14 minute read
PACO SERRANO
PACO SERRANO VAN KTC BOLSWARD: “Als hulpverlener moet je je kwetsbaar opstellen”
Paco Serrano richtte in 2018 het Kamer Training Centrum (KTC) op in Bolsward. Hier leren jongeren tussen de 15 en 23 jaar om zelfstandig te kunnen wonen, te leren en te werken. Paco werkt hierin samen met een team van vijftien medewerkers die allemaal zeer gedreven zijn. De door de wol geverfde (jeugd)hulpverlener gaf ons een inkijkje in het KTC Bolsward. “Een goede dagbesteding is zó belangrijk.”
Advertisement
Het Kamer Training Centrum is een modern pand in een groene woonwijk in Bolsward. Het centrum herbergt achttien zorgappartementen, een gezamenlijke keuken en een huiskamer. De sfeer is er open maar met duidelijke regels; de jongeren worden hier klaargestoomd voor een zelfstandig leven in een hectische samenleving. Oprichter en directeur Paco Serrano vertelt hoe hij in de jeugdhulpverlening terecht kwam en hoe de dagen in het centrum eruitzien.
ZELFSTANDIG ONDERNEMER
“Als jongetje van negen jaar kwam ik vanuit Spanje naar Nederland. Ik wist al vrij jong dat ik met mensen wilde werken. Eerst als begeleider in de psychiatrie, later onder meer als groepswerker in de jeugdgevangenis in Sassenheim, internaten en gesloten jeugdafdelingen. Ik volgde meerdere opleidingen en heb inmiddels veel ervaring in het werk als jeugdhulpverlener. In mijn werk zag ik dat jongeren vanaf achttien jaar eigenlijk nergens terecht konden; ze verlieten op die leeftijd het internaat maar hadden geen perspectief om zelfstandig te kunnen wonen. Ik besloot daar verandering in te brengen en me te focussen op een leven als zelfstandig ondernemer.
In mijn woonplaats Beverwijk richtte ik ‘Progreso’ op, een Kamer Training Centrum. Hier werkte ik jaren als opvoedondersteuner. Een paar jaar geleden stuitte ik op Funda op een pand aan it Waarlamke in Bolsward. Samen met een compagnon die ik kende van de gesloten instellingen richtten we hier het KTC Bolsward op. En inmiddels bestaan we alweer vier jaar.”
PERSOONLIJKE HYGIËNE
Vanuit het hele land – dus niet alleen vanuit Friesland – komen de jongeren tussen de vijftien en 23 jaar naar het KTC Bolsward. “Ze hebben allemaal zo hun rugzakje”, legt Paco uit. “Ze zijn beschadigd; hebben gedragsproblemen, een drugsverleden; ze zijn uit huis geplaatst of in aanraking geweest met loverboys. Wij bieden ze een veilige omgeving van waaruit ze kunnen studeren, werken of stagelopen. Ook leren ze hier sociale contacten te onderhouden en met elkaar als groep goed te functioneren. Zo moeten ze boodschappen doen en samen koken en eten en leren ze wat goede voeding is. Sommige jongeren hebben op het gebied van persoonlijke hygiëne ook nog veel te leren. Ze weten bijvoorbeeld niet hoe ze moeten douchen of tandenpoetsen, of hun kamer opruimen.
Al deze basisvaardigheden worden hun hier bijgebracht. Iedere jongere heeft een persoonlijk begeleidingsplan op maat en een eigen vaste coach, waarmee hij of zij gedurende de week een aantal gesprekken heeft. Of je als jongere een mannelijke of vrouwelijke coach krijgt hangt af van je achtergrond. Therapie besteden we uit, die wordt hier niet intern gegeven.”
SCHAAMTE
Een kind hoort bij de ouders, maar dat is in de praktijk niet altijd haalbaar. “Ouders worden vaak vergeten in het verhaal van hun beschadigde kind”, zegt Paco gedecideerd. “Ik vind dat daar veel meer aandacht voor mag zijn. Hoe ontstaan de problemen in een gezin? Soms hebben ouders zelf geen liefde gekend en kunnen ze het daarom zelf ook niet - of te weinig - aan hun kinderen geven. Er is schaamte en ouders zijn bang dat hun kind uit huis wordt geplaatst. Als ik met ouders in gesprek ga, zeggen ze soms tegen mij: ‘Eindelijk iemand die naar me luistert.’ En dat is schrijnend! Ik toon empathie en praat op een normale manier met ze. Dat verwacht ik trouwens ook van mijn team. In hun werk zijn ze bezig met de jongeren en met de ouders, en zitten ze niet met de voetjes op tafel te Netflixen. Ik heb een geweldig team, daar heb ik echt geluk mee. Ze netwerken volop en zijn altijd bezig met het belang van het kind. Ik ga voor hen door het vuur.”
zakelijke & agrarische Verzekeringen en Advies. Buitengewoon dichtbij!
Cliënt Alyssa (l) en medewerker Beitske in huiskamer.
Kamer Training Centrum (KTC) op in Bolsward
Cliënt Alyssa in haar appartement
PERSPECTIEF BIEDEN
Als jongeren klaar zijn om de maatschappij in te gaan is het natuurlijk mooi als er woonruimte beschikbaar is. “Daar zijn wij al vroeg mee bezig”, aldus Paco. “Ruim voordat ze achttien jaar worden, staan ze al bij Elkien of bij een andere woningcorporatie ingeschreven; met alle corporaties hebben we goede contacten. We willen jongeren perspectief bieden zodat ze vooruit komen. Soms kunnen ze niet geheel zelfstandig wonen, en dan komen ze in een beschermd wonen project. Ook dan zijn er zoveel zaken waar jongeren tegenaan lopen: huursubsidie, zorgverzekering, ga zo maar door. Onze maatschappij is enorm ingewikkeld. Door met de jongeren te blijven praten houden we goed contact en maken we problemen bespreekbaar.”
DUIDELIJKHEID IS BELANGRIJK
Paco is dol op zijn vak als hulpverlener. En dat zit hem vooral in het feit dat hij iedere dag weer progressie ziet bij zijn cliënten. “Ze komen van ver, en als ze dan toch de juiste keuzes maken, hun diploma halen en een baan vinden, ja, dan ben ik zó trots. Zo is er het voorbeeld van een rederij die onze jongeren een kans bood om op hun binnenvaartschepen matroos te worden. Op deze manier haal je jongeren uit het criminele circuit en hebben ze weer een doel om voor te leven. Soms vallen ze weer terug, dat komt ook voor. Maar als je ze maar met respect blijft behandelen. Duidelijkheid is belangrijk, maar we bestraffen ze hier nooit. Als hulpverlener moet je je kwetsbaar opstellen. En altijd eerst zelf in de spiegel kijken en je afvragen: ‘Kan ik dit werk aan?’ Als een cliënt boos is moet je zelf rustig blijven, een rondje met ze gaan lopen of een bakje koffie met ze gaan drinken. Ik leer ook van hen, iedere dag weer. Wat bedoelt hij of zij? Ze houden me alert en laten me iedere dag met een glimlach naar huis rijden.”
ROOSKLEURIGE TOEKOMST
“Ik ben blij dat ik het KTC Bolsward heb opgericht, de toekomst is rooskleurig. Zo ben ik bijvoorbeeld in gesprek met het Nidos – een instelling die werkt met alleenstaande, jonge vluchtelingen - om hen hier in het centrum op te nemen. Er komen steeds meer vluchtelingen naar ons land en daar zitten ook veel alleenstaande jongeren tussen. Ik geef ze graag de kans om hier te integreren en een mooie toekomst in ons land op te bouwen.”
bolsward-ijsselmeerkust
KIJK VOOR HET LAATSTE (SPORT) NIEUWS UIT JE REGIO OP: WWW.GROOTBOLSWARD-IJSSELMEERKUST.NL Chantal Hoevers Prins
is erkend mantelzorgmakelaar en helpt mantelzorgers en helpt mantelzorgers
Hoe is het mogelijk dat ik dit over het hoofd heb Hoe is het mogelijk dat ik dit over het hoofd heb gezien. Mantelzorgzaken bestaat vijf jaar! Een gezien. Mantelzorgzaken bestaat vijf jaar! Een noemenswaardige mijlpaal van mijn onderneming, het is mij deze zomer volledig ontgaan. Ik heb er geen moment bij stil gestaan, totdat Tjitske op haar eerste werkdag vroeg: “Hoelang bestaat Mantelzorgzaken eigenlijk?”
De tijd vliegt dus écht als je het naar je zin hebt en bezig bent met de dingen die ertoe doen. Het verschil maken in het leven van de ander die hulp nodig heeft om weer grip te krijgen op de situatie, zodat er weer balans is en ruimte ontstaat voor andere dingen; dat is waarvoor ik het doe.
De afgelopen vijf jaar heb ik samen met mijn team bijna 500 mantelzorgers en hun naasten ondersteund bij hun vraagstukken. Van eenvoudige tot zeer complexe casussen. Van de weg wijzen in het ingewikkelde veld van het zorglandschap tot praktische ondersteuning door de mouwen op te stropen en de zaken te regelen binnen de mogelijkheden die er zijn en de kaders van de wet. Meedenken en omdenken, feiten en verwachtingen helder hebben. Proberen een deur te openen die anders voor jou gesloten blijft. Hierin staat een goede samenwerking met de mantelzorger(s), hun naaste(n) en de zorgprofessional(s) centraal. In overleg nemen we tijdelijk bepaalde regeltaken over zodat je weer grip krijgt op de situatie. Dat geeft rust.
Dat is lang niet altijd eenvoudig, en is de afgelopen jaren zelfs ingewikkelder geworden door de krapte in de zorg. Zo is het bijvoorbeeld steeds lastiger om een plek te vinden voor mensen met een zware zorgvraag. Dat betekent ook dat je als cliënt soms water bij de wijn moet doen. Zo vond ik voor Jesse (16), die ernstig meervoudig beperkt is, een hele geschikte plek, maar niet binnen de gewenste uur reisafstand van de woonplaats van zijn ouders. Ik heb hen toch aangemoedigd om er eens, geheel vrijblijvend, kennis te gaan maken. Het bleek een schot in de roos; deze woonvorm sloot zó goed aan bij de behoeften en wensen van hun zoon, dat ze de reisafstand graag voor lief namen.
Ik ben er trots op dat ik, samen met mijn team, de afgelopen vijf jaren voor velen het verschil heb kunnen maken. Maar eerlijk is eerlijk, soms heeft een cliënt een wens die we deels niet kunnen realiseren. Door een afwijzing, of simpelweg omdat de kaders van de wet of de verordening van de gemeente geen ruimte laat. Soms was er reden om een bezwaarschrift in te dienen en kon de hulp of voorziening na positief besluit alsnog (deels) worden ingezet. In slechts enkele gevallen lukte dat niet. Het blijft maatwerk.
Lieve mensen, cliënten, team en zakelijke partners, bedankt voor de fijne samenwerking en het vertrouwen van de afgelopen vijf jaren.
Samen met mijn team blijven wij denken in mogelijkheden en oplossingen die op dat moment aansluiten bij jouw situatie. Professioneel, accuraat, praktisch en met een helder advies. Zo hou je regie over je eigen leven en zorg.
Veel groeten van Chantal
Over Chantal Hoevers Prins
Als mantelzorgmakelaar en pgb-specialist is Chantal Hoevers Prins de onafhankelijke allround cliëntondersteuner en zorgregelaar. Samen met haar team biedt Chantal integrale ondersteuning aan mantelzorgers, gemeenten, zorgprofessionals en werkgevers bij alle mantelzorgvragen. Chantal is erkend en geregistreerd mantelzorgmakelaar en onafhankelijk cliëntondersteuner. telefoon: 0515 - 700 267 www.mantelzorgzaken.nl
Werken in de spoedzorg bij Antonius “Je weet nooit wat de dag brengt”
SUSAN FEENSTRA “Persoonlijke zorg staat voorop”
Susan Feenstra is al zeventien jaar verpleegkundige op de hartbewaking (CCU). Toch is dat geen enkele reden om een ander vakgebied te verkennen. “Werken op de CCU verveelt nooit, dat blijft een uitdaging. De cardiologische zorg verandert voortdurend, dus er is altijd weer iets nieuws te leren. Ik ben hier nog lang niet uitgekeken.”
De patiëntenpopulatie van de hartbewakingsunit is heel gevarieerd. “Van jong tot oud en met verschillende zorgvragen.” Patiënten die bijvoorbeeld een elektrische schok (cardioversie) krijgen, om hun hartritme te herstellen, verblijven slechts vier uren op de CCU. Daarnaast zijn er patiënten met chronisch hartfalen die soms wel een week zeer intensieve zorg nodig hebben.
Het grote pluspunt van Antonius is dat de CCU en de Eerste Harthulp (EHH) gekoppeld zijn. Op de EHH worden patiënten opgevangen met onder meer ritmeproblemen en pijn op de borst. Na binnenkomst brengt Susan de patiënt volledig in kaart. “Ik maak een hartfilmpje, leg een infuus aan en neem bloed af. Vervolgens verzorg ik de overdracht naar de spoedarts en daarna stellen we samen een behandelplan op.” De CCU-/EHH-verpleegkundigen werken heel zelfstandig, maar zijn tegelijkertijd teamspelers.
“Ik ben onderdeel van een klein team waarin we goed op elkaar zijn ingespeeld. We vertrouwen elkaar én we hebben oog voor elkaar. Als dat nodig is, help ik mijn collega’s en omgekeerd. Persoonlijke zorg staat voorop, zowel richting onze patiënten als binnen ons team”, verzekert Susan. “We zijn er voor elkaar.”
SANNE SMIT “Ik ben blij en trots dat ik hier werk”
Sanne Smit werkte met veel plezier als oncologieverpleegkundige in Antonius. Zo’n tien jaar geleden stapte ze over naar de Spoedeisende Hulp (SEH). “Geen dag is hetzelfde en alle type patienten komen voorbij, van jong tot oud. Ik ben hier helemaal op mijn plek.”
“De SEH-verpleegkundige is heel belangrijk op onze afdeling. De coördinerend SEH- verpleegkundige zorgt dat alle nieuwe patiënten goed geholpen worden en onderhoudt contact met de aankomende ambulances.” De SEH-verpleegkundigen doen de eerste opvang van de patiënt en de familie. “We kijken goed hoe ernstig de situatie is, de zogenoemde triage. Daarna zorgen we ervoor dat de eerste onderzoeken starten. Samen met de SEH-artsen en medisch specialisten zetten we de eerste behandelingen in. De lijnen zijn kort, we zijn een echt team.”
Een belangrijk onderdeel van Sanne’s werk is communicatie. “Een bezoek aan de SEH komt altijd onverwacht, mensen zijn dan op hun kwetsbaarst. Als SEH-verpleegkundigen doen we er alles aan om de patiënt en familie zo goed mogelijk te begeleiden tijdens deze onverwachte situatie.”
Binnen het Antonius Ziekenhuis geeft Sanne training aan reanimatieteams voor volwassen en kinderen. Daarnaast werkt ze als kerndocent Acute zorg bij het Wenckebach Instituut en geef ze les aan de SEH-verpleegkundigen in opleiding. Op de SEH in Antonius worden veel leerlingen opgeleid. “Je komt in een team met een veilig leerklimaat op een mooie SEH in een heel gaaf en gezellig team.”
JETSE NOREL “Op de OK vormen we één team”
Jetse Norel verdiende jarenlang de kost in de watersport, maar in 2017 gooide hij het roer om. Hij verlegde de koers naar Antonius om als anesthesiemedewerker aan de slag te gaan. “De combinatie van techniek en patiëntencontact spreekt me enorm aan.”
Zijn belangrijkste taak als anesthesiemedewerker is de patiënt pijnvrij en comfortabel door de operatie loodsen. Samen met de anesthesist is Jetse verantwoordelijk voor het toedienen van de verdoving, zowel lokaal als volledige narcose. Gedurende de ingreep bewaakt hij de vitale lichaamsfuncties van de patiënt zoals ademhaling en hartslag. Hij stelt zijn patiënten zoveel mogelijk op hun gemak. “Ik leg uit wat ze kunnen verwachten en probeer hun het vertrouwen te geven dat wij hen veilig door de operatie helpen.” In geval van lokale verdoving is er meer tijd voor een praatje. “Soms voer ik hele gesprekken met de patiënt.”
Jetse werkt zelfstandig, maar niet solistisch. “Ik vorm een team met de anesthesist en daarnaast werken we nauw samen met de operatieassistenten, de chirurgen en de verpleegkundigen van de voorbereidings- en uitslaapkamers. Samen vormen we één team.” In tegenstelling tot de grotere ziekenhuizen assisteren de anesthesiemedewerkers in Antonius bij álle ingrepen. “Die afwisseling is een groot pluspunt”, vindt Jetze. Daarnaast biedt Antonius ook ruimte voor verdieping; eind dit jaar rondt Jetse zijn opleiding tot IC-verpleegkundige af. “Dankzij deze combibaan wordt mijn werk veelzijdiger en dus nog aantrekkelijker.”
FRANCISCA RURENGA “Dynamisch en onvoorspelbaar”
Zo omschrijft Francisca Rurenga haar werk als IC-verpleegkundige in Antonius. “Je weet nooit wat de dag brengt, je moet voortdurend schakelen.” Werken op de Intensive Care vereist een proactieve blik. “Onze patiënten zijn heel ziek en je moet dus voortdurend vooruitdenken om risico’s tijdig te kunnen signaleren.”
Op de IC vind je veel bewakings- en beademingsapparatuur. “Ja, dit is een heel technisch vak, maar je verpleegkundige visie is minstens zo belangrijk”, verzekert Francisca. “Soms lijkt een patiënt redelijk stabiel, maar is hij ondertussen ernstig ziek. Een goede klinische blik is essentieel.”
Francisca’s takenpakket is heel uitgebreid. Naast haar algemene zorgtaken houdt ze de situatie van de patiënt nauwlettend in de gaten. Verder geeft ze medicatie, legt infusen aan en brengt katheters in.” De communicatie met beademde patiënten vereist enige creativiteit. “We stellen gesloten vragen en dan antwoordt de patiënt bijvoorbeeld door te knikken of nee te schudden. Soms maken we ook gebruik van een iPad met symbolen.” Daarnaast zijn IC-verpleegkundigen het aanspreekpunt voor de familie van patiënten. “Ze mogen ons altijd bellen, we zijn hun steun en toeverlaat.”
De IC-verpleegkundigen van Antonius zijn ook actief buiten de Intensive Care. Ze nemen deel aan het reanimatieteam en geven op verzoek advies aan verpleegkundigen van verpleegafdelingen. Francisca is helemaal op haar plek in het IC-team. “We staan altijd voor elkaar klaar en de sfeer is heel gemoedelijk.”
