Przesłanie na Wieki Post

Słowo na Wielki Post 2021

Czuwaj! Drogie Harcerki, Drodzy Harcerze! Wielki Post 2021 jest naznaczony światową pandemią, która stawia skrzatów, zuszki i zuchów, harcerki i harcerzy wobec nieprzeciętnego wyzwania: jak w tym czasie dochować wierności naszemu przyrzeczeniu: służby Bogu, Ojczyźnie i Bliźniemu. Z doświadczenia wiemy, że zawsze liczy się przede wszystkim osobista gotowość. Spontaniczność daje najwięcej radości. Fenomenalny przykład gotowości służby daje nam w tym czasie sam Pan Jezus! Skromnie sam to wyraził w słowach: „Syn Człowieczy nie przyszedł po to, żeby Mu służono, ale żeby służyć…, aby ludzie życie mieli i żeby mieli je w obfitości”. Jego postawa służenia pozostaje dla nas największym ideałem. Służba Pana Jezusa zaowocowała licznymi uzdrowieniami a w końcu zaowocowała pełnią życia w zmartwychwstaniu! Od razu dodam, że chodzi nie tylko o Jego powstanie z martwych, ale także i o nasze zmartwychwstanie.

Zbyt często, kiedy mówimy o zmartwychwstaniu (wręcz podświadomie) myślimy o nim «w czasie przyszłym»: że to nas też kiedyś spotka. Tymczasem Pan Jezus nieomylnie zapewnił, że «jest z nami przez wszystkie dni», że pozostanie z nami „aż do końca świata”! Musimy zmienić perspektywę naszego myślenia: rzeczywistość zmartwychwstania to «czas teraźniejszy»! Wręcz automatycznie mówimy: «nowa era», «nasza era». Tak, bo «nasza nowa era» zawiera rzeczywistość zmartwychwstania! Dlatego właśnie warszawski ksiądz-poeta Jan Sochoń nazwał czas Wielkiego Postu «czasem optymizmu». Pan Jezus jest teraz obecny z nami (osobiście i bardzo intensywnie) po to, żeby nam pomagać w tym co możemy nazwać: «więcej być»! Być więcej sobą, kształtować naszą osobowość, uszlachetniać nasz charakter w służbie Bogu, Bliźniemu i Ojczyźnie. W okresie Wielkiego Postu, Pan Jezus - z całą swoją wszechmocą i z całą swoją subtelnością - staje przy każdym harcerskim sercu: «gotów naprawdę usłużyć». On jest Wszechmocnym Bogiem, ale zawsze szanuje naszą wolność. On czeka tylko na nasze przyzwolenie, aby w nas i przez nas, współtworzyć cywilizację życia, zadbać o lepsze dziś i na rzecz jeszcze lepszego jutra: 18

w naszym życiu osobistym, w naszym życiu rodzinnym i wśród harcerskiej braci. Tą właśnie rzeczywistością kierował się Baden Powell, kiedy zakładał «scouting». Powiedział bardzo radykalnie: «Gdyby harcerstwo miało być bez Boga to lepiej, żeby go wcale nie było». Baden Powell był człowiekiem głęboko wierzącym i na serio uwierzył słowom Pana Jezusa, że «jest z nami po wszystkie dni» oraz «beze Mnie nic uczynić nie możecie».

Zauważmy, że naszym (wszystkim) środowiskom (harcerskim włącznie) może w czasie pandemii zagrażać «wirus izolacji», «wirus kryzysu zaufania» a nawet «wirus podejrzliwości». To tak, jakby ktoś odwrócił szklankę do góry dnem i chciał ją potem napełnić wodą. Mógłby wtedy wylać całą cysternę a szklanka i tak pozostałaby pusta! Oczywiście, należy najpierw opróżnić szklankę z balastu tyle co wymienionych «wirusów» i naprawdę otworzyć się na dar Bożej mocy - na dar Łaski. W czasie Wielkiego Postu Pan Bóg daje nam stuprocentowy, pełny, wolny i gratisowy dostęp do Źródła, ale z tym, że kran oddał w nasze ręce! Adam Mickiewicz wyraził to genialnie: «Bóg może ten świat zburzyć i na nowo go postawić, ale bez zgody człowieka nie może go zbawić».

Chodzi więc o naszą zgodę, żeby dochodzić do pełni człowieczeństwa, do harcerskiego ideału, czyli do pełni życia. Na tym zależy Panu Jezusowi, bo On przyszedł po to «żebyśmy życie mieli i żebyśmy je mieli naprawdę w obfitości» Jak? Pierwszym sposobem jest opróżnienie «naszej szklanki» z fusów grzechu i z tyle co wymienionych «wirusów: izolacji, nieufności i podejrzliwości», czyli chodzi o rzetelną Świętą Spowiedź. Drugim sposobem jest modlitwa, czyli otwarcie, właściwe ustawienie, «szklanki naszej duszy» na to Życie, które otrzymujemy w Komunii Świętej. Trzecim sposobem jest tworzenie przestrzeni nadziei dzięki Łasce od Pana Jezusa dla nas i z Panem Jezusem dla Bliźnich właśnie przez naszą służbę. Czyż nie śpiewamy «harcerskich serc Ty drgnienie znasz»?! Czas Wielkiego Postu to «czas optymizmu», bo mamy do dyspozycji «wzmacniacze od Ducha Świętego» żeby drgnienia naszych serc, tworzyły symfonię harcerskiego życia, która zachwyci nas samych i zachwyci wszystkich wokół nas. «Czas optymizmu» jest w naszych rękach!

Ks. Krystian Gawron Naczelny Kapelan

19