GENT’S CLASSIC

Mercedes-Benz 300 SL Roadster

TEKST Jeroen Jansen FOTOGRAFIE Tim Scott, Courtesy of RM Sotheby’s

De Mercedes-Benz 300 SL is een beetje een usual suspect als het gaat om klassieke auto’s. Dus áls je er dan over schrijft, moet ‘ie wel héél bijzonder zijn. Deze Roadster is dat en dat heeft alles te maken met de man die ‘m nieuw in ontvangst nam: Juan Manuel Fangio. De legendarische Formule 1-coureur zette maar liefst 70.000 kilometer op de teller van deze klassieke beauty.

Dat een coureur als Fangio zich zo kan laven aan een productieauto als de 300 SL is niet gek. De roots van deze auto liggen namelijk in de racerij. Mercedes boekt in de vroege jaren vijftig mooie successen op het wedstrijdasfalt met de bloedsnelle W194. Die auto is dankzij een aluminium buizenframe vederlicht, aerodynamisch en uitgerust met een krachtige 3.0-liter zes-in-lijnmotor. Die gouden combinatie levert Mercedes tal van overwinningen op, onder meer in de 24 Uur van Le Mans. Max Hoffman, in de jaren vijftig importeur van Daimler-Benz in de

Verenigde Staten, ziet in de succesvolle W194 een kans. Of liever gezegd, hij ziet een markt voor een afgeleide van de raceauto. Een luxe en bloedsnelle tweezitter, om eindeloos mee te toeren. Mercedes luistert naar zijn ideeën en komt in 1954 met de 300 SL Gullwing. De snelste productieauto van zijn tijd. Uitgerust met de nu iconische Gullwing-vleugeldeuren, die nodig waren om over de hoge dorpel te stappen zonder je hoofd te stoten.

GRATIS SPORTWAGEN

Als de verkoopcijfers van de coupé in 1956 inzakken, besluit Mercedes met een dakloze variant te komen. De 300 SL Roadster krijgt normale deuren, lagere dorpels, een ruimere kofferbak en een aangepaste achterwielophanging. Ook is ‘ie een tikkie zwaarder dan de coupé, al krijgt hij wel iets meer vermogen mee om dat te compenseren. In 1957 kunnen klanten er eentje bestellen. En dat gebeurt gretig. In dat jaar worden 618 Roadsters besteld, tegenover slechts zeventig coupés. Jean Manuel Fangio hoeft zijn Roadster –de auto die schittert op deze foto’s– niet zelf te bestellen. De coureur –nog altijd beschouwd als één van de grootste coureurs ooit– gaat in 1958 met pensioen. Als afscheidscadeautje krijgt hij van Mercedes, zijn voormalige werkgever, een metallic blauwe 300 SL Roadster. Een schot in de roos, want Fangio is wég van de sierlijke schoonheid op vier wielen. De 72.951 kilometer die vandaag de dag op de teller prijken, heeft hij vrijwel allemaal zelf gereden.

ZERE KNIE

Fangio zorgt jarenlang extreem goed voor zijn geliefde 300 SL. En dat is nu nog te zien. Van de lak tot het leer en de techniek, de auto is volledig origineel. Of matching numbers, zoals liefhebbers dat zo mooi noemen als motor, bak en chassis allemaal oorspronkelijk zijn. Alle gebruikssporen die je ziet, zijn gemaakt door Fangio. Links van het stuur zie je de plek waar zijn knie altijd het dashboard raakte. De witte pookknop waarmee je schakelt tussen de versnellingen, werd door de coureur zelf geïnstalleerd. Bijna dertig jaar nadat Mercedes hem de auto schenkt, parkeert Fangio de klassieker in het Juan Manuel Fangio Museum in zijn woonplaats, het Argentijnse Balcarce. In 1995 overlijdt de coureur. De auto blijft daarna al die jaren onderdeel van de collectie. Tot nu, want via RM Sotheby’s wordt dit unieke stuk automobielgeschiedenis te koop aangeboden. De frase ‘altijd van een oud mannetje geweest’ gaat zelfs op; de persoon die de auto op z’n naam zet, wordt de tweede eigenaar ná de familie Fangio. Wauw.

WHISKY TRAVEL - JURA

Met Hans Offringa als gids maken we een zintuiglijke reis langs de fijnste distilleerderijen in de wereld. Voor iedere smaaksensatie een nieuwe bestemming…

Hans Offringa behoort internationaal tot de top der whiskyschrijvers. Zijn boeken, foto’s en artikelen worden wereldwijd gepubliceerd en hij is diverse malen voor zijn werk onderscheiden. www.thewhiskycouple.com

Als je van rokerige whisky houdt en die op de distilleerderij wilt proeven, dan moet je naar The Isle of Islay aan de zuidwestkust van Schotland. Daar staan de grote peaty boys Laphroaig, Lagavulin en Ardbeg op een steenworp afstand van elkaar. Wanneer je er dan toch bent, loont het de moeite naar Port Askaig te rijden en daar de ferry naar Jura te nemen – een oversteekje van nog geen vijf minuten, als het weer het toelaat. Het eiland Jura heeft welgeteld één dorp, Craighouse genaamd, één hotel, één pub en één distilleerderij, eveneens Jura genaamd. Er wonen ongeveer 200 mensen en, schrik niet, meer dan 5000 herten.

Je kunt er ook uitstekend wandelen en het is er aangenaam rustig. Ik ga graag naar Jura. Komende zomer weer, maar dan met een driemaster, onderdeel van een langere zeiltocht langs de westkust van Schotland. Jura is ook het eiland waar George Orwell zijn sombere toekomstscenario schreef. Aanvankelijk noemde hij het manuscript ‘The Last Man in Europe’. Hij voltooide zijn dystopische en futuristische meesterwerk in 1948, waarna definitief gekozen werd voor de titel 1984.

Op zijn honderdste geboortedag werd er een speciale ‘1984’-editie van Jura single malt gebotteld in een beperkte oplage. Het was een 19-jarige met een rijping op een ex-sherryvat. Ik heb hem destijds met smaak soldaat gemaakt. Had ik hem bewaard, dan zou ik er nu zeker 500 euro voor kunnen vangen op de whiskyveilingen. Maar ik verzamel geen whisky, ik drink het en verzamel dan de verhalen als voer voor mijn boeken, artikelen en columns. Gelukkig maakt Jura nog meer whisky die breder verkrijgbaar is dan die legendarische Orwell-dram. De whisky die hier gemaakt wordt is niet zo rokerig als die van het naburige eiland maar smaakt er beslist niet minder om.

Neem bijvoorbeeld de Jura Journey, gerijpt in ex-bourbon barrels. Een delicaat evenwicht tussen rijk fruit en een vriendelijk spoortje rook. Aroma’s van vanille, kruiden en citrusfruit, en een smaak van kaneel, peer en pecannoot. In de afdronk komt karamel/ toffeefudge naar voren.