3 minute read
‘We willen een ander graag gelukkig maken’
Ze woonden en werkten een groot deel van hun leven onder de rook van Rotterdam. Op latere leeftijd verhuisden ze naar de Doornspijkse bossen en van daaruit naar een zorgwoning bij Hart van Thornspic. Uit het Westen namen Maria en Krijn den Boer hun positieve kijk op het leven mee. “Saamhorigheid is zo belangrijk.”
Tegenover elkaar zitten ze aan tafel. Beiden hebben een grote groene snijmat voor zich. Zorgvuldig knipt Krijn den Boer de kleine figuurtjes uit het vel papier. Zijn vrouw Maria heeft een pincet in haar hand. Laagje voor laagje lijmt zij de vormpjes op een stuk karton. Even later is een zelfgemaakte kaart klaar.
Advertisement
Kaartje te koop
Elke dag zitten ze zo samen te werken. Stapels kaarten kwamen er al uit hun handen. Niet voor eigen gebruik
overigens. “Ik schenk ze aan de overkant”, vertelt Maria. “Gratis. Het materiaal betaal ik zelf.” De overkant is in dit geval Hart van Thornspic. Bij de receptie staat standaard een mandje vol kaarten. Voor € 1,- koop je er twee. Het geld komt ten goede aan de dagbestedingsactiviteiten. De koper kan voor een klein bedrag een kaartje sturen. “Ook wie niet veel te besteden heeft, moet een kleinigheidje kunnen kopen om een ander blij te maken.”
Nuchter en positief
Met pretoogjes kijkt Krijn naar zijn vrouw. Ze lachen elkaar toe. “Ik heb al vijf keer een herseninfarct gehad”, zegt Maria. “Krijn heeft net een pacemaker gekregen. Maar we blijven nuchter, positief en met humor in het leven staan. Dat houdt ons overeind.”
Voordeur altijd open
Die houding bracht het paar veel moois. Beiden groeiden op onder de rook van Rotterdam. Krijn werkte als vakbondsvoorzitter en zat er jaren in de deelgemeenteraad, Maria was lerares-coupeuse. Het stel woonde in Gouda. Samen runden ze daar een buurthuis. “Krijn was voorzitter, ik gaf naailes aan buitenlandse vrouwen. Ik maakte bruidskleding, vooral voor joodse families. Met alle buren samen renoveerden we onze huizen. Onze voordeur stond altijd open. De dankbaarheid die we ervoor terugkregen was heel mooi.”
Wonen in het bos
Van Rotterdam trokken Maria en Krijn richting de Veluwe. “Krijn wilde graag buitenaf wonen. Dus kochten we een chalet in de bossen bij Doornspijk. Het was er verrukkelijk.” Toen ze ouder werden, schreven ze zich in voor het nieuwbouwproject Hart van Thornspic. Ze kregen een woning en waren een van de eerste bewoners.
Saamhorigheid
Na de stad en het bos was wonen in een dorp een flinke overgang. Maria en Krijn hechten waarde aan saamhorigheid. Dat is niet overal even makkelijk op te bouwen. “Het is hier een hechte gemeenschap met veel onderlinge familiebanden. Het is moeilijk om ertussen te komen”, zegt Krijn. Ze geven de moed echter niet op. “We proberen dingen op te zetten. Handwerken, kaarten of biljarten, in een clubje is het zoveel leuker.” Samen vermaken ze zich gelukkig ook best. Maria met patchwork en borduren. Van zolder haalt ze een groot borduurwerk. Het is een kleurrijk oud Frans tafereel. Ze zou het nog graag eens laten inlijsten, maar dat is behoorlijk prijzig. Krijn
kijkt ondertussen voetbal of politieke programma’s. En ze maken dagelijks kaarten voor de overkant. “Het deel van het leven dat we nog overhebben, willen we gebruiken om anderen gelukkig te maken.”
Opboksen
Ken je dat? Dat je graag wilt lijken op een ander? Als ik mevrouw Zuidema, 91 jaar, vraag of er iemand is op wie zij graag zou willen lijken, antwoordt ze met zachte maar overtuigende stem: “Ja, op mijn man, maar waarom kan ik niet goed vertellen.”
Voor mij is mijn vader mijn held gebleven. Hij was de liefste van de hele wereld en vooral mijn voorbeeld. Maar zo worden als hij kan ik niet. Mijn vader is mijn vader en ik ben die ik ben. En dat is goed zo. Opboksen tegen hoe goed én fijn het moet zijn, dat kost energie en is zonde van je tijd. Je doet jezelf daarmee tekort. Want we zijn allemaal uniek in wie en wat we zijn. Dus loop je eigen weg en volg niet de voetstappen van een ander. Wees blij met jezelf, dankbaar voor wat je hebt en trots op wat je doet.