7 minute read
WOONZORGINITIATIEF WILHELMINAOORD
Advertisement
Op het prachtige landgoed WilhelminaOord in Sint Nicolaasga is sinds 2018 woon-zorg initiatief ‘WilhelminaOord’ gevestigd. Er zijn dertig appartementen gerealiseerd voor tijdelijke of permanente bewoning voor bewoners met uiteenlopende zorgvragen. In het huis hebben onder andere mensen met dementie volledige vrijheid, kunnen echtparen bij elkaar blijven en mogen ook huisdieren mee. Directeur en eigenaar Ben Okkema geeft ons op een uitzonderlijk warme herfstdag in oktober een rondleiding door het huis en over het uitgestrekte landgoed. “We willen bewoners fijne, laatste jaren bezorgen.”
Ben Okkema bij de kas en pluktuin van Wilhelmina Oord: “In de ouderenzorg heeft dertig jaar efficiency tot vervreemding geleid; dat doen we hier echt anders”
De bomen kleuren rood en oranje en hier en daar hangt nog een geheimzinnig flardje mist. Ben Okkema, directeur en één van de twee eigenaren van woon-zorg initiatief ‘WilhelminaOord’, begroet ons hartelijk vanaf het bordes. Al lopend over het 7,5 hectare tellende landgoed vertelt hij over het ontstaan van en het reilen en zeilen in het huis.
VEEL PERSOONLIJKE AANDACHT
Het Wilhelminaoord is zonder twijfel één van de mooiste gebouwen van Sint Nicolaasga, een lust voor het oog. Het Wilhelminaoord is in 1907 als rustoord voor minder bedeelde dames gebouwd in opdracht van de freules Van Eysinga, die zelf de rechtervleugel in de zomer bewoonden als buitenverblijf. Het gebouw, inmiddels een rijksmonument, is daarna eigendom geweest van diverse instanties, waaronder het GGZ.
“In 2017 heb ik op deze plek samen met mijn compagnon Albert Oosting het particuliere woon-zorg initiatief ‘WilhelminaOord’ opgericht, een kleinschalig huis met veel persoonlijke aandacht voor de bewoners”, vertelt Okkema. “Ik heb veel gewerkt in de gehandicaptenzorg en zag daar dat ouders vochten voor aandacht en zorg en een goede woning voor hun kind. In de ouderenzorg heeft dertig jaar efficiency en schaalvergroting tot vervreemding van zowel bewoners als medewerkers geleid. Bewoners met dementie verblijven op gesloten afdelingen en echtparen worden vaak uit elkaar gehaald. Dat doen we hier op WilhelminaOord echt anders.”
Albert Oosting, de compagnon van Ben Okkema, realiseerde tevens ‘Bos- en Meerzicht’ in Oudemirdum en ‘Huys ter Swaach’ in Beetsterzwaag.
NIET IN HOKJES
Het landgoed herbergt dertig zorgappartementen voor zowel alleenstaanden als echtparen en voor tijdelijke of permanente bewoning. “Er wordt iedere dag vers gekookt”, vertelt Okkema. “De appartementen zijn ruim, hebben een eigen kitchenette en een balkon of terras met fantastisch uitzicht. Onze medewerkers – inmiddels zijn we al met een team van ruim zestig parttimers – zijn goed opgeleid, lief en geduldig en geven de bewoners veel aandacht. We denken hier niet in hokjes; bewoners met dementie wonen niet apart, maar draaien mee in het gewone leven. En natuurlijk lopen mensen weleens weg, met name in het begin, maar dan lopen we even mee en begeleiden we hen. Bewoners lopen tenslotte in hun eigen tuin.
Wat we merken aan bewoners met dementie die de vrijheid krijgen, is dat hun proces veel milder verloopt. Ze wonen tussen de andere bewoners waar ze zich aan kunnen optrekken, en krijgen alle tijd en ruimte om aan hun nieuwe woonomgeving te wennen. We hebben een grote diversiteit aan bewoners. Mensen die altijd de regie over hun leven hebben gehad en dat nog willen. Of kinderen en kleinkinderen die hun ouders of opa en oma dat gunnen.”
GEWELDIGE SOCIALE SFEER
Tijdens de rondleiding op het landgoed komen we bewoner Jan Willem Stallmann (86) tegen. In zijn kielzog zijn kat Goofy die om hem heen springt. “Ik woon hier nu een aantal jaren”, vertelt Stallmann. “Ik was in mijn werkzame leven inkoper voor damesmode en reisde de wereld rond. Na het overlijden van mijn vrouw haalde mijn zoon mij naar Friesland. En het bevalt me heel goed, ik wandelde voorheen iedere dag hier in de tuin met mijn grote vriend, mijn hond Hannes. Helaas is hij overleden. Nu heb ik gezelschap van Goofy. De sociale sfeer in het huis is ronduit geweldig. Sommige mensen hebben geen of weinig familie in de buurt wonen, dus dan is het onderlinge contact tussen bewoners extra belangrijk. Soms lees ik
bewoners met dementie voor, dat doe ik graag. Ik zie WilhelminaOord als een dorp met alleen maar lieve mensen.”
KIPPENVILLA
Aan dagbesteding wordt in WilhelminaOord veel aandacht gegeven. “En dat kan zowel binnens- als buitenshuis”, legt Okkema uit. “’s Middags vanaf twee uur tot ’s avonds acht uur zijn er verschillende activiteiten. Mensen kunnen in de bibliotheek lezen of schilderen. We hebben met ‘It Toanhûs’, het centrum voor de kunsten in De Fryske Marren, een hele fijne samenwerking op het gebied van muziek en creativiteit. Regelmatig nodigen we hier muzikanten uit, soms zelfs vanuit het Concertgebouw in Amsterdam. Er zijn bewegingslessen en activiteiten op het gebied van hersen- en geheugentraining. Maar ook buiten op het landgoed is van alles te doen. Zo zien jullie hier de kas en de pluk- en moestuin en hebben we zelfs een speciale ‘kippenvilla’. De eieren die hier gelegd worden gebruiken onze koks gedeeltelijk weer voor het eten. Daarnaast kunnen bewoners mooie wandelingetjes maken. Eigen regie, ondanks verlies van functies, staat bij ons voorop.”
LEZEN EN PUZZELEN
We mogen tot slot nog bij mevrouw Schoenmaker-Dubiez (92) te gast zijn. Ze woont inmiddels een jaar in het huis en is erg tevreden. “De medewerkers luisteren zó goed naar mijn lichamelijke klachten, dat is buitengewoon. Ik vermaak me prima in mijn appartement, kranten lezen en puzzelen doe ik graag. Ook maak ik geregeld een praatje met andere bewoners. Ik ben erg geïnteresseerd in muziekgezelschappen; ik heb zelf altijd piano gespeeld en woon dan ook graag de huiskamerconcerten bij.”
LAAGDREMPELIG
Ben Okkema is trots op WilhelminaOord, op zijn medewerkers en de bewoners. “Het is een fijn huis waar we het welzijn van bewoners voorop stellen. We zijn laagdrempelig; ook mensen met een iets smallere beurs verwelkomen we graag. Ondertussen zijn we alweer bezig met de toekomst: binnenkort starten we met de bouw van nog eens zestien nieuwe appartementen op de plaats waar de kapschuur staat. De cirkel is daarmee mooi rond: WilhelminaOord startte als particuliere zorginstelling, werd vervolgens door verschillende stichtingen gebruikt en is nu – honderd jaar later – weer een particulier huis.”
Mevrouw Schoenmaker-Dubiez in haar appartement.
“WAT WE MERKEN AAN BEWONERS MET DEMENTIE, IS DAT HUN PROCES VEEL MILDER VERLOOPT” MEER ZELF VERTROUWEN MET FACINGS
In mijn praktijk heb ik mensen gehad die niet meer openlijk durfden te lachen. Een afgebroken of scheve tand kan voor behoorlijk wat onzekerheid zorgen. Facings kunnen in zo’n situatie uitkomst bieden. Een facing is een dun plaatje van composiet of porselein dat op uw tand wordt geplakt. Het krijgt de vorm en kleur van uw gebit, waardoor het er heel natuurlijk uitziet. Voor een mooi gebit dat echt ‘eigen’ is.
Bewust of onbewust speelt de staat van ons gebit een belangrijke rol in hoe we ons bewegen in het sociale verkeer. Wie tijdens een ongeval een tand verliest, wordt daar heel direct mee geconfronteerd. Iedereen ziet het zodra je gaat praten, eten of lachen. Mensen die plotseling een tand kwijtraken willen vaak zo snel mogelijk een oplossing.
Beschadigingen kunnen zich ook over een langere termijn voltrekken en ook daar kan het zelfvertrouwen onder lijden. Denk aan sterke verkleuringen door roken, het gebruik van koffi e en rode wijn. Of aan tanden die al jarenlang scheef staan, omdat daar ‘vroeger nu eenmaal niets aan gedaan werd’. In dit soort situaties gaan mensen er nogal eens van uit dat ze hier ‘nu eenmaal mee moeten leven’.
Echte mooimakers
Dat is jammer, want er is tegenwoordig heel veel mogelijk. Daarnaast zijn er ook steeds meer mensen, met bijvoorbeeld een representatief beroep, die de keuze voor facings wél maken. En geef ze eens ongelijk. Want facings zijn echte mooimakers: ze sluiten op een heel natuurlijke manier aan op de vorm en de kleur van uw tanden en kiezen. U krijgt er een prachtig gebit voor terug!
Voor wie zijn facings geschikt?
Als uw tandvlees gezond is, dan is het in de meeste gevallen mogelijk om facings te plaatsen. Voorwaarde is wel dat het gebit volgroeid is; dat betekent dat we facings vanaf 18-jarige leeftijd plaatsen. Oude (vaak verkleurde) vullingen zijn geen beletsel voor het plaatsen van facings.
Merkt u dat u zich wel eens schaamt voor uw gebit? Wellicht zijn facings dan een goede optie voor u.
Frank Post
Frank Post heeft al meer dan 25 jaar ervaring als tandarts-implantoloog en is eigenaar van Kliniek Tandheelkunde Sneek, gezondheidscentrum Simmerdyk. Belangrijke specialismen zijn behandelingen onder volledige narcose, angstpatiënten, implantologie, parodontologie en uitgebreide esthetische gebitsrenovaties.
