trzej poeci ze wzruszeniem mówią o maryi
Charles Péguy Charles Péguy (1873–1914) po nawróceniu już na zawsze zatrzymał swoje spojrzenie na Maryi. Przywiązał się do Niej jak do Matki i pokładał nadzieję w Jej trosce i pomocy nawet w obliczu trudnych i rozdzierających doświadczeń. W jednym z listów do przyjaciela Josepha Lotte’a wyznał, że w pewnym okresie życia nie potrafił odmawiać modlitwy Ojcze nasz, ponieważ wypowiedzenie słów „bądź wola Twoja” było wówczas ponad jego siły. Czuł, że jego dusza stawiała opór. Tymczasem Zdrowaś Maryjo płynęło z jego serca, spontanicznie i doskonale wyrażało jego wewnętrzne usposobienie, a zwłaszcza słowa: „módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. Oto ów poruszający fragment listu Charles’a do Josepha Lotte’a: Matka Boska uratowała mnie od rozpaczy. Owa rozpacz była dla mnie największym niebezpieczeństwem. Osoby takie jak my mają i wiarę, i miłość bliźniego. To, czego może nam zabraknąć, to nadzieja. Uratowałem się, pisząc mój Przedsionek tajemnicy drugiej cnoty. Wyobraź sobie, że przez osiemnaście miesięcy nie potrafiłem odmówić Ojcze nasz, [...] nie byłem w stanie
70
charles péguy
powiedzieć: „bądź wola Twoja”. Nie byłem w stanie, rozumiesz? Nie potrafiłem modlić się do Boga, bo nie mogłem zaakceptować Jego woli. To straszne. Nie chodzi przecież o mamrotanie pod nosem słów modlitwy, chodzi o to, by wypowiadać to, co naprawdę chce się powiedzieć, a ja nie potrafiłem powiedzieć: „bądź wola Twoja”. Więc modliłem się do Maryi. Modlitwy do Matki Boskiej to modlitwy rezerwowe [...]. I nie ma ani jednej, w całej liturgii, ani jednej, rozumiesz, ani jednej, której, nie mógłby odmówić naprawdę najgorszy z grzeszników. W mechanizmie zbawienia Zdrowaś Maryjo jest nadzwyczajnym ratunkiem, który nie pozwoli ci przepaść. 2
2
Charles Moeller, Letteratura moderna e cristianesimo, Società Editrice Vita e Pensiero, Milano 1969, s. 412.
71