мистецтва і культури, що в майбутньому сприятиме зміцненню зв’язків, а також ініціюванню та реалізації культурних проектів. Групи, які беруть участь в проекті, створюються у такий спосіб, щоб якнайширше представити спектр творчості культурних осередків міст. Окрім митців візьмуть участь менеджери культури, куратори виставок, аніматори, журналісти та публіцисти, представники громадських організацій. Цьогорічна квітнева едиція «L²» в Любліні є певним віддзеркаленням попереднього культурного штурму Львова митцями Любліна, котрий відбувся у листопаді 2008 року. Тією чи іншою мірою проекти, що представлятимуться в Любліні, інспіровані горизонтальними комунікаціями між митцями України та Польщі. Це гарантує, як мінімум, комфортність їх реалізації в просторі Любліна. Принциповим критерієм визначення проектів, що демонструватимуться цього року в Любліні, був «динамічний процес» реалізації пропонованих ідей та концепцій, які починають своє публічне життя саме з «L²» і, маємо надію, успішно продовжаться в інших територіальних та часових вимірах. Другим аспектом формування програми був процес усвідомлення кожним з учасників проекту «L²», як форми та території, що актуалізує артистичні зусилля всієї групи разом і кожного митця зокрема. Також важливе потенційне сприйняття міста Любліна, як органічного і комфортного простору для мистецької самореалізації, особливо в контексті здобуття Любліном статусу культурної столиці Європи 2016 року. Цьогорічне представлення в Любліні українського мистецького середовища сформоване з трьох сторін: • Візуальне мистецтво представлене 10 проектами (малярство, інсталяції, мультимедіа, перформанс, фотографія) за участі 20 авторів під загальним куруванням Володимира Кауфмана. Здебільшого автори є молодими митцями у найцікавішому періоді свого безкомпромісного творчого злету. • Музичний блок протягом трьох вечорів сформований із середовища «JazzClub.Lviv», що об’єднує близько 200 музикантів, представлений трьома джазовими проектами, які мають яскраву українську етнічну основу, та двома проектами молодих митців, що працюють у сфері «нових медій» (електронна музика і відеомистецтво). • Театр презентує Фестиваль аматорського мистецтва «Драбина», а зокрема минулорічні переможці фестивалю – театр «Next Step». Кожен з проектів поза своєю здоровою амбітністю є відкритим (і в очікуванні) для енергетичного і досвідового нового імпульсу від «L²» .

The «L²» Day W czwartek 27 listopada o godzinie 7:00 rozpoczął się czterodniowy artystyczny desant we Lwowie. Kompania w sile ponad stu artystów wyruszyła z Lublina wczesnym rankiem. Oto bowiem nasi chłopcy i dziewczęta, kwiat lubelskich środowisk twórczych, w imię wyższej racji, powstali, rzucili codzienne obowiązki i nie bacząc na żołd, ruszyli w niepewne, na front wschodni. W pieriod! Za sztukę! Za Lwów! Za Lublin! Operacja o kryptonimie «L kwadrat – potęgowanie kultury Lublina i Lwowa» była kolejnym taktycznym posunięciem lubelskiego Centrum Kultury w bitwie o tytuł ESK 2016. Strategiczne cele były dwa. Po pierwsze, rozpoznać sytuację, przełamać opór i wbić się klinem w lwowskie środowiska artystyczne, tak aby nawiązać z nim współpracę poza liną urzędu, na płaszczyźnie powiązań personalnych, na której znacznie łatwiej o sprawną koordynację wspólnych przedsięwzięć. Słowem, stworzenie artystycznego polsko-ukraińskiego odwodu zdolnego do natychmiastowej reakcji także w sytuacjach nadzwyczajnych. Po drugie – zintegrować środowisko artystów lubelskich.

Front wyznaczyły cztery punkty strategiczne. Większość działań przeprowadzono w dziewiętnastowiecznym Dramatycznym Teatrze Zachodniego Dowództwa Operacyjnego Ukraińskich Sił Zbrojnych – Teatrze Municypalnym. Tutaj odbywały się wystawy, spektakle i realizowano performanse. Dobrym strzałem, był spektakl Teatru Blagaistycznego «Wistość rzeczy», monodram «Świat w głowie» Przemysława Buksińskiego i «Kosmos» Wojciecha Kapronia. Nikt nie pozostał obojętny wobec zastanej wystawy stałej – gablot wypełnionych socrealistycznym designem nagród i odznaczeń Karpackiego Rejonu Wojskowego, którego administracja zawiadywała wcześniej teatrem. Drugim punktem było Muzeum Idei, które «Kinoteatr Projekt» zaanektował dla projekcji filmu niezależnego. Znakomita frekwencja wynikała w dużej mierze ze zgrania charakteru przedsięwzięcia z miejscem, które ma swoją określoną publiczność i stałych bywalców.

Trzecim, był klub Roberta Domsa. Tutaj artyści wypoczywali, odkażając rany przy muzyce Centrali Transport, Dwootha, energetyzującego Sambasimu i Naczyń. Międzynarodowe tańce, rozmowy, frontowe polsko-ukraińskie miłości. Ostatnim punktem triangulacyjnym był połączony z galerią pub «Dzyga», którego dowódca był głównym współorganizatorem «L²» po stronie ukraińskiej. W części galeryjnej, najsławniejszy pszczelarz wśród artystów – Jarosław Koziara, prezentował przekrojową dokumentację swoich prac scenograficznych i land artu. Wraz z przesuwaniem się w głąb terytorium ukraińskiego przyjaciela sytuacja frontowa przechodziła niekiedy w prowizorkę, co zmusiło kompanię lubelską do natychmiastowej reorganizacji, niekiedy przyjęcia strategii działań partyzanckich. 6

W odpowiedzi na brak należytej reklamy muzycy z zespołu Sambasim wyruszyli w odsłoniętą przestrzeń miasta siejąc donośną propagandę. Dzięki temu wielu z nie przekonanych Ukraińców przeszło na właściwą stronę barykady, znacznie poprawiając frekwencję na poszczególnych wydarzeniach. Przekroczyliśmy istotną granicę. Problemy logistyczne odkładamy na bok. Idzie tu bowiem o większa sprawę. Już po przejeździe przez przejście graniczne, gdy wiadomym było, że zainicjowana sytuacja naturalną siła spadku brnie nieuchronnie, szczęśliwie, ku rozwiązaniu, wraz z przekroczeniem szlabanu pękła granica braku zaufania. Tak bowiem było na samym początku, kiedy dojrzewał «L²». Nieufnie ze strony sojuszniczej, podejrzliwie, z dystansem, z obawą, czy nie zostanie wykorzystana, zaś obietnica kwietniowej rewizyty kompanii ukraińskiej w Lublinie pozostanie jedynie słowem. I postarajmy się dojrzeć istotę w tej sytuacji. Bo rzecz rozegrała się niejako poza prawem, poza formułą urzędu, bez protokołu dyplomatycznego. Rozegrała się w tym miejscu, w którym dajemy coś nie z bezimiennych zasobów administratur, ale od siebie. Oto precedens. Paweł Laufer

«L²» - potęgowanie kultury Lublina i Lwowa współczesna kultura ukraińska Lwów w Lublinie \ 3 - 5 kwietnia 2009

3 kwietnia / piatek Warsztaty Kultury, ul. Popiełuszki 5 17:00 — Otwarcie «L²» w Warsztatach Kultury Ołeksij Choroszko / performance-happening / włodkaufman / performance / Wołodymyr Topij / performance / Projekty wizualne: Myrosław Wajda / instalacja, malarstwo / Serhij Petluk / instalacja, malarstwo / Ołeksij Choroszko / instalacja, malarstwo / Mychajło Barabasz / instalacja / Wołodymyr Topij / instalacja, malarstwo / Wystawa malarstwa «Dzień w Dzień»: Wołodymyr Topij, Maksym Nimenko, Wiktor Chorkewycz, Iwan Mychajłow, Alina Jakubenko, Jarosław Kołomyjczuk, Switłana Horbenko, Switłana Sowa, Ołesia Trofymenko, Denys Saliwanow włodkaufman / kurator / Wystawa «Bez tytułu»: Rostysław Koterlin / malarstwo / Ołeksa FurdrijakА / rzeźba, wydruki / Wystawy: Jurko Diaczyszyn - «Na ławeczkach» / fotoinstalacja / włodkaufman - «Technologia czujności» / malarstwo, instalacja / Natalia Melnikova / fotoprojekt lalka / 19:00 — Prezentacja Art - Cafe «KOZA» 20:00 — Koncert zespołu «JAZZOVA FIRA» 21:30 — Projekt literacko-muzyczny zespołu «ZSUFF» / DJ, VJ, poezja / 4 kwietnia / sobota Galeria «Zachęta», Lublin, ul. Rybna 4 16:00 — Wernisaż wystawy malarstwa lwowskiego Wołodymyr Kostyrko, Jurij Koch, Jewhen Rawski Warsztaty Kultury, ul. Popiełuszki 5 Od godz. 13:00 — wystawy: «Dzień w Dzień», «Bez tytułu», «Na ławeczkach», «Technologia czujności» 18:30 — Prezentacja festiwalu teatralnego «Drabina» 19:00 — Teatr «Next Step», Glina 30 min. sztuki / spektakl / 20:00 — Koncert zespołu «ShockolaD» 21:30 — projekt Przejście formacja RESTART / dj, vj / 5 kwietnia / niedziela Przestrzeń publiczna Lublina 11:00 — III Art Spot Meeting Warsztaty Kultury, ul. Popiełuszki 5 od 13:00 — wystawy: «Dzień w Dzień», «Bez tytułu», «Na ławeczkach», «Technologia czujności» 19:00 — Teatr im. Łesia Kurbasa, «Marek Przeklęty albo Wschodnia Legenda» / spektakl / 20:00 — Projekt «DagaDana» / koncert 22:00 — Projekt «Grawitacja» formacja «RESTART» / dj, vj /

Na wszystkie wydarzenia wstęp wolny Patronat Honorowy Ambasadora Ukrainy w Polsce

III Art Spot Meeting To już III edycja ArtSpot Meetingu w Lublinie. Tym razem poza lubelskim środowiskiem artystycznym biorą w niej udział artyści z Ukrainy: Oleksij Choroszko — performance «Łapanie obrazu» vlodkaufman — performance «Szachownica» Oleksij Choroszko & Serhij Petluk — performance «MARKE-®» Volodymyr Topij — performance «MINDOBRYWO» ArtSpoty — specjalnie wygenerowane przestrzenie w tkance miasta w której funkcjonuje artysta. Celem jego obecności w miejscu, w którym działa jest podniesienie danego obszaru do rangi dzieła sztuki przez fakt ingerencji w niego. Forma wypowiedzi jest dowolna, ale musi być skorelowana z miejscem wystąpienia, odnosić się do niego, korespondować z jego historią lub funkcją. Ważną cechą aktu twórczego jest jego efemeryczność i wyjątkowość. Preferowane są miejsca zupełnie oderwane od jakichkolwiek skojarzeń ze sztuką, tak by nadawać im nowe znaczenia.

włodkaufman Urodził się w 1957 roku w Karagandzie (Kazachstan). Z wykształcenia architekt. Członek Towarzystwa Artystycznego «Szlach» (1989-1993), współzałożyciel Stowarzyszenia Artystycznego «Dzyga» i Instytutu Sztuki Aktualnej. Autor ponad dwudziestu wystaw indywidualnych oraz projektów (większość z nich została wykonana w autorskim stylu wydywo), uczestnik i kurator wielu wystaw zbiorowych i projektów artystycznych na Ukrainie i za granicą. Tworzy dzieła w technikach: wydywo, performance, malarstwo, grafika, instalacja, land-art, wideo-art, happening, scenografia, fotografia.

«Technologia czujności» Czym jest miłosierdzie? Ten rodzaj Gry wyróżnia się jednocześnie szczególnym rodzajem cynizmu i snobistyczną teatralizacją. Aktorzy – żebracy, którzy podbijają widza swoją grą, otrzymują odpowiednią zapłatę. Cynizm technologii czujności w kontekście gry polega na tym, że człowiek dokonuje niemal finansowego rachunku sumienia.

Fragment projektu. Graffiti przy wejściu do galerii «Dzyga» | 2002

Jewhen Rawski

Warner Sisters’ Present | 2009 | płótno, olej 94x144

Urodził się 18 stycznia 1966 roku we Lwowie. Malarz, designer, stylista. Jego prace znajdują się w zbiorach Lwowskiej Galerii Sztuki, Muzeum Sztuki Współczesnej (Kijów) oraz zbiorach prywatnych na Ukrainie, w Stanach Zjednoczonych, Norwegii, Niemczech, Polsce, Estonii, Holandii.

«Warner Sisters’ Present albo cokolwiek z Szekspira» Koncepcja wcielenia pewnych idei Szekspira w szeregu obrazów, na których głównymi bohaterami są dzieci. Przeobrażenie świata dorosłych w świat uczuć i przeżyć pierwotnych, zaostrzenie sytuacji za pomocą przeniesienia do świata informacyjnego, pełnego obrazów, bohaterów XX wieku. Stworzenie nowego kontekstu w oparciu o tradycyjne tematy szekspirowskie.

Wołodymyr Kostyrko

Japoński ślad | 2008 | płótno, olej 40х30

Urodził się we Lwowie, absolwent KUL, magister historii sztuki.

Jurko Koch

Lemur na starej ulicy | 2007 | płótno, olej 50х60

Urodził się w 1958 roku we Lwowie. Studiował m. in. na Ukraińskiej Akademii Drukarstwa. Uczestnik ponad 180 wystaw grafiki i malarstwa w 30 krajach świata

... Swój styl określam jako «manieryzm metafizyczny». Staram się łączyć w swoich obrazach zjawiska przestrzenno-czasowe. To znaczy, rozmieszczam różne odcinki przeszłości, teraźniejszości i przyszłości na jednej płaszczyźnie. Przeszłość jest dla mnie równoznaczna z teraźniejszością. Tak więc, na płótna trafiają wątki mojego świata wewnętrznego. Polegam na snach, zjawiskach podświadomych, nieświadomych, a nie na tej rzeczywistości, którą widzimy na ulicy. Moje obrazy mogą sprawiać wrażenie chimerycznych, ale ten, kto postara się dokładniej uchwycić zawartą w nich myśl, może czytać je na znacznie głębszym poziomie...

Myrosław Wajda Urodził się w 1977 roku na Zakarpaciu. Studiował w Użhorodzkim Colleg’u Sztuki im. Adalberta Erdeli i na Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Autor wystaw indywidualnych, uczestnik wystaw i projektów zbiorowych, ukraińskich i międzynarodowych akcji artystycznych, współzałożyciel i uczestnik formacji artystycznej «Koma» (2007). Pracuje w następujących dziedzinach sztuki: performance, instalacja, malarstwo, land-art, wideo-art, fotografia. «Ochłodzenie mózgu» (2008) W wirze totalnego ataku mediów na Twoją świadomość, ekspansji TV, reklamy dźwiękowej i wizualnej, próby wciśnięcia Ci tego całego syfu, wypchania Twojego mózgu informacją obcą i zupełnie Ci niepotrzebną sięgają apogeum. W ciągu jedynych 13 minut trwania wyjątkowej Atrakcji «Ochłodzenie mózgu» Myrosława Wajdy Państwa stan emocjonalny i samopoczucie poprawi się o 90 %, znikną bezsenność, trwoga, drażliwość, lęk, poprawi się ukrwienie mózgu, prawie całkowicie przestaną wypadać włosy, zniknie łupież. Samopoczucie Państwa znacząco się poprawi, znikną wszystkie chorobliwe odczucia і poczują się Państwo całkowicie zdrowi!!!

Mychajło Barabasz Urodził się w 1980 roku w Tarnopolu. Studiował w Kosowskim College’u Sztuki Użytkowej i Dekoracyjnej im. W. I. Kasjana i na Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych (oddział malarstwa monumentalnego). Od 1998 roku uczestniczy w wystawach i plenerach (Ukraina, Polska, Słowacja). Od 2007 roku współzałożyciel i członek formacji artystycznej «Koma». Dziedziny zainteresowań: malarstwo, instalacja, kinetic-art, performance, akcja, land-art. «Alegoria piękna» (2009) Dwa treściowo jednakowe, w istocie różne zjawiska. Kwiat żywy i kwiat sztucznie stworzony przez człowieka. Ludzkie pragnienie, aby przedłużyć trwanie piękna, które ze swej przemijającej natury ma początek i koniec, spowodowało stworzenie swoistych symulakrów - sztucznych kwiatów. Człowiek, cały w sztucznych kwiatach, jako piękno symulowane. Symulowana rzeczywistość, na ekranie proces rozkwitania i więdnięcia żywego kwiatu. Czy człowiek jest świadomy własnej sztuczności? Gdzie jest prawda, prawdziwa natura piękna? Oto dialog pomiędzy wytworzonymi przez zmechanizowane procesy rewolucji przemysłowej seriami dokładnych kopii, jednakowo pięknymi i wartościowymi a naturalnym stanem rzeczy, jego pięknem prawdziwym, pierwotnym i indywidualnym.

Ołeksij Choroszko/Serhij Petluk «AeroChange»

Torba w kratkę może być nie tylko ciężarem na drodze do eurointegracji. Torba jako obiekt artystyczny może nie wzbudzać podejrzeń celników. A najbardziej niewiarygodne jest to, że ona może niczego nie zawierać. Torba jako pośrednik komunikacji międzynarodowej. Torba jako ciężar zbędnego doświadczenia. Torba jako konstatacja faktu. Jednym słowem «Torba».

Serhij Petluk Urodził się w 1981 roku. Studiował na Uniwersytecie Przykarpackim im. W. Stefanyka i Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych (oddział malarstwa monumentalno-dekoracyjnego). Od 2007 roku współzałożyciel i członek formacji artystycznej «Koma». Malarz, twórca instalacji, artysta nowych mediów.

«Klonuj mnie czule» Bajka o stworzeniu nowego gatunku człowieka, homo monitoris, który żyje, rozwija się, uczy, rozmnaża, je przed włączonym telewizorem lub komputerem.

Ołeksij Choroszko Urodził się w 1978 roku w Ługańsku. Absolwent Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych (malarstwo monumentalne), od 2007 roku współzałożyciel i członek formacji artystycznej «Koma», uczestnik wielu projektów i wystaw na Ukrainie. Dyscypliny twórczości: malarstwo, grafika, scenografia, instalacja, wideo-instalacja, nowe media. «LOST ANGELES 2» Przesadna zgodność z lansowanymi stereotypami/wzorcami jest nieodłącznym kryterium wartościowania jakości obiektów, które, stając się emblematami, są łatwo rozpoznawalne, i których znaczenia nie podaje się w wątpliwość. Identyczny z naturalnym.

«Dzień w Dzień» Lwów, Galeria «Dzyga», 20.03 - 12.04.2009 Lublin, Warsztaty Kultury, 03.04 - 26.04.2009 kurator — włodkaufman

Dzieła sztuki wyrażają naszą samotność w takim stopniu, że pytamy siebie, jaka to dziwna konieczność zmusza malarza wystawiać ją na pokaz. Jean Cocteau

«Dzień w Dzień» … gromadzimy nowe wrażenia, wchłaniamy tony informacji, przeżywamy różne emocje i poczucia. Dzień w dzień wszystko to transformuje się w znaki, symbole, wspomnienia, marzenia, sny. Dzień w dzień każdy z nas odtwarza swoją rzeczywistość, której wcieleniem jest nasza sztuka.

Wystawa dziewięciu młodych ukraińskich malarzy: Iwan Mychajłow, Switłana Horbenko, Jarosław Kołomyjczuk, Maksym Nimenko, Denys Sałowanow, Switłana Sowa, Wiktor Charkewycz, Ołesia Trofymenko, Alina Jakubenko.

Iwan Mychajłow Urodził się w 1982 roku w Kijowie. Absolwent Państwowej Szkoły Plastycznej im. T. Szewczenki i Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (pracownia malarstwa monumentalnego). Członek Związku Malarzy Ukrainy. Od roku 1999 uczestniczy w wystawach, plenerach, sympozjach na Ukrainie i w innych krajach europejskich. Udział w wystawach zbiorowych: «Agorofobia» (2004), Galeria «Dzyga» (Lwów); «Malarstwo Ukraińskie » (2005), Częstochowa, Kraków. Wystawy indywidualne: «Spacer marzyciela» (2007), Centrum Kulturalne Ambasady Ukrainy (Paryż, Francja), «Spojrzenie na Ukrainę» (2008), Dom Europy i Wschodu (Paryż, Francja).

Morze | 2008 | płótno, olej 110-35, 110-105, 110-35

Switłana Sowa Urodziła się w 1983 roku w Kijowie. Absolwentka Państwowej Szkoły Plastycznej im. T. Szewczenki, i Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w pracowni prof. W. I. Gubina. Asystent w katedrze malarstwa Akademii, od 2008 roku członek Narodowego Związku Malarzy Ukrainy

Droga | 2008 | płótno, olej 110х300

Z serii Way of life | 2008 | płótno, olej 70х90

Jarosław Kołomyjczuk Urodził się w 1981 roku w Kijowie. Absolwent Państwowej Szkoły Plastycznej im. T. Szewczenki, i Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (pracownia malarstwa monumentalnego), w pracowni prof. M. A. Storożenko. Od 2006 roku członek Narodowego Związku Malarzy Ukrainy (stowarzyszenie młodzieżowe). Brał udział w wystawach i plenerach: Galeria «L-art», Kijów (2005), «Kontrola» (2005), Centrum Sztuki Współczesnej (CSW), Akademia Kijowsko-Mohylańska, Kijów, «Ukraiński ermitaż» (2005), CSW, Akademia Kijowsko-Mohylańska, Kijów, «Аrtists Respond» (2005), Ukrainian Art and the Orange Revolution, Chicago, «Kijów - Rzym» (2006), sala wystawowa «Chlebnia» Narodowego Rezerwatu «Sofija Kijowska», Kijów, «Transformacja czasu » (2008), plener «Gurzufskie sezony» (Gurzuf). 20

Urodziła się w 1984 roku. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych i Architektury. Wystawy: «Rewolucyjna Przestrzeń Eksperymentalna» (2005), CSW; «Ukraiński Ermitaż» (2005), CSW; «Kontrola» (2005), CSW; «Rok małpy» (2005), Dom Malarza; «Otwarte laboratorium grupy R.E.P» (2005) CSW; «Ciepło-chłodne impulsy» (2005), «L-art», Kijów; wideo-instalacja «Barrier» (2007), w ramach festiwalu «Public Space» przy wsparciu Eidosfund.

Dziewczyna, która stoi w wodzie | 2007 | płótno, olej 80х60

Alina Jakubenko

Urodziła się w 1982 roku w Zaporożu, od 1993 roku mieszka w Kijowie. Absolwentka Państwowej Szkoły Plastycznej im. T. Szewczenki w Kijowie, i Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie (Wydział Scenografii i Sztuki Ekranowej). Wystawy: wystawa indywidualna malarstwa w Ranchal (Francja, 2002); ogólnoukraińska wystawa artystyczna (2003), Centralny Dom Malarza; «Refleksja», wystawa studentów Wydziału Scenografii i Sztuki Ekranowej (2004), Teatr Narodowy im. I. Franki, Kijów; wystawa malarstwa MGEIN, Lion (Francja, 2006). Autorka ilustracji do czasopisma dla dzieci «Soniasznyk» (2003-2006), książek: Benny’ego Andersena, Roman Skyby, Wałerija i Nataly Lapikury.

Z serii Portrety roślin | 2009 | płótno, olej 24х18

Switłana HorObenko

Denys Sałowanow Urodził się w 1984 roku. Studia na Akademii Sztuk Pięknych i Architektury ukończył przed terminem. Wystawy: wystawa zbiorowa młodych twórców, Paryż (2003); wystawa zbiorowa «Święty Mikołaj» Rzym (2006); «Życie to sen» (2007); Galeria «Sowiart», pod patronatem Ambasady Hiszpanii; «Bloomsday» (2007), Galeria «Kolekcja»; wideo-instalacja «Barrier» (2007), w ramach festiwalu «Public Space» przy wsparciu Eidosfund.

Marynarzyk i latarenka morska | 2007 | płótno, olej 90х120

Wiktor Charkewycz

Tornado | 2007 | płótno, olej 100х300

Urodził się w 1982 roku w Kijowie. Absolwent Państwowej Szkoły Plastycznej im. T. Szewczenki i Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie. Wystawy zbiorowe: ogólnoukraińskie wystawy artystyczne 2002-2003, Centralny Dom Malarza (Kijów); «Dzień awiacji » (2003), Galeria «Dim Mykoły» (Kijów); «Refleksja» (2004), NASPiA (Kijów); Festiwal Rzeźby Piaskowej (Kijów); «R.E.P» (Eksperymentalna Przestrzeń Rewolucyjna), Centrum Sztuki Współczesnej (Kijów); Galeria «L-Art» (Kijów); «Ermitaż Ukraiński» (2005), CSW (Kijów); «Kontrola», CSW (Kijów); wystawa grupy «R.E.P», «Artists Respond. Ukrainian Art and Revolution» Ukraiński Instytut Sztuki Współczesnej (USA, Chicago); I Międzynarodowy Festiwal Sztuki Współczesnej we Lwowie, (2007). Wystawa indywidualna: «Podobne» (2007), Bereznitsky gallery (Kijów).

Maksym Nimenko Urodził się w 1982 roku w Kijowie. Absolwent Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (pracownia malarstwa monumentalnego prof. M. A. Storożenki), Członek Związku Malarzy Ukrainy. Pracuje w dziedzinie malarstwa sztalugowego i monumentalnego, grafiki książkowej. Wystawy: ogólnoukraińskie wystawy artystyczne 1999-2008, Centralny Dom Malarza; «Refleksja» (2007), NASPiA, Kijów; Galeria «L-Art» (2004), Kijów; wystawa malarstwa MGEN (2006), Lion (Francja); «Wesołe Bokoweńki» (2007), Galeria «Myteć», Kijów.

Tasmania | 2009 | płótno, olej 96x146

Urodziła się w 1982 roku w miejscowości Wilcza (rejon Poleski). Od 1986 roku mieszka i pracuje w Kijowie. Absolwentka Państwowej Szkoły Plastycznej im. T. Szewczenki i Akademii Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie (pracownia malarstwa monumentalnego pod kierownictwem prof. M. A. Storożenki). Wystawy zbiorowe: «Dzień awiacji » (2003), Galeria «Dim Mykoły» (Kijów); «Refleksja» (2004), NASPiA (Kijów); Festiwal Rzeźby Piaskowej (Kijów); «R.E.P» (Eksperymentalna Przestrzeń Rewolucyjna), Centrum Sztuki Współczesnej (Kijów); Galeria «L-Art» (Kijów); «Ermitaż Ukraiński» (2005), CSW (Kijów); «Kontrola», CSW (Kijów); wystawa grupy «R.E.P», «Artists Respond. Ukrainian Art and Revolution» Ukraiński Instytut Sztuki Współczesnej (USA, Chicago).

bez nazwy | 2008 | płótno, olej 97x66

Ołesia Trofymenko

Bez tytułu Rostysław Koterlin — malarstwo Ołeksa Furdrijak — rzeźba, wydruki

Baba, metal, lutowanie, wysokość 190 | 2008

Wystawa jest pięknie przeniknięta ciszą. Nie poprzez brak dźwięków. To – raczej współbrzmiące odczucie transcendencji. Nakładają się na to odczucie zamarłe w przestrzeni artefakty. Swoim milczącym językiem negują one tekst. Myślimy słowami. Uczucia nie poddają się paralelnej rejestracji werbalnej. Są głębsze. Specyficzna, ledwie zauważalna ironia buja między tymi dziełami i cicho szeleści w ciszy. Ironia komplikuje sens wypowiadania. Odkrywa prawdę. Dzieła na wystawie nie są ikonami. Są ludzkie. Zbyt ludzkie. Anatolij Zwiżyński

P.S. Celem krytyki sztuki powinno być nie wyjaśnienie elementu niezrozumiałości, a raczej zrozumienie tego, że niezrozumiałości nie da się usunąć - ponieważ jest ona nieodłączną charakterystyką sztuki i tylko ona chroni przed przemocą filozofii sztuki nad sztuką. Theodor Adorno

Ołeksa FURDIJAK Urodził się w roku 1962 w mieście Skałat. Absolwent Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych.Od 1990 uczestniczk szeregu projektów i wystaw na Ukrainie i za granicą. Tworzy rzeźby, fotografie, malarstwo, instalacje. Pracuje w Iwano-Frankowsku.

Rostysław KOTERLIN

IN HONOUR | 2008 | płótno, farby olejne 150x95

Urodził się w 1966 r. w Iwano-Frankiwsku. Studia ukończył na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie im. Tarasa Szewczenki. W roku 1998 założył poświęcone współczesnej sztuce czasopismo «Kineć Kincem». Stypendysta Ministra Kultury Rzeczypospolitej Polskiej «Gaude Polonia» (2005). Malarz, twórca instalacji.

Wołodymyr Topij Urodził się w 1979 roku w miejscowości Sudowa Wysznia. Absolwent Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych. Autor wielu wystaw i projektów. Pracuje w następujących dziedzinach sztuki: malarstwo, performance, instalacja.

Instalacja malarska bez nazwy | 2009 | płótno, olej 180х225

... Semantyka motywów narodowych (znaki, symbole, niektóre wizje), ich płaszczyznowość i przestrzenność, przeładowanie i nadmiar, stają się podstawą do kształtowania nowego-starego języka w systemie sztuki współczesnej. Chęć wykorzystania narodowych, etnicznych cech znaków stała się podświadomo-świadomym przypomnieniem oryginalności kultury słowiańskiej w kontekście kultury światowej i w związku z nią…

Jurko Diaczyszyn Urodził się w 1980 roku we Lwowie. Fotografią zajmuje się od 2002 roku. W latach 2004-2007 fotokorespondent gazety «Ekspres», od 2007 roku – fotograf niezależny. Członek Narodowego Związku Fotomalarzy Ukrainy. Mieszka i pracuje we Lwowie. Ulubiony rodzaj sztuki – «life».

«Ławeczki» Lwów, Ukraina, 2003-2009 Ławka, ława, ławeczka – przetacza się w ustach, niczym miękki bąbel, dziecko smakuje resztki cukierka lub kulki z miękiszu chleba, ulepionej z zafascynowaniem. Ła-wecz-ka. Miękko, niczym mruczenie zakochanych gdzieś w parku, w cieniu, między liśćmi winogron, na których zięby i jadalne ślimaki. Pierwszy krok do komfortu, a stamtąd – do cywilizacji. Wystarczy deska na podpórkach, może być marmur. I cisza. Są nieodłączną częścią ulicznego życia miasta i ludzi. Miejsce dla ludzi w różnym wieku i o różnym statusie społecznym. Siedzimy na nich i jesteśmy równi. Tak naprawdę człowiek na ławce jest metaforą drzewa, które zapuściło korzenie w krajobrazie miasta i wsi, w samotności ludzi. Jak często zaczynamy na nich rozmowy z nieznajomymi… Z mężczyznami? Kobietami? Nie rzadziej niż zwykle, chociaż, może, chciałoby się częściej. Gniazdo odpoczynku, siadamy na ławkę, niczym kwoka na jaja. A co wysiadujemy? Spokój czy plany, czy następny krok? W swoich wspomnieniach przekazujemy ich sztafetę następnym, i jeszcze następnym… Jesteśmy na nich w coś zagłębieni, może w siebie samych, zatroskane rakiety, które przygotowują się do startu. Dla niektórych jest to miejsce noclegu. Z nich spoglądamy na tych, którzy są w ruchu. Bo my siedzimy, a oni mijają nasze spojrzenie. Siedząc tak, widzimy płynność, prąd, ani do niego wejść, ani wyjść nie sposób. Kątem oka dostrzegamy naszych wpółsiedzących na kokardach spokoju. Kto może nas zobaczyć, jak jesteśmy, kiedy siedzimy? Artysta – to też obserwator. Całkowicie postronny, nie widzimy go.

ZSUFF Serhij Wasyłyszyn — wokal, rytm, mamrotanie, teksty, muzyka, performance, wideo-instalacja Wołodymyr Soniczew — gitara basowa, rytm, symulatory elektronicznych instrumentów klawiszowych, kaospad 3 i in. Andrij Merenko — DJ, efekt «przynęta na ryby», rytm, samplowanie, sound design Bohdan Supruniuk — cymbały, didgeridoo, drumla, klarnet, sporadycznie zwariowane dźwięki, non stop performance, wideo-instalacja Roman Nahulak — model, performance, wideo-instalacja etc. Ołeh Chudyj — model, performance, wideo-instalacja

Zespół ZSUFF istnieje od kwietnia 2001 roku. Jego prekursorem był mityczny skład Widirwani wid opalennia/Odłączeni od ogrzewania, który składał się z około dziesięciu muzyków, aktorów, malarzy i innych artystów, i po zrealizowaniu jednego happeningu z powodzeniem odszedł w niepamięć.

Na początku ZSUFF preferował spontaniczne psychodeliczne improwizacje. Każda «psychodeliczna improwizacyjna próba» była rzetelnie nagrywana na dwukasetowym magnetofonie analogowym «Majak» (szczególnego uroku nadawał nagraniom przemiły efekt «falowania» podczas zmiany szybkości przesuwu taśmy) i stawała się podstawą pełnowartościowego albumu. Stopniowo wokół zespołu ZSUFF w Tarnopolu tworzy się nieliczne, aczkolwiek aktywne środowisko miłośników «innej» muzyki. Einstürzende Neubauten, Coil, Tacteel, Panasonic, Throbbing Gristle, Psychic T», Lourie Anderson i im podobni wykonawcy stanowią podstawę muzycznego bagażu zespołu ZSUFF. Pierwszą poważną próbą zaistnienia przed widzami-słuchaczami było wystąpienie na dachu dziewięciopiętrowego bloku Saszki Rotmana (które stało się sławne dzięki koncertom «dachowym» tarnopolskiego klubu Rejwach) – dla dziesięciu przyjaciół, których kręcił odlotowy noise – reszta muzycznej publiczności Tarnopola uważała tego typu muzykę za «całkowite gówno». Takie działanie w podziemiu trwało do początku 2002 roku. W Walentynki, 14 lutego, zespół ZSUFF zadebiutował na koncercie w tarnopolskim klubie rockowym, napotykając na szalony opór ze strony ortodoksów muzyki rockowej. Z początkiem nowego 2003 roku zespół ZSUFF zaczęła kręcić muzyka taneczna i twórczość Paradżanowa, wynikiem czego był album «Cienie zapomnianych przodków». Wiosną 2003 roku ZSUFF gościł na gotyckim mini-festiwal do Zamku w Olesku (szczegóły na stronie www.gothic.com.ua). Regularnie zaznaczamy swoją obecność na koncertach w klubie Rejwach. Jednym słowem, z artystów marginesu stajemy się popularnymi wariatami. Nasza koncepcja koncertowa przewiduje nowy program dla każdego wystąpienia. Życzymy miłego odbioru i płynnego przesunięcia świadomości.

RESTART RESTART — ponowne uruchomienie REST — odpoczynek ART — art Ołeh Perkowski (Talib) — wideo Mykoła Mytiakynski (Azoth) — wideo Markijan Wysocki — dźwięk Lawrin Szymin (dj LAWrin) — dźwięk PRZEJŚCIE jest aktualizacją wielowymiarowości. Nie ma nic niezmiennego. Nic się nie narodziło, wszystko tylko dzieje się. Wszystko, o czym mówimy, że «jest», dopiero może się zdarzyć. Wszystko, co istnieje, znajduje się w stanie przejścia. Jego symbolami są rzeczy powszednie, które spotykamy w życiu codziennym: okno lub widok z niego, dźwięki, usłyszane i niesłyszalne, źródła światła lub cienia za przedmiotem, środki transportu lub przejścia podziemne, które płyną pod drogami… Co więcej – wszystkie rzeczy, które nas otaczają, są pełne możliwości przejścia. Żeby się nie zgubić w bezmiarze bytu, człowiek uczy się imion przejść i zmian: życie — od narodzin ku śmierci jesień — od ciepła do zimna ruch — z punktu А do punktu В poranek — od mroku do światła marzenie — przejście od okoliczności do szczęścia Ale najważniejsze pozostaje nienazwane: przejście z wymiaru do wymiaru, od emocji do emocji, od ścieżki dźwiękowej do ścieżki dźwiękowej… GRAWITACJA — jest to względna zależność od zjawisk i warunków. Grawitacja — to niezbędny warunek istnienia. Wszystko co istnieje, pokonuje ją. Każdy ruch, nie tylko wzniesienie się, ruch światła lub dźwięku jest pokonywaniem grawitacji. Z drugiej strony próba pozbawienia grawitacji jest wyabstrahowaniem się od wszelkich prawidłowości. Wszystko, co żyje, wyrasta z ziemi, a właściwie wybija się z podziemi. Wszystko, co istnieje, jest zdolne do ruchu i zmiany swojej formy. Każda rzecz w tej zmienności, wszystko, co istnieje i wszystko, co jest możliwe – wszystko żywi się tym, co nas trzyma od dołu. Grawitacja – to wszystko, czym jesteśmy, oprócz nas samych.

Ołeh Perkowski (Talib) Urodził się w 1984 roku. Studiował w Zakładzie Oprawy Artystycznej i Technicznej Książki Akademii Drukarstwa, eksperymentuje w dziedzinie poligrafii. Był uczestnikiem wystawy plakatów «Krowa», międzynarodowego projektu artystycznego «Сarpatart». Mykoła Mytiakynski (Azoth) Urodził się w 1983 roku. Studiował w Zakładzie Designu Graficznego Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych\Koledż im. I. Trusza. Eksperymentuje z grafiką, wideo, trójwymiarowo-przestrzennymi formami. Był uczestnikiem międzynarodowych projektów artystycznych «Kaya»: Białoruś 2005, Ukraina 2006, Rosja 2007. Markijan Wysocki Urodził się w 1980 roku. Studiował w Zakładzie Malarstwa Monumentalnego Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i w Koledżu im. I. Trusza. Pracuje nad eksperymentami z dźwiękiem. Uczestnik projektów «Elementum», «Kodeks», «Mediazajezdnia», «Artzajezdnia», «Podkamień». Ławrin Szymin (dj LAWrin) Urodził się w 1983 roku. Studiował w Zakładzie Malarstwa Monumentalnego Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i w Koledżu im. I. Trusza. DJ, współzałożyciel zespołu «Underground Trajektoria». Eksperymentuje, łącząc różne style muzyki elektronicznej, ciążącej ku głębokiemu nastrojowi. Uczestnik projektów «Uniwersam», «Lost World», «RMBi», «Mediazajezdnia», «Artzajezdnia», «Sekundy przed katastrofą».

«JAZZOVA FIRA» Anatolij Adamowski — saksofon Dmytro Makuch — gitara basowa Serhij Rod’ko — gitara Serhij Stepaniw — klawisze Ihor Maruszczak — perkusja Wołodymyr Kaśkiw — ludowe instrumenty dęte Iryna Muzyka — wokal Jazz. Zespół składa się z muzyków z doświadczeniami od klasycznego do rockowego. Dwa lata temu «JAZZOVA FIRA» stworzyła swoiste laboratorium twórcze, pracując nad eksperymentalnymi wykonaniami muzyki jazzowej, zarówno standardów jazzowych jak i kompozycji autorskich. Zespół stale muzykuje w klubach Tarnopola, Lwowa, Łucka, Równego etc., jest uczestnikiem festiwali jazzowych «Jazz Bez» (Tarnopol, Lwów), «Dialogi Muzyczne», posiada własne nagrania CD. Folk. Młody zespół cechujący się własnym oryginalnym stylem wykonania, umiejętnym połączeniem folku z akcentami jazzu, muzyki pop i muzyki rockowej. Ukraińska pieśń ludowa zyskuje tu nowe brzmienie – ciekawe, świeże i współczesne. Zespół dużo koncertuje na Ukrainie i za granicą, uczestnicząc w festiwalach: «Czyste Źródła Bugu» (Zołoczów 2008), «W Barszczowskim kraju kwitną wyszywanki» (Barszczów 2008), «Noc na Iwana Kupała» (Kruklanki, Polska 2008). W 2008 roku «JAZZOVA FIRA» zaprezentowała płytę «Spiwanoczka», która zawiera 12 ukraińskich pieśni ludowych. Obecnie zespół przygotowuje się do nagrania następnej płyty, na której znajdą się kompozycje autorskie.

«ShockolaD» Ihor Hnydyn — perkusja Anastasija Łytwyniuk — klawisze Dana Vynnytska — wokal Serhij Brydun — gitara basowa Wołodymyr Urban — saksofon altowy Zespół powstał w czerwcu 2004 roku, poszukując punktów stycznych dla tak różnych muzycznych światopoglądów, jak jazz, funk, etno, muzyka elektroniczna. Zespół uczestniczył w międzynarodowych festiwalach, m. in.: «Jazz Bez» (2004, 2005, 2006, 2008), «Fluhery Lwowa»/«Wiatrowskazy Lwowa» (2005, 2006, 2007, 2008), «MetroJazz» (2005), «Jednist»/«Jedność» (2007), «Starzy i Młodzi, czyli jazz w Krakowie» (2007), «Art-machine» w ramach projektu «Wilno – Europejska Stolica Kultury 2009», «Kontury Doswidu»/«Kontury Doświadczenia» (2007) – ukraińsko-litewski performance, «Jazz Fest» (Sumy 2008), «XIX Festiwal Kultury Ukraińskiej» (Sopot 2008). Muzycy grupy w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego «Gaude Polonia» uczestniczyli w warsztatach gry prowadzonych przez legendy polskiego jazzu: Andrzeja Jagodzińskiego (fortepian), Czesława Bartkowskiego (perkusja), Janusza Szroma (wokal jazzowy). «ShockolaD» współpracuje ze znanymi polskimi muzykami – Michałem Jarosem (kontrabas), Tomaszem Dąbrowskim (trąbka). Muzyka zespołu stanowi połączenie elementów ludowych, zakorzenionych w tradycji ukraińskiej, i doświadczenia polskiego jazzu oraz nowatorskich idei nurtu world music. Wynikiem tej współpracy jest płyta ShockolaD+PL «Намбер ван»/«Namber łan» i seria koncertów w Polsce i na Ukrainie. Po powrocie na Ukrainę zespół nawiązał współpracę ze znanym lwowskim DJ-em Buratino, eksperymentując nad połączeniem jazzu, folku i dokonań muzyki elektronicznej. Efektem współpracy będzie płyta w stylistyce acid-jazzowej. Autorem większości utworów opartych na ukraińskich motywach etnicznych, jest założyciel zespołu – Ihor Hnydyn.

«DAGADANA» Daga Gregorowicz — wokal, elektronika Dana Vynnytska — wokal, piano Mikołaj Pospieszalski — kontrabas, skrzypce DagaDana jest polsko-ukraińskim trio, łączącym różne style muzyczne. Przeplatając jazz, folk i elektronikę, tworzą niepowtarzalny język zespołu. Pełne humoru koncerty, pokazują, że jest to ten rodzaj muzyki, który uszczęśliwia zarówno słuchaczy, jak i twórców. Pełne ciepła wokalizy, przetwarzanie głosu na żywo, odważne plastikowe brzmienia, transowy kontrabas oraz wykorzystanie dziecięcych instrumentów muzycznych, to recepta DagaDana na oczarowanie słuchacza dźwiękami, których nigdy dosyć. Międzykulturowy projekt powinien przypaść do gustu każdemu słuchaczowi otwartemu na słowiańską duszę, szaloną z jednej, łagodną z drugiej strony. Od samego początku zespół DagaDana czerpał z muzyki ludowej, stopniowo poszerzając spektrum swoich inspiracji o pozornie niemożliwe do połączenia z folkiem gatunki takie jak synth pop, disco i drum&bass, tworząc trudny do zaszufladkowania styl. Podczas koncertu poznajemy różne strony osobowości muzyków, które potrafią ukazać zarówno w melancholijnych balladach, jak i piosenkach, ocierających się o kiczowate disco. Dzięki niezobowiązującej formie koncertów i łatwości w nawiązywaniu osobistego kontaktu z publicznością, możliwy jest międzykulturowy dialog, prowadzony językiem dźwięku. W maju 2008 roku do projektu na stałe został zaproszony Miko Pospieszalski, student Wydziału Jazzu na Akademii Muzycznej w Krakowie, który grą na kontrabasie dopełnia całość brzmienia zespołu i nie pozwala zapomnieć o wspólnych jazzowych korzeniach. Brał udział w wielkich przedsięwzięciach muzycznych rodziny Pospieszalskich. Współpracował z Arką Noego, 2Tm2,3. W grudniu 2008 roku zespół wydał EP «Wygadana» z pięcioma utworami. Obecnie jest w trakcie prac nad płytą LP, produkowaną przez Marcina Pospieszalskiego.

Międzynarodowy Festiwal Amatorskiej Sztuki Teatralnej «Drabina» Jest to festiwal teatru amatorskiego we Lwowie, który powstał w 2004 roku. Festiwal odbywa się co roku w listopadzie. W przestrzeni kulturowej Lwowa «Drabina» zajmuje miejsce osobne. Nie dlatego, że jest za mała lub za duża, za długa lub za krótka, ona jest po prostu inna. Festiwal określa się jako amatorski. Na szczęście, amatorstwo «Drabiny» – to przede wszystkim swoboda, dziecięca zachcianka bycia na scenie i na widowni samym sobą, czterodniowa możliwość istnienia poza normami, lecz nie poza moralnością. Celem projektu jest połączenie ludzi wokół dobrego teatru. Festiwal pragnie za pośrednictwem sztuki teatralnej stworzyć przestrzeń dla komunikacji i porozumienia między regionami Ukrainy, między Ukrainą a Europą. Teatrów «Drabiny» nie da się tak naprawdę opisać. Są to zarówno przerażające studenckie próby wylania na zszokowaną lub znudzoną publiczność całej filozofii swojego genialnego «ja», jak i całkiem dojrzałe, spójne przedstawienia, pełne artyzmu, nastrojowe, oddziałujące na świadomość. W czterodniowym programie konkursowym i pozakonkursowym swoje spektakle i warsztaty prezentują teatry i reżyserzy ze Lwowa, Kijowa, Iwano-Frankowska, Odesy, Łucka, Równego, Charkowa, Kirowograda, Ługańska, Polski, Rosji, Rumunii, Wielkiej Brytanii, USA... Ilość chętnych do wzięcia udziału w «Drabinie 2008» czterokrotnie przewyższała dopuszczalną ilość uczestników. «Drabina» ma kilka nieteatralnych szczebli, m. in. są to spotkania literackie «Drabina pożarowa», fotoperformance oraz nocne wariacje muzyczne. «Drabina» stwarza przyjemną swobodę jesiennego spędzenia czasu, lekki flirt teatrów z publicznością, oferuje wyłącznie nieprzeciętne przedstawienia i wiele pozateatralnych wydarzeń.

Mim-duet «Next Step» «Glina. 30 min. sztuki» Mim-duet «Next Step» powstał przy Ludowym Teatrze Młodzieżowym «Wid Lichtaria»/«Od czapy». Artystki tego zespołu – Natalka Huc i Natalka Kozeł postanowiły połączyć swoje umiejętności i doświadczenie. Rozpoczęły od plastycznych miniatur i numerów estradowych, mniej więcej w tym samym czasie powstała pierwsza sztuka mim-duetu - «Déjà vu: Rzeczy. Miejsce. Czas». Później powstała «Glina» – przedstawienie, zrealizowane wspólnie z formacją muzyczną «Chess», bardziej eksperymentalne i ekspresyjne, z którym teatr przyjechał na «Drabinę». «Next Step» bierze aktywny udział w festiwalach regionalnych, ogólnoukraińskich oraz międzynarodowych, akcjach artystycznych, zjazdach twórczych. «Next-stepowcy» zaczynali od Ogólnoukraińskiego Festiwalu Teatrów Niepaństwowych «Żyj» (Charków), który nie miał charakteru konkursowego i został zorganizowany z okazji 20-lecia pierwszej oficjalnej rejestracji na Ukrainie osoby zakażonej wirusem HIV. Wspólnie z teatrem «Od Czapy» współorganizowali m. in.: pokaz «Wy–nam, my–wam», wraz z teatrem z Łucka, regionalną akcję artystyczną «Twoje życie – twój wybór» (Zdołbunów), Międzynarodowy Festiwal «Dokąd idziesz?» (Werchowyna), festiwal «Duchowka» (Równe). Mim-duet gościł również w Pradze, reprezentując Ukrainę na Międzynarodowym Festiwalu. Duet pracuje często we wsi Nyżnie Sełyszcze (Zakarpacie), z dziecięcym teatrem-studium «Ciha-Biha». W 2007 roku dziewczyny z «Next Step» nagrodzono na festiwalu «Drabina» za najlepszą rolę pierwszoplanową (co ciekawe – nagrodę otrzymały wspólnie). Latem tego roku powstał ich kolejny spektakl – «Epos drapieżcy», którego reżyserem był kierownik ługańskiego studium teatralnego «Deep». Zespół Piosenki Etno-Estradowej «Wysznewa hora» («Wiśniowa góra») natchnął dziewczyny do zrealizowania nowego projektu etnicznego, który wkrótce zaczną wcielać w życie. Na «Drabinie 2008» mim-duet przedstawił nowy eksperymentalny projekt «Glina. 30 min. sztuki», za który właśnie przyznano mu nagrodę dla najlepszego przedstawienia teatralnego. 36

«Marko Przeklęty albo Legenda Wschodnia. Symfonia dramatyczna na podstawie wierszy Wasyla Stusa» Wołodymyr Kuczyński — Reżyser Natalia Szymin — Scenografia Natalia Połowynka — Oprawa muzyczna Występują: Marija Kopytczak — Zwariowana Hala Ołeh Stefan — Marko Przeklęty Adrij Wodyczew — Mamaj Wołodymyr Kuczyński — Mankurt Ten spektakl jest modlitwą. W «Marku Przeklętym» teatr jawi się nam, jeśli można tak powiedzieć, ekologicznie czysto, bez jakichkolwiek technologicznych elektronicznych zamienników i modnych dodatków, bez zaangażowania społecznego. Jest on wyrazicielem egzystencjalnego przeżycia człowieka, jego najgłębszych uczuć i stanów, czyli podstawowych zasad bytu. S. Wesełka Poezja, która leży u podstaw spektaklu, jest poezją z dużej litery. Zanurzając się za pośrednictwem poezji Stusa w dawnych obrazach-tematach ukraińskich legend, teatr odsłania przede wszystkim poetę-filozofa, poetę-twórcę formy, poetę-wieszcza, Poetę. To jest spektakl «niedramaturgiczny», nie jest on sztuką sceniczną w zwykłym tego słowa rozumieniu, lecz tekstem filozoficznym. Taka dramaturgia jest możliwa w teatrze, gdzie aktorzy nie żonglują replikami tak po prostu, lecz istnieją wewnątrz tekstu, razem z nim i przez niego tworzą przedstawienie. K. Slipczenko

«Marko Przeklęty albo Legenda Wschodnia. Symfonia dramatyczna na podstawie wierszy Wasyla Stusa»

Teatr im. Łesia Kurbasa

został założony w 1988 roku przez grupę młodych aktorów, pracujących pod kierownictwem Wołodymyra Kuczyńskiego. Od samego początku swojego istnienia zespół wyróżniał się wybitnym i niepowtarzalnym repertuarem. Powszechne uznanie zyskały m. in. jego adaptacje sceniczne dzieł bardzo ważnych dla ukraińskiej i europejskiej tradycji: dialogi filozoficzne Hryhorija Skoworody «Wdzięczny Erodij» i «Narkis»; «Zbrodnia i kara» Fiodora Dostojewskiego (spektakle «Sny», «Zabawy dla Faustusa»); «Uczta» Platona (spektakle «Chwała Erosowi» oraz «Silenius Alcibiadis»); wiersze Wasyla Stusa (poemat dramatyczny «Marko Przeklęty lub Legenda Wschodnia»). Teatr imienia Łesia Kurbasa jest również wyjątkowym centrum metody teatralnej, który opracował i opanował metody treningu aktorskiej psychofizyki, plastyki, głosu. Teatr zrealizował szereg wspólnych projektów z Workcenter of Jerzy Grotowski (Włochy), Szkołą Sztuki Dramatycznej Anatolija Wasiljewa (Rosja), Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice (Polska), Saratoga Civic Centre Theatre (USA). W 2006 roku Teatr im. Łesia Kurbasa otrzymał najwyższe odznaczenie w dziedzinie kultury – Państwową Nagrodę im. T. Szewczenki, a w 2007 roku uzyskał status teatru akademickiego.

«Dzyga» Stowarzyszenie Artystyczne «Dzyga» – to organizacja artystów, działaczy społecznych, przedsiębiorców, powstała poprzez połączenie wielu kulturotwórczych projektów i obiektów zainicjowanych w okresie zdobycia przez Ukrainę niepodległości (kluby, festiwale, projekty medialne etc.). Stowarzyszenie założyły w 1993 roku środowiska działaczy społecznych Ruchu Studenckiego («Bractwo Studenckie» 1989-1993), środowiska sztuki awangardowej («Szlach»/«Droga» 1989–1992) oraz muzyków ówczesnego undergroundu Lwowa («Klub Szanuwalnykiw Czaju»/«Klub Miłośników Herbaty», «Mertwyj Piweń»/«Martwy Kogut», Festiwal Undergroundu «WyWych»/«Wypaczenie»). Najbardziej bezkompromisowymi i aktywnymi projektami Stowarzyszenia są: «Festiwal Undergroundu «WyWych», festiwale «Swoboda Wyboru»/«Wolność Wyboru», «УМХ-93»/«UMCh-93», «Jazz Bez», «Fluhery Lwowa»/«Wiatrowskazy Lwowa», «Metro Jazz», «Pink Slow», «Projekt Є (je)», «Nowyj Nojiw Kowczeh»/«Nowa Arka Noego», klub «Lalka», «Słuchaj Ukraińskie», alternatywna stacja radiowa «Radio Inicjatyva 102,5 FM», Tydzień Sztuki Aktualnej «7», Dni Sztuki Performance we Lwowie, czasopismo literackie «Czetwer», opozycyjna gazeta «Lwiwśka gazeta», międzynarodowy projekt «L²» (Lwów–Lublin) oraz wiele innych projektów o mniejszej skali. Dokonując podsumowania 15-letniej działalności, do 2008 roku «Dzyga» wyprodukowała: 394 wystawy, 1223 koncerty klubowe, 119 ekskluzywne projekty koncertowe, 26 festiwali, 117 performance, 360 prezentacji literackich oraz mnóstwo innych nieprzeciętnych atrakcji, które zebrały ponad 1,5 miliona uczestników, widzów i zwiedzających. Ideologicznym, fizycznym i materialnym centrum «Dzygi» jest jej galeria we Lwowie na ulicy Wirmeńskiej 35. Biuro Stowarzyszenia Artystycznego «Dzyga», 79030 Lwów, ul. Zelena 102 Tel./Fax: (8032) 244-47-79, (8032) 244-47-78 e-mail: dzygainfo@gmail.com, www.dzyga.com

Projekt «Karpatorozdil», galeria «Dzyga», włodkaufman | 2007

Warsztaty Kultury nowe lubelskie miejsce kultury startujące właśnie w niezwykłej postindustrialnej hali dawnych warsztatów samochodowych Filia Centrum Kultury powołana do życia w marcu 2009 roku, kontynuująca program Ośrodka Animacji Kultury serce i umysł otwartych niekomercyjnych wydarzeń kulturalnych w lubelskiej przestrzeni miejskiej, takich jak Noc Kultury, Jarmark Jagielloński, Ogrody Piosenek, Festiwal Słowo Daję..., Festiwal Sztukmistrzów, Festiwal Flamenco «Fiesta Alegria», Jazz Bez w Lublinie, «L²» praktyczna szkoła animatorów i managerów kultury w ramach Inkubatora Animacji Kultury – innowacyjnego projektu szkolenia i wspierania debiutujących animatorów, menedżerów, twórców i młodych ludzi z pomysłami na kulturę działania na rzecz międzynarodowej współpracy kulturalnej głównie z najbliższymi nam kulturowo i mentalnie wschodnimi sąsiadami wydawca miesięcznika wymiany idei www.kulturaenter.pl czasopisma internetowego poświęconego pogłębionej refleksji nad współczesnymi zjawiskami w kulturze Ludzie Warsztatów Kultury stawiają na otwartość i dynamikę poszukiwań nie ograniczają swojego programu do stałej oferty i ściśle określonej grupy odbiorców Warsztaty Kultury, Ośrodek Animacji Kultury Lublin, ul. Popiełuszki 5 tel. +48 (081) 5360314 e-mail: animacja@ck.lublin.pl www.warsztatykultury.pl

Oryginalne rzuty projektowe z 1954 roku

Partner «L²» art-cafe «Коза» Tarnopol, bulwar Szewczenki 23 www.koza.te.ua

«Koza» — jest to środowisko organicznie łączące sztukę, rozrywkę i inicjatywy twórcze. W tym samym miejscu można zobaczyć weteranów sztuki tradycyjnej i utalentowaną młodzież. Proponujemy wyrwanie się z kleszczy mentalnego prowincjonalizmu. «Koza» reprezentuje współczesne tendencje, kumuluje lokalne idee twórcze – zarówno tradycji, jak i subkultur. Powstaje tu nowy światopogląd, łączący wiele gałęzi sztuki (przedstawienia teatralne, cotygodniowe wieczory tematyczne, pokazy kina awangardowego, szczególnie silna literatura współczesna) w pstrokaty eksperyment.

www.lviv.ua www.cultureandtourism.lviv.ua

Projekt «L²» został zrealizowany dzięki wsparciu Wydziału Kultury i Turystyki Lwowskiej Rady Obwodowej

www.loda.gov.ua Wydziału Kultury i Turystyki Rady Miasta Lwowa www.lublin2016.eu

Urząd Miasta Lublin

www.dzyga.com, www.warsztatykultury.pl

дизайн: студія «Дзиґа»; тираж - 3000; друк - ФОП Лопушинський О. Р.