Podcast voor mantelzorgers

Mantelzorg verlenen is een zware belasting. Om het vol te houden is het belangrijk dat mantelzorgers ook goed voor zichzelf zorgen. Maar hoe doe je dat? Mantelzorgondersteuners van WZU Veluwe en collegaorganisaties maakten hier een podcast over.

Podcast voor mantelzorgers: hoe zorg je ook goed voor jezelf?

Zorgen voor een naaste is voor de meeste mensen vanzelfsprekend. Iedereen krijgt vroeg of laat te maken met mantelzorg. Mensen doen dit uit liefde voor elkaar. Mantelzorg is hulp die verder gaat dan de ‘gebruikelijke’ hulp. Het is onbetaald en kan nooit als een verplichting worden opgelegd. Mantelzorg overkomt je.

Er zijn voor de mantelzorger

Zorgen voor een familielid, vriend of buur met psychische problemen is een van de meest belastende vormen van mantelzorg. Ruim een op de tien mensen die mantelzorger is voor iemand met psychische problemen, heeft zelf een depressie of angststoornis. Het is belangrijk dat professionals dit signaleren. Naast dat de mantelzorger een belangrijke rol speelt in het leven van mensen met psychische problemen is het goed dat er hulp geboden wordt aan de mantelzorger zelf. Het is belangrijk om er ook voor de mantelzorger te zijn en ondersteuning te bieden.

Podcast

Om meer bekendheid te geven aan de problemen waar een mantelzorger mee te maken kan krijgen, hebben WZU Veluwe en collega-organisaties een speciale podcast (audio-uitzending) gemaakt. De podcast vertelt het verhaal van een mantelzorger en een professional. Een verhaal over de mogelijkheden en onmogelijkheden van ondersteuning van een cliënt met een geestelijke gezondheidszorg (GGZ) achtergrond. Er wordt antwoord

gegeven op vragen als: Hoe sluiten professionals aan bij de leef- en belevingswereld van mantelzorgers? Hoe houd je het vol als mantelzorger? Hoe ontspan je? Hoe blijf je goed voor jezelf zorgen? Vooral dat laatste is heel belangrijk om de mantelzorg vol te houden: zorg dat je goed voor jezelf blijft zorgen! De podcast is te beluisteren via www.wzuveluwe.nl. Aan de totstandkoming werkten mee: WZU Veluwe, GGNet, Vilans en Radio Heerde.

FRAGMENTEN UIT DE PODCAST

‘Zorg dat je goed voor jezelf zorgt. Dat is het enige goede advies dat je kunt je krijgen. Anders red je het niet.’

‘Hij kan dingen met mij delen, maar ik niet meer met hem. Dat doe ik om hem te beschermen.’

‘Ik heb steun aan iemand waar ik onbekommerd tegenaan kan praten en waar ik ook kan huilen.’

In gesprek met mantelzorgers tijdens corona

Meestal kunnen mantelzorgondersteuners Gerda van der Geer en Charlene van ’t Ende zich een goed beeld vormen van mantelzorgers. Maar toen het coronavirus ervoor zorgde dat de verpleeghuizen dicht moesten voor bezoek, wisten zij ook even niet wat de beste oplossing was.

Duidelijk was dat de maatregel grote invloed had op mantelzorgers en familie van de cliënten. Dus pakten Gerda en Charlene de telefoon. “We hebben veel mantelzorgers gebeld en het gevoel van verdriet, onmacht en boosheid zullen wij niet snel vergeten”, vertelt Gerda. “Maar ook de dankbaarheid voor de zorgverleners, die zo goed mogelijk voor hun familieleden zorgden heeft indruk gemaakt.”

Machteloos

Gerda en Charlene merkten dat mantelzorgers zich machteloos voelden. “Ze hadden geen invloed op de maatregelen en werden daardoor afhankelijk”, zegt Charlene. “Juist in deze spannende tijd wilden zij er zijn, een hand vasthouden of elkaar in de ogen kijken.”

Leren voor de toekomst

Kunnen we mantelzorgers op een andere manier betrekken? Op die vraag proberen de mantelzorgondersteuners een antwoord te vinden. Gerda: “Het zou mooi zijn als zij minder onmacht ervaren, waardoor het samenwerken makkelijker gaat en we elkaar kunnen aanvullen.”

Ondersteuning nodig?

Zoekt u als mantelzorger ondersteuning? Dan kunt u bij terecht bij de mantelzorgondersteuners van WZU Veluwe. Zij geven u graag informatie, advies en praktische steun. U bereikt hen via e-mailadres mantelzorgondersteuning@wzuveluwe.nl.

Het was geen makkelijke keuze voor haar kinderen. Mevrouw Vlieger uit De Bunterhoek zou beter op haar plek zijn op een afdeling Kleinschalig Wonen. Maar wat betekende dat voor haar zelfstandigheid? De nieuwe woonomgeving pakte boven verwachting goed uit. “Ze is veel blijer nu ze niet meer alleen is.”

‘Moeder is in de huiskamer helemaal opgebloeid’

Haar appartement in de oude Bunterhoek was op een afdeling Wonen met Zorg. Dagelijks wandelde de nu 89-jarige mevrouw Vlieger daar haar rondje. Na elk ontbijt klopte ze zorgvuldig haar schort uit in de deuropening naar de gang. Eieren die te hard gekookt waren, gaf ze aan de vogels buiten. Overdag zat ze te breien in een stoel bij het raam. In de grote zaal zag je haar nauwelijks. Vanwege haar doofheid en de vele mensen die daar zaten, vond ze het daar niet prettig.

Meer hulp nodig

Dochter Grietje Vis en de andere kinderen merkten wel dat hun moeder niet veel onder de mensen kwam.

“Alleen voor gymnastiek en haar wandelingetje kwam ze de deur uit”, vertelt Grietje. Vlak voordat de cliënten begin 2020 gingen verhuizen naar de nieuwgebouwde

‘Ze zijn hier zo lief voor me, ik heb het echt naar mijn zin’

Bunterhoek kreeg mevrouw Vlieger de indicatie voor Kleinschalig Wonen. Dat was schrikken voor de familie, herinnert Grietje zich. “Onze eerste gedachte was: dan moet moeder weer een stukje zelfstandigheid inleveren. Maar we zagen ook wel in dat ze meer hulp nodig had.”

Spannende verhuizing

Tegen de verhuizing zag mevrouw Vlieger erg op, net als veel andere bewoners van De Bunterhoek. “Het liefst was ze in haar oude kamer blijven zitten”, blikt Grietje terug. “Maar vanaf het eerste moment op haar nieuwe afdeling Kleinschalig Wonen was het goed. Na een week zei ze: ‘Ze zijn hier zo lief voor me, ik heb het naar mijn zin.’ Dat stelde ons gerust.”

Eten in de huiskamer

Wat ook vanaf de eerste dag op haar nieuwe afdeling een gewoonte werd voor mevrouw Vlieger: eten in de gezamenlijke huiskamer. Daar is dochter Grietje heel blij mee: “In de keuken van de afdeling wordt gekookt voor bewoners. De etensgeuren zorgen voor meer trek en er is meer zicht op wat mama eet en drinkt.” Mevrouw Vlieger smult intussen van een banaan. “Ik lust graag wat, ik weiger niet snel iets van het eten”, zegt ze lachend.

Minder eenzaam

Terugkijkend is dochter Grietje blij met de verhuizing van haar moeder naar Kleinschalig Wonen. “We vonden het in eerste instantie een moeilijke keuze, want ze levert toch in aan zelfstandigheid. Maar het is heerlijk om te zien dat mama het hier zo naar haar zin heeft.” Mevrouw Vlieger zelf oogt ook tevreden. “De zusters hier helpen me allemaal goed.” Breien en bewegen doet ze nog altijd met plezier: vrolijk zwaait ze met haar handen en ze trappelt ritmisch met haar voeten op de grond.

Oog voor anderen

“Haar kwaliteit van leven is enorm verbeterd”, zegt Grietje. “Mama is veel blijer nu ze niet meer alleen is. Ze geniet van de gezelligheid van meerdere bewoners in de woonkamer en heeft weer interesse in de mensen om haar heen. Op Kleinschalig Wonen is ze echt opgebloeid.”

‘Moeder heeft weer interesse in de mensen om haar heen’