Kluun & Sander Donkers

Beste bootvriend, Ik ben mijn kinderen aan het leren varen. We hebben een bootje van ZuidWesterSloep. Ik noem die merknaam met nadruk, want dat heb ik Michiel, de eigenaar van ZuidWesterSloep, beloofd toen ik een fijne korting op het bootje bedong.

Ons bootje van de firma ZuidWesterSloep is van aluminium. Dat heeft als voordeel dat er niks kapot kan, ook niet als je met een flesje chardonnay achter je kiezen tegen een dukdalf of een rondvaartboot vaart.

En toch leek het me handig, ondanks dat die bootjes van ZuidWesterSloep dus niet stuk te krijgen zijn, dat mijn kinderen niet te pas en te onpas tegen objecten aanvaren. Vandaar vaarles. Het gaat best lekker. Eise (18) vaart al dat het een lieve lust is. Hij vergeet weleens wat (accu uitzetten, sleutels uit het slot halen, hangslot vastmaken, kussens binnen leggen, die rubberen dopjes om regenwater te lozen (is daar een naam voor, Sander?) eruit halen, bierflesjes opruimen, chipszakken, losse chips, sigarettenpeuken en jointjes verwijderen) en hij is nog niet zo goed op de hoogte van het principe van een oplaadbare accu, maar verder heeft ie het aardig in de smiezen, dat varen.

Onze jongste twee, Lola en Mare, krijgen nu vaarles. Van mij. Sander, al zeg ik het zelf: ik ben een rustige en empathische instructeur. Ik schreeuw niet, ik panikeer niet als ze eens wat fout doen, ik leg keer op keer geduldig uit dat een motor nou eenmaal niet start als de sleutel er niet in zit, en dat ons ZuidWesterSloepje nou eenmaal niet voor- of achteruitgaat, hoeveel gas je ook geeft, als de trossen nog vastzitten. Maar ook zij zijn aardig op weg. De vaart zit erin, zeg maar. Nog een paar lessen, Sander, en dan is deze onbezoldigde sloepschipper een rondvaartpensionado. Kan ik voortaan lekker voor in onze ZuidWesterSloep (lees je mee, Michiel?) in het zonnetje liggen. Perfect getimed, want de chardonnay is deze week bij Grape District in de aanbieding.

Met bijna gepensioneerde groet, je watermakker, Kluun

Ahoy, mijn beste!

Als ouders doen we allemaal alsof opvoeden een altruïstisch gebeuren is, waarbij je het kroost dingen ‘meegeeft’ om zich staande te kunnen houden in de storm des levens, maar uiteindelijk gaat het er natuurlijk om dat zij het roer pakken terwijl wij, witte wijn slurpend, achterover kunnen liggen. Dus dat doe je goed, ouwe reus. Zelf heb ik helaas nooit leren varen. Onwillekeurig kijk ik nu naar mijn linkerbeen, waarover ik dankzij onwaarschijnlijke mazzel nog beschik nadat ik op mijn zeventiende met mijn eerste bootje (Tante Jo I) op volle kracht een watervilla als de jouwe dreigde te rammen. Afduwen tegen de glibberige rand, zei mijn intuïtie volkomen onterecht. Het scheelde een haartje – al denk ik dat mijn slachtoffers liever hadden gezien dat ik wél met mijn been de klap had opgevangen.

Met bootje twee (Tante Jo II) vervoerde ik op een van haar eerste reizen acht pubers. Volkomen ongeïnteresseerd in alles behalve elkaar, hadden zij niet door dat ergens bij het Borneo-eiland het ‘bop-bop-bop’ van de motor stopte, terwijl de stroom ons richting het Amsterdam-Rijnkanaal voerde. Geen peddel aan boord, wel grote tankers in zicht die ons met zekerheid hadden vermorzeld als er geen aardige schipper was langsgevaren die me een touw toewierp.

Vaarles nemen, dacht ik toen. En dochter moet mee. Maar het kwam er niet van. Ik ontdekte dat het onaangenaam druk is op de hoofdstedelijke wateren, dat je maar zes kilometer per uur mag, geen muziek mag draaien en als schipper nog niet één slok van die chardonnay mag nemen. Niet dat het gehandhaafd wordt, maar toch: al die dingen mag ik wel als ik thuis op mijn voordek lig.

Gevolg is dat de Tante Jo II werkeloos langszij dobbert. Heel soms maken mijn dochter en haar vrienden er een tochtje mee. Ik spreek dan stichtelijke woorden, wijs op de peddels aan boord en druk haar op het hart om nóóit te proberen af te duwen als ze een watervilla tot zinken dreigt te brengen.

Sander Donker is schrijver, journalist, roestkrabber, columnist bij deVolkskrant en

‘Ook niet bij die vriend van je op de Amstel?’ vroeg ze laatst. En sorry man, ik wil je zielenrust als aanstaande rondvaartpensionado niet bederven, maar ik schudde dus van nee.

Even goede vrienden, hoop ik, groet! Sander