HELEMAAL VAN MIJ

Miriam Groenendaal (58), zelfstandig arbeidsdeskundige en re-integratieadviseur, woont met zoon Jelmar (18) en hond Bumper (6) op Kempenaar Sequana.

Bouwjaar: 1915. Afmeting: 40 x 6,6 meter. Ligplaats: IJburg, Amsterdam.

‘Wonen op staal is fantastisch. Het is zo geweldig om je eigen schip te hebben. Ik geniet elke keer als ik over de brug naar IJburg fiets en ik mijn eigen schip daar zie liggen. ‘Sequana’ betekent ‘godin van de rivier’. In het bijzonder wordt er ook wel de godin van de rivier de Seine mee bedoeld.’

Ang Werd Sequana

‘De Sequana is een Kempenaar, een voormalig binnenvaartschip. Ze heeft voornamelijk binnen Nederland gevaren, met droge vracht zoals granen. Maar soms ook met bijzondere ladingen, grote landbouwinstallaties bijvoorbeeld. Het schip heette toen Angé. De eigenaren wilden er na hun pensioen op blijven wonen, maar er was gedoe met vergunningen. Daarom hebben ze het schip uiteindelijk verkocht.’

Verlangen Naar Het Water

‘Sinds mijn 35e woon ik op het water, en ik woon nu zes jaar op de Sequana. Mijn eerste woonboot was een piepklein Westlanderscheepje van 13 x 3 meter. Het lag op de Brouwersgracht in Amsterdam. Ik dacht: alleen een plankje vastzetten en een likje verf, maar er bleek toch net iets meer nodig… Met hulp van vrienden heb ik het hele bootje zelf vanaf de spanten opnieuw opgebouwd.

Daarna heb ik zes jaar met mijn toenmalige echtgenoot in het Oostelijk Havengebied van Amsterdam een Friese Maatkast gehad. Deze hebben we ook weer vanaf de bodem opnieuw opgebouwd. Maar door een samenloop van omstandigheden hebben we dit niet kunnen afmaken.

Er volgden een aantal jaren aan de wal. Maar het verlangen om weer op het water te wonen, is nooit weggeweest.’

INGEKORT

‘Na mijn scheiding deed zich de kans voor om een ligplaats op IJburg te kopen. Ik heb ruim een jaar gezocht naar een schip dat mooi op deze plek én bij mijn budget paste. Uiteindelijk werd het de Sequana.

Ze lag in Hendrik Ido Ambacht en ik heb haar als varend woonschip gekocht. Maar de stuurinrichting om te varen ont-

Hoeveel vrouwen zouden er zonder partner wonen op een stalen schip? En hoe is dat? Geeft het staal je een veilig gevoel? Of krijg je stress van het onderhoud en verlang je af en toe terug naar de wal? Nieuwsgierig reisde Christa Romp –zelf ook waterbewoner – met haar camera door Nederland, op zoek naar vrouwen met liefde voor staal. christaromp.nl brak, en ook de boegschroef was kapot. Daarom heeft een sleepboot de Sequana naar de nieuwe ligplaats in Amsterdam moeten brengen. Maar eerst hebben we nog een aantal weken op de werf in Zaandam doorgebracht: het schip moest worden ingekort van 46 naar 40 meter, in verband met de lengte van de kavel op IJburg.’

VEEL WERK

‘Het schip was al ingetimmerd door de vorige eigenaar, maar dat had hij slordig gedaan. Ik heb me vooral gericht op de afwerking van het woongedeelte. Daarnaast was er vooral veel werk vanwege lekkages, het schip moest worden aangesloten op het riool en er moesten veel technische aanpassingen worden gerealiseerd om goedgekeurd te worden als varend woonschip. Verder heb ik met hulp van mijn vaste klusjesman de hele achterroef van de grond af aan opnieuw opgebouwd en ingetimmerd, inclusief nieuw raamwerk. Dat is nu mijn kantoor en gastenverblijf, mijn zoon wil dit straks graag als zelfstandige woonplek.’

GEEN DERTIEN IN EEN DOZIJN

‘Het is elke dag weer een machtig gevoel om naar mijn eigen schip te lopen. De Sequana is misschien niet het mooist opgebouwde schip hier aan de steiger, maar ze is wel helemaal van mij. In de zomer geniet ik volop, ik kan zo vanaf het gangboord het water in springen. Het is ook een stoere woning, geen dertien in een dozijn. Vrijheid en eigenheid, dat is denk ik wel de kern.’

FAVORIETE PLEK

‘Mijn favoriete plek aan boord is toch wel het voorschip. Heerlijk om daar met een kop koffie over het water richting het IJmeer te kijken. Een relaxter begin of einde van de dag kan ik me niet voorstellen.

Mijn zoon vindt het ook geweldig aan boord. Natuurlijk is de zomer favoriet, hij kan hier naar hartenlust zwemmen of peddelen met de supplank. Maar hij is ook heel technisch en helpt inmiddels mee met het onderhoud van het schip.

En ja, ook de hond is blij! Die heeft zijn favoriete plek op het achterdek. Zit ie lekker in het zonnetje en kan ie de hele steiger in de gaten houden.’

WIND EN REGEN

‘Mensen vragen vaak of het niet koud is in de winter en of het schip niet schommelt. Haha, dat is inderdaad allebei het geval! De winter is een wat lastiger seizoen. Het kan hier op IJburg behoorlijk stormen, we hebben de afgelopen jaren aan de steiger veel schade gehad. Voor de Sequana viel het gelukkig mee, maar we hadden wel veel lekkages, en een cv-ketel die er hartje winter de brui aan gaf. Dan is het ’s ochtends 5 graden, en met alleen een houtkachel warmt het dan wat minder snel op…’

OPLOSSINGSGERICHT

‘Wat ik voel bij het schip? Vooral veel liefde en trots. Het is een bezit waar je goed voor moet zorgen, ik wil ook dat de Sequana in goede staat blijft. Ik laat haar niet wegroesten en zorg dat ze lekker in de verf blijft, ook al is dat verven een hele klus. Ik ben het afgelopen jaar naar de werf geweest voor de keuring en groot onderhoud, dus ze ligt er weer mooi bij. Ik geniet daar elke dag weer met volle teugen van.

Sinds ik alleen op de Sequana woon, ben ik een stuk oplossingsgerichter geworden. Ik moet zelf alle keuzes maken en beslissingen nemen, en dat heeft me sterker gemaakt.

Toch zijn er ook wel zorgen af en toe. Als het stormt, heel hard waait of regent, lig je toch niet echt lekker in je bed. En er is natuurlijk veel onderhoud nodig, daar kom je niet onderuit. Maar tot nu toe heb ik het altijd prima gered. En dat geeft vertrouwen voor de toekomst.’ •