Gazette 12

3de jaargang nummero 12 1 oktober 2014 Redactie-adres Buizemontstraat 19

Giesbaergske

9500 Geraardsbergen

Giesbaergen

koleuren gazette giesbaergske gazette vordat de koleuren goe zoan vermingen

Onafhankelijk multicultureel gazetje ter verdubbeling van de integratie die niet enkelvoudig kan werken. Giesbaergske Koleuren Gazette is een realisatie en uitgave van Studio Schrever en Uitg. Eigenbegeer

Licht op de stad

1 Licht op de stad Intussen in de wereld 2 Voorwoord van de redactie Korte inhoud 3 Jessy Wyffels: Tai Chi 4 Frank Sensei De Waele: niet-dualiteit 6 Koleurenfeest II: reportage 9 Bert-Jan Oosterbeek: in de file 10 Kaaifeesten: verslag 11 BZN: Stiltehoeve 12 Kawtar El Najjar: Aya Lifestyle 14 Milieufront: Omer Wattez 16 Profundo in Gent 18 Zen Sangha in Geraardsbergen 19 Zen-symboliek 20 Literatuur: Leyli en Majnun 22 Logisch bio: VELT 24 Hovic: boksen voor een beter leven 26 Fietscampagne ‘We Cycle this City’ 28 Walter Aelvoet: Fietspraat 30 Film: Boeddhistisch filmfestival Antwerpen 30 Zen-route: Bernie Glassman 31 Dag van de Trage Weg 2014 32 Fotocollage Colofon Citaat Dalai Lama

Het zomerseizoen is ons niet goed gezind geweest.

Warme dagen en avonden bleven uit. Tot het septem-

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

© Studio Schrever

Inhoudst a f e l Editi e H e rf st ‘14

Intussen

in de wereld Een Franse onderzoeker ontdekte dat Leonardo Da Vinci drie versies schilderde van het wereldberoemde doek de Mona Lisa: een keer zonder en twee keer met hermelijn in de armen van zijn dame.

Dat werpt een heel ander licht op het geheimzinnige schildersdoek  Begin september werd in Israël de tentoonstelling ‘As sweet as it gets’ van Michael Borremans geopend. Directeur Suzanne Landau van het Museum of Arts, die zelf de tentoonstelling naar Tel Aviv haalde, is tevreden met het resultaat. Of de openlijk kritische houding van Borremans tegenover het Israëlische regime niet dreigt te wegen op het bezoe-

ber werd. Dan kon de nazomer beginnen.

Maar omdat we wel weten dat het niet alle dagen kermis kan zijn, bereiden we ons langzaam voor op een herfst en een winter. Wanneer die juist zullen langskomen, dat valt nog af te wachten. We kunnen maar beter voorbereid zijn.

Intussen kunnen we nog even nagenieten van wat was in een maand die

vaak al wat frisser heet.

Er leek wel geen einde te komen aan die late zomer.

Net als aan de kermisdagen: overal ten lande stonden events op stapel die met dat mooie weer des te aangenamer waren. Zonder twijfel.

Maar nu staan de kermiswagens alweer op stal en de bomen beginnen kleur te bekennen: er komen andere tijden. (WiSch)

kersaantal? “Niet iedereen heeft hier dezelfde mening”, antwoordt Landau. “Ook in Israël staan velen kritisch tegenover de politiek.”  Jarenlang reisde Bryan Pijanowski de wereld rond om elke mogelijke locatie - van de regenwouden in Borneo en Costa Rica tot de Sonorawoestijn en de straten van Chicago - van microfonen te voorzien. Zijn doel: in een jaar tijd élk geluid opnemen dat onze planeet produceert. Pijanowski is soundscape-ecoloog en wil

het veranderende klimaat in kaart brengen door naar de Aarde te luisteren. “De geluiden van vogels, oceanen, dieren en verkeer moeten informatie opleveren over de veranderende staat van de natuurlijke wereld” Als soundscape-ecoloog bestudeert hij hoe omgevingsgeluiden met elkaar in verband staan. Naar de wereld luisteren, kan volgens hem belangrijke gegevens opleveren over de invloed van de klimaatverandering op de natuur. (Bron: DS Online)

pagina 1

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

V o o r w o o r d Omdat de ene tijd van het jaar niet de andere is, telt deze twaalfde editie van de Giesbaergske Koleuren Gazette wat minder bladzijden dan gewoonlijk.

Misschien heeft de lange na-zomer daar ook wat mee van doen...

Het is wel een feit dat er in deze editie veel gefeest en gevierd wordt, ttz we brengen verslag uit van multiculturele én multireligieuze feesten.

Het opzet van deze kleurige krant blijft dus hetzelfde, nl. om enerzijds intercultureel en anderzijds vanuit een boeddhistisch oogpunt te werk te gaan, zonder daarbij de andere levensbeschouwingen uit de weg te gaan.

Naast die twee pijlers blijven we oog en oor hebben voor alternatieven die oplossingen bieden voor problemen in de huidige samenleving, zoals VELT dat sinds 40 jaar staat voor logisch bio tuinieren en Belgische met Marokkaanse roots, Kwatar El Najjar, die het eerste tijdschrift voor moslima’s in België en Nederland uitgeeft.

Veel lees-, kijk- & bladerplezier in dit twaalfde nummer van de Giesbaergske Koleuren Gazette!

Wim Schrever, hoofdredacteur.

Jessy Wyffels over de ervaringen in haar allereerste les Tai Chi, p. 3 De tweede editie van het Koleurenfeest was geslaagd: een terugblik, p. 6 Kawtar El Najjar is een vrouw met pit: ze geeft een nieuw magazine uit, p. 12 Milieufront Omer Wattez is genoemd naar de vader van de Vlaamse Ardennen, p. 14 In Gent ging Profundo van start bij de boeddhistische verenigingen, p. 16 Een bekend plaatje in de symboliek van het zenboeddisme, p. 19 Nahid Mohammadi leert ons anders luisteren naar Eric Clapton’ s Layla, p. 20 Luc en Lieve De Taeye zijn verslingerd aan biologisch tuinieren en VELT , p. 22 In zijn boksclub leert Hovic jongeren boksen, om met respect in het leven te staan, p. 24 Een nieuw beeld in de Fietscampagne ‘We Cycle this City’, p. 26 Walter Aelvoet brengt opnieuw een fietsminnend stukje ‘Fietspraat’, p. 28 Zen-route, over de ontmoeting met Zen Peacemaker Bernie Glassman, p. 30

www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 2

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Englishman in New York Jessy Wyffels

Fantasie in de Tai Chi

Jessy Wyffels - Foto © Studio Schrever

Jessy is een migrante, hoewel je dat niet ziet op het eerste zicht.

Toch migreerde ze van haar geboortestad Poperinge over Gent naar Geraardsbergen. Ze kwam niet per boot en is verder net als u en ik op zoek naar de gewone dingen des levens, met een open blik op de wereld, waarin soms verrassende dingen gebeuren.

Dinsdagavond volgde ik voor het eerst een Tai Chi-les in de parochiezaal van Nederboelare, de Reep.

Een introductieles, centen betalen hoefde om deze reden niet.

Toen ik aankwam waren er al een 20-tal mensen. Herkende gezichten: 3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Johan, Judith en Marie.

Johan, idealist en vader van één van mijn beste vriendinnen. De laatste twee zijn vrienden die ik via Lets leerde kennen.

Judith met een t-shirt van de club aan, met een jaartje extra ervaring. “Moeilijk,” antwoordde ze, toen ik haar vroeg wat tai chi is.

Toen de les uiteindelijk begon telde ik méér dan zestig aanwezigen. De zaal in de Felicien Cauwelstraat net niet te klein…. Toen Marie en ik onze armen naar elkaar toe strekten raakten we elkaar bijna aan.

Voordat de oefeningen begonnen vertelde de lesgever het verhaal van de club. Vroeger kwamen de leraren van ver. Die lange afstanden waren de oorzaak van afhaken. Ze konden het niet meer opbrengen om zolang te pendelen. Om het bestaan van de club te verzekeren besloten drie leden om lesgever te worden. Daarom geven Bart, Bernhard en Jan vandaag les.

Toen was het onze beurt. De proefles kon beginnen. Marie en ik waren er klaar voor. Basisbewegingen uitvoeren die de lesgever ons demonstreerde dat moesten we toch kunnen…. Er zijn twee regels belangrijk in Tai chi. De eerste is het grote verbod om je best te doen. Bye, bye prestatiemaatschappij. Als tweede kregen we te horen dat we moesten spieken bij anderen. Als ik vroeger tijdens een examen afkeek was dat strafstudie op woensdagnamiddag, hier mag dat zomaar.

We strekten onze armen voor onze pagina 3

gezichten. Uiterst langzaam en geconcentreerd zakten onze armen naar beneden. Op de achtergrond klonk rustgevende muziek. Iedereen probeerde zo zen mogelijk de oefeningen na te doen. Marie en ik uiterst geconcentreerd, toch ons best aan het doen terwijl dat ten strengste verboden was. Traag, ritmisch, verplaatsten we ons lichaam in secondebewegingen van de linkernaar de rechterkant. Ik keek bewust niet naar Judith, ze had me verteld dat ze er niets van bakt. Mijn ijkpunt was een clublid dat twee rijen voor ons stond. We bewogen traag. Ik denk dat het de bedoeling was om zen te zijn. Alles los te laten, enkel dit moment en de oefening. Toch ging mijn hoofd weer naar mijn todo lijst van die avond: de was insteken, mijn reistas maken, kleren uitzoeken, een lijstje maken om niets te vergeten. O, vriendin Fien bellen om af te spreken….

Ik probeerde me weer ten volle te concentreren op de oefeningen.

Diep in- en uitademen, traag omlaag met die armen. Focus, focus, o, neen, je best doen mag niet en net wanneer ik geleidelijk aan rustiger werd hoorde ik iemand achter me een keiluide wind laten. Het had best grappig geweest. Helaas was het mijn fantasie die de vrije loop ging. In werkelijkheid was dat het geluid van sportschoenen die over de gladde vloer schraapten.

Na de les was de bar open en konden we chips knabbelen die op de tafeltjes gepresenteerd stonden. In plaats daarvan fietste ik naar huis.

Nog zoveel dingen te doen. Vooral nog even lachen met mezelf en mijn rijke fantasie. Alsof iemand dat zou doen, een wind laten tijdens een les Tai Chi! Mo seg! (JeWy) www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Boeddhistische Blik Frank Sensei De Waele

Mijn leven, klein en fragiel Sinds 2006 leidt Frank Sensei De Waele de Zen Sangha in Gent. Hij neemt de spirituele leiding en de priesterlijke functies waar, geeft dharmaonderricht en staat in voor de (individuele) begeleiding van de beoefenaars. Hij is ook actief betrokken bij de interlevensbeschouwelijke dialoog.

Zen Sangha heeft lokale zitgroepen in Antwerpen, Brugge, Brussel, Geraardsbergen, Kortrijk, Leuven, Lier, Mol, Ronse, Bergen op Zoom (Nl), Zandhoven.

Diep in de nacht drijft een kleine boot in het maanlicht: niet op en neer gestuwd door de golven, niet heen en weer geslingerd door de wind.

De Japanse zenmeester Dogen Kigen (1200-1253), die dit korte gedicht schreef, gaf het de titel ‘De schatkamer van het oog van de ware leer’ (J. shobogenzo), een term die hem zeer dierbaar was en zijn overtuiging uitdrukt dat ieder van ons toegerust is met het waardevolle vermogen om de waarachtige, niet-duale realiteit te zien. Op het eerste gezicht lijken de titel en de beelden die de dichter oproept niet bij elkaar te passen.

Het gedicht zelf gaat over een bootje, dat klein is en drijft. De duisternis van de nacht is in de zenpoëzie een gekend beeld om het mysterieuze en onvoorstelbare van de niet-dualiteit weer te geven. En er is ook het maanlicht van het zien, van de verlichting. Alles lijkt sereen, de zee is rustig. Op het eerste gezicht zijn er geen golven en het is windstil.

Maar het gedicht laat zich ook anders lezen. Het bootje staat voor mijn leven, klein en fragiel op de woelige zee van de dagdagelijkse werkelijkheid. In het lichtende besef van niet-twee blijf ik gedragen. Middenin de deining van de golven, ben ik dat wat onbewogen is. In het beuken van de wind, ben ik één met dat wat al altijd stil is.

Het gedicht gaat over vertrouwen in mijn vermogen om te zien van wat er werkelijk is. (Frank Sensei De Waele) Tekening: Frank Sensei De Waele Dit is een voorpublicatie van een fragment uit het artikel ‘De eenheid belichamen.

Niet-dualiteit in zen’ dat binnenkort verschijnt in het Tijdschrift voor Geestelijk Leven nr.6 (2014).

www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 4

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 5

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Grassroots in de stad Koleurenfeest II

Zeg niet zomaar ‘Vredestraat’ Wat begonnen was als een grap, een boutade over de ongelijkheid tussen wie wit is en wie niet, kende op zaterdag 6 september l.l. een tweede editie: met het Koleurenfeest van de Giesbaergske Koleuren Gazette willen de initiatiefnemers culturen en buren dichter bij elkaar helpen brengen, van onderen uit: grassroots, zoals het hoort.

De affiche beloofde alvast een gevarieerd programma.

Op zaterdag 6 september organiseerden de makers van de Giesbaergske Koleuren Gazette voor de tweede maal het Koleurenfeest, als straatfeest voor buren en culturen, in de symbolische Vredestraat van Geraardsbergen. Een straatnaam als uithangbord: het feest dat doorging in en rond Het Ideeënhuis, het oudste authentieke huis vlakbij de Markt van de Zuid-Oostvlaamse stad, wil buren en culturen dichter bij elkaar brengen en solidariteit blijvend stimuleren.

De affiche hield een gevarieerd programma in. Naast muziek uit de wereld, met o.m. de Zuidafrikaanse Aïdi, stonden ook enkele interessante sprekers geprogrammeerd: Jozef De Witte, directeur van het Interfederaal Gelijkekansencentrum en Federaal Migratiecentrum bracht een voordracht over migratie en diversiteit.

Eveneens over zenboeddhisme waren er enkele interessante sprekers te gast: Bertjan Oosterbeek, zenmonnik en auteur uit Utrecht, bracht verhalen over hoe het leven is in een Japans zen-klooster. In 2011 verbleef hij zelf een jaar lang in het zen-klooster Sogenji (Okayama, Japan), bij zen-meester Shodo Harada Roshi. En Konrad Maquestieau is www.giesbaergskekoleurengazette.be

zen-leraar in de Dojo van Halle (B).

Hij kwam zijn nieuwste film over zenboeddhisme, ‘The Regarder of Sounds’ voorstellen.

Oud-Geraardsbergenaar Filip De Bodt sloot de voordrachten af met Climaxi’s film ‘Fish and Run’, over de leefbaarheid van de visserijsector, overbevissing en zorgen om het klimaat.

De Bodt is een activist avant la lettre, die altijd opkomt voor de gewone mens. Hij is ook de man achter vzw ‘t Uilekot in Herzele. Met Climaxi willen hij en zijn kompanen opkomen voor meer rechtvaardigheid in de eco-normering.

Het Koleurenfeest voorzag ook in culinaire specialiteiten uit de wereld.

Bezoekers konden zich te goed doen aan hapjes uit Togo, Rwanda, Kameroen, Senegal en Thailand.

Intussen liep ook het muzikale programma verder, met Afrikaanse djembé, Jazz-muzikant Lionel Beuvens en Rui Salgado die met zijn Com Tradicao de Portugese Fado in de Oudenbergstad bracht.

De veelkleurige band ‘The Afrobelgians’ sloot het rijtje waarmee de avond feestelijk werd ingezet. pagina 6

Koleurenfeest II is een geslaagd feest geworden. Het hele team vrijwilligers werkte er samen hard aan en maakte al plannen voor de volgende editie in 2015.

De website www.giesbaergskekoleurengazette.be houdt u op de hoogte van de volgende editie van het Koleurenfeest. (WiSch)

Sfeerbeelden op het Koleurenfeest 2014.

Foto’s: Sascha De Lange, Willy Van Weyenberghe, Rostam Amiri.

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 7

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 8

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Cursief Bertjan Oosterbeek

Verslaafd aan je gedachten

Bertjan Oosterbeek

Bertjan Oosterbeek schrijft reflecties en ervaringen neer in -vaak grappige- verhalen uit het leven van een zenmonnik. Hij was ook gastspreker op het Koleurenfeest.

Een reflectie over de reisweg naar de Oudenbergstad.

Zazen Zazen – mediteren op de manier van Zen – is eigenlijk heel eenvoudig.

Bijna te simpel voor woorden. Want wat doe je? Je zit rechtop en zonder te bewegen op een klein, rond kussentje en richt je aandacht naar binnen, op je ademhaling. Meestal gaat dat een tijdje goed, maar dan komt – onvermijdelijk – het moment dat je gedachten gaan afdwalen. En 3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

dat je met je aandacht overal bent… behalve bij je ademhaling. Maar dat geeft niet. Het enige wat je doet, is – zodra je dat opmerkt – opnieuw met je aandacht naar je ademhaling gaan. En zo de hele tijd door. Je aandacht op je ademhaling richten, opmerken dat je met je gedachten bent afgedwaald, en dan weer teruggaan naar je ademhaling. Keer op keer, telkens opnieuw.

Dat is alles. Voortdurend heen en weer bewegen tussen de wereld van je gedachten… en het hier en nu van je ademhaling.

En dat zolang als dat je op je kussentje zit. En uiteindelijk – na veel oefenen – ook in je dagelijks leven.

Nou is dat eerste – afdwalen – natuurlijk niet zo moeilijk. We zijn namelijk verslaafd aan al dat gedenk. En ook al worden we er soms helemaal gek van, we kunnen het maar niet laten. We doen niets liever.

Maar dat tweede – teruggaan naar je ademhaling – is veel lastiger. Als je op je kussentje zit, en al helemaal in het dagelijks leven.

Bijvoorbeeld als je op weg naar Geraardsbergen op de E7 tussen Antwerpen en Gent ineens muurvast in de file komt te staan, terwijl je daar over een dik uur moet zijn om op het Koleurenfeest een lezing te geven.

Over ‘zen’ nota bene.

“Als Lies nou nét iets scherper was geweest, dan hadden we die laatste afslag bij Lokeren niet gemist en hadden we nu niet vast gestaan…

Wat was dat eigenlijk voor een idipagina 9

ote kruising?!? Dat je ruim twee kilometer voor de feitelijke afslag er al af had gemoeten, en dat ze dat dan pas op echt het allerlaatste moment aangeven… Typisch België weer, kunnen ze hier dan nooit eens een keer iets op tijd aangeven?!? Hé, gaan die mensen nou uitstappen en naast de auto staan?!? Kost allemaal weer extra tijd straks… en we komen al véél te laat… Nou moet ik nog plassen ook…”

Allemaal gedachten die vanzelf opkomen. Onvermijdelijk… en je kunt er helemaal niks aan doen. Het is de aard van het beestje. Maar wat je wel kunt doen, is voorkomen dat die gedachten met jou aan de haal gaan.

Door in te zien dat het alleen maar gedachten zijn. En dat in plaats van dat je op Lies gaat lopen mopperen – “Wáárom heb je dan ook niet…”

– of chagrijnig voor je uit gaat zitten kijken, of wat dan ook. Want uiteindelijk is dat allemaal verspilde energie. En bovendien wordt die file daar ook niet korter van.

En daarom ook zazen. Om te leren niet impulsief te reageren op al die rare gedachten die telkens weer in je hoofd opborrelen, maar in plaats daarvan terug te gaan naar het hier en nu van je ademhaling. En dan te begrijpen dat het niet zo erg is om in de file te moeten staan.

En dan lost de file vanzelf op. Kun je meteen daarna bij het tankstation even plassen. Goed, kom je dus iets later dan gepland in Geraardsbergen aan. Maar dat is gelukkig geen enkel probleem. “Wij zijn hier Zen,” zegt Wim. (BeJaO)

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Fairtrade-gemeente Kaaifeesten

Langs de oever van de Dender Ook het stadsbestuur van Geraardsbergen maakte werk van integratie. Het event ‘Kaaifeesten’, was de multiculturele sfeerzetter op de Autoloze Zondag.

Op zondag 21 september 2014 vonden de autoloze zondag en de Kaaifeesten plaats. Het evenement kreeg de baseline ‘Duurzaam, divers en fair (trade)’ mee. Duurzaam stond niet alleen voor de fiets die voor één keer tot koning van de straten gekroond werd, maar ook voor de duurzame benadering van al de activiteiten. De borden en bestek waren duurzaam, al het promotiepapier was op gerecycleerd papier gedrukt en zowat alle gebruiksvoorwerpen werden onderworpen aan duurzaamheid. Divers stond in de eerste plaats voor de diverse bevolking die Geraardsbergen rijk is. De

www.giesbaergskekoleurengazette.be

De Denderkaai sls dansvloer - Foto’s: © Lisa Bilterijst

Kaaifeesten zijn ooit ontstaan op de parking van het OCMW als een uniek eetfestijn waarop nieuwen oudkomers gerechten klaarmaakten uit hun herkomstlanden. Aan dit concept is weinig geraakt in de loop der jaren, maar op de kaaien is er meer ruimte om de diversiteit ook een ruimere betekenis te geven, door o.a. workshops ter organiseren die diverse culturen anders in beeld brengen. Verder werd er ook rond fairtrade gewerkt omdat Geraardsbergen de titel van FairTradeGemeente wil halen. Dat kan pas door zes criteria te vervullen.

Omdat in één en ander de steun van de inwoners gevraagd wordt, was er een actie in het leven geroepen waardoor aan de voorbijgangers gevraagd werd een oorkonde te

ondertekenen waardoor ze het principe van Fairtrade en het gebruik van fairtrade producten mee onderschreven. Meer dan vijfhonderd mensen tekenden de oorkonde.

Op de Kaaifeesten is er uiteraard ook veel aandacht voor solidariteit met de Zuiderse landen, d.m.v. het symbolisch opgetrokken NGO dorp.

pagina 10

In een combinatie met de autoloze zondag werd dit uiteraard een evenement dat door vele mensen gesmaakt kon worden. De enige spelbreker was het minder goeie weer, maar dat belette duizenden mensen niet om een bezoekje te brengen aan het centrum en de kaaien.

(SteDeVo)

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Bond Zonder Naam. Iedereen kent het van de maandelijkse spreuken op grootmoeders schoorsteen.

Maar de organisatie is veel meer dan dat. Ze maakt vooral werk van sociale projecten, om hulp te bieden aan mensen in nood. BZN neemt het op voor de vereenzaamde medemens, voor de gedetineerden, voor allochtonen in hun integratieproces, voor mensen in armoede.

En de organisatie past zich aan aan de tijdsgeest: in een tijd waar mensen nood hebben aan verstilling, opende BZN de Stiltehoeve ‘Metanoia’, in Moerkerke bij Damme.

(Foto’s © Studio Schrever)

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 11

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Nieuw tijdschrift Kawtar El Najjar

Een brug tussen gemeenschappen

Kawtar El Najjar - Foto’s © Studio Schrever

Op 1 september kwam de eerste editie van een nieuw tijdschrift uit: Aya Lifestyle is een driemaandelijks magazine dat zich richt op Vlaamse moslima’s en een ander beeld wil geven van de moslim-cultuur.

Daar wilden we meer over weten.

Een interview met Kawtar El Najjar die het idee twee jaar koesterde en het plan nu uitrolde.

‘Met mijn initiatief wil ik een positief licht laten schijnen op de Islam, zoals de meerderheid van de moslims die ervaart.’

Kawtar is een gedreven jonge vrouw en moeder van twee kinderen. Ze is derde generatie Marokkaanse en dus volledig met de Westerse wereld www.giesbaergskekoleurengazette.be

opgegroeid. Niettemin wil ze graag de mooie eigenschappen van haar islamitische cultuur uitdragen. Met het magazine wil ze ook een forum bieden aan moslima’s in België en bij uitbreiding in Nederland. Het tijdschrift wil een Flair voor moslima’ s zijn.

‘In het tijdschrift komt aan bod wat vrouwen kan interesseren. En we maakten ook enkele diepgaande artikels en interviews. Dat laatste is belangrijk. Een blad zoals Flair is vaak te oppervlakkig, terwijl we als vrouwen ook wel wat al te graag inhoudelijke stukken lezen. Het mocht ook kleurrijk, om in te spelen op het multiculturele. En een hoofddoek gaan we niet uit de weg, natuurlijk! Het is jammer dat we die zo weinig zien in de media. Maar pas op, we willen niet enkel de Islam gaan belichten, we gaan ook op bezoek bij andere culturen om daarover te berichten.’

Vanuit je eigen beleving van de Islamitische cultuur is het dus een pluralistische uitgave?

‘Inderdaad, want elke religie draagt parels in zich. Met Aya Lifestyle willen we die met elkaar verbinden.

Onze maatschappij is zich vaak te weinig bewust van de rijkdom die een multiculturele samenleving in zich draagt. En dat vind ik spijtig. Zo is dat ook met de Islam: onze cultuur brengt veel kleur en muziek binnen in de maatschappij van vandaag, net als alle andere culturen die vandaag zichtbaar zijn in de straat. We pagina 12

eten allemaal wel graag ‘s een pitta, of een pizza of Spaanse tapas, niet?

De publieke opinie is het nog steeds zo dat islamitische vrouwen onderdrukt zouden zijn. Er komen ook veel te weinig moslim-vrouwen in beeld.

En daarom willen hen met deze uitgave een portaal bieden om op de voorgrond te treden, waar ze zich ook in herkennen. Dat is belangrijk.’

Zou het blad dan niet beter vaker verschijnen dan driemaandelijks?

‘Ha, er zijn veel mensen die me dat vragen natuurlijk, om er een maandelijks blad van te maken. Maar daarvoor heb ik te weinig uren in de dag. Naast het werk voor Aya Lifestyle, heb ik ook nog een voltijdse baan en een gezin met twee jonge kindjes.’

Hoe sterk is je eigen beleving van de Islam?

‘Ikzelf ga wel naar de moskee, maar eigenlijk niet zo vaak. Uiteraard wel met de Ramadan, omdat dat een heel spirituele maand is, en met het Suikerfeest. De jongere generatie gaat niet zo vaak naar de moskee.’

Het is dan net zoals bij veel christenen in West-Europa, die enkel op feestdagen naar de kerk gaan?

‘Inderdaad. Ook in onze religie zijn het de ouderen die meest naar de moskee gaan. Zoals mijn vader, die er elke dag langsgaat.’

Leefwereld Hoeveel werk heeft het gevraagd om het blad te kunnen realiseren?

‘Twee jaar geleden al had ik het idee om een eigen tijdschrift te maken dat zich richt op moslima’s in Vlaanderen en Nederland. En sindsdien heb ik er veel research voor gedaan: hoe gaat het in z’n werk? Hoe zit het met de drukkosten? Welke investeerders kan ik aantrekken?

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Dan is het project even in de schuif beland, omdat ik niet de juiste mensen trof om het allemaal uit te werken. Maar in de lente van dit jaar, tijdens een gesprek over dromen en ambities vertel ik mijn verhaal aan een vriendin. Ze vond het een geweldig idee en bracht me in contact met een ontwerper en een copywriter. Et voila, Aya Lifestyle was geboren!

Wat betreft inhoud had ik allang het idee klaar om het Offerfeest (op 4 oktober, red.) en de bedevaart als thema uit te werken, in een editie die in september uit moest. We hebben meteen adverteerders gecontacteerd en voor ik het wist zat ik een rollercoaster. Het ging heel snel.

Dat de media er zo in zou geïnteresseerd zijn, had ik niet verwacht.

Meteen op ook radio en televisie, dat was toch een serieuze meevaller.’

Hoe is dat zo snel kunnen gaan?

‘De copywriter heeft veel contacten in de media en verstuurde een persbericht. Het bericht was nog maar verzonden en VRT belde me al op dat zij de scoop wilden.

Het is zeker zo dat het woord Islam wel een en ander uitlokt. Ons bericht bracht daarover een actieve, positieve boodschap en dat viel op natuurlijk. Het was eerst wel effe bang afwachten hoe de media daarop zou reageren, hoe ze dat zouden vertalen.

Maar dat viel dus heel positief uit.’

Welke lezers trekt het tijdschrift aan?

‘Uiteraard zijn het meestal vrouwen.

Maar in de abonnees kunnen we meteen ook heel wat mannen tellen.

En ook niet-moslims. Veel leraren willen het blad in hun lessen gaan gebruiken.

Vaak kopen mensen het omdat ze willen weten hoe onze cultuur werkt, wat onze leefwereld is, hoe wij moslims het leven organiseren, hoe wij denken over de wereld.

En dat is de bedoeling van het initiatief, om de Islam op een positieve manier bekend te maken bij een groter publiek.’

Zijn er al reacties uit Nederland?

‘Dat loopt niet zo vlot. Er zijn nog niet zo veel abonnees. Het is ook een groot gebied, natuurlijk, met een heel groot aanbod aan tijdschriften.’

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Organisatie Wie zijn de medewerkers? Doe jij zelf ook interviews?

‘In deze eerste editie heb ikzelf enkel Rachida Aziz geïnterviewd. Zij is beslist een voorbeeld voor mij omdat ze het als Marokkaanse vrouw hier wel gemaakt heeft in het Westen, met een eigen kledinglijn en winkels in de grote steden.

En verder zijn het vrijwilligers die zich aanboden om artikels en interviews te maken. Over Terminara, een vzw voor bekeerde vrouwen waarvan ik zelf ook lid ben, was er meteen iemand die zich spontaan aanbood om het interview te maken met een bekeerde vrouw.

In de volgende editie is het thema kunst in de Islam en daarvoor zijn ook al enkele mensen aan het werk om creatieve moslims te interviewen.

Mensen vinden het ook leuk om een bijdrage te kunnen leveren aan een project waar ze achter staan.’

Zijn het enkel moslima’s die willen meewerken?

‘Zeker niet. Iemand die bij familiehulp werkt, contacteerde ons ook al om ‘s een artikel te schrijven over wat haar ervaringen zijn als sociaal werkster bij moslims.

Dus er is zeker voldoende vraag naar om ‘s een andere kant van de Islam aan bod te laten komen.’

Bruggen bouwen Er beweegt wel wat in de jongere moslim cultuur: mensen als Rachida Aziz, Sihame El Kaouakibi (in Gazette nr. 10) Youssef Kobo (in Gazette nr. 11) en anderen laten van zich horen, op een positieve manier.

‘Absoluut. Weet je wat het is? We willen onszelf bevestigen in een maatschappij waarin we nog te vaak met de vinger worden gewezen. En er is ook een grote doelgroep, die vaak ook verborgen zit.

Bij de abonnees op Aya Lifestyle tellen we tevens veel Vlaamse lezers, die op zoek zijn naar een ander beeld over moslims.’

Wat was je drijfveer om je project uit te bouwen?

‘Ik zag een kans om het idee dat pagina 13

al twee jaar sluimerde uit te voeren en daarmee een brug te slaan tussen gemeenschappen. Er zijn heel veel positieve punten die we uit de moslim-cultuur kunnen gebruiken in de westerse samenleving, zoals het respect voor ouderen, vriendelijkheid naar je buren toe. Als we die

mix kunnen realiseren, kunnen we spreken van multiculturaliteit.

De tien geboden komen voor in zowat elke cultuur, dus we hebben sowieso een gemeenschappelijk punt, dat een binding vormt over de volkeren, culturen en religies heen.

Het is ook zeker niet mijn bedoeling om met ons magazine mensen te bekeren. Wat ik wel wil is de Islam op een mooie, vredelievende manier in beeld te brengen.’

Goed idee: salam aleikum! (WiSch)

De cover van het eerste nummer van Aya Lifestyle.

Alle info op www.aya-lifestyle. www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Omer Wattez Omer Wattez (1857-1935) was een Vlaamse schrijver, vertaler en flamingant. Hij was schrijver van essays, gedichten, novellen, toneelstukken en vertaler van Germaanse sagen. Bovenal was hij vooral een overtuigde Vlaming. Beroepshalve was hij onderwijzer, hoofdonderwijzer en leraar in Schorisse (zijn geboortedorp), Heurne, Antwerpen en Doornik.

Eerst in zijn geboortestreek en daarna in gans Vlaanderen is hij vooral bekend geworden als de grondlegger van het toerisme in zuid-Oost-Vlaanderen en volgens velen de bedenker van de term Vlaamse Ardennen. Hij streefde in die tijd al naar een evenwicht tussen mens en natuur en ageerde toen reeds tegen de vervuiling van de Schelde.

In 1975 werd er een Milieuvereniging opgericht die naar hem werd genoemd en die zich als doel stelt de volledige bescherming van de Vlaamse Ardennen.

Milieufront Omer Wattez begon oorspronkelijk als Stichting Omer Wattez. De vereniging blaast volgend jaar 40 kaarsjes uit. Door een wijziging in de wetgeving mocht het woord Stichting niet meer gebruikt worden. Dit is voortaan enkel voorbehouden voor verenigingen die via een fonds geld schenken aan goede doelen.

Net als in vele andere gemeenten zijn intussen, 40 jaar later, de milieu- en natuurgroeperingen en overheidsinstanties die hier actief zijn, veel diverser geworden:

pen waren ontstaan na de klimaatfilm van Al Gore van 2006, maar ze zijn dit ogenblik minder actief; l Het Centrum Waerbeke, dat vooral rond stiltebeleving bezig is; l Pasar, die met natuurbeleving bezig is; l Het professionele natuureducatief centrum te Grimminge; l Het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen, dat steun verleent voor o.a. aanplanten van (fruit)bomen, kleine landschapselementen e.d.; l Groepen die onder meer opkomen voor de trage we- l Rond bepaalde thema’s zie je her en der nog groepen gen: het Trage Wegen Front (waarrond het nu wat kal- ontstaan zoals met autodelen, het lokale economiesysteem Lets, e.d. mer is), Farao, Rebus, de Padstappers; l de Fietsersbond, die opkomt voor meer en betere fietspaden en –voorzieningen; Protest tegen de nieuwe wegen l de Voedselteams, die lokale landbouwproducten MOW begon destijds onder meer door het protest tegen de A9 die in oost-westrichting over de Vlaamse promoten; Ardennen zou komen te liggen. Bij dat protest waren l Velt, die o.m. rond de ecologisch tuinieren bezig is; l Natuurpunt, dat o.a. bezig is met de aankoop van heel wat boeren present. In de beginjaren was bijna de helft van de leden van MOW landbouwer. Dat begon natuurgebieden; l Groepen die bezig zijn met de klimaatverandering, te keren toen in de jaren ’80 MOW protesteerde tegen zoals de Klimaatkoepel en Op Kleine Voet. Beide groe- de industriële landbouw die toen volop opgang maakte. www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 14

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Ook nu nog is het protest tegen nieuwe wegen een van de acties van MOW. Op dit ogenblik verzet MOW zich tegen de N60 die rond Ronse getrokken zou worden.

Het gaat om een zes kilometer lang stuk nieuwe weg.

De N60 van Gent richting zuiden zou dan vooral dienen om de extra vrachtwagens op te vangen die containers vanuit de havens van Rotterdam, Vlissingen en Antwerpen-Doel naar het zuiden van Europa brengen. De E17 en E40 zitten immers aan de grens van hun capaciteit.

Daarenboven worden er meer en meer producten elders goedkoper geproduceerd en draait de containertrafiek in de havens op volle toeren. Daarom vormen de noord-zuidwegen zoals de N60 een volwaardig alternatief voor de vrachtwagens met containers. Ook de N42 die door Geraardsbergen loopt dient zich daarvoor aan, maar daarvoor dient de weg hier en daar nog ingekort of uit enkele kernen gehaald te worden. Omdat het veel milieuvriendelijker is producten zoveel mogelijk lokaal te produceren i.p.v. de wereld rond te laten reizen, verzet MOW zich nog steeds tegen die nieuwe wegen.

MOW als fundamentalist MOW krijgt bij heel wat acties de stempel van extremist; zo passeerden namen als Khomeinisten, Ecofascisten, Fundamentalisten en Groene Taliban de revue. Een van de grote realisaties van de voorbije jaren van de vereniging was het herstel van vier hectare valleigebied te Lierde. Dit valleigebied was volgestort met aarde en steenpuin, o.m. van de werken aan de metro te Brussel.

Na een lange procedureslag was de einduitspraak dat dit stort en ophoging diende uitgegraven te worden om zo de overstromingscapaciteit van het gebied te herstellen. De advocaat van de tegenpartij noemde toen MOW de extreemste soort groenen die hij ooit gekend had. Toen de vervuilers ook minister Crevits benaderden om het arrest niet te moeten uitvoeren, benaderde het kabinet MOW met de vraag om tot een ‘compromis’ te komen. Ook het kabinet van Crevits maakte gewag van een extreme standpunten toen bleek dat MOW geen compromis wou, maar enkel het herstel van dit natuurlijk overstromingsgebied. Toen uiteindelijk de vervuilers toch de opruiming startten, stapte Crevits’ opvolger Schauvliege naar de pers om te melden dat ze hier een mooi overstromingsgebied ging maken. Zo zie je maar dat MOW soms het vuile werk doet en de politiek dan met de pluimen gaat lopen.

Wateroverlast in Geraardsbergen na de overstromingen in nov. 2010 (Foto: Jimmy Kets)

waarvan er al een deel zijn afgebroken, worden er helaas nog steeds bijkomende vergunningen afgeleverd.

Een van de laatste was voor een vergunning op palen, maar slechts vijftien centimeter boven de grond. Maar nu blijkt uit klimaatvoorspellingsmodellen dat het water hier nog 2,5 à 3 meter hoger kan staan dan bij de laatste overstromingen. Het kan dus gebeuren dat de woningen in en rond deze straat volledig ondergedompeld zullen zijn bij een hevige overstromingen. Vijftien centimeter boven de grond bouwen zal niet veel helpen.

De indijking van vele hectaren van het domein de Gavers in de Dendervallei werd na bezwaar van MOW geweigerd. Het provinciaal domein blijft wel broeden op plannen in die richting.

Na een beroepsprocedure door de vereniging werd de vergunning voor het vakantiewoningenpark naast de Wijzenbeek aan het kasteel van Viane geweigerd door de deputatie. Het pleit is nog niet definitief beslecht want de eigenaar verzet zich nog tegen die weigering.

Vroeger werd er vooral actie op straat gevoerd voor een beter leefmilieu. In de loop der tijden zijn er heel wat wetten bijgekomen waardoor er nu meer dossierkennis nodig is. (Pieter Van Den Brande)

Strijd voor overstromingsruimte Onze vereniging heeft ook in het Geraardsbergse al heel wat resultaten geboekt. We pikken hier slechts enkele voorbeelden uit i.v.m. de overstromingsproblematiek.

De vereniging verzet zich er onder meer tegen een bebouwing en indijking van overstromingsgebieden. Op die manier worden de overstromingsproblemen immers alleen maar verschoven.

Onder druk van MOW wordt in de Majoor Van Lierdelaan mondjesmaat gewerkt aan een uitdoofbeleid.

Hoewel er daar nu al vijftien woningen zijn opgekocht, 3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 15

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Boeddhistische Blik Profundo

Ontmoeting tussen mensen Profundo is een project van Kerkwerk Multicultureel Samenleven (KMS), een open sociaal-culturele beweging rond diversiteit, racisme en migratie, dat het samenleven en samenwerken van mensen uit verschillende cultuurgroepen, religies en levensbeschouwingen wil bevorderen. Muziek, interlevensbeschouwelijk én ontmoeting zijn de drie thema’s waarop Profundo wil inspelen.

Op 28 september startte Profundo in Gent, met een bezoek bij de Boeddhistische gemeenschappen.

Meer info over het programma van Profundo op www.kms.be.

Als gastheer verwelkomde Frank Sensei De Waele de bezoekers in de zendo van Zen Sangha. Samen met de leden van de Zen Sangha had hij voor een goed onthaal gezorgd.

Project-begeleider van Profundo Johan Vrients: ‘Het is heel belangrijk dat verschillende religieuze en levensbeschouwlijke tradities elkaar beter leren kennen. Dat behoort tot de kerntaak van onze organisatie KMS. Met Profundo gaan we op bezoek bij verschillende gemeenschappen.’

Als gastgemeenschap opende Zen Sangha de samenkomst met het zingen van de Metta Sutta, een chanting die vaak gezongen wordt op het eind van een meditatiedag.

Frank Sensei had ook gezorgd voor wat symboliek uit het zenboeddhisme (tekeningen en beelden), waarover hij meer uitleg gaf.

Het inzingen van Profundo werd gevolgd www.giesbaergskekoleurengazette.be

door een thee&koffie-moment, met aangename uitwisselingen tussen de aanwezigen.

De daaropvolgende klankmeditatie kon de stemming alleen maar grenzeloos verderzetten. Met de caisa, een draagbaar melodie-percussie instrument, begeleidde Conny Vercaigne de sfeervolle muziek van fluitist Patrik Niels. Conny heeft het musiceren van geboorte af (en zelfs ervoor..) meegekregen. Muziek blijft haar leven vullen, eerst met klassieke instrumenten daarna ging ze op zoek in de percussie van ethnische culturen. Muisstil genoten de bezoekers van het duo dat hen meenam op een verre, Oosterse reis.

Na de muzikale ervaring, Gastheer voor de eerste Profundo in Gent, Frank volgden de voorstelling van Sensei De Waele - Foto’s © Studio Schrever drie andere boeddhistische gemeenschappen. De eerShingon-boeddhisme. De Shingonste was de Phra Dhammakaya, die school is één van de grote strekkineen meditatiecentrum heeft in Lede. gen van het Japans boeddhisme. Ze De Dhammakaya traditie dateert uit werd opgericht in de eerste helft van 1917. De tempel Wat Phra Dhamma- de 9de eeuw na chr. door de monkaya werd opgericht in 1970 en trekt nik Kukai, beter bekend onder zijn sindsdien veel volgelingen aan, niet postume eretitel Kobo Daishi (‘Groalleen uit Bangkok en andere streken te Meester ter verspreiding van de van Thailand, maar ook uit het bui- Boeddhistische Leer). De vzw Yô E tenland. De presentatie op Profundo An organiseert tweewekelijks medigebeurde door Ruben, een jonge tatie-bijeenkomsten op verschillenBelg die sinds zes jaar grotendeels de locaties in Vlaanderen, in de train de tempel Wat Phra Dhamma- ditie van het Shingon-boeddhisme. kaya verblijft, zo’n zestien kilometer ‘Leven in Aandacht’, de traditie ten noorden van de luchthaven Don van Tich Nhat Han vervolledigde Muang. Phra Ruben Visalo, zoals de boeddhistische rondreis. Thich zijn boeddhistische naam volledig Nhat Han is wellicht de meest geklinkt, bracht een recitatie van een kende zenboeddhistische leraar in mantra zoals die in de Phra Dham- West-Europa. Bert Evens leidt een makaya wordt gebruikt.

Sangha in Brakel en introduceerde De andere boeddhistische gemeen- de luisteraars in aandachtsoefeninschap was die van het Japanse gen. (NeW) pagina 16

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Projectbegeleider van Profundo, Johan Vrints

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 17

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Zen Sangha Geraardsbergen is een zitgroep die wekelijks samenkomt om te mediteren volgens de zenboeddhistische traditie zoals die in de Zen Sangha beoefend wordt.

© Studio Schrever

We mediteren in stilte, zittend op een kussen, bankje of stoel.

Voorkennis van zen of meditatie is niet vereist.

Nieuwkomers krijgen een korte instructie over de zenmeditatie.

Kom een kwartier voor het begin. We starten stipt om 19.30u.

Draag comfortabele, ruimzittende kledij, liefst in ingetogen kleuren.

Zitkussens en matjes zijn ter plaatse beschikbaar, maar je kan ook je eigen kussen of zitbankje meebrengen.

Elke laatste donderdag van de maand is er bij Zen Sangha Geraardsbergen een info-avond, waarbij we even tijd nemen om samen the te drinken en wat bij te praten.

Het is een ideaal moment voor nieuwkomers om ‘s een kijkje te komen nemen in onze Zendo en ons te leren kennen.

Iedereen is welkom.

Giesbaergske Koleuren Gazette maakt voortaan ook deel uit van Zen Peacemakers, waarvan zen-leraar Bernie Glassman de geestelijke vader is.

Zenmeester Bernie Glassman Roshi geeft al jarenlang zenonderricht en is actief in het Sociaal Geëngageerd Boeddhisme. Bernie is stichter en bezieler van de Zen Peacemakers.

De Zen Peacemakers gemeenschap gaat uit van het samengaan van spirituele beoefening met sociale actie. Zen Peacemakers eren hun eigen leven door een instrument te zijn voor het bevorderen van vrede. (GoWa)

www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 18

Waar & Wanneer?

Kerk Sint-Bavo, Hoge Buizemont 165, Geraardsbergen, wekelijks op donderdag van 19.30u. tot 21.30u.

In het najaar van 2014 is de zitgroep nog open op donderdagen 4, 11, 18 en 25 september; 2, 9, 16, 23 en 30 oktober; 6, 13, 20 en 27 november; 4, 11 en 18 december.

Gesloten tijdens schoolvakanties.

Alle info op de websites www.zensangha.be en www.zengaardsbergen.be

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Boeddhistische symboliek Plaatjes van de os

Naar huis op de rug van de os Met Profundo was er ook aandacht voor de symboliek in het boeddhisme. Er stonden beelden en tekeningen te kijk.

Een van die tekeningen was geïnspireerd door de ‘Plaatjes van de os’, een serie tekeningen uit de 12de eeuw.

Het schilderijtje op deze hangrol is gemaakt naar de tekening ‘Naar huis op de rug van de os’, dat de zesde tekening is uit een serie over de tien stadia van de Zen-weg. De tekeningen dateren uit de twaaldfe eeuw en zijn gemaakt door de Chinese meester Kakuan.

De serie is een klassieke beschrijving binnen de Zentraditie.

In ‘’de Plaatjes van de Os’’ wordt het temmen van de Os uitgebeeld, waarbij de Os symbool staat voor de menselijke geest. De geest als een bewustzijn dat steeds verleid wordt ergens anders te zijn dan in het hier en nu.

Door steeds bewust in het hier en nu te leven, wordt de geest gezuiverd en wordt het leven makkelijker en aangenamer.

In feite is de serie een uitbeelding van geestelijk leven als levenslang omvormingspro-

ces. Het is een proces dat we keer op keer maken. De serie tekeningen kan gezien worden als een weg naar Zen, en zelfs naar de een geestelijke leven in het algemeen, los van welke religieuze traditie dan ook.

Meester Kakuan schreef er ook telkens een gedicht bij. Later voegden andere zen-meesters nog commentaar toe.

In de eerste tekening zie je een man, een herder, die op zoek is; hij is zijn os kwijt geraakt, hij weet niet waar te zoeken, hij heeft zelfs geen spoor.

Zo gaat hij op zoek, wat in de volgende plaatjes wordt uitgebeeld. Hij vindt dan uiteindelijk een spoor van

de os en volgt het. Hij ziet de os en moet hem dan zien te vangen. Daarna moet hij de os weer temmen om hem te kunnen berijden.

Wanneer dat allemaal gelukt is, kan de herder naar huis rijden. En dat is wat we zien op deze tekening: de herder rijdt op zijn os terug naar huis, terwijl hij op zijn dwarsfluit een deuntje speelt, gelaten en vrij. “In de uitgestrekte avondnevel klinkt wijd en zijd het geluid van zijn fluit”. Hij laat de donkere wouden waar hij de os is gaan zoeken achter zich. In de verte tussen het gebladerte kan je op de tekening zijn huisje zien.

(WiSch)

‘Naar huis op de rug van de os’, naar de tekening van meester Kakuan 3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 19

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Literatuur Nahid Mohammadi

Mystiek in het liefdesverhaal In de rubriek ‘Literatuur’ werpen we onze blik op taal- en verhaalkunde doorheen verschillende culturen.

Medewerkster literatuur, Nahid MohammaNahid Mohammadi Foto © Studio Schrever di, vertelt ons in deze bijdrage wat meer over Eric Clapton’s inspiratie voor zijn rockklassieker “Layla”.

in het huidige Azerbeidzjan. In de hoofdstad Baku staat vandaag nog Layla, you got me on my knees. Layla, steeds een groot standbeeld ter ere van hem.

I’m begging darling please. Layla, Darling, won’t you ease my worried Hoewel Nezami al heel jong wees werd, kreeg hij van zijn oom een hele mind? goede opleiding. Hierdoor werd hij een kenner van niet enkel Perzische Let’s make the best of the situation literatuur, maar ook van die van de Before I finally go insane.

Please don’t say we’ll never find a way And tell me all my love’s in vain. down.

Layla, you got me on my knees. Layla, I’m begging darling please. Layla, Darling, won’t you ease my worried mind?”

Ook onze eigen Walter Grootaerts heeft er zijn dochter naar genoemd en schonk er Vlaanderen een mooie hit mee.

Wat weinig mensen weten, is dat Eric Clapton geïnspireerd was door het klassieke Oosterse verhaal “Leyli o Majnun”. “Leyli en Majnun” evenaart het belang dat “Romeo and Juliet” in de westerse wereld heeft.

Ik heb helaas nog geen Nederlandstalige vertaling gevonden. Er circuleren wel een aantal Engelstalige vertalingen.

Er bestaan tal van varianten op het verhaal, dat in oorsprong een Arabisch verhaal zou zijn geweest, “What will you do when you get lonely sommigen menen dan weer dat het When nobody’s waitin’ by your side?

Indische roots heeft. Het is in ieder You’ve been running and hiding much geval gekend over de hele regio, van too long; Turkije tot India, van de Kaukasus tot You know, it’s just your foolish pride. aan de Golf.

Over Eric Clapton en Layla Uw eerste kennismaking met Perzische literatuur kwam allicht uit onverwachte hoek.

Eric Clapton mag nu al wat passé zijn, iedereen zal zijn nummer “Layla” nog wel herinneren.

Layla, een rockklassieker van Derek and the Dominos, kwam uit in 1972.

Voor diegenen die geïnteresseerd zijn in de verhalen vanuit de boekskes: Eric Clapton scheef dit nummer toen hij verliefd was op Pattie Boyd, de vrouw van zijn vriend (en Beatle) George Harrison.

Layla, you got me on my knees. Layla, I’m begging darling please. Layla, Darling, won’t you ease my worried mind?

I tried to give you consolation; When your old man had let you down.

Like a fool, I fell in love with you; You turned my whole world upside www.giesbaergskekoleurengazette.be

Leyli en Majnun

omliggende landen. Hij was bovendien ook sterk onderlegd in astronomie, filosofie, islamitische theologie, kunst enz.. Zijn eigen leven ging gebukt onder nogal wat tragiek. Hij trouwde drie keer en elke keer kwam zijn vrouw na relatief korte tijd te overlijden. Er wordt dan ook gezegd dat hij veel van zijn persoonlijk verdriet verwerkte in zijn gedichten.

Het was zijn zoon die hem op het idee bracht om het verhaal van “Leyli en Majnun” uit te schrijven. Het verhaal over een onmogelijke liefde leek hem in eerste instantie weinig interessant en te gewoontjes, maar hij ging toch aan de slag met het idee.

Hij maakte het oorspronkelijke verhaal een stuk dat meer Perzisch is van stijl. Hij herschreef het in een groter tijdsverloop en gaf meer persoonlijkheid aan de personages.

Het was de dichter, Ilyas Nezami Ganjavi, die in de 12de eeuw het verhaal uitschreef in klassieke dichtvorm. Hoewel hij vooral gekend is als een Perzische dichter, ligt de oorsprong van deze man iets complexer. Nezami’s “Leyli o Majnun”, is een Als zoon van een Koerdische moeder dichtbundel van meer dan 4000 veren een Perzische vader, woonde hij zen, dat het verhaal beschrijft van de pagina 20

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

jonge, knappe Qays, die op school hopeloos verliefd wordt op Leyli, een meisje van een andere stam.

Qays begint overal voor Leyli gedichten voor te dragen, op straat, op school, in de bazaar, … Leyli’s familie vindt dat hij zich als een gek gedraagt en schermt haar van hem af .

Qays raapt al zijn moed bij elkaar en doet een huwelijksaanzoek, wanneer deze wordt afgewezen door haar familie verliest Qays helemaal zijn verstand en wordt hij geobsedeerd door Leyli. Hiervan komt zijn bijnaam “Majnun”, wat zoveel betekent als “bezeten”. Zijn familie probeert alles wat het kan om hem te genezen. Ze brengen hem naar de beste dokters, de grootste geleerden en zelfs naar tovenaars, maar er bestaat geen medicijn tegen zijn liefdesverdriet.

Majnun gaat in totale afzondering leven in de wildernis. Hij reciteert de hele tijd alleen maar gedichten die hij voor Leyli bedenkt. Voorbijgangers horen deze gedichten en vertellen ze verder over het hele land en zo hoort ook Leyli ze, via de kinderen in de straten die de gedichten van Majnun voordragen.

Leyli trouwt, ondanks haar grote liefde voor Majnun, uiteindelijk met iemand anders en verhuist naar een andere stad.

Later in het verhaal sterft zij “van verdriet”. Wanneer Majnun dit verneemt, zoekt hij haar graf op, en sterft er ook.

Ik moet zeggen dat ik het verhaal op deze manier nu wel enorm heb ingekort. En ik kan u gelijk geven als u dit op -het eerste zicht- een nogal flauw verhaal vindt.

Het is niet direct het verhaal op zich waar de schoonheid van “Leyli en Majnun” in schuilt. De schoonheid ervan zit in de bijzonder romantische, lyrische dichtkunst en de perfectie van de duizenden verzen, waarin Nezami uitzonderlijk getalenteerd was.

heeft een typisch Perzische, tweede, meer mystieke dimensie, waarin de liefde van Majnun voor Leyli symbool staat voor de adoratie van het goddelijke. Wanneer Majnun beslist om in totale afzondering in de natuur te gaan leven, wordt hij eigenlijk “een sufi”, een mysticus. Hij geeft zijn eigen ego op, om nog enkel zich te wijden aan zijn geliefde. Hij is in die zin niet meer zichzelf, maar “enkel nog Leyli”, om het met zijn eigen woorden te zeggen.

Beide aspecten, het liefdesverhaal en het mystieke verhaal, zijn complementair aan elkaar. “Leyli en Majnun” zou een nogal banaal en zemig verhaal zijn, zonder die goddelijke dimensie. Anderzijds zou de lezer nooit de vereiste emotionele diepgang voelen, mocht het niet gaan over de liefde van twee personen.

Het is juist die mix die het verhaal zo populair heeft gemaakt. Tegelijk is het geen vermomd mystiek werk, het is zowel een mystiek verhaal als een liefdesverhaal, en juist daarom is iedereen er zo van gaan houden.

Het is bovendien in eerste instantie ook een prachtige dichtbundel over liefde, hoop en wanhoop.

“I pass by these walls, the walls of Layla And I kiss this wall and that wall It’s not Love of the houses that has taken my heart But of the One who dwells in those houses ....

The future is veiled from our eyes.

The threads of each man’s fate extend well beyond the boundaries of the visible world.

Where they lead, we cannot see.

Who can say that today’s key will not “Leyli en Majnun” is in de loop der be tomorrow’s lock, or today’s lock not tijden de inspiratiebron geweest voor tomorrow’s key? tal van andere verhalen, films, toneelstukken, opera’s, musicals, enz.. ook Time passes, but true love remains. gekend tot in het Westen. Bijvoor- The life of this world is, for the most beeld, Khaled Hosseini’s personages part, nothing but a succession of illusiLayla en Tariq, uit de bestseller “Dui- ons and deceptions. zend schitterende zonnen” waren But true love is real, and the flames een heel ondubbelzinnige allusie op which fuel it burn forever, without beginning or end.

“Leyli en Majnun”.

Voor wie gebeten is door de verhalen vanuit de boekskes, kan ik verder meedelen dat ook tussen Eric Clapton en zijn Layla het fout afliep: Pattie Boyd verliet George Harrison voor Eric Clapton, maar na enkele jaren gingen ook zij uit elkaar... (NaMo)

Er is ook een tweede aspect: Nezami was niet zomaar een romantische ziel die zijn rouwproces verwerkte via zijn gedichten, hij was ook een zeer gelovig persoon.

Het verhaal van “Leyli en Majnun” 3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Standbeeld van Nezami (Baku)

Every breeze that blows brings your scent to me; Every bird that sings calls out your name to me; Every dream that appears brings your face to me; Every glance at your face has left its trace with me.

I am yours, I am yours, whether near or far; Your grief is mine, all mine, wherever you are.

-Majnun”

pagina 21

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Logisch bio Mieke Herregodts

Bewust kiezen voor bio Biologisch is goed en het is hip.

Dat is het minste dat je er kan over zeggen. Maar het is niet nieuw. Een vereniging die reeds lang een lans breekt voor bio is VELT. Medewerkster Mieke Herregodts zocht Luc De Taeye op. Hij is voorzitter van VELT, afdeling Geraardsbergen.

Logisch VELT, dat staat voor Vereniging Ecologisch Leven en Tuinieren, bestaat dit jaar al 40 jaar. De afdeling Geraardsbergen-Brakel-Lierde is ontstaan in 1977 en enthousiasmeert reeds 37 jaar een groeiende groep bewuste bio–LOGISCHE– amateurtuiniers die zorg dragen van onze leefwereld met respect voor de principes van moe-

der natuur en volgens deze natuurlijke principes tuiniert.

In de beginjaren was ecologisch tuinieren nog geen hot item, en vond men je vast raar als je sprak over biologisch tuinieren.

Luc vertelt me dat zijn buurman de ecologische methodes die hij gebruikte in zijn tuin lachwekkend vond maar uiteindelijk mee is over gestapt op de

Luc De Taeye en echtgenote Lieve - Foto’s © Studio Schrever

Mieke Herregodts

Vandaag ga ik op bezoek bij Luc De Taeye, de voorzitter van VELT Geraardsbergen. We spraken af dat ik bij hem zou langs gaan. “Naast de woning doorstappen naar de achterzijde”, gaf hij me bij wijze van aanwijzing.

Ik loop dus de oprit op, onder de druivenranken door naast de zonnehoedjes en blauwe margrieten waarna ik twee mannen naarstig zie werken in de tuin.

Bijna durfde ik niet te storen maar ik groet ze dan toch maar voorzichtig en zeg dat ik Luc zoek. De oudste antwoordt: “dan zal je niet ver meer moeten zoeken”, hij komt naar me toe gestapt en begeleid me naar zijn keuken.

Het gevoel dat ik in een peperkoekenhuisje binnen stap stelt me meteen op mijn gemak. www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 22

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

biologische principes toen hij zag dat mensen die nog geen tuin hebben maar alvast de nodige kennis wilhet wel degelijk werkte. len vergaren om een goed renderende groentetuin te verbouwen.

Bio is in De cursus ‘tuinieren voor beginGelukkig mogen we vandaag spreken ners’ was daarom met zijn 80 invan een positieve beweging in het be- schrijvingen een groot succes. wustzijn van de mensen wat betreft VELT Geraardsbergen zag zijn hun ecologische voetafdruk en hun ei- ledenaantal de laatste jaren gen voeding en gezondheid. De nieu- zienderogen stijgen en telt mowe generatie is terug meer en meer menteel 292 leden. Het resultaat begaan met het milieu, weet graag wat van het werk van een sterke beze hun kinderen voorschotelt en heeft stuursploeg die al vele jaren een ook graag dat dat gezond is. Meer en (h)echte vriendengroep is en haar meer jonge mama’s maken terug zelf afdeling op handen en in het hart confituur, en soep, vriest in en legt op. draagt.

Onder de VELT-leden bevinden zich zowel doorwinterde tuinmannen en -vrouwen als beginnende tuiniers, Familiaal organiseert ongeveer mensen met een klein stadstuintje, VELT of met een balkon en een paar pot- maandelijks bijeenkomsten en ten waarin ze tomaten kweken of zelfs leuke activiteiten zoals een plantenruildag, een bio-zadenactie, een winterwandeling, een tuinenfietstocht,... hiervan wordt je op de hoogte gebracht via hun maandbladje “De Vlier” en via de Veltwebsite (www.velt-geraardsbergen.be).

Bij VELT ben je niet alleen als individu maar ook met het ganse gezin welkom, tuinieren doe je namelijk niet alleen voor jezelf maar voor en met je hele gezin. Je kan de bijeenkomsten die plaats vinden in de benedenzaal van het parochiaal centrum in Overboelare gratis, zonder verplicht lidmaatschap, bezoeken. Maar Luc waarschuwt wel: eens je bent langs geweest raak je verknocht, is lid worden een logische stap, en raak je gebeten door de gezonde VELT-microbe.

Leden krijgen er het maandblad “de Vlier” en het tweemaandelijks nationaal tijdschrift “seizoenen” bovenop.

De begeestering die ik in de ogen van Luc en zijn vrouw zie geven me een warm gevoel. Ze kunnen vast nog veel mensen overtuigen om met hen mee te doen, gewoon door te doen wat ze doen. Samen met VELT. Want zeg nu zelf: wie proeft nu niet met voldoening van zijn zelfgemaakte, biologische pot bessengelei of tas verse courgettesoep? (MiHe)

Gazetteproat - Ik zan blaaj dadik nog is échte starre kan zíen!

- Allé seg!?

- Jao, ba oens int stád, doar ziede dá ni mer: daor íst allemaol lícht.

- Maor int stád daor loopt datoch vol mè starren?!

- Jao, das zeker; moar die geven gien lícht hein, menier!

(Prof. Drs. S. Traatpraat)

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 23

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Sportwereld Hovic Zhamkochyan

Boksen

voor een beter leven

Hovic is een gekende figuur in Geraardsbergen en daarbuiten.

Op zijn zesentwintigste werd de bokser kampioen van de Benelux.

Op de Markt van Geraardsbergen richtte hij enkele jaren geleden een boksclub op, om jonge mensen op te leiden.

Foto’s © Studio Schrever

Aznavour ‘Als ik vertel over mijn geboorteland Armenië, vernoem ik er vaak de Franse zanger Charles Aznavour bij, want die kent iedereen’, opent hij ons gepsrek.

‘In mijn geboorteland Armenië is het de gewoonte om bijbelse namen aan je kinderen te geven. Mijn eigen hannes. Het was ook de naam van ene kant van Vlaanderen naar een naam is eigenlijk Hovannis, naar Jo- mijn overgrootvader.’ andere kant komen wonen. Of hij dan spijt heeft van zijn nieuw leven in België?

Twee werelden ‘Helemaal niet want ik heb in Bel‘Vorige maand ben ik nog in Arme- gië enorme kansen gekregen. Je nië geweest, op bezoek bij mijn fa- moet weten dat ook ik uit armoede milie. Het blijft het land waar ik van kom. In Armenië hadden we het niet hou, omdat ik er geboren ben. Het breed. Toen ik hier in België aantrekt mij enorm aan om er terug te kwam hadden wij niet de middelen gaan wonen. Maar mijn leven is ook om opleidingen te volgen. Zeker niet hier in België, terwijl ik me hier ei- om te leren boksen. Maar ik heb genlijk toch nog niet echt thuis voel. kansen gekregen van mensen die En intussen, na 18 jaar in België te zagen dat ik het goed meende. En wonen, ben ik ook niet meer thuis in dat ben ik niet vergeten. Ik weet al te Armenië. Dus zit ik tussen twee we- goed waar ik vandaan kom. relden in. Dat is echt een dilemma.’ En daarom laat ik ook jongeren toe in de boksclub die geen geld hebWe horen dat wel vaker bij mensen ben. Net als ik toen die kansen heb die uit een andere cultuur naar Bel- gekregen wil ik die aan hen geven. gië komen wonen. Of het gebeurt Zij zijn hier welkom.’ ook vaak bij Vlamingen die van de www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 24

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Sportief ‘Weet je, die gasten komen hier niet enkel sporten. Zij kunnen hier ook leren hoe ze in het leven moeten staan.

Als sportman en als mens en vader van kleine kinderen, probeer ik hen hier ook respect aan te leren, en vriendelijkheid. Hier mogen ze hard trainen, maar op straat moeten ze nederig kunnen zijn en op een vriendelijke manier omgaan met de mensen.

Als je dat niet doet, kan je geen groot sportman of -vrouw worden.’ (WiSch)

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 25

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Op en top

© Studio Schrever

Fotografie & ontwerp: © Studio Schrever

in kostuum

Meer mensen veilig op de fiets

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Stap ‘s af van dat auto-matisch en s pagina 26

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Fietscampagne ‘We Cycle this City’ is een campagne van Giesb

p,

Giesbaergske Koleuren Gazette

m de fiets op!

stap op de fiets!

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

baergske Koleuren Gazette

pagina 27

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Fietspraat Walter Aelvoet

Per fiets de seizoenen door In ‘Fietspraat’ brengt Walter Aelvoet, voorzitter van de Fietsersbond Geraardsbergen-Lierde, een stukje met zijn ervaringen als fervent fietser in het dagdagelijkse leven.

In het vorige verhaal vertelde Walter over het in-fietsen van de lente, terwijl het in dit verhaal over net het omgkeerde gaat... in de lente...

Fietsen door de seizoenen heen Wie houdt er niet van de vier seizoenen? Daarom zetten we deze pas gestartte herfst in met een schitterende fietstocht.

Op zondag 28 september bracht die ons naar Attre.

Klein en groot, jong of oud, iedereen kon mee op een rustig tempo en onder het motto ‘samen uit, samen thuis’.

Een startschot kwam er niet aan te pas, want het was natuurlijk geen wedstrijd, maar verzamelen deden we aan het onvolprezen Bruggenhuis.

We vertrokken er om 11u.

Op een gezapig ritme volgden we het brede jaagpad langs de Dender tot in Ath, een pracht van een stad in Wallonië, die haar middeleeuwse omwalling en bijhorende slotgracht heeft kunnen bewaren.

U moet er zeker ‘s een kijkje gaan nemen -met de fiets, uiteraard!

Zonder problemen, van technische of ande re a a rd , a r www.giesbaergskekoleurengazette.be

riveerden we op een zonovergoten Esplanadeplein in Ath om er ons lunchpakket te verorberen en namen hiervoor ook ruim de tijd, geen opgejaagd wild voor de wielen.

Daarna ging de tocht vlot verder naar onze bestemming: het kasteel en park van Attre. We kregen er een geleide rondleiding, en verpoosden daarna nog ruim in het park om de sfeer volop te kunnen opsnuiven op deze la(a)t(st)e nazomerdag. Het bezoek aan het kasteel en de wandeling in het prachtige park vallen bij deze weersomstandigheden bijzonder mee. Zeker het park is een aanrader die naast enkele uitzonderlijke bomen ook nog een aantal constructies herbergt die bewijzen hoe rijke mensen de gekste

dingen lieten bouwen. Ook de grootte van het kasteel en de buitengewoon rijke inrichting zijn een streling voor het oog, maar geven me toch altijd een wrange bijsmaak als je weet ten koste van wie dit allemaal kon gerealiseerd worden.

Op de terugtocht langsheen hetzelfde heerlijke Denderpad (het is er nooit bergop!) lacht het Bruggenhuis ons van ver toe. Rond 18u. sluiten we er de fietstocht af met een 55tal fietskilometers. Jammer genoeg was het prima café gesloten wegens jaarlijkse vakantie. Maar dat kon de pret van ons uitje per fiets geenszins bederven.

Met deze wervende oproep konden we maar een kleine groep mensen overtuigen om mee te fietsen. Dat komt ook omdat het aanbod van activiteiten te groot is in deze periode van het jaar. Ik kan er van meespreken want ik moest zelf twee andere activiteiten aan m’n neus laten voorbij schieten.

Maar zoals altijd hadden de aanwezigen meer dan gelijk: wie kwam opdagen werd niet bedrogen in de verwachtingen. Het werd een aangename tocht langs het Denderpad waar het aangenaam fietsen is bij heerlijk nazomerweer. Overigens ook bij andere weertypes is het Denderpad een niet te versmaden fietskeuze. Bovendien is het pad in de richting van Ath breder en er wordt minder gekoerst dan langs de Vlaamse kant.

Wij zijn klaar voor (een fietstocht in) de herfst! Want van fietsen krijg je nooit genoeg, in alle seizoenen!

(WalAe)

pagina 28

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Mobiliteit Bewust per fiets

Fietscampagne “We Cycle this City” De milieubewuste redactie van de Giesbaergske Koleuren Gazette werkt een eigen Fietscampagne uit onder de klinkende naam ‘We Cycle this City’.

‘Het conceptidee van onze campagne is om aan te tonen dat je be-

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

ter niet met de auto in de stad rijdt: je neemt (veel te veel) plaats in, je stoort je medemens met lawaai, gevaar, overlast, vervuiling en bovendien stoor je ook jezelf, want je raakt je auto niet kwijt’, vertelt de fotograaf en maker van de

campagne Wim Schrever.

‘Bovendien sta je met de auto voortdurend in de file temidden van andere automobielen en word je er heus niet blijgezind van, van dat autogedrag’, gaat hij nog verder.

De fietscampagne van de

pagina 29

k(l)eurige krant wil meer mensen aanzetten om vaker de fiets te gebruiken. ‘Zeker voor korte afstanden is de fiets vaak een betere oplossing’, rondt Schrever af.

De volledige campagne op de website van de Gazette. (F.Iets)

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Film Boeddhistisch Filmfestival

Speelfilms, kortfilms en docu’ s Op zondag 12 oktober vindt het eerste boeddhistisch filmfestival van België plaats in De Roma, Borgerhout.

Ehipassiko, een boeddhistisch centrum in Antwerpen, stelde met hulp van Babeth M. VanLoo, bezieler van het Buddhist Film Festival Europe, een prachtig programma samen van speelfilms, kortfilms en documentaires. Een aantal van de films wordt ingeleid en na afloop zijn er panelgesprekken met de regisseur en verschillende boeddhistische leraren. Doorheen de dag zijn er inspirerende talks en meditatiesessies.

Met medewerking van: Kazuaki

Tanahashi, Ton Lathouwers, Jotika Hermsen, Babeth M. VanLoo, Edel Maex, Luc de Winter, Fons Martens, Frank De Waele, Lea Van Rompay, Konrad Maquestieau en anderen.

Voor kinderen en jongeren is er mindfulness yoga en zijn er workshops.

Ninaad (Erwin Van Gorp en Leen Minten) brengt live Noord-Indische klassieke muziek op bansuri (Indische bamboefluit) en tabla (percussie-instrument).

Iedereen is welkom.

Maak kennis met de vertegenwoordigers van diverse boeddhistische tradities en ontdek de rijkdom van het boeddhistische landschap in

België en Nederland (Theravada, Tibetaans, Zen, Shin, Maha Karuna Chan).

Paul Van hooydonck, bezieler van Ehipassiko, is de moderator van deze dag.

Alle info op www.bffea.org

In juli mochten we Bernie Glassman en zijn levenspartner Eve Marko, founders van Zen Peacemakers, ontmoeten.

Naast pionier/visionair in spiritualiteit en sociale actie is Bernie tevens een fervent sigarenroker. We hadden hem dan ook een top-sigaar van Belgische makelij meegebracht (de Nicarao-sigaren worden gemaakt in Nicaragua maar zijn ontworpen door Belgische ‘Chef’ Marc d’ Argenbeau). Bernie keek vol smaak naar het kleinood met de gevleugelde woorden: ‘Waw, I didn’ t have a cigar since... ten days!’ (WiSch)

www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 30

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Giesbaergske Koleuren Gazette

Actief Trage Wegen vzw

Dag van de Trage Weg 2014 Net als vorig jaar, organiseert de Giesbaergske Koleuren Gazette een Dag van de Trage Weg in Geraardsbergen, op zondag 19 oktober, in een initiatief van Trage Wegen vzw.

actie rond trage wegen op te zetten in hun buurt. Deze lokale acties geven het actieweekend vorm. En dit niet alleen in Vlaanderen. In Wallonië organiseert onze zusterorganisatie Sentiers.be Rendez-vous sur les sentiers.

Op 18 en 19 oktober vieren we de achtste editie van de Dag van de Trage Weg. Met een stevig recordaanbod van 180 activiteiten van de Westhoek tot het Maasland kunnen wandelaars en fietsers hun hart ophalen.

De Dag van de Trage Weg is een actieweekend voor iedereen die trage wegen belangrijk vindt. Verenigingen, besturen en buurtbewoners slaan de handen in elkaar om een

De Dag van de Trage Weg valt samen met de Week van het Bos. Bovendien is het honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak.

Samen met Bos+, Natuurpunt en het Agentschap voor Natuur en Bos zetten we dan ook graag onze oudstrijders in de bloemetjes. Die zijn ... springlevend! Bomen, bossen en natuur dragen heel wat sporen van dit eerste mondiale conflict. En ook Dag van de Trage Weg in Geraardstrage wegen getuigen vaak van die bergen: om 14u aan de Marbol op de Markt van Geraardsbergen voor een wandeling van ongeveer 8 km, hoofdzakelijk langs Trage Wegen, met een tussenstop in Het Bruggenhuis (Overboelare). Via het Denderpad keren we terug naar de Markt van Geraardsbergen. Einde voorzien om 18 uur. Iedereen is welkom.

Goede wandelschoenen en ev. regenkledij zijn aangeraden.

oorlog die een eeuw geleden startte. Ontdek het tijdens dé Dag. Waarom?

Doel van de campagne: trage wegen terug toegankelijk maken en mensen overtuigen van het belang van trage wegen. Want hoewel de nood aan trage wegen groot is, ze blijven bedreigd.

Ze verdwijnen door te weinig onderhoud, inname of de toenemende verkeersdruk. Op de Dag van de Trage Weg hameren we samen met jou op meer aandacht voor trage wegen.

Alle info op www.tragewegen.be Na 19 oktober wordt het wandelparcours ook gepubliceerd op website www.giesbaergskekoleurengazette.be Foto © Studio Schrever

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

pagina 31

www.giesbaergskekoleurengazette.be

Giesbaergske Koleuren Gazette

Giesbaergen multiculturèl

Colofon

Hoofdredactie: Wim Schrever Eindredactie: Wim Schrever Redactie: Wim Schrever Nele De Winde Nahid Mohammadi Hilke Muyldermans

Tekst: Wim Schrever Nele De Winde Nahid Mohammadi Kees Klomp Walter Aelvoet Kees Klomp Joop Hoek Mieke Herregodts Bertjan Oosterbeek Nico Goethals Productie: Studio Schrever Uitgeverij: Uitg. Eigenbegeer Redactie-adres: Buizemontstraat 19 9500 Geraardsbergen Werkten mee aan dit nummer: Bonniface Agboka Koku

© Studio Schrever

Wie wenst kan de werking van de vrijwillige, onafhankelijke en interculturele Giesbaergske Koleuren Gazette ondersteunen via een vrijwillige bijdrage.

Alle bijdragen zijn welkom op rekeningnummer BE25 7370 1096 4982 van Uitg.

Eigenbegeer, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen, met vermelding ‘bijdrage werking Gazette’.

“True compassion is not just an emotional response but a firm commitment founded on reason. Therefore, our compassion for others does not change even if they behave negatively. Our feelings of responsibility for others gives rise to a wish to help them actively overcome their problems.”

H. H. Dalai Lama www.giesbaergskekoleurengazette.be

pagina 32

3de jaargang, nummer 12, 1 oktober 2014

Verantw. uitgever: Wim Schrever, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen

© Studio Schrever

Fotografie & Vormgeving: © Studio Schrever All rights reserved