A festa dos Maios, tamén coñecida simplemente como os Maios, é unha festa popular de orixes ancestrais. Esta celebración primaveral adóitase celebrar o 1 de maio, se ben en Ourense faise tradicionalmente o día 3. A Festa dos Maios é a festa da primavera, ben sexa da súa chegada, ben do seu triunfo. Significa o reverdecer das plantas, o comezo do ano agrícola, a ledicia de ver erguerse o sol por riba do horizonte e coller altura e forza. A festa consiste en realizar diversas representacións ao redor dunha árbore ou escultura, chamada maio. Grupos de xente cantan coplas populares (que tamén reciben a denominación de Maios), ás veces dialogadas, mentres camiñan arredor da escultura, acompañados da percusión de dous paus. Era habitual pedir aos asistentes un aguinaldo que, por Lugo e Ourense, adoitaba consistir nunha presada de castañas maiolas (castañas secas), noces ou abelás, substituído hoxe por diñeiro.É costume facer competicións, premiando as mellores esculturas e as mellores cantigas
O Entroido é unha festa popular que ten a súa orixe como indicación da fin do inverno e o comezo da primavera. Nel conflúen rituais cristiáns e pagáns, sendo a época na que se poden romper todas as normas, cambiar de personalidade ou identidade e ironizar sobre as institucións máis asentadas. É, sen dúbida, a festa máis irreverente do calendario galego. Foi por iso que se prohibiu durante a época franquista, malia que se mantivo vivo nas aldeas. Os entroidos máis famosos do país son, sen dúbida, os ourensáns. Laza, Verín e Xinzo convértense por uns días nas capitais de Galicia. Os peliqueiros e cigarróns centran a atención dos visitantes.
A Semana Santa é unha celebración eminentemente relixiosa. Evócase a paixón e a resurrección de Cristo. Ábrese o Domingo de Ramos; as palmas ou pólas de oliveiras son bendicidas e colocadas nas casas como protección contra os males que poidan presentarse. De igual xeito a auga bendita o Sábado de Gloria lévase ás casas para ser utilizada en rituais curativos. Ferrol e Viveiro son as localidades galegas onde se celebran maior número de procesións, converténdose en festas que transcenden máis alá do noso territorio e tamén máis alá do fervor relixioso.
Ritos e tradicións, crenzas e supersticións mestúranse en Galicia durante a noite do 23 ao 24 de xuño, a de San Xoán. En todos os recunchos se prenden as lumeiradas como símbolo purificador e protector. Este lume, unha vez feito brasa, sáltase ao berro “meigas fóra” para botar fóra os males que poidan achegarse. Ao redor deste lume cántase, cómese, báilase e bébese para amedrentar os malos espíritos.
O dezaseis de xullo de cada ano, festividade da Nosa Señora do Carme, é o día grande dos mariñeiros. É o día das misas de campaña nos portos e das procesións polo mar; dos foguetes e das danzas dos mariñeiros diante da Virxe.
O Nadal é a festa cristiá máis importante. O ciclo comeza o día 25 de decembro co nacemento do neno Xesús en Belén. A noite anterior reúnese a familia nunha cea na que o bacallau con coliflor é o prato máis consumido. Xa no comezo desta festividade, nas casas colocábase o Belén, unha reprodución con figuriñas e maquetas do que debeu ser o nacemento do neno. A noite do 5 ao 6 de xaneiro é o día grande para os pequenos xa que os Reis Magos visitan as casas deixando agasallos para os que se portaron ben ao longo do ano e carbón para os que non o fixeron tan ben.
O Samaín é a festa de orixe celta máis importante. Na noite do 31 de outubro ao 1 de novembro celebrábase o fin da tempada de colleitas, polo que era considerada como o “Ano Novo” (antes da chegada do Cristianismo). Comezaba a estación escura. É unha festa de transición. A súa etimoloxía gaélica significa “fin do verán”. Nestes días, os nosos antigos lembraban os seus antepasados. Crían que o veo ou a cúpula que separaba o mundo terreal do espiritual desaparecía e así era moito máis doado comunicarse cos espíritos. Era a época na que as tribos celtas se recollían nos castros para pasar o inverno. Adoitaban levar as cabezas dos seus inimigos e depositalas nos muros dos castros para lle dar protección ao castro e nas noites do Samaín iluminábanas con fachos para manter o lugar protexido de visitas perturbadoras. Hoxe no canto de cranios, utilízanse cabazas con candeas no seu interior.
Édelingua. Proxecto didáctico de inmersión lingüística. IES O Mosteirón.
O Magosto é unha das festas tradicionais de Galicia máis significativas, na que os seus elementos máis característicos son a castaña e o lume. Celébrase nos días comprendidos entre o 1 de novembro (Todos os Santos) e o 11 de novembro (San Martiño). A castaña recupera a importancia que foi perdendo coa chegada do millo e as patacas. Ademais das castañas asadas, adóitase consumir viño e chourizos. A xente acostuma saltar a fogueira, tisnar a cara con cinza e cantar e contar contos.
PASEANDO POLA VILA casa do concello
casa da cultura
colexio
Édelingua. Proxecto didáctico de inmersión lingüística. IES O Mosteirón.
polideportivo centro de saúde
oficina da xuventude
quiosco
peirao
paseo marítimo
igrexa
edificios
chafariz
beirarrúa
paso de peóns
semáforo
museo
mercado
xardíns
parque infantil
xulgado de paz
boca de rega
calzada
porto deportivo
gasolineira
biblioteca municipal
taberna
pousada
aparcadoiro
valo publicitario
cemiterio
guindastre
maquesina
colectores do lixo
caixa de correo
cruzamento papeleira
aramado
sumidoiro