Fietscampagne 'We Cycle this City' - Gazette 7

fiets uit en merk meteen het verschil: hoe voelt u zich nu?

Blij, opgeruimd, actief, energiek, levensvol!

Think twice!

Doen!

Je moet wel goed gek zijn om je in een stad als geraardsbergen met de auto te verplaatsen: er is geen doorkomen aan!

Bovendien heeft de stad voorzien in dubbele rijrichting voor

Omdat fietsen meer uitspaart dan brandstof Meer mensen veilig op de fiets

Fietscampagne ‘We Cycle this City’

fietsers in alle straten van de stad, én in twee ruime parkings op de stadsrand voor wie de auto daar wil achter laten om verder de stad in te gaan met de fiets.

© Studio Schrever

Fotografie & ontwerp: © Studio Schrever

Hoe (on)gelukkig maakt uw wagen u?

Met welk gevoel stapt u uit de auto?

Moe, verveeld, beu, lastig, leeg, opgeblazen??

Probeer dan morgen de

Probeer morgen ‘s met de fiets en merk het verschil!

Fietscampagne ‘We Cycle this City’ is een campagne van Giesbaergske Koleuren Gazette www.giesbaergskekoleurengazette.be

Fietsverhalen van overzee - Kopenhagen tellen over hun fietservaringen in het buitenland.

Anaïs verblijft een jaar lang in Kopenhagen, om er haar studie Bio-Ingenieur af te werken.

Ze vertelt ons hoe het leven is in fietsparadijs bij uitstek: Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken.

Iedereen fietst in Kopenhagen!

Deel 2 De zon is van achter de wolken gedoken in Kopenhagen, iedereen komt op straat, mét de fiets.

Heel Kopenhagen fietst overal naartoe, want onder een zonneAnaïs Van De Walle straaltje is het nog zo fijn! Een In ‘Fietsverhalen van over- zacht briesje waait door de hazee’ laten we lezers ver- ren, de lente is aangekomen.

We verkennen nu ook de buitenwijken van Kopenhagen, al fietsend natuurlijk. We gaan naar het strand met de fiets, we bespieden herten in het hertenpark met de fiets, we fietsen naar andere Vikingsteden. En als we te moe zijn, mag de fiets gewoon gratis mee op de trein of metro. Overal gaat de fiets dus mee naartoe.

Het is toch zo gemakkelijk, want met de auto rondrijden is moeilijk in de stad en een auto parkeren in uiterst duur in Kopenhagen.

Op die manier stimuleert de stad om de fiets te gebruiken. Ook de bakfietsen komen buiten. Elk gezin in Kopenhagen heeft een bakfiets. Dit als vervoersmiddel voor de kindjes, de boodschap-

pen, de hond of zelfs de man of vrouw. De fietspaden in Kopenhagen zijn breed genoeg gemaakt, zodat bakfietsen en fietsers naast elkaar kunnen fietsen.

België kan nog wel wat leren van zo een fietsbeleid!

Het einde van mijn Eramus ervaring zit erop. Ik ben net mijn fiets gaan inleveren, een beetje met een droef gevoel, want hoe moet ik nu overal naartoe? Op mijn laatste dag in Kopenhagen wandel ik de hele stad door met twee vriendinnen. We tonen elkaar de plekjes die ons het meest zullen bijblijven. Het is een heuse tocht geworden, mijn voeten doen pijn.

Wat mis ik mijn fiets!’

(Anaïs Van de Walle, 23 jaar)

Fietsverhalen van hier - MPI Sint-Vincentius

Met de jaarlijkse actie ‘Bike to Work’ wil De Fietsersbond werknemers motiveren om vaker de fiets te gebruiken in het woon-werk verkeer. Ook in MPI Sint-Vincentius Viane-Deftinge werd het dit jaar succesvol opgestart.

Een welgemeende fietsproficiat voor de dames en heren van MPI Sint-Vincentius in Viane en Deftinge, die dit jaar deelnamen aan de actie ‘Bike to Work’: er namen niet minder dan 35 personen deel aan het jaarlijks evenement van de Fietsersbond om meer mensen naar en van het werk te laten fietsen.

Kijk hoe opgewekt ze op de foto staan!

Fan-fiets-tastisch! Keep going!

(WiSch)

Fietscampagne ‘We Cycle this City’

een nieuwe fiets en wat kledij en dankzij je positieve “vibes” heb ik op 1 april de klik gemaakt: nu fiets ik dagelijks 2x20 km door een prachtig stukje natuur langs de Dender, weg van het drukke verkeer. Ik ondervind nu al de voordelen van de dagelijkse fysieke inspanning maar wat mij vooral opvalt is de sterkere men-

Fietsverhaal door Marhilde Van der Mijnsbrugge Mijn nieuwe (weliswaar electrische) fiets zou best toch zo snel mogelijk uitgetest worden dacht ik. Aangezien het weer ook heel goed meeviel, vertrok ik dan maar per fiets naar het werk. Ik had met mezelf een deal gesloten om ‘het moteurke’ enkel te gebruiken op de hellingen. Ik wou echt wel nog fietster blijven en niet op een gecamoufleerde ‘brommer’ naar het werk zoeven.

Een fietsvriendelijke woon-werkroute was snel uitgestippeld en in zomerplunje vertrok ik op mijn nieuwe tweewieler.

Oude liefde roest niet zeggen ze, en ik moest het gezegde gelijk geven. Het was superzalig om in een heerlijk lenteweertje te fietsen. Met de zon in mijn gezicht, een lichte lentebries door de haren was het ontspannend trappen langs de rustige wegen in de natuur. De hellingen die me normaal gezien zouden afschrikken en het perfecte alibi vormden om toch maar de auto te nemen, kon ik nu overwinnen en het was puur genieten langs de rustige landwegen. Ik was boos op mezelf dat ik vergeten was hoe leuk fietsen kon zijn en al die jaren de auto al te veel mijn vriend geworden was. Bijna was ik ook vergeten dat ik naar het werk fietste want een vakantiegevoel overspoelde mij.

Alsof mijn collega, Nele De Winde het aangevoeld had, sprak ze me op mijn eerste fietsdag aan om me warm te maken en deel te

Fietsvertelsel Een lezer van Walter’s verhalen bedrijfswagen voor mijn woonmailde ons zijn eigen fietsver- werk verplaatsing. Dagelijks haal, dat we met u willen delen: reed ik van Geraardsbergen naar Nino-ve en terug. Ook al is het “Beste Walter, maar een korte afstand, de laatBij deze wens ik je te danken ste jaren zat ik met steeds meer voor je inspirerende woorden in ergernis achter het stuur. Stilaan je fietsverhalen. begon de idee te groeien om de Reeds bij het begin van mijn verplaatsing met de fiets te maloopbaan beschikte ik over een ken. Midden vorig jaar kocht ik

Fietsvertelsel Bike to Work

tale weerbaarheid. Dit laatste had ik niet verwacht en is nu dé motivatie om door te zetten.

Nogmaals dank Walter voor je inspiratie. Ik kijk uit naar je volgend fietsverhaal!

Met vriendelijke groeten, Bart Bruyneel Geraardsbergen”

nemen aan de campagne ‘Bike to Work’. Eind mei was de voorziene startdatum.

In mijn pril herwonnen fietsenthousiasme stemde ik dan ook onmiddellijk in en engageerde me om deel te nemen aan de fietsactie. Ik had me toch voorgenomen om wat meer de fiets te nemen voor het woon-werkverkeer.

10 km is een mooie afstand om dagelijks aan mijn sportief imago te werken. Aan sport doen terwijl je naar je job gaat, de auto thuis laten en van je werkgever er een fietsvergoeding bovenop krijgen ! Wat wil je nog meer?

Ik was er alvast voor gewonnen.

De weersvoorspellingen voor de volgende dagen waren minder gunstig, maar regen mocht mijn engagement niet bederven, bedacht ik plots. Mijn rugzak kreeg prompt een altijd-bij-de-hand-regencompartiment: een regenbroek en lichte regenjas werden vaste bestanddelen van mijn rugzak. Het zal je maar overkomen dat je ‘s morgens vertrekt in t-shirt met een stralend zonnetje in de rug en in de loop van de namiddag, op je terugweg een onweerswolk je fietspad kruist.

Ineens maakte ik me de bedenking dat ik ook aan mijn eigen veiligheid moest denken.. Wielertoeristen annex fietshelm is een heel normaal en aanvaard straatbeeld. Waarom niet een helm voor de gewone fietsgebruiker? Ook zij zijn jammer genoeg zwakke weggebruikers.

Toegegeven, eerst aarzelend, maar toch echt overtuigd van het nut ervan werd de fietshelm vanaf dat moment ook een vast onderdeel van mijn fietsuitrusting.

Een mentaliteitswijziging kan er maar komen door er zelf aan mee te werken en hups, ook mijn ‘fietshelm-weerstand’ schoof ik opzij en de fietshelm werd een voor de handliggend onderdeel van mijn fiets. Veiligheid moet primeren.

Ondertussen spraken we enkele collega’s aan en maakten hen ook warm voor het ‘Bike to Work’ project. Het (fiets)enthousiasme van Nele werkte heel aanstekelijk en na een eerste infomoment schreven de eerste geestdrifitge fietscollega’s zich zonder aarzelen in. Teams werden gevormd en tips uitgewisseld. Het was wachten op het startsein van de campagne.

De weergoden waren ons alvast heel gunstig gezind, want als duwtje in de rug kregen we op de startdag van ‘Bike to Work’ een zonovergoten lentedag.

De fietsstalling (van het MPI St-Vincentius/ op het werk) was ineens veel te klein geworden want uiteindelijk startten we de campagne met 35 collega’s! Dit was een onverhoopt succes.

Bovendien waren er naast de ingeschreven Bike-to-Workers nog meer (fietsende) collega’s die de campagne een warm hart toedroegen maar omwille van allerhande redenen zich niet in-

schreven.

De zon was jammer genoeg niet altijd van de partij. Daarom moest ik mijn ‘regenattributen’ meer dan eens uit hun ‘regencompartiment’ halen. Maar dankzij mijn regenbroek, regenjas en waterdichte fietstas of rugzak kon ik zowaar nog genieten van een fikse regenbui op mijn woon-werktraject! Fietsend naar het werk is gewoon een evidentie geworden.

De Bike-to-Workcampagne liep op wieltjes. Als de start een onverhoopt succes was, dan was de uitvoering en respons een mega-succes! In de wandelgangen hoorden we heel veel positieve reacties. Gaande van ‘man man, het was echt zalig op de fiets deze morgen, zò schoon was het’, over ‘op de fiets zie je toch veel meer hé dan met de auto’ naar ‘ik ben echt content dat ik met de fiets kom werken.

Ik fiets veel in mijn vrije tijd, maar naar het werk komen met de fiets, die link had ik nog niet gemaakt. Raar hé?!’

Ja ik beken, de Bike-to-Workcampagne was voor mij (en hopelijk voor nog meer collega’s) de trigger die maakte dat ik (opnieuw) een fervente fietsgebruiker geworden ben.

(Marhilde Van der Mynsbrugge)

“Quand on partait de bon matin

Quand on partait sur les chemins A bicyclette Nous étions quelques bons copains Y avait Fernand y avait Firmin www.giesbaergskekoleurengazette.be