Altijd een gezin gebleven

Of hij meer naar zijn vader of naar zijn moeder toetrekt? Cyril Crompvoets en zijn moeder Yolande kijken elkaar lachend aan. “Ik ben wel een moederskindje, ja. Dat komt ook doordat mijn vader vroeger veel in het buitenland was. We zijn altijd een gezin gebleven, maar met pap is de band sterker geworden sinds ik volwassen ben.”

Haar eigen ouders vond ze streng. Jong op stap mocht ze niet. Toen dat wel mocht – naar de Kollefit – moest ze op tijd thuis zijn, anders volgde huisarrest. “Mijn ouders wil was wet”, herinnert Yolande zich. “Het was ondenkbaar dat mijn broer en ik hun weerwoord gaven. In discussie gaan? Dat durfden we absoluut niet.”

Toch heeft Yolande goede herinneringen aan haar jeugd in de ‘pisbakkenbuurt’, zoals het jaren ’50-wijkje in Maastricht werd genoemd. “Het was een onbekommerde tijd; social media bestonden niet, tv keken we mondjesmaat. Ik was vooral veel buiten, speelde stoepranden en ging rolschaatsen. Alleen op zaterdagavond zaten we met z’n allen voor de buis. Dan kregen we een glas ranja en een minizakje chips.”

Al op de mavo leerde Yolande haar huidige man Frank kennen, met wie ze in 1988 trouwde, nadat ze twee jaar hadden samengewoond. “Nu zou ik mijn bruiloft trouwens heel anders doen, veel intiemer. Een deel van onze gasten kende ik nauwelijks.” Toen haar oudste zoon geboren werd, stopte Yolande met werken. Ze vindt het fijn dat ze die eerste jaren met de kinderen van dichtbij heeft meegemaakt. Intussen werkt ze alweer 25 jaar in het Maastrichtse ziekenhuis. Zo’n jubileum zal zoon Cyril niet gauw overkomen: “Mijn huidige baan als recruiter is zeker niet het eindpunt. Ik zie mezelf niet twintig jaar op dezelfde plek werken, daarvoor heb ik te veel behoefte aan nieuwe uitdagingen.” Dat blijkt ook uit zijn loopbaan tot nu toe. Na de middelbare hotelvakschool volgde Cyril de hbo-opleiding Sportkunde in Eindhoven. “Met mijn diploma op zak ben ik vijf maanden in Nieuw-Zeeland gaan reizen. Toen ik terug kwam – ik was intussen 25 – had ik pas echt het idee dat ik volwassen was.” Hij ging aan het werk als personal trainer, maar daar maakte corona een einde aan, zodat Cyril het roer weer omgooide. “Ik doe nu niks meer met mijn opleidingen, maar dat geeft niet. Mijn welzijn staat voorop.” Yolande bevestigt dat:

“Wij hebben nooit de nadruk gelegd op presteren. Het belangrijkste is dat je een blij kind hebt.”

De relatie tussen moeder en zoon is altijd hecht geweest, beamen beiden. Cyril: “Mam snapte in welke tijd we leefden. Ik kon met haar overal over praten.” Ook toen hij als puber de randjes ging opzoeken. “Ik herkende dat gedrag van toen ik zelf jong was”, vertelt Yolande. “Het grappige is dat Cyril van het ene naar het andere uiterste ging: een tijdlang was hij ‘kakker’, compleet met ‘nondejuke’ (vlinderstrik) en gilet, daarna werd hij een echt ‘batje’. Ik heb dat laten gebeuren, het is vanzelf weer overgegaan.” Qua karakter is Cyril een mix van zijn ouders, meent hij. “Het zorgzame en het familiegevoel heb ik van mam, van pap kreeg ik het avontuurlijke mee en leerde ik streng te zijn voor mezelf, eigen verantwoordelijkheid te nemen. Maar het belangrijkste: leef met een lach, neem niet alles te serieus.”

Sinds hij op zichzelf woont, is het contact met zijn ouders intiemer geworden, heeft Cyril gemerkt. “Niet dat ik de deur plat loop, maar ik realiseer me dat we beter samen herinneringen kunnen opbouwen nu het nog kan. De gesprekken, zeker met pap, zijn de laatste jaren inhoudelijker geworden. We gaan ook met ons gezin op vakantie, daar geniet ik van.”

Terugkijkend naar haar eigen jeugd, weet Yolande niet of ze zou willen ruilen met de huidige generatie. “Jongeren van nu moeten veel meer presteren. Dat zie ik ook bij mijn collega’s. Zelf kan ik dat relativeren, omdat ik al heel wat jaren meeloop, maar de druk ligt hoog.” “Ik zou meteen willen ruilen, terug naar de jaren zeventig of tachtig”, lacht Cyril. “Het leven was een stuk simpeler toen. Nu zijn er veel te veel keuzes. Al die social media, ik heb er niks mee. Ik hoef niet zo nodig door iedereen gezien te worden. Alleen de vrijheid die je nu hebt, die zou ik niet willen missen.”

Yolande Crompvoets (61)

Woont in Maastricht | Is secretaresse patiëntenzorg afdeling pathologie bij het MUMC+ | Getrouwd, twee zoons

Cyril Crompvoets (30)

Woont in Maastricht | Is recruiter bij Young Capital | Heeft een relatie met Tessa