Hélaba? (september 2021). Het ledenmagazine van KLJ by Xpair Communication

nr.9 09/2021

Levenslessen van Leen Dendievel “Onze jongeren zijn de toekomst”

Vlaamse Jeugdraad-voorzitter Amir Bachrouri

KLJ-LEUVEN Diestsevest 32 bus 3b 3000 Leuven

Hélaba P924877 Verschijnt vier keer per jaar Juni 2021

9 _ 21

Verkoopprijs €6,-

Jong, gepassioneerd en mondig

Da’s straf!

KLJ’er Arjan is boomverzorger

KLJ, da’s voor ‘t leven Ons nieuwe jaarthema

Van geit tot alpaca Op de kinderboerderij van Jens en Laura

Al Colofon

Redactie Diestsevest 32 bus 3b - 3000 Leuven - helaba@klj.be- 016 47 99 99 Hoofdredactie Jonas Smeulders Verantwoordelijke uitgever Isabelle Myncke Coördinatie en eindredactie Jonas Smeulders, Maud Vanmeerhaeghe (Xpair Communication) Redactieraad Jessie Broos, Igor Bulcke, Jolien Caubergh, Lot De Kimpe, Stien Dreesen, Jolande Guelinckx, Eveline Kenis, Lise De Maerteleire, Sander Malfliet, Nelle Van der Meiren, Anke Van Oeckel, Nnenna Onuhurironye, Lene Paulussen, Whoopi Samyn, Jonas Smeulders, Ruben Van der Hoeven, Wout Van Dijck, Maud Vanmeerhaeghe (Xpair Communication), Merel Wauters Redactionele bijdragen Igor Bulcke, Patrick Dieleman, Stien Dreesen, Jens Gabriël, Whoopi Samyn, Jonas Smeulders, Cynthia Vandewalle, Maud Vanmeerhaeghe (Xpair Communication), WAT WAT, Merel Wauters Fotografie Lise De Maerteleire, Patrick Dieleman, Jens Gabriël, Jonas Smeulders, Cynthia Vandewalle, Merel Wauters Ontwerp en lay-out Peter Frison (Xpair Communication) Drukkerij Drukkerij Van der Poorten Reclameregie Trevi plus - www.treviplus.be - thomas.lannoo@treviplus.be - 09 360 48 54

samen op kamp

Zomerkampen - 150km Zomerkampen + 150km Kampen schoolvakantie Kampen op maat

Check snel onze nieuwe website !

jeka.be

Hélaba, mag ik even je aandacht? Voor het leven We horen het onszelf graag zeggen: “KLJ’er, dat ben je niet voor even, maar voor het leven”. Toch vragen we ons af of die leuze klopt, en of KLJ écht een grote invloed heeft op je latere leven. In deze Hélaba gaan we op zoek naar antwoorden, maar we kunnen je al één ding verklappen: als je deze editie hebt uitgelezen, ben je er sowieso van overtuigd dat onze slagzin waarheid is. Zo spreken we in deze Hélaba bijvoorbeeld met KLJ’ers die vol lof zijn van onze jeugdbeweging, ontmoeten we heuse KLJ-families en vragen we aan experten wat het belang van een jeugdbeweging is voor kinderen en jongeren. Allemaal zeggen ze dat KLJ een plaats is waar je vrienden voor het leven maakt en vaardigheden leert die op elke leeftijd van pas komen. Bovendien mag je er dingen doen die je thuis of op school nooit zou mogen, denk maar aan een extreem vuil modderspel. Al die positieve eigenschappen van een jeugdbeweging willen we natuurlijk extra in de verf zetten. Daarom werkten we er zelfs een gloednieuw jaarthema rond uit. In dit magazine geven we graag tekst en uitleg, zodat jij tegen iedereen kan zeggen: “KLJ, da’s voor ’t leven”.

Veel leesplezier! De Redactieraad

Weetjes uit dit nummer Deze Hélaba heeft weer heel wat interessants in petto. De redactieraad haalde er de vijf weetjes uit die haar mond deed openvallen. De hond van Arjan Raeymaekers (KLJ Reet) speelde al met de honden van de koning. Dat gebeurde toen Arjan de bomen van het paleis aan het onderhouden was. (p. 8) Florian Boterdaele van KLJ Wetteren maakte een kortfilm met zichzelf in de hoofdrol. Ondertussen heeft hij ook een onderneming waarmee hij verschillende soorten video’s maakt. (p. 58) Amir Bachrouri, de voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad, had knikkende knieën toen hij voor de eerste keer in een televisiestudio kwam. Gaandeweg leerde hij er steeds beter mee omgaan. (p. 16) Als je later op zoek bent naar een job, dan kan je zeker vermelden dat je ervaring hebt in een jeugdbeweging. In sommige gevallen heb je dan een streepje voor op anderen, zeggen enkele experten. (p. 22) Fenna Pauwels van KLJ Tiekakewa heeft een tattoo van het KLJ-logo op haar linkerzij. Die kwam er niet door een uit de hand gelopen spel, maar was een bewuste keuze. (p. 32)

IN HET KORT KLJ aan je raam

MET KLJ NAAR BELLEWAERDE EN THE OUTSIDER “Avontuurlijke en leutige dag!”

STRAFFE KLJ’ER ARJAN Boomverzorger bij Mega Mindy én de koning

KLJ, DA’S VOOR ’T LEVEN! Het jaarthema voorgesteld

ACHTER DE SCHERMEN VAN HET LANDJUWEEL De K van kippenvel

DE PLAYLIST West-Vlaamse meezingers bij KLJ Aalter

UIT DE OUDE DOOS Stefanie zag haar KLJ verdwijnen

DE POLL Zit KLJ in het bloed?

SOS WAT WAT Wat als je je oude vrienden mist?

K IN KLJ Maak kennis met de jongste priester van België

JONGEREN VAN HET PLATTELAND Jens en Laura hebben hun eigen kinderboerderij

KLJ-ERVARINGEN HANDIG VOOR HET LEVEN? VDAB: “Jeugdbeweging? Streepje voor”

LEVENSLESSEN VAN LEEN DENDIEVEL “Jongeren zijn de toekomst”

JULLIE LEUKSTE KLJ-VERHALEN Van tattoo tot eerste lief

DOE DE TEST Welke letter van KLJ ben jij?

AMIR BACHROURI, JONGSTE VOORZITTER VAN DE VLAAMSE JEUGDRAAD OOIT “Politici schrikken van jongeren met een mening”

HET SJAALTJE Jaarthema’s als rode draad

WIST JE DAT... Weetjes over een mensenleven

KNUTSELHOEK Van sok tot je nieuwe beste vriend

42 44

BLIND DATE “Mee de koers van KLJ bepalen? Ja, graag!”

#BOERENTROTS Sportfeesten op de koeienweide van Marc en Marleen

FLORIAN HEEFT ALOPECIA “In de KLJ zette ik voor het eerst mijn pruik af”

KAMPKOST VOOR THUIS Next level croque-monsieurs

Say ‘KLJEEEEEEEEJ’! De leukste foto’s van op kamp

HOE KLJ IS ARJAN? “Wonen in de stad, werken in het bos”

T E H

T R KO

Laat zien dat jij een KLJ’er bent

Volg KLJ op TikTok KLJ is al een tijdje aanwezig op Instagram, Facebook en YouTube, maar vanaf nu kan je ons ook vinden op TikTok. Open de app, zoek naar KLJ_vzw en volg ons. Heb je een leuk idee voor een TikTok? Laat het ons weten via communicatie@klj.be of stuur ons een berichtje via TikTok.

Dag van de jeugdbeweging

DAT ZIJN WIJ. www.klj.be

Zoals je misschien al gezien hebt, zit er bij deze Hélaba een leuke raamaffiche. Daarop staat in het groot ‘KLJ, dat zijn wij’. Hang de poster op aan je raam en zorg dat hij goed zichtbaar is voor je buurt. Zo ziet iedereen dat jij een echte KLJ’er bent die trots is op zijn jeugdbeweging. Misschien overtuig je zo wel anderen om ook KLJ’er te worden?

Omcirkel vrijdag 22 oktober in je agenda, want dan is het de Dag van de Jeugdbeweging. Die dag mag je in KLJ-outfit naar school of je werk, fantastisch toch? Zo vieren alle 240.000 kinderen en jongeren van KLJ, KSA, Chiro, JNM, EJV, FOS Open Scouting, Jeugd Rode Kruis, Scouts en Gidsen Vlaanderen en IJD samen de leukste feestdag van het jaar. Meer informatie: www.dagvandejeugdbeweging.be

Win een bodyglower van Gofluo Het Belgische merk Gofluo brengt hippe reflecterende accessoires waar je wél mee gezien wil worden. Als alternatief op doorsnee fluohesjes vind je er vrolijke bodyglowers, reflecterende jassen en elegante regenpakken. Dat zeggen we natuurlijk niet zomaar, want Hélaba mag vijf bodyglowers naar keuze weggeven. Waag je kans en win een van de exemplaren! Surf naar www.klj.be/wedstrijd en beantwoord voor 3 oktober onderstaande wedstrijden schiftingsvraag. Succes!

229 kampen Afgelopen zomer werden er maar liefst 229 KLJ-kampen geregistreerd. Sommigen afdelingen gingen met z’n allen op kamp in één grote bubbel, andere afdelingen splitsten zich op per leeftijdsgroep.

7 in het buitenland

Zeven afdelingen waagden zich aan een buitenlands kampavontuur. Zij gingen onder andere naar Tsjechië, Hongarije, Polen en Kroatië.

33 op 11 juli

Wedstrijdvraag: Hoe heet de ontwerpster van Gofluo? Tip: je kan het antwoord vinden op www.gofluo.com. Schiftingsvraag: Hoeveel wedstrijdvragen worden correct beantwoord tegen 3 oktober?

198 in Vlaanderen

Vlaanderen bleek met 198 kampen de populairste bestemming te zijn. Daarnaast dompelden 24 kampen zich onder in een Frans of Duits taalbad, want zij gingen naar Wallonië.

Juli was de populairste maand om op kamp te vertrekken, want toen gingen maar liefst 197 kampen van start. Op 1 en 21 juli wuifden heel wat KLJ’ers hun familie uit (telkens 25 kampen), maar de dag waarop de meeste kampen (33) van start gingen, was 11 juli.

ADVERTORIAL

KLJ Ertvelde ging lasershooten in The Outsider Dankzij een wedstrijd in de Hélaba van juni won KLJ Ertvelde een uitstapje naar The Outsider, een avonturenpark in Aalst. Begin augustus waagde de KLJ-afdeling zich er aan een laserbattle. “Het was een zalige namiddag, waarbij het competitiebeest in mij naar boven kwam”, zegt Amber Claeys.

“W

e werden goed ontvangen door de medewerkers van The Outsider en werden meteen begeleid naar het onthaal waar we onze spullen met een gerust hart konden achterlaten.” “Voor het spel werd de groep verdeeld in twee kampen en de spelbegeleider leerde ons

alle kneepjes van het vak. Team rood en team blauw waren klaar voor de strijd.” “In het bos waren we al snel als echte professionals aan het lasershooten. Eerst speelden we een battle waarbij we zo veel mogelijk tegenstanders moesten uitschakelen. Dat deed je door die persoon vijf keer te raken. Elke groep deed

zijn uiterste best om zo veel mogelijk hits en kills te behalen. We speelden verschillende varianten van het spel en vijf spelrondes later eindigde team blauw met het goud.” Alle aanwezigen waren enthousiast. “The Domination Game was mijn favoriet”, zegt Bauke. “Elk team moest zijn kleur laten domineren door op een balk te schieten. Iedereen zat dicht bij elkaar om die balk te raken, maar je moest oppassen, want je kon elkaar ook nog uitschakelen.” Ook Elisa amuseerde zich rot. “De namiddag vloog op één, twee, drie voorbij. Ik zou het zo opnieuw willen doen.” KLJ Ertvelde sloot de dag nadien nog af met een groot pak friet. “Van een échte teambuilding gesproken”, aldus Amber. Wil jij ook een dag plezier beleven bij The Outsider? Surf dan naar www.outsider.be.

ADVERTORIAL

Met Hélaba naar Bellewaerde Met 25 personen gratis naar pret- en dierenpark Bellewaerde of Bellewaerde Aquapark? Dat is echt een mooi cadeau. Door een wedstrijd in de Hélaba van maart konden twee afdelingen zo’n bezoek winnen. KLJ Moorsele en KLJ Wolfsdonk nemen ons mee tijdens hun uitje. KLJ MOORSELE in het pret- en dierenpark “Begin juli beleefden we een avontuurlijke en leutige dag in het park. Bij aankomst gingen we meteen in de vliegende stoeltjes. Na die eerste spannende attractie verkenden we het park in groep. Onze leden bewezen dat er geen bangerikken zitten in KLJ Moorsele. Ze gingen zonder verpinken in de metershoge Boomerang en daarna in de natte Splash. De tijd vloog voorbij. We kijken met een voldaan gevoel terug op deze dag!”

maal klaar voor een frisse duik. De glijbanen met de banden vonden we enorm leuk, zeker die waar je met vier personen tegelijk af kunt glijden. Het was een leuke ervaring!” Onze 3 favoriete attracties

Onze 3 favoriete attracties Wakala “De snelheid en de lange schans op het einde van deze nieuwe achtbaan vonden we de max.” De Splash “Onze waaghalzen gleden van zo’n twaalf meter hoog naar beneden, recht het koude water in. Niets bleef droog!” River Splash “KLJ Moorsele houdt van waterattracties, dat is duidelijk. Tip: zit niet vooraan in het bootje als je niet van kop tot teen nat wil worden.” KLJ WOLFSDONK in het Aquapark “De tocht naar Bellewaerde was lang, maar we hadden er allemaal enorm veel zin in. Toen we aankwamen, werden we zeer vriendelijk ontvangen. De jongens moesten nog even een kortere zwembroek aantrekken, want langere zwemshorten zijn niet toegestaan. Nadien waren we alle-

De bandenglijbaan voor 4 personen “Deze glijbaan gaat heel snel. Pluspunt: je moet de band niet helemaal tot boven dragen, want hij wordt met een lift naar boven gebracht.” De bandenglijbaan voor 2 personen “Met vier of met twee personen, dat maakte ons niet uit. We wisselden graag af tussen de twee glijbanen.” De sauna “Wil je een aangenaam gevoel krijgen? Ga dan in de sauna en spring nadien meteen in het zwembad.”

88 STRAFFE KLJ’ERS

Arjan Raeymaekers is professioneel boomverzorger

“Hoog in de bomen heb ik uitzichten die niemand anders heeft”

9 Tekst & foto Jonas Smeulders

Soms zie je ze aan het werk tijdens een (hoofd)animatorcursus van KLJ, maar vaker vind je Arjan Raeymaekers (26, KLJ Reet) ergens hoog in de bomen. Daar speurt ze naar mogelijke ziektes en doet ze het nodige snoeien zaagwerk. Arjan is namelijk gecertificeerd boomverzorger. Het is een spannende job, waar heel wat kennis en klimwerk voor nodig is. Toch voelt het onderhoud van die bomen voor Arjan niet altijd als werken aan. “Ik heb al bomen mogen verzorgen op unieke plaatsen, zoals Plopsaland, de VRT en het Koninklijk Paleis. Daar geniet ik enorm van.”

rjan wist al sinds het derde middelbaar wat ze wilde worden: boomchirurg. Tijdens bosklassen ging ze een week lang de natuur onderhouden in de Ardennen. Het weer was slecht en iedereen vond het verschrikkelijk, maar Arjan beleefde de tijd van haar leven. En omdat boomverzorging voornamelijk een mannenwereld is, vroeg ze zich in het zesde middelbaar af of het ook iets voor vrouwen kon zijn. Daar maakte ze vervolgens haar eindwerk over,“al was het resultaat van dat eindwerk best gênant”, lacht ze. Ondertussen heeft ze haar droom waargemaakt en is ze een van de vijftal gecertificeerde vrouwelijke boomverzorgers in ons land.

DROOMJOB Na het middelbaar ben je dus meteen boomverzorger geworden? “Ik was inderdaad van plan om aan de opleiding te beginnen, maar vlak daarvoor verongelukte een collega van mijn mama, die toevallig boomverzorger was in bijberoep. Tijdens een klus viel hij uit een boom en hij overleefde het niet. Mijn ouders wilden dus logischerwijs niet dat ik

hetzelfde beroep zou gaan uitvoeren. Daarom schreef ik me in voor de bacheloropleiding Groenmanagement. Ik koos ervoor om al mijn stages te doen in de boomverzorging en zo kwam ik bij het bedrijf Krinkels NV terecht. Na mijn stage bleef ik er – tot op de dag van vandaag – aan de slag als werfleider. Vervolgens heb ik toch een opleiding voor boom-

verzorger gevolgd en heb ik het nodige certificaat gehaald. Sinds een jaar ben ik boomverzorger in bijberoep.” Wat houden je twee jobs precies in? “Krinkels onderhoudt heel wat bomen in opdracht van steden en gemeenten. Ik ben er voornamelijk een boomtechnieker die anderen aanstuurt en planningen maakt. Ter plaatse kijk ik wat er mis is met de bomen: zijn ze ziek of stabiel genoeg? Ik bepaal wat er moet gebeuren als er iets mis is. De boom vellen, verplaatsen of snoeien? De opties zijn eindeloos. Bovendien heb ik me gespecialiseerd in computersystemen waarmee je kan bepalen hoe ziek bomen zijn. Doordat Krinkels het grootste groenbedrijf

van het land is, komen we op mooie werven. Zo werkte ik bijvoorbeeld al in Plopsaland. In mijn rapport moet ik dan bijvoorbeeld schrijven ‘De boom bij Mega Mindy heeft een ziekte’.” (lacht) “In bijberoep doe ik het echte onderhoudswerk, van bomen snoeien tot vellen of demonteren. Daarvoor werk ik met enkele andere boomverzorgers samen in een alliantie die we ‘De Bomeniers’ genoemd hebben. We zijn allemaal zelfstandigen, dus we doen elk onze eigen administratie en werken elk met onze eigen klanten. Maar doordat iedereen zijn eigen specialisatie heeft, kunnen we ook altijd inspelen op de behoeftes van onze klanten. Ik ken bijvoorbeeld theoretisch veel over het aanplanten van bomen, maar ik heb het nodige materiaal niet. Een van mijn collega’s heeft dat materiaal wel, dus dan werken we samen. Zo kom ik uiteindelijk overal in België, van de zee tot in de Ardennen.”

“Ik ging vier

maanden naar

Engeland om beter in bomen te leren klimmen”

OP KLIMOEFENING NAAR ENGELAND Wat moet je precies doen om boomverzorger te worden? “De overheid organiseert om de viertal maanden examens waarmee je een certificaat kan halen. Iedereen kan eraan deelnemen. Je hoeft dus geen externe opleiding te volgen, maar dan zijn je slaagkansen

kleiner. Het examen bestaat uit enkele onderdelen: een theoretisch deel, een mondelinge proef, een veldproef waarbij je op locatie moet zeggen wat er mis is met de bomen en een klimproef. Bij mijn eerste poging was ik niet geslaagd, onder meer doordat ik niet goed genoeg kon klimmen. Ik besloot om daar extra op te trainen. Tijdens het Belgisch

kampioenschap boomklimmen – ja, dat bestaat echt (lacht) – leerde ik iemand kennen die ook in Engeland werkt. Zij gaf aan dat ze daar enorm veel werk had in de winter, terwijl het hier in België dan een rustige periode is. Ik vroeg al lachend hoe goed mijn Engels moest zijn om haar te komen helpen. Uiteindelijk nam ik een loopbaanonderbreking en ging ik voor drie maanden naar Engeland. Ik kon er enorm veel klimmen. Toen ik later het examen opnieuw aflegde, slaagde ik met glans.” Wat is het leukste aan je job? “Sommige mensen gaan ergens naartoe op vakantie. Ik kom op dezelfde plek voor mijn job. Geweldig toch? Niet veel mensen beseffen op welke unieke plaatsen boomverzorgers komen. Ik heb bijvoorbeeld al bij de koning gesnoeid, rondom het paleis van Laken. Mijn hond – die ik bijna overal mee naartoe neem – heeft er zelfs gespeeld met de honden van het paleis. De koning heb ik jammer genoeg niet gezien. Maar de opdracht die voor mij persoonlijk heel leuk was, was het bomenonderhoud aan mijn middelbare school. De herinneringen kwamen zo terug.” KETTINGZAGEN EN HOORNAARS Hoe gevaarlijk is je job? “Met kettingzagen ben ik altijd op mijn hoede. Ik heb er al veel ongevallen mee zien gebeuren. Dat zijn nooit kleine wondjes, hé. Gelukkig ben ik lang gevrijwaard geweest van

ongelukken, maar vorig jaar heb ik toch iets ernstig meegemaakt. Ik was horizontaal uit een boom gevallen. Dat wil zeggen dat ik niet tegen de grond gekwakt ben, maar wel tegen de stam van de boom. Ik probeerde me nog af te zetten, maar ik draaide verder door waardoor de ligamenten van mijn enkel volledig stuk gingen. Ik kon enkele maanden niet meer klimmen en heb ook een tijdje schrik gehad.” “Daarnaast ben ik ook eens in een hoornaarsnest terechtgekomen, wat nochtans een typisch voorbeeld is uit de cursus. Tijdens het klimmen voelde ik een harde steek in mijn rug. Ik greep ernaar en plots had ik zo’n hoornaar vast. Die begon heel mijn hand vol te prikken. Toen pas zag ik hoeveel hoornaars er rond mij zaten. Normaal zie je zo’n groep hoornaars wel, maar die dag was het lichtjes aan het regenen, waardoor ze minder goed zichtbaar waren. In totaal werd ik zo’n 25 keer gestoken.”

Je bent al sinds je kindertijd KLJ-lid en bent ook al enkele jaren VKB’er, een van de instructeurs die de animatorscursussen begeleidt. Heb je ook veel bijgeleerd via de KLJ? “Ja, enorm veel. Cursussen begeleiden is bijvoorbeeld heel intens. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat geef je cursusblokken, zit je constant samen met dezelfde kleine groep en zie je de groepsdynamica op korte tijd snel evolueren. Zo’n cursusweek of -weekend voelt als vakantie, maar je bent er wel stikkapot van. Veel van de vaardigheden die ik zo geleerd heb – bijvoorbeeld goed communiceren en omgaan met een groep – gebruik ik nu in mijn job. Ik ben bovendien ook trots om een KLJ’er te zijn. Zoals ik in dit interview uren over boomverzorging kan praten, zo kan ik met mijn collega’s uren praten over de KLJ. Zij staan dan versteld dat ik als vrijwilliger een week lang een cursus begeleid. Mijn tip voor iedereen is dus: grijp met beide handen wat KLJ je te bieden heeft.”

12 Jaarthema 2021-2022 end, of streven samen naar een gemeenschappelijke droom, zoals een zoals het landjuweel (het tweejaarlijks nationaal sportfeest) winnen. Tijdens hun KLJ-tijd leren kinderen en jongeren hun talenten, sterktes én zwaktes kennen. Dankzij KLJ gaan veel jongeren zelfverzekerd het volwassen leven tegemoet. KLJ’ers en oud-leden voelen zich sterk verbonden met KLJ en met de afdeling waarin ze zijn opgegroeid. Ze zijn trots op de manier waarop ze in het leven staan en op de manier waarop KLJ daaraan heeft bijgedragen. EEN BLIK ACHTER DE SCHERMEN

ls KLJ’er heb je herinneringen aan KLJ-momenten die je nooit zal vergeten. Daarnaast ontwikkel je bij een jeugdbeweging verschillende waarden, talenten en kwaliteiten die je altijd zal kunnen blijven gebruiken. KLJ’er ben én blijf je, en dat willen we een jaar lang benadrukken met ons gloednieuwe jaarthema ‘KLJ, da’s voor ’t leven’. WAT HOUDT HET JAARTHEMA IN? Bij KLJ leer je met elkaar omgaan, elkaars wensen respecteren en elkaar iets gunnen. Dat gebeurt bij de activiteiten, bij de organisatie van een evenement, bij de verdeling van bestuursfuncties en nog zoveel meer. De kinderen en jonge-

KLJ’ers ontdekken samen grenzen, verleggen die en leren waar hun limieten liggen. Ze ontdekken dat ze in groep meer kunnen bereiken dan alleen, en leren de waarden en normen van elkaar en de maatschappij kennen.

Het jaarthema wordt steeds door en voor KLJ’ers gemaakt. Acht KLJ’ers van over heel Vlaanderen werkten samen om het aanbod van dit jaarthema tot in de puntjes uit te werken. Ze bedachten de visie en slogan achter het jaarthema, deden een fotoshoot voor de jaarthema-affiche, stelden een ledenwervingscampagne op en werkten voor elke leeftijdsgroep een activiteit uit. Maar zijn die vrijwilligers ook wel écht KLJ’ers voor het leven? We vragen het even na.

Leiding krijgt de kans om op jonge leeftijd verantwoordelijkheid te dragen en leert daarmee omgaan. De jongeren komen in aanraking met administratieve taken, maar ook met facetten van het volwassen en professionele leven. Ze werken samen aan een doel, zoals een geslaagd feestweek-

Waarom kwam je bij de werkgroep Jaarthema? Marie Vernemmen (24): “Als lid vond ik de thema’s en activiteiten op de KLJ altijd geweldig, dus besloot ik leiding te worden zodra ik kon. Al snel werd ik ook vrijwilliger bij KLJ Oost-Vlaanderen. Vorig jaar stopte ik als leiding, maar de

ren zijn er voor elkaar, vangen elkaar op en bieden de nodige ondersteuning. Op die manier ontstaan al snel vriendschappen voor het leven.

goesting om nog iets te betekenen voor KLJ was nog niet weg. Ik werkte al mee aan de voorbereidingen van het vorige jaarthema en voelde dat ik in die werkgroep op mijn plaats zat. Ik kon mijn creativiteit helemaal zijn gang laten gaan. De toffe, enthousiaste mensen in het team maakten het engagement helemaal af. Ik ben nog steeds blij dat ik lid ben van deze werkgroep.” Wat is je mooiste KLJ-herinnering? Arne Baeyens (29): “Op kamp was ik eens ’s nachts, in de gietende regen, greppels aan het graven met de andere leiding. Verschillende bliksemschichten lichtten de hemel op. Het was een prachtig schouwspel. Er heerste toen een enorm samenhorigheidsgevoel onder de leiding. Die samenhorigheid waardeer ik nog steeds.” Waarom ben jij een KLJ’er voor het leven? Louise Josten (29): “Ik heb een geweldige tijd beleefd bij KLJ Vlimmeren, als lid en als leiding. Op lokaal niveau ben ik niet meer actief, maar op bovenlokaal niveau kan je me vinden in twee werkgroepen. Daardoor kom ik nog vaak in aanraking met het KLJ-gevoel, wat ik superfijn vind. Het geeft me ook een boost om actief te blijven bij KLJ.”

Wat vond je het leukste: lid of leiding zijn? Maudi Rajewski (20): “Dat is een moeilijke keuze, maar ik kies voor leiding zijn. De sfeer in de leidingsgroep is net iets anders dan in een ledengroep. Ik kan er bovendien mijn creatieve kant tonen. Als leiding stel je ook een bepaald voorbeeld voor je leden en je ziet ze groeien tijdens het werkjaar. Dat is mooi om te zien.”

Wat is het mooiste KLJ-moment van het jaar? Nadja Peerlings (22): “Dat is ongetwijfeld het kamp. Ik krijg er altijd het gevoel dat we allemaal familie zijn. In plaats van heimwee op kamp, hebben we allemaal heimwee na het kamp.” (lacht) Wat leerde je bij KLJ? Jonathan Bolsens (24): “Eerst leerde ik in groep spelen en omgaan met leeftijdgenoten. Later leerde ik leiding geven en in groep dingen te bereiken, te discussiëren, tot compromissen te komen en verantwoordelijkheid te nemen.

KLJ heeft me doen ontdekken waar mijn talenten en interesses liggen.” Waar ben jij mede-KLJ’ers dankbaar voor? Ayla Van Damme (19): “Voor alle mooie herinneringen die we samen hebben gemaakt. Mijn mede-KLJ’ers kunnen altijd een lach op mijn gezicht toveren. Ik ben ze ook heel dankbaar voor de steun die ze gaven wanneer ik even een moeilijk moment had, en voor alles wat ze mij hebben bijgeleerd doorheen de jaren.”

Naar welk KLJ-moment kijk je uit? Charlotte Taghon (19): “Elk jaar op kamp zijn er nieuwe avonturen en belevenissen die ik voor de rest van mijn leven onthoud. Een kamp brengt mensen dichter bij elkaar. Je leert zowel jezelf als andere KLJ’ers beter kennen. En het lekkere kampeten is natuurlijk ook mooi meegenomen.” (lacht)

14 EEN DAG IN HET LEVEN VAN

Tekst Jonas Smeulders / Foto Lise De Maerteleire

Een dag ...

11u1

Op het Landjuweel in Wiekevorst

12u3 Het Landjuweel, dat zijn de tweejaarlijkse nationale kampioenschappen van de KLJ-sporten. Eind augustus vond de 29ste editie plaats in Wiekevorst. Ruim 2.000 jongeren uit 54 verschillende KLJ-afdelingen zakten af naar het Antwerpse dorpje en zetten hun beste beentje voor, want ze wilden allemaal de meest prestigieuze KLJ-prijzen winnen. Onze reporter ging op pad en snoof de sfeer ter plaatse op.

en hele zomer lang worden er in verschillende regio’s sportfeesten georganiseerd, maar vandaag zakken KLJ’ers uit heel Vlaanderen af naar één plaats. Je merkt dan ook aan alles dat vandaag het Landjuweel plaatsvindt, het grote tweejaarlijkse nationaal sportfeest van KLJ. Voor veel KLJ’ers is deze dag het toppunt van de sportzomer, want wie vandaag een prijs wint, is

07u00

eigenlijk Belgisch kampioen vendelen, wimpelen, dansen, touwtrekken of piramide bouwen. Toch ziet dit Landjuweel er iets anders uit dan de vorige. Daar zit het coronavirus uiteraard voor iets tussen. Elke afdeling krijgt een eigen vak op het terrein toegewezen. In dat vak en in de ringen waar er gesport wordt, mogen de

mondmaskers even af, maar op andere plaatsen moeten ze wel gedragen worden. Ook toeschouwers zijn welkom, maar zij mogen zich niet tussen de deelnemers mengen. De deelnemers laten het niet aan hun hart komen, zij zijn al lang blij dat ze weer kunnen sporten. Van ’s morgens vroeg tot in de late namiddag zet iedereen zijn beste beentje voor. Vendels vliegen in de lucht, bekers worden uitgereikt en er wordt op talloze plaatsen gejuicht en gelachen. Iedereen geniet en droomt nu al van het volgende Landjuweel in Lichtervelde.

08u00 Eerste KLJ’ers komen aan

Bussen en auto’s komen aangereden, jongeren komen met kleine oogjes uit een tent vanop de camping gekropen en een massa KLJ’ers palmt een groot terrein van wel 15 hectare in.

De sporten gaan van start

De deelnemers begeven zich naar de ringen (afgebakende stukjes grond) om hun vaardigheden te tonen voor een jury. Zo komt elke afdeling deze voormiddag aan bod in de verschillende disciplines.

Finales worden afgewerkt

12u00

Iedereen kijkt vol spanning op zijn gsm, waar de resultaten per ring bekend raken. De beste afdelingen per discipline mogen het nu opnemen in de finales. De jury kijkt met een streng oog toe, want alleen de allerstrafsten zullen winnen.

11u15

Tijd voor wat krachtvoer

De magen beginnen ondertussen wat te grommen, tijd dus voor een stevige maaltijd! Op het terrein staan heel wat eetstandjes. Voor ieder is er dus wat wils.

Uitleven op de springkastelen

12u30

Wie vandaag nog wat energie op overschot heeft, kan zich ook uitleven op verschillende springkastelen. De jongens van KLJ Lier Zuid amuseerden zich alvast rot.

Het namiddagprogramma begint

De toeschouwers stromen vanaf de middag binnen. Zij komen voor de demonstraties, want in de namiddag mogen de beste afdelingen van de voormiddag hun kunsten nog eens tonen op het grote middenplein.

De K van Kippenvel

Voor de demonstraties van start gaan, is er eerst nog een gezamenlijk K-moment. De grootste en de kleinste KLJ’er van elke deelnemende afdeling worden verzameld. In een grote cirkel en in elkaars nek wapperen ze met de verschillende kleurrijke vlaggen.

14u10

14u00

KLJ Wiekevorst steelt de show

KLJ Wiekevorst komt als eerste het middenplein op. Zij hebben een heuse openingsshow uitgewerkt waaraan al hun KLJ’ers deelnemen. Het is een waar spektakel. Na afloop vallen ze elkaar allemaal in de armen.

15u00

14u20

Demonstreren, demonstreren, demonstreren

Na de openingsshow wordt er weer hard gevendeld, gewimpeld, gedanst, piramides gebouwd en getrouwtrekt op het grote middenplein. Één ding is duidelijk: hier worden prachtprestaties neergezet.

Wij zijn nationaal kampioen!

Wat een spanning en suspense. De mannen van KLJ Wetteren winnen een beker in een van de vendelreeksen, en dat al voor het tweede Landjuweel op rij!

Moe, maar voldaan

De laatste muziektonen galmen door de boxen. Het Landjuweel zit er weer op. Tot binnen twee jaar!

18u30

17u30

16 16 AMIR BACHROURI

Voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad

Amir Bachrouri

over het belang van jeugdwerk

17 Tekst Igor Bulcke / Foto Jonas Smeulders

“De nood en motivatie om iets te doen zijn groter dan ooit” “We komen uit een dipje, maar de motivatie is er nog.” Als voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad weet Amir Bachrouri (18) perfect hoe moeilijk de coronacrisis was voor jongeren en het jeugdwerk. Toch zijn er ook mooie vooruitzichten, want voor hem was corona het momentum om te bewijzen dat jongeren iets in de pap te brokken hebben.

et achttien levensjaren is Amir Bachrouri de jongste voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad ooit. Hij vertegenwoordigt de stem van de jeugd in televisieprogramma’s en bij politici, want die Vlaamse Jeugdraad mag zichzelf de officiële adviesraad voor de Vlaamse regering noemen voor alles wat te maken heeft met kinderen, jongeren en jeugdwerk. Amir heeft geen gebrek aan passie en ambitie, maar een jaar geleden had hij het voorzitterschap nog niet voor ogen en kon je hem vooral vinden in het open jeugdwerk in Antwerpen. “Ik begon mijn engagement in het jeugdwerk vanuit een zekere nood. Wij hadden geen jeugdhuis of jeugdwerking in onze buurt en hebben lang geijverd om er toch eentje te krijgen. Zo leerde ik dat een stem hebben belangrijk is. Nadat ik mij in de eerste lockdown kwaad had gemaakt en een opiniestuk schreef, ging de bal pas echt aan het rollen”, zegt hij. “Mensen begonnen me verschillende organisaties en werkingen voor te stellen die aandacht geven aan jongeren met een mening. Zo heb ik ook

de Vlaamse Jeugdraad leren kennen.” Eigenlijk stelde Amir zich kandidaat als jongerenadviseur, maar dat draaide anders uit. “Er werd gevraagd wie voorzitter wilde worden van de raad. Samen met enkele andere adviseurs stelde ik me kandidaat en na de verkiezingen in januari kwam ik als winnaar uit de bus.”

“Het jeugdwerk kan het onderwijs niet vervangen en omgekeerd geldt hetzelfde”

Spanning in de studio Amir nam een bliksemstart als voorzitter. Van de ene op de andere dag werd hij de woordvoerder van alle Vlaamse jongeren, inclusief interviews en media-aandacht. “Toen ik voor de eerste keer in een televisiestudio kwam, was dat met knikkende knieën. Zulke opnames lijken misschien cool, maar ik hoopte vooral dat het snel voorbij was. Ook de eerste interviews waren moeilijk – zeker de korte – maar gaandeweg leer je daarmee omgaan. Nu voel ik me meer op mijn gemak bij mensen die ik niet ken. Een tijdje geleden debatteerde ik in het tv-programma Terzake met viroloog Marc Van Ranst. We hadden allebei onze eigen visie, maar door de ervaring die ik had opgebouwd, ging het debat heel vlot.” Dat velen Amir op zijn jonge leeftijd wijzen, vindt hij best grappig. “Ouderen hebben waarschijnlijk een bredere kennis dan jongeren, en toch hoor ik vaak verhalen van dertienjarige jongeren die al meer hebben bereikt dan mensen van vijfentwintig. In mijn ogen is leeftijd nooit een factor geweest waarmee ik rekening moest houden.” Soms speelt zijn jonge leeftijd zelfs in zijn voordeel. “Mensen hebben lagere verwachtingen. Politici zijn vaak verbaasd als ze merken dat jongeren toch iets durven te zeggen. Ze appreciëren

18 18

het trouwens dat we ze niet via duizend omwegen proberen te paaien, maar direct zijn. Ze beseffen dat ze serieuze gesprekspartners voor zich hebben zitten.” Praten met jongeren “Corona was het momentum om te laten zien dat jongeren iets in de pap te brokken hebben. Ook op het vlak van mentaal welzijn zijn jongeren meer op de voorgrond getreden”, zegt Amir. Toch zijn er nog enkele werkpunten, volgens hem. “Er wordt nog te vaak óver jongeren gesproken in plaats van mét hen. We zijn het ondertussen ook wel beu dat alles om corona draait en dat er geen aandacht is voor andere grotere thema’s, zoals het klimaat en gelijke kansen. Er zijn grote uitdagingen in het post-coronatijdperk, dus ik hoop dat we snel

iets kunnen doen en steentjes kunnen verleggen.” Amir hoopt ook dat er opnieuw een proactieve houding aangenomen kan worden. “Nu beslissen politici vaak iets zonder vooraf met jongeren te spreken. Achteraf moeten ze dan toegeven dat hun idee toch niet ideaal was. Daarom willen we opnieuw zelf met ideeën komen en daarnaar uitkijken.” Volgens Amir spelen jongerenorganisaties daarin een grote rol. “Op beleidsvlak zijn er dingen die politici theoretisch wel willen, maar die moeilijk om te zetten zijn in de praktijk of

waar geen draagvlak voor is. Theorie en praktijk zijn twee verschillende werelden. Jongerenorganisaties kunnen direct zeggen waar het op staat in het dagelijkse leven, waardoor we sneller aan de alarmbellen kunnen trekken.” Bijleren door het jeugdwerk Daar stoppen de voordelen van jongerenorganisaties niet. “Actief zijn in het jeugdwerk scherpt bepaalde competenties aan die je nergens anders ten volle kan ontwikkelen”, zegt Amir. “Vaak bouw je er onbewust ervaringen op. Een animatorattest staat natuurlijk mooi op je cv, maar er zijn heel wat skills die je onbewust verwerft. Zo leer je bijvoorbeeld heel goed te organiseren, de leiding te nemen of de handen uit de mouwen te steken. Je hebt die skills misschien niet letterlijk op je cv staan, maar je kan ze wel mondeling toelichten tijdens een sollicitatiegesprek.”

“Ik ben graag bezig, maar

wil ook van het leven kunnen genieten”

Amir bekijkt het jeugdwerk ook als een perfecte aanvulling voor het onderwijs. “Het onderwijs ziet alles in hokjes en is vrij zwart-wit. Jeugdwerk mag dan wel gericht zijn op je vrije tijd, toch heeft het ook een ernstige insteek. Jeugdwerk leerde mij veel over de maatschappij. Het blijft wel een enen-verhaal: het jeugdwerk kan het onderwijs niet vervangen en omgekeerd geldt hetzelfde. De mix van beide zorgt er juist voor dat je als persoon rijker wordt en bijleert.” Het bewijs daarvoor ziet Amir nog elke dag in de straten van Antwerpen. “Hier in Borgerhout zijn er zo veel organisaties die werken aan sociaal wonen, intersectionaliteit, klimaat, et cetera. Ze plukken jongeren letterlijk van de straat en zetten ze in een lokaal waar ze een uitlaatklep hebben. Zo kan je mensen uit de criminaliteit houden.” Meer engagement Dat het jeugdwerk lange tijd niet op volle toeren kon draaien door de coronacrisis, is

volgens Amir niet noodzakelijk een probleem. “Vrijwilligers hebben bij momenten gevloekt, dat wel. Er is een dipje geweest, maar de nood en motivatie om iets te doen is groter dan ooit. Je kan niet zeggen dat er door de crisis minder vrijwilligers zijn: er zijn nu juist veel jongeren die extra willen genieten en zich dus vrijwillig engageren. Via het jeugdwerk kunnen we bovendien ook jongeren bereiken die in het onderwijs door de mazen van het net zijn geglipt.”

jong en wil ik genieten van het leven.”

Toch zal het jeugdwerk ook veranderen door de crisis. “Het zal belangrijk zijn om bepaalde zaken gewoon online te blijven doen, zoals presentaties op animatorcursussen. Het is misschien een idee om het online gedeelte voor de voormiddag te houden en in de namiddag samen fysieke spelletjes te doen.” Amir benadrukt wel dat men moet kijken wat haalbaar is en wat niet. “Alle activiteiten online organiseren is moeilijk. Bepaalde dingen, zoals werken met kansarme kinderen en jongeren, kan je niet anders dan fysiek doen. Die kinderen hebben vaak geen pc of stabiele internetverbinding.”

En wat daarna? Dat is voorlopig onduidelijk. “Momenteel studeer ik rechten. De kans dat ik professioneel voetballer of arts wordt, is dus klein. Toch heb ik niet de ambitie om advocaat of magistraat te worden. Ik laat de toekomst op me afkomen en stress nu nog niet over waar ik binnen tien jaar wil staan.”

Over tien jaar Het mandaat van Amir bij de Vlaamse Jeugdraad loopt nog twee jaar en een half. Als voorzitter wil hij nog hard werken rond thema’s als klimaat, welzijn en relaties tussen politie en jongeren in een grootstedelijke context. Intussen blijft hij ook actief in andere organisaties. “Ik ben graag bezig. Aan de andere kant ben ik ook nog

Amir is alvast van plan om zijn voorzitterschap niet onopgemerkt voorbij te laten gaan. “Ik heb niet één stokpaardje waar ik alles op inzet, maar ik wil focussen op verschillende thema’s die in elkaar overvloeien. Wat dat allemaal is, weet ik nog niet. Aan het einde van mijn mandaat zullen we zien wat we met de Vlaamse Jeugdraad hebben kunnen bereiken.”

Stien Vandenput verzamelt herinneringen aan haar sjaaltje

“Ik heb al zes jaarthemabandjes”

Mijn je sjaalt : t g e we 177 gram

Stien Vandenput (17) is al zes jaar lid van KLJ Vissenaken. Het afgelopen jaar werd ze opgeleid en begeleid om leiding te worden. Haar sjaaltje hangt dan ook al vol met allerlei mooie herinneringen. Ze hoopt dat er daar nog veel mogen bijkomen. Fluitje “Ik toon je het fluitje omdat ik tijdens het afgelopen jaar Aspi was. In die groep word je opgeleid tot leiding. Ik moest een aantal activiteiten geven aan de 6tot 9-jarigen en de 9- tot 12-jarigen. Ook voor het kamp moest ik enkele activiteiten voorbereiden. Dat vond ik supertof.”

A k to V aa w ge

Jaarthemabandjes “Elk jaar op kamp krijgen we een bandje van het KLJ-jaarthema als aandenken aan het voorbije jaar. Mijn eerste bandje is dat van het jaar 2015-2016, toen ik lid werd van KLJ. Mijn laatste bandje is dat van het jaarthema ‘Laat het knallen’.

W on b in ce fu ve h

Vendeltekens “Op kamp krijg je een vendelteken om te weten bij welke vendel je zit. Tijdens het kamp doe je dan in die groep taakjes. Op mijn eerste kamp kreeg ik een spookje. Ik vond het toen best eng om op kamp te gaan, want ik kende de groep nog niet goed. Uiteindelijk werd het een supertof kamp.” Knutselwerkjes “Op kamp maken we soms salamanders met strijkparels en touw of macramébandjes. Bij de +9 deden we dat als volwaardige activiteit, bij de +12 gewoon in onze vrije tijd. Ik vind het leuk om die salamanders aan mijn sjaaltje te hangen. Het zorgt voor wat variatie.”

D en

Kampaandenkens “Naast het jaarthemabandje krijgen we aan het einde van elk kamp nog een ander aandenken. Het kamp van 2020 vond ik het leukste, ondanks alle coronamaatregelen die toen golden. Het was ook mijn laatste kamp als gewoon lid.” Wil jij met jouw sjaaltje in de volgende Hélaba komen? Stuur dan een mailtje naar helaba@klj.be.

S d K m en w b

W vo in “g b k m

NEEN, we zijn nog lang niet klaar … en we willen dat nu eens van de daken schreeuwen

Al meer dan dertig jaar zorgen wij voor kinderen met kanker. Sommige van onze projecten lopen al bijna even lang en toch blijven ze nog altijd actueel en nodig, elke dag, in gans Vlaanderen. Maar er zijn ook nieuwe uitdagingen, gekoppeld aan nieuwe therapieën of aan onze leefwereld van vandaag, wij evolueren mee met de noden van onze kinderen en gezinnen en proberen die in te vullen. We beseffen echter wel dat we meer moeten vertellen over onszelf en niet discreet in de coulissen blijven, zoals we bijna altijd deden. We moeten jullie – onze enige bron van inkomsten - meer informeren over wat we doen met die centen. We organiseren immers geen grootscheepse crowdfunding of sms-acties, we komen liever niet met spectaculaire verhalen in de krant of op tv, we maken geen misbaar, we doen het gewoon…elke keer weer, in stilte. Daarom willen we toch nog even vertellen waar we voor staan en beginnen graag met de jongste projecten… SuperKrachtig-Lekker – enkele jaren geleden opgezet door een bezorgde mama is het nieuwste project onder de Kinderkankefonds paraplu. Men beseft het misschien niet, maar chemo beïnvloedt ook bij kinderen de eetlust en smaak en dat leidt dikwijls tot ondervoeding bij onze patiëntjes. KKF wil dat probleem op een wetenschappelijke manier in kaart brengen en er tegelijkertijd wat aan doen. We organiseren kookmomenten met de kinderen waar lekkere voedzame dingen spelenderwijs worden klaargemaakt. We investeren in betere eet-beleving zodat onze kinderen weer “goesting” krijgen en naast hun therapie toch ook de nodige bouwstenen aangereikt krijgen. We willen daarom op de kinderkankerafdeling ook investeren in een gezellige ruimte met een leuke grote keuken waar de ouders elkaar ook

kunnen ontmoeten en waar vooral onze kinderen hun voedingspatroon kunnen bijtimmeren en er zich nog bij amuseren ook. Residentie Koester – is van start gegaan in november 2020 in de buurt van het Gentse UZ. We bieden er overnachtingsmogelijkheid in moderne, huiselijke appartementen aan families met een kind in ambulante behandeling die – om verschillende redenen - niet tussen twee behandelingen naar huis kunnen. Een warme, gezellige en comfortabele “thuis” dicht bij het ziekenhuis. Sinds november bijna doorlopend bezet. Studio Nona – ontstaan uit een idee van zeer betrokken ouders. Hoe houd je dat kind, dat maanden thuis is in behandeling of palliatief, nog bezig? Hoe zorgen we even voor afwisseling of een hoogtepunt ? Wij zorgen met professionele mensen voor aangepaste ontspanning op maat van het kind, bij dat kind thuis… Zo hebben de ouders even vrij en doorbreken we de sleur. En dan zijn er nog al die andere acties en projecten, de thuiszorg en het extra personeel, het wetenschappelijk werk dat we sponsoren of de artsen in opleiding waarvoor we de kosten dragen. De Belgische of Europese onderzoeksprojecten waar we aan deelnemen… je kan het allemaal nalezen op onze website : www.kinderkankerfonds.be. Daarvoor hebben we jouw hulp nog altijd nodig!

Meer info voor jou, je bedrijf of je organisatie via: www.kinderkankerfonds.be – 09.4300110 Wil je ons meteen helpen? BE31 2850 3053 8255 Giften vanaf € 40 zijn fiscaal aftrekbaar

22 KLJ-ERVARINGEN

Tekst Igor Bulcke / Foto Jonas Smeulders

Ben je later nog iets met je KLJ-ervaringen?

“Streepje voor als je in een jeugdbeweging hebt gezeten” In een jeugdbeweging leer je duizend-en-één dingen, maar ben je daar later ook iets mee? “Zeker en vast”, zegt Ellen Albrechts van de VDAB. “Zulke mensen staan meer open voor diversiteit, denken oplossingsgerichter en panikeren minder snel.” Ook KLJ’ster en instructrice Sarah De Coensel en onderzoeker Bert Wastijn zien positieve effecten op jobkansen en mentaal welzijn.

se arbeidsbemiddelingsdienst VDAB. “Ik ben bijvoorbeeld flexibel omdat ik als hoofdleiding van hier naar daar moest lopen op kamp. Als jonge schoolverlater kan je die competenties zeker in de verf zetten tijdens een zoektocht naar een job.” VAARDIGHEDEN EN COMPETENTIES Bert “In het jeugdwerk krijg je een houding mee waarin engagement vaak centraal staat”, zegt Bert Wastijn, onderzoeker in Onderwijs en Pedagogie aan de Erasmushogeschool Brussel en voormalig (hoofd)animator bij het Rode Kruis-Vlaanderen. “Die houding krijgt op elk niveau, in elke werking, in elk soort jeugdbeweging een andere invulling, maar is wel overal aanwezig.”

Ellen

“Iedereen uit een jeugdbeweging is sociaal, flexibel en kan goed in team werken”, vertelt Ellen Albrechts, strategisch accountmanager bij de Vlaam-

Welke vaardigheden ontwikkel je in een jeugdbeweging? Bert: “In het jeugdwerk kan je op verschillende manieren actief zijn. Bij de klassieke

Sarah

jeugdbeweging met een lokale werking, zoals KLJ, leer je vaardigheden als werken met kinderen, kampen organiseren, vergaderen en onderhandelen. Op het bovenlokale niveau moet je soms meer abstract denken, opleidingen geven, strategische plannen maken en vooruitdenken. Ten slotte heb je ook het internationale niveau, waar je bijvoorbeeld buitenlandse kampen organiseert. Op elk niveau verwerf je dus andere soorten vaardigheden en competenties.” Ellen: “Je ontwikkelt competenties die waardevol zijn in je loopbaan, zoals samenwerken, organiseren en verantwoordelijkheid opnemen. Mensen uit een jeugdbeweging staan ook meer open voor diversiteit, denken oplossingsgerichter en panikeren minder snel. Ze hebben daarnaast al veel dingen

“Er zijn voor elkaar: dat typeert een

jeugdbeweging” Sarah De Coensel, Instructrice bij KLJ

in de praktijk kunnen uitvoeren en testen.” Sarah: “Je leert vooral verantwoordelijkheid opnemen. Afhankelijk van je persoonlijkheid scherp je ook andere vaardigheden aan, zoals creativiteit en handigheid. Dat zijn allemaal competenties die je ook in het dagelijkse leven gebruikt.”

Zijn er vaardigheden die je alleen maar kan verwerven in een jeugdbeweging? Bert: “Het jeugdwerk biedt een context die veel opportuniteiten creëert voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen om uit te proberen en te experimenteren. Dat kan veilig door het beleid en de sterk georganiseerde vorm van het jeugdwerk in het Vlaamse landschap. Er zijn niet veel landen waar vijftien- tot zestienjarigen verantwoordelijk zijn voor een groep van twintig kinderen. In bedrijfssectoren is dat toch minder evident om te doen. We zien ook dat mensen uit een jeugdbeweging die voor het eerst ouders worden, anders in hun ouderrol stappen. We merken dat ze zich anders voorbereid voelen.” Sarah: “De samenhorigheid die typisch is voor een jeugd-

kinderen aan de slag of geeft een vorming aan toekomstige leiding. Wat lukt, doen we opnieuw en wat niet lukt, passen we aan. Er zijn wel enkele ervaringsgerichte scholen, maar de insteek is daar vaak anders.” “Het jeugdwerk is ook een plaats waar je vrijwilligerswerk kunt doen of een stage kan volgen, maar het is meer dan dat. Jeugdwerk is niet alleen de oefenplaats voor het onderwijs, het onderwijs kan ook een fijne experimenteerruimte zijn voor het jeugdwerk. Waarom zouden we niet alle leerkrachten uit het lager onderwijs een tweetal weken laten meedraaien met een hoop animatoren?” beweging, is ook opvallend. In een vriendenkring kan je die ook ervaren, maar dat is toch iets anders in een jeugdbeweging. Daar zitten mensen op wie je elk weekend vertrouwt en met wie je een gezamenlijk doel nastreeft.” Ellen: “Je merkt dat mensen die heel hun leven in een jeugdbeweging hebben gezeten een andere instelling hebben. Toch ga ik niet zeggen dat kinderen die niet in een jeugdbeweging hebben gezeten die standaard niet hebben. Dat is een beetje kort door de bocht.” Wat is het verschil met het onderwijs? Bert: “Heel wat scholen vertrekken vanuit leren en denken. Ze schenken dus eerst aandacht aan het theoretische. Het jeugdwerk daarentegen vertrekt vaak vanuit doen en experimenteren. Je gaat met

KLJ ondersteunt leiding en bestuursleden met cursussen en vormingsmomenten. Wat is daar het belang van? Bert: “Je moet als jeugdwerker vooral goed omkaderd worden. Dat kan bijvoorbeeld met animatorcursussen. Als je zo’n cursus niet gevolgd hebt, dan verwacht ik wel dat je altijd met vragen terechtkan bij de nationale en regionale ondersteu-

“Er zijn niet veel andere landen

waar zestienjarigen

verantwoordelijk zijn voor een groep van twintig kinderen”

Bert Wastijn, Onderzoeker in Onderwijs en Pedagogie

ning van de jeugdbeweging. Je mag geen enkele drempel voelen wanneer je met iets zit.” Sarah: “Als VKB’er (de instructeurs die de cursussen van KLJ begeleiden, red.) vind ik het natuurlijk fijn dat jongeren een cursus volgen. Een cursus heeft sowieso een positieve invloed op de deelnemers. De instructeurs geven heel wat tips en tricks, en de deelnemers wisselen verhalen uit van zaken die zij goed aanpakken in hun lokale afdeling. We leren dus enorm veel van elkaar. Maar evengoed zie ik dat KLJ’ers die geen cursus hebben gevolgd ook hun ding kunnen doen.” Bert: “Een (hoofd)animatorattest is enorm zinvol. Ik vind het dan ook jammer dat er momenteel weinig systemen bestaan die er, bijvoorbeeld, voor zorgen dat een animatorattest recht geeft op een vrijstelling van een vak in het hoger onderwijs.” JOBKANSEN Ze zeggen dat ervaring in het jeugdwerk altijd goed op je cv staat. Klopt dat ook echt? Bert: “Ja, het toont aan dat je engagement hebt en bepaalde skills en vaardigheden kunt hebben. Zo kan je je ook onderscheiden van anderen. Als je dan een attest als animator, hoofdanimator of instructeur hebt, dan kan je die competenties en kwalificaties gewoon zwart-op-wit aantonen. Het is niet dat anderen die vaardigheden en competenties sowieso niet hebben, maar ze zijn minder zichtbaar.”

26 26

Ellen: “Een jeugdbeweging is daarnaast iets gekend bij werkgevers. Andere schoolverlaters kunnen zeggen dat ze sociaal zijn, maar hoe gaan ze dat bewijzen? Bij een jeugdbeweging kan je voorbeelden geven, zoals: ‘ik ben sociaal omdat ik de groep trek’. Dat doet echt wel veel.” Heb je dan ook een streepje voor op mensen zonder die ervaring? Sarah: “Werkgevers weten dat je in een jeugdbeweging bepaalde vaardigheden kan leren, zoals werken in teamverband, creatief en enthousiast zijn. Ik merk zelf dat collega’s sneller naar mij komen voor creatieve zaken dan naar collega’s zonder die jeugdbewegingervaring. Dus ja, je hebt toch een streepje voor als je in een jeugdbeweging hebt gezeten.”

Bert: “Ik denk zeker dat je ervaring een voordeel is, maar het is niet de heilige graal. Het is geen vrijgeleide die ervoor zorgt dat jij een job wel krijgt en iemand anders niet, want uiteindelijk moet je het vooral waarmaken tijdens het sollicitatiegesprek. Daarnaast is ook de ene ervaring in het jeugdwerk de andere niet. Iedereen doet waar hij zin in en tijd voor heeft en leert op zijn eigen manier vaardigheden.” Ellen: “Het hangt er ook vanaf wat de werkgever verwacht. Als die zelf in een jeugdbeweging heeft gezeten, zal je dat sowieso merken en zal die daar meer belang aan hechten bij sollicitanten. Ook de job waarvoor je solliciteert, is belangrijk. Tijdens zo’n sollicitatie gaat het eigenlijk altijd over wat je in je leven doet en waar

je zelf veel belang aan hecht. Dat geeft de doorslag als de keuze moet worden gemaakt.” Wat is het verschil met een studentenjob? Bert: “Uit mijn studentenjobs heb ik ook veel geleerd, maar andere dingen. Voor zo’n job word je betaald en doe je dingen met een andere insteek en motivatie dan mensen uit het jeugdwerk. De twee kunnen dus even leerrijk zijn, maar het hangt af van wat je op dat moment het meest nodig hebt.” Sarah: “Met een studentenjob verwerf je ook bepaalde vaardigheden, maar in een jeugdbeweging leer je toch echt zelfstandig zijn. Na je studentenjob ga je naar huis, op kamp daarentegen doe je alles samen en moet je het ook allemaal zelf doen. Ook al heb je die skills

nooit aangeleerd gekregen, toch zijn ze er. Op kamp leer je die te gebruiken en kan je ze verder ontwikkelen.” MENTAAL WELZIJN Wat is het effect van een jeugdbeweging op het mentaal welzijn van kinderen en jongeren? Bert: “Ze kunnen een positieve invloed hebben. Als de leidingsgroep zorgt voor een veilige omgeving, waar mentaal welzijn een plek mag hebben en waar elk kind zichzelf mag zijn, zijn er enorm veel kansen. Helaas is dat niet altijd zo ge-

makkelijk. Net als op school zijn er plagerijen of wordt er gepest. Kinderen kunnen heel gemeen zijn en leiding ziet dat niet altijd of weet niet hoe die het kan oplossen. Jeugdbewegingen hebben wel meer kansen dan scholen om het mentaal welbevinden van kinderen en jongeren te versterken. Op school ligt de nadruk nog op het prestatiegerichte, in een jeugdbeweging hoeft dat niet.” Sarah: “In mijn leidingsgroep was er bijvoorbeeld een meisje dat zich mentaal minder voelde, maar ze kreeg de steun van andere leiding. Als ploeg ben je er altijd voor elkaar. Tijdens

“Iedereen uit een jeugdbeweging is sociaal, flexibel en kan goed in team werken” Ellen Albrechts VDAB

de coronacrisis is die steun een beetje weggevallen doordat je elkaar niet meer kon zien, maar die is er online wel dubbel zo hard geweest. Er voor elkaar zijn typeert een jeugdbeweging.”

28 28

Wist je dit… over een mensenleven? Geen enkele leeftijd is dezelfde. Als kind barst je van de energie en als oudere ben je enorm wijs. Doorheen je hele leven maak je dan ook piekmomenten mee waarop je op je allerbest bent in een bepaalde discipline. Je zal zien dat ouder worden echt niet zo erg is.

Wist je dat... … je het best een tweede taal leert als je zeven of acht jaar bent? De meeste taalkundigen zijn het erover eens dat dat gemakkelijker gaat als je nog een kind bent.

… je hersenactiviteit piekt op je achttiende? Achttienjarigen leggen namelijk het best een getalsymbooltest af. Dat is een test waarbij elk getal een symbool krijgt en proefpersonen een reeks getallen moeten omzetten in de juiste symbolen.

… vrouwen het aantrekkelijkst zijn op hun tweeëntwintigste? Althans, dat vinden mannen. Zowel mannen als vrouwen zijn pas rond hun zeventigste het meest tevreden met hun eigen lichaam.

… je fysiek het sterkst bent op je vijfentwintigste? De gemiddelde leeftijd waarop lopers een marathon uitlopen is dan weer 28 jaar.

… je botten het sterkst zijn wanneer je dertig bent? Hoe dan ook, je botten worden nadien altijd zwakker.

… je het gemakkelijkst een Nobelprijs wint rond je veertigste? Nobelprijswinnaars ronden gemiddeld rond dat levensjaar hun onderzoek af waarmee ze de prijs winnen.

… je rond je vijftigste het best kan hoofdrekenen? Je rekenvaardigheden staan dan echt op punt.

… je tussen je veertigste en zestigste het best andermans emoties kan begrijpen? Dat blijkt uit een studie waarbij proefpersonen emoties moesten raden aan de hand van een foto van iemands ogen.

… ouderen beter zijn in woordenschattesten dan jongeren? Je woordenschat blijft zich ontwikkelen tot je zeventigste. Op die leeftijd is je vocabulaire dus op zijn best.

… je sneller een beslissing neemt die een grote verandering met zich meebrengt als je een leeftijd hebt die eindigt op een 9, bijvoorbeeld 29, 39, 39 of 59? Die beslissingen kunnen positief of negatief zijn, zoals deelnemen aan een marathon of een affaire beginnen.

De playlist Elke afdeling heeft er één: de ultieme playlist waarop zij volledig uit de bol gaat. Vandaag luisteren we naar de keuze van de leden van KLJ Aalter. Zij presenteren jou de platen waarop ze de dansvloer onveilig maken.

KLJ Aalter houdt van West-Vlaamse meezingers 10 Space Raiders Eats Everything (Charlotte de Witte remix) “Deze remix van Charlotte de Witte zingen we elke keer luidkeels mee, ook al heeft het nummer geen lyrics.” 9 Everyday Rusko (Netsky Remix) “Dit nummer doet ons denken aan een legendarische editie van onze fuif enkele jaren geleden. Het liedje is dan ook hét perfecte excuus om je dansschoenen aan te trekken en helemaal los te gaan.”

8 Pakt je zak Preuteleute “Enkele jaren geleden gingen we met onze KLJ naar een zaalshow van Preuteleute, een comedy-rockband. Sindsdien zijn veel leden fan en is een KLJ-activiteit niet compleet zonder hun muziek.”

4 Reunie (Après Ski) Immer Hansi “We houden wel van après-ski en zijn dan ook al vanaf het begin grote fan van Immer Hansi. Zijn optreden in het kerstdorp in onze gemeente Aalter konden we dus niet missen.”

7 Cigaro System of a Down “Wij zijn niet vies van het zwaardere werk. Tussen alle feestmuziek door komt deze gitaarplaat van de metalband System of a Down er wel eens aan te pas.”

3 Scotty doesn’t know Lustra “Na een geslaagde filmavond tijdens het kamp van twee jaar geleden is de titelsong van de film Eurotrip blijven hangen. Sindsdien wordt dit lied op elke activiteit door iedereen meegezongen.”

6 Coca Cola Muzze en Vantorre “Deze meezinger bewijst dat je ook los kan gaan zonder alcohol, want uiteraard drinken we ook frisdrank. Soms zingen de leden dit lied uit het niets, wat dan best een grappig zicht oplevert.”

2 Het zwien O D’Javel “Als je KLJ zegt, zeg je natuurlijk ook boeren. Deze meezinger over het varken, in het West-Vlaams, kan dus zeker niet ontbreken op onze activiteiten, en al zeker niet op onze jaarlijkse barbecue.”

5 Amazing horse Jonti Picking “Bij het beluisteren van een oude cd, samengesteld door de vorige generatie KLJ’ers, bleef deze song het meest hangen. Sinds een jaar wordt het lied opnieuw volop gedraaid tijdens de activiteiten.”

1. The House of House Cherrymoon Trax “Er gaat geen enkel KLJ-feestje voorbij zonder The House of House. Dit nummer gaat al verschillende generaties mee en is zo uitgegroeid tot hét lied van onze KLJ.”

30 UIT DE OUDE DOOS

Tekst & foto Jens Gabriël

Stefanie Verstringe (34) zag haar KLJ verdwijnen

“Onze bekers en aandenkens staan nog op de zolder van mijn zus” Zou het niet zonde zijn om alle mooie KLJ-verhalen verloren te laten gaan? Daarom gaat Hélaba op pad, op zoek naar verhalen uit de oude doos. Zo komen we terecht bij Stefanie Verstringe (34). Zij is oud-leiding bij KLJ Eeklo, een afdeling die niet meer bestaat sinds 2015. Draagt zij KLJ nog altijd een warm hart toe? Of zijn alle herinneringen verdwenen?

oor een huisbezoek van de toenmalige leiding leerde Stefanie de KLJ van Eeklo kennen. “Ik was tien jaar toen ze mij vroegen om in de KLJ te komen. Dat leek me wel een tof idee. Samen met mijn zus ging ik naar een activiteit en we waren direct verkocht”, zegt Stefanie. “Later ben ik leiding geworden en nam ik de ledenadministratie en de verjaardagskaartjes voor mijn rekening. Die ledenadministratie gebeurde nog op papier en was best ingewikkeld, want je moest alles goed natellen en het was een uitdaging om alle gegevens van leden te pakken te krijgen. Toen ik begon te werken en dat niet meer kon combineren met KLJ, stopte ik. Het was een mooi afscheid, waarbij ik een fotocollage en een bedankingsetentje kreeg. De leiding na mij heeft zo’n mooi afscheid niet meer gekregen: ze zijn abrupt moeten stoppen en werden nooit deftig bedankt voor hun engagement. Dat vind ik jammer.”

Geen nieuwe leiding “KLJ Eeklo was een afdeling met twee leeftijdsgroepen: eentje voor de -16 en eentje voor de +16”, legt Stefanie uit. “Op zondagmiddag kwam de -16 samen, op vrijdagavond de +16. Elke groep had twee activiteiten per maand. In de zomer gingen de jongens en de meisjes apart op kamp en organiseerden we een feestweekend, twee fuiven en een barbecue. Een sportfeest stond toen ook op de planning. Al die evenementen vroegen enorm veel werk, maar we kon-

den rekenen op iedereen van de bestuursploeg.” “Jammer genoeg zagen we elk jaar ons ledenaantal dalen. Toch viel het totale aantal leden goed mee en konden we nog leuke activiteiten organiseren. Nieuwe leiding vinden om de oude op te volgen was wel een groot probleem. Samen met KLJ Nationaal probeerden we nieuwe leden en leiding te werven, maar in Eeklo zijn er nog drie andere, grote jeugdbewegingen. Er was dus enorm veel concurrentie. Daardoor stopte de afdeling in 2015 uiteindelijk ook te bestaan.”

Leeg lokaal

“Elke zomer ga ik samen met enkele

KLJ-vriendinnen nog naar een sportfeest”

“Heel wat leden en leiding trokken daarna naar andere KLJ’s in de buurt, onder andere om deel te nemen aan de sportfeesten, want dat was ook een van onze activiteiten. Onze lokalen waren van de stad en moesten volledig leeggemaakt worden toen we ermee stopten. Dat vond ik heel erg”, gaat Stefanie verder. “Het KLJ-lokaal waar je zoveel herinneringen gemaakt hebt, was leeg. We hebben veel weggegooid, maar zeker niet alles. Al onze sportfeestbekers, wimpels en vendels staan nog op de zolder van mijn zus. Ook mijn man gebruikt zijn KLJ-trui nog vaak om in te werken. Die truien zijn dus echt een goede investering geweest!”

Babyborrels en sportfeesten “De KLJ’ers uit mijn tijd hoor ik nog en daar ben ik blij om. We zijn bevriend op sociale media en weten zo nog wat er in elkaars leven gebeurt. Toch verwatert de band met enkelen omdat je voortstudeert, begint te werken of verhuist. Nu spreek ik nog regelmatig af met mijn zus en twee KLJ-vriendinnen die ook zussen zijn. Met ons vieren gaan we elke zomer naar een sportfeest kijken. En vaak worden we uitgenodigd op babyborrels van mensen van vroeger. Dan komen de verhalen van op de KLJ al snel naar boven.“ Stefanie heeft zelf twee kinderen – eentje van vier en eentje van één jaar. “Ik woon niet meer in Eeklo, maar ik zou het wel fijn vinden als mijn kinderen naar de plaatselijke KLJ gaan. Hier kunnen ze al lid worden vanaf hun zesde. Mijn kinderen afzetten aan het lokaal, daar kijk ik naar uit.”

32 KLJ-VERHALEN

Tekst Jonas Smeulders

Van tattoo tot eerste lief: de jeugdbeweging is een blijver in het leven van deze KLJ’ers

KLJ-verhalen voor het leven Eens je door KLJ gebeten bent, raak je er niet meer van verlost. Sommigen maken er vrienden voor het leven, anderen ontmoeten er hun lief en stichten vervolgens een heuse KLJ-familie. Van KLJ-tattoo tot een vaste job in ons kantoor in Leuven: deze KLJ’ers dragen de leukste jeugdbeweging van het land in hun hart.

“KLJ-tattoo als herinnering aan een onvergetelijke tijd” Fenna Pauwels (32) van KLJ Tiekakewa vereeuwigde het KLJ-logo op haar lichaam. “Ik heb een KLJ-tattoo op mijn linkerzij, van vijf à zes centimeter groot”, legt Fenna uit. “Doordat het logo niet ingekleurd is, deed het geen pijn toen hij gezet werd.” De tattoo was geen impulsieve beslissing, maar kwam er wel door een KLJ-activiteit. “Ik werd lid op mijn zestiende, was daarna tien jaar leiding en ook nu nog ben ik ingeschreven als lid, al doe ik niet meer alle activiteiten mee. In die KLJ-jaren leerde ik er al mijn vrienden en mijn lief – met wie ik ondertussen al dertien jaar samen ben – kennen. De KLJ is een speciale plaats voor mij, dus het idee van zo’n tattoo speelde al langer in mijn hoofd. Zo’n zes

jaar geleden besloot ik om het echt te doen. Ik maakte met de toenmalige leidingsploeg een spel dat gebaseerd was op het tv-programma Schalkse Ruiters. We bedachten enkele situaties en de leden moesten raden of die situaties echt hadden plaatsgevonden of niet. Zo gingen we bijvoorbeeld wandelen met iemands hond, zonder dat die persoon het wist. Ik liet de tattoo zetten, want ik ging ervanuit dat niemand zou geloven dat dat verhaal echt zou zijn. Als bij wonder waren er toch enkele leden die het juiste antwoord gaven, maar iedereen riep ‘Oh my God, heb je dat écht gedaan?’” Fenna heeft geen spijt van de tattoo. “Mijn jaren bij de KLJ zijn de beste van mijn leven. Als leiding steek je veel tijd in je afdeling, maar je haalt er enorm veel voldoening uit. Mijn leven zou er volledig anders hebben uitgezien zonder de jeugdbeweging. Ik ben ook fier op mijn afdeling. Als ik de foto’s van activiteiten en kamp zie, vind ik dat de leiding het uitstekend blijft doen.” “Een lief in de KLJ heeft zo zijn voordelen” Soms doet KLJ de harten ook sneller slaan. Zo vonden Laura Van Paepeghem (26) én haar tweelingbroer Remi (26) hun lief bij KLJ Moorsel. Laura is ondertussen al vier jaar en half samen met Eneas De Vuyst (23) en Remi is zeven jaar samen met Silke De Naeyer (25), die òòk een tweelingzus heeft. Toch kennen de KLJ’ers elkaar al veel langer, want ze zijn al sinds de lagere school lid van dezelfde afdeling. Toch sprong

“Ook werken voor KLJ is erfelijk”

de vonk bij beide koppels pas over toen ze samen in de leiding stonden. “Bij Silke en mij gebeurde dat tijdens een kamp waar we samen verantwoordelijk waren voor een leeftijdsgroep”, vertelt Remi. “We lachten veel en maakten plezier samen. Na het kamp bleven we berichtjes sturen naar elkaar en zo gebeurde het.” “Toen we onze medeleiding vertelden dat we een koppel waren, riepen ze allemaal in koor ‘Eindelijk!’”, lacht Silke. “Dat was toch anders toen Laura en ik een koppel werden”, zegt Eneas. “Niemand geloofde het. Ik had al enkele maanden een oogje op Laura, maar zij had het maar niet door. Nadat ik dat tegen een medeleidster verteld had, was het toch met een omweg bij haar terechtgekomen.” Laura lacht: “Ik ken Eneas al heel lang, maar omdat ik drie jaar ouder ben, heb ik lang niet over een relatie met hem na-

gedacht. In mijn eerste jaar als leiding was Eneas nog een van de leden uit de leeftijdsgroep die ik begeleidde. Plots deden we bijna alles samen. We gaven samen leiding en onze vriendengroep – die vooral uit KLJ’ers bestaat – was dezelfde. Toen kwamen de gevoelens ook bij mij.” Volgens de vier KLJ’ers zijn er niet veel nadelen verbonden aan een lief in dezelfde KLJ of leidingsgroep. “Je durft misschien sneller discussiëren, maar daar blijft het bij”, zegt Remi. “En als we een familiefeest hadden, was er te weinig leiding over om nog een activiteit te geven”, lacht Silke. De vier KLJ’ers zijn inmiddels gestopt als leiding, maar dragen KLJ nog een warm hart toe. “We hebben er enorm veel geleerd en mooie vriendschappen gemaakt”, zeggen ze samen. “Ik zou het zo opnieuw doen”, sluit Remi af.

Achter de schermen werken er een 25-tal mensen voor KLJ. Zij begeleiden de lokale afdelingen, beantwoorden alle verzekeringsvragen en organiseren evenementen en cursussen op regionaal of nationaal niveau. Stuk voor stuk zijn het mensen met een groot hart voor de beweging. In sommige gezinnen lijkt het zelfs een traditie te zijn om voor KLJ te werken. Zoals bij vader en zoon Karel (63) en Sander Malfliet (29) en bij moeder en dochter Annemie De Gussem (63) en Lise De Maerteleire (29). In de jaren 80 werkten Karel en Annemie samen, nu delen Sander en Lise de werkvloer. “Ik was verantwoordelijk voor de vorming van leiding en be-

34 34

“Mijn familie is al sinds 1960 lid van dezelfde KLJ”

stuursleden”, vertelt Karel. “En Ik was ‘nationaal leidster’, wat nu voorzitter genoemd wordt”, vult Annemie aan. “Ik stuurde en coördineerde de beweging samen met een nationaal leider, want in die tijd lag de leiding altijd bij een vrouw en een man.” “Annemie was dus officieel een van mijn bazen”, zegt Karel. “Maar zoals dat in KLJ gaat, waren teamspirit en vriendschap de échte motor van de samenwerking. We werkten dus nauw samen. Het was een mooie tijd.” Sander is momenteel kwaliteitscoördinator van KLJ. Hij houdt zich voornamelijk bezig met het beleid en enkele zakelijke thema’s, zoals verzekeringen, het kasboek, de vzw-wetgeving en KLJ-lokalen. Lise

is de creatieveling, want als communicatiemedewerker beheert ze de sociale media van KLJ en zorgt ze voor de grafische vormgeving van flyers en affiches. “We zitten samen op kantoor in Leuven en zien elkaar dus regelmatig”, zegt Sander. “Het laatste anderhalf jaar volgden we samen de coronacrisis en de impact daarvan op KLJ op. Dat was een hectische tijd, maar met Sander erbij weet je dat het goedkomt”, vult Lise aan. Alle vier hebben ze ervaring als lid, leiding en werknemer van KLJ en allemaal zijn ze unaniem: “KLJ heeft ons leven vormgegeven. Zonder de jeugdbeweging en de kansen die we er gekregen hebben, zouden we nooit dezelfde persoon geweest zijn.”

Sommige families ademen KLJ. Voor hen is KLJ een levensstijl die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Kijk maar naar de familie Van der Sype in Zaffelare. “Bijna heel mijn familie heeft een KLJ-verleden”, zegt Tibo (21), hoofdleider van de plaatselijke KLJ. “Mijn oma, Maria Verslycke (73), kwam al in 1960 terecht bij de BJB van Zaffelare (Boerenjeugdbond, de voorloper van KLJ, red.) en zag de BJB in 1965 veranderen in KLJ. Mijn opa Paul (74) zat dan weer in de KLJ van Beervelde. De KLJ betekende toen heel veel voor hen, want in die tijd gingen jongeren maar tot hun veertiende naar school en moesten ze daarna constant werken op de boerderij. Door de jeugdbeweging konden ze toch eens iets anders doen. Maar ook nu nog zijn mijn grootouders betrokken bij de KLJ. Ze zijn altijd van de partij bij de evenementen en mijn

B O N

meme heeft ook de rokjes gemaakt waar de wimpeliers van KLJ Zaffelare momenteel in wimpelen.” Ook Luc (49) en Wim Van der Sype (45), de vader en nonkel van Tibo, waren in hun jongere jaren lid van KLJ. “Uiteraard was er een kleine push van mijn ouders, maar uiteindelijk zat elke land-

bouwerszoon toen in de KLJ”, zegt Luc. “Ook nu helpen we graag bij evenementen en zeggen we ons gedacht aan de keukentafel. We leggen uit hoe wij het vroeger organiseerden, maar uiteindelijk laten we de jongeren altijd zelf beslissen.” Naast Tibo en zijn broer Arno (24), zijn ook neef Joren (17)

B 15% KORTING O N KOM OP DAGBEZOEK MET

Bij aankoop van 1 tot max. 4 dagtickets voor ZOO Antwerpen of ZOO Planckendael aan standaard individueel tarief. Niet inwisselbaar in speciën, niet cumuleerbaar met andere acties, promoties of voordelen. Niet geldig op tickets voor de lichtfestivals. Kopieën worden niet aanvaard. Niet geldig op eerder aangekochte dagtickets. Geldig t/m 31/03/2022.

21HEL4B4

De code kan ook online gebruikt worden. Vul de code onder de streepjescode in bij het afrekenen in de webshop

15% KORTING

HOU DE WEBSITE IN DE GATEN VOOR UPDATES ROND DE CORONAMAATREGELEN. EEN BEZOEK MOET MOGELIJK VOORAF WORDEN GERESERVEERD.

en nicht Amber (15) de huidige generatie KLJ’ers. “Voor ons is het tof om veel bij te leren van de oudere generaties. Hun ervaring kunnen we delen met onze groep. Dat kan gaan van vendelen en evenementen organiseren tot activiteiten begeleiden”, sluit Tibo af.

36 WAT WAT JIJ WEET!

Tekst WAT WAT

Ik mis mijn oude vrienden, wat nu? Het nieuwe schooljaar is begonnen en dat brengt voor heel wat kinderen en jongeren veranderingen met zich mee. Misschien kom je in een nieuwe klas terecht, of zelfs in een nieuwe school. Daardoor verlies je enkele oude klasgenoten uit het oog. Maar wat als je hen begint te missen?

et is heel normaal als je vrienden van de lagere of middelbare school mist. Je hebt jarenlang zowat elke dag doorgebracht met dezelfde mensen in dezelfde klas. Sommigen zijn je beste vrienden geworden. Anderen vind je niet eens zo leuk, maar ze zijn wel vertrouwd. Het was een voorspelbare wereld. Je wist van iedere dag hoe die er zou uitzien. Je wist van elke klasgenoot hoe die zich zou gedragen en je kende je eigen plaatsje binnen de klasgroep. En dan komt die grote overgang. Je gaat naar de middelbare school, het hoger onderwijs of je gaat werken. Alles is nieuw en spannend. Onzeker, maar ook vol kansen. Misschien gaan er enkele vrienden mee naar die nieuwe school, dat maakt het iets gemakkelijker. Maar het blijft een nieuw begin. Vertrouwd geraken met

nieuwe klasgenoten, een nieuwe school, een andere dagindeling… en uitzoeken wat jouw plaatsje daarbinnen is. Jijzelf en je oude vrienden veranderen misschien ook. Het kan dat het niet meer klikt. Zo ga je om met het gemis 1. Laat het verdriet toe Het wordt hoe dan ook nooit meer zoals vroeger. En je mag daar zeker verdrietig om zijn. 2. Koester herinneringen Hopelijk hebben jullie samen een mooi overgangsritueel gehad. Bijvoorbeeld een proclamatie, een afscheidsfeest, een reis met de laatstejaars… en heb je daar mooie herinneringen aan overgehouden. Koester die herinneringen en geef ze een plaatsje. Hang die klasfoto maar uit! 3. Hou contact met je beste vrienden Probeer ook contact te houden met je beste vrienden. Dat is niet altijd gemakkelijk als jullie andere keuzes gemaakt hebben. Als je vriend bijvoorbeeld naar een andere school gaat, je vriendin in een andere stad gaat studeren, of jij gaat werken en je vriend studeert voort. Het zal niet zo intens zijn als vroeger, maar je kan elkaar

volgen op sociale media, elkaar opbellen, afspreken in het weekend… 4. Maak ook nieuwe vrienden Maak ook nieuwe vrienden. Een nieuwe school, gaan werken… Je krijgt volop de kans nieuwe mensen te ontmoeten. Het vraagt meestal wat tijd om een nieuwe vriendschap te smeden, maar geef het een kans en heb geduld. Wat als je vriend veranderd is en het niet meer klikt? In het lager of het middelbaar waren jullie jarenlang de beste vrienden. Maar sinds jullie in het middelbaar of het hoger zitten, doet je vriend(in) zo raar. En hij/zij trekt op met anderen die jij niet leuk vindt. Het is goed mogelijk dat jij en je vriend(in) ontdekken dat jullie niet zo goed meer bij elkaar passen. Dat wil niet zeggen dat jij of je vriend(in) plots ‘slechte’ mensen geworden zijn, wel dat jullie verschillend zijn. En misschien zijn die verschillen te groot geworden om nog goed overeen te komen. Misschien trekt je vriend(in) nu op met andere jongeren op wie hij/zij meer lijkt. Of hij/zij ontdekt bij hen andere kanten van zichzelf. Probeer hetzelfde te doen.

Niet iedere vriendschap moet blijven bestaan. Zoek contact met andere jongeren die meer op jou lijken. Of trek eens op met een jongere die jou iets nieuws kan leren, bijvoorbeeld leren skaten. Bestaan er ook foute vrienden? Ook vrienden die wel eens iets riskants, ongezonds of fout doen, kunnen hele goede vrienden zijn. Waar het om gaat, is dat ze je niet dwingen of verplichten om mee te doen. Zolang jij “nee” kan, mag en durft te zeggen, is het oké. Dwingen je vrienden je toch om dingen te doen die je niet wilt? Of ben ben je bang voor hen?

Dan zijn het foute vrienden. Of eigenlijk: dan zijn het geen vrienden. Probeer zo weinig mogelijk contact met hen te hebben. Vraag hulp aan een volwassene – bijvoorbeeld je ouders of een familielid – als dat niet lukt. Als je liever anoniem advies vraagt, kan je bijvoorbeeld ook chatten met Awel. Als je twijfelt of je foute vrienden hebt, vraag dan eens aan iemand die jij vertrouwt wat hij of zij ervan vindt. Deze tips werden gegeven in samenwerking met met Awel (www.awel.be), de telefonische en online luisterlijn voor kinderen en jongeren. Heb je vragen? Stel ze dan aan Awel via chat, mail, telefoon of hun forum.

Als je jong bent, zit je met 1001 vragen. En da’s helemaal oké! WAT WAT is er voor iedereen die het even niet weet. Op watwat.be vind je betrouwbare antwoorden op al je vragen en herkenbare verhalen van andere jongeren. Je vindt er ook de juiste organisaties die klaarstaan om je te helpen en naar jouw verhaal te luisteren.

38 38

Birger Dassonneville (29) besloot na het middelbaar om niet verder te studeren aan een gewone universiteit of hogeschool, wel om priester te worden. Na zijn priesteropleiding van zes jaar werd hij in januari 2020 tot priester gewijd. Met zijn 29 jaar is hij de jongste priester van het land. Maar waarom kiest iemand er op zo’n jonge leeftijd al voor om priester te worden?

Birger Dassonneville is de jongste priester van België

“Geloof kan jongeren antwoorden geven”

“T

oen ik zeven jaar was, ging ik geregeld naar de kerk met mijn mama en mijn zus”, begint Birger. “Ik was zo onder de indruk van de pastoor dat ik thuis misvieringen naspeelde. Ik wou dus geen brandweerman of politieagent zijn, zoals mijn leeftijdsgenoten toen. Het idee om priester te worden zit er dus al van jongs af aan in. Bovendien organiseerde de parochie naast de misvieringen ook nog veel andere activiteiten die mensen samenbrachten. Zo zag ik hoe geëngageerd mijn pastoor was en wat hij kon betekenen voor anderen, niet enkel op het vlak van geloof. Dat wou ik ook: ik wou ook mensen helpen.” Hoe ben je priester geworden? “Als je priester wil worden, kan je je aanmelden voor een opleiding die minstens zeven jaar duurt. Je kan het een beetje vergelijken met studeren aan een universiteit of een hogeschool. We krijgen theorievakken, filosofie en theologie en moeten daar ook examens van afleggen. Daarnaast hebben we ook heel wat praktische

vakken, zoals zangles, en in het laatste jaar moet je een heel jaar lang stage lopen. We werken een aantal weken mee op de pastorale dienst van een ziekenhuis en wonen een aantal maanden bij een pastoor op de parochie. Tijdens de vakantiemaanden doen we heel wat vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld in een ziekenhuis of op een jeugdkamp. Ik ben zelf twee zomers vrijwilliger geweest in Lourdes, het bekende bedevaartsoord in Frankrijk. Ik heb er veel geleerd en zag wat het betekende om priester te zijn voor andere mensen.” Kan iedereen priester worden? “Mannen die hun middelbare school hebben afgerond, kunnen zich inschrijven voor de priesteropleiding. Vroeger moest je verplicht Latijn gestudeerd hebben, maar nu mogen ook mensen die een meer praktische vooropleiding gevolgd hebben – zoals tuinbouw – zich aanmelden. Uiteraard moet je ook affiniteit hebben met het geloof en de kerk, dat spreekt voor zich. Voor je echt kan starten, zijn er een aantal gesprekken met de mensen die de opleiding organiseren, om te peilen naar je motivatie en wat je geloof voor je betekent. Of er daardoor ooit al iemand geweigerd is aan de opleiding, dat weet ik niet. Die gesprekken zijn uiteraard privé.” Jij bent op je achttiende gestart aan de opleiding. Zijn er nog veel jongeren die dat doen? “Vroeger was het normaal dat je direct na de middelbare school aan de opleiding begon. Tegenwoordig is dat

“Vroeger was het

normaal dat je direct na de middelbare school

aan de priesteropleiding begon. Nu is dat eerder de uitzondering dan de regel”

eerder de uitzondering dan de regel. Veel van mijn medestudenten hadden eerst al iets anders gestudeerd of zelfs al gewerkt. Zij waren dus ook heel wat ouder dan ik, dus ik was echt wel de jongste. Er was zelf een medestudent die weduwnaar is en na het overlijden van zijn vrouw besliste om priester te worden.” Hoe kijken jongeren vandaag naar het geloof? “Volgens mij is het geloof voor veel jongeren een ver-van-hunbedshow. Ik gaf een tijdje les op een middelbare school en merkte toen dat er nog maar weinig jongeren iets hebben met geloof, maar dat ze er wel voor openstaan, dat ze het geloof willen leren kennen. Er was een zekere openheid van hen uit, dus ik denk dat ze minder vooroordelen hebben over

geloof en de kerk dan enkele generaties geleden. Ik vind het onze rol – en eigenlijk van iedere gelovige – om aan jongeren te laten zien hoe mooi het geloof is. Ik ben ervan overtuigd dat geloof en godsdienst wel degelijk iets kunnen betekenen voor hen. Daarnaast denk ik ook dat geloof een antwoord kan bieden op vragen waar jongeren mee zitten, zeker na de moeilijke periode die ze achter de rug hebben. Door corona was er veel afstandsonderwijs en dus weinig contact met medestudenten. Jongeren die zich daardoor eenzaam zijn gaan voelen en vragen zijn beginnen stellen, kunnen zeker en vast ondersteuning vinden in geloof.” Hoe wil jij jongeren en jeugdbewegingen ondersteunen vanuit je geloof? “Ik vind dat het als parochie of geloofsgemeenschap een van onze taken is om er te zijn voor jonge mensen. Tegenwoordig betekent het vaak dat jeugdbewegingen hun lokalen hebben in de parochie of financiële ondersteuning krijgen, maar ik denk dat we meer moeten en kunnen doen. De eerste stap is uiteraard altijd ontmoeting: elkaar leren kennen en waarderen én de verwachtingen tegenover elkaar uitspreken. Ik denk echt dat het geloof een inspiratie en een meerwaarde kan zijn voor veel jeugdbewegingen. Paus Franciscus heeft het al dikwijls gezegd: ‘Jongeren zijn het NU van God.’ We mogen niet aan hen voorbijgaan, maar moeten naar hen luisteren, hen aanspreken en bemoedigen.”

DE K IN KLJ

Tekst Merel Wauters / Foto Jonas Smeulders

40 DE KNUTSELHOEK

Tekst & foto Whoopi Samyn

Van sok tot beste vriend De KLJ-zomer zit erop en het nieuwe schooljaar is weer begonnen. Dat betekent dat we sommige vrienden een tijdje wat minder zullen zien en andere vrienden een pak meer. Met dit eenvoudige stappenplan maak je een beste vriend die overal met je meegaat.

BENODIGDHEDEN

• 1 pluizige sok • 2 gelijke knopen • 1 extra knoop • Vulling • Naald en draad of lijmpistool • Een schaar • Een viltstift • Eventueel extra versiering

STAP 1

Leg de sok zo plat mogelijk neer, met die hiel naar boven of naar onder gericht en dus niet zijwaarts. Er zou nu een vouw bij de hiel moeten ontstaan.

STAP 2

Teken een cirkel aan het bolle uiteinde van de sok. Gebruik bijvoorbeeld een glas als patroon. Voeg bovenaan de cirkel oren toe om het silhouet van een berenhoofd te creëren. Knip vervolgens het patroon van het berenhoofd uit in de twee lagen sok. Leg de twee cirkels met oortjes op elkaar en naai ze op elkaar op de getekende lijn.

41 STAP 3

Knip daarna onderaan het hoofd een stukje stof weg zodat je opnieuw een opening creëert. Via die opening kan je het hoofd dat je nu al hebt binnenstebuiten draaien zodat alle tekenlijnen niet meer zichtbaar zijn. De voorbereidingen voor het hoofd zijn nu gemaakt. STAP 6

STAP 4

Vul de kop op en naai die dicht. Plooi ook de stukjes stof voor de armpjes over elkaar en naai die geleidelijk dicht. Vul de armpjes ondertussen ook op.

Neem nu opnieuw de sok waarin je al was beginnen met knippen. Knip de restjes stof die overblijven van het hoofd mooi af zodat je weer een min of meer rechthoekig stuk stof hebt. Knip daarna de bovenste drie centimeter van je overgebleven stuk stof af en knip dat kleine stuk in twee even grote delen. Dat worden de armpjes.

Tip: Je kan de vulling van een oude teddybeer of kussen gebruiken. Als je dat niet wilt gebruiken, dan kan je wattenbolletjes of restjes stof gebruiken om je beer mee op te vullen.

STAP 7

Vul nu het lijf op en naai de armpjes aan het lijf. Daarna kan je ook de bovenkant van het lijf dichtnaaien.

STAP 5

Knip nu een split in het overgebleven grote stuk stof, dus stop aan de hiel met knippen. Dat zullen de buik en de benen worden. De beentjes mag je al dichtnaaien.

STAP 8

Ten slotte naai of lijm je het hoofd op het lijf. Eens dat gebeurd is, kan je ook de knopen die dienen als de oogjes en het neusje op de juiste plaats bevestigen. Met de overgebleven restjes stof kan je een staartje maken om je knuffelbeer helemaal af te werken.

42 JONGEREN VAN HET PLATTELAND

Tekst en foto Cynthia Vandewalle

Jongeren van het platteland met een eigen kinderboerderij

“Jongeren laten kennismaken met het boerderijleven” Sinds vorig jaar valt er voor jong en oud heel wat te beleven op de boerderij in Temse waar Jens Van Meervenne (26, KLJ Temse-Velle) is opgegroeid. Samen met zijn vriendin Laura Rottiers (22, KLJ Hamme) zette hij de eerste stappen richting hun gemeenschappelijke droom: een eigen kinderboerderij. “Onze ervaring als KLJ-leiding heeft ons al goed geholpen.”

“E

igenlijk is de boerderij een uit de hand gelopen hobby van ons allebei”, vertelt Laura. “Ik heb van kinds af aan een grote liefde voor paarden en Jens kreeg het boerderijleven met de paplepel mee. Van het één kwam het ander. We startten onze eigen kinderboerderij en noemden die ’t Sweigers.” Al snel werd de grote weide aan hun boerderij omgevormd tot een speelruimte voor geiten,

“Jongeren een fijne

namiddag bezorgen

op de boerderij vind ik ongelofelijk fijn” Laura Rottiers schapen, alpaca’s, paarden en nog heel wat andere viervoeters. Rond het terrein legde het koppel wandelpaden aan, zodat bezoekers van dichtbij kunnen kennismaken met de dieren. Bovendien kunnen kinderen er terecht voor enkele typische boerenspelen. Denk maar aan een spelletje boerengolf, hoefijzerwerpen of blikwerpen. Ook het springkasteel is de ideale uitlaatklep voor kinderen die net iets meer energie kwijt willen. “Onze kinderboerderij is ideaal voor verjaardagsfeestjes

of schoolreizen. Elke zaterdag en zondag staat er wel iets op onze agenda”, zegt Jens. “Tijdens de week concentreren we ons nog op onze eigen job, maar ik organiseer af en toe – als mijn werkuren het toelaten – toch een feestje op woensdag. Jongeren een fijne namiddag bezorgen vind ik nu eenmaal ongelofelijk fijn”, glundert Laura. Ervaring voor het leven KLJ is een rode draad doorheen de levens van Jens en Laura, en dat heeft zo zijn invloed op de kinderboerderij. “Met de KLJ gaan we altijd op kamp bij boeren thuis”, zegt Jens. “Zo kunnen leden kennismaken met het boerenleven en de producten die landbouwers leveren. Op sommige momenten steken we zelfs een handje toe.” Dat landelijke en lokale probeert het koppel ook via hun kinderboerderij in de kijker te zetten. “Ons hoeve-ijs en onze melk komen van een boer hier verder in de straat”, vertelt Jens. “Daarnaast verkopen we zelfgekweekte aardappelen en groenten in onze automaat.” Laura en Jens hebben bovendien heel wat ervaring opgedaan als leiding. “Als KLJ’ers organiseerden we vaak evenementen voor groot publiek. Die kennis zorgt ervoor dat we

“Door evenementen te organiseren als

KLJ-leiding, weet ik hoe ik te werk moet gaan bij mijn eigen bedrijfje” Jens Van Meervenne weten wat we allemaal moeten regelen voor een feestje of evenement op onze boerderij”, zegt Jens. “Denk maar aan een brouwer contacteren, het evenement aanvragen bij de gemeente, promotie maken via verschillende kanalen...” “Daarnaast leerden we activiteiten geven aan kinderen en jongeren”, vult Laura aan. “Ook dat komt van pas, want afgelopen zomervakantie organiseerden we voor het eerst een boerderijkamp voor kinderen van 3 tot 10 jaar.” Een goed netwerk Het KLJ-koppel krijgt ook heel wat hulp van familie en vrienden. “Mijn mama en zus steken al eens een handje toe”, legt Laura uit. “Je kan hen vooral vinden achter de bar, daar bedienen ze iedereen met een brede glimlach.” “En vorig jaar schoten heel wat vrienden uit de KLJ te hulp nadat we schade hadden opgelopen door een storm”, vult Jens aan. “Daardoor besefte ik eens te meer dat je in KLJ vrienden maakt op wie je kan rekenen.” Dankzij het brede netwerk van

Jens en Laura kan de boerderij zich verder ontwikkelen. “Onlangs organiseerden de plaatselijke Ferm en de Landelijke Gilden een sneukeltocht”, vertelt Laura. “Een van de stopplaatsen van die tocht was onze kinderboerderij. Het is altijd fijn als je iets voor elkaar kan betekenen.”

Mooie dromen Momenteel is de kinderboerderij open in het weekend. Af en toe vindt er een evenement plaats, maar het koppel droomt van meer. “Ooit wil ik hier mijn fulltime job van maken”, zegt Laura. “Ik wil al van kinds af aan een pannenkoekenhuisje uitbaten, dat kunnen we misschien wel combineren met de boerderij.” Ook Jens ziet het groots. “Ik wil nog graag een feestzaaltje bouwen”, zegt hij. “Zo kunnen we grotere evenementen organiseren in de toekomst.” Het paardenpension dat het koppel, naast de kinderboerderij, ter beschikking heeft, willen ze ook nog meer gebruiken. “In de toekomst wil ik huifkartochten aanbieden”, droomt Laura luidop. “Vroeger was ik vaak op tocht met mijn familie en nam ik deel aan wedstrijden: het plezier dat ik toen beleefde, wil ik graag doorgeven aan onze bezoekers.”

44 Tekst & foto Merel Wauters

Marjan en Carolien zijn bovenlokaal vrijwilliger

“Mee de koers van KLJ bepalen? Ja, graag!” KLJ’ers vind je in alle vormen en maten. In Blind Date stellen we twee – voor elkaar onbekende – KLJ’ers aan elkaar voor. Wat willen ze van elkaar weten en wat kunnen ze bijleren? KLJ gaat verder dan je eigen dorp of gemeente. Want wist je dat je ook iets kan betekenen voor de nationale of regionale KLJ-werking? Zo zijn er vrijwilligers die cursussen geven aan nieuwe leiding en sportmonitoren die de sportfeesten in goede banen leiden, maar er zijn ook vrijwilligers die de koers van KLJ bepalen. Carolien Geens (25)

van KLJ Balen is momenteel regionaal bestuurslid in Limburg en Marjan Hoes (36) van KLJ Oostham was tot twaalf jaar geleden provinciaal bestuurslid, ook in Limburg. Zij vertellen over hun ervaringen op gewestvergaderingen, Nationale Raden en in werkgroepen. Carolien: “Toen ik aan mijn bovenlokaal engagement begon, wist ik niet wat ik ervan moest verwachten. Ik ben er eigenlijk heel toevallig ingerold. Elke KLJ-afdeling maakt deel uit van een gewest (een groep afdelingen die in elkaars buurt liggen en op regelmatige basis tips and tricks uitwisselen of samen een activiteit doen, red.). Toen onze gewestvertegenwoordigers er niet bij konden zijn op een gewestvergadering, ging ik ze vervangen. Tijdens die vergadering vertelde een pedagogisch medewerker van KLJ dat ze op zoek was naar

“Tijdens de Nationale Raad worden er soms boeiende discussies gevoerd”

Carolien Geens, KLJ Balen

een vertegenwoordiger van ons gewest voor het regionaal bestuur van Limburg. Dat leek me wel wat, want het regionaal bestuur bepaalt welke richting de afdelingen en gewesten uit een bepaalde regio uit willen. Ik stelde me dus kandidaat en werd regionaal bestuurslid.” Marjan: “Bij mij liep het toch wat anders. Mijn afdeling was vrij actief in de bovenlokale werking en we hadden ook een aantal VKB’ers (vrijwillige kadervormingsbegeleiders, de instructeurs die de (hoofd) animatorcursussen begeleiden, red.). De VKB was niet echt iets

Carolien: “Dat jaarthema kiezen we inderdaad nog op de Nationale Raad. Soms zijn er boeiende discussies. De recentste keer ging het bijvoorbeeld over de KLJ-trofee (een prijs voor afdelingen die sterk inzetten op ledenwerving, ledenbinding of leidingsbinding, red.). Er waren verschillende meningen, maar nadat iedereen zijn zegje had gedaan, zaten we weer op dezelfde golflengte. Eens goed discussiëren heeft dus zo zijn nut.”

voor mij, maar ik wou wel iets anders doen. Ik werd dus provinciaal bestuurslid – ook wel afgekort als PB’er –, de vroegere benaming van regionaal bestuurslid.” Carolien: “Vroeger waren de afdelingen inderdaad verdeeld op basis van hun geografische ligging in Vlaanderen, vandaar de naam ‘provinciaal bestuurslid’. Nu zijn de afdeling opgedeeld in regio’s. Die komen grotendeels nog overeen met de provincies, maar er zijn toch verschillen. Mijn afdeling ligt bijvoorbeeld in de provincie Antwerpen, maar we behoren tot de regio Limburg. Dat komt omdat we meer aansluiting hebben bij die Limburgse afdelingen uit onze omgeving.” DISCUSSIE OP DE NATIONALE RAAD Carolien: “Als regionaal bestuurslid ben ik jaarlijks aan-

“Dankzij mijn bovenlokaal engagement heb ik nu een managementfunctie”

Marjan Hoes, KLJ Oostham

wezig op de Nationale Raad (het KLJ-parlement waarop alle regionale bestuursleden samen beslissingen nemen, red.). Door de coronacrisis kon ik nog geen fysieke Nationale Raad meemaken, alleen een digitale. Heb jij er ooit aan deelgenomen?” Marjan: “Ja, zeker. Ik weet niet precies meer hoeveel het er waren, maar dat waren steeds leuke en productieve weekends. Ik had echt het gevoel dat ik mee de richting van KLJ kon bepalen. Zo kozen we onder andere het nieuwe jaarthema. Is dat nog steeds zo?”

Marjan: “Die hoogoplopende discussie in de bovenlokale werking zijn van alle tijden. Ooit zat ik in een werkgroep die de visie en missie van KLJ herschreef. Er is toen heel hard gediscussieerd geweest over punten en komma’s. Omdat het zoiets belangrijks is, moest alles perfect zijn.” GROOT NETWERK Marjan: “Als ik erop terugkijk, heb ik een mooie vrijwilligerstijd achter de rug. In totaal ben ik zo’n zeven jaar bovenlokaal vrijwilliger geweest. In al die tijd kwam ik in contact met heel veel verschillende mensen en leerde ik met iedereen samenwerken. Daardoor heb ik nu een job met een managementfunctie. Zonder de KLJ was mij dat nooit gelukt.” Carolien: “Ik merk ook dat je als vrijwilliger enorm veel mensen leert kennen. Als je op een KLJ-evenement komt, is er altijd wel iemand om mee te babbelen. Ik raad alleszins iedereen aan om een bovenlokaal engagement op te nemen. Je leert er zo veel vaardigheden die je niet op school leert.”

46 Tekst Stien Dreesen

Doe de test Welke letter ben jij?

De Katholieke Landelijke Jeugd, dat zijn wij. Maar bezit jij al die drie eigenschappen evenveel? Of springt er iets écht bovenuit? Beantwoord deze tien vragen en kom te weten welke letter van KLJ jij echt bent.

Vraag 1 Wat is je favoriete moment op kamp? K: Het K-moment vlak voor het slapengaan, zo kom ik echt tot rust na een actieve dag. L: De dropping, want zo kan ik tonen hoe goed ik mijn weg kan vinden in het meest afgelegen dorp. J: De ruige spelletjes. Een blauwe plek meer of minder, dat deert me niet. Vraag 2 Hoe ga jij naar de activiteit? K: Ik trek mijn wandelschoenen aan en ga te voet. L: Ik word gebracht met de tractor. Het is altijd fijn om daarmee mee te rijden. J: Met de fiets natuurlijk, dat is sportief en snel!

Vraag 3 Welke goede daad zou jij willen doen met je afdeling? K: Zo veel mogelijk geld inzamelen voor een goed doel. L: Met een vuilniszak in de hand al het afval opruimen in het nabijgelegen bos. J: Een activiteit organiseren voor kansarme kinderen uit de omgeving, want KLJ is er voor iedereen. Vraag 4 Waar ga jij het liefst op kamp? K: In een grote abdij of klooster, dat is altijd een prachtige locatie. L: Ergens in de Ardennen, midden in de natuur. J: Vlakbij een bruisende stad of dorp, zo hebben we altijd wel iets te doen. Vraag 5 Welke activiteit doe je het liefst in de winter? K: Gezelschapsspelletjes in een knus lokaal met een tas warme chocomelk in de hand. L: Een heus sneeuwballengevecht, wie raak ik het eerst? J: Sleeën van de hoogst mogelijke heuvel in ons dorp.

Vraag 6 Wat doe je graag als je niet naar de KLJ gaat? K: Met een spannend boek kan ik me urenlang bezighouden. L: Ik sta altijd klaar voor een flinke wandeling. J: Lekker chillen in de tuin van een van mijn vrienden vind ik echt geweldig. Vraag 7 Wat is je favoriete kampthema? K: Elke dag een andere feestdag. Zo heb je op een week tijd Kerstmis, Nieuwjaar, Valentijn, carnaval, Pasen, Dag van de Jeugdbeweging én Halloween meegemaakt. L: De dieren van de jungle. Ik ga sowieso verkleed als tijger.

J: Festivals. Dan kan ik mijn luchtgitaar elke dag bovenhalen.

KLJ

Vraag 8 Wat vind je sowieso in je KLJ-lokaal? K: Een knusse hoek vol zetels en kussens. Daar zitten we altijd nog even na te praten na de activiteit. L: Een cactusplantje dat we met z’n allen verzorgen.

J: Een muur vol foto’s van de leukste KLJ-herinneringen. Je kan mijn gekke bekken wel een aantal keer bewonderen. Vraag 9 Je ben op een tweedaagse trektocht. Waar zou je het liefst overnachten? K: In een kerk. Daar is veel plaats en het is er muisstil.

L: In een stal bij de boer. Al dat stro ligt best aangenaam. J: Ik zet mijn tentje op waar ik maar wil. Vraag 10 Welk taakje zou jij als leiding wel willen doen? K: Ik verzorg de meest gezellige K-momenten. L: Ik verzin de strafste bosspelen. Stratego kennen we allemaal, maar ik til het naar een ander niveau.

J: Ik werk een rodedraadspel uit waarmee we het hele KLJ-werkjaar zoet zijn.

Je antwoordde meestal ‘K’ De letter K van KLJ is op je lijf geschreven. Je bent altijd te vinden voor een bezinnend moment en biedt iedereen een luisterend oor. Je geniet van de rust én van het samenzijn met mede-KLJ’ers. Jouw vrienden kunnen altijd op je rekenen, want je bent er voor hen als zij het nodig hebben. Je antwoordde meestal ‘L’ We vinden je vooral in de natuur of op het veld. Het landelijke van KLJ is dan ook volledig je ding. Een bosspel of een stevige trektocht behoren tot je favorieten en op kamp slaap je het liefst in een tent onder een prachtige sterrenhemel. Je antwoordde meestal ‘J’ Jij bent een spring-in-het-veld, een vat vol energie. De letter J van ‘Jeugd’ past dan ook als gegoten bij jou. Alles waar je actief voor moet zijn, vind jij geweldig. Je deinst er ook niet voor terug om de meest flashy verkleedkleren aan te trekken of je gekste bek te laten zien.

48 48 LEEN DENDIEVEL

LEVENSLESSEN VAN LEEN DENDIEVEL

49 Tekst Maud Vanmeerhaeghe / Foto Jonas Smeulders

“Af en toe eens met je kop tegen de muur lopen, dat doet deugd” Een oude ziel, noemt ze zichzelf. Hoewel ze de voeling met haar jongere ik niet kwijt is – dat kan ook niet, als je haar jeugdige fans telt – verlangt ze nu al tot ze als tachtigjarige de rest van de wereld kan gadeslaan. Vandaag is ze nog niet aan de helft van die leeftijd, maar heeft ze wel al wat levenslessen te delen. Brief aan mijn kind, haar recentste boek, is het resultaat van 38 jaar Leen Dendievel. “Als je jong bent, moet er zo veel. Laat ons toch gewoon allemaal eens fouten maken. Twee, drie, vier keer dezelfde als het moet.”

e spreken af met Leen Dendievel in haar uitgeverij. Voor iemand die eigenlijk actrice is, bracht ze hier de afgelopen jaren veel tijd door. Eerst was er Hard – het boek dat volgde uit haar scriptie over liefdesverdriet. Daarna kwamen Asem, over paniekaanvallen, en Georges en Rita, haar roman over euthanasie. En nu is er dus Brief aan mijn kind, een boek vol levenslessen. Toen we elkaar nog geen jaar geleden voor het eerst ontmoetten, was Georges en Rita net uit. Er stond geen volgend boek op de planning, zei je toen. “Ik schrijf pas als ik het voel. Als er geen verhaal klaarzit, neem ik ook geen pen vast.” Een half jaar later lag er toch een boek in de rekken. Waarom is Brief aan mijn kind er gekomen? “Ik verzamel al jaren hersenspinsels en inspirerende

quotes in een notitieboekje en had het idee om ooit een Everybody’s free to wear sunscreen-achtig iets op de wereld los te laten (naar de hit vol levenslessen van Baz Luhrmann, red.). Toen kwam Georges en Rita uit en kregen de brieven die de hoofdpersonages aan hun kinderen schrijven heel veel reactie. Tegelijk besefte ik dat we allemaal, en jongeren in het bijzonder, voor heel wat

“We mogen best meer luisteren naar onze

jongeren. Zij zijn de toekomst, hé”

uitdagingen staan. Al die kleine radartjes zetten een nieuw boek in gang. Ik verzamelde mijn schrijfsels van de afgelopen jaren, deed research en pende allerlei nieuwe ideeën neer. Brief aan mijn kind is een boek geworden voor iedereen, maar nog net iets meer voor jongeren.” DROMEN VAN EEN EILAND Jongeren liggen je na aan het hart. Ook op sociale media richt je je vaak tot hen. Waarom is dat? “Omdat zij de toekomst zijn. Daar staan we soms te weinig bij stil. Als we het over ‘onze maatschappij’ hebben, denken we aan veertigers, vijftigers, zestigers... maar tieners lijken we te vergeten. Terwijl zij een belangrijke stem zijn. Ze hebben visie, engageren zich, onderbouwen hun meningen. Ik kan vanop een afstandje toekijken en denken: ‘ze doen het

toch maar, hé’. Daar mogen we fier op zijn.” Had je je eigen raad zelf graag gekregen als jongere? “Ik had mijn boek zelf willen lezen, ja. Waarschijnlijk was niet elke raad blijven hangen, maar dat verwacht ik ook niet van mijn lezers nu. Ik hoop gewoon dat ik hen minder tijd kan laten verliezen. Tijd die ik als jongere stak in – achteraf bekeken – nutteloze overpeinzingen.” “Er zijn nu eenmaal gedachtes of hersenspinsels die je kan vermijden en die je gepieker niet waard zijn. Dat betekent niet dat ik al het ‘werk’ uit handen wil nemen, want ik weet dat die overpeinzingen deel uitmaken van een groeiproces. Ik wil mensen gewoon tonen: al die verwachtingen, gooi die gerust overboord. En durf fouten te maken. Meerdere keren

dezelfde. ‘Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen’, daar geloof ik niet in. Als je meermaals dezelfde fout maakt, betekent het dat je net iets meer tijd nodig had om daaruit te leren. En dat is helemaal oké.” Is zo’n raad nu meer welkom dan toen jij jong was? Wat is het grootste verschil tussen de jongeren van toen en die van nu? “Ik denk dat jongeren van alle tijden bemoedigende woorden kunnen gebruiken, maar er ligt vandaag toch veel meer druk op jongeren dan vroeger. Toen ik jong was, keek ik op 1 september mijn ogen uit op de speelplaats als ik zag hoeveel mijn klasgenoten veranderd waren, want ik had hen twee maanden niet gezien. Nu zien we elkaar 24 op 7 via een scherm. Vroeger konden we

dromen van hoe een eiland eruitzag, vandaag wandelen we met een simpele muisklik de hele wereld rond. Onder andere door sociale media is er minder ruimte voor fantasie, maar de verwachtingen zijn alleen maar gestegen. Het is er voor jongeren echt niet gemakkelijker op geworden.” FLIRTEN MET FALEN ‘Verwachtingen’ is een van de rode draden in je boek. Verwachtingen die we zelf hebben, maar ook die die ons opgelegd zijn. Worstel je daar zelf ook mee? “Oh ja. Er wordt heel veel verwacht, op alle vlakken. Dat gaat van altijd online bereikbaar zijn tot kinderen krijgen. Je wordt verwacht mails direct te beantwoorden, WhatsApp’jes meteen te lezen, je sociale

media te onderhouden... Je wordt in hokjes gestopt – kijk maar naar mij: een actrice die schrijft, hoe kan dat? –, je moet alles voor elkaar hebben, moeder worden... Maar met die technologische druk worstel ik misschien nog het meest. Had ik kunnen kiezen, dan was ik in de jaren vijftig geboren en was ik nu een zestiger die daar allemaal niet meer aan mee hoefde te doen. Ik probeer mezelf daar wel voor te behoeden: ik gebruik een papieren agenda, zet mijn gsm op stil zodat enkel mijn familie en vrienden me kunnen bereiken en ik schrijf brieven in plaats van berichten te sturen.” “Nu ik de veertig nader, kan ik alle druk en verwachtingen beter plaatsen. Ik heb een zekere rust gevonden. Als mensen me vragen voor een feestje en ik voel dat ik geen nood heb aan een heleboel onbekende men-

sen om me heen, dan heb ik er tegenwoordig geen moeite mee om ‘nee’ te zeggen. Vroeger was ik bang geweest dat ik iets zou missen, vandaag kan ik beter zeggen wat ik nodig heb. Ik kan meer grenzen stellen.”

“Ook situaties die niet helemaal

uitdraaien zoals gehoopt, leren je iets”

“Dat betekent niet dat dat altijd 100% lukt, hoor. Ik laat mezelf nog toe om fouten te maken. Ik overweeg elke beslissing en maak een inschatting van de gevolgen, maar maak nog altijd keuzes vanuit mijn buik. Draait een keuze dan toch niet uit zoals gehoopt, niet erg, want ik heb ze ten minste gemaakt vanuit mijn gevoel.” “Als je niet durft te flirten met falen, zal je ook nooit dansen met succes”, zeg je daarover in je boek. “Dat is het exact. Als je niks doet, kan er natuurlijk niks verkeer gaan. Maar dan blijf je ter plaatse trappelen, hé. Dóe gewoon. Ook uit situaties die niet helemaal uitdraaien zoals je had gehoopt, haal je altijd iets. Of je leert erdoor, of er is een zaadje geplant voor iets wat later op je pad komt.”

52 52

Keuzes maak je vanuit je gevoel, met de voeten vooruit. Betekent dat dat je weinig terugkijkt? “Ik kan genieten van een beetje nostalgie, maar niet om erin te blijven hangen. Je wikkelen in het verleden helpt je niet vooruit. Maar ik kan er wel van genieten om even terug te blikken op wat al geweest is.” “Als je ouder wordt, merk je dat de tijd nóg sneller vooruitgaat dan vroeger. Ik kijk er wel naar uit om tachtig te worden en alles te aanschouwen: wat de jonge garde doet, wat ik zelf heb bereikt. Maar evengoed ben ik nu al blij met wat er is. Mocht ik morgen sterven,

dan zou ik het jammer vinden dat ik nog zo veel had willen doen, maar ik zou blij zijn met alles wat ik tot nu toe heb gedaan. Ik had nog leuke rollen willen spelen – een carrière als die van Reese Witherspoon zegt me wel wat –, maar dat is ook maar wat het is.” “Er is een verschil tussen spijt hebben omdat de tijd er niet was, en spijt omdat de durf je ontbrak. Dat laatste probeer ik te vermijden. Ik ga alles aan waar ik zin in heb. Wat ik nog niet heb kunnen doen, is niet gebeurd omdat er nog geen tijd voor is geweest. Dat is iets wat buiten mezelf ligt, dus heb ik daar geen spijt over.”

HET VELLEKE VAN DE ROL WC-PAPIER Het hoeft niet altijd groots te zijn, zegt de vaderfiguur in je boek. Zit je zelf ook zo in elkaar? Welke kleine dingen maken jou gelukkig? “Och, dat kan van alles zijn. De zon die schijnt, even de grens oversteken naar Nederland, een goeie latte met melkschuim en kaneel, de wekker niet hoeven te zetten, omringd zijn door de mensen die ik graag zie, de geur van mijn lief... En het velleke van het wc-papier dat naar je toe is gedraaid – iets wat ik leerde van mijn lief. Ik was er vroeger zelf laks in, maar sinds mijn

2021

lief mij toonde dat een wc-rol die naar de muur is gedraaid niet hygiënisch en gewoon ambetant is, draai ik overal het wc-papier. Ook op café of bij vrienden thuis.”

“Er is minder ruimte voor fantasie, maar

de verwachtingen zijn

alleen maar gestegen”

“Iedereen wil op het einde van de dag ook maar gewoon een warme maaltijd en iemand om van te houden”, las ik nog in je boek. Is dat de essentie volgens jou? “Ik denk het wel. Liefde zit in iemand die voor je zorgt, in het vertrouwen dat jij je best doet voor een ander en die moeite terugkrijgt. Of dat nu van een partner, een goeie vriend, een buur of een huisdier is. Uiteindelijk draait het toch allemaal daarrond, de liefde?”

En een wc-rol die met het velletje naar de juiste kant hangt? “Zeker! Zeg nu zelf: het is iets onnozels, maar dat kan toch je dag maken?” Benieuwd naar Brief aan mijn kind? Hélaba en Uitgeverij Horizon geven drie exemplaren weg. Stuur je leukste levensles, motivational quote of motto naar hélaba@klj.be vóór 15 oktober. De drie origineelste inzendingen winnen een exemplaar.

VERSCHUIF JE BLIK Ontdek alle studierichtingen van Hogeschool UCLL en word een Moving Mind! In ons aanbod van 44 bacheloropleidingen en 18 graduaten, verspreid over 8 campussen in Diepenbeek, Diest, Genk, Hasselt, Heverlee en Leuven, vind je ongetwĳfeld een opleiding die bĳ je past.

KĲK OP UCLL.BE #MOVINGMINDS

2021-0083 UCLL Infodag 4 sept 2021 Adv_HelabaMagazine_210x140+5 v2.indd 1

18/08/2021 13:45

Naar school met KLJ Kies el en best s dget KLJ-ga ia online v j.be shop.kl Balpen € 0,80

T-shirt € 10,00

Potlood € 0,60 Mok € 5,00

Mok € 5,00

Shoppingtas € 2,50

Trui € 31,00

Sjaaltje € 4,00

Brooddoos € 4,00

Koekendoosje € 2,50

Pennenzak € 6,25

Sportkousen € 8,00

Houten latje € 1,70

Gom € 1,20

Houten slijper € 1,70

Geldbeugel € 4,00

Sleutelhanger gegraveerd € 3,00

Heb je vragen of een wild idee voor een nieuw product? Stuur dan zeker een mailtje naar winkel@klj.be.

Sleutelhanger in kleur € 3,00

L DE POL

56LJ’% ers

K mijn overal in familie

t i u j i j Kom e i l i m a f een ? s r e ’ J vol KL

4 4% Ik

ben de enige KLJ’er van d bende e

Gedaan met discussiëren, kibbelen en redetwisten. Onze poll zorgt ervoor dat eeuwige KLJ-dilemma’s eens en voor altijd worden uitgeklaard. We stellen een vraag aan onze Instagramvolgers en ontdekken zo hoe jullie er écht over denken. Je kent ze vast wel: die groep KLJ’ers die allemaal op één of andere manier familie zijn van elkaar. Broers, zussen, neven en nichten beleven vaak samen plezier op de KLJ. Maar ook ouders en grootouders vertellen graag over hun avonturen uit hun tijd als lid of leiding. In deze Hélaba vind je alvast enkele voorbeelden van ech-

te KLJ-families. Maar is zo’n KLJ-familie nu eerder de uitzondering of de regel? Meer dan de helft van de KLJ’ers zegt dat ze niet de enige uit hun familie zijn. Misschien stroomt KLJ dan toch door hun aders? Tijdens een familiefeest hebben ze hoe dan ook altijd een boeiend gespreksonderwerp achter de hand. 44% zegt dan weer dat ze de enige KLJ’er van de bende zijn. Dat is niet erg, want er zijn KLJ-vrienden genoeg waarmee je de zotste avonturen kan beleven. Uiteindelijk zijn we één grote familie, toch?

Aantal antwoorden:

799

Zit je met een brandende kwestie waarvoor je uitsluitsel zoekt? Bezorg ons je idee via helaba@klj.be of via een berichtje naar onze Instagrampagina, en misschien vind je in de volgende editie van Hélaba het antwoord op jouw vraag. Geen vraag, wel een mening? Volg ons op Instagram (@klj_vzw) en stem mee op de volgende poll.

56 BOERENTROTS

Tekst & foto Patrick Dieleman

Marc en Marleen stelden hun weide al twee keer open voor een sportfeest Zomer en KLJ-sportfeesten, die twee hangen onlosmakelijk aan mekaar. Het zijn evenementen met alles erop en eraan: er wordt gevendeld, gewimpeld, gedanst, touwgetrokken, er worden piramides gebouwd en je kan er terecht voor een hapje en een drankje. Dat alles vergt ruimte, maar wat doe je als het plaatselijke sportterrein niet groot genoeg is? Dan zoek je een bereidwillige landbouwer die zijn weides kan missen voor een zondag. Twee van die behulpzame landbouwers zijn Marc Van Hecke en Marleen De Buck: zij hadden het sportfeest van KLJ Moerbeke-Waas al twee keer te gast op hun terrein.

Via Marc en Marleen kreeg de KLJ van Moerbeke een prachtige infrastructuur in de schoot geworpen: een terrein van meer dan vier hectare, met aanpalend een deels verhard parkeerterrein en een loods. Daar was op vrijdagavond een fuif en sloten alle medewerkers op zondagavond het weekend af met een maaltijd.

m de vijftal jaar organiseert KLJ Moerbeke-Waas een sportfeest. In 2007 kon dat nog plaatsvinden op de gemeentelijke sportvelden, maar in 2012 wilde de voetbalploeg niet dat al hun terreinen gebruikt werden. Bijgevolg was de ruimte niet groot genoeg en kwam de KLJ terecht bij Marc en Marleen, die een melkveebedrijf hebben in Moerbeke. Toeval was het niet. Hun kinderen Antje (25), Ward (23), Tim (20) en Marthe (18) waren allemaal lid van de KLJ. Marc had zelf ook nog gevendeld toen hij lid was van KLJ Zaffelare en dat herinnert hij zich nog levendig. “In ons tweede jaar met de hoofdgilde moesten we geregeld kampen met de KLJ van Zele Centrum. Jo en Wim, twee van onze tegenstanders, baten

hier tegenover trouwens een landbouwmechanisatiebedrijf uit. In dat tweede jaar wonnen we de vrije muziekreeks op het Landjuweel (het tweejaarlijks nationaal sportfeest, red.). We vendelden toen op I don’t like Mondays.”

Boerenaanpak “Ik heb niet lang getwijfeld om mijn weiden ter beschikking te stellen”, herinnert Marc zich. “Al moesten de sportfeesten natuurlijk wel uitkomen met de teeltplanning: het zou niet lukken als er dat jaar op een deel van die weiden maïs zou staan.

“Het is leuk om te zien dat de jeugd zo’n

spektakel kan opbouwen op een weide waar anders onze koeien grazen”

Het terrein moet ook voldoende egaal liggen.” Op de vraag of hij speciale voorbereidingen moest treffen, reageert Marc dat er eens gemaaid moet worden zodat het gras niet te lang zou zijn. En voor de rest wezen zijn kinderen hem er al meerdere weken voor het evenement op dat het tijd werd om de koeien elders te laten grazen. “Niemand is echt gediend met koeienvlaaien”, lacht Marc. Dat Marcs terreinen ver van het dorp liggen, was voor KLJ geen probleem. Vroeger was het belangrijk dat het sportfeest dicht bij het dorp plaatsvond. Er werd toen namelijk nog een optocht gehouden om de aandacht te trekken en publiek te lokken. Marc herinnert zich hoe ze daarbij wel eens van de gelegenheid gebruik maakten “om de lokale horeca te steunen”.

Opgeruimd staat netjes Een vergoeding voor het gebruik van hun terreinen vragen Marc en Marleen niet. “We kregen achteraf wel een attentie, maar onze grootste voldoening halen we uit de contacten met KLJ’ers en ouders tijdens het open afbouwen. Het is ook leuk om te zien dat de jeugd zich kan amuseren en zo’n spektakel kan opbouwen op een weide waar normaal gezien onze koeien grazen.” Ook over de nazorg kan Marc kort zijn: “De KLJ heeft het terrein telkens piekfijn achtergelaten. Op het einde van de dag wandelden ze met een grote groep heel het terrein af, om ook het laatste stukje afval te verwijderen. We hadden telkens geluk dat het niet (veel) regende. Ook wij zijn blij met mooi weer. Bovendien moesten er – behalve wat logistieke voertuigen zoals verreikers, minitractoren en een vrachtwagen voor het secretariaat – geen auto’s op de terreinen

komen, zodat de schade miniem was. Je kon uiteraard wel zien waar de looppiste lag en waar er werd touwgetrokken. Maar dat vervaagt snel.” Om het gras snel te helpen herstellen wordt in juli eventueel nog licht bijgemest, maar dat heeft zeker op zandgrond alleen nut als het niet te droog is. Na enkele weken kunnen de koeien weer het terrein op, en dat zonder vlag of wimpel. Ben jij al #Boerentrots? De beweging #Boerentrots neemt je graag mee op ontdekkingstocht in de Vlaamse landbouwsector. Onze boeren en tuinders geven je een kijkje achter de schermen van hun bedrijf en vertellen boeiende en verrassende verhalen over de boerenstiel. Zo kom je op een leuke manier te weten waar al dat lekkers op je bord vandaan komt. Steun onze boeren op www.boerentrots.be.

58 Tekst Merel Wauters / Foto Lise De Maerteleire

Florian Boterdaele (22) werd op jonge leeftijd kaal

“Dankzij de KLJ durfde ik mijn pruik af te zetten” Florian Boterdaele (22) van KLJ Wetteren is al zo’n zes jaar volledig kaal. Niet omdat hij zijn haar heeft afgeschoren, wel omdat hij een agressieve vorm van alopecia heeft, een ziekte waarbij al je haar uitvalt. Bij Florian groeit het niet meer terug. Na het dragen van een pet en een pruik, toont Florian nu trots zijn kale kop.

“Ik was 14 jaar toen een vriend van de KLJ tijdens een sportfeest opmerkte dat ik een kaal plekje had achteraan op mijn hoofd”, begint Florian zijn verhaal. “Ik liet het die avond aan mijn mama zien, maar besteedde er verder niet veel aandacht aan.” Een maand later ging Florian naar de kapper. “’Een stressplekje’, zei de kapper tegen me.” Maar als 14-jarige had Florian nog niet zo veel stress. “Mijn mama dacht dat het door het gamen kwam”, vertelt Florian verder. “Ik gamede nogal veel en kon er hard in opgaan.” Een paar maanden later kreeg dat ene kaal plekje het gezelschap van een tweede kaal plekje. “Toen besefte ik dat er iets niet klopte en gingen we naar de dokter.”

DIAGNOSE EN BEHANDELING Bij de dokter viel het verdict: alopecia. “Ik had daar nog nooit van gehoord”, vertelt Florian. “Blijkbaar is het een auto-immuunziekte, wat betekent dat je lichaam zichzelf aanvalt. Mijn lichaam beschouwt mijn haardos als een indringer en wil het dus weg. Het enige symptoom is dan ook haaruitval, voor de rest heb ik er geen last van.” Er bestaan verschillende vormen van alopecia, maar Florian heeft een van de agressiefste. “Toen de dokter zei dat die niet zeker was dat hij mijn haaruitval kon stoppen, stortte mijn wereld even in. Het paste niet in het beeld dat ik had van dokters. Ik dacht dat die elk probleem konden oplossen.” Gelukkig was er nog een klein beetje hoop voor de toen 14-jarige Florian: “De dokter zei dat ik twee behandelingen kon proberen. De ene had 40% slaagkans, de andere 60%. Ik had toch niets te verliezen, dus startte ik met de eerste behandeling. Helaas werkte die niet. Mijn dokter kon mij niet meer helpen, dus werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis. De tweede behandeling bestond uit druppeltjes die ik op mijn hoofd moest doen. Die irriteerden mijn huid, wat best veel pijn deed.” Florian volgde die behandeling bijna zeven maanden lang, maar helaas had ook die geen effect. VERSTOPPEN “De eerste maanden na de diagnose viel alles nog wel mee,” zegt Florian. “Mijn haar viel niet snel uit. Maar na een

tijdje versnelde de haaruitval. Op een maand tijd verloor ik heel veel haar.” In het begin kon Florian met behulp van wat gel zijn haar zo leggen dat de kale plekken niet zichtbaar waren. “Na een tijdje ging dat niet meer. Ik had gewoon nog te weinig haar om alle kale plekken te verstoppen, dus begon ik een pet te dragen. Altijd en overal, zelfs op plaatsen waar niemand anders een pet zou dragen. Als ik bijvoorbeeld in de kerk kwam tijdens een begrafenis, kreeg ik wel wat rare blikken.” Na een tijd bood zelfs een pet geen oplossing meer. “Maar voor ik naar een volgende oplossing kon overgaan, moest ik eerst mijn ziekte een plaats geven en aanvaarden. Je moet namelijk aan jezelf toegeven dat je je haar verliest vooraleer je een pruik kan beginnen dragen. Ik heb dat uiteindelijk, gesteund door mijn ouders, dan toch gedaan. Die pruik was voor mij een soort van houvast. Niemand mocht mij zien zonder.” STEUN VAN DE KLJ “Dankzij de KLJ durfde ik vervolgens ook mijn pruik achterwege te laten. De KLJ is mijn tweede thuis en ik kan er alles vertellen. Toen ik zei dat ik mijn haar aan het verliezen was, waren de andere KLJ’ers heel begripvol. Daar ben ik ze echt dankbaar voor,” vertelt Florian. “Ze zorgden ervoor dat ik me comfortabel genoeg voelde om mijn pruik af te zetten als ik daar klaar voor was. Zij waren dan ook de eersten waarbij ik het publiekelijk durfde. Het begon met mijn pruik af te zetten tijdens het vendelen, nadien

ook als we samen iets aan het drinken waren. Op een bepaald moment kwam ik zonder pruik naar de KLJ. Toen dacht ik: als ik dit kan bij mensen die ik goed ken, dan lukt het me ook in de rest van de wereld.” KORTFILM Al sinds zijn kindertijd is Florian gepassioneerd door video. “Ik sta ermee op en ga ermee slapen! Al op mijn zevende maakte ik mijn eigen films met een camera die ik had gekregen van Sinterklaas,” vertelt Florian al lachend. “Ik studeer nu ook iets wat veel met media te maken heeft”. Florian heeft naast z’n studies ook een eigen studentenonderneming waarmee hij verschillende soorten video’s maakt. “Op een bepaald moment wou ik heel graag een kortfilm maken, maar ik wist niet goed waarover. Toen besloot ik om er een te maken over mijn verhaal, want dat wou ik al lang vertellen.” Na maanden werk was de kortfilm af. “Ik heb nog getwijfeld of ik hem wel online zou plaatsen, maar mijn broer en zus – die mij heel hard hebben geholpen als acteur en assistent – zeiden dat ik het moest doen. Die avond had ik al direct 12.000 weergaven, ongelooflijk!” Wie graag Florian zijn verhaal wil zien, kan de kortfilm vinden op zijn YouTube-kanaal onder de naam ‘Over haar – Kortfilm door Florian Boterdaele’.

60 KAMPKOST VOOR THUIS

Tekst & Foto Merel Wauters

Croque-monsieurs maar dan leuker (en lekkerder) Een croque’ske is een klassieker op kamp. Perfect als middagmaal, avondmaal of tussendoortje. Maar voor wie die boterhammen met kaas en hesp ondertussen al beu is, zijn hier een paar ideetjes om je croque te pimpen.

Croque-monsieur, wa’s da? Een klassieke croque-monsieur, of gewoon kortweg croque, bestaat meestal uit twee boterhammen met daartussen een plakje kaas en een sneetje hesp. De boterhammen worden in een pan op het vuur of in een speciaal croque-monsieurmachine geroosterd. Er bestaan enkele bekende varianten, zoals de croque-madame, waarbij bovenop de boterham met kaas en hesp een spiegelei wordt gelegd. Of de croque-Hawaï, waarbij je een schijfje ananas aan de boterhammen toevoegt. Maar eigenlijk kan je met zowat alles een croque maken. Heb jij nog lekkere ideeën?

Keukenbenodigdheden • Snijplank • Mes • Pan of croquemonsieurmachine • Pannenkoekenspatel of iets gelijkaardigs • Microgolfoven • Bord • Bestek Ingrediënten Croque-bolognaise met een twist (1 portie) • 2 boterhammen • Kaas • Chorizo (of pikante salami) • Overschotje spaghettisaus • Eventueel wat boter Croque-dessert (1 portie) • 3 boterhammen • Choco • Een banaan • Aardbeien- of frambozenconfituur • 2 speculaasjes • 4 aardbeien • Eventueel wat boter

CROQUE-BOLOGNAISE MET EEN TWIST Stap 1 Laat een croque-monsieurmachine opwarmen of zet een pan op het vuur. Beleg ondertussen de boterhammen met de kaas en de chorizo.

Stap 2 Doe eventueel wat boter in de pan of in het croque-monsieurmachine en leg de boterham erin. Als je een pan gebruikt, vergeet de croque dan niet om te draaien. Gebruik eventueel een pannenkoekenspatel zodat je je niet verbrandt. Warm tijdens het wachten de overschot van de spaghettisaus op in de microgolf. Stap 3 Haal de croque uit het croque-monsieurmachine of uit de pan als beide kanten mooi bruin zijn en leg hem op een bord. Giet er nu de warme spaghettisaus over. Smakelijk!

CROQUE-DESSERT Stap 1 Laat een croque-monsieurmachine opwarmen of zet een pan op het vuur. Smeer een boterham met choco en leg er schijfjes banaan op.

Stap 2 Leg een tweede boterham op de banaanschijfjes. Smeer de bovenkant in met confituur en verkruimel er de speculaasjes over. Stap 3 Leg tot slot de derde boterham op het geheel. Doe eventueel wat boter in het croque-monsieurmachine of in de pan en leg de boterham er ook in. Gebruik eventueel een pannenkoekenspatel om je niet te verbranden. Vergeet de boterham niet om te draaien als je een pan gebruikt.

Stap 4 Haal de boterham uit de pan of uit het croque-monsieurmachine. Smeer de bovenkant in met choco en leg er schijfjes aardbeien op. Geniet ervan!

E E E J L K ‘ ay

s. e spelletje k lij e g n a b en foto’s. n en of e 62 d g n in o r v e a n e pherin zellig leuke kam iteiten, ge t iv a t c w a l r e e e d h d r e wee Vuile mo maakten w . r e m o z n en in beeld t n e m Afgelope o m iste en de moo Wij breng

KLJ BRECHT

KLJ RAVELS

KLJ SINT-LENAARTS

KL SIN

KLJ WORTEGEM

KLJ NUKERKE KLJ HAMME SINT-ANNA

KLJ WOLFSDONK

KLJ OPLINTER

KLJ STRIJLAND

’ J E E E E E EE KLJ HAMONT MEISJES

KLJ ERTVELDE KLJ VLIJTINGEN

KLJ SINAAI

KLJ KEERBERGEN

KLJ HOELEDEN

GEM

KLJ WORTEGEM KLJ BEERST-KEIEMLEKE

KLJ STRIJLAND

ment te KLJ-mo in s k u le w u foto Stuur jo e rubriek? ie weet schittert jouw z e d in to en w Jouw fo laba@klj.be an Hélaba. e h r a a n n da rv de numme het volgen

64 Tekst & foto

lders

Jonas Smeu

J L K E HO ? N A J R A IS

k en jeugdig ek, landelij ? Dat willen li o th a k e o rs H rafste KLJ’e zijn onze st n. We haalden Arjan te wij wel we ede keer uit de top e tw n e e r rder in dit voo e boom. Ee ver haar job g o h n e e n a v al o ertelde ze e magazine v rzorger, maar voor w e e v w n e n e m ebb als bo ichtslaan, h r de drie d a b la é H e dez n ove ar nog eve et. het met ha letters van het alfab e st k belangrij

Hoe katholiek ben je?

Hoe landelijk ben je?

Hoe jeugdig ben je?

“Ik ga niet naar de mis, maar ik bezin veel. Aan de verhalen uit het Evangelie denk ik bijvoorbeeld vaak terug. Vooral de moraal van die verhalen zijn heel mooi. ‘Zo moeten we ook leven’, denk ik dan.”

“Ik kom uit stad Antwerpen en woon nu in een appartementje in Willebroek. Op het vlak van wonen ben ik dus een stadsmens, maar dat compenseer ik dan weer met mijn job in de natuur.”

“Op een schaal van één tot tien? Vijftien! Ik ben echt een klein kind op alle gebieden. Dat is bewust en wil ik ook zo houden.”

Wat kies je: een hostie of miswijn? “Een hostie en de stress die daarbij hoort. Gebruik je nu de linker- of rechterhand? Moet je erop bijten of zuigen? In miswijn zit bovendien te veel water.” Bied je vooral een luisterend oor of geef je goede raad? “Een collega stuurde me zonet nog dat hij altijd bij mij terecht kan voor een luisterend oor. Zulke berichtjes vind ik altijd heel fijn.” Een cadeau geven of een krijgen? “Ik heb altijd schrik om een cadeau te krijgen, want ga ik het wel goed vinden? (lacht) Ik geef dus het liefst cadeaus. Daar kan ik mijn hart en ziel insteken.”

Wat kies je: wandelen door een bos of door de velden? “Door een bos, want je kan er echt tot rust komen. Toch kan ik mijn job dan niet volledig van me afzetten. Mijn familie is elke keer geïrriteerd als we samen gaan wandelen, omdat ik over elke boom wel iets te zeggen heb.” Een fuif in een tent of in een zaal? “Tentfuiven zijn de beste. Je kan er moeilijk naar een toilet en het zweet druppelt na een tijdje van het zeil. Heerlijk, toch?” Een eigen moestuin of een eigen bos? “Er is niets zo lekker als tomaten uit de tuin, dus ik kies sowieso voor de moestuin.”

Wat kies je: slapen in een boomhut of in een tent? “Een boomhut lijkt me koud en wat gebeurt er als je slaapwandelt? Geef mij dus maar een tent. Er gaat bovendien niets boven het moment waarop de frisse lucht je tent binnenkomt als je ’s ochtends de rits opendoet.” Tikkertje of verstoppertje? “Tikkertje, want ik ben altijd kwaad op mezelf bij verstoppertje. Dan denk ik: ‘Arjan, je wist toch op voorhand dat dit een slechte verstopplaats was?’” Leven in het verleden of in de toekomst? “In het verleden, denk ik. Zo zou ik wel een twintiger willen zijn in de jaren 80, want toen hadden ze echt goede muziek!”