n Tavel

Lirac geniet de dubieuze reputatie de plaats te zijn geweest waar in 1863 de epidemie van phylloxera een aanvang nam. Château de Clary was erg belust op experimenten met uitheemse druivenrassen en plantte in dat jaar Californische wijnstokken. De ‘meegereisde’ druifluiskreegvrijbaanentegendezedruifluiswarendeEuropesedruivenstokkenniet resistent. Phylloxera had, zoals bekend, voor bijna de hele Europese wijncultuur desastreuze gevolgen.

De bodems in Lirac zijn klei- en lösshoudend met ronde keien. Plaatselijk bevatten de bodems ook zand, dat rijker is aan fossiele afzettingen uit het krijt. Liracwijnen missen vaak de terroirexpressie van de wijnen van de oostoever van de Rhône. Lirac is een vriendelijke, ronde wijn, die het van zijn fruitmoethebben.Goedeexemplarenbezittenfijnetannines,dieenigejarenoplegmogelijkmaken.Overhetalgemeenzijnvinificatieenopvoedinggerichtophetoptimaliserenvandefruitkwaliteiten in de wijnen. Men bereikt dit door: • geen zware extracties; • veelvuldig gebruik van (semi-)carbonische technieken; • behoedzaam gebruik van (gebruikt) hout in de opvoeding; • relatief jonge botteling.

De rosés moeten volgens AOP-voorschrift van het type saignée zijn. Ze bezitten niet de bewaarkwaliteit die de rosés uit het naburige Tavel beroemd maakten. Men drinkt ze in de regel binnen drie jaar, de modern gemaakte zelfs het liefst binnen een jaar na botteling.

n Tavel Op de westoever van de Rhône strekt zich rondom het stadje Tavel de gelijknamige appellation uit. Jaarlijks wordt er van 905 ha aanplant zo’n 30.000 hl wijn geproduceerd. Wijn van de appellation Tavelisper definitierosé.TavelhadlangdenaamdebesterosévanFrankrijktezijn,maardietijd is voorbij.

De stokken staan aangeplant op drie bodemtypes: zanderige bodems met rolkeien, rode kleibodems met rolkeien en dunne rode kleibodems met kalksteen. Grenache is het belangrijkste druivenras (60 procent), met daarnaast zo’n 15 procent cinsault en verder clairette blanche, clairette rose, picpoul, calitor, bourboulenc, mourvèdre, syrah en carignan. Recent is een verschuiving zichtbaar naar minder grenache en meer syrah en mourvèdre. Dit geeft wijnen met meer body en meer alcohol.

Detraditionelevinificatiebestaatuiteenkoelevoorwekingvan12tot24uurenhetlatenweglopen of ‘bloeden’ van een bepaalde hoeveelheid lekwijn (de saignée-methode). Ook past men directe persing toe. De vergistingtemperatuur ligt traditioneel tussen 18 en 20 °C, maar bij modernere