Akça KocaFikri Bülent ÇELİK

Akça Koca

Fikri Bülent ÇELİK

Yine dizine diz kırıp sığındığımız limana yanaşmıştık. Ayağındaki dayanılmaz ağrıları sebebiyle bayağı yorulmuş Nusret Abi’ye (Gerçi ben ona çoğu zaman Akça Koca derdim, o da bana Sungur’um derdi.) hem biraz muzırlık olsun hem de neşelenelim diye “Seni dün gece rüyamda gördüm” dedim. “Eee..” dedi. Bilen bilir, yazı yaz ise kışı da kıştı bu ak sakallı gencin. “Ne bileyim işte, görmezlikten geldim” dedim. Çok güldü... Hatta sonradan öğrendim, anlatıp anlatıp gülmüş gıyabımda.

Dedim ya bazen kış olur, bazen yaz olurdu Akça Koca. İnsan her aklına geleni sorup cevabını aldığı bir adamı kaybetmedikçe kıymetini anlayamıyor. “Sen bilirsin...” diye başlardık sorulara. O da artık bıkkınlıktan sanırım, “Tabii ben bilirim” derdi, başlardı cevaplara. Bazen arabesk, bazen rönesans, bazen siyaset, bazen sinema olurdu sohbetin mevzuu. Birleştirirdi bizi. Paydası ortak bir kardeşliğin abiliğini yapardı.

Akşam evine bırakırken geçtiğimiz yol üzerindeki tanış kuruyemişciye “Kriko var mı?” deyişimiz, kuruyemişçinin “Yok!” cevabıyla her seferinde yüzümüzde tebessümlerin belirişi... Burak ile, restorasyonu bitmek bilmeyen Şehzade Camii’nde içerideki iskelelerden dolayı kıbleyi şaşırıp namaz kılışımızı anlattığımızda tatlı bir öfkeyle “Ne biçim adamsı-

nız! Yahu adam cami içinde kıbleyi şaşırır mı!” diye çıkışması... Unutulmaz hatıralar vesselam.

Kitap listeleri hazırlardı okuyalım diye, biz de kızmasın diye alırdık listeleri, kitapları değil ama listeyi okurduk!

Murat Yoğurtçu’nun Galatasaraylı olduğunu Akça Koca’nın vefatından sonra öğrendim. Meğer adam Akça Koca korkusundan tuttuğu takımı saklamış! İşin gerçeği çoğumuz bir şeyler saklardık ondan, fakat kimselerin bilmediğini de onunla paylaşırdık. Velhasılı yazı yaz idi, kışı da kış.

“Ahirette birkaç milyon yıl beni rahatsız etmeyin, işlerim var!” demiştin; biiznillah, bir ömür artı birkaç milyon yıl bekledikten sonra kavuşuruz Akça Koca... Ben Sungur’un.