ECO EXPANDED CITY – gazeta by Centrum Sztuki WRO / WRO Art Center

ECO ECO EXPANDED EXPANDED CITY CITY2016 2016

Centrum Sztuki WRO Widok 7, Wrocław wrocenter.pl

ECO EXPANDED CITY maj – grudzień 2016

Wystawy, piknik, performanse, warsztaty – trwający do końca roku cykl międzynarodowych prezentacji, ioartem przygotowanych przez Centrum Sztuki WRO w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 nej z Bprogramu zo w a y uz

pr o

Odbywa się w 2016 roku – jubileuszu 500. lat od powstania Utopii Tomasza More’a, wizji świata idealnego. Dzieło dało nazwę i podwaliny wielu społecznym ruchom i eksper ymentom, wskazało też swe przeciwieństwo – świat realny, któremu bliżej do dystopii jako efektu podejść – niekiedy sprzecznych, bądź pr z y nosz ąc ych rozwój nieliczny m. Prócz prezentacji wystawienniczych, p ro j e k t o b e j mu j e ró w n i e ż s z e re g

warsztatów, realizowanych wspólnotowo przedsięwzięć, zbiorowych plenerowych wypraw. Nie przedstawiamy panoramy technologicznych rozwiązań dla kryzysu współczesności. Sytuujemy natomiast nasz projekt w łącząc ym twórców, widzów, użytkowników, mieszkańców obszarze negocjacji znaczenia rozwoju, technologii, historii cywilizacji w perspektywie posthumanistycznej, uwzględniającej wspólnotowy kontekst, w którym ludzie są częścią złożonej struktury. W inspirujących wystawach, koncertach, performansach, warsztatach i spotkaniach z artystami przedstawiamy niektóre narzędzia i próby jej poznawania.

B - Symultan SHIM i c zn a

E c o E x p a n d e d C i t y, o d b y w a j ą c e się w ramach projektu Miasto P r zyszłości/Laborator ium Wrocław, bada przedstawione na gruncie działań artystycznych i dizajnerskich wyobrażone i realne, przeszłe, historyczne już oraz potencjalne związki społeczeństwa, sztuki, natury i technologii, ukazując ich przenikanie się i zależności.

Hy br

yd a

Im ki

Exhibitions, picnic, performances, wo r ks h o p s – r u n n i n g t h ro u g h the end of the year a series of international presentations

prepared by the WRO Art Center within the European Capital of Culture Wrocław 2016 program Eco Expanded City is part of the Wrocław – City of the Future/Laboratory Wroclaw, one of the events under the European Capital of Culture 2016 program. In a cycle of shows and events, it explores imagined and real, past, historical and potential relationships among society, art, nature and technolog y as they are rendered in artistic and design practices, revealing their mutual interpenetrations and interdependences. Eco Expanded City coincides with t h e  5 0 0 t h a n n i ve r s a r y o f  T h om a s More’s Utopia, envisioning an ideal wor ld. The work has given a local habitation and a name to multiple social

movements and experiments, exposing at the same time its opposite – the real world, which seems dystopian rather in a confluence of, sometimes mutually contradictory, tendencies promoting the development of ver y few onl y. T h e  e x p o s i t i on s a re ac c om p a n i e d by a series of workshops, communal undertakings and collective outdoor ventures. Without proposing an array of technological solutions to the crisis of modernity, we situate our project in the space where artists, viewers, users and residents meet to negotiate meanings of development, technology and history of civilization in a posthumanist perspective, which envisages a communal context with humans as only one part of a complex structure. We present some possible ways to approach and explore this structure.

t. fo

i Ch

• interaktywna instalacja Moonbell grupy Selene, generująca muzykę tworzoną dzięki analizie danych topograficznych Księżyca, przekazywanych przez sondę orbitalną SELENE, umożliwiająca widzom również samodzielne budowanie kompozycji dźwiękowej, przygotowana przez grupę badaczy i artystów, biorących udział

- Ju ng

Ana rc

hy D anc eT h ea tre ,S ec o

Viola Krajewska Wystawa przedstawia projekty artystyczne w spektrum pomiędzy kreatywną inżynierią/innowacją społeczną i ekologiczną w serwisie eko-miasta, jego dążeniem do zrównoważonego rozwoju a dystopią, przechwyceniem i nadużyciem zasobów współczesności. Wystawa nie jest przeglądem metod podtrzymania – osiągniętej częściowo w XX wieku – nowoczesności, szybko potem przekroczonej niewyobrażalnym rozrostem populacji przy jednoczesnym ograniczeniu zasobów i rekonfiguracji podziału dóbr, władzy, samodzielności i podległości. Tym bardziej nie jest przeglądem ekotechnologii w służbie idealnego miasta (którego chaotyczny rozwój badaliśmy w trakcie wystawy Expanded City w 2009 roku), nie będąc bezpośrednią kontynuacją Zielonego Labiryntu – warsztatowego projektu, zapoczątkowanego przez nas w 2014 roku; czerpie jednak z jego społecznych doświadczeń.

tele-present water. Ruchoma rzeźba, zbudowana z aluminiowego mechanizmu i żółtych rurek PCV, porusza się na podstawie danych zebranych przez stację badawczą umieszczoną na boi dryfującej na Wielkim Jeziorze w Kanadzie. Informacje dotyczące intensywności i częstotliwości fali w czasie rzeczywistym po przeskalowaniu są przenoszone do urządzenia powoduen g jącego Ch nd Bo dy ,

ECO EXPANDED CITY 2016: NATURA, UTOPIE, PURYFIKACJE

W kilku lokalizacjach przedstawiamy prace i działania artystyczne, stanowiące interpretację wprowadzonych przez człowieka przekształceń świata i przekształceń człowieka jako podporządkowanej technologiom informacji, podlegającej biotechnicznej zmianie istocie gatunkowej, współdzielącej zajmowane miejsce, poszukującej też przestrzeni do bycia w środowisku danych, płynących coraz gęściej. Program prezentacji otwiera performans Second Body tajwańskiego Anarchy Dance Theatre, projekt obrazujący złożone współczesne relacje człowiek/ruch/miasto/ gromadzenie danych. Digitalny teatr ruchu wizualizuje w scenicznej wizji ciało cyfrowe/drugie ciało człowieka, przekształcające rzeczywistość, definiujące na nowo pojęcia osadzenia fizyczności w nowej cywilizacji danych. Wystawa podejmuje zagadnienia takie jak: ekologia informacji, komunikacji, kontroli zasobów, habitat, interfejsy naturalne, mixed media, środowisko zaprzeczenia dychotomii natura-kultura. Poszczególne zagadnienia ilustruje:

grupa prac, przedstawiających przepływ, kumulację i interpretację danych, wśród nich: • reprezentatywna dla tego nurtu praca amerykańskiego artysty Davida Bowena

digitalną botanikę elektronicznego atlasu natury i quasi-organiczne formy, • praca AKI INOMATY, Why Not Hand Over a«Shelter» to Hermit Crabs?, w której kraby zyskują domy przypominające słynne miejsca i dzieła architektury. INOMATA zastosowała technologię tomografii komputerowej do zeskanowania naturalnych muszli używanych przez kraby. Następnie – w programach do obróbki modeli w 3D – zmodyfikowała je, dodając do nich kształty tradycyjnych budynków z różnych stron świata, m.in. Tokio i Paryża. Łupiny, wyglądające jak małe klejnoty, zostały wydrukowane na drukarce 3D i „oddane” krabom, które „korzystają” z nich w swoim naturalnym środowisku. Praca zgłębia idee tożsamości, narodowości, migracji, miejsca zamieszkania i coraz bardziej zacierającej się granicy między światem naturalnym, a tym zbudowanym, • praca wideo Wszystko, co ludzkie jest mi obce Dobrosławy No wak, przedstawiająca świat z punktu widzenia zwierzęcia,

ruch. Tym samym, dzięki mechanicznej konstrukcji umieszczonej w przestrzeni wystawy, można obserwować naturalny falowy ruch wody w odległym miejsca świata, • wielkoformatowa jednokanałowa projekcja wideo pracy, noszącej tytuł 20 Hz, brytyjskiej grupy Semiconductor, wizualizująca geomagnetyczne burze w wyższych warstwach atmosfery ziemskiej, • poruszający projekt Level of Confidence Rafaela Lozano-Hemmera przedstawiający cyfrowe mechanizmy rozpoznawania twarzy w przyporządkowującym wizerunek patrzącego widza jednej z 43 twarzy porwanych i zaginionych, protestujących studentów meksykańskich, • ukazująca nowe wymiary dizajnu XXI wieku w odniesieniu do ikon dizajnu XX-wiecznego instalacja Akiry Wakity Furnished Fluid, generowana w czasie rzeczywistym wizualizacja niezauważalnego w naszym życiu codziennym przepływu powietrza, dzięki zastosowaniu technologii symulacji na żywo prądów wypełniających nasze otoczenie, w zestawieniu z modelami prostych obiektów, ujawnia – złożony i domyślnie niewidoczny gołym okiem ekosystem,

w badaniach japońskiej agencji badań kosmicznych ( JAXA, ang. Japan Aerospace Exploration Agency), w skład której wchodzą: Ichiro Higashiizumi, Takuya Shimada, Takashi Yamaguchi, Satoru Higa, Tom Vincent, Junya Hirokawa, Eriko Kobayashi, • performans Josefa Klammera Drumming is an Elastic Concept, koncert na widzialne i niewidzialne instrumenty perkusyjne i elektronikę, • instalacja z trójwymiarowym obrazem animowanego światłami miasta Shadowland Kazuhiro Goshimy;

grupa prac przedstawiających zagadnienia biomimesis, postgenomiki, digitalny rendering świata naturalnego: • dekoracyjne prace/projekcje Makoto Murayamy Botech Compositions, ilustrujące

• praca Ai Hasegawy I Wanna Deliver a Dolphin, przedstawiająca kwestię syntetycznej biologii, wyobraża moment w przyszłości, w której ludzie wspomagają gatunki zwierząt poprzez zaawansowaną technologię biologii syntetycznej. Zostaje wytworzone – podobne delfinowi i człowiekowi, łożysko, które pozwala żeńskim osobnikom „urodzić” delfina (przedstawia go robotyczny obiekt), sprawiając tym samym, że człowiek może zostać matką zastępczą dla zagrożonych gatunków. Do projektu został wybrany delfin z Maui ze względu na to, że jest to jeden z najrzadszych i najmniejszych delfinów na świecie – sklasyfikowanych na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych (wersja 2.3), publikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody, jako gatunek szczególnie zagrożony wyginięciem ze względu na skutki uboczne działalności rybackiej człowieka – a także ze względu na swoją wielkość (odpowiadającą wielkości dziecka), wysoką inteligencję i zdolność komunikacyjną, • performans muzyczny SHMIB Elvina Flamingo z żywymi mrówkami Atta sexdens, których dźwięki w symbiotycznej komunikacji tworzą muzykę równolegle z ludzkimi instrumentalistami;

grupa prac przedstawiających nowych kuzynów w rodzinie człowieczej – android jako servant, android jako superhuman, świat przekształcony ludźmi, ludzie przekształcani maszynami, m.in.:

podejście eksperymentalne, oparte o badania z zakresu

projektowania, ekologii, fizyki chemicznej i gotowania.

• instalacja Nikolasa Schmida-Pfählera i Carolin Liebl Vincent and Emily, przedstawiająca dwa samowolnie działające roboty. Technoidy wychwytują ruchy i dźwięki przy pomocy specjalnych czujników i reagują na nie własnymi środkami wyrazu. Podobnie jak w przypadku relacji międzyludzkich, tak i w tym może dojść do nieporozumień. Nieprzewidywalne reakcje i wzajemne oddziaływanie między Vincentem i Emily, spowodowane ich napiętą relacją, wyzwala w obserwatorze indywika

jews • instalacja Simona LaroKr a lio K . t che i Davida Szanto , fo on o ti Per petual Dem De al motion, w któtu e p rej maszyna karmi

• instalacja dwukanałowej projekcji wideo pracy Anny Jermolaewej Step Aside, dokumentującej przemianę rzeczy niegdyś cennych w poniechane, • instalacja wideo Fireplace grupy Exonemo, podejmująca temat domowego ogniska, zastępowanego zimną, telewizyjną namiastką, • instalacja wideo i towarzysząca jej aplikacja Lynn Cazabon i Neala McDonalda Junkspace, przedstawiająca śmieci na orbicie okołoziemskiej, bazująca na systemie operacyjnym iOS, która zderza ze sobą dwa rodzaje odpadów: ziemskich (odpady elektroniczne) i ciał niebieskich (orbitalnego gruzu),

Simo nL

aro

c he

Da vi d

-P er

• cykl fotografii podejmujący polemikę z przedmiotowym traktowaniem stworzeń i konwencjami obrazów komercyjnych, Natalii Szczęch, Pluszaki mocno kontrastujący estetykę warstwy obrazowej i znaczeniowej, zaburzający wizualne i kulturowe prz yzwyczajenia odbiorcy, • film-esej Takamasy Iwasakiego, The Symptoms of Nature: From Four Poems, dokumentujący powrót do dzisiejszej Fukushimy;

człowieka, podając widzowi na łyżeczce tajemnicze substancje, ilustruje zagadnienia początkowo pomocniczej, a potem przewłaszczonej relacji zależności. Proces karmienia – jako symbol władzy i jej pozbawiania, wyższości, wzrostu, ale też rozkładu i śmierci – obrazuje całość relacji pomiędzy ludzkością i technologią, w której powoli, acz nieodwołanie następuje odwrócenie ról. W pracy występuje robot i jego pomocnik-człowiek („niewolnik”, jak określają go artyści), który podaje mu łyżeczki z jedzeniem. Robot karmi widzów. Jest wyposażony w kamerę, która przekazuje na żywo obraz z reakcją uczestników po spożyciu „tajemniczej, organicznej substancji”. Simon Laroche tworzy instalacje, performanse audiowizualne, komponuje utwory na roboty i ciało. Jest

autorem krytycznego opracowania na temat hybrydyzacji i rozwoju systemów biologicznych, sztucznych i społecznych.

David Szanto bada materialno-dyskursywne praktyki

związane z żywieniem i naukami gastronomicznymi. Jego celem jest lepsze zrozumienie systemowych, in-

traaktywnych relacji między ludźmi, jedzeniem i procesami, które zachodzącą podczas jedzenia. Jako badacz

w dziedzinie, która jeszcze nie istnieje, wykorzystuje

dualne projekcje. Intuicyjnie zaczyna szukać on podobieństw do konkretnych wzorców ludzkich zachowań. Ruch robotów możliwy jest dzięki systemowi ciągnącemu, składającemu się z trzech silników, których obrót przekształcany jest w ruch liniowy za pomocą kół zębatych. Dzięki sprężystości metalowych ramion, ruchy robotów są jednocześnie płynne i nieprzewidywalne, co powoduje dodatkowy rozmach, lekkość i łatwość ich interakcji;

grupa prac, ukazujących problem nadużycia i nadprodukcji, nadmiar przedmiotów, nabywanie i utratę wartości,  m.in.:

grupa prac, odnoszących się do wizjonerskich koncepcji miasta jako obszaru twórczego, współdzielonego z naturą, nieustannie przewłaszczanego, o zmiennej topografii, nieliniowej czasowości, m.in.: • obiekty w formie ogromnych drewnianych megafonów/schronień, umożliwiających słyszenie amplifikowanych dźwięków naturalnych, autorstwa grupy studentów wzornictwa z Estonii, m.in. Birgit Öigus (Wydziałem Architektury Wnętrz Estońskiej Akademii Sztuki kieruje Hannes Praks) – jako instalacja w przestrzeni publicznej lasu w obrębie miasta, • projekt francuskiego kompozytora muzyki elektronicznej Jean-Luca Hervégo pt. Germination – Kiełkowanie, w ramach współpracy z 7. edycją festiwalu Musica Electronica Nova. Skomponowany przez artystę utwór składa się z dwóch części: intrumentalnej, wykonywanej w sali koncertowej oraz instalacji sonorycznej, ukrytej pośród kiełkującej zieleni, która symbolizu-

je życie – wzrastanie. Instalacja przestrzenna zieleni, zlokalizowana na placu Wolności przed budynkiem Narodowego Forum Muzyki, jest oparta na liniowym i minimalistycznym układzie elementów składowych tak, jak i sama kompozycja. Nagrodzona w konkursie na opracowanie instalacji inspirowanej muzyką Hervégo, Magdalena Subocz, zastosowała w koncepcji materiały: rośliny (sit i niezapominajka błotna) i elementy budowlane (betonowe korytka odwodnienia liniowego), symbolizujące dwa światy: świat natury i świat stworzony ręka człowieka. To zestawienie wywołuje dalszą refleksję na temat ich współistnienia, wzajemnych zależności, napięć, • wieloaspektowy projekt, rozwijający bazę georeferencyjnych fotografii, ze szczególnym uwzględnieniem displejów reklamowych, stronę internetową oraz budujący wydarzenia partycypacyjne z lokalnymi społecznościami Uncultivated Lynn Cazabon. Projekt koncentruje się na dzikich roślinach w obrębie miejskich krajobrazów. Zachęca do empatycznego spojrzenia na rośliny potocznie uznawane za miejskie chwasty, animuje bardziej złożone i przyjazne relacje ze środowiskiem naturalnym, marginalizowaną dziką przyrodą, we współpracy z wrocławską antropolożką i architektką, Anną Rumińską;

grupa prac kontekstowych, m.in.: • klasyczna praca medialna Takahiko Iimury MA: Space/Time in the Garden of Ryoan-Ji, • dokumentacja wizjonerskich koncepcji Buckminstera Fullera w formie 18 planszowych fotografii, w tym kilka oryginalnych, przygotowanych przez autora, z kolekcji Grażyny Kulczyk, • instalacja Pawła Janickiego Vibra, fullerowska kopuła jako element transmitera dźwięków, słyszalnych dzięki zjawisku przewodzenia kostnego, • sześcienne przedstawienie mapy świata Autagraph Hajime Narukawy. ----ECO EXPANDED CITY kurator/curator – Viola Krajewska i zespół Centrum Sztuki WRO/ and WRO Art Center team: Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka Klio Krajewska Magdalena Kreis Piotr Krajewski Dominika Kluszczyk Krzysztof Dobrowolski kuratorzy programu japońskiego – prezentacji specjalnych/ curators of the Japanese program – special presentations: Yukiko Shikata (główna kuratorka/ main curator) Junya Yamamine Koyo Yamashita

U SIEBIE WE WSZECHŚWIECIE Dagmara Domagała Gigantyczna, choć niemal niematerialna kopuła ze szkła akrylowego i aluminium w latach 60. była symbolem technologicznego postępu ery kosmicznej. Oparte na kształcie brył platońskich kopuły domów nie są tylko retrofuturystyczną wizją, lecz misternie utkaną i opatentowaną rzeczywistością, która – jak się okazało – przenika wszelkie aspekty ludzkiej biosfery. Od chemii organicznej po meta-fizyczne dociekania natury świata i Wszechświata. Richard Buckminster Fuller (1895-1983), antycypator naukowego dizajnu, architekt, guru, poeta i wizjoner, którego holistyczny interdyscyplinaryzm przyniósł mu sławę geniusza-celebryty na miarę współczesnego Leonarda da Vinci, zbudował podstawy dla współczesnej ekotechnologii przyszłości. Stworzył spójny system, w którym połączył rozważania metafizyczne z pragmatyczną realizacją architektonicznych wynalazków. Fuller projektował zarówno inteligentne domy (Dymaxion House), jak i ekologiczne samochody (D ymaxion Car). Komponenty idealnego miasta przyszłości bez żadnych wyrzeczeń technologicznych.

działania całego synergicznego systemu Wszechświata. Co zapewniło mu ogromny posłuch zarówno wśród szukających militarnych innowacji oficerów, jak i budujących komuny hipisów. Cykl projektów Inventions: Twelve Around One pokazuje myślowe mapy, po których poruszał się Fuller. Pokazuje holistyczną wizję świata z perspektywy zarówno fizycznej, jak i metafizycznej. Rozszerzenie świata nauki na świat sztuki i odwrotnie. Projekt fulerenów, przestrzennych brył złożonych z foremnych wielokątów okazał się odkryciem znacznie wykraczającym poza granice dyscyplin. Kształt kopuły Fullera zaczął objawiać się w nagrodzonych Noblem odkryciach naukowych i stał się kultowym wyznacznikiem kierunku, w którym miała zmierzać przyszłość, widocznym nawet we wzorze oficjalnej piłki nożnej FIFA. Lata 60. zachłysnęły się Fullerem – jedenastą osobą, która zrozumiała teorię względności Einsteina. Sztuka, która w swoim zaawansowaniu staje się nauką oraz nauka, którą postęp zbliża do statusu sztuki. Synergiczność

Niczego nie zmienisz walcząc

VIBRA V. 2 [VV2] Paweł Janicki Interaktywny obiekt w kształcie kopuły geodezyjnej, sonifikujący – przy pomocy przewodnictwa kostnego – transmitowane w czasie rzeczywistym strumienie danych. Vv2 to hub, łączący kilka tematów zajmujących mnie od dłuższego czasu, ale też jest rezultatem eksperymentów na nowych polach, takich jak inżynieria materiałowa czy kulturowe i technologiczne rezultaty prób eksploracji deep space. Duża część mojej aktywności wiąże się z poszukiwaniami na polu sonifikacji – transformowania zbiorów danych do postaci dźwięków i muzyki. W ciągu ostatnich kilkunastu lat pracowałem w ten sposób m.in. nad danymi transmitowanymi poprzez sieci komunikacyjne (w tym opisującymi samą architekturę tych sieci), bazami danych, opisującymi struktury ludzkich języków, notowaniami giełdowymi, czy informacjami odbieranymi z   International Space Station (ISS) i innych źródeł satelitarnych – w przeważającej większości były to dane przechwytywane i przetwarzane w czasie r z ecz ywist y m. Podobnie jest w przypadku Vv2, a informacje, jakie obiekt procesuje można podzielić na trzy grupy: dane, opisujące aktualną kondycję ziemskiej biosfery (m.in.

R. Buckminster Fuller, Pawilon Amerykański, Montreal Expo 1967, foto dzięki uprzejmości the Estate of R. Buckminster Fuller

z otaczającą cię rzeczywistością. By ją zmienić, zbuduj nowy model, któr y sprawi, że obecny stanie się przestarzały – R. Buckminster Fuller Fuller stworzył całą kosmografię, w której budowa wsz ec hświata opar ta jest na bryłach platońskich, a rzeczywistość jest ludziom bezpośrednio niedostępna. W książce pt. Operating Manual for Spaceship Earth przedstawił ziszczającą się wizję świata, który wyczerpuje wszystkie zasoby naturalne. Nie postulował jednak powrotu do natur y. Jedyny ratunek znajdował się w postępującym rozwoju technologicznym, który umożliwi ludziom eksplorację wsz ystkich możliwości statku zwanego Ziemią bez zagrożeń dla

świata i podstawy współcz esnego art & science. Taki jest holizm Fullera. Wciąż aktualne problemy poruszane przez wybitnego człowieka, który czuł się u siebie we Wszechświecie.

wilgotność, temperatura, nasłonecznienie, ilość wprowadzanych do atmosfer y szkodliwych związków chemicznych); dane, opisujące wymianę informacji w globalnych sieciach komunikacyjnych oraz dane pochodzące ze sztucznych satelitów – wszystko to razem tworzy trzy nakładające się sfery, których wzajemne relacje oddają chwilową równowagę pomiędzy biosferą, człowiekiem i otaczającą naszą planetę przestrzenią kosmiczną. Ponieważ Vv2 korzysta z przewodnictwa kostnego, obiekt pozwala na sensualny, a zarazem intymny kontakt z kreowanym środowiskiem dźwiękowym i kształtującymi je danymi (a ponieważ obiekt jest interaktywny, odbiorcy mogą wpływać na to, jakie źródła danych są w danej chwili sonifikowane,

mogą też wybierać interesujące ich lokalizacje, np. dane pogodowe i/lub dotyczące zanieczyszczeń w konkretnych miejscach na Ziemi). Kształt obiektu – fullerowska kopuła geodezyjna – nawiązuje do form nadanych natowskim stacjom radarowym i nasłuchowym, monitorującym globalną wymianę elektronicznych informacji (w Europie farma takich stacji znajduje się m.in. w W ielkiej Brytanii, w północnym Yorkshire [RAF Menwith Hill]). W popularnej – ulicznej i geekowskiej – mitologii takie stacje są często łączone z projektem ECHELON – militarną superinfrastrukturą inwigilacyjną (projekt doczekał się nawet dotyczącego go śledztwa, przeprowadzonego w latach 2000-2001 przez specjalną komisję, powołaną przez Parlament Europejski). Kopuła geodezyjna jest także formą, którą można odczytać w kontekście innych idei Buckminstera Fullera (który stworzył aparat matematyczny opisujący przekształcenia sfery do charakterystycznej br ył y zło ż onej z e st ykając yc h się krawędziami trójkątów); Fuller postrzegał Ziemię jako homeostat przemierzający k o s m o s , a  o d s t a n u w e w n ę t r z n e j równowagi i zdolności do wzajemnego wspierania konstytuujących go elementów uzależniał szanse na przetrwanie i dalszą egzystencję ludzkości. Koncepcje Fullera (nawet tak, wydawałoby się, ezoteryczne jak opisana) miały na ogół praktyczny wymiar: Fuller był m.in. współtwórcą tensegrity – samostabilizującego się ustroju konstrukcyjnego, który niezwykłą wytrzymałość i elastyczność zawdzięcza wzajemnym interakcjom znajdujących się w równowadz e sił ściskając ych i rozciągających. Kopuła geodezyjna jest także łącznikiem pomiędzy Vv2, a ostatnim z ważnych czynników, jakie miały wpływ na kształt obiektu i metodę interakcji z odbiorcami. Vv2 – podobnie jak wiele moic h wcześniejszych prac – powstała poprzez pisanie własnego oprogramowania: istnieje wiele przyczyn sprawiających, że zawsze miało to dla mnie duże znaczenie, ale obecnie wśród powodów, dla których tak długo zajmowałem się badaniem możliwości programowania w praktyce humanistycznej, wymieniłbym przede wsz ystkim dostępną dzięki operowaniu kodem możliwość kontaktu ze współczesną racjonalną metodologią opisu świata – metodologią wywodzącą się w dużej mierze z nauki, dającą możliwość kreowania nowych referencji kulturowych i nowej sfer y symbolicznej. Kopuła geodezyjna jest zaś unikalnym fizykalnym wcieleniem myślenia w kategoriach kodu: jest sensualnym (bo dostępnym zmysłom) programem dla materii przypominającym, że digitalność – jako termin wywodzący się z łacińskiego digitus (palec) – mówi także o fizyczności i dotyku, skanowaniu parametrów ciała i samopoznaniu. Vibra v. 2 jest następcą instalacji Vibra z 2015 roku, stworzonej na potrzeby wystawy Interaktywny Plac Zabaw (CS WRO).

spajając „nasz świat” i „świat zewnętrzny”. „Nasz świat” oznacza cywilizację, kulturę i budowaną przez nas fikcyjną przestrzeń miasta. „Zewnętrzny świat” to świat żywych istot odmiennych od ludzi. Żywe istoty mają swą odrębną, osobliwą r z ecz ywistość, całkowicie inną od naszej. Nie mamy najmniejszego pojęcia o procesach i systemach „ich myślenia”. Nie mamy również nad nimi żadnej kontroli. Moja sztuka to owoc pracy z żywymi istotami. Wyławiam to, co łączy żywe istoty i ludzi. Patrzę też na ludzi z nowych punktów widzenia tak, abyśmy mogli odkryć się na nowo. Mogłabym powiedzieć, że tworzę sytuacje, w których żywe istoty odgrywają ludzi, albo też wraz z żywymi istotami odgrywam ludzi.

Ai Hasegawa I Wanna Deliver a Dolphin JP syntetyczna biologia – wideo Projekt wyobraża moment w przyszłości, w której ludzie wspomagają gatunki zwierząt poprzez zaawansowaną technologię biologii syntetycznej. Zostaje wy t wor z one – podobne delfinowi i człowiekowi – łożysko, które pozwala żeńskim osobnikom „urodzić” delfina, sprawiając tym samym, że człowiek może zostać matką zastępczą dla zagrożonych gatunków.

kolejnemu pokoleniu. Dla niektórych walka o wychowanie dziecka w godnych warunkach staje się coraz trudniejsza wskutek ogromnego prz eludnienia oraz coraz znaczniejszych problemów z degradacją środowiska naturalnego na skalę światową. W centrum zainteresowania niniejszego projektu leży problem ludzkiej prokreacji w epoce nadmiernego zagęszczenia ludzkości, nieumiarkowanego rozwoju oraz kryzysu ekologicznego. Czy w świecie, w którym może zabraknąć pożywienia, a populacja ludzka sięga niemal siedmiu miliardów, kobieta rozważyłaby możliwość noszenia w łonie oraz urodzenia osobnika z któregoś z zagrożonych gatunków, np. rekina, tuńczyka lub delfina? Projekt przedstawia argument na rzecz rodzenia naszego pożywienia w celu spełnienia wymogów względem odżywiania i dzietności oraz omawia pewne techniczne szczegóły umożliwiające realizację takiego przedsięwzięcia. I Wanna Deliver a Dolphin… [Chcę urodzić delfina…] przedstawia wizję przyszłości, w której ludzie będą wpomagać ten gatunk za pomocą zaawansowanych technologii biologii syntetycznej. Stworzone zostaje „delfi-ludzkie łożysko”, które umożliwia kobiecie urodzenie delfina, dzięki czemu istoty ludzkie mogą zostać zastępczymi matkami dla osobników zagrożonego gatunku. Co więcej, smakosze mieliby okazję rozkoszowania się luksusem spożywania rzadkich zwierząt: zwierząt powstałych z ich własnych ciał, co stawiałoby pytania o prawo własności życia rzadkich zwierząt i życia jako takiego.

gewa - I Wanna D eliv er a

Do lp

Syntetyczne delfi-ludzkie łożysko Aby ludzka matka mogła donosić Do projektu został wybrany delfin i urodzić delfina, trzeba wyprodukować z Maui ze względu na to, że jest syntetyczne „delfi-ludzkie łożysko”. to jeden z najrzadszych i najmniejszych Przez normalne ludzkie łożysko dziecko delfinów na świecie – sklasyfikowanych otrzymuje tlen, dwutlenek węgla, na Czerwonej Liście Gatunków składniki odżywcze, u Murakami s t i m Zagrożonych (wersja 2.3), hormony, przeciwciała ir o .H f ot publikowanej przez (immunoglobulinę | n hi Międzynarodową gamma, IgG), Unię Ochrony itd. DelfiPrzyrody, l u d z k i e jako gatunek łożysko nie szczególnie przepuszcza zagrożony IgG do wyginięciem dziecka. ze względu Łożysko na skutki powstaje uboczne z materii działalności dziecka, w tym przypadku rybackiej delfina, a nie człowieka – a także z materii ludzkiej. ze względu na swoją Zapobiega to etycznym wielkość (odpowiadającą i prawnym trudnościom, wielkości dziecka), wysoką inteligencję które występują, gdy w badaniach nad i zdolność komunikacyjną. rozrodczością wykorzystuje się ludzkie Ai Hasegawa, I Wanna Deliver a Dolphin… jajeczka. Doczesna powstaje dzięki (2011-2013) wsz cz epieniu jajeczka. Z azwycz aj obce komórki (np. komórki innych Twórcze obszary: prokreacja, scenariusze osobników) atakowane są w ciele przez przyszłości układ odpornościowy, tolerowane są one jednak wewnątrz doczesnej. Jednakże Ludzie mają genetycznie uwarunkowane chociaż doczesna przyjmuje komórki predyspozycje do wychowywania dzieci, innych osobników, komórki nie-ludzkie aby w ten sposób pr z ekaz ać geny nadal byłyby celem ataku. Natomiast Hasa

AKI IN

OM AT A

-W

hy N o

wiedzy biologicznej, aby zaprojektować właściwe „schronienia”, których wnętrza odpowiadają krabom pustelnikom – ze współczesnymi technikami modelowania, a mianowicie produkcją cyfrową, w celu nadania projektom f izycznej formy. Jej najnowsza praca Lines – Listening to the Growth Lines of Shellfish ver. 1.0 [Linie – wsłuchując się w linie wzrostu skorupiaków. obiekty/fotografie/wideo Wersja 1.0] oparta jest na obserwacji linii 2014-2015 (Whitechapel Series) wzrostu dwóch małży japońskich wyłowionych z zatoki Matsukawa-ura w rejonie SomaDzięki japońskiej artystce, kraby zyskały shi (prefektura Fukushima), odpowiednio domy przypominające słynne miejsca dwa miesiące i cztery lata po wielkim i dzieła architektury. Autorka zastosowała trzęsieniu ziemi, które nawiedziło wschodnią technologię tomografii komputerowej Japonię w 2011 roku. Linie te dokumentują do zeskanowania naturalnych muszli nie tylko wzrost samych małży ale także używanych przez kraby. Następnie – zmiany w środowisku – „przed” i „po” klęsce w programach do obróbki modeli w 3D – żywiołowej – które artystka przetwarza na zmodyfikowała je, dodając do nich kształty dźwięk za pomocą technologii, tradycyjnych budynków z różnych która namie r z a ermit Crabs?, H o t ” r ©A stron świata, m.in. Tokio i Paryża. linie wzrostu lte KI “She IN er a Łupiny, wyglądające jak O v M dO AT an małe klejnoty, zostały A tH wydrukowane na drukarce 3D i „oddane” krabom, które „korzystają” z nich w swoim naturalnym środowisku… Prac a zgłębia idee tożsamości, narodowości, migracji, miejsca zamieszkania i coraz bardziej zacierającej się granicy między światem naturalnym, a tym zbudowanym. i przekształca je w rowki ryte na dwóch Inter-Nature Communication papierowych płytach. Praca po raz kolejny Krab pustelnik zawsze pomieszkuje gdzieś uwidacznia konsekwentne podejście artystki tymczasowo, zmieniając „schroniska” do innych żywych istot: obserwuje je ona jako jedno po drugim, tak jakby raz za razem lustro, za pomocą którego może poddać refleksji przeprowadzał się do nowych domów lub się samą siebie. przebierał. Wydaje się nawet być zdolnym do zmiany tożsamości po prostu przez 11 lipca 2015 przeobrażenia zewnętrzne, podczas gdy Minoru Hatanaka wnętrze pozostaje takie samo. Z drugiej zaś Starszy kurator, NTT Intercommunication strony, krab pustelnik przywodzi również na Center, Tokio myśl problemy imigrantów i uchodźców, jako że toczy z innymi krabami potyczki o lepsze Deklaracja artystki „schronisko”. Aby uwyraźnić te analogie, artystka techniką druku 3D wytwarza Żywe istoty odgrywają „nas” sztuczne „schroniska” naśladujące miejskie Żywe istoty wraz ze mną odgrywają „nas” krajobrazy rozmaitych światowych metropolii, udostępnia je krabom pustelnikom i obserwuje, Jadę pociągiem. jak przemieszczają się one samopas, gdzie im Przede mną siedzi licealistka. się podoba, tworząc w ten sposób odwrócony Patrzy w pustkę. obraz ludzkich społeczeństw, w których ani Zdaję sobie sprawę, że ona to ja. miejsca zamieszkania ani narodowości nie da Urodziłam się w Tokio. się zmienić tak swobodnie. Powinno mi się było „dobrze” żyć. Przystępując do tworzenia swych prac A mimo to, mam wrażenie, że nie wiem, autorka dogłębnie bada sposób życia czy istnieję naprawdę, że po prostu i unikalną naturę konkretnych żywych istot, dryfuję. a następnie rozważa, w jaki sposób obrócić je w artystyczną ekspresję. Chodzi o to, aby Urodziłam się i wychowałam w Tokio przyjrzeć się ludzkiemu światu poprzez – bardzo zdigitalizowanym, nadmiernie nie-ludzkie stworzenia, co służy artystce czystym, sztucznym. W całym mieście również, jak sama twierdzi, za sposób w oczy rzucają się billboardy, za dużo namysłu nad jej własnym życiem oraz metodę ich tu. Chyba moglibyśmy przebić się odzyskiwania poczucia rzeczywistości. Inną przez „steatralizowane” miasto, na nowo wartą uwagi cechą jej twórczości jest swoiste odkryć siebie w niepewności naszych połączenie bio-sztuki – wykorzystywania bytów i odzyskać utraconą rzeczywistość

AKI INOMATA Why Not Hand Over a «Shelter» to Hermit Crabs? JP

produkcja: Anarchy Dance Theatre koncepcja i choreografia: Jeff Chieh-hua Hsieh (TW) programowanie, projektowanie systemu audiowizualnego: Ultra Combos (TW) projektowanie dźwięku: Yannick Dauby (FR) dramaturgia: River Lin (TW) projektowanie oświetlenia: We Do Group (TW) projektowanie systemowe: Yu-teh Yang (TW) technika: Grace Hsiang-ting Teng (TW) solista: Shao-ching Hung (TW) obsługa trasy: AXE Arts Management (DE/TW) wsparcie projektu: QA Ring (TW) mentor projektu: Justine Beaujouan (CH) konsultant projektu: Kevin Cunningham (USA) projekt zamówiony przez Ministerstwo Kultury Tajwanu i Quanta Arts Foundation/QARing, Tajwan

Uczestnicy projektu: obrazy, głosy: Atta sexdens (mrówki farmerki) inkubatory, kamery, głos: Elvin Flamingo saksofony: Ireneusz Wojtczak elektronika: Kamil Pater elektronika: Marek Karolczyk elektronika: Miron Grzegorkiewicz

Hannes Praks + Birgit Õigus Megafony EE instalacja site-specific 2015 projekt realizowany wspólnie z Zarządem Zieleni Miejskiej we Wrocławiu Instalacja akustyczna do wzmacniania dźwięków krajobrazu, składająca się z tr z ech olbr z y mich dre wnianych m e g a f o n ó w, z b u d o w a n y c h p r z e z studentów architektury wnętrz Estońskiej Akademii Sztuki (Estonian Academy of Arts). Megafony stanowią świetną okazję do spotkania współczesnej architektury i dzikiej przyrody. Służą przede wszystkim do słuchania odgłosów natury, skupiają uwagę odbiorców na najdrobniejszych szczegółach dźwiękowych, ale też pełnią funkcję miejsca odpoczynku. To po części schronienie, trochę mebel, trochę instrument… Czym jest Ruup? Gdzieś w Estonii, hen pośród bujnej zieleni liści, połaci mchu i ciemnej kory lasów, stoi

wsłuchiwanie się w odgłosy otaczającej natury i lasu. Skąd wziął się pomysł na Ruup? Hannes Praks: Rok temu zaoferowaliśmy studentom naszego pierwszego roku na Wydziale Architektury Wnętrz Estońskiej Akademii Sztuk pewien kurs. Nazywał się „publiczna biblioteka leśna”. Na samym początku wysłaliśmy studentów na kilka dni do lasu w towarzystwie słynnego estońskiego pisarza i semiotyka Valdura Mikity w poszukiwaniu materiałów i inspiracji, z których mogłaby wyłonić się jakaś koncepcja. Leśne seminarium skończyło się kompletnym fiaskiem, bo po pół dnia uczonej gadaniny nad lasem zaczął krążyć helikopter, a w chwilę później wokół zaroiło się od policji. Powód – miejscowa babulinka poszła na grzyby i przepadła w lesie. Całą resztę seminarium studenci spędzili pomagając policji, nawołując zagubioną babcię. Po powrocie na uniwersytet kontynuowali pracę nad projektem biblioteki leśnej. Studenci, a w pewnym stopniu także i wykładowcy, mieli wątpliwości co do zabierania książek do lasu. Nie umieli sobie poradzić z rozwiązaniem praktycznych trudności tego zadania – wyobraźmy sobie tylko, że zostawiamy książki w instalacji na pastwę chłodu i wilgoci północnego lasu w zimie. I wtedy Birgit Õigus uratowała cały projekt, zauważając, że zamiast czytać w lesie, powinno się raczej spróbować przeczytać las wokół nas.

Te a r c h i t e k t o n i c z n e struktury pomyślano jako „ogromne drewniane megafony” leśne. Pierwotnie stanowiły one część instalacji akustycznej umieszczonej w Ośrodku Przyrody Pähni (Estonia) nagłaśniającej odgłosy płynące z otoczenia. 51% procent terytorium Estonii pokrywają lasy. Po szlakach Ośrodka każdy może wędrować zupełnie za darmo, nocując w jednym z szałasów lub też rozbijając na noc namiot w wyznaczonych miejscach rekreacyjnych. Megafonowa instalacja pozwala wędrującym bezpośrednio doświadczyć spotkania architektonicznej p r z e s t r z e n i i  d z i k i e j n a t u r y – a z możliwości tej bez trudu i nie ponosząc żadnych kosztów mogą skorzystać tak cudzoziemcy jak i miejscowi wędrowcy. Megafony to po części budowle, po części umeblowanie, a po części rekreacyjna igraszka. Ich zadaniem jest skupianie uwagi odwiedzających na najdrobniejszych akustycznych szczegółach n n el okolicy – szemraniu õnu Tu o t. T f | es d e s z c z u , hon eM siz g n

p ega

ged Ki

koncert z udziałem mrówek

– Katherine Brooks, Huffington Post

-U np lag

fot. Ching-Ju Ch en

rtem

g us

y D a n ce T h e at arch re, An S

, ody dB

an e j

olbrzymi megafon. Z gigantycznym rogiem zbudowanym z gładko wyheblowanego drewna sąsiadują jeszcze dwa podobne – każdy z nich zwrócony w innym kierunku wygląda tak, jakby gotowy był emitować, choć raczej może wychwytywać dźwięki z różnych zakątków lasu. Idylliczne rzeźby, tak duże, że patrzący może się wdrapać do środka, przywodzą na myśli pozostałości po jakiejś prastarej baśni – dowód na jakieś magiczne wydarzenie, które niegdyś miało miejsce miedzy tymi drzewami.

Hannes Praks & Birg it Õ i

przestrzenna rzeźba dźwiękowa, łącząca ciało, taniec, sztukę cyfrową i performans: 45-minutowy utwór taneczny + całosylwetkowy obraz sferyczny 360 stopni i projekcja wideo w czasie rzeczywistym

iz o w

Anarchy Dance Theatre Second Body TW

w pro Im i yk

Symultaniczna H ybr yda M uz

Specjalne podziękowania: robotyczny delfin: Masamichi Hayashi aktorka: Yuria Fujino operator: Hiromitsu Murakami

Elvin Flamingo SHMIB – Symultaniczna Hybryda Muzyki Improwizowanej z Bioartem PL z Bioa

BMI

łożysko delfi-ludzkie zmodyfikowano tak, aby odróżniało ono komórki ssaków od komórek nie-ssaków, dzięki czemu zwiększa się zdecydowanie jego tolerancja. Siara lub pierwsze mleko. Delfi-ludzkie łożysko blokuje dostarczanie ludzkiej IgG delfiniemu dziecku. Łożysko delfinów zazwyczaj nie przekazuje odporności matki dziecku, dostarczając w zamian „pierwszego mleka”, które zawiera znaczne ilości różnych przeciwciał. Natomiast kobieta najpierw musi nakarmić dziecko zsyntetyzowanym pierwszym mlekiem natychmiast po porodzie.

poskrz ypywaniu gałęzi ocierających się o siebie na wietrze, odgłosów kroków gdzieś w oddali, przetaczającego się grzmotu. Instalację złożoną z trzech ogromnych megafonów skonstruowanych przez zespół studentów architektury wnętrz z Estońskiej Akademii Sztuk udostępniono wszystkim przebywającym w lesie, umożliwiając im odpoczynek, kontemplację, a nade wszystko

Takahiko Iimura Ma: Space/Time in the garden of Ryoan-ji JP

dostrzeżemy pewne zbieżności między nią a Bergsonowskim durée. III

k ido owy, fot. Maciej Buj ó wk ko

ko Iim ur a,

Istnienie grzybów zaobserwowano we wszystkich strefach klimatycznych. Obecnie jest opisanych ok. 70 tysięcy gatunków grzybów, ale brak jednolitych kryteriów nie pozwala na dokładny szacunek. Szacuje się, że co roku charakteryzuje się średnio 1700 nowych gatunków grzybów. Przypuszcza się, że istnieje około miliona gatunków grzybów.

Tak ahi

Grzyby – królestwo należące do domeny jądrowców (eucaryota). Dawniej, w zależności od ujęcia systematycznego, takson ten miał rangę podkrólestwa, podtypu i klasy.

strukturze odrębne światy, przez co wielość perspektyw pozwala spotkać się w punkcie zupełnie nowego myślenia o jedzeniu. Działamy na tym, co lokalne i autorskie, dzięki temu wytworzone, komplementarne dobro zmienia świat tu i teraz. Food Think Tank pochłania bez reszty – każdego dnia zmienia nasze życie i nadaje głębszy sens naszej pracy. – Kolektyw FTT

ur nk

Kręcąc film o ogrodzie Ryoan-ji, myślałem o MA jako o niepodzielnym stanie Kilka słów o MA: Czas/pr zestr zeń czasu i przestrzeni, starając się uchwycić ten stan środkami filmowymi. Obraz w ogrodzie Ryoan-ji nieruchomych kamieni w odgrodzonej Takahiko Iimura przestrzeni pojawiał się już wcześniej Opublikowane w Millennium Film Journal i w fotografii i w filmie. Mnie zaś chodziło nie tylko o wyrażenie koncepcji MA, nr 38 (wiosna 2002): Wiatr od Wschodu ale także o doświadczenie MA. Nie chciałem ilustrować tego en of Ryoan-ji d r a pojęcia w filmie g e in th e b e z p o ś re d n i o im /T e c a Sp a: M

Maciej Markowski GRZYBOBRANIE IM. JOHNA CAGE’A PL

Grzybobranie o ósmej trzydzieści. O czternastej trzydzieści – jedzenie z Food Think Tank. Południe i wieczór – dźwięk, słowo, wideo, film oraz instalacje. więcej: www.czerwonydworek8.pl/ grzybobranie

Konkurs widokówkowy

Food Expanded City Zielono mi – piknik Food Think Tank

Film MA: Czas/przestrzeń w ogrodzie Ryoan-ji powstał w ramach Program for Art on Film, stanowiącego wspólne przedsięwzięcie Metropolitan Museum of Art oraz J. Paul Getty Trust. Film wyreżyserował Takahiko Iimura, tekst do niego napisał Arata Isozaki, zaś muzykę skomponował Takehisa Kosugi. Film nakręcony został na taśmie 16mm; istnieje również jego wersja wideo. Film powstał jako część serii zatytułowanej Film on Art/Art on Film poświęconej klasycznym dziełom sztuki i słynnej na całym świecie architekturze. Tematami innych filmów w tej serii był y, na przykład, rysunki Leonarda da Vinci, paryski Panteon, portrety fajumskie i inne równie znane dzieła. Każdy film w serii jest wynikiem współpracy filmowców i naukowców lub badaczy. W tworzeniu MA uczestniczył architekt Arata Isozaki. II (…) pragnąłem zrealizować koncepcję trwania sformułowaną przez Henriego Bergsona – zwaną durée – w czasie filmowym. Uważam, że Bergsonowskie durée bliższe jest pojęciu czasu w myśli Wschodu, w której czas postrzega się jako trwanie raczej niż jak coś podzielnego. Jeśli w japońskiej koncepcji MA ujrzymy niepodzielny stan czasu i przestrzeni,

an xp

C d ed

fo ity,

h i nk T t. Food T an

Fo od E

objaśniającym tekstem, co jest częstym zabiegiem w konwencjonalnych edukacyjnych filmach o sztuce, chciałem natomiast sprawić, aby samo oglądanie filmu stało się rzeczywistym doświadczeniem MA.

Odkrytki. Kochanym ciotkom – Paulina Galanciak + Katarzyna Ramocka + Michał Woroniak (PL)

Chociaż film traktował o ogrodzie, moim zamysłem było, aby poprzez film widz mógł w sposób całościowy doświadczyć dzieła sztuki.

Lynn Cazabon Uncultivated US zdjęcia georeferencyjne, strona internetowa, nośniki reklamowe, działania społecznościowe Wieloaspektowe działanie, koncentrujące się na dzikich roślinach w obrębie miejskich krajobrazów. Projekt podejmuje kwestię roślin nieuprawnych (ang. uncultivated), często niezauważanych i pomijanych w zurbanizowanym habitacie, zachęcając do zróżnicowanego i wyważonego spojrzenia na środowisko naturalne, które wspólnie tworzymy, a także do przechwytywania i utrwalania ciągle zmieniającego się wielkomiejskiego pejzażu.

„Zielono mi” to hasło przewodnie pikniku miejskiego przed Centrum Sztuki WRO, którego przygotowaniem zajmie się kolektyw Food Think Tank. W menu tylko dania wegetariańskie i wegańskie. Najważniejszym celem Food Think Tank jest szeroko rozumiana edukacja. Choć tworzą go specjaliści, którzy w swoich branżach doświadczyli i osiągnęli wiele, tu wszyscy jesteśmy mistrzami i uczniami. Pilnujemy, by proces był w ciągłym ruchu – nawet jeśli jest błądzeniem, w nieustannej otwartości – choćby miała wiązać się ze stratą. Za cel postawiliśmy pozyskiwanie i udostępnianie wiedzy, bowiem najwyższa jakość zapisana jest w haśle: „Im więcej dajesz, tym więcej otrzymujesz”. FFT spaja w swojej

Konkurs widokówkowy organizowany przez Odkrytki. Kochanym ciotkom oraz Centrum Sztuki WRO, mający na celu zebranie najciekawszych zdjęć dokumentujących wydarzenia i wystawy w ramach projektu Eco Expanded City. Ze zwycięskich zdjęć zostanie stworzona seria unikatowych pocztówek. Zwycięskie prace będą też prezentowane na fasadzie WRO.

PROGRAM

maj – grudzień 2016 wstęp na wszystkie wydarzenia – bezpłatny

WYSTAWY 13 maja – 3 lipca / Centrum Sztuki WRO / UTOPIE Lynn Cazabon (US) / Buckminster Fuller (US) / Takahiko Iimura ( JP) / AKI INOMATA ( JP) / Paweł Janicki (PL) / Paweł Janicki (PL) / Bartosz Konieczny (PL) / Hajime Narukawa ( JP) / Semiconductor – Ruth Jarman + Joe Gerhardt (UK) / Natalia Szczęch (PL) / Akira Wakita ( JP) / Junya Yamamine ( JP) 13-31 maja / Dom Handlowy Renoma / RENOMAWRO David Bowen (US) / Carolin Liebl + Nikolas Schmid-Pfähler (DE) 14-31 maja / piwnice w Pasażu Pokoyhof / SYNTETYCZNA NATURA Exonemo – Kensuke Sembo + Yae Akaiwa ( JP) / Kazuhiro Goshima ( JP) / Ai Hasegawa ( JP) / Rafael Lozano-Hemmer (MX/CA) / Takamasa Iwasaki ( JP) / Makoto Murayama ( JP) / Dobrosława Nowak (PL) / Shota Yamauchi ( JP)

13 maja – 3 lipca / KONKURS WIDOKÓWKOWY / ODKRYTKI. KOCHANYM CIOTKOM – PAULINA ANNA GALANCIAK + KATARZYNA RAMOCKA + MICHAŁ WORONIAK (PL) / wspólne tworzenie dokumentacji z wydarzeń EEC / seria pocztówek / wystawa na fasadzie WRO 14 maja / 12:30 / FOOD EXPANDED CITY – FOOD THINK TANK (FTT) ZIELONO MI / piknik na skwerze przed Centrum Sztuki WRO / wege i wegan DZIAŁANIA / oznaczone (*) wymagają zapisów: kreis@wrocenter.pl 13.05.2016 / 12:00-15:00 / galeria WYKWIT * Lynn Cazabon (US) + Anna Rumińska (PL) MIEJSKIE CHWASTOŻERSTWO, warsztat dla dorosłych i seniorów związany z jadalnymi roślinami nieuprawnymi 14.05.2016 / 10:00-12:00 / NFM – Narodowe Forum Muzyki * Anarchy Dance Theatre (TW) A JOURNEY TOWARDS A NEW DEFINITION OF THE BODY, warsztat ruchowy dla dorosłych

15-19 maja / Synagoga pod Białym Bocianem / PURYFIKACJE artyści: Lynn Cazabon (US) + Neal McDonald (US) / Ichiro Higashiizumi + Selene creative team ( JP) / Anna Jermolaewa (RU/AT) / Simon Laroche + David Szanto (CA)

23–25.05.2016 (część I) + część II – daty zostaną ustalone w późniejszym terminie / WRO + w terenie * Jarosław Hulbój (PL) RZECZY PRZYDATNE, badania terenowe / warsztaty / publikacja – dla dorosłych

lipiec-grudzień / Centrum Sztuki WRO / EEC LAB – materiały / dokumentacje / ścieżki / warsztaty

12.06.2016 / 12:30 / skwer przed WRO pracownia k. – Anna Komornicka + Michał Rokita CLOUD 2016. CHMURA SPOŁECZNA, plenerowy warsztat rodzinny

KONFERENCJA „MIASTO PRZYSZŁOŚCI / LABORATORIUM WROCŁAW”: 16-17 maja / Synagoga pod Białym Bocianem / INTERFEJSY, KODY, SYMBOLE. PRZYSZŁOŚĆ KOMUNIKOWANIA kurator: Edwin Bendyk przy współpracy Aleksandry Przegalińskiej, Mirosława Filiciaka i Alka Tarkowskiego PERFORMANSE 13-14 maja / 21:00 / NFM – Narodowe Forum Muzyki SECOND BODY Anarchy Dance Theatre (TW), ilość miejsc ograniczona, obowiązują zapisy: wrocenter.pl/eec

11.06.2016, 16.07.2016, 20.08.2016 / zawsze o 9:00, czas trwania: ok. 2-3 godz. / WRO + w terenie Lena Czerniawska + Hanna Sztwiertnia SUBIEKTYWNY ATLAS PTAKÓW, spacery miejskie i podmiejskie połączone z działaniami rysunkowymi dla każdego, w razie niepogody – działanie przesunięte na tydzień później od proponowanych dat 14-15.07.2016 / 11:00-16:00 / WRO * Martyna Obarska + Magdalena Kubecka MIEJSKIE DOCHODZENIE, warsztaty dla dorosłych wokół idei zmieniających miasta

15 maja / 21:00 / NFM – Narodowe Forum Muzyki SHMIB: SYMULTANICZNA HYBRYDA MUZYKI IMPROWIZOWANEJ Z BIOARTEM Elvin Flamingo (PL), ilość miejsc ograniczona, obowiązują zapisy: wrocenter.pl/eec

15-19.08.2016 / 10:00-15:00 / WRO * Sylwester Gałuszka NATURALNY REJESTR, wakacyjne warsztaty filmowo-fotogtaficzne dla młodzieży

19 maja / 19:30 / Synagoga pod Białym Bocianem DRUMMING IS AN ELASTIC CONCEPT Josef Klammer (AT) ilość miejsc ograniczona, obowiązują zapisy: wrocenter.pl/eec projekt realizowany wspólnie z Austriackim Forum Kultury

8.09.2016 / 18:00 (spotkanie) + 21-23.09.2016 / dzień I – 17:00 (warsztaty) / WRO * Marcin Dymiter DŹWIĘKOWY WROCŁAW, warsztaty z field-recordingu

PROJEKCJE SPECJALNE 15 maja / 18:00 / Synagoga pod Białym Bocianem / PREZENTACJA AUTORSKA META-ECOLOGIES: THE WORLD INSIDE US kuratorka: Yukiko Shikata ( JP), japoński program wideo maj-czerwiec-lipiec / Centrum Sztuki WRO / JAPOŃSKI PROGRAM WIDEO projekcje z wprowadzaniem kuratorskim: Koyo Yamashita ( JP), Junya Yamamine ( JP) oraz Niedzielny Poranek japońskich animacji PRZESTRZEŃ PUBLICZNA 22 kwietnia – 10 lipca / plac Nowy Targ / GOETHE-INSTITUT POP UP PAVILLON Niklas Roy (DE), Music Construction Machine / schnellebuntebilder (DE), Big Printer projekt realizowany wspólnie z Goethe-Institut Kraków i Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej od maja: Lynn Cazabon (US), nośniki, reklamy w przestrzeni publicznej Hannes Praks + Birgit Öigus (EE) – w Parku Wschodnim WYDARZENIA TOWARZYSZĄCE od 7 maja / 17:00 / NFM - Narodowe Forum Muzyki, Foyer (1. balkon) PASSAGE Pierre Jodlowski (FR) godziny otwarcia instalacji: 13.05 / 11:00–21:00 + 15.05 / 16:00-21:00 + 14.05 – wyłącznie grupy zorganizowane w pozostałe dni: pon.-pt. / 11:00-18:00, sob. / 15:00–20:30, ndz. / na dwie godziny przed koncertem od 21 maja / skwer na placu Wolności przy Narodowym Forum Muzyki (NFM) GERMINATION Jean-Luc Hervé (FR), instalacja 21 i 22 maja / 18:00 / NFM – Narodowe Forum Muzyki GERMINATION Jean-Luc Hervé (FR), koncerty inaugurujące projekt projekt realizowany wspólnie z Musica Electronica Nova 3-4 września / Czerwony Dworek 8, Mysłakowice GRZYBOBRANIE IM. JOHNA CAGE’A Maciej Markowski (PL)

wrzesień-listopad 2016 / WRO + Galeria Art Brut Paweł Szeibel BLISKO, cykl warsztatowy wokół tematu rośliny realizowany z twórcami Galerii Art Brut 4-7.10.2016 / 10:00-16:00 / WRO * panGenerator – Krzysztof Goliński + Jakub Koźniewski KONTROLA POWIETRZA, warsztaty dla dorosłych z tworzenia prototypów przydomowych stacji pomiaru jakości powietrza 28.10.2016 / WRO

Dipesh Chakrabarty (IN), wykład we współpracy z Instytutem Kulturoznawstwa UWr. marzec-listopad 2016 Karolina Grzywnowicz GRÜN (tytuł roboczy), research + realizacja podsumowująca (w procesie) poszukiwanie przedwojennych historii roślin na terenie Wrocławia / chcesz podzielić się opowieścią, wspomnieniem, anegdotą – napisz na adres: grun@wrocenter.pl grudzień 2016 Jacek Zachodny ROK PÓŹNIEJ prezentacja doświadczeń artysty z realizacji projektu Kamienica w podwórku przy ulicy Hubskiej 58 (projekt realizowany w ramach „Wrocław – Wejście od podwórza” jako część programu sztuk wizualnych ESK 2016)

Redakcja publikacji: Viola Krajewska, Barbara Kręgiel, Krzysztof Dobrowolski, Piotr Krajewski Tłumaczenia: Patrycja Poniatowska, Barbara Kręgiel, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka Projekt graficzny i skład: Bartosz Konieczny Wydawca: Centrum Sztuki WRO ----Dyrektor Centrum Sztuki WRO: Viola Krajewska Dyrektor artystyczny: Piotr Krajewski Koordynacja i realizacja: Zbigniew Kupisz, Dominika Kluszczyk, Magdalena Kreis, Małgorzata Sikorska, Klio Krajewska, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka, Krzysztof Dobrowolski, Kamila Wolszczak, Dagmara Domagała, Katarzyna Jeleń, Narcyza Krajewska Architektura i aranżacja wystaw: Piotr Krajewski, Michał Michałczak, Sebastian Siepietowski Realizacja techniczna: Michał Michałczak, Adam Grudzień, Grzegorz Hoja, Konrad Ofierzyński, Michał Maliszewski Oprawa wizualna: Michał Kielan, Bartosz Konieczny Oprawa dźwiękowa: Paweł Janicki Strona projektu: Michał Szota Technika projekcyjna i multimedia: EIDOTECH Polska Sp. z o.o.