Jak poprowadzić „ABC Zuchmistrza”? Parę słów o „Systemie pracy z kadrą

Jak poprowadzić „ABC Zuchmistrza”? Parę słów o „Systemie pracy z kadrą”

W „Systemie pracy z kadrą” czytamy, że celem pracy z kadrą jest „pozyskanie kadry dla organizacji, przygotowanie i motywowanie jej do pracy oraz udzielanie jej wszechstronnego wsparcia, których efektem jest stałe podnoszenie jakości pracy wychowawczej prowadzonej w ZHP oraz rozwój organizacji”. Nasz warsztat, jak najbardziej, jest pracą z kadrą. Pozyskawszy już wstępnie taką, chcemy zapewnić jej przeszkolenie i motywować ją, żeby podnieść jakość pracy gromad w hufcu. Dokument ten mówi o tym, że „kształcenie kadry ma służyć umiejętności, kształtowaniu postaw i wartości oraz zdobywaniu wiedzy, koniecznych do pełnienia funkcji na wysokim poziomie”. Nasz warsztat nie jest standaryzowanym kursem, ale ma wspierać młodych zuchmistrzów, zaszczepić w nich zamiłowanie do metodyki zuchowej, a w przyszłości - być może, do kształcenia instruktorskiego. „Kształcenie powinno się opierać na uczeniu w działaniu z wykorzystaniem harcerskiego systemu wychowawczego i pokazywaniu dobrych wzorców. (…) Kształcenie kadry wspierającej jest procesem, w którym określone treści przygotowujące do realizacji wybranych zadań przekazywane są za pomocą odpowiednio dobranych form”. Podczas „ABC Zuchmistrza”, tak jak w przypadku innych form kształcenia, należy przede wszystkim pracować metodą harcerską – uczyć przez działanie. Każdy kurs należy przeżyć. „System pracy z kadrą” mówi też o zasadach kształcenia. Obowiązują one również przy tych warsztatach. Należy pamiętać o tym, że: • Rekrutowani uczestnicy powinni posiadać wiedzę i doświadczenie, które mają gwarantować osiągnięcie celów formy kształcenia. W naszym przypadku tak będzie, ponieważ wymagany poziom wiedzy jest właściwie znikomy – dopiero na warsztacie uczestnicy mają tę wiedzę posiąść. • Kadra prowadząca szkolenie powinna być fachowa, obdarzona charyzmą, tak żeby gwarantować oddziaływanie przez przykład własny.

13

Niekoniecznie muszą to być osoby posiadające, czy też dążące do zdobycia odznak kadry kształcącej. O prowadzenie zajęć można poprosić obecnych lub byłych drużynowych – osoby z doświadczeniem w zuchowaniu. Może akurat ktoś z nich po takim szkoleniu będzie chciał zostać kształceniowcem? • Kształcenie powinno opierać się na uczeniu przez działanie. Powinniśmy organizować warsztat przy użyciu aktywizujących i praktycznych form.

W programie powinno się znaleźć jak najwięcej gier, ćwiczeń praktycznych. Ważne, by niosły one ze sobą pożądane treści – nie wpadnijmy w pułapkę przerostu formy nad treścią. Pomyśl o swoich kursach instruktorskich. Które zajęcia, z perspektywy uczestnika, podobały Ci się najbardziej? Z których najwięcej pamiętasz? Zainspiruj się nimi. • Ważna jest też dbałość o atmosferę kursu – o aktywne przeżywanie sprzyjające wymianie doświadczeń i budowaniu więzi. Tu jest miejsce na dobrze zbudowaną fabułę i obrzędowość. Zorganizuj je tak, żeby zbudować pozytywną atmosferę. Możecie mieć tajne miejsce, gdzie będziecie przesyłać sobie miłe słówka, możecie podczas całego kursu grać w grę mającą na celu budowanie więzi. Dlatego warto zrobić to w gronie hufcowym. Już się wszyscy, w mniejszym lub większym stopniu, znamy i lubimy. A więzi powstałe na takim szkoleniu mogą kwitnąć jeszcze przez długie lata współpracy. • Wzajemność oddziaływań to kolejna zasada. Podkreślmy rolę wymiany doświadczeń oraz rolę współpracy w kształceniu. Żeby zrealizować tę zasadę, zasugerowałam konieczność odbycia się bloków inspiracyjnych, gdzie uczestnicy będą mogli się podzielić tym, co już potrafią i każdy wyjdzie z tego bogatszy w nowe umiejętności. Zresztą, podczas każdych innych zajęć także budujmy treści tak, by ich uczestnicy mogli się dzielić swoimi doświadczeniami. • Ważnym elementem kształcenia jest ewaluacja. Powinna być stale prowadzona i przyczyniać się do podnoszenia jakości kształcenia kadry.

Warto elementy ewaluacji wprowadzać na każdych zajęciach lub 14

w podsumowaniach dnia, czy wreszcie całego kursu. Należy też po jakimś czasie sprawdzić, co dało nasze szkolenie. To kolejny argument za tym, by „ABC Zuchmistrza” organizować w hufcach. Tam zobaczymy naocznie, jak szkolenie wpłynęło na uczestników. Nie będziemy potrzebowali dodatkowych ankiet czy spotkań. • Kształcenie powinno być adekwatne – powinno odpowiadać potrzebom organizacji oraz być prowadzone w zgodzie i poszanowaniu zasad i przepisów wewnątrzorganizacyjnych. Ważne, żeby szczególnie zadbać o to, by treści przekazywane na szkoleniu były zgodne z metodyką zuchową. Upewnij się przy pisaniu konspektu zajęć, czy na pewno w Twojej gromadzie prowadzono wszystko zgodnie ze sztuką. Warto zajrzeć np. do poradnika drużynowego, czy notatek ze swojego kursu drużynowych i skonfrontować swoją wiedzę z tym, co zapisano w dokumentach. Ja sama zawsze tak robię. Nie polegam tylko na moim doświadczeniu w zuchowaniu i w kształceniu zuchmistrzów, ale zawsze zaglądam do dokumentów i literatury i w oparciu o to przygotowuję się do zajęć. • Kształcenie powinno być praktyczne – ma doskonalić umiejętności właściwe dla danego obszaru działania. „ABC Zuchmistrza” ma nauczyć naszych kursantów umiejętności przydatnych w pracy z gromadą zuchową.

15