Im lepiej poznamy owe drogi, tym pełniej, wolni i radośni, będziemy mogli – w ślad za Chrystusem – realizować nasze powołanie. Choć nie wszystkie opisane sytuacje będą nas dotyczyć, dziełko to ostrzeże nas przed nimi. Łaski uprzedzające są równie cenne, gdyż pomagają nam ujść przed niebezpieczeństwem.
Dla tych, których prowadzimy w życiu duchowym Dziełko to może nam również wskazać właściwą drogę do zrozumienia rozmaitych sytuacji i pomóc w subtelniejszym ich rozróżnianiu – przyniesie to korzyść tym, których prowadzimy w życiu duchowym. Metoda Chronologia W książce tej jest zachowana chronologia i ciągłość wywodu, dlatego więc jest ważne, by poszczególne rozdziały czytać po kolei. Zasada dwóch stron Już na pierwszy rzut oka widać tę zasadę. Strony nieparzyste można czytać w jednym ciągu, co pozwala nie przerywać lektury cytatami. Strony parzyste zawierają materiał ilustrujący: cytaty, świadectwa. Podczas pierwszej lektury możecie czytać wyłącznie strony nieparzyste, a następnie, podczas drugiego czytania, zatrzymać się na tekstach umieszczonych na stronach parzystych. Możecie również przerywać regularnie lekturę tekstu ciągłego, zapoznając się z materiałem ilustrującym, gdyż dopełnia on i pogłębia komentarz po stronie prawej. [ 6 ]
Sporządzanie notatek Zawsze pożyteczne jest zaznaczenie zdań, które są dla nas ważne i, dlaczego nie, przepisanie ich do „dziennika podróży”. Taka praktyka pozwoli podtrzymywać pamięć o naszym duchowym życiu. Ćwiczenie duchowe Na końcu każdego rozdziału znajdziecie ćwiczenie duchowe. Podejmuje ono główne zagadnienia omówione w rozdziale i pozwala na autentyczne przyswojenie sobie wiedzy. Zachęca nas do przejścia od teorii do praktyki, dzięki czemu będziemy mogli doświadczyć wszelkich korzyści z pogłębionej refleksji nad naszym życiem. Tabelka podsumowująca Na końcu książki znajdziecie tabelkę z podsumowaniem. Dzięki niej będziecie mieli ogląd całości oraz mogli zrobić sobie duchowy sprawdzian na koniec przebytej drogi. Jak to bywa ze wszystkimi sprawdzianami, dobrze jest robić je regularnie. Za trzy lub cztery lata, gdy będziecie ponownie czytać tę książkę, zwrócą waszą uwagę fragmenty, które za pierwszym razem nie wzbudziły zainteresowania. Trzy niebezpieczeństwa, których należy unikać Możecie mieć ochotę czytać tę książkę: • albo „połykając ją” szybko, jakby w stanie pewnego rodzaju duchowej bulimii, będziecie się starać gorączkowo zdobyć wiedzę; • albo „szukając pokarmu” to tu, to tam: będziecie wędrować po rozdziałach w poszukiwaniu fragmentów, które was interesują;
[ 7 ]
• albo też przeglądając pobieżnie wybrane urywki, gdyż stwierdzicie: „Już to wiem”. W tych trzech przypadkach spotka was zawód – powierzchowna lektura nie może przynieść pożądanych owoców.
Dwie drogi do efektywnej lektury Duch Święty Prawdziwe skarby nie są łatwo dostępne. Chowa się je, aby je zabezpieczyć przed kradzieżą. W opowiadaniu o Ali Babie i czterdziestu rozbójnikach jest słynny fragment o jaskini pełnej złota i skarbów, która otwiera się tylko wtedy, gdy się wypowie tajemne zaklęcie: „Sezamie, otwórz się”. Dla nas, chrześcijan, tym, co nam pozwala odkryć i poznać drogi Boże, jest dar Ducha Świętego. Św. Paweł opisuje go w taki to sposób: „…aby [Ojciec] według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego, by potężnie wzmocnił się wewnętrzny człowiek. Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości zakorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Boga” (Ef 3,16-19). Tak więc zachęcamy was do poznania tej książki przez Ducha Świętego, by dał wam dostęp do prawdziwej wiedzy. Lektura w Duchu Świętym pozwala Panu „pokierować operacją”: zaznaczy On w tekście konkretne zdanie tak, że będziemy mieć wrażenie, iż oderwało się on od reszty fragmentu. To właśnie za pomocą takiej metody Bóg przemawia do nas w konkretny sposób i naucza nas. Aby wzbudzić w sobie odpowiednią dyspozycję wiary, możemy np. zmówić krótką modlitwę w rodzaju: „Panie, niech [ 8 ]
Duch Święty oświeci mnie podczas lektury. Niech ukaże mi wyraźnie to, co jest dla mnie ważne”. Nie dlatego czegoś doświadczamy, że o tym wiemy. Często ulegamy tej iluzji wiedzy. To Duch Święty pozwala nam doświadczyć danej rzeczy. Sprawia, że przeżywamy to, co mogłoby pozostać jedynie teorią. W taki to sposób Duch Święty zapładnia w nas słowo Boże i pozwala nam je ucieleśnić. Dzięki Niemu słowo Boże przyobleka się w ciało, nabiera życia i, w rezultacie, przeobraża nas.
Czas Brak pośpiechu nie jest dziś w modzie. Jednak, na szczęście, rytm natury i następstwo pór roku przypominają nam, że musimy respektować czas, który Bóg przeznaczył na wzrost. Marchew rośnie w swoim tempie i nie można go przyspieszyć, ciągnąc ją do góry. Podobnie jest z nami, Bóg przeznacza dla nas odpowiednią ilość czasu i tylko wtedy będziemy mogli prawdziwie współpracować z Jego łaską, jeśli nauczymy się to akceptować. Tak więc zachęcamy was do przeczytania tej książki powoli i z uwagą. Jeśli to możliwe, nie czytajcie więcej niż jeden rozdział tygodniowo; dacie w ten sposób czas Duchowi Świętemu, by ukazał wam w waszym codziennym życiu sprawy w niej poruszone. Idealnym rozwiązaniem byłby jeden dzień odosobnienia w miesiącu i czytanie w ciągu tego dnia jednego rozdziału. Byłyby to również najlepsze warunki do zrobienia ćwiczenia.
[ 9 ]