Ds Mäubaabeli

Ds Mäubaabeli Früelig ischs worde nach eme länge, stränge Winter mit viu Schnee u Ysch. Der Schnee ziet sech langsam obsig druus. No isch d Wintersyte am Äbersoudwaud wyss. No drü Mau mues si Farb wächsle, bis de der Früelig zgrächtem Yzug het, siit e auti Bureregu us üser Gägend. Aber jetz isch er scho chly da. D Vögu zwitschere, üebe ihrer Chehrli u wärbe mit ihrem Gsang um Gunscht vom e Gspänli. Uf de Matte glöggele sit paarne Tage d Guschti u fröie sech am junge Früeligsgras. Es isch Oschtermändig. Es chlepft vom Schützehüsli här. D Fäudschütze hi hüt Chäschuechestich. Ryter träberle ds Strässli ab. Es lings Lüftli chüderlet mer vom Süde här um d Ohre. Süsch isch es stiu im Quartier. D Lüt sy i de Oschterferie im Süde oder sy no am Schlafe. E Tag zum Löie nach de öschterleche Feschtivitäte. Über dene erschte Zyle stiit zwar ganz en angeri Überschrift, wo überhoupt nid zu däm passt, won i da schiudere. Aber es het mer jetz eifach grad i der Richtig gschribe. I bi am Aablick vo däm schöne Früeligstag blybe hange u d Überschrift vo der Gschicht «Ds Mäubaabeli» datiert us längscht vergangener Zyt. Über die wott i iigetlech schrybe. Di Gschicht isch mer wider i Sinn cho i Gedanke a geschterig Oschtertag, wo mer di ganzi Familie binenang sy gsy, Eier tüpft u Oschtere gfiiret hi. D Ching sy im Huus u drumume tolet, hi gspiut u versteckelet. Derzue het mir vor paarne Tage d Rosmarie e Foto ggä, vom Abbruch vom Getreidesilo bi der Müli. Es isch gly zwü Jahr här. Dä Abbruch han i im erschte Gschichtebuech, «Spröier u Chärne», beschribe. Wo mir di Foto gnau betrachte, entdecke mer plötzlech ds Mäubaabeli.

Us de Trümmer isch es ufgstige wi nes Phantom. Setzt sech zoberscht uf di letschti Muur, wo no stiit, luegt truurig obenache uf d Zueschouer, wo däm AbbruchSpektaku zueluege. Es macht wahrhaftig e truuregi Figur. Di graue länge Haar, wo usgseh wi Putzfäde, hangen ihm über d Ohre ab, d Uuge luege tüüf us de fyschtere Höline, der Schnouz plampet beidsytig bis zum Chini ache, d Arme u d Finger läng u dünn, fasch nume no Hut u Chnoche, chlammere sech rächts u linggs a der Bouruine fescht u d Bii plampe müed über d Muur uus. Ds graue Hemmli wäit ihm wi Spinnhuppeleschleier um e Lyb. Arms Mäubaabeli, jetz hesch dy Heimat ganz verlore. Zersch bisch us der Müli vertribe worde, denn, wo aus isch fertig gsy mit der Müuerei. Ds Määu isch furt, d Seck si furt, d Maschine, d Müuer, d Müüs, aui, wo dert gläbt u gwohnt hi, sy nümme da. Aui, wo du gärn hesch gha, wo du mängisch gheukt hesch us dyne Versteck use. Mit dym Ggräbu hesch znacht d Ching erchlüpft, we de em Müuer Määu abgfüut oder Chrüüsch abgsacket, Seck ufbyget oder Chorn düregla hesch. Mängisch hesch o Schabernack tribe, Sackbygete abenangere ache gheit oder Chrüüschseck usgläärt, hesch mit de Müüs tanzet u Fescht gfyret. Wo di Müli isch läär gsy, bisch i ds Silo übere gflüchtet u hesch di dert i de Chornzäue, i de Röhre, im Stuub u de Spinnhuppele ygnischtet. Scho denn, vor meh aus sibezg Jahr, isch es Tradition gsy, dass di ganzi Familie a der Oschtere i der Müli isch zämecho, für mit em Grossätti z fyre. Uf das, hi mir Ching üs gäng bsungersch gfröit, mit Cousinene u Cousins im Huus u ir Müli ume z tole, z versteckele, z tschinggele, d Sackrutschi abzschlittle, z spile u d

Freihiit z gniesse, ohni gäng beufsichtiget z wärde vo de Erwachsnige. Die sy nämlech i der Stube am Brichten, am Dispidiere, Politisiere, Singe u Trinke gsy. We de aber gägen Aabe d Sunne isch ungerggange, der Schatte dür d Mülifäischter yche ggraagget isch, isch de di wiudi Jagd ir Müli usse langsam em Ändi zue ggange. D Fyschteri i aunen Egge, d Müedi vom Spile, hi di übersüünegi Juged von ihm säuber gstaauet. E füechti Cheuti isch is der Rügge uf gchräblet, d Versteck sy uhiimeliger worde: «Pschscht … loset … i gluube, i ghöre am en Ort ds Mäubaabeli», ruuret plötzlech iine vo de grössere Giele. U scho techlet di ganzi Horde mit Brüele u Ggöisse d Stägene ab der Wonig zue. Dert i der Stube hi mer du vom Grossätti ändleche inisch wöue wüsse, was das syg mit däm Mäubaabeli. Öbs das überhoupt gäbi oder ob das nume e Gschicht syg. Der Grossätti luegt is aui mit eme gheimnisvoue Blick der Reie na aa: «Jä, wiit dersch würklech wüsse?» – «Jaaa», tönts im Chor. «Aber es isch de chly en unghüüregi Gschicht, hiit der de nid Angscht u schlafet znacht nümme?» – «Neeneei.» «Wo öie Urgrossvatter, der Jakob, u d Rosina, d Urgrossmueter, di Müli gchuuft hi, isch das e auti Tätschhütte gsy, mit nütwärtige Mülistiine, morsche Wasserreder u verfulete Müliböde. Zringetum ke Bsetzistii meh, ke Terrasse, nume Dräck u Mischt. D Hüener hi drinne gchrauet u d Söi hi aune Orte umegnuelet u tüüffi Löcher ggrabe. Vo Grasnarbe isch wyt u briit nümmeh gsy. Der aut Schüpbach u sy Suhn hi ne du di Müli u d Schüür verchuuft E Gras-Chare ohni Reder, zwe Drittu vom Bschütti-Chare, sämtlechi Bschütti, zwe Drittu vo re Röndle, Wanne u Müli-

chüble, Höi u Struu hi o derzue ghört. Der aut Schüpbach isch gly druuf gstorbe. Der Jung, der Chrischte, het d Stöcklimüli bhaute, u het dert säuber wyter gmüueret. Die isch no i besserem Zuestang gsy weder die, won er verchuuft het. Derzue hi ihm no e Drittu vom Schüürwärch, Grät u ne Drittu Wasserrächt für sy Müli ghört. So het er vo Urgrossvatters Wasserrächt so viu Wasser uf sy Müli chönne riise, wi sy Tüchuliitig gfasset het. Schüpbach Chrischte isch däm junge Müuer nid guet gsinnet, luegt ihm z schade, won er cha. Im e trochene Summer, won es lang nid grägnet het, het Chrischte sy Drittu Wasserrächt missbruucht. Bi Nacht u Näbu het er syner Tüchuliitige, wo ds Wasser uf sys Mülirad liite, mit Tüchle, wo ne grösseri Liechtwyti hi gha, ersetzt u so em Urgrossvatter sys Wasser abgriiset uf sy Müli. Im gmeinsame Stau het er es Ross u ne Chue gha. D Rosina, wo ds Veh bsorget het, vermuetet scho lang, dass der Chrischte sys u ihres Fueter nid cha ungerscheide u gäng wider mit der Gable uf ihre Höioder Grashuuffe reckt u i ihre Sack gryft. Inisch am e Morge ertappet si ne uf früscher Tat. Jetz isch Murte uber, si steut ne z Red. Vor Züge mues er syner Diebstäu zuegä. U jetz befiut d Rosina: «Entweder du verchuufsch üs d Stöcklimüli oder du hesch Fouge z gwärtige», fuuchet si. Chrischte ziet du di erschti Variante vor u verchuuft ne ds Stöckli mit auem Drum u Dra samt em Wasserrächt. Mit em Verchuufsprys het er das junge Müuerpaar überhüüsche, auso no inisch bschisse. Jakob het aber im Fride mit Schüpbach Chrischte usenang wöue u het di Summe zaut. Nöiji Gäudsorge sy uf ihn zue cho u er het müesse Darlehe ufnäh.

D Jahr sy vergange, mit Flyss, Huse u Bätte sy si über d Rundi cho. Si hi das aute Ghütt chönne abschrysse u ne nöiji mechaneschi Müli boue. Derwyle hi si i der Stöcklimüli wyter gmüueret u d Rosina het im Chäuer Sackzwiuche gwobe. Nach paarne Jahr isch Schüpbach Chrischte gstorbe. Wäg sym Betrug het sy Seeu ke Rue gfunge, het aus Mäubaabeli müesse umecho, isch znacht i der Müli umeggeischteret, het müesse müuere, Seck desumetrage, Chrüüsch u Mäu abfüue, Mäuseck byge. Mängisch het mes ghöre räble. Di armi Seeu het em Schüpbach Chrischte syner Sünde müesse abbüesse. Sobau me i d Müli usen isch, het me nümme ghört u gseh vo däm Mäubaabeli, es isch verschwunde, het sech ufglöst, äbe wi ne Geischt.» Di Grossching hocke mit offete Müler u Uuge um e Grossätti ume. «Aber wiisch, Grossätti, i ha aube Angscht, i d Müli use z gah, we iine vo de Müuer Nachtschicht het un i am Aabe no mues ds höche wysse Häfeli mit Miuch usebringe für sys Znüni. De verzeut er aube, er hig de ds Mäubaabeli gseh hinger de Sackbyge. Es syg uf de Wauzestüeu umeturnet u d Röhrli ache grütscht, es syg ganz wyss un us em magere Gsicht luegi roti wässeregi Uuge, verzeut d Rosmarie. «I ghöre ds Mäubaabeli mängisch, wen i erwache znacht», brichtet d Ursula. «Das cha scho sy», miint Grossätti. «Vilicht sys o nume d Müüs, wo Hochzyt hi u umetanze.»

Derwyle sy meh aus hundert Jahr dür ds Land ggange. Ändlige, mit em Abbruch vo der letschte Muur vo däm Mülibetriib, het sech das Mäubaabeli ändgüutig i Stuub u Luft ufglöst, u di armi Seeu het jetz ihri Rue.