WRO 2015 On Tour (PL) by Centrum Sztuki WRO / WRO Art Center

WRO MEDIA ART BIENNALE 2015

mecenas

Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Dofinansowano ze środków Gminy Wrocław | www.wroclaw.pl

WRO MEDIA ART BIENNALE 2015

TEST EXPOSURE ON TOUR

Otwarcie wystawy w Muzeum Narodowym we Wrocławiu

WRO 2015 W programie 16. Biennale Sztuki Mediów WRO 2015 Test Exposure znalazły się dzieła 250 artystów z 35 krajów, w tym 127 instalacji, obiektów i aplikacji na wystawach, 100 prac wideo w 11 pokazach oraz 23 performansy. Programowi towarzyszyło 25 wykładow i warsztatów. Akcja aktywnej mediacji sztuki objęła także 19 oprowadzań kuratorskich oraz działalność Małego WRO dedykowaną młodszym widzom.

WRO 2015 ON TOUR Jest wyborem z programu biennale, zawierającym 29 prac wideo i 13 dokumentacji zarejestrowanych w trakcie działań performatywnych i wystaw we Wrocławiu. Informacje o dostępnych terminach i warunkach pokazów: Małgorzata Sikorska / gama@wrocenter.pl +48 (71) 343 32 40 wro2015.wrocenter.pl | fb/WroMediaArtBiennale | fb/WROArtCenter

PROGRAM WRO 2015 ON TOUR Na zakończenie każdej z dotychczasowych edycji Biennale WRO przygotowujemy „podróżujący” zestaw składający się z prac wideo i dokumentacji wybranych z bogatego programu pokazów, wystaw i performansów, działań i zdarzeń, jakie odbywały się w trakcie biennale we Wrocławiu, przedstawiający nie tylko najciekawsze prace i ich autorów, ale także tematy i zagadnienia ważne dla aktualnej sztuki. Tak jest i w tym roku. Do pokazów WRO 2015 on Tour wybraliśmy 29 prac wideo i 13 wideodokumentacji, poprzez które przedstawić chcemy program 16. Biennale Sztuki Mediów WRO 2015 Test Exposure. Ten obszerny zestaw zawiera, pochodzące z ponad dwudziestu krajów, prace powstałe w okresie 2013–2015. Prace ekranowe dają bogatą i aktualną panoramę zróżnicowanych postaw, zagadnień i estetyk obecnych w najnowszej światowej twórczości: od eksperymentów z ciałem, z animacją i formą wideo, poprzez pełne bogatej symboliki wizje filmowe, realizacje odnoszące się do mechanizmów mediów społecznościowych obecnych w realnym świecie, po oszczędne, niemal dokumentalne zapisy przynoszące bogate współczesne społeczne lub polityczne odniesienia. W zestawie nie brakuje prac odnoszących się bezpośrednio do aktualnych zagadnień sztuki, jak i jej historii – minimal artu, sztuki ziemi, brutalizmu, performansu a wreszcie medialnej iluzji i manipulacji. Ten różnorodny zestaw jest spojony hasłem Test Exposure, przyjętym dla całego programu Biennale WRO 2015. Hasło to

jednak wieloznaczne i może okazać się zwodnicze; oznacza ekspozycję testową, ale też testującą. Już sam angielski termin „exposure” może oznaczać zarówno wystawienie, wyeksponowanie i naświetlenie, jak też ujawnienie, zdemaskowanie, obnażenie, a nawet narażenie na szwank. I właśnie program ostatniego Biennale WRO w założeniu był takim wielostronnym testem, jakiemu sztuka najnowsza poddana została w kontakcie z publicznością, a publiczność w kontakcie ze sztuką w różnych przestrzeniach, okolicznościach i kontekstach. To swoisty test dla autonomii i odporności sztuki, która – będąc częścią współczesnego życia – narażona jest nie tylko na zakusy płynące z takich obszarów, jak polityka czy ekonomia, ale też i wyzwań pochodzących z kultury popularnej formatującej nasze – publiczności – oczekiwania, preferencje rozumienia oraz nawyki estetyczne. Jak daje sobie radę dzisiejsza sztuka wobec roszczeń atrakcyjności i zrozumiałości, jak będzie przyjęte przez publiczność i krytykę to, co odbiega od normy, mainstreamowego dyskursu, co wymaga skupienia, samodzielnego odczytywania znaczeń, wreszcie po prostu uwagi i zaufania dla własnej, czasem niepewnej siebie, wrażliwości? Taki jest też w założeniach zestaw WRO 2015 on Tour, możliwy zarówno do obejrzenia w całości ujętej w 3 pokazach, jak i w skrótowym, sygnalnym wyborze. Piotr Krajewski dyrektor artystyczny

WRO ON TOUR

REJECTIONS Emmanuel Avenel + Marie-France Giraudon, CA wideo, 3:15

GOOGLE 03: SO RUDE, SO POOR, SO HOT Borja Rodríguez Alonso, ES wideo, 5:28

Używając przeglądarki internetowej Google, artysta pokazuje, co myślą ludzie – odkrywa pojęcia, prawdy, mity, przesądy, pragnienia i obawy dotyczące każdego z nas. Borja Rodriguez Alonso, artysta wizualny i pisarz, specjalizuje się w ukazywaniu wpływu nowych technologii na przemiany społeczne.

Wideo jest zapisem osobliwego spaceru badawczego poprzez lodowiec. Czystość i skażenie środowiska mają swoje odbicie w kontrastach pomiędzy obrazem a dźwiękiem. Nisko osadzona kamera zaplątuje się w śmieci, które zamiast krajobrazu pojawiają się w kadrze. Marie-France Giraudon, artystka multidyscyplinarna. Mieszka i pracuje w Montrealu, gdzie studiuje sztuki wizualne na Uniwersytecie Quebec. Brała udział w wielu wystawach w kraju i za granicą. W pracach poszukuje związków pomiędzy fotografią, sztuką wideo i instalacją. Współpracę z Emmanuelem Avenel rozpoczęła w 1985 roku. Emmanuel Avenel, urodzony we Francji, od 1987 roku mieszka w Montrealu. Kombinacja natura-sztuka-ekologia jest głównym tematem jego twórczości. Od 1981 roku Avenel podróżuje pieszo po Europie i Kanadzie. Szlaki wycieczkowe zbliżyły go do krajobrazu, który portretuje za pomocą aparatu i kamery wideo. Prace Giraudon i Avenela dystrybuowane są przez Groupe Intervention Vidéo (GIV).

FILM FOR IMAGINARY MUSIC Mikhail Basov + Natalia Basova, RU wideo, 6:29

Winylowa płyta, zwykle starannie chroniona przed brudem i zarysowaniami, ujawnia swoje nowe oblicze w zetknięciu się z morskim piaskiem. Wideo nie towarzyszą żadne dźwięki ani muzyka po to, by odbiorca sam wyobraził sobie, jaka muzyka jest nagrana na krążku i jaki dźwięk towarzyszy ścieżce rysowanej na piasku. Mikhail Basov, filmowiec i artysta medialny. Jego prace były pokazywane m.in. podczas Biennale Sztuki w Wenecji, Busan International Video Festival w Korei, VIDEOAKT w Barcelonie, Experimental Film Festival w Portland, Festival Miden w Atenach, Oslo Screen Festival, a także we Włoszech, Brazylii i USA. Natalia Basova, fotografka i artystka medialna. Jej prace były pokazywane m.in. w Experiment Gallery w Rostowie nad Donem w Rosji, Angle Art Contemporain Gallery w Saint-Paul-Trois-Chateaux we Francji, WINZAVOD Centre for Contemporary Art w Moskwie. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych w Rosji, Kanadzie i USA.

MOWA CIAŁA Michał Brzeziński, PL instalacja afektywna / dokumentacja WRO 2015

Drzewko bonsai jest obserwowane przez czujniki, podobne do tych, używanych podczas badania EEG, czyli elektroencefalografii, które badają bioelektryczną aktywność rośliny. Sygnały z czujników są zamieniane na słowa i zdania za pomocą specjalnego oprogramowania, tworząc dźwięki. Teksty te są też publikowane na blogu i w mediach społecznościowych: drzewko „prowadzi” fanpage na Facebooku pod nazwą „Body Language – WRO Art Biennale 2015”.

Michał Brzeziński, artysta i teoretyk mediów, futurolog-kulturoznawca, łączący w swoich działaniach biologiczną materię z systemami informatycznymi. Studiował filmoznawstwo przy Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej UŁ (1997–2003). Odwołując się do konceptualizmu i medialności sztuki, sformułował wynikającą z teorii sztuki, jako komunikatu strategię, fake artu. Jest założycielem Galerii NT, skoncentrowanej na problematyce art&science. >>> 7

WRO ON TOUR

Mowa ciała, instalacja w Centrum Sztuki WRO

W latach 2008–10 prowadził cykl Parakino w CSW Łaźnia w Gdańsku. Pokazy jego prac oraz wystawy indywidualne można było zobaczyć w galeriach, takich jak: Bunkier Sztuki w Krakowie, Arsenał w Białymstoku, CSW Łaźnia w Gdańsku, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria Manhattan w Łodzi, BWA w Kielcach, BWA w Sanoku, Los Angeles Center For Digital Art, Museum of Bat Yam

w Izraelu, Galeria Platan w Budapeszcie, Orensanz Museum w Nowym Jorku, Fest i Nova w Gruzji, Kino Siska w Lublanie. Uczestniczył w wielu festiwalach, m.in. Łódź Biennale, Biennale Fotografii w Poznaniu, festiwalach inSPIRACJE i Przeciąg a także Biennale Sztuki Mediów WRO 2013 i 2015.

NAGRODA BIENNALE WRO 2015 (ex aequo)

BIG DIPPER Michael Candy, AU rzeźba kinetyczno-świetlna / dokumentacja WRO 2015

Big Dipper, instalacja w DH Renoma

Dziewięć par świetlistych odnóży, kształtem przypominających wielkiego kraba lub pająka, porusza się płynnie dzięki mechanizmowi działającemu na zasadzie tzw. linii śrubowej, skręcającej się w trójwymiarową spiralę. Długie żarówki-tuby, przymocowane do metalowego „kręgosłupa”, układają się swobodnie w rozmaite kształty. Michael Candy, studiował sztuki piękne i design przemysłowy w Queensland University of Technology. Tworzy głównie instalacje kinetyczne a także obiekty, które często lokują się na granicy tego, co jest społecznie i prawnie akceptowane.

Opracował unikalny koncept „instynktownej inżynierii”, której używa do badania technologii interakcji, dekonstruując i analizując urządzenia codziennego użytku. Brał udział w licznych rezydencjach i projektach międzynarodowych, m.in. First Draft (Sydney), Next Wave (Melbourne), Instrument Builders Project oraz Hackteria Lab (Yogyakarta). W 2010 roku był nominowany do nagrody Stan and Maureen Duke Gold Coast. Współpracował z uznanymi artystami, takimi jak Anthony Lister i Keith Armstrong, jego mentorami byli m.in. Craig Walsh i Wade Marynowsky.

WRO ON TOUR

LISTED Seoungho Cho, KR wideo, 10:16

Film jest dokumentacją nowej świadomości, jaką autor zdobywa dzięki uważnej obserwacji ulotnych zjawisk z życia codziennego. Podglądając świat przez okno własnego studia, wychwytuje i odnotowuje efemeryczne zdarzenia, barwy światła i cienie, podlegające ciągłej zmianie wraz z upływającym czasem. Seoungho Cho, absolwent Uniwersytetu w Nowym Jorku, stypendysta Fundacji Rockefellera. Jego indywidualne wystawy były organizowane m.in. przez MoMę w Nowym Jorku, Montevideo w Amsterdamie czy LeeUm Museum of Modern Art w Seulu. Jego prace znajdują się w kolekcjach m.in. MoMa w Nowym Jorku, LeeUm Museum of Modern Art w Korei i Los Angeles International Airport. W 2012 roku jego praca Buoy była prezentowana na placu Times Square w formie wielokanałowej instalacji. Mieszka i pracuje w Nowym Jorku.

FRAGMENTS ON MACHINES Emma Charles, UK wideo, 17:10

Praca „zagląda” za kulisy internetu – ogólnoświatowej sieci, o której najczęściej myślimy i mówimy wyłącznie w sposób abstrakcyjny. Emma Charles, absolwentka fotografii w Royal College of Art w Londynie i fotografii wydawniczej na University of Brighton. Pracuje głównie z fotografią, ale też z ruchomym obrazem. Jej prace skupiają się przede wszystkim na eterycznych i abstrakcyjnych relacjach przemysłu i środowisk korporacyjnych w metropoliach; były prezentowane m.in. w Jerwood Visual Arts Project Space w Londynie, Museum of Sculpture w Marl (Niemcy), 7Samar Gallery w Teheranie, a także podczas Kassel Dokfest i FotoFocus Biennial w Cincinnati. Jest laureatką nagród i stypendiów, m.in. Villiers David Bursary Award oraz Christopherson Foundation Grant.

Symbiotyczność tworzenia, instalacja w Centrum Sztuki WRO

NAGRODA KRYTYKÓW I WYDAWCÓW PRASY ARTYSTYCZNEJ WRO 2015

SYMBIOTYCZNOŚĆ TWORZENIA Jarosław Czarnecki, a.k.a. Elvin Flamingo, PL środowisko / dokumentacja WRO 2015 Projekt rozpoczął się w 2012 roku i jest przewidziany na co najmniej 20 lat, do około 2034 roku. Jego ideą było stworzenie dzieła, które nie byłoby jedynie artefaktem i popisem twórcy-demiurga, ale przede wszystkim dziełem żyjącym własnym życiem, uczestniczącym, interaktywnym i symbiotycznym z jego autorem, gdzie ten świadomie odejdzie od swojej demiurgicznej pozycji i stanie się jego bezkompromisową częścią. Projekt składa się z czterech części: Rekonstrukcja nie-ludzkiej kultury, Królestwo współcodzienności, Walka podziemna, Po człowieku. Bio-Korporacje. Budowę i życie wewnątrz instalacji tworzą cztery superorganizmy: Atta sexdens (mrówki farmerki), Oecophylla smaragdina (tkaczki), Camponotus vagus i Camponotus herculeanus (stolarki). Dźwięki emitowane przez mrówki, niesłyszalne przez ludzi, są wielokrotnie wzmocnione przez czułe mikrofony kontaktowe

– służą im do wzajemnego komunikowania się i przekazywania informacji o aktualnej sytuacji wewnątrz szklanych instalacji w inkubatorach. Jarosław Czarnecki, a.k.a. Elvin Flamingo, studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, 1987-1991 (obecnie Akademia Sztuk Pięknych). Twórca i lider grupy Onion Center Club (ruch absurdystyczny oraz zespół grający jazz kakofoniczny, 1999–2001). Grafik-freelancer (19882011). Inicjator akcji ocalenia szyldu z napisem „Sopot” z dworca PKP w Sopocie (2011) oraz autor akcji ratowania stoczniowego styropianu ze Stoczni Gdańskiej (2013). W latach 2011-2014 doktorant w Pracowni Działań Transdyscyplinarnych na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku. Projekt Symbiotyczność tworzenia to jego rozprawa doktorska.

WRO ON TOUR

THE SHADOW OF YOUR SMILE

DÉMONTABLE

Alexei Dmitriev, RU wideo, 3:05

Douwe Dijkstra, NL wideo, 12:06

Film spogląda na ukryte przyjemności związane z filmami dla dorosłych na kasetach VHS. Stara, ziarnista taśma zawiera przemontowane sceny z filmu porno, a jej ścieżką dźwiękową jest instrumentalna wersja piosenki The Shadow of Your Smile. Ale materiał wyjściowy zaczyna się autocenzurować poprzez niestabilną kalibrację obrazu.

Zabawny film o absurdalnej relacji życia codziennego i wiadomości ze świata. Przy kuchennym stole toczy się wojna: mężczyzna pije kawę, świat jest w ogniu, helikoptery rozrywają gazetę na strzępy, a drony ostrzeliwują talerz brokułów...

Alexei Dmitriev, pracował jako nauczyciel języka angielskiego i literatury. Obecnie jest artystą wizualnym, kuratorem i programistą.

Douwe Dijkstra, artysta wideo i filmowiec. Pracuje z różnymi mediami: od teledysków i filmów krótkometrażowych, po instalacje wideo i teatralne. Jest współzałożycielem kolektywu 33⅓ (z Julesem van Hulstem i Coenem Huismanem a także agencji kreatywnej Festina Lente, w której pracuje.

wykonanie Brise-Glace, Filharmonia Wrocławska

BRISE-GLACE / ICEBREAKER Luc Ferrari, FR koncert na orkiestrę symfonicznę, taśmę i wideo / dokumentacja WRO 2015 Światowe prawykonanie Brise-Glace: En un tournement d’amour Luca Ferrariego w nowej orkiestracji i z towarzyszeniem projekcji wideo. Artyści: Orkiestra Symfoniczna NFM dyrygent: Benjamin Schwartz recytacje: Anne Sée projekcja cyfrowa dźwięku: David Jisse wideo: Bartosz Konieczny Wideo Bartosza Koniecznego zrealizowane przez Centrum Sztuki WRO jest

reinterpretacją kompozycji medialnej Brise-Glace Pascala-Emmanuela Galleta opartą na fragmentach trzyczęściowego filmu Brise-Glace (Le Bateau-Givre Jeana Roucha, Hans Majestäts Isbrytaren Frej Titte Törnroth, Histoires de Glace Raoula Ruiza) oraz na fotografiach autorstwa Katalin Volcsanszky wykonanych do książki P.-E. Galleta Brise-Glace: Le Paysage blanc. projekt realizowany wspólnie z festiwalem Musica Electronica Nova partner projektu – Narodowe Forum Muzyki

WRO ON TOUR

PAINTER’S PAINTING Wojciech Gilewicz, PL wideo, 8:00

UNISONO Alessandro Fonte, IT wideo, 2:37

Subtelne wideo przedstawiające mężczyznę, który odwrócony do widzów plecami gra na skrzypcach jednostajny dźwięk. Mamy wrażenie, że gra solo, dopóki w polu widzenia nie pojawiają się akompaniujące mu unisono (z wł. unisono – jednogłośny) odkurzacze. Praca jest refleksją na temat przeszłości i pamięci, procesów ich budowania i rozpadu. Alessandro Fonte, artysta multidyscyplinarny, absolwent architektury i inżynierii, rezydent wielu programów z dziedziny sztuk wizualnych. Tworzy głównie wideo, instalacje i performansy. Jego prace były prezentowane m.in. podczas Biennale Sztuki w Wenecji i Biennale Designu w Lublanie. Mieszka i pracuje we Włoszech i Słowenii.

Instalacja powstała na bazie zapętlonego obrazu wideo, dokumentującego malarski performans. Artysta – ubrany zawsze w ten sam sposób, powtarzający te same gesty – rozstawia swój warsztat malarski w różnorodnych, często stereotypowych przestrzeniach i krajobrazach. Próbuje uchwycić zmieniające się gwałtownie obrazy, nigdy jednak nie widzimy efektu jego zmagań. Wojciech Gilewicz, malarz, fotograf, autor instalacji i ﬁlmów wideo. Na bazie obrazu malarskiego, tworzy zróżnicowane pod kątem formalnym prace. Jego twórczość prowokuje do reﬂeksji nad mechanizmami rządzącymi percepcją i kulturowymi uwarunkowaniami widzenia. Podejmuje kwestie dotyczące roli malarstwa, statusu artysty i dzieła w kontekście instytucji i obiegu sztuki. Jego prace były pokazywane, m.in. w CSW Zamku Ujazdowskim, Bunkrze Sztuki w Krakowie, Galerii Arsenał w Białymstoku, Galerii Entropia we Wrocławiu, BWA w Zielonej Górze, Flux Factory w Nowym Jorku, Kunadu Museum of Fine Arts w Tajpej.

AS TO POSTERITY Marina Gioti, GR wideo, 12:00

BALOON TRILOGY: NIRVANA Vanita Gupta, IN wideo, 2:22 Kolekcja wizualnych pozostałości z niedalekiej przyszłości w całkowicie wyludnionych Atenach. Opuszczone w tajemniczych okolicznościach miasto przedstawia obraz złożony z żelbetowego gruzu, złomu, resztek plastiku, wspaniałych marmurów oraz lokalnej fauny i flory. Częściowo science fiction, częściowo archeologiczna zagadka, umożliwia malowniczą ekspedycję do greckich ruin i badania śladów niedawnej ludzkiej aktywności. Marina Gioti, artystka wizualna i reżyserka, studiowała inżynierię chemiczną, zarządzanie środowiskiem, reżyserię, media i komunikację na uczelniach w Grecji, Wielkiej Brytanii i Belgii. Jej prace były prezentowane na wystawach i festiwalach filmowych w Toronto, Berlinie, Jeonju, podczas Chicago Filmmakers, New York Underground Film Festival i Les Rencontres Internationales, a także w muzeach i galeriach, m.in. Bozar w Brukseli, Bielefelder Kunstverein, Anthology Film Archives w Nowym Jorku, Deste Foundation, Benaki Museum w Atenach.

Praca testuje wytrzymałość, elastyczność i wielofunkcyjność balonu jako tworzywa. Artystka zderza beton z delikatną strukturą balonu. Vanita Gupta, studiowała sztuki piękne w L.S. Raheja School of Art w Bombaju. W swoich pracach skupia się na minimalistycznych, a zarazem frapujących formach. Pracuje głównie z rysunkiem, ale też z rzeźbą i filmem. Jej prace były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Pundole Art Gallery, Jehangir Art Gallery i National Gallery of Modern Art w Bombaju, a także Lalit Kala Akademi w Delhi i Ahmedabadzie. Mieszka i pracuje w Bombaju.

WRO ON TOUR

WITH OUTTHURST ARM Anna Hawkins, CA wideo, 4:58

THE PLASTIC GARDEN Yuk-Yiu Ip, HK wideo, 11:00

Pracę tworzą znalezione w internecie zmontowane w kolażowej formie, a zarejestrowane przez turystów, zapisy różnych ujęć Grupy Laokoona, kanonicznego dzieła sztuki zachodniej, będącego w stałej ekspozycji Muzeum Watykańskiego. Przez zestawienie wycinków z filmów nakręconych przez różne osoby zostaje uzyskany efekt wirtualnego rozbicia rzeźby na drobne kawałki. Proces komponowania i dekomponowania jest widoczny w sposób zamierzony. Dzięki temu manifestuje się i staje się widoczna rekonfiguracja i rewizja dzieła, doświadczenia i historii.

Poprzez zhakowanie i zawłaszczenie popularnej gry komputerowej Call of Duty: Black Ops (2010) autor przytacza mroczne wizje i symbolikę wojny nuklearnej. Zrekonstruowane sceny pozbawione krwawej strzelaniny są tak samo, o ile nie bardziej, drastyczne niż sama gra.

Anna Hawkins, pracuje głównie z wideo. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie w Pittsburgh (BA) i Concordia University w Montrealu (MFA). W ostatnich pracach nawiązuje do gatunków i przykładów obrazów ze świata historii sztuki i współczesnej kultury internetu. Dotąd jej prace były prezentowane m.in. podczas New Wight Biennial na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, w AC institute w Nowym Jorku i InterAccess w Toronto.

Yuk-Yiu Ip, twórca filmów eksperymentalnych, artysta medialny, edukator i niezależny kurator. Jego twórczość, obejmująca filmy eksperymentalne, wideoperformansy na żywo i instalacje medialne była prezentowana na licznych międzynarodowych festiwalach, m.in. EMAF, New York Film Festival, Image Festival, VideoBrasil, Transmediale oraz ISEA. Jest profesorem nadzwyczajnym School of Creative Media na Uniwersytecie Miejskim w Hongkongu.

SOCIAL NETWALKS

LUCHA LIBRE

Ralph Kistler, DE wideo, 7:39

Julia Kurek, PL wideoperformans, 14:46

Obraz w pracy jest efektem algorytmu, który organizuje ludzi w grupy ze względu na pewne cechy wspólne. Miejski plac, po którym spacerują różne osoby, jest filmowany z lotu ptaka. Nagrany materiał jest następnie analizowany i edytowany w celu przyporządkowania sfilmowanych osób do odpowiednich grup. Wideo jest wariacją na temat manipulacji, jakiej podlega nasze postrzeganie.

Walki Lucha Libre są elementem tożsamości kulturowej Meksyku. Po objęciu urzędu przez nowego prezydenta, z obawy przed atakiem ludności, przed pałacem ustawiono barierki odgradzające jego teren od obywateli. Performans odbył się dzień po porwaniu 43 studentów, którzy manifestowali przeciwko reformie systemu edukacji (26 września 2014 roku). Po dwóch tygodniach od porwania odnaleziono ich spalone w masowym grobie ciała.

Ralph Kistler, pracuje jako artysta-freelancer w Monachium. Jego instalacje stanowią kombinację rzeźb, wideo, elektroniki oraz interaktywnych i ruchomych obiektów. Uczestniczył w międzynarodowych wystawach i festiwalach, m.in. Piksel Festival w Bergen, Transmediale w Berlinie, Japan Media Arts Festival w Tokyo, FILE Festival w Sao Paulo.

Julia Kurek, artystka wizualna, performerka, autorka prac wideo i instalacji. Absolwentka intermediów na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2009). W 2012 roku ukończyła studia doktoranckie na wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Brała udział w ponad 100 wystawach, festiwalach i przeglądach sztuki.

WRO ON TOUR

NAGRODA BIENNALE WRO 2015 (ex aequo)

KOCHANKA Agata Kus, PL wieloekranowa instalacja wideo / dokumentacja WRO 2015 Instalacja zbudowana z ruchomych obrazów zrekonstruowanych na podstawie oryginalnych, prywatnych fotografii kochanki komendanta obozu koncentracyjnego w Krakowie. Artystka przebywając w willi przebiera się za Ruth i odtwarza sceny, wypełniając tym samym swoje nigdy niespełnione marzenie o byciu aktorką, jednocześnie budując niepokojący obraz osobliwej historii kobiety, która próbowała wieść beztroskie życie w centrum piekła u boku mordercy. Agata Kus, absolwentka, a obecnie doktorantka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się głównie malarstwem, rysunkiem, działaniami performatywnymi oraz wideo. Jest laureatką wielu nagród i stypendiów. Swoje prace prezentowała na licznych wystawach i targach sztuki w kraju i za granicą, m.in. na wystawie Rysopis w Centrum Sztuki WRO / DH Renoma (2014), MOCAK w Krakowie (2014, 2015), podczas Biennale Sztuki Mediów WRO 2013 i 2015, w Atelier Richelieu w Paryżu (2013), Galerii Zderzak w Krakowie (2011, 2012, 2013) i Sandhofer Galerie (Salzburg, 2012). Kochanka, instalacja w Bibliotece Uniwersyteckiej

GOOD SHAPE Agata Kus, PL wideo, 2:27

REIGN OF SILENCE Lukas Marxt, AT wideo, 7:20 prezentacja wsparta przez Austriackie Forum Kultury w Warszawie

Wideo zostało nakręcone na granicy polsko-niemieckiej. Odnosi się do współczesnej obsesji kobiet dbania o własne ciała i dostosowywaniu ich do sztucznych standardów ustanowionych przez patriarchalną kulturę masową. Inspiruje się wizerunkiem dziewcząt z niemieckiego narodowo-socjalistycznego ugrupowania „Wiara i Piękno”, których głównym zadaniem było utrzymywanie dobrej kondycji fizycznej oraz zdobywanie umiejętności wzorowej pani domu. Agata Kus, absolwentka, a obecnie doktorantka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się głównie malarstwem, rysunkiem, działaniami performatywnymi oraz wideo. Jest laureatką wielu nagród i stypendiów. Swoje prace prezentowała na licznych wystawach i targach sztuki w kraju i za granicą, m.in. na wystawie Rysopis w Centrum Sztuki WRO / DH Renoma (2014), MOCAK w Krakowie (2014, 2015), podczas Biennale Sztuki Mediów WRO 2013 i 2015, w Atelier Richelieu w Paryżu (2013), Galerii Zderzak w Krakowie (2011, 2012, 2013) i Sandhofer Galerie (Salzburg, 2012).

Zapis ludzkiej interwencji w naturę. W zredukowanym planie artysta gra z ideą autonomiczności natury. Uwidacznia ją poprzez estetyczną ingerencję, grając z ciągle zmiennymi relacjami między człowiekiem i jego środowiskiem oraz procesami dotyczącymi czasowości i percepcji. Praca konceptualnie odnosi się do land artu i ikonicznej pracy Roberta Smithsona pt. Spiral Jetty. Lukas Marxt, studiował geografię, przemysłowy design i sztukę mediów w Grazu, Linzu, Lisbonie, Lipsku i Kolonii. Od 2007 roku jego prace i instalacje wideo były prezentowane na całym świecie na licznych indywidualnych i grupowych wystawach, festiwalach sztuki mediów i filmowych. Jest laureatem licznych nagród i stypendiów. Mieszka i pracuje w Kolonii, Lipsku i Grazu. Jego prace znajdują się w dystrybucji sixpackfilm.

WRO ON TOUR

Kwartet na pomidory, instalacja w Centrum Sztuki WRO

KWARTET NA POMIDORY Maciej Markowski, PL generatywna kompozycja dźwiękowa / dokumentacja WRO 2015 Kompozycja muzyczna, której partytura jest rozpisaną w czasie procedurą obsługi wzrostu i rozwoju roślin. Na dźwięk wpływa temperatura, podlewanie, zmiany wilgotności powietrza, wentylacja. Trzymiesięczny okres uprawy w trakcie Biennale WRO 2015 to także czas trwania kompozycji, odgrywanej na bieżąco poprzez zainstalowane w stanowiskach roślin głośniki. Praca jest rozwinięciem wczesnego prototypu, który powstał we współpracy z Fundacją h/2, Wydziałem Elektroniki Politechniki Wrocławskiej oraz Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu. Produkcja: Centrum Sztuki WRO Współpraca: Marcin Ożóg i Rafał Sumisławski

Maciej Markowski, muzyk i programista. Studiował matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim, ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II st. we Wrocławiu. Współtworzył zespół Małe Instrumenty, z którym nagrał płytę długogrającą Antonisz oraz zrealizował wiele projektów, w tym nagrodzony Tukanem OFF 29. PPA spektakl Elektrownia Dźwięku. Gra w zespole Kariera, z którym nagrał dwie płyty: Miasto oraz Kołysanki oraz ironiczno-eksperymentalnym Shantharionie. Realizuje także teledyski oraz tworzy i programuje instalacje multimedialne. Współpracował z MWW Wrocław, Centrum Sztuki WRO, Teatrem Capitol oraz CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie.

AKTORZY Justyna Misiuk, PL czterokanałowa instalacja wideo / dokumentacja WRO 2015

ÄKKIÄ VIIME KESÄNAA/ SUDDENLY, LAST SUMMER Juha Mäki-Jussila, FI wideo, 4:21

Widok instalacji w Bibliotece Uniwersyteckiej

Instalacja przedstawia portrety kobiet i mężczyzn w różnym wieku. Monolog każdej postaci jest indywidualnie zinterpretowanym powtórzeniem prawdziwej wypowiedzi bizneswoman-matki w średnim wieku. Postaci z wideo filtrują tekst poprzez własne doświadczenia. Używając formy powtórzenia i odtworzenia chcę zwrócić uwagę na aspekt wcielania się i wypełniania ról społecznych, uwikłania w kreowane przez media wzorce zachowań, których próba realizowania nieraz przekracza osobiste możliwości. Justyna Misiuk, absolwentka Katedry Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, studiuje na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Jej prace oscylują wokół związku człowieka z naturą, stanów i czynności zakorzenionych głęboko w człowieku, jednak wypieranych przez kulturę. Udział w wystawach, m.in. Kunsthal Aarhus, Centrum Sztuki WRO, Galeria Kordegarda w Warszawie, Aula Gallery w Brnie, Kabelvåg Gallery w Norwegii, BWA w Zielonej Górze, a także Biennale WRO, Festiwal Teatralny w Sibiu, Video Art Festival Miden w Kalamacie.

Eksperymentalna animacja, nakręcona głównie w ogrodzie artysty, swobodnie nawiązująca do sztuki Tennesee Williamsa o tym samym tytule. Wybrane fragmenty oryginalnej sztuki zostały odegrane przez nowych, botanicznych performerów. Wizualnie film inspiruje się makrofotografiami roślin niemieckiego fotografa Karla Blossfeldta, opublikowanymi w 1929 roku pt. Urformen der Kunst (Praformy sztuki). Juha Mäki-Jussila, pracuje z wideo i filmem krótkometrażowym, łącząc je często z osobliwymi formami rzeźbiarskimi. Używa różnych technik do badania i refleksji nad ludzkim zachowaniem. W jego podejściu można znaleźć także nawiązania do historii kinematografii. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Helsinkach w 1997 roku. Od tego czasu bierze udział w wystawach i festiwalach sztuki wideo w Finalndii i za granicą. Mieszka i pracuje w Karkkisla. Jego prace znajdują się w dystrybucji AV-arkki.

WRO ON TOUR

YAMADATAROPROJECT Katsuki Nogami, JP performans partycypacyjny w przestrzeniach publicznych / dokumentacja WRO 2015 prezentacja wsparta przez EU-Japan Fest Committee

YamadaTaroProject, performans w Muzeum Narodowym we Wrocławiu

YamadaTaroProject, performans w DH Renoma

Trójka performerów z twarzami zakrytymi iPadami fotografuje nimi twarze przechodniów i natychmiast wyświetla je na ekranach. Sfotografowani ludzie oddają swoje „twarze” performerom, którzy zastępują je twarzami kolejnych sfotografowanych osób. iPad jest ikoną internetu, przestrzenią komunikacji, w której możemy anonimowo być i wyrażać siebie. Yamado Taro to japoński Jan Kowalski, najbardziej popularne i jednocześnie najbardziej anonimowe nazwisko.

Katsuki Nogami, student Musashino Art University w Tokio, studiował także w Instytucie Eksperymentów Przestrzennych Olafura Eliassona w Berlinie. Brał udział w festiwalach, m.in. FILE w Sao Paulo oraz Sapporo International Art Festival. Był nominowany do kilku nagród, w tym Yahoo! JAPAN Internet Creative Award. W 2015 roku za YamadaTaroProject otrzymał nagrodę w japońskim konkursie dla studentów sztuki Capmus Genius Award.

SCAPEGOAT Eden Auerbach Ofrat, IL wideo, 3:10

DRINK SKY ON RABBIT’S FIELD (LOST CONTROL) Arnont Nongyao, TH wideo, 6:55 Pustynia Judei Makan – historyczne miejsce uwolnienia kozła ofiarnego. Postać w białym ubraniu z głową kozy pokrywa pustą, monochromatyczną przestrzeń wokół siebie czerwoną farbą. Przez swoją dziwaczność i mroczną symbolikę, odwołuje się do tego, co zwierzęce oraz do siły rytuału. Eksperymentalne wideo nakręcone w studiu artysty, będące wariacją na temat motywu koła w otaczającej nas rzeczywistości. Arnont Nongyao, artysta multidyscyplinarny, twórca filmów eksperymentalnych i dźwięku, projektant instrumentów, performer. Występował na licznych festiwalach w Azji i USA.

Eden Auerbach Ofrat, studiowała w Tel Aviv University, Bezalel Academy of Art & Design w Jerozolimie i Goldsmith’s w Londynie. Stypendystka America-Israel Cultural Fundation. Laureatka nagrody Young Artist Exellence. Jej prace były pokazywane m.in. w The Israel Museum i Seam Museum w Jerozolimie, a także w Noga Contemporary Art Gallery w Tel Avivie.

WRO ON TOUR

DIY (Destroy It Yourself), instalacja w Bibliotece Uniwersyteckiej

DIY (DESTROY IT YOURSELF) Maciej Olszewski, PL cykl wideo ujęty w kanał tematyczny + zestaw obiektów Projekt nawiązuje do kanonicznej formuły kultury partycypacyjnej DIY (ang. do it yourself – zrób to sam). Jest to seria prac wideo zrealizowanych w poetyce filmów instruktażowych sformowanych w kanał tematyczny w serwisie YouTube. Cykl jest inspirowany tutorialami o tematyce militarnej, wrzucanymi do sieci przez miłośników militariów i majsterkowiczów w różnym wieku.

Maciej Olszewski, autor prac wideo i instalacji, absolwent Katedry Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Brał udział w licznych wystawach, m.in. w wystawie Rysopis w Centrum Sztuki WRO / DH Renoma, w BWA w Zielonej Górze, Galerii Manhattan w Łodzi, podczas Mediations Biennale w Poznaniu, w MOCAK-u w Krakowie, Hotel de Inmigrantes w Hannoverze, Empire Project Gallery w Stambule.

NATURA PIEKŁA BENIGHTED

Alexander Pawlik, PL wideo, 3:55

Maria Ornaf, PL wideo, 7:00

Poetyckie określenie pułapki, jaką zastawia na nas czas w tytule wideo („zaskoczony przez noc”) można odnieść do szerszego kontekstu zaskoczenia przez to, co nieuchronne. Praca sięga korzeniami do dzieciństwa i tkwiącej w nim bliskości z naturą, a jednocześnie sytuuje je jako początek wytyczania nam granic i rodzącej się w nich samotności. Jest portretem szamoczącego się człowieka, uwikłanego w sieci czasu, który przynosi nieustanne zmiany, a jednocześnie mantryczną powtarzalność. Maria Ornaf, absolwentka intermediów na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, stypendystka Faculdade de Belas-Artes w Lizbonie, laureatka konkursu „Dolina Kreatywna” w kategorii multimedia oraz I nagrody w konkursie One Minute Film Festival. Tworzy filmy eksperymentalne i wideo, które były pokazywane na wielu międzynarodowych festiwalach w kraju i za granicą.

Stworzona w technice found footage z 16mm filmów edukacyjnych z dziedziny nauk ścisłych, inspirowana Piekłem Dantego praca bada strukturę piekła i dynamikę ruchu ludzkiej duszy w jej obrębie. Imaginarium atomów, fal i cząsteczek staje się przedstawieniem duszy w piekielnym obrębie. Przemontowane stare animacje służą jako ilustracja tego procesu. Alexander Pawlik, urodzony w Chicago, mieszka i pracuje w Warszawie. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem, instalacją i filmem. Jego prace są rodzajem fantastyki naukowej. Prowadzi ciągłe eksperymenty, badając relacje pomiędzy materią, przestrzenią i czasem w skalach micro i makro. Pracuje nad wzrokową koncepcją człowieka we wszechświecie. Był nominowany do nagrody Strabag Art, jest też finalistą konkursu Samsung Art Master w Warszawie. Jego prace były pokazywane m.in. w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, Centrum Sztuki Współczesnej w Gdańsku oraz Bochenska Gallery w Warszawie.

WRO ON TOUR

MODULATEURDEMODULATEUR Bertrand Planes + Arnauld Colcomb, FR instalacja / dokumentacja WRO 2015 projekt wsparty przez Institut Français w Paryżu System złożony z nadajnika i odbiornika, umożliwiającego przeniesienie obrazu (portretu Aloisa Alzheimera, profesora psychiatrii Uniwersytetu Wrocławskiego), który w pierwszej kolejności zostaje zeskanowany, następnie zamieniony na zapis dźwiękowy i w nowej postaci wyemitowany w przestrzeń ekspozycji. Odbiornik ustawiony naprzeciwko nadajnika wychwytuje sygnał dźwiękowy i na powrót przekształca go na widzialny obraz. Kopia najwierniej oddaje oryginał w sytuacji, kiedy sygnału dźwiękowego nie zakłóca jakikolwiek odgłos z zewnątrz. Kiedy jednak dojdzie do nieplanowanych przekształceń dźwięku na linii przekazu nadajnik-odbiornik, w rekonstrukcji obrazu pojawiają się błędy. Instalacja jest otwarta na ingerencje publiczności, a efekt jej działania zależy od przypadkowych bodźców. Bertrand Planes, artysta wizualny i programista związany z École des Arts Décoratifs w Paryżu oraz Grenoble Superior School of Arts. Jego działania koncentrują się wokół pytania o nieodwołalność dzieła sztuki. We współpracy z badaczami CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique) podejmuje trud udoskonalania istniejących technologii i urządzeń. Modyfikowanie urządzeń technicznych służyć ma zrozumieniu fenomenu ich masowej produkcji i społecznej przydatności. Ostatnie z jego wystaw miały miejsce w Berlinie, Sankt

Modulateur-Demodulateur, instalacja w Bibliotece Uniwersyteckiej

Petersburgu, Kopenhadze, Paryżu, Singapurze, Moskwie i Kurytybie. Arnauld Colcomb, studiował w Ecole d’architecture Paris Villemin w Paryżu oraz w Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts w Paryżu, a także w Universität der Künste w Berlinie. W swojej twórczości łączy zainteresowanie architekturą i technologią. Jego prace były prezentowane  m.in. w Paryżu, Pradze, Innsbrucku, New Delhi i Wagadugu.

BIOPLASTIC FANTASTIC: BETWEEN PRODUCTS AND ORGANISMS Johanna Schmeer, DE wideo, 4:00

CONSCIOUSNESS SPIN PROJECT Shuai Cheng Pu, TW wideo dwukanałowe, 5:39 prezentacja wsparta przez National Culture and Arts Foundation, Taiwan

Deliryczny, poetycki, antynarracyjny obraz świata przeżyć autora. Shuai Cheng Pu, absolwent sztuki nowych mediów w Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Tajpej. Tworzy w oparciu o osobiste doświadczenia, stawiając widza przed koniecznością ponownego przemyślenia wewnętrznego, indywidualnego świata.

Praca jest inspirowana przełomem naukowym w syntezie sprawnych komórek biologicznych wykonanych z plastiku i spekuluje na temat domowych zastosowań bio- i nanotechnologii w przyszłości. Siedem „urządzeń biologicznych” wytwarza jedzenie i energię, niezbędne ludziom do przetrwania, poprzez wystawienie ich na działanie słońca (przez sztuczną fotosyntezę). Johanna Schmeer, projektantka i badaczka, pracująca w Berlinie i Londynie. Ukończyła komunikację wizualną na University of the Arts w Berlinie i projektowanie interakcji w Royal College of Art w Londynie. Zajmuje się tworzeniem przyszłościowych narracji o społecznym, etycznym i kulturowym wpływie nowych technologii na życie codzienne oraz planowaniem i organizacją warsztatów i wydarzeń jako alternatywny, czy komplementarny, sposób zaangażowania publiczności w przyszłościowe scenariusze. Wygłaszała prelekcje na międzynarodowych konferencjach, w muzeach i instytucjach akademickich.

WRO ON TOUR

TERYTORIA NAMEDROPPING

Maria Stożek, PL wideo, 5:27

Antje Seeger, DE wideo, 4:02

Akcja bez pozwolenia. W programie wystawy, z kolekcji Nadrenii Północnej-Westfalii, na witrynie muzeum K20 w Düsseldorfie znajdują się zapisane wielkimi literami nazwiska wyłącznie znanych artystów i tytuły wystaw. Dnia 2 lipca 2014 roku autorka umieszcza swoje nazwisko między takimi sławami, jak Richter, Malewicz, Calder, Eliasson czy Kippenberger. Antje Seeger, artystka konceptualna, ukończyła Akademię Sztuk Wizualnych w Lipsku i Akademię Sztuk Pięknych w Dreźnie. Pracuje zarówno z mediami cyfrowymi, jak i analogowymi. Mieszka i pracuje w Dreźnie i Lipsku.

Wideo powstało jesienią 2013 roku, gdy artystka znalazła pierwsze zamarznięte kałuże. Kiedy temperatura spadła już poniżej zera, udała się pod południową granicę Polski, żeby sprawdzić wytrzymałość warstwy lodu. Maria Stożek, absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, obecnie studiuje w Katedrze Intermediów na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się sztuką przestrzenną, działaniami performatywnymi i wideo. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych, m.in. w wystawie Rysopis w Centrum Sztuki WRO / DH Renoma, w Mieszkaniu Gepperta we Wrocławiu, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu, Galerii Raczej w Poznaniu, Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku.

BALANCE FROM WITHIN Jacob Tonski, US instalacja / dokumentacja WRO 2015 170-letnia sofa, znaleziona przez artystę na zapleczu sklepu, została rozebrana na kawałki. W każdym z nich zamocowane zostały magnesy po to, by można ją było łatwo złożyć i rozłożyć. Wewnątrz sofy artysta zamontował mechanizm, który najczęściej stosuje się w satelitach po to, by usprawnić ich orientację w przestrzeni. Tak zwane koło reakcyjne sprawia, że sofa urzymuje równowagę, stojąc tylko na jednej nodze. Projekt realizuje dwa cele: tworzy kinetyczną metaforę dla nieodłącznego ryzyka w relacjach społecznych oraz testuje, czy tak naprawdę możliwe jest nieustanne balansowanie obiektu osadzonego w jednym punkcie.

Balance from Within, instalacja w Bibliotece Uniwersyteckiej

Jacob Tonski, ukończył Wydział Designu i Sztuki Mediów na UCLA. Studiował też informatykę w Brown University i pracował jako reżyser techniczny w Pixar Animation Studios. Jest stypendystą Sustainable Arts Foundation i członkiem Carnegie Mellon University Studio for Creative Inquiry. Wykłada w katedrze Art and Technology Studies w School of the Art Institute of Chicago. Swoje realizacje prezentował podczas wydarzeń artystycznych w Chinach, Brazylii, Europie i Stanach Zjednoczonych.

WRO ON TOUR

5 ROBOTS NAMED PAUL (5RNP) Patrick Tresset, FR/UK instalacja robotyczna / dokumentacja WRO 2015

5 Robots Named Paul (5RNP), instalacja w Bibliotece Uniwersyteckiej

Dokumentacja wykonana podczas pobytu robotów na Biennale WRO. W trakcie dni otwarcia (13-17 maja 2015) roboty wykonały serie portretów kilkunastu osób. Każdy z pięciu robotów o imieniu Paul jest wyposażony w cyfrowy aparat lub kamerę internetową, dzięki której obserwuje modela, jak na lekcji rysunku. Zarejestrowany obraz jest następnie przenoszony na ruchy „ręki” robota. Pomimo zaprogramowania, każdy z nich rozwija indywidualny styl rysowania. Patrick Tresset, artysta i naukowiec, badający ludzką aktywność twórczą, komputacyjną kreatywność i nasze relacje

z urządzeniami, a w szczególności z bytami robotycznymi. Po uzyskaniu dyplomu z informatyki biznesowej, przeprowadził się do Londynu, gdzie został malarzem. Od 2003 roku pracuje nad komputerowymi i robotycznymi systemami zdolnymi do symulacji artystycznej aktywności. Ukończył Sciences in Arts Computing w Goldsmiths University of London. Jest autorem programu nauczania kreatywnej robotyki w ramach kursu Computational Arts. Publikuje artykuły w takich dziedzinach, jak: sztuczna inteligencja, komputacyjna estetyka i kreatywność, społeczna robotyka, rysunek, sztuka cyfrowa i grafika komputerowa.

MINIMAL VANDALISM Kay Walkowiak, AT wideo, 3:49 prezentacja wsparta przez Austriackie Forum Kultury w Warszawie

UNFIT Dotykanie dzieł sztuki jest na wystawach zwykle zabronione. Jednak nie w wypadku pracy Minimal Vandalism, w której zakaz ten został dosłownie podeptany. Sceneria pracy – wnętrze Generali Foundation w Wiedniu – jest uosobieniem modernistycznej idei galerii sztuki, która – niczym neutralna powłoka white cube – ma jak najmniej wpływać na akt podziwiania sztuki. Po krótkiej prezentacji okazuje się, że przestrzeń ta staje się prawdziwym parkurem dla nieoczekiwanego performansu... Kay Walkowiak, studiował filozofię i psychologię na Uniwersytecie Wiedeńskim, fotografię i sztukę wideo na wiedeńskiej Akademii Sztuk Plastycznych oraz sztukę i komunikację, rzeźbę i sztukę multimedialną na Uniwersytecie Sztuk Użytkowych w Wiedniu. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Theodor Körner Preis i Otto Prutscher Preis, otrzymał także stypendium Freda Adlmüllera i stypendia rezydencyjne, m.in. w Banff, Pekinie i Varanasi. Mieszka i pracuje w Wiedniu. Jego prace znajdują się w dystrybucji sixpackfilm.

Timo Wright, FI wideo, 8:27

Wideo podejmuje zagadnienia dopasowania siebie do nas samych i naszego otoczenia. To powtarzana bezustannie próba uchwycenia tańczącego ciała w ograniczonym czasie i przestrzeni filmu. Praca powstała na potrzeby performansu tanecznego oraz instalacji Un fit Anny Mustonen & Co. pokazywanych w Amos Anderson Art Museum w Helsinkach w 2012 roku. Timo Wright, w ciągu ostatnich sześciu lat brał udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Finlandii i za granicą. Mieszka i pracuje w Helsinkach. Jego prace znajdują się w dystrybucji AV-arkki.

Niewygodny komunikat, instalacja w Galerii Entropia

NIEWYGODNY KOMUNIKAT Marcelo Zammenhoff, PL instalacja, 2015 praca powstała przy wsparciu Narodowego Centrum Kultury Wielostrumieniowa instalacja wideo, w której tytułowy komunikat wypowiada do kamery kilkunastu najbardziej znanych polskich lektorów telewizyjnych i filmowych. Jest to wideopomnik polskich lektorów, zwykle ukrytych przed wzrokiem widzów. Marcelo Zammenhoff, właść. Piotr Wygachiewicz, twórca wideo, konstruktor, fotografik, performer, designer, kompozytor. Przedstawiciel polskiego kina offowego i eksperymentalnej sceny electro/synth-pop/noise. Działacz kultury. Powołał

do życia kilka grup muzycznych (F. P. Z., Morris Generativ, Protoplazma, Górecki-500, E-1, Mikrowafle, Throbbing Wafle), grupę filmową PLAZMA TV, był autorem awangardowych programów m.in. Telewizja Atlantyda (TVP 2). Jest zdobywcą kilku nagród filmowych i muzycznych, m.in. za remake pierwszego polskiego filmu fabularnego z 1907 roku. Do swych prac wideo najczęściej sam komponuje ścieżki dźwiękowe. Tworzy również świetlno-mechaniczne elektroinstalacje. Ponadto wspina się po górach i lodowcach.

APLIKACJA WRO 2009 – 2015 AFTERBEFORE

opracowanie: Bartosz Konieczny

Joanna Zemanek, PL wideo, 3:00

Cykl AfterBefore to próba określenia początku i końca niezmiennych i trwale zarejestrowanych rytuałów związanych z intymnością. Joanna Zemanek, absolwentka malarstwa i tkaniny artystycznej na krakowskiej ASP (2005), doktor sztuki w zakresie sztuk pięknych na Wydziale Malarstwa (2012). Pracuje jako asystentka w Pracowni Tkaniny Artystycznej prof. Lilli Kulki oraz jako asystentka w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach na kierunku wzornictwo. Uprawia malarstwo, rysunek, zajmuje się tkaniną artystyczną, tworzy obiekty, instalacje, filmy wideo.

WRO 2015 Résumé

Aplikacja komputerowa pozwala na bezpośredni dostęp do dokumentacji Biennale WRO z lat 2009–2015 przedstawiającej instalacje, performansy i inne wydarzenia a także wypowiedzi artystów omawiających swoje dzieła. Aplikacja zawiera bogaty zasób ponad 150 klipów wideo i jest stale powiększana o kolejne materiały.

WYSTAWY / WARSZTATY / PROJEKCJE / REZYDENCJE / SPOTKANIA / NIEDZIELNE PORANKI FILMOWE / CZYTELNIA MEDIÓW / KOLEKCJA / PUBLIKACJE / ATELIER WRO / BIENNALE WRO Centrum Sztuki WRO / WRO Art Center to jedna z wiodących europejskich instytucji artystycznych, działająca na przecięciu sztuki współczesnej, mediów i komunikacji. Realizujemy autorski program wystawienniczy, edukacyjny, badawczy, wydawniczy, eksperymentując z narzędziami i sposobami pracy twórczej i organizatorskiej. Pośród wystaw zorganizowanych przez nas w ostatnim okresie znajdują się zarówno ekspozycje indywidualne twórców, m.in. Mirosława Bałki, Leszka Knaflewskiego, Carolee Schneemann, jak i wystawy problemowe, w tym Interaktywny Plac Zabaw, On the Silver Globe i Kultury Kultywowane, prezentowane potem w szeregu licznych międzynarodowych przeniesień.

Centrum Sztuki WRO / WRO Art Center Dyrektor: Violetta Kutlubasis-Krajewska ul. Widok 7, 50-052 Wrocław +48 (71) 343 32 40 info@wrocenter.pl wrocenter.pl

Ważnymi efektami naszej aktywności są polskie i międzynarodowe projekty realizowane we współpracy z artystami, wykorzystujące kreatywny potencjał nowych technologii w sferze innowacyjnych relacji obrazu, dźwięku, percepcji – w kontekście sztuki współczesnej, jak i szerszej refleksji kulturowej. Centrum Sztuki WRO, w zasadniczej części finansowane z środków samorządowych i źródeł publicznych, jest instytucją niezależną, o statusie Organizacji Pożytku Publicznego, której całoroczny program jest kierowany szeroko do zróżnicowanej publiczności ciekawej nowego języka sztuki.

Layout, skład: Bartosz Konieczny Opracowanie tekstów: Barbara Kręgiel Koordynacja: Krzysztof Dobrowolski Fotografie: Daniel Filipek, Mirosław Emil Koch, Bartosz Konieczny, Zbigniew Kupisz, Marcin Maziej, Roland Okoń, Andrzej Rerak, Artur Szczepaniak Wydawca: Centrum Sztuki WRO, 2015 ISBN 978-83-929186-9-1

2016

ECO-EXPANDED CITY wydarzenia otwarcia: 13–15 maja 2016 w programie Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016

2017

17. BIENNALE SZTUKI MEDIÓW WRO wydarzenia otwarcia: 17–21 maja 2017

wro2015.wrocenter.pl