Syn marnotrawny
Ewangelia według św. Łukasza 15, 11-32
I
Ilekroć myślisz o spowiedzi, chcę abyś pamiętał o moim Ojcu, który jest dobry i łaskawy. Nie możesz nic zrobić, aby On jeszcze bardziej cię pokochał. I nie możesz nic zrobić, aby On przestał cię kochać. Chciałem, ażeby tłumy, które za mną poszły, również to wiedziały. Opowiedziałem im zatem pewną przypowieść. Pewien bogacz miał dwóch synów. Młodszy rzekł do ojca, by ten dał mu należną część majątku. Ojciec zgodził się. Niedługo potem młodszy syn zabrał to, co dał mu ojciec, odjechał w dalekie strony i roztrwonił wszystko, żyjąc rozrzutnie. A kiedy nastały ciężkie czasy i nie miał co jeść, zatrudnił się do pracy na farmie. Był tak głodny, że chciał jeść pokarm dla świń. Pomyślał wtedy, że najemnicy jego ojca mają pod dostatkiem chleba, a on przymiera głodem... Postanowił wrócić do ojca i prosić go o przebaczenie. Gdy zbliżał się do domu, ojciec zobaczył go, podbiegł do niego, przytulił, ucałował i rzekł do sług: – Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się weselić. Twój Ojciec zawsze będzie cię kochał. Jeśli zdarzy ci się, że zrobisz, powiesz albo pomyślisz coś złego, pomódl się: Ojcze Niebieski, przebacz mi. Ojcze, dziękuję Ci, że zawsze mnie kochasz i wybaczasz.