Rok 1973, Togo
Świadectwo anonimowe Nawrócony nauczyciel Pobożny muzułmanin Mam żonę i siedmioro dzieci. Jestem nauczycielem. Pochodzę z bardzo pobożnej rodziny muzułmańskiej. Mój ojciec, nieżyjący już od ponad trzydziestu lat, był znanym i bardzo cenionym imamem. Mój dziadek ze strony matki również był przełożonym wspólnoty muzułmańskiej. Nosiłem w sercu bardzo cenne dla mnie duchowe dziedzictwo. Od dzieciństwa uczyłem się zachowywać zwyczaje religijne i do dwudziestego roku życia praktykowałem modlitwę pięć razy dziennie, zachowywałem post w miesiącu ramadan, obchodziłem muzułmańskie święta i tak dalej. Nauczyłem się również na pamięć wielu wersetów z Koranu, ale tak naprawdę niczego z nich nie rozumiałem, ponieważ były po arabsku. W tamtych czasach jednak trzeba było nauczyć się na pamięć całego Koranu, zanim można było otrzymać jakiekolwiek wyjaśnienia na temat sensu jego wersetów w języku ojczystym. W tamtym czasie czułem się muzułmaninem 63
Nawroceni-z-islamu-2017.indd 63
2017-09-27 16:44:50
do szpiku kości, nawet przez myśl mi nie przeszło, że kiedyś będę chrześcijaninem.
Pod egidą Ducha Świętego „Nie siła, nie moc, ale Duch mój [dokończy dzieła] – mówi Pan Zastępów.” (Za 4, 6)
Jak zatem doszło do mojego nawrócenia na chrześcijaństwo? Wyobraźcie sobie muzułmanina pracującego jako nauczyciel w szkole prowadzonej przez chrześcijan. Tak właśnie potoczyło się moje życie. Zaczęło się od tego, że pastor X, dyrektor zespołu szkół, szukał pracowników. Za natchnieniem Ducha Świętego zatrudnił mnie w szkole podstawowej w miejscowości Y. Oprócz mnie było jeszcze dwóch nauczycieli. Mieszkaliśmy na miejscu i mieliśmy pod opieką około stu pięćdziesięciu uczniów. W niedzielę mogliśmy uczestniczyć w nabożeństwach. W dni powszednie szkoła organizowała kursy biblijne dla dorosłych, spotkania modlitewne oraz katechezę dla uczniów. Ze środowiska silnie zislamizowanego trafiłem do grona aktywnych chrześcijan. I chociaż zacząłem brać udział w ich licznych spotkaniach, gdzie czułem się otoczony serdecznością służących Bogu ludzi, nadal odmawiałem w moim pokoju swoje muzułmańskie modlitwy. I tak minęły trzy lata, podczas których moja islamska wiara nie pogłębiła się ani na jotę. 64
Nawroceni-z-islamu-2017.indd 64
2017-09-27 16:44:50
Duch Święty czuwał nade mną. Coraz chętniej czytałem Pismo Święte i literaturę chrześcijańską. Z coraz większą uwagą słuchałem też katechez w szkółce niedzielnej dla dorosłych. Zacząłem badać i porównywać moje praktyki religijne z tym, co czytałem i słyszałem, trochę jak chrześcijanie z macedońskiej Berei (zob. Dz 17, 10-11).
Kapitulacja wobec wiary „Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17).
Nie da się jednak jednak zbyt długo więzić w sobie prawdy. Raz jeszcze zatem rozważyłem swoją dotychczasową drogę życia i nabrałem głębokiego przekonania, że Pan Bóg okazywał mi wiele miłosierdzia. I wreszcie skapitulowałem... Było to w 1973 roku. Zdecydowałem się wówczas w głębi serca uznać Jezusa Chrystusa za mojego Zbawiciela i Pana mojego życia. Dokonałem tego wyboru sam, w wolności, bez niczyjej presji czy jakiegokolwiek przymuszenia, z całą szczerością serca i z pełną odpowiedzialnością. Trzy miesiące później zostałem ochrzczony przez zanurzenie w rzece Mono, żeby przypieczętować tym aktem swoją całkowitą przynależność do Jezusa Chrystusa, zgodnie ze słowami św. Pawła zawartymi w Liście do Rzymian:
65
Nawroceni-z-islamu-2017.indd 65
2017-09-27 16:44:50
Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Jezusa Chrystusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy [z Nim złączeni w jedno] przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia ciała grzesznego dawny nasz człowiek został z Nim współukrzyżowany po to, abyśmy już dłużej nie byli w niewoli grzechu. (Rz 6, 3-6)
Zrozumiałem też, że „sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa [i] pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę, w Chrystusie Jezusie” (Flp 3, 12.14). Kiedy krewni zdali sobie sprawę, że moje nawrócenie jest oczywiste i nieodwołalne, uznali, że przyniosłem hańbę rodzinie. Na początku było to dla mnie bardzo trudne. Z czasem, dzięki Bożej pomocy, rodzina przestała mnie izolować. Nie czuję się już odrzucony przez moich bliskich i nawet dość często mam okazję dawać im świadectwo swojej wiary w Jezusa Chrystusa. Przekonałem się również, że my, chrześcijanie, musimy wykazywać wiele 66
Nawroceni-z-islamu-2017.indd 66
2017-09-27 16:44:50
cierpliwości i wytrwałości, kiedy dajemy świadectwo, a przede wszystkim praktykować miłość bliźniego. To nie my nawracamy drugiego człowieka, lecz Bóg dokonuje tego dzieła. Przyświecały mi często słowa Pisma Świętego: „Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się [waszym] dobrym uczynkom, wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, z powodu czego oczerniają was jako złoczyńców” (1 P 2, 12). Moim krewnym i przyjaciołom muzułmanom pragnę tylko powiedzieć, że Pan Jezus, nasz Zbawiciel, jest miłością, jest Księciem Pokoju. Skosztowałem Jego szlachetnej dobroci. To, co mi uczynił, może uczynić również wam. Nie uczyni tego, oczywiście, dokładnie tak samo, ale dla Jezusa nie ma nic niemożliwego i On naprawdę może nas bardzo zaskoczyć. Szukajcie prawdy, bo prawda jest tylko jedna: „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus” (1 Tm 2, 5)! Dziś, trzydzieści lat po nawróceniu, mogę dać świadectwo, że wszechmogący Bóg wypełnił moje serce pokojem przez łaskę zbawienia w Jezusie Chrystusie.
Na podstawie: Kwartalnik „Promesses. Revue de réflexion biblique”, nr 145/2003, cyt. za: http://www.promesses.org/ arts/145p30-31f.html.
67
Nawroceni-z-islamu-2017.indd 67
2017-09-27 16:44:50