18 minute read
GEEN HALVE KINDEREN
Voor-na resultaat na één HST behandeling
100% natuurlijk resultaat
Dr. Coen Gho legt uit: “HST gebruikt de kracht van de natuur, het regenererend vermogen van de menselijke stamcel. Bijzonder aan deze haartransplantatietechniek is dat slechts een klein deel van de haarfollikel (grafts) – en niet de gehele haarwortel – wordt geoogst uit het donorgebied. Dat betekent: het minuscule stukje weefsel bevat voldoende stamcellen om in het kalende gebied nieuw haar te doen groeien. We plaatsen getransplanteerde grafts vervolgens dicht bij elkaar, waardoor de inplant fijnmazig is met een zeer natuurlijk en levenslang resultaat. Ook in het donorgebied groeit het haar terug. Zo blijven er in tegenstelling tot alle andere haartransplantatietechnieken geen littekens of kale plekken achter op het achterhoofd. En eventuele vervolgbehandelingen blijven mogelijk.” “We besteden veel aandacht aan de oorspronkelijke haargrens. Een veelgemaakte fout bij haartransplantaties is een onnatuurlijke of te scherpe haarlijn die niet goed past bij het gezicht. Daarom bepalen we vooraf, samen met jou, de ideale haarlijn. Zo realiseren we de meest natuurlijke haargrens.”
Investeren in jezelf
Hair Science Clinic is gespecialiseerd in het behandelen van vele vormen van kaalheid. Of het nu gaat om dun haar, wenkbrauwen of (bij mannen) diepe inhammen, een kalende kruin of kale plekken in je baard. Een haartransplantatie volgens de gepatenteerde HaarStamcel Transplantatie (HST)-methode is een stevige investering, maar wel een uiterst duurzame. “Het resultaat van een HST is definitief. Getransplanteerde haarfollikels blijven een leven lang haar produceren. Grote voordelen van onze gepatenteerde methode zijn de (her)groei van het donorgebied, een fijnmazige inplant met mooie haardichtheid en het natuurlijke resultaat. Je kunt het draaien of keren hoe je wilt, uiterlijk en uitstraling zijn belangrijk. Als je daarmee ontevreden bent, kun je er gewoon iets aan laten doen. Waarom dan niet je dertiende maand of eindejaarsuitkering investeren in jezelf, aan een mooier uiterlijk? Dan loop je er komende zomer weer haarfijn bij”, sluit Gho af.
Scan me!
Bezoek voor meer informatie: www.hasci.nl
Geen halve kinderen
Meten is weten. Engelsen zeggen het ietsje anders: numbers tell the story, cijfers vertellen het verhaal. Is dat wel zo, of vertellen ze maar een deel van het verhaal?
In onderwijsland gebruiken we voor meten een ander woord: toetsen. Door geregeld te toetsen op allerlei vaardigheden en kennis weten we hoe onze kinderen ervoor staan, met bijvoorbeeld taal en rekenen. Zo brengen we de ontwikkeling van leerlingen exact in beeld. Dat is belangrijk, want zo weten leerkrachten of ze extra inspanningen moeten leveren om het kind goed toe te rusten voor de maatschappij. Vroeger noemden we zoiets bijles. Vandaag de dag hebben we daar andere woorden voor, maar daar komt het ongeveer wel op neer. Het onderwijs is tegenwoordig zo ingericht dat dit heel goed in de eigen lesgroep tijdens gewone schooltijden kan worden ingepast.
Ook de onderwijsinspecteur vindt toetsen belangrijk. Voor veel vaardigheden zijn normen vastgesteld en hij wil kunnen beoordelen of leerlingen daar wel of niet aan voldoen.
Hierboven schreef ik dat we door het toetsen de ontwikkeling van de leerlingen exact in beeld krijgen. Dat woord exact is bedrieglijk. Die toetsen vertellen ons namelijk slechts een half verhaal. Over een heel kind. Want behalve taal- en rekenvaardigheden is de ontwikkeling van creativiteit en kritische zin minstens zo belangrijk voor de deelname van kinderen aan de samenleving. Creativiteit betekent niet zozeer of kinderen aardig kunnen tekenen, maar of ze op andere manieren naar dingen kunnen kijken, out of the box denken. Kritisch in de betekenis van leren vragen stellen, hoofd- en bijzaken onderscheiden, verschillen zien tussen meningen en feiten. Maar hier zijn geen normen voor, met als risico dat de meetbare vaardigheden voorrang krijgen. Toch kunnen kinderen niet zonder, al zijn hun rekenkunsten nog zo positief gemeten.
Meetbare vaardigheden en niet genormeerde ontwikkelbehoeften. Een lastige spagaat. Ik zie onze leerkrachten van Fortior daar dagelijks mee worstelen. We willen immers geen halve kinderen, toch?
Peter van Eijk
Voorzitter College van Bestuur, Fortior Venlo | info@fortior.nl
Helemaal ‘kerst zen’
Al is het woord ‘kerststress’ voor mij als moeder natuurlijk niets nieuws, ons gezinnetje lijkt in een heerlijk rustig vaarwater te zitten. Met lege weekenden voor de boeg en verlanglijstjes die ik gedurende het jaar heb bijgehouden (ik heb geleerd van vorige jaren), geniet ik van de gezelligheid in huis.
Sinterklaas is het land uit. Het blijft toch een magisch “Het enige dat kinderen deze leeftijd al zo snel onder de knie hebben. Nóg knapper dat het bord concept. De Paashaas is nep, nodig lijken te hebben, met alle generaals en verkenners niet de Kerstman bestaat niet, maar er is bij de jongste geen twijfel is een beetje tijd en door de lucht is gevlogen. aan het bestaan van Sint en zijn Pieten. Zelfs de oudste die officieel oprechte aandacht” De zondag strekt zich heerlijk leeg voor ons uit. We besluiten spontaan te niet meer gelooft, lijkt er helemaal gaan schaatsen op de kerstmarkt. Iets in op te gaan. En met een korte kritische aantekening van de Sint dat letterlijk met vallen en opstaan gaat. Maar het zijn doorbijtertjes worden de cadeautjes welkom in ontvangst genomen. en uiteindelijk vliegen ze als een speer over het ijs en zijn ze beiden er niet meer van af te slaan. ‘Morgen weer mama!?’ We sluiten af met
Waar het bij Sinterklaas vooral draait om het nemen, zie ik ook de lekkerste pannenkoeken van Maastricht in het gezellige café van bij mijn kinderen de wil ontstaan om met kerst vooral te geven. mijn neef. Dat hebben ze wel verdiend.
We verzamelen spulletjes voor de voedselbank. En de oudste wil in de stad heel graag een armbandje voor mij kopen. De trots op zijn Schijnbaar heb ik dan toch iets goed gedaan in de opvoeding. Of werpt gezichtje als hij aan de kassa staat om dit met zijn eigen centjes te mijn leerles van vorige maand in Marokko nu thuis zijn vruchten af? betalen, zal ik mijn leven lang niet meer vergeten. Een mooier cadeau Want het enige dat kinderen nodig lijken te hebben, is een beetje tijd bestaat gewoon niet. en oprechte aandacht. Geen gejaag en geen gehaast, maar gewoon leven in het moment. Het huishouden is verder één grote puinhoop,
Met de jongste bouw ik thuis in alle rust de kerstboom op. Op de maar dat neem ik hiervoor héél graag voor lief. achtergrond zingt Frank Sinatra ‘It’s beginning to look a lot like
Christmas’. Ik kijk hoe hij, in zijn schattige ochtendjasje, met volle concentratie iedere bal een mooi plekje geeft. Hij voelt zich een Reageren? hele vent doordat hij dit jaar ook de delicate ballen er zelf in mag voila@delimburger.nl hangen. En dat gaat wonderbaarlijk goed. Ik graveer dit moment in mijn geheugen. Want wat wordt hij al groot. Nog even en dit soort momenten zijn voorbij. MAMACITA Mamacita (39) woont samen met haar man en 2 zoontjes van 6 en
Thuis spelen we de spelletjes die ze met Sinterklaas hebben gekregen. 9 jaar oud. Met elkaar vormen ze een chaotisch gezin. Ongecensureerd
Wel 2 uur heb ik Stratego gespeeld. Met de jongste op mijn schoot en deelt ze haar belevenissen als vrouw, moeder, dochter en vriendin. de oudste als waardige tegenspeler. Best knap dat ze dit lastige spel op Haar motto: ‘Altijd blijven lachen.’
Oude wijnen, drink je ze niet, breng ze dan...!
Wat is er mooier dan een oude fles wijn op een bijzonder moment te openen .….. of …… toch niet? Als verknocht verzamelaar van oude en bijzondere wijnen moet ik bekennen dat het ook wel eens tegen kan zitten bij een wijn die meer dan 20, 30 of zelfs 40 jaar oud is.
Het begint met het openen van de fles. De kurk, die zich na vele jaren een vaste plaats in de flessenhals heeft verworven, plakt als het ware vast aan de binnenkant ervan. Het vergt geduld om deze in beweging te krijgen. Als dat gelukt is, moet de kurk ook nog uit de fles. Door een soort onderdruk die er ontstaat, wordt de kurk als het ware terug de fles in ‘gezogen’. Vooral bij oudere brosse kurken kan het zijn dat ze halverwege afbreken. Het wordt dan moeilijk om het resterende deel, zonder dat er stukjes kurk in de wijn terecht komen, te verwijderen. De meeste kurken gaan na 30-40 jaar hard achteruit. Daardoor kan een versnelde oxidatie ontstaan waardoor de wijn breekbaar wordt en zelfs het loodje kan leggen. Voor de gewone wijnliefhebber is dat geen pretje.
MEER DAN 40 JAAR OUD OF JONG ….
Voor de liefhebber van oude wijnen hoeft dat geen probleem te zijn. Het fruitige karakter dat bij de meeste flessen verdwenen is, doet voor hun niets aan de smaak af. Daarvoor zijn rijpingsaroma’s zoals aarde, hazelnoot, leer, drop, truffel en tonen van kreupelhout in de plaats gekomen. Deze wijnen zijn niet voor iedereen weggelegd. Je moet een geoefend wijndrinker zijn om de vaak subtiele aroma’s die hier achter schuilgaan te ontdekken en kunnen waarderen. De laatste zeer opmerkelijke fles was een chablis Vaudesir uit vermoedelijk de 70-er jaren. Meer dan 40 jaar oud was deze wijn een beleving. Een prachtige gouden kleur ging vooraf aan een complexe smaakbeleving van gerijpt tropisch fruit met amandel, vijgen en vooral ook indrukken van walnoot. Bij zulke oude wijnen kan het wel zo zijn dat de ene fles nog staat als een huis, terwijl de andere al aardig op zijn retour is. Maar deze keer had ik geluk.
Peter van Sloun
Specialist in- en verkoop van oude en bijzondere wijnen
TAXATIES
IN- EN VERKOOP VAN OUDE EN BIJZONDERE WIJNEN Mocht u oudere wijnen hebben en er vrijblijvend over geïnformeerd willen worden, stuur mij dan een mail met
een lijst of foto’s van de wijnen, of kom ermee naar mijn wijnhandel.
Wenst u ze van de hand te doen, dan kan ik ervoor zorgen dat ze (tegen een contante vergoeding of tegen levering van een keus uit onze uitgebreide collectie wijnen) een goed onderdak krijgen. Mailadres is:
info@vanberkumwijnen.nl
VAN BERKUM WIJNEN
Rijksweg Noord 235 | Sittard +31 (0)46 451 20 68
www.vanberkumwijnen.nl
Culinair genieten
Boscafé De Busjop: gezellig klassjenere in het bos
Even buiten Heythuysen, aan de rand van Natura 2000, ligt Boscafé De Busjop. Een smalle weg leidt naar de parkeerplaats, vanwaar een verlicht bospad u naar het café brengt. Daar levert het haardvuur warmte en de medewerkers sfeer, gezelligheid en gerechten op basis van streekgerechten, waaronder wildzwijn en ree.
Mathijs Joosten
Mathijs Joosten trok ruim een jaar geleden in het bospand, dat rond 1800 is gebouwd als boerderij en in 1918 van taak veranderde: het werd herberg, restaurant en sinds vorig jaar boscafé. Mathijs, iets verlaat op onze afspraak omdat hij een paar everzwijnen met zijn wildcamera volgde in het bos: “Ik ben een buitenmens. Hier geniet ik.” Hij kleedde de zaak aan en nam meteen het royale terras mee en het pad naar de parkeerplaats. Het is er zeker ’s zomers goed toeven, maar de locatie aan de boord van natuurgebied het Leudal nodigt ook ‘s winters uit na een boswandeling. Anderen komen per mountainbike of zelfs te paard. Het is een lekkere, gemoedelijke thuisplek in het bos. Met een mascotte: huishond Janske, met een eigen plek bij de open haard. Andere honden zijn ook welkom. Mathijs volgde een opleiding in de varkenshouderij, switchte naar de horeca en bekwaamde zich daarin op de hotelschool in Hasselt. Zijn vader hield varkens, zijn moeder runt een cateringbedrijf. Mathijs exploiteerde tien jaar ’t Raodhoes in Neer voordat hij de huidige locatie prefereerde. “Ik jaag graag. De wilde zwijnen en reeën hebben onze kok Sven Lankreijer, zelf slachtende wildslager Hans Lennards en ik doorgaans zelf geschoten.”
Wandelingen
Gasten komen voor de eigen wandelroutes, de wild- en mosselavonden, de bierproeverijen en tal van andere activiteiten. Voeg daar de winterse Glühwein en warme chocomel aan toe en menigeen voelt zich hier dezer dagen thuis. En er zijn plannen voor meer. Het voormalige lokaal van de handboogschutterij wordt verbouwd tot brasserie.
Mathijs houdt van woordspelingen: u bent er “hertelijk” welkom, geniet van een “wildsoe-hoe-oep” en verlaat het café met de mededeling “het wasberen gezellig”. Dat laatste is zeker het geval.
De streek is royaal vertegenwoordigd op het bord: paddenstoelen, shi-takes, brood, vlaai, rundvlees, groenten, fruit, bier, de regio levert het allemaal. “Alleen de vis komt van zee, via Yerseke, elke dag vers.” Het milieu telt ook stevig mee: de melk is plantaardig, er wordt gezoet met rietsuiker en de stroom is groen. Zonnepanelen staan op de planning.
Boscafé De Busjop
Busschopsweg 9, Heythuysen +31 (0)475 491 139
www.debusjop.nl
Boscafé De Busjop is dagelijks geopend vanaf 11.00 uur, op maandag tot en met donderdag tot 17.00 uur, op vrijdag tot en met zondag tot middernacht.
Digitaliseringonderwijs: nuttig, niet zaligmakend
Zoals in de negentiende eeuw de industriële revolutie de wereld veranderde, zo verandert nu de digitalisering ons dagelijks leven. Het is daarom zaak kinderen al op de basisschool te leren daar hun weg in te vinden. Een gesprek met Arno Coenders, stafmedewerker ICT bij Fortior, de overkoepelende stichting van Venlose basisscholen.
“Nee, ik ben niet de techneut”, glimlacht Coenders, “ik heb een onderwijsachtergrond. Eind jaren negentig werkte ik op een basisschool in Kronenberg. We kregen van de Rabobank enkele afgeschreven computers. Met een collega samen bouwden we daar een netwerk mee en installeerden we educatieve software. Zo konden leerlingen met een helikopter over de kaart van Nederland vliegen en de provincies en hoofdsteden leren. Primitief achteraf, maar op dat moment een prestatie en een eyeopener. Dit kon dus met ICT! Dat gaf mede richting aan mijn denken over innovatie en digitalisering in het onderwijs.”
Vaardigheden
Bij Fortior hebben alle kinderen hun eigen laptop, waarmee zij in hun eigen tempo en op hun eigen niveau aan opdrachten kunnen werken. Belangrijk, aldus Coenders, zijn de basisvaardigheden: “De leerkracht lepelt niet de stof op, maar laat kinderen informatie zelf vinden op internet. Dat klinkt simpel, maar veel hangt ervan af hoe je vragen stelt. Dus niet in het wilde weg zoeken, maar gericht. Daarbij moeten ze leren de gevonden informatie te beoordelen. Dus hoe ga je na of het geloofwaardig is? Wat klopt en wat is onzin?”
Ook speelt ICT een rol bij het verwerken van de gevonden informatie. Kinderen maken een presentatie of een documentaire over hun onderwerp, waarbij ze leren om foto en video toe te passen en een aantrekkelijke opmaak te maken. Coenders: “Zo leren ze samen te werken. Ze schrijven het script en overleggen over de rolverdeling en de montage. Doordat de kinderen actief met de lesstof bezig zijn, beklijft de kennis en leren ze vaardigheden waar ze hun verdere leven profijt van hebben.”
I-coaches
ICT kan ook erg behulpzaam zijn bij het oefenen in bijvoorbeeld taal en rekenen. Coenders: “Het programma laat direct zien dat iets al of niet goed is. Gaat het een aantal keer fout, dan analyseert het programma dat en weet het welke extra oefeningen nodig zijn. Ook voor de leerkracht biedt dat extra inzicht, maar zaak is wel dat hij ook zelf ziet wat er mis gaat en bedenkt wat misschien betere hulp is voor het kind. Het is nooit goed om klakkeloos op de techniek te leunen. Dus niet alleen de kinderen, maar ook leerkrachten moeten leren verstandig met de digitalisering om te gaan. Daarom heeft ook elke school van Fortior I-coaches, die hun collega’s kunnen bijstaan.”
Overdaad
Coenders ziet er geen heil in het hele onderwijs te digitaliseren: “Overdaad schaadt. Het is belangrijk om samen in een groep te zitten, oogcontact te maken, elkaars lichaamstaal te lezen. Het is ook belangrijk om samen naar buiten te gaan en de wereld te beleven. Van veel musea kun je de collectie digitaal bekijken, maar nog steeds is museumbezoek een indrukwekkende belevenis. ICT is een bijzonder nuttig en handig hulpmiddel, maar geen uitgangspunt. Uitgangspunt is de ontwikkeling van de kinderen.”
Stichting Fortior
Wylrehofweg 11, Venlo +31 (0)77 321 00 02
www.fortior.nl
Orange the World – Stop geweld tegen vrouwen
Geweld tegen vrouwen is tot op de dag van vandaag nog steeds de meest voorkomende vorm van geweld. Volgens Europees onderzoek krijgt 45 procent van de vrouwen in Nederland ooit te maken met een vorm van geweld. En dat moet stoppen.
Op 19 november vond er in Roermond een debat plaats onder het motto: Ik voorkom geweld tegen vrouwen. Georganiseerd door de clubs van Soroptimisten en Zonta uit Midden- en Zuid-Limburg, samen met maatschappelijke vrouwenorganisatie SharePower.
Ervaringsdeskundigen, hulpverleners en slachtoffers gingen met elkaar en het publiek in gesprek over onderwerpen als het herkennen van (verschillende soorten) geweld, als slachtoffer hulp durven vragen, hoe kun je als buitenstaander signalen herkennen en wat kun je dan doen.
“De meeste slachtoffers zoeken de schuld bij zichzelf”, vertelde Pauline Heuperman van Mondriaan. “Denkende dat je op die manier de controle over de situatie kunt hebben. Pas als de controle helemaal weg is, komt het besef dat het niet klopt.”
Ook machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen spelen nog altijd een rol. Terwijl we dit echt niet normaal moeten vinden. Ook op dat gebied valt nog veel te winnen.
“Elke dag voltrekt zich wereldwijd een stille ramp, vaak in huiselijke sfeer en vaak door mensen die je kent”, lichtte wethouder Marianne Smitsmans toe in haar inleiding naar het debat. “Vaak worden ook kinderen hierbij getroffen. Het is zaak om samen te kijken wat we kunnen doen”.
VOOR MEER INFORMATIE:
orangetheworld.nl soroptimist.nl zontaruremonde.nl
Sevagram wenst iedereen fijne feestdagen!
Voor persoonsgerichte ouderenzorg in Zuid-Limburg
sevagram.nl werkenbijsevagram.nl
Kort lontje
Mo klemt zijn scherpe nagels om de benen van de puppycursustrainster. “Hij heeft een kort lontje”, zegt ze. “Doodvermoeiend”, zeg ik lachend terug. Na de training loop ik met een afgepeigerde Mo even verderop naar de auto.
Ik sta met mijn handen vol puppy- ‘Als je niet echt een band hebt met je konijn, trainingsspullen bij de auto wanneer dan zal je ook minder snel bereid zijn om Mo besluit dat hij toch nog even achter veel moeite te stoppen in het welzijn van een duif aan gaat rennen aan de over- dat dier.’ Volgens Hans Hopster moeten we kant van de straat. Door de enorme ruk aan anders gaan denken over dieren. ‘We moeten de riem voel ik mijn schouder bijna uit de rekening houden met hun perspectief. En kom schieten en vallen mijn spullen op de grond. Vloekend trek ik in plaats van huisdieren als soorten te beschouwen, moeten we ze
Mo terug en voel de spierspanning opkomen in mijn nek. Onderweg zien als individu. Elk dier is uniek en heeft eigen behoeften. De ene terug naar huis realiseer ik me dat mijn lontje momenteel even kort kat kan het lastig hebben met sociale contacten, terwijl de andere is als dat van Mo. er net van kan opfleuren.’
Dieren leven in het moment. Ze zijn niet bezig met to do lijstjes, of ze er nog goed uitzien of hoe jij over ze denkt. De meeste dieren laten je direct merken wat ze van jou vinden, reageren op jouw intenties, zonder verborgen agenda en ze ‘faken’ niets.
Toegeven dat het even allemaal teveel is, vinden we lastig. Dat geldt ook voor mij. Terwijl ik het juist erg in mensen waardeer als ze zichzelf aan mij laten zien en hun kwetsbaarheid durven tonen. Uitgeput en overprikkeld maak ik de voordeur open en Mo en ik struinen naar binnen. “Sorry dat ik zo naar je uitviel, maar soms ben je zo irritant”, zeg ik tegen Mo als we even op de bank ploffen. Nog voordat ik aanstalten kan maken om op te staan, legt hij zijn hoofd op mijn schoot en valt direct in slaap. Ik kan geen kant op en blijf zitten op de bank met mijn hoofd op het kussen. Daar gaat mijn to do lijst voor deze ochtend, schiet door mijn hoofd. Of toch niet helemaal: kort lontje aanpakken? Check!
Onze huisdieren zijn altijd kwetsbaar, al is het maar omdat ze afhankelijk zijn van de keuzes die wij voor hen maken; in positieve en negatieve zin. Er zijn genoeg studies die aantonen dat het houden van huisdieren een positieve invloed op ons welzijn heeft. Maar hoe zit dat omgekeerd? Het aantal onderzoeken dat vanuit het perspectief van het dier is ingestoken, is een stuk beperkter.
Hoe kan het dat we vaak bereid zijn om meer te investeren in onze katten en honden en dat minder doen voor kleine huisdieren zoals konijnen, cavia’s en vogels? “Alles staat of valt met hoe we ons verhouden tot dieren”, zegt Hans Hopster, voormalig onderzoeker naar het gedrag en de gezondheid van dieren aan de Universiteit van Wageningen in een artikel van EOS wetenschap.
JOSINE WARNIER (41)
Is huisdiergedragskundige en richt zich binnen haar bedrijf De Nijnerij op preventie en behandeling van gedragsproblemen bij konijnen. Dit door middel van gedragsbegeleiding en bijscholingen voor huisdierprofessionals. Josine woont met haar hond Mo, drie konijnen en twee kippen in Maastricht.
