WARM NEST

Warm nest voor kinderen in nood

TEKST JUDITH HOUBEN BEELD MONIEK WEGDAM

In Limburg is dringend behoefte aan gezinshuizen. Een warm thuis voor tientallen kinderen die meer steun nodig hebben dan een regulier pleeggezin biedt. In gezinshuizen is daarom minstens een ouder pedagogisch opgeleid. Bij gastgezin You only live once (Yolo) in Eijsden geldt dat zelfs voor beide ouders.

XONAR krijgt elke twee dagen wel een nieuw plaatsingsverzoek voor een gezinshuis. “Maar we hebben geen plek meer”

Hond Charlie geniet languit van het knapperend haardvuur. Met een schuin oog ziet hij wie de knusse woonkeuken binnenstormen. Aan tafel pelt Marlou Hardy gekookte eitjes voor de zes gezinshuiskinderen van Yolo en adoptiezoon

Milan (15). Geert Runhaar vraagt intussen hoe het op school was. Even een boterham en dan spelen of huiswerk maken. Een full house en toch is de kroost nog niet compleet. De twee oudsten,

Bram en Noa (25 en 22), zijn ‘uit eigen productie' zoals Marlou het noemt en wonen zelfstandig.

Verder wonen twee jongeren ieder in hun eigen appartement aan de voorkant van de boerderij.

En een adoptiezoon is inmiddels zelf vader.

Anderen helpen, is Marlou met de paplepel ingegoten omdat haar ouders ook mensen in nood opvingen. Vader Math Hardy mag zich met recht d’n Ingel vaan Mestreech noemen. In de jaren negentig begonnen Marlou en Geert hun eigen time out-plek voor tieners en in 2003 volgden hun eerste pleegkinderen. Twee verwaarloosde broertjes. Marlou: “Toen de oudste bij onze kinderen op school kwam, hield de school een bijeenkomst voor alle ouders omdat hij lastig was en naar urine rook. Ik zei toen dat ik het schandalig vond hoe ze over hem spraken en ben weggelopen.” De volgende dag kwam het jongetje bij hun kinderen spelen en niet lang daarna woonden hij en zijn broertje bij Geert en Marlou.

Inmiddels hebben ze zeven jaar hun gezinshuis. “Dat betekent maximaal zes kinderen opvangen die niet meer thuis, bij familie of in een pleeggezin kunnen wonen vanwege bijvoorbeeld beschadigende ervaringen”, vertelt gedragswetenschapper Mara Verheggen van zorginstelling XONAR. Ze krijgt elke twee dagen wel een nieuw plaatsingsverzoek voor een gezinshuis. “Maar we hebben geen plek meer.”

Omdat ieder kind in een gezinshuis recht heeft op een eigen slaapkamer verhuisden Geert en Marlou naar een enorme boerderij in Eijsden. Als zelfstandig bedrijf krijgen ze hulp van een begeleider en gedragswetenschapper. Marlou: “Iedereen heeft een harde schijf. De ervaringen daarop zijn onuitwisbaar. Maar wij geven onze kinderen een warm en veilig gezin. We vieren verjaardagen en gaan met z’n allen op vakantie. En een of twee keer per jaar gaan we met z’n tweetjes een weekendje weg. Dan springt ons geweldige vangnet van familie, vrienden en de stagiaire bij.” “Financieel word je hier niet rijk van. Maar qua liefde wel”, zegt Geert.

Marlou vergelijkt haar kinderen met jonge boompjes. “Ze kregen net worteltjes toen een mensenverhuizer hen naar een vreemde plek bracht. Logisch dat je dan boos en verdrietig bent. Als gezinshuisouder moet je je intuïtie volgen en proberen achter dat gedrag te kijken.”

Het echte geheim van een goed gezinshuis onthullen twee experts: Villy (11) en Alya (10). Villy: “Als het leuk is en je jezelf mag zijn. Ik speel met mijn poppen adoptiebureautje en dat mag, ook al ben ik elf. Ouders moeten kinderen altijd troosten, eten geven, beschermen en met hun moeder laten bellen als ze dat willen.” Als Villy vertelt dat het haar schuld is dat haar pleegouders uit elkaar zijn, grijpt Geert in. “Als grote mensen ruziemaken, is dat nooit de schuld van kinderen.” Alya vindt de vele grapjes van Geert en Marlou gaaf. “En leuke dingen doen.” Een van die leuke dingen is de open dag binnenkort bij Yolo om te laten zien wat een gezinshuis is. Villy, Alya en de anderen verzorgen dan de catering.

De namen van Villy en Alya zijn gefingeerd.

Mara Verheggen

“Financieel word je hier niet rijk van. Maar qua liefde wel”

> Geert Runhaar

Interesse

in het gezinshuisouderschap?

Mail: gezinshuizen@xonar.nl

Anke’rplek | stilstaan bij veranderingen

Gezond verstand

Ik kan er net zo min omheen als u dat kunt. Op het ogenblik dat deze column verschijnt, is de oorlog tussen Rusland en Oekraïne waarschijnlijk nog steeds gaande. En wie weet wat er in de tussentijd nog allemaal is gebeurd. Dat roept de vraag op of mensen door de geschiedenis heen überhaupt wel vatbaar zijn voor verbetering. Omdat de geschiedenis zich blijft herhalen en zich dan vervolgens nog een keer herhaalt.

Dit met de enigszins hoopvolle natuur, een interessante jeugdherinnering opmerking dat de boven- … Na een smakelijke warme lunch in ons genoemde oorlog in gang is restaurant maken we bij goed weer een korte gezet door één mens en niet wandeling door de historische tuin van De door alle mensen. Al maakt dat niets uit Beyart. ’s Middags kijken we naar een dovoor de situatie waarin de wereld nu is cumentaire of luisteren we naar een lezing. beland. Desondanks mogen we niet opgeven. We moeten blijven luisteren naar elkaar en blijven leren van Verderop in deze Voilà staat onze advertentie over Société De Beyart. elkaar. Op wereldschaal kunnen u en ik daar weinig tot niets aan ‘Heel leerzaam’ staat daar onder meer vermeld in de titel. Dit ook veranderen, in een kleine kring kunnen we dat wel. als tegenwicht voor wat schrijver A. den Doolaard ooit opmerkte: ’Het eerste slachtoffer in elke oorlog is het gezond verstand.’ Vandaar

Société De Beyart is zo’n kleine kring. Als onderdeel van onze dat ik u als zelfstandig thuiswonende oudere nogmaals met alle eeuwenoude en warme woon- en leefgemeenschap bent u daar plezier uitnodig. als zelfstandig thuiswonende oudere van harte welkom voor een bijzondere daginvulling. Ook als u te maken heeft met lichte kwets- Want mensen die hun gezond verstand gebruiken hebben we hard baarheden. Tussen gelijkgestemde mensen praat u mee en kunt u nodig in alle tijden. uw mening geven over een veelheid aan maatschappelijke en overige onderwerpen.

“Société De Beyart: verdieping zoeken in kleine kring”

Om even bij de actualiteit te blijven. We nemen de berichtgeving in de krant door over de ontwikkelingen in Oost-Europa. Evengoed zouden we ons bijvoorbeeld over Guernica kunnen buigen, het protestschilderij dat Pablo Picasso maakte over de Spaanse Burgeroorlog. Of we verdiepen ons in de Derde Symfonie van Henryk Górecki, waarin hij zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog verwerkte.

Evengoed kunt u als deelnemer aan Société De Beyart naar wens een persoonlijk verhaal of gedicht delen over een compleet ander en vriendelijker onderwerp. De kracht van liefde, de schoonheid van de

Anke Huppertz

Bestuurder woonzorgcentrum De Beyart, Maastricht