17 MAJA - 31 LIPCA 2014 Centrum Sztuki WRO Widok 7, Wrocław .......................... wrocenter.pl
przestrzeń medialno-naturalna / eksperymentalna
Gazeta poświęcona wystawie ZIELONY LABIRYNT
Premiera Zielonego Labiryntu podczas Zielonej Nocy we WRO
.......................................................................................... Centrum Sztuki WRO to laboratorium dla przygotowywanego do prezentacji w przestrzeni publicznej unikatowego Zielonego Labiryntu - zaprojektowanego jako architektura innowacyjnych form mediacyjnych dla współczesnej sztuki. Będzie to modułowa konstrukcja architektoniczno-ogrodnicza, opracowywana od roku 2014 do 2016 jako długofalowy projekt w stworzonym przez WRO multidyscyplinarnym zespole, obejmującym artystów, architektów, ekspertów-praktyków od zieleni na terenach zurbanizowanych, kuratorów, popularyzatorów sztuki oraz mieszkańców Wrocławia. Zielony Labirynt to przestrzeń eksperymentu, pole do badania systemów interakcji medialnych oraz działań z publicznością. Szersza odsłona zostanie zaprezentowana podczas Europejskiej Stolicy Kultury w 2016 roku, w związku z programem międzynarodowego spotkania WRO 2016 którego tematem będzie Ekosystem Kultury Zrównoważonego Miasta (EcoExpanded City).
Zielony Labirynt
.......................................................................................... Instalacja akustyczno-wizualna w przestrzeni publicznej w formie labiryntu tworzącego interaktywny, architektoniczny, lekki przestrzenny obiekt informacyjnoedukacyjny, wykonany z modułowych elementów roślinnych (rośliny doniczkowe, trawa, drzewka), tworzących zielone korytarze, w którym odbiorca, oprowadzany przez Przewodników Sztuki, odbywa akustycznowizualny spacer. Oryginalny, opracowany przez Michała Wójcickiego i Krystiana Kwiecińskiego według pomysłu WRO do ekspozycji w 2016 roku, projekt architektoniczny instalacji zewnętrznej został obecnie przygotowany do eksperymentalnej ekspozycji w galerii według założeń scenograficznych Zbyszka Kupisza i Violi Krajewskiej, dla potrzeb prac testowych nad systemami interakcji i przyszłych ekspozycji plenerowych przedstawiających sztukę mediów. Uniwersalne modułowe elementy ze sklejki wraz z roślinami tworzą obecnie zielone korytarze kryjące „realne” prace oraz zasoby z kolekcji WRO, udostępnione publiczności w ramach wspólnych z nią prac nad przyszłą ekspozycją na ESK. Innowacyjna od strony technologicznej instalacja edukacyjna pozwala widzom na spacer w przestrzeni obiektu i poznawanie kolejnych treści archiwum dźwiękowego, muzycznego i wizualnego. Poprzez sieciowe aplikacje, wykorzystując małe przenośne ekrany smartfonów, tabletów i innych urządzeń, można nawigować i odbierać poszerzone treści zawarte w ścieżkach edukacyjnych w sposób umożliwiający ich zaangażowany odbiór. Instalacja skupia w sobie funkcje estetyczne i edukacyjne, wykorzystuje zarówno ukryte elementy, jakimi są aplikacje, jak i elementy nieobecne w tradycyjnej interakcji komputerowej, jak żywe rośliny tworzące labirynt. Projekt bada związki sztuki, natury i technologii. Przestrzeń
Labiryntu ukazuje przenikanie się i zależności występujące pomiędzy tymi dziedzinami. Prace i działania artystyczne tu przedstawiane są interpretacją natury, analizą jej właściwości. Narzędziem do ich poznawania jest mediacja sztuki w ramach warsztatów, projekcji, spotkań tematycznych, oprowadzań z udziałem przewodników, artystów i kuratorów, budując głębszą relację pomiędzy sztuką a odbiorcą. Wymarzonym efektem takich działań jest gotowość widza do uczestnictwa w działaniach artystycznych oraz podejmowania samodzielnej aktywności twórczej. Istotnym elementem współpracy z publicznością była akcja przekazywania roślin, która odbyła się jesienią. Odwiedzający Centrum Sztuki WRO widzowie wzięli pod opiekę różnorodne gatunki roślin, które teraz stały się częścią architektoniczno-ogrodniczej konstrukcji Labiryntu, kryjącej prace oraz zasoby z kolekcji WRO.
Czytelnia Mediów
.......................................................................................... Tworzona przez lata, licząca tysiące tytułów kolekcja WRO zawiera prace polskiej i międzynarodowej sztuki mediów od lat 70. XX wieku do współczesności: od wideo artu, poprzez zapisy i dokumentację audiowizualnych performansów, multimedialnych obiektów, instalacji interaktywnych, po projekty sieciowe, udostępniana jest na terminalach Czytelni Mediów WRO. W ramach nowej odsłony Czytelni Mediów część zbiorów z kolekcji po raz pierwszy jest prezentowana w formie ścieżek tematycznych udostępnianych poprzez aplikację na urządzenia mobilne, umożliwiającą zapoznanie się z nimi w bardziej osobisty sposób. Dla projektu Labirynt została opracowana aplikacja „zielona ścieżka”, obejmująca wybór 21 tytułów polskich i międzynarodowych prac ze zbiorów WRO, reprezentujących różnorodne podejścia autorów do zagadnień powstałych na styku pojęć sztuka/ natura/technologia w obrębie sztuki mediów, ilustrując też bogactwo technik i rodzajów realizacji medialnych - od wideo, animacji, performansu, po instalacje i sztukę interaktywną, powstałych w okresie od 1992 roku po czasy najnowsze.
Nieużytki Sztuki
.............................................................................................
Ekspozycja
...........................................................................................
KRĄG CYRYL ZAKRZEWSKI Instalacja Cyryla Zakrzewskiego to nieistniejące drzewo, wyrastające z sufitu Centrum Sztuki WRO. Zwisające na żyłkach fragmenty kory składają się w długi pień, tworzący kurtynę dla projekcji animacji złożonej ze zdjęć pni ściętych drzew.
Powstająca przed budynkiem WRO podwyższona grządka to inicjatywa „sąsiedzka”, realizowana wspólnie z mieszkańcami. Ogólnopolski projekt Elżbiety Jabłońskiej dotyczy terenów zielonych, trawników, kawałków ziemi przyległych do publicznych galerii i muzeów - to propozycja zaangażowania publiczności w proces interwencji w przestrzeni nie tylko miasta, lecz również sztuki, czego następstwem może być zmiana nastawienia do sztuki współczesnej, zbliżenie do instytucji, zniesienie bariery między oficjalną instytucją kultury a mieszkańcami. Udostępnienie mieszkańcom, sąsiadom, publiczności terenu przylegającego do galerii - poprzedzone częściową rewitalizacją - może stać się w efekcie początkiem procesu kreowania nowej przestrzeni spotkania, opierającego się na wymianie, sprzyjającej współpracy, współodpowiedzialności w działaniu.
Cyryl Zakrzewski - twórca studia rzeźbiarskiego w Suchym Lesie k. Poznania, ukończył studia na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Realizuje instalacje przestrzenne, których głównym
Paweł Szeibel jest absolwentem ASP w Katowicach. W latach 2006-2007 studiował na Uniwersytecie Castilla-La Mancha w Hiszpanii. Od 2009 roku pracuje jako asystent w Katedrze Malarstwa macierzystej uczelni. Tworzy obrazy, filmy wideo oraz instalacje w przestrzeni miejskiej. Sięga w sztuce do obszarów zarezerwowanych dla botaników i ogrodników. W jego działaniach duże znaczenie odgrywa eksperyment i otwartość na niespodziewane efekty i zmiany dzieła w procesie.
AKOUSMAFLORE SCENOCOSME Interaktywna instalacja Akousmaflore, która po raz pierwszy w Polsce pokazana była przez nas w ramach 13. Biennale Sztuki Mediów WRO 09 Expanded City, duetu Scenocosme, łączy ze sobą sztukę interaktywną i cyfrową, instalacje, dizajn, muzykę i architekturę. Interaktywny ogród Akousmaflore to przestrzeń muzyczna, audialna, w której żywe rośliny są naturalnymi czujnikami, wrażliwymi na przypływ energii, reagującymi na ludzkie gesty i kontakt ze światłem. Każda roślina odpowiada na kontakt lub ciepło na swój sposób i sobie tylko właściwym dźwiękiem. Ich język ujawnia się dzięki dotykowi i bliskości widza. Nasza niewidzialna, elastyczna aura oddziałuje na gałązki kwiatów i zachęca je do reakcji. Dotyk lub bezpośrednia bliskość widza wywołuje ich śpiew. Dane podlegają modyfikacjom, gdy widzowie poruszają się wokół instalacji i dotykają jej, skutkiem czego powstaje losowe, muzyczne uniwersum. Gesty i ruchy publiczności generują efekty dźwiękowe i zmiany w fakturze dźwięku. Ciała ludzi stale wytwarzają elektryczną i cieplną aurę, której nie można poczuć. Zjawisko to zachodzi w bezpośrednim otoczeniu widza. W badaniu tym, w „projektowaniu niewidzialnego”, chodzi o ożywienie tego, czego nie można wykryć. Mieszając rzeczywistość z wyobrażeniem, autorzy proponują doświadczenie zmysłowe, które sprzyja zastanowieniu się nad naszymi stosunkami z istotami żywymi i z energią.
Uprawa dotyczy warzyw sezonowych, kwiatów, roślin polnych i ozdobnych. Konstrukcja przygotowana w każdym z miejsc opiera się na idei podwyższonej grządki, która umożliwi zaangażowanie w projekt również osobom starszym, niepełnosprawnym czy dzieciom. Kontakt wszystkim uczestnikom projektu umożliwia strona internetowa, na której zamieszczane są aktualne informacje dotyczące projektu, miejsca, specyfika prac, aktualne porady wynikające z kalendarza ogrodniczego. Strona pozwala uczestnikom projektu na wymianę wiedzy, doświadczeń, umieszczanie dokumentacji fotograficznej, opisy aktualnych działań. nieuzytkisztuki.pl Projekt realizowany z udziałem środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Elżbieta Jabłońska - studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1995 obroniła dyplom z grafiki warsztatowej i aneks z malarstwa. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, grafiką, fotografią, instalacją oraz działaniami typu performance. Mieszka i pracuje w Bydgoszczy. Od 1996 roku jest asystentką w Zakładzie Rysunku UMK. W 2004 roku obroniła doktorat w zakresie sztuk pięknych. W 2001 roku otrzymała wyróżnienie rektora UMK za działalność artystyczną w roku akademickim 1999/2000 oraz stypendium twórcze ministra kultury. W 2003 roku otrzymała nagrodę “Spojrzenia 2003” Fundacji Kultury Deutsche Bank.
Na wystawie pokazujemy niektóre - nadal rozwijające się w swym biologicznym cyklu i doglądane przez swych autorów - prace, zrealizowane przez uczestników przeprowadzonych we WRO przez Pawła Szeibla warsztatów tworzenia domowych plantacji hydroponicznych. Uczestnicy warsztatów, licealiści i studenci z Wrocławia, łącząc roślinność z nowymi technologiami, przygotowali mobilne terraria nawiązujące do XIX-wiecznych „Wardian case”, opracowanej przez Nathaniela Warda w czasach wiktoriańskiej Anglii metody przechowywania młodych sadzonek egzotycznych gatunków roślin w szklanych skrzyniach, w których botanicy przywozili je do Europy.
materiałem jest drewno. Jego działania nastawione są na uchwycenie relacji, jakie zachodzą między kulturą a naturą w wymiarze totalnym, uniwersalnym. Jego prace były pokazywane w ramach wystaw indywidualnych i grupowych m.in. w Polsce, we Włoszech, na Słowenii oraz w Japonii.
WARDIAN CASE PAWEŁ SZEIBEL ORAZ UCZESTNICY WARSZTATÓW: MAJA DOKUDOWICZ, SZYMON GÓŹDŹ, MACIEJ NIEMIEC, MICHAŁ SĘKOWSKI, KAMILA WOLSZCZAK, MARIA ZDOŃCZYK I INNI
Scenocosme tworzą Anaïs met den Ancxt, absolwentka antropologii na Uniwersytecie w Lyonie, projektowania przestrzeni (DNSEP) w Ecole Nationale des Beaux Arts w Lyonie oraz studiów podyplomowych z zakresu dizajnu i badań w Ecole Superieure d’Art et de Design w St Etienne, oraz Grégory Lasserre, absolwent multimediów na Wydziale Informatyki i Elektroniki. Od 2002 roku zajmuje się sztuką interaktywną. Prace Scenocosme były prezentowane między innymi w ZKM | Zentrum für Kunst und Medientechnologie Karlsruhe (Niemcy), Art Gallery of Nova Scotia (Kanada), Daejeon Museum of Art (Korea), Contemporary Art Museum Raleigh (USA), Bòlit / Centre d’Art Contemporani (Girona) oraz na licznych międzynarodowych festiwalach: Art Center Nabi / INDAF
(Seul), Biennial Experimenta (Australia), BIACS 3 / Biennial International of Contemporary Art of Seville (Hiszpania), NAMOC / National Art Museum of China / TransLife / Triennial of Media Art (Beijing), C.O.D.E (Kanada), Futuresonic (Wielka Brytania), Biennale WRO (Polska), FAD (Brazylia), ISEA / International Symposium on Electronic Art (Belfast, 2009; Istambuł, 2011; Albuquerque, 2012), EXIT, VIA, Lille3000, Ososphere, Scopitone, Seconde nature (Francja), w ramach World Expo (Shanghai), Nuits Blanches (Toronto, Halifax, Bruksela, Brighton, Amiens, Segovia) oraz w różnych centrach sztuki, m.in. MONA (Australia), MUDAC, Fondation Claude Verdan (Lozanna).
Wodospad WRO
........................................................................................... Wodospad to instalacja projekcyjna zrealizowana przez WRO we współpracy z wrocławskim ośrodkiem TVP w związku z otwarciem w 2008 roku Centrum Sztuki WRO. Wykorzystuje materiały audiowizualne prezentujące najbardziej znane karkonoskie wodospady: Kamieńczyka (najwyższy w polskich Sudetach, znajdujący się na szlaku ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę na wysokości 846 m n.p.m., z trzema kaskadami spadającymi z wysokości 27m), Wilczki (w Mędzygórzu, na wysokości 570 m n.p.m., o długości 23 m) i Podgórnej (w Przesiece, na wysokości 547 m, z 10 m kaskadą), stanowiące wizytówkę malowniczych naturalnych terenów Dolnego Śląska. Zdjęcia trzech wodospadów, zrealizowane przez Piotra Sędzikowskiego, przetransformowane i scalone w jeden wirtualny obraz przez Jerzego Szotę (TVP Wrocław) w instalacji przedstawiajacej wodospad spływający w formie wielkoformatowej, projekcyjnej tafli, zyskały obecnie dzięki Pawłowi Janickiemu interaktywny wymiar, widz steruje obrazem i dźwiękiem, współkreując przestrzeń projekcji.
Paweł Janicki - stale współpracujący z WRO, niezależny twórca medialny i producent operujący w domenie muzyki generatywnej, estetyki microsound i kompozycji algorytmicznej. Zajmuje się reżyserią interakcji, kreuje audiowizualne systemy interaktywne, instalacje medialne i performanse, aplikacje sieciowe i dźwiękowe oraz systemy sensoryczne. Wśród projektów realizowanych w laboratorium WRO pod jego kierunkiem znalazły się m.in. Interaktywny Plac Zabaw nagrodzony przez Gazetę Wyborczą nagrodą „Warto” (wraz z Dominiką Sobolewską i Patrycja Mastej). Jego realizacje prezentowane były podczas festiwali i wydarzeń poświęconych sztuce współczesnej, m.in. w Ars Electronica Center w Linz, Transmediale w Berlinie, Centre Pompidou w Paryżu, na Warszawskiej Jesieni oraz na Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO we Wrocławiu. Jego prace znajdują się w kolekcjach polskich i zagranicznych, muzyczne projekty były publikowane w szeregu wydawnictw dokumentujących dokonania europejskiej sceny muzyki eksperymentalnej i elektroakustycznej, muzyczny net-performance Ping Melody otrzymał w 2004 r. „netarts.org” Grand Prize w Tokyo, the Society of Algorithm wymienia sieciowe performanse Janickiego wśród kluczowych dla rozwoju tego rodzaju sztuki wydarzeń na świecie.
WARSZTATY 30.06-2.07.2014 O CZYM SZUMIĄ WIERZBY MICHAŁ BRZEZIŃSKI Przygotowane przez Michała Brzezińskiego trzydniowe warsztaty dla studentów, podczas których uczestnicy poznają zasady programowania w systemie Pure Data, by wykorzystać je do tworzenia interaktywnych instalacji dźwiękowych z użyciem roślin. Następnie przygotowane podczas warsztatów oprogramowanie będą testować w warunkach miejskich – rejestrować na ulicach i w parkach reakcje ludzi i zwierząt na rośliny próbujące nawiązać z nimi kontakt. W ostatnim kroku uczestnicy z zebranych materiałów audio i wideo tworzą wspólną instalację przedstawianą w przestrzeni Zielonego Labiryntu. Michał Brzeziński studiował filmoznawstwo przy Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej UŁ, artysta i teoretyk mediów, łączy w swoich działaniach biologiczną materię z systemami informatycznymi. Założyciel Galerii NT (2010), która skoncentrowana była na problematyce Art&Science, łącząc typowe działania Media Labu z formą BIO DIY i strukturami Politechniki Łódzkiej. Pokazy jego prac oraz wystawy indywidualne odbywały się w takich muzeach i galeriach, jak: Bunkier Sztuki w Krakowie, Arsenał w Białymstoku, CSW Łaźnia, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria Manhattan w Łodzi, Fot Art Los Angeles Center For Digital Art, Museum of Bat Yam, Galeria Platan w Budapeszcie, Orensanz Museum w Nowym Jorku, Humboldt w Berlinie, Fest I Nova w Gruzji, Kino Siska (Video In Progress-Lublana).
zielona ścieżka - aplikacja na tablety i smartfony: czytelnia.wrocenter.pl/mobile 1. Spanish Fly, Kees Aafjes, NL, instalacja interaktywna, 1993. Dokumentacja wystawy festiwalu WRO 93, Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Dzięki uprzejmości LIMA, Amsterdam. Fragment programu telewizyjnego wyprodukowanego przez ptv echo i Open Studio/WRO. 2. Der Wald, Tamás Waliczky, HU/DE, animacja komputerowa, 1993, 4:59. Praca w programie Biennale WRO 95. Dzięki uprzejmości artysty i ZKM Karlsruhe . 3. Interactive Plant Growing, Christa Sommerer i Laurent Mignonneau, AT/FR, instalacja interaktywna, 1992. Dokumentacja wystawy MultiMediale 5, Muzeum Mediów ZKM Karlsruhe, 1997. Dzięki uprzejmości artystów, Open Studio/WRO i ZKM Karlsruhe. 4. Enchanted Forest, Rosemary Iwamura, JP/AU, wideo, 1992-1993, 12:00. Praca w programie Biennale WRO 95, fragmenty. Dzięki uprzejmości artystki. 5. A-Volve, Christa Sommerer i Laurent Mignonneau, AT/FR, instalacja interaktywna, 1994. Dokumentacja wystawy Biennale WRO 95 „Sztuka między wysoką i niską technologią”, Galeria BWA Awangarda. Dzięki uprzejmości artystów i Open Studio/WRO. 6. Film o robakach 1, Anna Orlikowska, PL, wideo, 2003, 0:59. Praca w programie Biennale WRO 05. Dzięki uprzejmości artystki. 7. Micros Univers, Catherine Nyeki i Marc Denjean, FR, interaktywny CD-ROM, 2001. Dokumentacja wystawy Biennale WRO 03 Globalica, Muzeum Architektury we Wrocławiu. Dzięki uprzejmości artystów i Open Studio/WRO. 8. image-controlled sound nanospheres, DS-X.org, DE, performans audiowizualny, 2004. Dokumetacja Biennale WRO 05, Wrocłwski Teatr Współczesny, Scena na strychu. Dzięki uprzejmości artystów i Open Studio/WRO. 9. Bio City, Yoshihisa Nakanishi, JP, animacja wideo, 2006, 07:45. Praca w programie Biennale WRO 07. Dzięki uprzejmości artysty. 10. Quasi-Objects/Cinematic N.07, Lorenzo Oggiano, IT, animacja komputerowa, 2006, 04:38. Praca w programie Biennale WRO 07. Dzięki uprzejmości artysty. 11. Endless Loop, Anna Orlikowska, PL, wideo, 2007, 03:25. Praca w programie Biennale WRO 07. Dzięki uprzejmości artystki. 12. Trifter 1, Rainer Gamsjäger, AT, animacja wideo, 2008, 08:17. Praca w programie Biennale WRO 09 Expanded City. Dzięki uprzejmości artysty. 13. Passing By, Maria Korporal, IT, animacja wideo, 2008, 07:39. Praca w programie Biennale WRO 09 Expanded City. Dzięki uprzejmości artystki. 14. Akousmaflore,Gregory Lasserre i Anais met den Ancxt, FR, instalacja interaktywna, 2007. Dokumentacja Biennale WRO 09 Expanded City, Galeria Entropia. Dzięki uprzejmości artystów. 15. telline o7 interface >she sells sea shells<, Nina Tommasi, AT, instalacja interaktywna, 2008. Dokumentacja wystawy Biennale WRO 09 Expanded City, Galeria BWA Awnagarda. Dzięki uprzejmości artystki. 16. Hidden Dimension, Joanna Hoffmann, PL, animacja wideo, 2010, 13:38. Praca w programie Biennale WRO 2011 Alternative Now. Dzięki uprzejmości artystki. 17. Cycles, Daniel Bisig, Tatsuo Unemi, CH/JP, instalacja interaktywna, 2010. Dokumentacja wystawy Biennale WRO 2011 Alternative Now, Pasaż Pokoyhof. Dzięki uprzejmości artystów. 18. I C::NTR::L Nature, Marco Donnarumma, IT, performans audiowizualny, 2010. Dokumentacja Biennale WRO 2011 Alternative Now, Instytut Grotowskiego, sala Apokalipsy. Dzięki uprzejmości artysty. 19. The Trees, Our Blood Vessels, Yuto Hasebe, JP, performans audiowizualny, 2012. Dokumentacja Biennale WRO 2013 Pioneering Values, Instytut Grotowskiego, sala Apokalipsy. Dzięki uprzejmości artysty. 20. Affective Cinema, Michał Brzeziński, PL, performans audiowizualny, 2012. Dokumentacja Biennale WRO 2013 Pioneering Values, Instytut Grotowskiego, sala Apokalipsy. Dzięki uprzejmości artysty. 21. Black Garden, Aleksander Janicki i Marianna Janicka, PL, instalacja interaktywna, 2013. Dokumentacja wystawy „Pierścienie Saturna”, Pałac Ballestremów, Biennale WRO 2013 Pioneering Values. Dzięki uprzejmości artystów.
wstęp wolny kalendarium
Kurator: Viola Krajewska Współpraca: Małgorzata Gawlik, Magdalena Kreis, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka, Krzysztof Dobrowolski Architektura modułowa obiektu-instalacji zewnętrznej ESK 2016: Michał Wójcicki, Krystian Kwieciński Opracowanie ekspozycji wewnętrznej na podstawie modułów architektonicznych: Zbigniew Kupisz
Noc we WR na
ab
O
Współpraca: Michał Michałczak, Jan Kupisz
n tl
wr
oce
n t e r. p l /l
i
ry
17.05.2014, 17.00-23.00 Zielona Noc Muzeów we WRO – otwarcie instalacyjnej przestrzeni Zielonego Labiryntu
Ziel o
11.05.2014, 12:30 Zielony Poranek Filmowy – w ramach warsztatów z Opiekunami Roślin zaczynamy aranżację Zielonego Labiryntu
ab
18 i 25.05.2014, 12:30 Niedzielne Poranki Filmowe z warsztatami przygotowanymi przez studentów Mediacji Sztuki wrocławskiej ASP, inspirowane przestrzenią Zielonego Labiryntu 1.06.2014, 12:30 – Dzień Dziecka Na który zapraszają niezwykli naukowcy: profesor Anatol Kurzawka i adiunkt Henryk Kwas, którzy na kartach „Podręcznych NIEporadników” Wydawnictwa Czerwony Konik niestrudzenie udowadniają, do czego NIE służą kolejne przedmioty codziennego i niecodziennego użytku. Po tym intermedialnym słuchowisko-widowisku zapraszamy na niespodziankowe zabawy przygotowane przez artystkę Lenkę Klodovą oraz jej warsztatową grupę „I&Me”.
Systemy interakcji: Paweł Janicki Opracowanie aplikacji: Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka, Bartosz Korzeniowski, Michał Szota Przygotowanie elementów modułowych: nowymodel.org, Centrum Sztuki WRO
Redakcja publikacji: Viola Krajewska Współpraca: Małgorzata Gawlik, Magdalena Kreis, Agnieszka Kubicka-Dzieduszycka, Krzysztof Dobrowolski Projekt graficzny: Bartosz Konieczny
8, 15, 22, 29.06 oraz 6, 13, 20.07, 27.07.2014, 12:30 Niedzielne Poranki Filmowo-Warsztatowe 30.06-2.07.2014, 11.00-15.00 O czym szumią wierzby – warsztaty Michała Brzezińskiego (studenci) Zapisy na warsztaty: Magdalena Kreis / kreis@wrocenter.pl 2.07.2014, 18.00 Platforma Widokowa z Michałem Brzezińskim + podsumowanie warsztatów
Wystawa do 31.07.2014 Centrum Sztuki WRO | Widok 7, Wrocław | wrocenter.pl
Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego | Dofinansowano ze środków Gminy Wrocław