foto:Š Nico Martinez/TP52 Super Series
juni 2019 maart 2019
advertentie
advertentie
juni 2019
METEO
26 SYDNEY HOBART RACE
ZELFBOUWERS OP HERHALING
ZILTE WERELD
78
ELEKTRISCH NAAR VARENTOKIO
34 46
68 50
12
OP ONDEKKINGSREIS …
EN VERDER… 6
Bureaublad
46 In de Wind 74 Zilte Spullen
PASSENDE BOOT
56
foto: © DaveRound ShawMartinique Regatta foto:©The
BUREAUBLAD Ook het 158e en laatste bureaublad laat je wegdromen achter je bureau of op de bank. Deze paradijslijke ankerplaats, ergens in PolynesiÍ werd vastgelegd door fotograaf Dave Shaw. Met een klik op de downloadknop maak je deze foto de achtergrond van je computer-, tablet- of telefoonscherm‌
EINDE Op 8 mei informeerden we jullie over het aanstaande einde van Zilt magazine. Voor vrijwel iedereen was dat een grote verrassing. Het gaat immers uitstekend met het magazine. Toch is er voor ons een goede reden om nu te stoppen. Wij, de makers van Zilt, willen de bakens verzetten en andere dingen doen. En bovenal: zelf zeilen. Want dat is er in de afgelo-
reflectie
pen 12,5 jaar veel te weinig van gekomen. Minuten na dat onze mail in 24.000 digitale brievenbussen viel, werden we overspoeld met reacties. De teller is inmiddels de 1000 ruim gepasseerd. Dank voor al die prachtige woorden, voor jullie begrip en voor jullie goede wensen! Nog niet eerder werd zo duidelijk dat jullie Zilt-lezers, zonder het van elkaar te weten, deel uitmaken van een grote familie gelijkgestemden, zielsverwanten, en soms ook lotgenoten. Het is bijzonder om te lezen dat we daar een verbindende factor bij waren.
De vraag of alle 159 nummers ook straks nog te lezen zullen zijn, werd vaak gesteld. Dat zal inderdaad het geval zijn; het Zilt-archief blijft gewoon online. En ook het weekend weerbericht blijf je elke donderdag ontvangen. Deze Zilt 158 is de laatste reguliere uitgave. Met prachtige verhalen over zelfbouw, een vertrekkersgezin, de keuze voor een speciale boot, meteo en meer. Als vanouds... Eind juni volgt het Uitzwaainummer, de grote Afsluiter. En daarna wacht ook voor ons de belofte van lange zeilreizen naar de horizon‌
advertentie
advertentie
elektrisch verwarmde vesten, handschoenen en sokken
Zeilen is vooral plezier op het water hebben‌ Dat gevoel van avontuur, vrijheid en snelheid ervaren. Alleen, met vrienden of familie. Uitwaaien op zee is altijd een goed idee.
Maar soms kan de gevoelstemperatuur door wind en weer flink dalen. Onze verwarmde kleding, voorzien van een accu is dan een uitkomst. www.verwarmme.nl www.facebook.com/verwarmme Instagram: @verwarm_me
foto’s Š Bemanning Zouterik
FOTO’S ZOUTERIK BEMANNING TEKST MARISKA WOERTMAN
VER WEG en ook
DICHTBIJ
ZOUTERIK EEN JAAR ONDERWEG
De paspoorten van de Zouterik-bemanning - Tjaart (52), Mariska (46), Linde (12), Berber (3) en af en toe Luuk (16) - raken na een jaar zeilen steeds voller gestempeld. Het ene land is druk, chaotisch, maar authentiek en relatief onontdekt. Het andere is vergeven van de toeristen. Hoe gaan Tjaart, Mariska en de kinderen om met al die wisselende culturen en indrukken? Voelen ze zich nog een beetje ontdekkingsreiziger?
D
rang naar avontuur en de wens om letterlijk mijn grenzen te verleggen heb ik altijd gehad. Het bracht mij over de hele wereld, maar altijd zocht ik daarna weer de relatieve rust en geborgenheid van mijn eigen woonomgeving op.
Het is een thema dat ons deze reis meer dan ooit bezighoudt: hoe kun je jezelf ontdekkingsreiziger voelen tussen honderden andere schepen en duizenden mensen die exact hetzelfde doen? En hoe vind je de balans tussen dicht bij jezelf blijven enerzijds en het verleggen van je grenzen anderzijds?
HET BLAUWSTE WATER We ankeren momenteel midden in de Tobago Cays. Een prachtig natuurgebied en nationaal park, tussen de grotere eilanden Grenada en Martinique. Het blauwste water dat je ooit hebt gezien. Het bestaat dus echt! We hoeven de foto’s geen filtertje te geven voor we ze op Instagram plaatsen. Waar we ook ons snorkelmasker onder water steken, binnen twee minuten zien we enorme schildpadden, metersgrote roggen en haaien op zoek naar een prooi. Onvoorstelbaar hoe mooi het hier is. Er is alleen één schaduwkant: we zijn niet alleen. Zodra we het ankerkanaaltje door zijn, schrikken we ons rot. We moeten aanschuiven in een lange rij boten die allemaal een dagje komen snorkelen. ’s Avonds moeten we zowat fileparkeren om een plekje te kunnen vinden. De ene charterboot na de andere vliegt voorbij. Catamarans van zestig voet zijn meer regel dan uitzondering en de tenders naar superjachten die verderweg liggen, varen af en aan. De kinderen vergapen zich aan een motorjacht met glijbaan tot in het water en een catamaran met een roze opblaasflamingo van minstens 5 meter hoog. En daar liggen wij dan tussen met ons ‘bootje’. Ik word er stil van…
E É W
foto’s © Bemanning Zouterik
ER IS ALLEEN ÉÉN SCHADUWKANT… WE ZIJN NIET ALLEEN!
EEN MET DE BEVOLKING De Cays zijn wel het absolute drukte-hoogtepunt tot nu toe, maar eigenlijk was het al druk sinds we vanuit Tobago op Grenada aankwamen. Tobago vonden we prachtig. Pirate’s Bay in Charlotteville was een week ons ‘thuis’. We waanden ons er een beetje onderdeel van de bevolking. Deden onze boodschapjes bij de locals, bezochten met de kinderen de bieb en voetbalden met lokale kinderen op het strand. Hoewel we overduidelijk toeristen waren, gaven de bewoners ons geen moment dat gevoel. De hele gemeenschap was daar gelukkig ook niet op ingericht. Geen grote supermarkten, geen boat boys en geen vissers die je duidelijk als prooi zien voor hun al dan niet net vers aan de haak geslagen vangst.
HONDERDEN BOTEN Toen staken we over naar Grenada. Slechts één nachtje varen, maar een wereld van verschil! In Woburn Bay moesten we aanschuiven en vonden we maar met moeite een ankerplekje met voldoende ruimte. In Prickly Bay en Martin’s Bay was het niet anders. Honderden boten voor anker of aan moorings, misschien nog niet eens de helft bewoond. Achtergelaten door cruisers die een pauze hebben genomen, hun boot in de verkoop hebben of hem gewoon laten liggen tot ‘ie misschien vanzelf een keer afborrelt. radionetje. Hij is jaren geleden beland op Grenada en nooit meer vertrokken. Allerlei waar wordt aangeprezen. Bier is in de aanbieding bij supermarkt x, winkel y prijst zijn eigen aanlegsteiger voor de dinghy aan en z is op zoek naar gebruikte accu’s, wie heeft er nog wat liggen. Vandaag rijdt de gratis bus naar attractie zus en zo en vanmiddag is er een markt in haven hupseflups. Het duizelt me na een half uurtje luisteren naar al dat gewauwel. Hoe goed ongetwijfeld ook bedoeld.
foto’s © Bemanning Zouterik
Iedere ochtend om half acht leidt een overenthousiaste Amerikaan een
MET MOEITE VINDEN WE EEN ANKERPLEKJE…
VEEL NATIONALITEITEN Tijdens een zondagmiddagborrel op overigens een leuk strandje in de baai, worden we hartelijk verwelkomd door mensen van over de hele wereld. Eén ding hebben ze allemaal gemeen: ze zijn hier maanden, soms zelfs jaren en nog làng niet van plan te vertrekken. Tjaart en ik hebben het er die avond over. We snappen er weinig van. We hebben Grenada nog niet gezien, maar zou het eiland zo bijzonder zijn dat je er zo lang wilt blijven liggen? Eerlijk gezegd irriteert het mij tot nu toe vooral. Je gaat toch op reis om je horizon te verleggen, nieuwe plekken te ontdekken en andere mensen te ontmoeten? Waarom blijf je dan in vredesnaam zo lang plakken in een baai die je niet eens mooi kunt noemen? Die eerste dag op de Tobago Cays wist ik ook niet goed wat ik ermee aan moest. Al die drukte! Na Grenada bleken ook Carriacou en Mayreau plekken die als honing voor de bijen fungeerden. Dertig boten in een klein ankerbaaitje is wel het minimum dat we gezien hebben. Aanvankelijk ergerde ik me eraan. Was dit het dan? De reden voor onze reis? Mooie nieuwe plekken ontdekken om er vervolgens achter te komen dat er niets nieuws aan is, want honderden, misschien wel duizenden met ons zien exact hetzelfde. Is er dan niet één stukje op deze aarde dat je gewoon onontdekt kunt noemen en waar je je de enige kunt wanen? Waarom zoeken al die mensen elkaar toch op? Wat zijn we toch een kuddedieren!
NET ALS THUIS Maar na een paar dagen tussen al die boten en na wat filosoferen met mede-vertrekkers in de kuip, realiseer ik me dat leven op een boot, of dat nu voor een week vakantie of voor een jarenlange reis is, niets meer, niets minder en niets anders is dan leven in een dorp. Je wandelt niet even naar je buurvrouw voor een kopje suiker, maar verder gaat de vergelijking toch aardig op.
foto’s Š Bemanning Zouterik
In het afgelopen jaar hebben we minstens 40 andere Nederlandse vertrekkersboten leren kennen. Een dag geen internetverbinding levert bij het volgende wifipunt minstens 60 berichten in ons vertrekkers appgroepje op en de aard van de berichten verschilt niet van die van het gemiddelde buren of vrienden appgroepje thuis. Nou ja, op de appjes met sterke verhalen over barracuda’s die dinghy’s opeten na dan. De Karaktertjes, de Phi’tjes, de Saartjes, de Hera’tjes en de Lola’s, om er maar een paar te noemen, kennen ons weliswaar niet langer dan een maand of acht, maar er is een zodanig hechte band ontstaan dat we ze gerust zeilvrienden durven noemen. Door de intensiteit van de avonturen die we beleven, de overwegingen die enkelen van ons maken over het al dan niet vervolgen van de reis, de familie-ontwikkelingen waar enkele boten mee te maken krijgen en door het soms bijna dagelijks delen van lief en leed, en niet te vergeten, het weer.
ONTDEKKINGEN IN EIGEN KUIP Ik realiseer me dat ontdekken ook een meer metaforische betekenis kan hebben. Ontdekken dichter bij huis. Op de vierkante meter. We komen onszelf en elkaar soms genadeloos tegen, maar staan ook meer dan ooit open voor elkaar. Onze zintuigen staan veel meer op scherp. Zo verbaas ik me dagelijks over hoe snel onze jongste dochter van 3 groeit en al knopen wil leren leggen. Of ons de les leest over ‘dat die waterval niet op Martinique was, mama, maar op Guadeloupe’. Onze dochter van 12 verrast ons regelmatig met scherpe observaties over mensen die we ontmoeten. En er is tijd om samen te ontdekken. Er is ook tijd om wat vandaag niet hoeft nog even uit te stellen tot morgen. Hoe fijn is het om even een kop koffie te drinken bij een mede-vertrekker in de kuip om vervolgens te ontdekken dat de dag toch wel snel voorbij gaat en we ‘natuurlijk ook morgen kunnen vertrekken’.
foto’s © Bemanning Zouterik
ER IS TIJD OM SAMEN TE ONTDEKKEN...
Ja, we blijven ons stiekem ergeren aan de drukte, aan charterboten met ingehuurde crews die niet kunnen varen en aan luidruchtige Amerikanen. Maar zolang die periodes afgewisseld worden met plekken waar we stilstaan, waar we verdieping kunnen vinden in het gewone leven, waar we kijken door de ogen van onze kinderen, vind ik het goed.
REIZEN IS OOK STILSTAAN Hoe bijzonder is het om met Linde het water in te duiken en haar helemaal uit haar dak te zien gaan als ze voor het eerst een schildpad nog geen meter voor zich ziet zwemmen! Of als Berber op een paadje omhoog schrikt van een enorme leguaan voor zich en denkt dat het een dinosaurus is. Zolang we ook dit soort ontdekkingen op de vierkante meter met elkaar delen, blijf ik het reizen leuk vinden. En als we dan op mooie plekken zijn die we niet voor ons alleen hebben, denken we stiekem: wacht maar, over twee dagen moeten jullie terug naar je eigen alledaagse leven en trekken wij weer verder, nieuwe avonturen tegemoet. Klein of groot. In die gestolen uurtjes of soms zelfs minuten, ontdekken we tijdens deze reis dagelijks hoe fijn het is om onderweg te zijn. Om de tijd te hebben voor elkaar. Deze reis is ĂŠĂŠn grote avontuurlijke ontdekkingsreis. En dus niet alleen naar verre bestemmingen, andere culturen en onontdekte kusten, maar vooral ook naar onszelf en naar elkaar. Wij willen tijdens onze reis letterlijk stilstaan om dingen te zien die voor de menigte verborgen blijven. Om stemmen te horen die anders slechts als geroezemoes onze oren voorbij zouden vliegen. En figuurlijk stilstaan bij het leven van alledag. Als je het zo bekijkt maakt dat fileparkeren tijdens het ankeren in een azuurblauwe baai of aansluiten in de rij voor een attractie een stuk draaglijker. Reizen is vooral stilstaan. En dat kunnen inzien is misschien wel het grootste winstpunt van onze reis ... www.zouterik.com
foto’s © Bemanning Zouterik
JE GAAT TOCH OP REIS OM JE HORIZON TE VERLEGGEN?
advertentie
advertentie
WINDAPPELS STORMPEREN
WAAROM JIJ DENKT DAT DE WINDVERWACHTING NIET KLOPT
Hoe bepaal je of de windverwachting ook daadwerkelijk klopt? Vrijwel altijd is die conclusie gebaseerd op de getallen die je afleest op de windmeter aan boord. Door de kwaliteit van moderne boordinstrumenten lijkt dat een objectieve methode. De hoogte waarop de windgever is gemonteerd, speelt echter een veel grotere rol dan de meeste zeilers zich
foto:© Ruud Kattenberg
realiseren.
TEKST RUUD KATTENBERG
V
oorbeelden van situaties waarbij er meer of minder wind staat dan de weersverwachting
beloofde,
kent
iedere zeiler wel.
Voor het verschil tussen prognose en werkelijkheid kunnen veel verklaringen zijn. Veel zeilers beperken zich bij voorkeur tot de meest overzichtelijke. Die waarbij de windverwachting er voor de zoveelste keer weer eens helemaal naast zat. Dat verwijt is lang niet altijd terecht. Onkunde van meteorologen of computermodellen zal in veel gevallen zelfs niet meest logische, maar juist de minst waarschijnlijke verklaring zijn‌ Veel meer voor de hand ligt het bijvoorbeeld dat het algemene windpatroon werd beïnvloed door de nabijheid van land. Of dat je even was vergeten dat weerberichten en gribfiles altijd uitgaan van de gemiddelde wind en vlagen meestal ongenoemd laten. Of doordat je het effect van je eigen voortgang onderschatte en je verrast werd door het verschil tussen ware en schijnbare wind. Het zijn onderwerpen die elk een artikel waard zijn. Nu beperken we ons echter tot een veel minder bekende oorzaak. Maar weinig zeilers realiseren zich dat hun windmeter aan boord consequent meer wind aangeeft dan er in werkelijkheid staat.
REFERENTIEVLAK De stelselmatige meetfout heeft alles te maten met de hoogte waarop je de wind meet. Iedereen die een basiscursus meteo heeft gedaan, heeft geleerd dat de windsnelheid toeneemt met de hoogte. De ruwheid van het aardoppervlak zorgt voor wrijving die de luchtstroom afremt. Dat effect neemt af naarmate de afstand tot de aardbodem, of in ons geval het wateroppervlak, groter wordt. Op grotere hoogte waait het dus altijd harder. Om die reden hebben meteorologen afgesproken dat zij altijd een meethoogte van 10 meter als referentievlak gebruiken. In elk officieel weerbericht dat je hoort, ziet of leest, is dat het uitgangspunt. En dat geldt eveneens voor windsnelfoto:Š KNMI
heden die worden berekend door computermodellen.
Ook
gribfiles
laten je dus de gemiddelde wind op KNMI meetstation in Voorschoten
10 meter hoogte zien.
MASTTOP Op iedere boot langer dan 9 meter staat de windmeter hoger dan de 10 meter waar meteorologen van uitgaan. De masttop van een modale 36-voeter reikt al gauw tot zo’n 16 meter, en een 45-voeter heeft zijn windgever zomaar op een meter of 20 staan. Een verschil in meethoogte van 5 of 10 meter lijkt niet groot, maar stelt de metingen aan boord wel consequent naar boven bij.
WINDAPPELS EN STORMPEREN
REKENEN 1)
De formule om windsnelheden die op grotere hoogte werden gemeten
terug te rekenen naar het 10 meter refentievlak ziet er zo uit: Wind op 10 meter = Gemeten windnelheid x (meethoogte/10)ˆa In de formule is 'a' de mate van stabiliteit van de lucht. Die waarde varieert tussen 1,1 voor stabiele lucht en 1,4 voor onstabiele lucht. Aan boord is het niet mogelijk om daar een exacte waarde aan toe te kennen. Essentieel is dat voor dit probleem niet. In het totaal van de meetfout speelt het verschil tussen volledig stabiele en maximaal onstabiele lucht geen grotere rol dan hooguit een paar procent. Voor een toerjacht tussen de 35 en de 40 voet is de afwijking een kleine 10%. De tabel laat de uitkomsten van de formule zien.
Tabel: Windmetingen in de top van de mast versus het 10-meter referentievlak. Door stabiele of onstabiele lucht kunnen de waardes tussen +1% en -1% verschillen.
Praktischer dan de tablel is de vuistregel dat je voor elke 10 knopen die je op je instrumenten afleest een knoop moeten aftrekken om de werkelijk windsnelheid te krijgen. Veel belangrijker dan er een exact getal aan te verbinden is het besef dat een windmeter op een zeiljacht altijd meer wind aangeeft dan die in het weerbericht wordt genoemd. En dat die afwijking relatief groter wordt naarmate het harder waait.
Het is opmerkelijk dat producenten van windinstrumenten zelden een instelbare hoogtecorrectie in de software van hun apparatuur verwerken. Temeer omdat de tabel aantoont dat de verschillen onder bepaalde omstandigheden zeker niet onbeduidend zijn.
EIGEN WAARHEID Zolang je de waarden van je eigen instrumenten alleen als eigen referentie gebruikt, is de meetfout helemaal niet erg. Als je altijd reeft als jouw windmeter 20 knopen aantikt, is dat een realiteit die niet verandert. Ook niet nadat je nu weet dat er dan in werkelijkheid misschien maar 17 knopen wind staat. Dat verschil is echter wel degelijk relevant als je denkt dat de 20 knopen wind uit het weerbericht, dezelfde zijn als die jouw meter registreert. Zo’n verkeerde aanname kan betekenen dat je onderweg wordt verrast, omdat jouw instrumenten veel meer dan de beloofde 20 knopen registreren. De conclusie dat die meteorologen het weer eens bij het verkeerde eind hadden, ligt dan voor de hand. In werkelijk vergeleek je echter de appels die de meteoroloog op 10 meter hoogte plukte, met jouw peren boven in de mast. Dit laat zien dat het hanteren van twee verschillende referentievlakken gemakkelijk tot verkeerde conclusies leidt. Een onterecht negatief gevoel over de juistheid van het weerbericht is daar de minst erge van. Veel belangrijker is dat het ook een rol kan spelen bij de afwegingen over hoe veilig of comfortabel een voorgenomen tocht zal zijn. Veel zeilers benaderen dit probleem van een andere kant. Ze zijn van mening dat gribfiles de wind altijd onderschatten en tellen daarom standaard een paar knopen bij de windverwachting. Om de prognoses in lijn te brengen met
WINDAPPELS EN STORMPEREN
dat wat je aan boord uitleest, is dat helemaal geen slecht idee. Maar realiseer je wel dat je daarmee geen hardnekkige fout corrigeert die de verzamelde meteorologie na 30 jaar gribfiles nog altijd niet zelf heeft ontdekt. Het is jouw windmeter die de fout in gaat.
POLAIR DIAGRAM Ook de windsnelheden in een polair diagram gaan uit van een meethoogte van 10 meter hoogte. Omdat je aan boord steevast meer wind afleest dan er werkelijk staat, kun je daardoor op het verkeerde been worden gezet. Doordat je de bootsnelheid relateert aan de zelf gemeten - en niet aan de werkelijke - windsnelheid, zal de boot ogenschijnlijk minder presteren dan de prestatietabel berekende. Een logische maar verkeerde conclusie‌ Weer anders wordt het als je het polair diagram van je boot eigenhandig hebt gegeneerd door de data van je wind- en bootsnelheids-instrumenten te analyseren. Anders dan de puur rekenkundige benadering van de theoretische snelheid, is dat een methode die veel realistischer inzicht geeft in jouw manier van zeilen. Maar helaas zit er ook dan weer een addertje onder het gras. Het prestatiediagram koppelt bootsnelheden in dat geval aan meer wind dan er werkelijk stond. Nu lijkt het er dus op dat je boot juist beter presteert. Maar helaas is ook dat gebaseerd op het naast elkaar leggen van verschillende grootheden‌ 1) Bron formule: Will Oxley -Modern Race Navigation: Expedition Software in Action
advertentie
advertentie
foto:© Laurens van Zijp
SAMENSTELLING: SJORS VAN DER WOERD EN LAURENS VAN ZIJP
OP HERHALING TWEEDE ZELFBOUWPROJECT VOOR CORA EN TOM
In Zilt belichten we van tijd tot tijd zelfbouwprojecten. Want zeilen is mooi, maar de totstandkoming van eigen schip is minstens even fascinerend. Wat beweegt mensen om jaren te zwoegen in ver afgelegen schuren om hun droom vorm te geven? Ditmaal zetten we koers naar Haarle, waar Cora en Tom nota bene voor de tweede maal zelf een boot bouwen…
L
ekker landelijk. Zo valt de Sallandse Heuvelrug te typeren. Op deze voorjaarsochtend strekt het landschap zich verleidelijk glooiend uit in talloze
tinten groen. Alleen is het geen omgeving waar je botenbouw verwacht. Toch is dat de reden van onze expeditie. Hond Terra, waakse blaffer par excellence, kondigt luidkeels onze komst aan. Even later zitten we bij Cora en Tom aan de koffie. Zij is veearts en dat verklaart meteen de agrarische woonomgeving, ver van vaarwater verwijderd. Beiden zijn wel fervent zeiler en liefhebbers van zelfbouw. Hun beider vaders blijken ook nog eens eigen schepen te hebben gebouwd. Dat scheelt natuurlijk. Erfelijk belast. Zoiets.
Tom (1971): “We zeilden veel op een stalen Scheldeschouw van 10,50 meter. Vanuit Kampen voeren we naar Stavoren, Enkhuizen, Lelystad; veel bereik had dat schip niet. Dus toen ik een stuk las over de grote actieradius van een trimaran was ik meteen geïnteresseerd.” Ze bezochten een zelfbouwer die een Farrier aan het bouwen was, om meer te weten te komen en raakten besmet met het zelfbouwvirus. Lang verhaal kort: in 2004 begonnen Tom en Cora met de bouw van hun eerste trimaran. De keuze was gevallen op een Farrier 32. Tom: “Ontwerper Ian Farrier verkocht bouwtekeningen met een gedetailleerde uitleg; stap voor stap, het was bijna bouwen voor dummies.”
foto’s:© Bemanning Tresoor
foto:Š Laurens van Zijp
foto:Š Bemanning Tresoor
Cora: “Als je alle hokjes bij de tekeningen hebt afgevinkt, ben je bij wijze van spreken klaar. Het is een soort technisch Lego …” In 2007 was hun bouwproject afgerond en in de jaren daarna maakten ze met de Tresoor vanuit Schokkerhaven mooie reizen naar het wad, de Engelse oostkust en de Deense wateren. Ook gooide de Tresoor hoge ogen in clubwedstrijden van de Catamaran en Trimaran Club.
Toch speelde er wat. De ruimte aan boord hield niet over en Cora vond de acceleratie en het wat nerveuze zeilgedrag op den duur niet prettig. In een oogwenk sprong de tri in volle galop met 16, 17 knoop. “Je moest voortdurend je kop erbij houden.” Ze besloten over te stappen op een catamaran; meer ruimte, minder nerveus en nog steeds een riante actieradius. En: op den duur willen ze er langer op kunnen verblijven. In het bestaande aanbod vonden ze niet wat ze zochten, te zwaar, te duur of gewoonweg niet mooi. Dus was het logische besluit: zelf bouwen. De keus viel op een 36 voets ontwerp van de Amerikaan Kurt Hughes. Ze transformeerden een voormalige varkensstal achter hun huis tot bouwloods, geïsoleerd en al. Zo’n bouwlocatie op loopafstand is goud waard, evenals het feit dat Cora en Tom sámen alles bouwen. “Je stapt veel gemakkelijker de loods in om nog een uurtje iets te doen en je pept elkaar op.” Tweeënhalf jaar geleden startte de bouw.
Met pijn in het hart werd de Tresoor verkocht. “Drie weken later had ik al ontwenningsverschijnselen”, bekent Tom. Daar werd iets op gevonden: ze kochten een kleine trimaran, een Farrier 24. Veel beter te mennen dan de 32; minder ‘Ferrari-gedrag’. Maar wel: minimale verblijfsruimte, overnachten is kamperen. Hoe dan ook, ze kunnen blijven zeilen en de afwisseling zorgt voor een gezonde balans tussen werk, ontspanning en bouw. Dat de bouw van de cat hierdoor wat langer zal duren, nemen ze op de koop toe.
Tijd om een kijk te nemen op de bouwplaats. Altijd een spannend moment om andermans domein te betreden. We stappen een afgescheiden ruimte binnen en zien in het geel-witte licht twee enorme, meer dan manshoge rompen staan. Hier wordt iets groots verricht, zoveel is duidelijk. “Je begint met de tekeningen te kopen en daarna schaf je bouwmateriaal aan”, legt Tom uit, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, “schuimplaten, rollen glasvezel en vaten epoxyhars.” Daar hoort natuurlijk een hele infrastructuur bij: plaktafel, een ‘tapkast’ voor hars, gereedschap, verwarming, en nog meer gereedschap… “We hebben eerst een form-frame voor de romphelft gemaakt”, vult Cora aan, “daarin legden we panlatten in de lengte, waarop we stroken schuim legden. Buigingen maakten we door het materiaal te verhitten met hete lucht.”
foto’s:© Laurens van Zijp
foto’s:© Laurens van Zijp
Het plan was om de vacuüminjectie-methode toe te passen, maar dat mislukte. “We kregen het maar niet vacuüm”, zegt Tom, “dus uiteindelijk zijn we overgestapt op hand lay-up, zoals we ook hadden gebruikt bij de bouw van de Tresoor. Zonder die ervaringen hadden we het misschien niet gered, temeer omdat de tekeningen van Hughes minder uitleg geven dan die van Farrier.”
Cora en Tom brachten eigenhandig aanpassingen aan. De boegsectie kreeg een crashbox met schuim en de rompeinden werden iets verlengd voor meer lift achterin. Zo is de 36 een 37 voeter geworden. Grootste verandering: de binnenste rompwanden werden boven de waterlijn naar buiten gebogen zodat binnen meer bedruimte ontstaat. Uit deze aanpak spreekt bootervaring en ook vertrouwen in eigen kunnen. Omdat hij er nu nog goed bij kon, heeft Tom de rompen al geplamuurd en vervolgens glad geschuurd.
Van Rhebergen in Amsterdam is een mal gehuurd voor het zwaard, dat op zijn beurt dienst heeft gedaan als mal voor de zwaardkasten. Daarvan is er al een ingelamineerd. Met de vervaardiging van de rompen is een belangrijke stap voorwaarts in het bouwproces gezet. Al moet er nog veel gebeuren. “In
de
zomerperiode
profiteren
we
van
de
hogere
buitentemperatuur en willen we grotere stukken gaan lamineren”, zegt Cora. De beams zijn vitale constructiedelen die straks veel krachten moeten kunnen opvangen, en ook de kuip en kajuit moeten nog gelamineerd worden.
Voor de motorisering wordt vooralsnog gekozen voor twee buitenboordmotoren. Die worden in het achterste compartiment gemonteerd op rails, zodat ze omhoog kunnen worden getrokken. Met kleppen wordt dan de rompbodem afgesloten. Het tuig is er al, overgenomen voor een prik van een multihullzeiler die problemen met zijn boot had. Het is een aluminium vleugelmast die draaibaar op een kogel zal worden geplaatst. Hoe de catamaran ooit het water bereikt, is nog een dingetje. A la Noach wachten op wassend water is geen optie; waarschijnlijk gaat de cat in delen naar een afbouwplek aan het water. Cora en Tom zien dat tegen die tijd wel. Optimistisch en enthousiast als ze zijn. Voorlopig storten ze op de berg werk die nog wacht. Met onverminderd plezier. En dat is het grootste geheim van de smid ‌
KURT HUGHES 37 Lengte 11.40 m. Breedte 07,00 m. Diepgang 0.40 / 1.90 m. Waterverplaatsing 4000 K. Zeiloppervlak aan de wind 75 m². Vaste slaapplaatsen: 4. Indeling bb-romp: zeilenberging/ werkplaats/toiletruimte/ kastruimte/eigenaarshut Indeling sb-romp: fietsenberging / toilet-douche / keuken/ gastenhut Midscheeps: brugdekkajuit / kuip.
foto’s:© Laurens van Zijp
INDEWIND ZUIVEREN EN LOZEN Het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat wil de Regeling lozen buiten inrichtingen (Rlbi) veranderen. Dit houdt in: lozen van toiletwater mag, mits het gezuiverd is. Sinds 2009 geldt een verbod om ongezuiverd toiletwater van pleziervaartuigen te lozen. In jachthavens zijn poepslurpstations neergezet, maar die blijven grotendeels onbenut. Watersporters negeren het lozingsverbod en een opslagtank aan boord heeft nadelen als ballast en stank. Als niet verplicht alternatief biedt de nieuwe regeling de mogelijkheid van een zuiveringsinstallatie - die voldoet aan de eisen - aan boord. Na goede zuivering mag toiletwater dan wĂŠl geloosd worden. (Bron: Hiswa) www.overheid.nl
ZEEZEILPLATFORM Watersportverbond heeft Gerd-Jan Poortman benoemd tot kwartiermaworden alle kennis over en opleidingen voor wedstrijdzeilen op zee gebundeld. De bond wil het zeezeilen en het olympisch zeilen dichter bij elkaar te brengen. De wereldzeilbond World Sailing heeft immers aangekondigd dat offshore zeilen met ingang van 2024 een olympische zeildiscipline wordt. Poortman, zelf meervoudig Volvo Ocean-zeiler, gaat met talenten bouwen aan een meerjarig zeezeiltraject. www.watersporters.nl
foto: ŠTeam Brunel
ker van een zeezeilplatform. Daar
FIN IS BINNEN Op 19 mei liep solozeiler Tapio Lehtinen met zijn Gaia 36 Asteria Les Sables d’Olonne binnen en voltooide daarmee zijn Golden Globe foto: © PPL/GGR
Race. De Fin had in totaal 322 dagen, 8 uur en 21 minuten nodig voor de wereldomzeiling en eindigde als 5e in het klassement. Tapio was 10 dagen langzamer dan Robin Knox Johnston, die 50 jaar geleden na 312 dagen finishte. Aangroei was volgens Tapio debet aan zijn trage voortgang. Er is nu nog een GGRdeelnemer: de Rus Igor Zaretskiy is met zijn Endurance 35 Esmeralda gestopt in Albany, Australië. Hij denkt in oktober verder te zeilen en leidt dan de Chichester-klasse… www.goldengloberace.com
ZEILENDE VEERDIENST Heen en weer van Rotterdam naar Londen. Met een zeilschip. Dat is het plan van de Fair Ferry. Vanaf april 2020 moet dat een wekelijkse verbinding worden. Het betekent een paar dagen onder zeil. De reis is tenslotte minstens zo belangrijk als het doel. Het schip is de Twister, een tweemaster van 35 meter lang uit 1902. Dit voormalige vissersschip is in 1999 omgebouwd tot een luxe zeilend passagiersschip waarop 20 mensen kunnen overnachten. www.fairferry.com
INDEWIND DELTAWEEKEND Van vrijdag 28 tot en met zondag 30 juni is het Deltaweekend,
vanuit
Colijnsplaat. evenement
Het biedt
een mooie balans tussen strijd op getijdenwater
en
een gemoedelijke sfeer in de haven. Er zijn verscheidene klassen: ORC/IRC volbemand en vierhandig, rond en platbodems, eenheidsklassen en ongemeten schepen. Het Deltaweekend komt voort uit de Deltaweek, anno 1970, die in 2016 werd omgezet in een lang weekend. www.deltaweekend.nl
JAN SMIT OVERLEDEN Triest bericht uit Enkhuizen. Daar werd op 10 mei het stoffelijk overschot van Jan Smit gevonden, naast zijn kajuitjacht in de Compagnieshaven. Hij wilde na een vergadering met de Commissie Enkhuizer Klipperrace op de boot overnachten, maar moet te water zijn geraakt. Jan Smit was charteraar van het eerste uur en nauw betrokken bij de Klipperrace. (Bron: www.zeepost.info)
IN DE RONDTE Om 10.00 uur starten en dan zoveel mogelijk rondjes op de Westeinder zeilen, tot de finish om 16.00 uur. Dat is het even simpele als uitdagende concept van de 6 Uur van de Westeinder. Op zaterdag 15 juni organiseert watersportvereniging Schiphol (WV Schiphol) weer deze duurtocht, in samenwerking met de Stichting Westeinderzeilwedstrijden (WZW). www.wvschiphol.nl
BLANKE LAK Schuurpapier en blanke lak. Dat heb je nodig als je in een oude houten klasse zeilt. Zoals Vrijbuiter, Lark, 12 m2, ZM-jol, Scow Tempo … Onder verzamelnaam ‘Oud Zeilend Hout’ zeilen deze wedstrijdzeilboten van 35 jaar en ouder hun jaarlijkse evenement. Dit jaar is de dertiende editie op 13 en 14 juli, op het Paterswoldse Meer bij VWDTP. www.oudzeilendhout.nl
INDEWIND ZEILEN-FIETSEN-LOPEN Ons land kent fraaie zeilklassiekers en de jaarlijkse Schuttevaerrace – anno 1983 - is daar een van. Zeilen, lopen, fietsen, dat is het recept. Na een Le Mans start in Stavoren volgt een non-stop traject Kornwerderzand, Texel, Harlingen, Vlieland en Terschelling. Om weer in Stavoren te finishen. In de lijst van winnaars door de jaren heen komen we de naam van Harry Amsterdam (foto) maar liefst acht keer tegen ‌ www.schuttevaerrace.nl
MEEVAARWEEKEND Meer mensen laten kennismaken met watersport. Dat is het doel van het Meevaarweekend van 15 en 16 juni aanstaande. Op allerhande plaatsen zijn er activiteiten gepland. Van de Optimist on Tour tot leren zeilen bij diverse deelnemende zeilscholen. Of opstappen op een charterschip. Maar je kunt als bootbezitter ook iemand een uurtje meenemen op het water. Het Meevaarweekend is een initiatief van HISWA Vereniging en het Watersportverbond. www.meevaarweekend.nl
BOOT VAN HET JAAR Beneteau Oceanis 30.1, Viko S35 en Fountaine Pajot Astréa 42. Dat zijn de drie genomineerden voor de Hiswa Boot van het Jaar 2019 verkiezing. Een vakjury heeft dit drietal gekozen op basis van design, innovatief karakter en de mate waarbij het vaartuig aansluit bij de doelgroep. Op de openingsdag van de natte Hiswa, 4 september, wordt de winnaar bekend gemaakt.
Fountaine Pajot Astréa 42
Viko S35
Beneteau Oceanis 30.1
VAARINFORMATIE Rijkswaterstaat
informeert
schippers via de website Vaarweginformatie en via de teletekstpagina’s 721 en 722 over bijzondere omstandigheden op en rond de vaarweg. Bijvoorbeeld over stremmingen of aangepaste
bediening
van
sluizen en bruggen door incidenten of werkzaamheden. De site Vaarweginformatie is onlangs verbeterd, waardoor deze nu ook goed te gebruiken is op mobiele telefoons en tablets. Een andere informatiebron voor schippers is de RiverGuide-app met allerhande gegevens over de vaarweg. Zie: www.vaarweginformatie.nl of download de app.
INDEWIND
50 MIJL DOORBIJTEN Je moet er akelig vroeg voor uit de veren: om 5 uur op 8 juni start de Eenzame Noord bij Almere Haven. En onderweg kom je jezelf vast tegen. Maar als je de tocht hebt voltooid maakt de voldoening alles goed. De Eenzame Noord is een 50 mijler, van Almere richting Enkhuizen en terug. Open voor solozeilers en sinds een paar jaar ook voor duo-bemanningen. www.eenzamenoordrace.nl
WESTEINDER WATER WEEK Het bruist op en rond de Westeinder Plassen; sowieso, maar in het bijzonder van 26 tot en met 30 juni. Dan is daar het promotie-evenement de Westeinder Water Week, met tal van watersportactiviteiten. Waaronder de Optimist on Tour. www.westeinderwaterweek.nl
ADVERTENTIE
Mark Slats
powered by
Ons team van zeilmakers staat ook voor u klaar
Westhavendijk 10, 3241 LP Middelharnis tel. +31 (0) 187 483 790 info@vanvlietzeilen.nl
WWW.VANVLIETZEILEN.NL
STRIJK EN ZET Een spinnaker zetten is één ding, hem precies op tijd strijken is zo mogelijk een nog lastiger handeling. Je wilt de ballonfok immers zo lang mogelijk laten staan op het rak naar de benedenwindse boei, om de extra stuwkracht maximaal te benutten. En tegelijkertijd wel op tijd weghalen om vlekkeloos de ton te ronden, zonder snelheidsverlies. Droog houden is een ander streven. Een zeil in het water haalt immers de vaart uit de boot. Werk aan de winkel voor de dekknechten. Nee, wedstrijdzeilers, zoals hier in de TP 52 in het
foto:© Nico Martinez/TP52 Super Series
Mediterrane circuit, hebben het bepaald niet makkelijk …
‘DIT IS HELEMAAL WAT MIJ PAST…’ JPK 38FC, SNEL ZONDER EXTREMEN Een boot die geschikt is om alleen te kunnen zeilen, die snel is, een stabiel vaargedrag heeft. En een interieur dat ruimtelijk en licht is… Dat waren de voornaamste eisen waar de nieuwe boot van Henk Maasson aan moest voldoen. De wensenlijst werd het begin van een lange en intensieve zoektocht. Een traject dat pas eindigde in
foto:© Ruud Kattenberg/Zilt Magazine
Frankrijk…
FOTO’S RUUD KATTENBERG TEKST SJORS VAN DER WOERD
M
et zijn Dehler 36 SQ zeilde Henk Maasson (1963) in 2016
naar La Rochelle en terug. Een jaar later deed hij een rondje om Engeland. Een groot deel van die trips zeilde hij solo. “Ik was heel blij met de Dehler, het is een sportief zeilende boot. Ik vaar graag andere boten voorbij, maar ik liep er steeds vaker tegenaan dat sportief zeilen ook een wat zenuwachtig vaargedrag betekende. Als je alleen vaart is dat niet ideaal.” Omdat bij Henk de wens groeide om langere afstanden af te leggen, begon hij om zich heen te kijken naar een andere boot. Henk: “Die moest gericht zijn op solozeilen, snel zijn, stabiel vaargedrag hebben en het interieur moest ruimtelijk en licht zijn, met veel grote ramen…”
FRANKRIJK Met zijn wensenlijst op zak bekeek Henk het aanbod in Nederland. “Veel modellen waren mij net wat te conventioneel, ik zag mijn eigen opvattingen er te weinig in terug. Het werd me al snel duidelijk dat ik mijn toekomstige boot in Frankrijk moest zoeken. Zeilers kijken daar anders naar een ontwerp, foto’s:© Zilt Magazine
het moet vooral praktisch zijn. En solozeilen zit de Fransen in het bloed, er zijn veel ontwerpen die daarop gericht zijn. Boten die me aanspreken zijn de RM, Pogo, Django en JPK. Ik bekeek ook wat Franse one-offs. Allemaal boten met een ander concept dan mijn Dehler, ze leveren aan de wind iets in om op ruimere koersen beter te zeilen. Ik maakte verschillende proefvaarten en toen ik aan het roer stond van een
JPK 38 wist ik het snel: dit is ‘m! Deze boot heeft de overzichtelijkheid van de Dehler, gecombineerd met een indrukwekkende snelheid en groot bedieningsgemak. Het was echte een domper toen de werfbaas me vertelde dat de wachttijd voor een nieuwe meer dan anderhalf jaar was. Vooral omdat ik door de onverwacht snelle verkoop van mijn Dehler ineens bootloos was.”
OCCASION Henk vond het apart dat JPK geen enkele moeite deed om hem een boot te verkopen. “Ik ben nooit nagebeld ofzo. Gelukkig keek ik regelmatig op hun website, en ineens stond daar een JPK 38 uit 2014 te koop. Met een koopcontract onder m’n arm ben ik direct naar Frankrijk gereden. De boot lag er slordig bij, op z’n Frans, maar had weinig mijlen gemaakt. Ik was er snel uit, maar de koop werd pas definitief na keuring door een Nederlandse expert.
foto’s:© Zilt Magazine
Marc Schmidt-Tapken van SXT was onder de indruk van de degelijke bouw, dus werd ik eigenaar van een boot in La Rochelle. Om mij de boot eigen te maken, reed ik nog een paar keer naar Frankrijk, voordat ik in mei 2018 met m’n nieuwe aanwinst in m’n eentje richting Nederland vertrok.”
OMWEG “Het was in het begin best spannend. Afmeren met zo’n brede bak is lastig, en door de dubbele roeren heb je bij weinig vaart geen schroefwater-druk op je roer. De grootste gewenning was echter de snelheid. Bij 10 knopen op de klokken dacht ik vaak: ‘dit gaat te hard’. Maar dan kijk je naar je tuig en de boot en dan zie je dat alles prima onder controle is. Dat is kicken. En daarom koos ik niet voor de kortste route naar huis. Via Camaret, de Scillies, Schotland, de Outer Hebriden, Orkney en de Shetlands zeilde ik, geheel solo, naar mijn thuishaven Hellevoetsluis. Vaak kwam ik een paar uur voor mijn berekende tijd op m’n bestemming aan. Maar het grote verschil met eerdere reizen was, dat ik door de enorme stabiliteit van de boot steeds uitgerust aankwam. Hij gaat bij helling op de knik in de romp liggen en dat blijft dan zo, het zeilt heel relaxt.
Hij gaat op de knik in de romp liggen‌
BREED Zoveel enthousiasme over een relatief onbekende boot vraagt om een nadere kennismaking. In Hellevoetsluis stappen we bij Henk aan boord voor een uurtje zeilen op het Haringvliet. Al bij het opstappen valt de stabiliteit op. Dat zal deels komen door de 4 meter brede romp en deels door de diepe kiel met bulb. Het achterste deel van de ruime kuip is op de twee helmstokken na leeg. De overloop zit helemaal achterop, over de volle breedte, net voor de open spiegel. Twee kuipbanken van bescheiden lengte zijn met teak bekleed en geven een nog enigszins traditioneel gevoel aan deze moderne lay-out. Het dek en de opbouw zijn voorzien van goed werkende antislip-verf. De ramen aan de zijkanten van de opbouw zijn al fors, het vierkante raam aan de voorkant is echt groot. De aluminium mast staat relatief ver naar achteren, waardoor de keuze voor een dubbel voorzeil logisch wordt. Zowel kluiver als
genua zitten op een roller. Op ruimere koersen kan op de uitschuifbare boegspriet een gennaker of code-zero gevoerd worden. De vallen en meeste trimlijnen worden naar de kuip geleid, waar een batterij aan stoppers en twee Harken lieren op het kajuitdak gemonteerd zijn. De grootschoot komt uit bij de twee lieren naast de helmstok, binnen bereik van de stuurman.
LICHT EN FUNCTIONEEL Een donker interieur zien we steeds minder, maar bij deze JPK tillen ze een lichte kajuit naar een nieuw niveau lichtheid. Staand in de kajuit heb je rondom vrij uitzicht, binnen voelt bijna als buiten. De salon heeft een ruime U-bank. Voor de kajuittafel is er een smalle keukenkast die bij de versie met ophaalbare kiel dienst doet als kielkast. Deze kast is een fijne steun bij het koken
foto’s:Š Zilt Magazine
onder helling in de langsscheeps geplaatste kombuis. Aan stuurboord is er
foto’s:Š Zilt Magazine
een kaartentafel en de natte cel. Daarachter een met een zeiltje af te sluiten achterhut met twee slingerkooien, in de praktijk zal die ruimte vooral dienst doen als garage en hok voor techniek. Er zijn twee dubbele kooien, die in de voorpiek is wat krap, de ruimste slaapplekken zijn die in de achterhut aan bakboord.
STABIEL Een ruim en licht interieur is voor Henk belangrijk, maar de zeileigenschappen vindt hij belangrijker. Op het Haringvliet waait het een knoop of twaalf. Niet genoeg voor het betere planeerwerk. Als het grootzeil vol staat, gebeurt er precies wat Henk al beloofde: de boot gaat op de knik in de romp liggen en en is daarna opvallend stabiel. Als de genua erbij gedraaid wordt, verandert de helling nauwelijks. Hoog aan de wind merk je dat de snelheid iets meer afneemt dan bij een minder brede boot. Een wat ruimere kruishoek maak je makkelijk goed met de extra snelheid die een paar graden afvallen oplevert. Vanuit de positie van de stuurman is zicht naar voren perfect en grootzeil- en genuaschoot zijn binnen bereik. De helmstokbesturing zorgt voor een goed gevoel van de roerdruk en er zijn slechts minimale correcties nodig om de boot als een streep te laten varen. Bij het overstag gaan komt de grote genua wat moeilijk langs de opgerolde kluiver. Bij onderbemand varen en met meer wind zal in de praktijk op in de windse rakken vooral alleen de kluiver gevoerd worden, daarmee gaat overstag gaan veel sneller. Op ruimere koersen is deze JPK het meest in z’n element. De boot zeilt hard zonder zenuwachtig te worden, precies het vaargedrag waar Henk naar zocht.
foto:Š Zilt Magazine
Een boot om mijlen mee te maken‌
HET NOORDEN TREKT Als we Henk vragen of hij inderdaad met deze JPK 38 gevonden heeft waarnaar hij zocht is hij stellig: ”Absoluut, dit is helemaal wat mij past. Snel varen zonder extremen, een degelijke bouw en een praktisch en ruim interieur, die punten kan ik bij deze boot allemaal afvinken. De maat van de boot vind ik ook ideaal, groot genoeg voor lange zeetochten en toch goed hanteerbaar door een persoon. Rond de elf meter lengte is alles nog zonder hydrauliek of elektrische lieren te bedienen, dat maakt me minder afhankelijk van kwetsbare techniek. En dat ik met het dubbele voorzeil erg flexibel ben in de zeilvoering, heeft zeker bijgedragen aan mijn zorgeloze trip van Frankrijk naar Nederland. Ik heb door die tocht nu alle vertrouwen in mijn boot. Voor komend jaar wordt de Oostzee mijn vakantie-bestemming. Daarna zijn IJsland, de Lofoten en Spitsbergen op m’n lijstje. Deze boot is gemaakt om mijlen te maken, en dat is precies wat ik wil gaan doen.”
JPK 38FC - FEITEN EN CIJFERS Lengte o.a. Lengte waterl. Breedte Diepgang Waterverpl. Ballast Grootzeil Genua Fok Ontwerp Bouwer Prijs vanaf Website
: 11,38 m : 10,40 m : 3,99 m : 2,15 m : 5.000 kg : 1900 kg : 40,0 m² : 34 m² : 34,0 m² : J. Valer : JPK Composites : € 212.162 : www.jpk.fr - www.maasson.com
OP WEG NAAR
TOKIO
In het pre-olympische jaar dat 2019 is, staat er veel op het spel voor de kernploegzeilers. In menige zeilklasse is de selectie om olympische uitzending beslist. Finn-zeiler Nicholas Heiner (foto) bemachtigde op het EK Finn niet alleen de bronzen medaille, maar won ook de nationale selectiestrijd van Pieter Jan Postma om een olympisch startbewijs 2020. Nicholas heeft nog een strijd te winnen; pa Roy won in 1996 de bronzen medaille op de Spelen in Savannah. Dat zal hij op z’n minst willen evenaren ... De Finn staat volgend jaar trouwens voor het laatst op het olympisch programma.
foto: Š Ocean Images Photography/Watersportverbond
http://2019.finneuropeans.org
foto: © Ocean Images Photography/Watersportverbond
Het 470 duo Afrodite Zegers/Anneloes van Veen (4e in Rio) braken eind 2018 met elkaar. Anneloes ging verder met Mandy Mulder (olympisch zilver in 2008) als nieuwe stuurvrouw in de 470. Afrodite vormde een nieuw team met de herintredende Lobke Berkhout (olympisch zilver 2008, brons 2012 en vijf wereldtitels in de 470). Berkhout pakte snel de draad op:
Afrodite Zegers en Lobke Berkhout wonnen op het Europees kampioenschap 470 de bronzen medaille. Het team heeft nu de NOC*NSF nominatie binnen, evenals de winst van de interne selectie. In augustus moeten ze op het WK in Japan ‘alleen nog’ de landenkwalificatie veiligstellen. http://2019europeans.470.org
Terwijl deze Zilt in productie was, zeilde Marit Bouwmeester het EK Radial in het Portuese Porto. Daar moest zij haar titel verdedigen. Dat lukte niet, ze werd tweede. Marit had nog niet eerder op de locatie in Porto gezeild, en dat is tegen haar gebruikelijke routine in; ze verkent graag eerst vaarwater. Belangrijker voor haar is het Wereldkampioenschap dat later dit jaar in Japan wordt gehouden. Dit alles staat in het teken van haar voorbereiding op de Spelen 2020, want ze is al zeker van uitzending. Haar palmares in de Laser Radiaal is indrukwekkend: olympisch zilver 2012, goud in 2016, twee Europese en drie wereldtitels.
foto: Š Ocean Images Photography/Watersportverbond
https://2019-senior.laser-europeans.org
Annemiek Bekkering en Annette Duetz zijn in Weymouth Europees kampioen in de 49erFX geworden. Ze wonnen na een zenuwslopende medalrace de Europese titel, achter de Brazilianen, en de nationale selectie. Het team is tevens regerend Wereldkampioen eĚ n verzekerd van hun olympische ticket. Zuur: Odile van Aanholt en Marieke Jongens verloren de ticket-strijd met 1 punt ‌ https://49er.org
foto: Š Ocean Images Photography/Watersportverbond
MIJLENMAKER De Franse Beneteau werf brengt een nieuwe 53 voeter uit, de First Yacht 53. Ontworpen door jachtarchitect Roberto Biscontini, die romp ontwierp, en ontwerper Lorenzo Argento die de styling van romp en interieur voor zijn rekening nam. Ze maakten van de nieuwe First 53 een comfortabele mijlenmaker, met een maximale breedte van 5 meter, dubbele roeren en een 2,50 meter diepe kiel met loodballast. Een 3.00 meter kiel en een carbon mast zijn optie. De kuip is verdeeld in een werkplek en een verblijfsruimte. De dekindeling is door Argento ontworpen met ‘intuı̈tief handelen’ als sleutelwoord. De romp is met infusietechniek gebouwd voor optimale stijfheid en sterkte, terwijl het gewicht van de constructie optimaal blijft. Onderdeks zijn drie hutten en twee natte cellen; een variant met drie natte cellen is optie. www.beneteau.com LOA 17,16 m . LWL 15,40 m. Breedte 5,00 m. Diepgang 2,50 m (optie: 3,00 m). Waterverplaatsing 15.500 kg.
ZILTESPULLEN ALTERNATIEF VOOR LOODZUURACCU WhisperPower introduceert een duurzaam en veilig alternatief voor de conventionele loodzuuraccu. De Ion Power Basic, is samengesteld uit lithium, ijzer en fosfaat cellen (LiFePO4). Volgens de firma uit Drachten gaat de accu drie keer zo lang mee, is hij de helft lichter en kan de capaciteit volledig benut worden. Bovendien kan er pijlsnel worden geladen. Ter introductie zijn de WhisperPower Lithium Ion accu’s tot 15 juli 2019 in de aanbieding. www.whisperpower.com
OPEN HUIS SAFFIER Saffier
Yachts
in
IJmuiden houdt open huis en wel op 15 juni, vanaf 13.00 uur. De kans om een kijk achter de schermen te nemen op de werf; de hele middag zijn er rondleidingen. Werfbaas Dennis Hennevanger geeft een presentatie over Saffier
Yachts
en
www.saffieryachts.com
de
verschillende
modellen.
Aanmelden
via
DATEMA DIGITAAL Jarenlang was Datema Amsterdam aan de Prins Hendrikkade een vast waypoint voor wie boeken, kaarten en andere nautische benodigdheden zocht. Daarna was de winkel in Gorkum gevestigd, maar die sloot eind vorig jaar. Toch blijft het assortiment van de speciaalzaak beschikbaar, namelijk via de vernieuwde webshop: www.datema-amsterdam.nl
VOLLE HISWA TE WATER De komende 36e Hiswa te Water is van 4 tot en met 8 september. Het wordt de tweede aflevering in Batavia Haven in Lelystad. Volgens de organisatoren is de beurs vrijwel volgeboekt. De komvormige haven met steigers en de pagodetenten op de wal werden vorig jaar gewaardeerd door publiek en standhouders. De beurs heeft onlangs een nieuwe website gelanceerd, met het laatste beursnieuws, informatie over de deelnemers en beschrijvingen van de boten. www.hiswatewater.nl
ZILTESPULLEN
SUPERHAVEN Het Amsterdamse havengebied wordt een knooppunt voor superjachten. Op 16 mei opende koningin Maxima de nieuwe Feadship-werf van Van Lent. Die locatie ligt direct aan diep water. Een voordeel bij nieuwbouw van de steeds groter wordende superjachten en een betere bereikbaarheid voor bestaande schepen die onderhoud nodig hebben. Om dezelfde redenen opent Royal Huisman een tweede vestiging in het gebied: de werf van voorheen Holland Jachtbouw (foto). www.feadship.nl - www.royalhuisman.com
GEZIEN WORDEN De Odeo Distress Flare is een compact en waterdicht noodsignaal op basis van superbright led-technologie, dat het SOS noodsignaal uitzendt. Inclusief een infra rood-led voor opsporing met behulp van nachtzichtkijkers. Op een set batterijen werkt het noodsignaal 8 uur. Het is veilig – want: geen pyrotechniek - en eenvoudig te bedienen, ook met handschoenen aan. Prijs € 109. Bijpassend neopreen holster € 19,95. www.bomarine.net
foto: Š Bemanning Tutti
DOMBURG - SURINAME Dat Jenneke en Bart Zweers met hun Tutti zo lang op de Surinamerivier zouden blijven zat niet in de planning, maar de ankerplek bij Domburg laat hen niet makkelijk los.
ZILTEWERELD
IS DIT ECHT? Jenneke en Bart Zweers zijn beiden muzikant. Veel zeilervaring hadden ze nog niet toen ze op zoek gingen naar een boot voor een wereldreis. Met hulp van Henk de Velde vonden ze hun Tutti, een stalen ken ze uit Nederland. Bart over de eerste weken van de reis: “We dachten continu; het kan toch niet waar zijn dat dit echt is? Dat een paar eenvoudige muzikanten een boot kopen en de wereld in varen? Langzaam wenden we aan dit leven. En ons plan om door het maken van muziek makkelijk contact te maken met de lokale bevolking lukte al snel.”
LIFTERS “De Golf van Biskaje was onze eerste overwinning”, vervolgt Jenneke. “Maar tijdens de oversteek van Portugal naar de Canarische eilanden voelde Bart zich aardig beroerd en dachten we even dat een oceaanoversteek te hoog gegrepen was. Vanaf Las Palmas namen we twee lifters mee, Lukas uit Oostenrijk en Sarah uit Duitsland. Met vier mensen verliep de oversteek van de Kaap Verden naar Suriname prima. Ons wachtsysteem werkte goed, de wind was stabiel en de golven rolden zoals ze horen te doen. Als je dan na 15 dagen water en lucht, eindelijk land ziet, is dat echt bijzonder.”
foto’s: © Bemanning Tutti
Finot 40 uit 1984. In augustus 2018 vertrok-
ZILTEWERELD
Luf Island
11.1°N
060.5E
TUTTI
www.ziltewereld.nl DE CARIEB KAN WACHTEN De ankerplek in Domburg bleek ideaal. Bart: “Het dagelijks leven hier speelt zich vooral af in de zeilersbar ‘River Breeze’. We ontmoetten er andere zeilers, werden vrienden met de stamgasten, hielden BBQ’s en maakten als muzikanten elke woensdagavond livemuziek. Door de combinatie van de overweldigende natuur en de mooie ontmoetingen, besloten dat de witte stranden van de Carieb nog wel even konden wachten. Uiteindelijk bleven we vier maanden in dit bijzondere land. De vele avonturen die we in het binnenland beleefden, maakten het een onvergetelijke tijd.”
NU VERDER “Nu zeilen we verder, naar Tobago. Terug naar zee en de ankerbaaien. Vanaf daar misschien nog Grenada, maar veel verder omhoog kunnen we niet in verband met het orkaanseizoen. Dit jaar moeten we beslissen of we door het Panamakanaal gaan, de Pacific in. De kans dat we dat werkelijk gaan doen, groeit per maand. Het zeilers leven zit zo vol leuke en verrassende dingen dat we het nog lang niet zat zijn.” sailingtutti.com
colofon
Zilt Magazine is een uitgave van Zilt Media Producties in Amstelveen
REDACTIE redactie@ziltmagazine.nl
ADVERTEREN Paul Pekelharing adverteren@ziltmagazine.nl 06 54983666
AUTEURSRECHT De inhoud van Zilt Magazine mag op geen enkele wijze worden overgenomen zonder
bemanning
schriftelijke toestemming van de uitgever.
Zilt Magazine wordt gemaakt door: Ruud Kattenberg Sjors van der Woerd Laurens van Zijp Michiel Scholtes Henk Huizinga Sonja Muller en talloze opstappers‌
abonneer je gratis