Giesbaergske Koleuren Gazette 18 by Wim Schrever

5de jaargang nummero 18 1 juni 2016 Redactie-adres Buizemontstraat 19

Giesbaergske

9500 Geraardsbergen

Giesbaergen

koleuren gazette giesbaergske gazette vordat de koleuren goe zoan vermingen

Onafhankelijk multicultureel gazetje ter verdubbeling van de integratie die niet enkelvoudig kan werken. Giesbaergske Koleuren Gazette is een realisatie en uitgave van Studio Schrever en Uitg. Eigenbegeer

1 Licht op de stad Intussen in de wereld 2 Voorwoord Korte inhoud 3 Inna Aksenova: Pannenkoeken! 4 Alexandre Tusiime: toffe job 5 Celestino Pestana: what’s up?! 6 Gilbert Koulou: samen zijn 7 Mohammed El Ahmad: Religie in Syrië 8 Kamal Aljaouny: poëzie uit Syrië 10 Mohammedbrhan Atta: mens en natuur 11 R. Santos Michel: Vrolijk 12 Rosaly Metta: moeder 14 Vanessa Ribeiro: harmonie 15 Vinitius: bierbrouwer 16 KoleurenFestival Colofon Dalai Lama

Intussen

in de wereld “Elk half jaar heb ik het geluk om tientallen verschillende nieuwe werelden binnen te stappen in mijn NT2klassen. De eerste les vind ik dan ook vaak de interessantste. Elkaar leren kennen. Elkaars wereld leren kennen. Geweldig overweldigend is dat. Mooi ook, te zien dat het lukt om al deze werelden samen te brengen in een klas. Te zien dat dit kan. Te zien dat dit lukt. Samen werken naar eenzelfde doel, stap voor stap wat beter Nederlands leren zodat we samen kunnen functioneren in onze maatschappij. Zodat we samen kunnen leven.” (NT2-leerkracht Lobke D’Hondt)  Op 30 augustus 2015 zorgde Giesbaergske Koleuren Gazette voor de allereerste multiculturele vereniging in de 500ste Processie 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

Licht op de stad

Special Edition:

De WereldWijze Redactie ‘Als je welkom bent, kan je ontspannen. ‘’Als je welkom bent, kan je jezelf zijn.’’Als je welkom bent, hoef je niets te bewijzen. ‘ ‘Wees welkom in onze Wereldwijze Redactie. Op een bewuste manier iemand welkom heten. Zeker ook onze anderstalige nieuwkomers kan je net door deze eenvoudige woorden laten groeien. Met deze krant heten we onze cursisten welkom met hun persoonlijk verhaal, hun interesses, hun talenten, hun culturele ervaringen, hun dromen en ideeën, hun identiteit. Laat u door hun

van Plaisance: het was een graag geziene kleurige groep, met Afrikaanse muziek. Ook voor de Processie van dit jaar zal deze kleurige groep meedoen, op zondag 28 augustus.

verhalen vooral inspireren en ga de ontmoeting aan! Onze superdiverse samenleving is een realiteit! Eens je de stap zet naar elkaar toe vanuit dialoog, respect, empathie en nieuwsgierigheid, dan start een verrijkende ontmoeting! Heerlijk is het om met mensen van verschillende origine te werken. Ik noem het vaak: ‘mezelf onderdompelen in kleur en cultuur.’De groepsdynamiek is steeds verrassend. Aanvankelijk heb je een klas met twaalf individuen. Maar je merkt dat die individuen ook een groep worden, waarin stap voor stap de mensen elkaar leren kennen en waarderen. Dat proces hoop je als leerkracht te kunnen sturen en ondersteunen. De diversiteit is sterk aanwezig, maar vooral uniek. Elk heeft zijn of haar achtergrond, levenservaring, talenten, motivatie, interesses, ... Maar taal is wel heel duidelijk een bindmiddel om elkaar te ontmoeten en te leren kennen. Taal opent deuren en is verrijkend. Evenzeer vind ik het leuk om voeling te maken met die schoonheid van taal.

pagina 1

I nhou dst a f e l Edit ie L e n t e ‘ 16

Vaak is het ontwapenend om gewoon even te vragen hoe je in een andere taal iemand begroet of afscheid neemt. Maar de eerste stap moet wel gezet worden. Handelen vanuit een ‘niet weten’, ‘nietoordelen’. Want hoe vaak hebben we onbewust opvattingen en ideeën opgenomen uit de media. Ongeacht met wie ik communiceer: spreken vanuit een openheid, zonder verwachtingen en zonder oordeel. Dankbaar ben ik om gedurende een periode deel te kunnen uitmaken van de cursisten en hun leven. Als is het maar even, maar sommige gesprekken en contacten zijn voor het leven. (NeW)

www.giesbaergskekoleurengazette.be

V o o r w o o r d Wees wereldwijs! Deze Wereldwijze redactie is een middel om ervaringen te delen met elkaar. Schrijver kiezen zelf het thema en wat ze willen delen met de ander. Vanuit een vrije, een nietgedwongen sfeer ontstaat creativiteit. Met deze unieke verhalen willen we andere studenten aansporen om te blijven groeien, maar evenzeer ook de lezer te laten groeien in zijn ‘opvatting en ideeën’ over onze superdiverse samenleving. De teksten zijn authentiek geschreven door de cursisten maar waar nodig bijgestuurd. Deze krant kon niet gecreëerd worden zonder de professionele begeleiding van de vrijwillige, multiculturele redactie van de Giesbaergske Koleuren Gazette. Verhalen vertellen leidt niet alleen tot verbinden. Verhalen op zich brengen waarden over als verantwoordelijkheid, gemeenschapszin, zelfvertrouwen, familiewaarden, sociale en culturele waarden. Verhalen dragen kennis over, verhalen plaatsen gebeurtenissen in een context. Verhalen geven richting en sporen aan tot actie. De maatschappelijke relevantie van verhalen vertellen is van onschatbare waarde bij het in stand houden van culturele en maatschappelijke cohesie binnen een superdivers Geraardsbergen.

Inna Aksenova uit Rusland: ‘Pannenkoeken en baboesjka’, p. 3 Alexandre Tusiime uit Rwanda over het leven zoals het is, p. 4 Vanessa Ribeira is een creatieve bezige bij uit Brazilië, p. 5 Mohammed Al Ahmad is een ingenieur uit Syrië, p. 7 Rosaly Metta uit Congo heeft een voorkeur voor gedichten, p. 8 Ook Kamal Aljaouny uit Syrië brengt een poëtische noot, p. 10 Mohammedbrhan Atta is een vierentwintigjarige student uit Eritrea, p. 12 Célestino Pestana uit Venezuela is de Grappenmaker van de klas, p. 14 De Wereldwijze Redactie van CVO TISJ - Foto © Studio Schrever

Nele De Winde, eindredacteur.

5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Rusland Inna Aksenova

‘Pannenkoeken van mijn oma: de smaak uit kinderjaren’ Inna Aksenova is een echte taalknobbel. Ze spreekt Engels, Frans, Russisch en zeer goed Nederlands. Als vertaler-tolk is taal een echte passie voor haar. Daarnaast heeft ze ook een opleiding als IT-consulent. Aan talenten dus geen gebrek. Samen met haar man en dochtertje geniet ze van de stad Geraardsbergen. Ze is bovendien enthousiast om teksten te schrijven voor de Giesbaergske Koleuren Gazette en helpt graag medecursisten met de Nederlandse taal. Als ontspanning maakt ze graag lekkere gerechten en desserts klaar, geleerd door haar Russische grootmoeder en overgrootmoeder.

Inna en haar ‘baboesjka’

Ik zal nooit de lekkere geur en smaak van de beroemde pannenkoeken van mijn ‘baboesjka’ (Russisch voor oma) vergeten.Toen ik klein was, woonde ik tijdens de schoolvakanties bij haar en bakten we vaak pannenkoeken. Pannenkoeken zijn het oudste traditionele gerecht in Rusland. De eerste pannenkoeken werden al in de 10de eeuw klaargemaakt. Pannenkoeken zijn het belangrijkste gerecht van het Russische boterfeest ‘Maslenitsa’. Russen vieren dit feest gedurende de laatste week voor de grote vasten, de 7de week voor het Orthodox Pasen. Pannenkoeken symboliseren de zon door hun ronde 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

vorm. Ze worden gegeten om het begin van de lente te vieren. Op het einde van het feest verbranden mensen een grote pop van stro die symbool staat voor de winter. Mijn baboesjka kreeg het recept van de lekkerste pannenkoeken van haar moeder die chef-kok was. Later heeft mijn baboesjka me het recept doorgegeven. In België was het moeilijk om hetzelfde resultaat te krijgen door het verschil van ingrediënten en hun smaken. Maar na enkele experimenten is het me toch gelukt.

deeg in de pan. Draai de pannenkoek, als de randjes krokant beginnen te worden, en bak nog kort de ommezijde. Draai met je pan tijdens het opgieten om het beslag mooi gelijkmatig te verdelen. Vergeet niet de bakpan opnieuw in te vetten voor je een andere pannenkoek bakt. Het zorgt dat deze niet gaat plakken. Smeer ten slotte een beetje boter op de pannenkoek terwijl die nog warm is.

Pannenkoeken presenteren Mijn baboesjka serveert de pannenkoeken met veel boter en suiker of met zure Ingrediënten room. Maar Belgen (vooral mijn man zo5 eieren (L maat) als altijd...) vinden dat vreemd. Daarom 900 ml volle melk presenteer ik mijn pannenkoeken met 12 eetlepels opklopbare room (35% frambozen en een bolletje vanille roomvetgehalte) ijs. 200-300 gr bloem voor patisserie (tekst: Inna Aksenova) 50 gr roomboter 2 soeplepels zonnebloemolie 4 soeplepels kristal suiker 1/2 koffielepel zout Inna Aksenova - Foto © Studio Schrever “een snuifje liefde” ;-) (zoals mijn baboesjka zegt) Pannenkoekendeeg bereiden Klop eieren, suiker en zout lang met de garde. Zeef tegelijkertijd beetje bij beetje de patisseriebloem erbij. Voeg room en zonnebloemolie toe en meng met de garde. Let op dat het beslag geen klonterjes bevat. Doe dan de melk bij het deeg en meng met een pollepel. Pannenkoeken bakken Zorg dat de bakpan goed heet is voor je begint te bakken. Schenk een beetje zonnebloemolie op keukenpapier en smeer de bodem van de pan in. Giet 1-2 pollepels 3

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Rwanda Alexandre Tumusiime

‘Ik werk, dus ik ben’ Alexandre is een goedlachse student. Hij is 47 jaar en komt uit Rwanda. Als hij Nederlandse teksten schrijft, kan hij haast niet stoppen met schrijven. Zijn teksten zijn mooi, goed onderbouwd en vaak origineel. Hij heeft een opleiding in Latijn-Moderne talen genoten en gedurende 5 jaar op een internationale school gestudeerd. Hij woont zo’n 10 maanden in het centrum van Geraardsbergen samen met zijn vrouw Margaret en zijn drie kinderen. Hij is een trotse vader en sinds kort heeft hij ook werk als hulpkok gevonden. Dat maakt hem gelukkig. Als hij tijd heeft, dan speelt hij graag volleybal. Ik heet Alexandre en ik kom uit Rwanda. Ik woon al drie jaar in België. Ik heb geconstateerd dat in België het werk zeer belangrijk is. Zonder werk, geen goed leven! Belgen zijn harde werkers en ze houden van hun werk. In mijn land werken niet veel vrouwen. Ze blijven thuis om voor de kinderen te zorgen en huishouden te doen zoals koken, afwassen, poetsen, ... enz. In België werken vrouwen evenveel als mannen. Ik vind dit ook zeer goed. Het werk in België is gerespecteerd; Er is geen betere job dan een andere. Het belangrijkste is om werk te vinden omdat de lonen van alle jobs bijna hetzelfde zijn. In mijn land zijn de mensen die in de bureaus werken beter betaald dan de mensen die werken met hun handen. Ik ben erg blij want ik heb een job als hulpkok in België gevonden. Mijn collega’s zijn heel vriendelijk. (tekst: Alex Tumusiime) Het geboorteland van Alexandre, Rwanda

Alexandre Tumusiime - Foto © Studio Schrever 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Brazilië Vanessa Ribeiro

Harmonie in geest en lichaam Vanessa Ribeiro is 45 jaar en komt uit Brazilië. Ze is de vrouw van Celestino. Ze is onze creatieve en bezig bij. Ze is architect van opleiding en volgt ook lessen ‘schilderen’ in de kunstacademie. Zo’n 2;5 jaar woont ze in Geraardsbergen. Ze geeft aan dat ze zoveel ideeën en dromen heeft, soms teveel. Ze wil dat zo graag delen met andere Geraardsbergenaren. Ze heeft een opgewekte persoonlijkheid en organiseert graag feesten en wil graag onder de mensen zijn. Ook houdt ze zich bezig met yoga en meditatie. Spiritualiteit en zingeving is belangrijk voor haar.

ticiden gebruikt. Omdat deze toxische stoffen de rijke voedingsbodem verzwakken en slecht zijn voor onze gezondheid. De missie is om mensen een vreugdevol gevoel te geven en hun levenskwaliteit te vergroten. (tekst: Vanessa Ribeiro)

Messiaanse filosofie Ik wil iets vertellen over de Messiaanse filosofie. Deze beweging heeft als doel om armoede, ziekte en conflict in onze wereld te blussen. Mokichi Okada, ook wel genoemd met de titel ‘Meishu Sama’ (Lord of Light), is de stichter en leider van de ‘The Church of World Messianity’. Meishu Sama heeft drie centra gebouwd in Japan, nl: in Kyoto, Hakone en Atami. Later werden ook tempels gebouwd in Thailand, Brazilië en Angola. Deze gebouwen worden alleen door vrijwilligers onderhouden met hun liefde, oprechtheid en dankbaarheid. Doorgaans bestaan deze oecumenische tempel, kunstmuseum of cultureel centrum uit een tentoonstellingsruimte, kamers voor het verspreiden en leren van de filosofie, een school voor natuur- Leraar Mokichi Okada. lijke landbouw, een botanische tuin, logementen, grote natuurlijke open ruimtes waar de mensen kunnen mediteren. Meishu Sama onderwees drie paden van verlichting. Hij legt het accent op natuurlijke landbouw, natuurlijke voeding en schoonheid. Het doel is de verheffing van lijden voor lichaam en geest. ‘Johrei’ is een zuiveringsritueel om onze energie beter te laten stromen in lichaam en geest. Zo kan disharmonie veranderen in harmonie. Dit is ontwikkeld in Japan in 1930 door Mokichi Okada. De natuurlijke landbouw is een natuurlijke methode welke geen kunstmest of pes5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

Vanessa Ribeiro - Foto © Studio Schrever Bottanische tuin

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Ivoorkust Gilbert Loukou

Samen eten en drinken Gilbert Loukou is een gezellige man. Hij komt uit Ivoorkust en praat graag over zijn land met z’n mooie tradities en culinaire gerechten. Hij is 55 jaar oud en woont zo’n 5 jaar in Geraardsbergen. Hij heeft 2 kinderen en geniet van de Nederlandse les en vooral van het contact met andere cursisten. Ivoorkust is een land in Afrika en grenst aan Liberia, Guinee, Mali, Burkina Faso, Ghana en de Golf van Guinee. In mijn land ‘Ivoorkust’ zijn er verschillende culturen en dialecten. Ik vertel je graag wat meer over onze traditionele gerechten uit Ivoorkust. De mensen van het Noorden eten meer maïsmeel en drinken ‘ ‘Tchapalo ‘. Dit traditioneel bier, gemaakt van granen zoals maïsmeel wordt geproduceerd in het noorden van Ivoorkust. Ze eten ook minder en zijn minder dik. De mensen van het zuiden zijn dikker omdat ze meer eten. Ze eten ‘Attiéké’ (zoals couscous) met ‘Aloko ‘ (rijpe bananen) en vis. Ze drinken bier, wijn en traditionele dranken zoals ‘Bangui’ (drank gemaakt van de palmplant) of de ‘Koutoukou’. Dit is een sterk alcoholische gin. Als het warm is leven de mensen buiten. Ze zijn vriendelijk en solidair omdat ze vaak samen eten en drinken. (tekst: Gilbert Loukou) Het geboorteland van Gilbert, Ivoorkust/Côte d’ Ivoir

5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

Gilbert Loukou - Foto © Studio Schrever

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Syrië Mohammed El Ahmad

Religies in Syrië Mohammad El Ahmad is 51 jaar, woont sinds 1 jaar in Geraardsbergen en is altijd zeer betrokken in de Nederlandse les. Hij leert graag bij en praat graag over culturen. Met zijn opleiding als burgerlijk ingenieur heeft hij veel kennis en ervaring als bedrijfsleider. Zijn geboortestad is ‘Der Ezzor’, in Syrië. In Syrië wonen 22 miljoen mensen. Wij hebben veel moskeeën en kerken. De kerken werden gebouwd in de buurt van de moskeeën. Moslims en Christenen leven in dezelfde straat zoals familie. Minaretten en kerken horen samen. Ook in Syrië wonen Armeniërs. Ze kwamen uit Armenië. Armeense martelaren hebben een kerk gebouwd in de stad. ‘Der Ezzor’ is de plaats waar de slachtoffers van de Armeense genocide herdacht worden. De kerk werd gebouwd in december 1989. Deze kerk wordt beschouwd als een bedevaartsoord waar mensen uit de hele wereld samen komen. Op 24 april worden elk jaar de slachtoffers herdacht. (tekst: Mohammad El Ahmad) Mohammad El Ahmad- Foto © Studio Schrever

Armeense begraaftombe in Del Ezzor

5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Congo Rosaly Metta

Rust en troost bij moeder Rosaly Metta is 32 jaar en komt uit Congo. Ze woont zo’n 2 jaar in Geraardsbergen met haar dochtertje. Ze volgt een opleiding ‘Verzorging’ en wil zeer graag werken met oudere mensen. Het is hard werken voor haar studies, maar ze is erg gemotiveerd. Ze houdt ervan ‘mama’ te zijn en leest ook graag mooie teksten en poëzie.

Ik hou van poëzie. Ik hou van mijn moeder en ben zelf een moeder. Onlangs was het moederdag op zondag 8 mei in België. Daarom wil ik een gedicht van de Guinese dichter Camara Laye citeren. Een goede moeder denkt altijd aan haar kind. De moeder is een model voor haar kind. Een goede moeder kan samen met haar kind lachen. Ze kan haar kind troosten. mijn moeder is een vertrouwenspersoon voor mij. Ik kan rekenen op mijn moeder. Ik kan rustig blijven en troost zoeken op haar schouder. (tekst: Rosaly Metta)

Rosaly Metta- Foto © Studio Schrever 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

A ma mère

To my mother

Femme noire, femme africaine, ô toi ma mère je pense à toi… Ô Dâman, ô ma mère, toi qui me portas sur le dos, toi qui m’allaitas, toi qui gouvernas mes premiers pas, toi qui la première m’ouvris les yeux aux prodiges de la terre, je pense à toi… Femme des champs, femme des rivières, femme du grand fleuve, ô toi, ma mère, je pense à toi… Ô toi Dâman, ô ma mère, toi qui essuyais mes larmes, toi qui me réjouissais le coeur, toi qui, patiemment supportais mes caprices, comme j’aimerais encore être près de toi, être enfant près de toi… Ô Dâman, Dâman de la grande famille des forgerons, ma pensée toujours se tourne vers toi, la tienne à chaque pas m’accompagne, ô Dâman, ma mère, comme j’aimerais encore être dans ta chaleur, être enfant près de toi… Femme noire, femme africaine, ô toi, ma mère, merci ; merci pour tout ce que tu fis pour moi, ton fils, si loin, si près de toi!

Black woman, African woman, O mother, I think of you … O Dâman, O mother, who carried me on your back, who nursed me, who governed by first steps, who opened my eyes to the beauties of the world, I think of you … Woman of the fields, woman of the rivers, woman of the great river, O mother, I think of you … O Dâman, O mother, who wiped my tears, who cheered up my heart, who patiently dealt with my caprices, how I would love to still be near you. Simple woman, woman of resignation, O mother, I think of you. O Dâman, Dâman of the great family of blacksmiths, my thoughts are always of you, they accompany me with every step, O Dâman, my mother, how I would love to still feel your warmth, to be your child that is close to you … Black woman, African woman, O mother, thank you; thank you for all that you have done for me, your son, so far away yet so close to you!

Camara LAYE

Camara LAYE (an English translation by Deborah Weagel, University of New Mexico)

5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Syrië Kamal Aljaouny

Poëzie van de wereld Kamal Aljaouny is voor velen in de klas ‘onze wijze man’. Hij is gepassioneerd door poëzie en wil graag zijn ervaringen delen over Syrië. Hij houdt van het lezen en schrijven van poëzie en literaire stukken. Met zijn opleiding als arts en medisch laborant wil hij zich graag ook in België inzetten voor het welzijn van mensen. Kamal houdt ervan om kritisch te zijn, maar met de nodige humor en zin voor relativiteit. Hij woont zo’n 18 maanden samen met zijn vrouw Abeer en 2 kinderen in Geraardsbergen. Waarom schrijf ik poëzie? Ik kan niet precies een antwoord geven op deze vraag. Op een bepaald moment verloor ik alles: mijn werk als arts, mijn thuis, mijn vrienden, mijn nationaliteit. Ik heb alleen nog mijn culturele identiteit behouden. Ook heb ik veel emotionele pijn gevoeld. Ik schrijf poëzie om mijn pijn en mijn verdriet te minderen. Als ik poëzie schrijf dan schrijf ik heel intuïtief, zonder nadenken. (tekst: Kamal Aljaouny) Gedichten vertaald uit Arabisch naar Nederlands . Met dank aan Lobke D’Hondt. Kamal Aljaouny - Foto © Studio Schrever

Red Allepo Als je voeten de grond raken in Allepo Wees licht mijn vriend Wees zoals een bries De grond hier is gemaakt van de lichamen van kinderen en moeders Een TNT-vat valt neer Valt neer op een gebouw op de harten van moeders en op de lichamen van kinderen Red Allepo Hiroshima, 21ste eeuw ** Niemand geeft er (iets) om 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Verwarde zielen De ziel worstelt met deze leegte lijdt van dat verdriet verheft zich om een horizon te zien komt terug met droefheid zoekend naar “de oude lente/bron”, bomen, een maan verloor zijn weg Altijd terug met niets De ziel worstelt Er huist verdriet We reisden naar het noorden De ziel worstelt met deze plaats en zoekt naar een tijdelijke haven om de herinneringen en plaatsen te bewaren Hier zijn we cocons nadat we vliegende vogels waren Hier zijn we cocons in exotische bomen Hier horen we niet behalve ons gemompel We eten enkel met onszelf Geen Arabische koffie We hebben geen kardemomzaden Ook geen vuur De noordelijke winden huilen in onze lende als een hond De noordelijke winden huilen in lende We hebben enkel de noordelijke winden en verwarde zielen

Ahhh mijn hart Obama geeft er niet om Poetin geeft er niet om Ik zal het zeggen aan vogels, aan stromen aan kleine stenen in stromen aan de goden als er goden bestaan

Het geboorteland van Kamal en Mohammed, Syrië 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Eritrea Mohammedbrhan Atta

Oog voor natuur en mens Mohammedbrhan Atta is een jonge 24-jarige student uit Eritrea. Hij woont sinds vier maanden in Geraardsbergen. Hij wandelt graag langs de Dender en houdt van mooie natuur en bossen. Hij is zeer gedreven in het aanleren van onze Nederlandse taal. Hij wil contact maken met zijn buren en nieuwe vrienden maken. Dat is niet altijd makkelijk in een nieuwe stad. Op multiculturele activiteiten is hij er telkens bij. Ik wil vertellen over mijn land Eritrea. Eritrea, officieel de Staat Eritrea is een land in de Hoorn van Afrika. Het grenst in het noordwesten aan Soedan, in het zuiden aan Ethiopië, in het zuidoosten aan Djibouti en in het oosten en noordoosten aan de Rode Zee. Vroeger werd mijn land onder verschillende landen bestuurd. Onze mensen hadden een heel moeilijk leven. Na 30 jaar oorlog hebben we eindelijk onze afhankelijkheid gekregen in 1991. Het reliëf wordt gedomineerd door de uitlopers van het Ethiopisch Hoogland in het noorden en door een woestijnvlakte dalend naar het oosten toe. In het noordwesten vindt men een heuvelachtig terrein en in het zuidoosten vlaktes. In mijn land zijn er verschillende weersomstandigheden zoals: ‘Dega’ (in het hoogland), ‘Weijnedega’ (tussen hoog- en laagland) en ‘Kola’ (in het laagland). Het mooiste klimaat is ‘Weijnedega ‘. Asmara werd de hoofdstad van Eritrea door GouverHet geboorteland van Mohammedbrhan, Eritrea.

neur Martini in 1897. Asmara is een stad die een lange geschiedenis achter zich heeft. Het is de grootste nederzetting van Eritrea. Ongeveer 600 000 mensen wonen hier. Deze stad heeft een mooi panorama en zeer mooi weer. Veel bezoekers en toeristen komen naar mijn 5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

Mohammedbrhan Atta- Foto © Studio Schrever

land. Ook zijn er veel historische plaatsen, wat leuk is. Momenteel leven de mensen in moeilijkheden door politieke problemen, waardoor ze vluchten naar Europa. (tekst: Mohammedbhran Atta) www.giesbaergskekoleurengazette.be

Brazilië R. Santos Michel

Vrolijk ondanks alles, een keuze R. Santos Michel is Braziliaanse. Ze is moeder van 1 zoontje. Ze woont samen met haar man in Geraardsbergen. Michel is heel betrokken in de Nederlandse les en houdt van een stevig debat. Met haar taarten maakt ze kinderen en anderen gelukkig. Ze bakt voor allerlei feesten overheerlijke taarten. Als vrijwilliger in de Evangelische kerkgemeenschap ‘De Rots’ is ze heel betrokken met allerlei activiteiten, maar ook bij festiviteiten zoals ‘Nino Mundo’ in Ninove. Ze studeert ook graag andere talen. Sinds jaren heeft ze ervaring met gospelzang. Zingen maakt haar gelukkig en is normaal voor haar. In dialoog over overgangsrituelen. Spiegeltent Ninove. Hallo iedereen, mijn naam is Michele en ik ga mijn ervaring delen over de dialoogavond in de Spiegeltent in Ninove op donderdag 28 april. Eerst zou ik graag zeggen dat je niet over religie kan spreken zonder respect en diplomatie. Als je met personen spreekt uit verschillende religies, moet je heel goed kunnen luisteren en nadenken over wat je wil zeggen. De dialoog was begonnen met een priester die over zijn Evangelische Christelijke kerk sprak. Daarna spraken andere geloofsleiders over hun religie, nl. het Katholicisme en de Islam. Nadien beluisterden we traditionele muziek en koorliederen uit de Evangelische en Islamitische tradities. Na de presentaties begon de dialoogavond en werden de bezoekers verdeeld over tafels. Terwijl we aan tafeltjes zaten te debatteren kregen we lekkere traditionele muntthee, druivensap en Marokkaans gebak. Aan mijn tafel was een boeddhist, een katholiek, een protestant, een evangelist en een moderator die het gesprek begeleidde. In het begin was de sfeer aan de tafel een beetje gespannen maar na vijf minuten praten was het ijs gebroken. Dan leerde ik veel over gelijkenissen in de verschillende religieuze tradities, die volgens mij ook onze levens een stuk makkelijker maakt. Zolang het niet ex5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

tremistisch wordt. Soms zijn we bang van onbekenden omdat we niet altijd in de goedheid van de mensen geloven. We hebben het vertrouwen en de naastenliefde verloren. We zijn onbewust individualistisch geworden. Nadat ik naar huis ging bleef ik over alle dingen nadenken. Voor mij was het een toffe avond met leuke mensen die in mezelf iets hebben veranderd. Ik wil mijn deel doen. Ik wil actief hieraan blijven meewerken, want ik geloof nog steeds in een superdiverse samenleving. (tekst: Michel Santos)

Het geboorteland van Michel, Brazilië

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Venezuela Celestino Pestana

‘What’s up?’ als contact The one and only ‘Celestino Pestana’. Hij is de grappenmaker van de klas. Hij zorgt voor een leuke groepssfeer. Soms een discussie over het Belgisch voetbal, soms met passie sprekend over ‘al wat lekkers is’. Hoe kan het ook anders als ervaren kok. Hij is een enthousiaste 39-jarige uit Venezuela en woont samen met zijn vriendin Vanessa sinds 2 jaar in Geraardsbergen. Hij werkt bij de Keurslager in Moerbeke en houdt van zwemmen. Communicatie is belangrijk. Iedereen heeft familie en vrienden. Wij kunnen met hen praten over alles, maar ook over problemen. Voor ons is het goed om een gsm te hebben. Maar ook sociale media zoals Facebook, Viber, Messenger en What’s up is goed om contact te houden met onze vrienden en familie. We maken telefonische

5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

afspraken met de dokter, het ziekenhuis, of andere activiteiten. Zeker in een noodgeval is de gsm ontzettend belangrijk. Communicatie is belangrijk ook in het echte leven zoals op café, school, buurtfeest, ... Elke kans die we krijgen om ons Nederlands te oefenen is een goede kans. (tekst: Celestino Pestana)

Het geboorteland van Celestino, Venezuela

In de klas is Celestino Pestana een echte netwerker! - Foto © Studio Schrever

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Brazilië Vinicius

Bier uit de wereld In het voorjaar worden we gastvrij ontvangen bij Vinicius en zijn vrouw Sofie in Brakel. Vinicius volgt al enkele maanden Nederlandse les. Hij zorgt altijd voor een leuke sfeer in de klas en vertelt graag over zijn projecten waar hij momenteel aan werkt. Een sterke kwaliteit van Vincius is dat hij zeer ondernemend is. In de klas komt hij in contact met zoveel verschillende mensen met elk hun levensverhaal en culturele achtergrond. We spreken Vinicius net voor zijn vertrek naar Brazilië. Van Brazilië naar België ‘De liefde bracht mij naar België. Ik ben opgegroeid in São Paulo. In 1989 volgde ik een opleiding aan de universiteit rond ‘bio-ingenieur’. De universiteit van São Paulo is de grootste en meest vooraanstaande universiteit van Brazilië. Mijn vader was er rector, dus ben ik opgegroeid en vertrouwd met het universitaire leven.’ Cupido’s pijlen ‘Na vijf jaar te werken aan de universiteit, kreeg ik de kans om via een soort Erasmusproject naar Zweden te gaan. Zonder veel voorkennis over Zweden, vertrok ik naar een donker en koud land. In Zweden ontmoette ik mijn buurmeisje Sofie: ik was meteen verliefd. We leefden in hetzelfde studentenhuis. Cupido bracht ons samen in januari 1997. Na het afronden van mijn opleiding ging ik terug naar Brazilië en Sofie vertrok naar haar studentenstad Gent. Een jaartje later bracht Sofie haar ouders het nieuws dat ze definitief in Brazilië ging wonen. Het was geen grote verrassing meer voor haar ouders, aangezien Sofie al meermaals op bezoek was geweest in Brazilië.’ De toekomst van de kinderen ‘We kochten een klein appartement, we trouwden en leefden samen in São Paulo tot 2003. Even later breidde ons gezin uit en hadden we twee kinderen: een dochter en een zoon. We hadden alles in São Paulo, maar met de ach5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

tergrond van Sofie’s cultuur en de vele bezoeken aan België, wilden we nadenken over een andere toekomst voor onze kinderen. Ik nam een sabbatjaar en onze kinderen liepen gedurende een volledig schooljaar les in Brakel, de geboortestad van Sofie. Dit gaf me de gelegenheid om mijn passie voor bier, die ik sinds mijn tienertijd ken, weer op te pikken en een biercursus te volgen georganiseerd door de KULeuven. Meer bepaald over de economie rond bier en brouwerijen. Het was een perfecte combinatie: mijn kennis als boekhouder en mijn passie voor bier.’ ‘De toekomst van onze kinderen staat centraal. Hier in België kunnen we onze kinderen een stevige, solide basis geven. Momenteel gaat Brazilië door de ergste crisis ooit. Het is niet alleen een financiële, maar ook een politieke en sociale crisis. Maar hierachter schuilt vooral een ethische crisis. De crisis is ontgroeid uit de ethische problemen van onze maatschappij. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds ondraaglijker.’

riëteiten in de hoogkwalitatieve streekbieren.’ Integratie is een langzaam proces ‘Mijn ergste nachtmerrie is taal. Nummers zijn niet moeilijk voor mij. Taal is belangrijk om een job te vinden. Ik moet hier een job vinden en dan begint voor mij échte integratie. Hier in het dorp gaan mensen in het begin terughoudend zijn, maar als ze zich openstellen, krijg je meteen een dieper contact. Een dorp is natuurlijk makkelijker om nieuwe contacten te leggen; je gaat met je kinderen naar het voetbal of naar de dorpsschool. Toch blijft het voor mij een uitdaging om nieuwe contacten aan te gaan. Belgen zijn meer open dan Brazilianen. Meestal zeggen ze over Brazilianen dat ze vriendelijk zijn, maar eigenlijk zijn ze vooral oppervlakkig in de omgang.’ (tekst: Nele De Winde) Vinicius Martins - Foto © Studio Schrever

Mijn bierexperiment ‘Het was altijd een tienerdroom geweest om iets te gaan doen met bier. Maar ik kende niets over bier. Dus was het goed dat ik daarover ook in België meer kon leren! (lacht). Het is nu zo’n vier jaar dat ik zelf bier brouw. Een trippel is mijn ware obsessie. Als experiment brouw ik ook mijn eigen bier. ‘Brabbels’ is de naam: het is een samenstelling van de woorden Brazilië en België. Mijn vrouw vond het ook een leuke woordspeling met het werkwoord ‘brabbelen’. Als men genoeg drinkt, dan brabbelt men. Momenteel wil ik met mijn masteropleiding contacten leggen met professoren om een onderzoek en lessen te plannen rond de economische factoren van de huidige brouwerijen. Ik wil mijn bier niet commercialiseren, maar je weet maar nooit. Bijna elk dorp hier, heeft een eigen streekbier. Ik probeer de biermarkt te begrijpen vanuit financieel perspectief. Hoe blijft deze biermarkt bestaan? Hierbij onderzoek ik vooral de vele va15

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Colofon

erge sb rd

itie

koleuren gazette

vzw

Eindredactie: Nele De Winde

Hoofdredactie: Wim Schrever

Tra er trans

presenteren

Koleuren

Festivaldes Couleurs DenderBallade à la Dendre

Redactie: Wim Schrever Nele De Winde Boniface Agboka Thierno Hamzata Sow Amir Jafari Inna Aksenova Alexandre Tusiime Celestino Pestana Gilbert Koulou Mohammed El Ahmad Kamal Aljaouny Mohammedbrhan Atta R. Santos Michel Rosaly Metta Vanessa Ribeiro

Van Magritte jusqu‛ au Mur * Le porphyre de Lessines in Geraardsbergen

op zaterdag

3 september 2016

e v o L o l é V élo‛

Ouverture

les à suivr e spectac d s r u o c r t ponctué a p ement) es r t u a u o ord de vélo (… tapes au b é s e t n e r de diffé arkt . 4u., M la Dendre 1

Bonif‛s Djembé

4e Rally

op zondag

Muziek

Marie Daulne (Zap mama)

(12u.)

Wouter Vandenabeele - Syrië (14u.)

Haïdouti Orkestar -Turkije (18u.)

ll n Sma o i s r e V

Ontwerp: Studio Schrever

ove la VélothL éâtre de

4e Rallyee Petite rein

rkt 14u., Ma

- Togo (18u.)

P‛ Artichaud - Brkl (20u.) Grati s toe gang

4 september 2016

Hijaz - B (16u)

Babbe vanaf 1 2u.

lhapje

Specia liteiten uit de Krijtzo wereld ne voo , r kinde ren

Gastsprekers Fikry El Azzouzi,

Literatuur (11u.)

Cast ‘Somer‛,

Cinema (13u.)

auteur

Victoria Deluxe

Rachida Azziz, ontwerpster

Mode (15u.)

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Tekst: Nele De Winde Inna Aksenova Alexandre Tusiime Celestino Pestana Gilbert Koulou Mohammed El Ahmad Kamal Aljaouny Mohammedbrhan Atta R. Santos Michel Rosaly Metta Vanessa Ribeiro Productie: Studio Schrever Uitgeverij: Uitg. Eigenbegeer

in de Vredestraat, bij de Markt van Geraardsbergen Oost-Vlaanderen Solidaire Provincie

Verantw. uitgever: Wim Schrever, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen

e en dve la Petite reine: ‘Ballaed -théâtre e à

Redactie-adres: Buizemontstraat 19 9500 Geraardsbergen

U kan de werking van de vrijwillige, onafhankelijke en interculturele Giesbaergske Koleuren Gazette ondersteunen via een vrijwillige bijdrage: alle bijdragen zijn welkom op rekeningnummer BE25 7370 1096 4982 van Uitg. Eigenbegeer, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen, met vermelding ‘bijdrage Gazette’.

Oost-Vlaanderen Solidaire Provincie

“Happiness depends on inner peace, which depends on warm-heartedness. There’s no room for anger, jealousy or insecurity. A calm mind and selfconfidence are the basis for peaceful relations with others. Scientists have observed that constant anger and fear eat away at our immune system, whereas a calm mind strengthens it. Changing the world for the better begins with individuals creating inner peace within themselves.”

H. H. Dalai Lama

5de jaargang, nummer 18, 1 juni 2016

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Verantw. uitgever: Wim Schrever, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen

Giesbaergen multiculturèl Giesbaergske