OP WEG NAAR EEN MOOIE TOEKOMST
Samen onbeperkt vooruit
Beste Zonnebloemers,
Het was een jubileumjaar om trots op te zijn. Zoveel deelnemers en vrijwilligers die genoten hebben van de jubileumtheatertournee. Onze fototentoonstelling die veel positieve aandacht heeft getrokken. De enthousiaste reacties op de uitzendingen van Omroep MAX en niet te vergeten de vele jubileumactiviteiten die onze afdelingen hebben georganiseerd. Maar de grootste verrassing was het koninklijke bezoek in Friesland. Het enthousiasme van de koning over onze activiteiten voor mensen met een lichamelijke beperking en zijn waardering voor de inzet van onze vrijwilligers was de kroon op ons 75-jarig jubileum.
En we kijken vooruit. We willen als Zonnebloem nog zoveel meer en er valt nog zoveel te doen. Als we vinden dat mensen met een lichamelijke beperking zorgeloos en vanzelfsprekend onderdeel zouden moeten zijn van de samenleving, is de samenleving daar dan wel klaar voor? Vandaar dat we de komende jaren aandacht blijven vragen voor zaken die onze doelgroep echt ter harte gaan, zoals toegankelijkheid.
Is de Zonnebloem klaar voor de veranderende behoeftes van onze huidige en potentiële deelnemers? De huidige deelnemers willen nog steeds graag activiteiten doen mét de Zonnebloem. We merken dat een nieuwe doelgroep ook graag zelfstandig op pad wil, geïnformeerd door de Zonnebloem over toegankelijke uitjes en mobiliteitsoplossingen.
Het besluit van de Nationale Vergadering om de zittingstermijnen te handhaven, zorgt bij sommige afdelingen in de vereniging voor onrust. Dat is logisch, want veranderingen brengen onzekerheden met zich mee. We horen en lezen ook steeds meer verhalen van afdelingen die langzaam al toewerken naar een afdeling op gemeentelijk niveau (onderdeel Meerjarenbeleidsplan 2024-2028). Ook om zo het wegvallen van een aantal bestuursleden op te kunnen vangen. Deze samenvoegingen maken de afdelingen slagvaardiger. Dit zorgt ervoor dat ze gemakkelijker in contact kunnen komen en afspraken kunnen maken met hun gemeente en andere (zakelijke) organisaties en instellingen.
Ons inzetten voor mensen met een lichamelijke beperking doen we al 75 jaar met veel trots en dat blijven we de komende jaren samen doen. Alleen met elkaar kunnen we meer impact voor onze doelgroep bewerkstelligen. Samen gaan we onbeperkt vooruit. Veel leesplezier. Ik wens jullie een mooie decembermaand. Op naar een mooi nieuw jaar!
Hartelijke groet,
Marc Damen Directeur
Oplossing quiz: 1 = D, 2 = A, 3 = B, 4 = B, 5 = C, 6 = B, 7 = C, 8 = A, 9 = C, 10 = B
4 Volle kracht vooruit
18 Bijzonder vervoer
12 Eendje voor in de boeken 19 Samen uit, samen thuis 10 Mooie momenten 6 Foto's op reis 16 Ontmoet elkaar in het midden
Hoofdredactie: Alexander van Zijp zon@zonnebloem.nl
Concept en realisatie: ZUID Creatives, zuid.com
Fotografie: Madeleine Sars Eva Bloem (Cover)
Aan dit nummer werkten o.a. mee: Yentl Kleinschmidt, Carlijn van de Sanden, Loek van den Boogaart, Jessica Zeeman, Date Jansen, Jeroen Kemmeren, Lieke van Eembergen, Birgitta Langen, Sterre Cijsouw
Kijk voor onze privacyverklaring op zonnebloem.nl of Mijn Zonnebloem. Geen internet? Vraag dan een papieren versie aan via 076 - 564 64 64.
Bijblijven? zonnebloem.nl mijnzonnebloem.nl facebook.com/dezonnebloem @DeZonnebloem @dezonnebloem
Het ochtendritueel van Joke
Volle kracht vooruit
Joke de Kruijf schitterde voor de Zonnebloem al vele malen op podia door heel Nederland. Afgelopen jaar deed ze dat voor een wel heel bijzondere Zonnebloemvoorstelling. Tot november speelde Joke in ‘Volle Kracht Vooruit!’, de muzikale terugblik op 75 jaar Zonnebloem. “Iedere keer mochten wij het jubileum meebeleven op toneel!”
Eet, slaap, repeteer
In Joke's column in de laatste ZON van 2023 lazen we dat de voorstelling in de maak was en de repetities nog moesten beginnen. Voor Joke een creatieve en intensieve periode.
Ze blikt terug: “Je bent een paar weken ondergedompeld in het repetitieproces om de tekst, liedjes en danspassen te leren. Oftewel: eten, slapen, repeteren.”
Gedurende de veertig voorstellingen die volgden, namen Joke, haar vier medespelers en de bandleden het publiek mee op een muzikale tijdreis. Joke deed dat in de rol van presentatrice, waarvoor ze zich verdiepte in de geschiedenis van de Zonnebloem en presenteerlessen volgde.
Cadeautje voor alle betrokkenen
Presentatievaardigheden zijn niet het voornaamste dat de tour Joke opleverde: “Ik leerde nooit eerder zo goed contact te maken met het publiek. Tijdens het nummer Samen Zijn liep ik bijvoorbeeld zingend door de zaal om even bij een aanwezige plaats te nemen, contact te maken en diegene vast te pakken. We deelden dan echt een moment van samenzijn, wat soms zichtbare emoties teweegbracht.” En die verbondenheid hield stand: “Mensen vertrouwden me in gesprekken achteraf heel persoonlijke dingen toe. Blijkbaar voelden ze zich veilig genoeg om hun pijn en eenzaamheid te delen.” Joke is dankbaar voor alle bijzondere momenten: “We stonden er om wat te brengen, maar kregen veel terug. Een cadeautje.”
‘Dan komt alles samen’
Door de herkenbare nummers die uitnodigden tot meezingen, de quiz waarbij het publiek mocht antwoorden én door
samen te lachen als er iets niet vlekkeloos verliep, ontstond een voorstelling vol licht. Dat blijkt wel uit de reacties: “Deelnemers en vrijwilligers vertelden ons dat zij echt hadden genoten. Of gaven aan dat ik tijdens Samen
Zijn precies iemand had toegezongen die dat goed kon gebruiken. Als ik dat hoorde, kwam alles samen”, aldus Joke.
Je moet het maar kunnen
Joke zag bij haar zieke moeder hoe eenzaamheid op de loer ligt als je afhankelijk bent van anderen. Maar ze maakte ook mee hoe vrijwilligers een grote rol spelen in het bestrijden daarvan. Haar persoonlijke ervaring resulteert in een extra sterk gevoel voor deelnemers, maar ook voor vrijwilligers: “Het emotioneert mij dat er mensen zijn die hun tijd en aandacht willen besteden aan anderen, die soms vreemden zijn. Het leven gaat snel en tijd is schaars, dus het is ongelooflijk. Bovendien kan niet iedereen het. Heel fijn dat we met de jubileumvoorstelling ook iets voor de vrijwilligers konden doen.”
Opmaken voor een stralend optreden
Joke is geen ochtendmens, maar heeft een ochtendroutine voor speeldagen ontwikkeld waarmee ze ook zelf op volle kracht vooruit kan. “Dat begint met een theetje en een voedzaam ontbijt. Ook doe ik mee met Nederland in Beweging, want mijn lichaam moet wakker worden”, legt ze uit. Nadat ze thuis heeft ingezongen, is ze klaar om af te reizen naar het theater. Even niet voor de Zonnebloem, want de laatste jubileumvoorstelling zit erop. Mist ze het al? “Ja, want het was telkens een feestje!”
De rondreizende fototentoonstelling
Ulrich, Gerdy en Servé over ontoegankelijkheid
Als vrijwilliger maak je eropuit gaan voor mensen met een lichamelijke beperking toegankelijker. Maar je ziet ook hoe sommige mensen op deelnemers reageren, of hen zelfs negeren. Dat moet anders. Daarom organiseerde de Zonnebloem in dit jubileumjaar een verhalende fototentoonstelling rondom de vraag: wat betekent ontoegankelijkheid voor mensen met een lichamelijke beperking? Een aantal van de prachtige beelden en inspirerende, misschien ook herkenbare verhalen lichten we uit in deze ZON.
Het verhaal achter de tentoonstelling
Deze tentoonstelling kwam er naar aanleiding van een onderzoek dat de Zonnebloem deed naar toegankelijkheid. Daaruit blijkt dat bijna 77% van de mensen met een fysieke beperking vaak thuisblijft. Niet uit eigen keuze, maar omdat Nederland nog niet volledig toegankelijk is. Vooral in hun eigen woonomgeving, zoals winkels en horecagelegenheden, ervaren zij veel obstakels. Een voorbeeld, uit het leven gegrepen: vaak is het in de horeca vooraf niet duidelijk of er een toegankelijk toilet aanwezig is.
Verder werd duidelijk door dit onderzoek dat mensen met een lichamelijke beperking zich niet altijd gehoord voelen. Daarom wil de Zonnebloem extra geluid toevoegen aan hun stem, zowel richting de politiek, de media als het bedrijfsleven. De fototentoonstelling is daarvan een goed voorbeeld.
Vraag de rondreizende fototentoonstelling aan Ook voor jouw gemeente, maatschappelijke organisatie, bedrijf, school of zorginstelling is het mogelijk om deze reizende tentoonstelling aan te vragen en op jouw locatie te laten zien. Dat kan via communicatie@zonnebloem.nl.
‘Het enige wat ik vraag, is om naar me te luisteren’
“Op vierjarige leeftijd viel ik in Suriname van een schutting, waardoor ik verlamd raakte. Sindsdien zit ik in een rolstoel. Toen ik naar Nederland emigreerde, heeft mijn moeder ervoor gevochten om mij op een reguliere school te krijgen. Er was immers niets mis met mijn hersenen. Daardoor kijk ik positief terug op mijn jeugd. Nu ik ouder word, zorgt mijn beperking voor meer uitdagingen. Ik heb een grote bewijsdrang en heb het gevoel dat ik harder moet vechten dan anderen om te laten zien wat ik kan. Ik wil dat mensen mij zien als normaal. Tegelijkertijd is dit zwaar, omdat ik fysiek niet aan alle verwachtingen kan voldoen.
Voordat ik ergens naartoe ga, doe ik daarom altijd vooronderzoek. Vaak genoeg ben ik thuisgebleven omdat ik niet zeker wist wat de voorzieningen waren op een locatie. Nog vervelender is misinformatie. Maar ik neem niemand iets kwalijk. Als mensen nooit met ontoegankelijkheid geconfronteerd worden, blijven ze in onwetendheid. Voor mij is het vanzelfsprekend wat ik nodig heb, voor anderen niet. Ik zie het als mijn taak om anderen hiervan bewust te maken door mijn mond open te trekken. Het enige wat ik vraag, is om naar mij te luisteren.”
Lees of luister Ulrichs hele verhaal
Gerdy
“Mijn elektrische prothese werd na anderhalf jaar pijn mijn weg naar vrijheid. Ik kan al ruim twintig jaar weer lopen, fietsen en autorijden. Al zijn schuine of door boomwortels geblokkeerde stoepen wel vervelend voor mij. Ik kies dan de stoep aan de overkant van de straat, maar omdat ik tegen de richting in loop, reageren andere voetgangers geïrriteerd. Ze zien mijn beenprothese niet en hebben geen idee waarom ik daar loop.
Vooral de oudere generatie heeft vaak een vooroordeel over mensen met een lichamelijke beperking. Zo zijn ze verbaasd dat ik een relatie heb. Hoe vaak mijn man wel niet geprezen is over hoe goed het is dat hij bij me is gebleven ... Die opmerking raakt mij echt. Ik ben toch nog steeds dezelfde Gerdy als vroeger?! Ook word ik vaak ongewild, en ongetwijfeld goedbedoeld, op een voetstuk geplaatst voor heel normale dingen. Constant opmerkingen horen als ‘Wat knap dat je dat kunt’, alleen omdat ik een beenprothese heb, is erg vervelend. Ik kan gewoon een eigen mening vormen of mijn hond uitlaten. Daar heeft mijn lichamelijke beperking niets mee te maken.”
‘Ik krijg te vaak complimenten over iets gewoons’
Lees of luister Gerdy’s hele verhaal
‘Ik heb weinig sociale contacten, omdat mensen denken dat ik dom ben’
“Sinds ik na een hersenbloeding ontwaakte uit een coma, is mijn leven drastisch veranderd. Alles moest ik opnieuw leren: eten, drinken, praten, lopen. Mijn beperking heeft nu vooral invloed op mijn sociale leven. Ik heb weinig sociale contacten. Mensen gaan er vanuit dat ik dom ben omdat ik een beperking heb. Of ze weten niet hoe ze met mij om moeten gaan. Ik probeer dan altijd het ijs te breken door een grapje te maken. Maar het blijft vermoeiend om steeds beoordeeld te worden op mijn beperking.
Er kan nog veel verbeteren in de kennis over en het gedrag naar mensen met een lichamelijke beperking. Zelfs in de zorg heb ik nare ervaringen gehad omdat er altijd gekeken werd naar wat ik allemaal niet kon in plaats van wat ik wel kan. Er werd mij verteld dat ik nooit kon werken, niet op mezelf kon wonen en dat ik niet zou kunnen autorijden. Maar nu werk ik, woon ik zelfstandig en rijd ik auto. Met mijn wandelstok kan ik gelukkig nog lopen en zelfstandig op pad. Zo ga ik ieder jaar naar Pinkpop, waar ik drie dagen lang op de camping verblijf en in een tentje slaap.”
Lees of luister Servé’s hele verhaal
Waar mensen elkaar ontmoeten, ontstaan herinneringen voor het leven. Daarom heeft bijna iedereen die betrokken is bij de Zonnebloem, wel een bijzonder verhaal. Of je nu jarenlang vrijwilliger bent, ooit eens meevoer op MPS de Zonnebloem of een activiteit organiseerde. Laten we de dierbare herinneringen koesteren en met elkaar delen.
Als motivatie om door te gaan en om mooie tijden te doen herleven.
Op 2 augustus was Zonnebloemafdeling Zevenbergen uitgenodigd om mee te doen met de prominentenrace tijdens het wielerweekend in Zevenbergen. Dit is een race tussen bekende mensen of verenigingen die iets extra betekend hebben afgelopen jaar in Zevenbergen. Onze afdeling bestaat dit jaar vijftig jaar en medebestuurslid Thea
Tielen en ik brachten dit onder de aandacht van bewoners door op een versierde duofiets van de Zonnebloem mee te rijden. Wij vonden het een eer om de vereniging op deze manier in het zonnetje te zetten.
Leny van Vlimmeren, afdeling Zevenbergen
DIERBARE
HERINNERINGEN
De Zonnebloemafdeling Apeldoorn-Noord werd tijdens een high tea ineens verrast door een medewerker van Univé. Hij schonk namens het bedrijf een bedrag van € 500,- dat hij in de vorm van een cheque aan ons overhandigde. Met dit bedrag kunnen we voor onze gasten weer een mooie activiteit organiseren!
Coby Nieuwboer, afdeling Apeldoorn-Noord
Met onze afdeling hebben we ter ere van het 75-jarig bestaan van de Zonnebloem op 5 juni ZooParc Overloon bezocht. De dag begon al goed met koffie en appelgebak, gevolgd door een wandeling door het park. We verkenden de verschillende expeditiegebieden en waanden ons even in Australië bij het zien van een kangoeroe met jongen in de buidel. Met een drankje op het zonnige terras sloten we deze geslaagde dag af.
Jacqueline van der Waarden, afdeling Ravenstein
Met Zonnebloemafdeling Margraten vertrokken we naar Duitsland voor een vijfdaagse vakantie. Het motto van de trip werd al gauw: wij zoeken het in de hoogte! Naast de skybar van het hotel waren uitkijkplatform Hochheideturm en de zweeftrein waarmee we over Wuppertal zoefden, letterlijke hoogtepunten. Ook betraden enkele onbevreesde deelnemers en vrijwilligers een zevenhonderd meter lange stalen hangbrugconstructie om van het uitzicht op het ondergelegen dal te genieten. Wat een lef! Na afloop van deze geslaagde vakantie konden we enkele hoogtepunten van onze bucketlist afstrepen.
Daarnaast koester ik een dierbare herinnering aan mijn belevenissen met een tachtigjarige deelnemer tijdens een afdelingsbezoekje aan Gaia Zoo. Op een impulsief moment stapten we samen de wildwaterbaan in. We plakten er nog een achtbaanritje achteraan en gingen in de stoeltjeslift. Toen we later op een bankje zaten, vertelde mevrouw haar levensverhaal. Ik ontving een half jaar later, op de laatste dag van haar leven, een kaartje. Daarin schreef ze dat het een dag was om nooit te vergeten. Zo’n kaart met zo’n tekst geeft mijn werk voor de Zonnebloem net dat beetje extra.
DIERBARE HERINNERINGEN
Als afdeling vierden we het 75-jarig bestaan van de Zonnebloem door met 25 deelnemers in een rolstoel een feestelijke wandeling te maken van verpleeghuis Reehorst naar Restaurant Paviljoen Reeuwijkse Hout. Iedereen had een gele bloemetjeskrans om de nek, vrijwilligers droegen een Zonnebloem T-shirt en deelnemers hadden een vlaggetje met het Zonnebloemlogo.
Verkeersregelaars leidden alles in goede banen en een Zonnebloemauto sloot de feestelijke stoet af. Goede promotie voor de Zonnebloem, leek ons. Eenmaal aangekomen in het restaurant, zetten we spontaan ‘Lang zal ze leven’ in voor de jarige Zonnebloem.
Peter van Zoest, afdeling Reeuwijk, Driebruggen, Waarder
Marjo Landerloo, afdeling Margraten en omstreken
Vijf jaar geleden won ik een dagje uit met de Zonnebloemauto voor een deelnemer. Mijn man en ik zijn toen met een deelnemer naar de Keukenhof geweest, voor haar een langgekoesterde wens. Het was een supergeslaagde dag, waarbij mevrouw zichtbaar genoot en steeds zei: ‘Kiek door wat schoon’. Mevrouw heeft er lang over verteld. Dat is waar we het voor doen.
Hennie Knippels, afdeling Blerick Blariacum
Heb je ook een mooie herinnering aan de Zonnebloem? Deel je dierbare herinnering op Mijn Zonnebloem. Wie weet zie je hem in het volgende nummer van ZON terug! 11
Eendjevoorindeboeken
‘Met Maria zit ik graag in de auto’
Een ritje maken in een oude deux chevaux doet veel goeds voor je humeur. Zeker als die knalgeel is en mensen vrolijk doet omkijken. Dat weet Jakob al sinds zijn achttiende. Nu ervaren ook een aantal deelnemers van de Zonnebloemafdeling Leeuwarden-Oost dit geluksgevoel, als passagier van de penningmeester. Deelnemer Maria had het ‘vreselijk leuk’ in wat zij consequent het lelijke eendje noemt. “Maar mijn scootmobiel heeft meer pk’s hoor, Jakob.”
‘Ze rijdt op haar scootmobiel alsof het een motor is’
Vrouw van de tijd
Op een van de laatste zonnige dagen van het jaar rijdt Jakob van der Laan de auto voor. Vers uit de garage, met de kap open staat hij stipt om 09.00 uur bij Maria Hartgers op de stoep in Goutum. “Ze stond al klaar”, vertelt hij verheugd. “Zoals altijd”, kan Maria niet nalaten om te zeggen. Misschien omdat ze elkaar wel eens misliepen.
Want toen Jakob een paar maanden geleden speciaal voor haar tien kilometer op zijn fiets aflegde om een uitnodiging voor een activiteit bij Maria langs te brengen, was ze er niet. “Poeh, wat was dát ver”, onderstreept hij. Maria zegt lachend, zonder enig medelijden: “Ik was waarschijnlijk met mijn scootmobiel naar de stad.” Jakob gelooft het gelijk. “Ze rijdt daarop alsof het een motor is”, zegt hij met iets van bewondering in zijn stem. “Ik word gewoon niet graag ingehaald”, doet Maria de zaak af, terwijl ze smakelijk om Jakob lacht.
De ideale passagier
De twee kunnen goed met elkaar overweg, zoveel is duidelijk. Dat was ook de reden dat Jakob haar vroeg om er een ochtendje op uit te gaan met zijn eend. Nadat hij dit een
keer eerder deed, krijgt hij geregeld aanvragen. Toch was Maria de gelukkige. “Doordat ik haar regelmatig bezoek, heb ik Maria leren kennen als een plezierig iemand, waar ik best een ochtend mee in de auto wil zitten.”
Toerist in eigen stad
Voor de toer door Leeuwarden moest Maria wel haar scootmobiel thuislaten en de rollator meenemen. Iets waar ze buitenshuis nog niet erg vertrouwd mee is. Maar bij de eerste pitstop bleek dat ze ook uit de voeten kon op krukken. Een hele opluchting. Eerst een stukje door de stad, daarna een tussenstop in stadspark De Prinsentuin - waarvoor Jakob een vergunning aanvroeg - en een wandeling naar de Grote Kerk van Leeuwarden. Maria genoot met volle teugen en redde zich prima. Wat zeker anders is geweest, vertelt ze.
Levensveranderend
“Zondag 3 mei 2021 belandde ik in het ziekenhuis. De artsen hadden me al bijna opgegeven, zo ziek was ik. Tijdens een helder moment vroeg de chirurg toestemming om mijn been af te zetten. Ik had geen keus, vreselijk.” Om maar te zwijgen over de revalidatie. “Stel je voor, op mijn leeftijd nog moeten hinkelen …”
Maria gaat er graag op uit met haar scootmobiel, maar wonen blijft een lastig punt. Ze wil al tijden verhuizen naar een rolstoeltoegankelijk appartement en dat drijft haar tot lichte wanhoop. “Deuren zijn een probleem, die zijn niet geschikt voor mij. Bij iedere bezichtiging denk ik: ik zou echt willen dat ik twee benen had, maar ik heb er één. Potverdrie, ik krijg het er weer lastig mee.”
Oude liefde roest niet
Voor zulke momenten is een tochtje met de eend een goed medicijn. Voor Maria nog net wat meer omdat het haar terugbrengt naar vroeger. Haar vader had een donkerrood exemplaar. Ze weet nog goed hoe hij haar met drie vriendinnen op haar zeventiende naar een concert van Elvis Presley bracht. “Als ik daaraan denk, word ik altijd blij.” Zo’n nostalgisch gevoel zit er ook achter Jakobs liefde voor de deux chevaux. “In de zomer van 1977 reed ik in mijn eerste eend naar Zuid-Frankrijk, met mijn eerste vriendinnetje. Je weet wat ze zeggen: oude liefde roest niet. Maar die eend absoluut wel”, grinnikt hij.
In alle opzichten heerlijk
Wat was nu het hoogtepunt van de dag? Als je het Maria vraagt, is het stiekem de royaal besuikerde appelflap die ze na afloop samen aten. “En ze heeft diabetes, hè”, uit Jakob zijn verbazing. “Ja, ik moet nu eigenlijk heel veel water drinken”, zegt Maria gespeeld betrapt. Zo werd het ook in culinair opzicht een heerlijke dag, waar Jakob net zo goed genietend op terugkijkt. “Door een ritje met zo’n klein autootje heb ik iets losgemaakt. Daar doe ik het voor.”
‘Oude liefde roest niet. Maar die eend absoluut wel’
Wat vindt Rob?
Zonnig gehumeurd
“Laat ik beginnen met het verhaal achter onze Walk 'n Roll. Den Hoorn en Schipluiden zijn van oudsher met elkaar verbonden. Ik heb bijvoorbeeld familie en vrienden daar en mijn opa was ooit wethouder van beide dorpen. Elkaar tegemoet lopen was daarom een idee dat beide afdelingen zeer aansprak. ‘s Ochtends om 09.00 uur gingen de regenjassen aan en -kapjes op, want het motregende. Maar de stemming was des te zonniger. Goed gehumeurd gingen twintig deelnemers, vrijwilligers en rolstoelen in een lange stoet richting koffie met gebak. Een kort ritje van iets meer dan een kilometer, maar voor veel mensen een route die ze niet meer alleen kunnen afleggen.”
“Als bestuurder vind ik het belangrijk om heel realistisch met de toekomst bezig te zijn. Om de kloof tussen mooie momenten beleven met elkaar en toekomstgericht denken te dichten. Daar is deze Walk 'n Roll echt een goed voorbeeld van. Je moet als bestuur niet alleen in een vergaderkamertje zitten, maar ook de handen uit de mouwen steken. Al zeg ik wel eens: ik praat veel, Aad doet veel. Tja, verbinden doe ik al mijn hele werkzame en bestuurlijke leven. Belangrijk, maar we kunnen absoluut van Aad leren. Hij ziet het bijvoorbeeld als een sport om zoveel mogelijk gesponsord te krijgen. Die kunst kijken we graag af.”
“Ik denk dat Schipluiden en Den Hoorn veel aan elkaar kunnen hebben. We zijn beide actieve afdelingen die afwisselende activiteiten organiseren. En je ziet nu al dat vrijwilligers van Schipluiden regelmatig bij ons inspringen. We groeien steeds meer naar elkaar toe en dat kan goed uitpakken als we de juiste verbindingen weten te leggen. Bijvoorbeeld in communicatie en manier van organiseren. Maar laten we beginnen met vaker samen activiteiten ondernemen. Zoiets kan het beste op natuurlijke wijze verlopen, dan is het gegarandeerd gezellig met elkaar.”
Rob van den Ende Voorzitter afdeling Den Hoorn
Stellige stelling:
‘Twee afdelingen kunnen goed samen
‘Ik praat veel, Aad doet veel’
De Walk 'n Roll was voor veel Zonnebloemafdelingen een hoogtepunt dit jubileumjaar.
Maar Schipluiden en Den Hoorn spanden misschien wel de kroon. Zij wandelden ieder vanuit hun eigen startpunt naar elkaar toe, om vervolgens samen te genieten van koffie, accordeonmuziek en gezelligheid. Is dit Walk 'n Roll-gevoel de basis voor de aankomende samengang van deze afdelingen? We vragen het de voorzitter van Den Hoorn en de coördinator activiteiten van Schipluiden.
Wat vindt Aad?
Het gaat als vanzelf
“Wat leuk is: Rob en ik kennen elkaar van vroeger. Ik ben in Den Hoorn geboren en weet dat hij er een van ‘de meelmuis’ is. Zijn vader had daar een veevoederbedrijf. We doen in elkaars dorp de boodschappen, maar hadden elkaar in geen veertig jaar gezien. Wat hij zegt over dat ik veel doe, klopt wel. Ook doordat ik veel schrijf. Er staan meer dan vijfhonderd blogs van mij online. Ik sta daardoor bekend als degene die de verslagen van de activiteiten de dag erna plaatst. Dus ik ben vrijwel overal bij. Ik sluit me helemaal aan bij het positieve verslag van de Walk 'n Roll dat Rob geeft. En het is ons weer gelukt: de helft van de horecaconsumpties waren gesponsord.”
“Elkaar ontmoeten en met elkaar praten gaat tussen onze afdelingen als vanzelf. We stimuleren dat ook op bestuurlijk niveau, bijvoorbeeld door ons tweejaarlijkse overleg. Daarin bespreken we wat we voor elkaar kunnen betekenen en daar komen verrassende dingen uit, zoals de Walk 'n Roll. Toen afdeling Schipluiden 45 jaar bestond, hadden we een musical die Den Hoorn ook wel wilde. Ik dacht eerst: het is toch óns jubileum?!
Maar ach, waarom ook niet!”
“Schipluiden is een zeer actieve afdeling. We organiseren zo’n vijftien activiteiten per jaar en hebben daarvoor een goed systeem.
‘We kennen elkaar van vroeger’
Alle informatie is voor alle bestuursleden vindbaar in de cloud. In Den Hoorn werkt dat nog anders, dus daar moeten we samen onze weg in vinden, voor de toekomst. Ik zeg ‘we’, maar ik ga zeer binnenkort plaatsmaken. Zoals Rob het zegt: ik volg het natuurlijke rooster van aftreden. Wellicht gaat iemand mijn functie voor beide afdelingen dan wel op zich nemen. Als ik terugkijk op de Walk 'n Roll en vooruitkijk naar de toekomst, is voor mij absoluut duidelijk: afdeling Schipluiden vergaat niet zonder mij.”
Aad van Meurs Coördinator activiteiten afdeling Schipluiden
Ons archief puilt zowat uit. Het is een schatkamer vol stukken die de rijke historie van de Zonnebloem laten zien. Iedere ZON duikelen we er eentje voor je op en zetten ‘m in de spotlight.
Bijzonder vervoer
De Zonnebloemauto en Zonnebloemfiets kennen we allemaal. Maar wist je dat er ooit ook een Zonnebloemvrachtwagen op de weg was? Dit gele reclamebord op wielen was een echte aandachtstrekker, zeker met de slogan die erop stond. Breda Transport vervoerde in die tijd veel materialen voor ons, wat ze ertoe bewoog om met één wagen in onze huisstijl te rijden. Hierin werden rolstoelen, wandelwagens, hoog-laagbedden en andere hulpmiddelen vervoerd voor alle grote regionale activiteiten van de Zonnebloem. Zoals dagboottochten, ontspanningsmiddagen (later de Zonnebloem Theater Tournee), winkeldagen en regionale vakanties. In die tijd beheerden we deze materialen allemaal zelf. Ons hele magazijn stond er vol mee …
Samen uit, samen thuis
De romantische aanvaring van Jan en Christine
MPS de Zonnebloem bracht in alle vaarjaren heel wat mensen samen. Onder wie Christine van Uitert en Jan den Burger.
Deze ervaren vaarvrijwilligers ontmoetten elkaar in 2015 op het schip, toen ze allebei in de boordwacht werden ingedeeld.
Een jaar later scheepten ze opnieuw in. Dit keer als stel …
Soms hoor je van die verhalen over MPS de Zonnebloem en denk je: was ik er zelf maar bij geweest. Jan en Christine vonden de liefde op het schip en leerden er hun dierbare vrienden Petra en Ronny kennen, die van dichtbij de vonk zagen overspringen.
Frisse wind
Een andere baan, nieuwe woonplaats en zijn debuut bij de Nijkerkse Zonnebloemafdeling. Voor Jan betekende de ontmoeting met Christine een hoop frisse wind in de zeilen, die absoluut welkom was. Maar het belangrijkste: de twee delen inmiddels al negen jaar lief en leed, en dat allemaal door het bedankkaartje dat Christine hem stuurde.
Genietende toeschouwers
“Bij de briefing op de eerste dag had ik Jan meteen in het vizier”, leidt Christine breed lachend hun bijzondere liefdesverhaal in.” Had Jan hetzelfde aha-moment? “Ik niet! Maar ik ben van nature heel behulpzaam en ik had die week ineens amper tijd om andere mensen dan Christine te helpen.” Opvarenden Ronny en Petra, inmiddels goede vrienden van het stel, hadden daarom meteen door dat er iets speelde. “Tijdens het Captain’s Dinner zaten we samen met hen aan tafel”, herinnert Christine zich.
Het spat ervanaf
Als vrijwilliger is het flink aanpoten tijdens de reis. Toch zijn er genoeg momenten om elkaar even op te zoeken. ‘s Avonds aan de bar,
maar net zo goed tijdens het schoonmaken, wat altijd in duo’s gebeurt. Jan grinnikt nog om het plezier dat ze daarin hadden: “Als we samen de trap of de lift poetsten, vloog er geregeld een natte doek door de lucht.”
‘Bekijk het maar’
Bij het uitschepen dreigde de vonk te doven. Jan kan het gevoel nog altijd oproepen: “Ineens was ze weg, zonder gedag te zeggen.” Christine kon hem niet meer ontdekken in de drukte van vertrekkende mensen en baalde zo. “Ik heb hem een lief bedankkaartje gestuurd en toen was het weer goed.” Vanaf dat moment hadden ze dagelijks contact via Facebook.
Liefdesadvies
In 2016 stapten ze als stel aan boord van MPS de Zonnebloem, tot groot plezier van de bemanningsleden. Het voelde als vanouds, omdat de twee allebei al vanaf hun negentiende met zoveel liefde bijdragen aan een mooie vaarvakantie.
Christine kan inmiddels al een tijd niet mee vanwege haar gezondheid, maar Jan staat op de reservelijst voor de kerstreis. Beiden hopen dat ze snel weer samen van wal kunnen. Tot die tijd koesteren ze de herinnering aan hun ontmoeting, waarvan ze nog dagelijks de vruchten plukken. Jan kan daarom niet nalaten om (jonge) twijfelaars op het hart te drukken: “Ga gewoon eens een week mee varen, wie weet wie je daar treft!”
‘Tijdens het poetsen vloog er geregeld een natte doek door de lucht’
Haar vrolijke kraag van gele bloemblaadjes maakt van iedere tuin een zonnig paradijsje. Die eigenschap was de inspiratiebron voor onze naam, die we na al die jaren nog steeds koesteren. Dat wist je vast wel. Maar wat weet je nog meer van de Zonnebloem? Test je kennis in deze laatste editie van de Grote Zonnebloem Quiz.
Hoeveel Sinterklaaspakjes werden er in 1980 verstuurd tijdens de actie ‘Zon in de schoorsteen’?
a. 12.088
b. 33.140
c. 60.800
d. 80.270
In welk Belgisch dorp vond in 1961 de vakantieweek voor chronisch zieke patiënten plaats?
a. Sint-Job-in-'t-Goor
b. Sint-Truiden
c. Dendermonde
d. Wommelgem
d. Neeltje Jans 1
Bij welk sportevenement in de zomer van 1998 waren, dankzij diverse gulle giften, 30 sportfans aanwezig vanuit de Zonnebloem?
a. De Olympische Spelen
b. Het WK voetbal
c. De Tour de France
d. De Paralympische Spelen
Wat is de eerste attractie die tijdens het project 'Onbeperkt Eropuit' toegankelijker werd gemaakt voor mensen met een lichamelijke beperking?
a. Avonturenpark Hellendoorn
b. Paleis Het Loo
c. Van Gogh Museum
In welk jaar was de Zonnebloem met twee schepen aanwezig bij het evenement SAIL Amsterdam?
a. 1998
b. 2006
c. 2015
d. 2021
Onder welke merknaam werden alle jongerenactiviteiten van de Zonnebloem in 2006 gebundeld?
a. Zonnebloem Connected
b. LinQ
c. Jonge Blommen
d. De Zonnebloem Jeugdvereniging
Hoe heette het collectief dat in 1978 de grammofoonplaat ‘De Zonnebloem’ opnam?
a. Het Zonnekoor
b. The Sunny Side
c. Sunflower Unlimited
d. Gary & The Sunflowers
Wat voor cadeau ontving de Zonnebloem van particulieren en bedrijven voor het 60-jarig jubileum in 2000?
a. Een aangepaste rondvaartboot
b. Een nieuwe bedrijfsbus
c. Een concert van André Rieu
d. Een reusachtige bos bloemen
Welke film bekeken 5.000 deelnemers van de Zonnebloem tijdens de Week van de Toegankelijkheid in 2018?
a. Little Miss Sunshine
b. Batman Returns
c. Bankier van het verzet
d. Verliefd op Ibiza
Wat staat er op het verkeersbord dat de Zonnebloem in 2023 introduceerde om bewustwording te creëren voor ontoegankelijke straten en gebouwen?
a. De Zonnebloemauto
b. Een persoon in een rolstoel
c. Het Zonnebloemschip
d. Een bus
Controleer je antwoorden in de inhoudsopgave. Vul het aantal juiste antwoorden hieronder in als jouw score en zie hoe sterk jouw kennis geworteld is.
Jouw score:
Nog even aanpoten, maar je bent goed op weg. Duidelijk een kenner in de knop, fantastisch. Jij schiet (bijna) altijd in de roos, gefeliciteerd!
Winters vermaak met VrijwilligersVoordeel
Naar de film gaan, een winterwandeling maken of thuis een spelletje spelen: de weken rondom kerst zijn uitermate geschikt om samen iets leuks te ondernemen. Daarom biedt VrijwilligersVoordeel vanaf 9 december weer een mooi winteraanbod met activiteiten en cadeaus waar je met elkaar van kunt genieten – gratis of met een aantrekkelijke korting. Als dank voor het geweldige werk dat jij doet. Veel plezier!
Win gratis kaartjes voor De vier jaargetijden van Vivaldi, door The Bach Orchestra of the Netherlands uitgevoerd op locaties door heel Nederland
750 gratis cadeaus zoals spelletjes, puzzels van Neurocampus Breedliggers en Neurocampus Scheurkalenders (op = op)
900 gratis kaartjes voor bioscopen, musea en andere bezienswaardigheden (op = op)
8 gratis puzzelwandelingen met korting op de lunch of koffie met wat lekkers onderweg (voor alle vrijwilligers)
Uitgebreid kortingsaanbod met kortingen van minimaal 35% (onbeperkt)
Kijk vanaf maandag 9 december 18.00 uur op mijnzonnebloem.nl en bestel
• Geen internet? Kijk of een familielid, kennis of collega-vrijwilliger voor je kan bestellen.
• Lukt dat niet? Bel dan (076) 564 64 64 (werkdagen: 9.00 – 12.00 uur en 13.00 - 16.00 uur én maandag 9 december 18.00 - 20.00 uur).
• Je kunt je tot en met 31 december 2024 aanmelden voor onze winactie. De kaartjes worden daarna onder alle aanmelders verloot. Per deelnemer kun je twee kaartjes winnen
• Je kunt alle op = op-aanbiedingen (kaartjes en cadeaus) éénmaal gebruiken. Daarnaast kun je meeloten voor de winactie. Wees er snel bij, want op = op!
• Alle vrijwilligers kunnen alleen of samen met één ander persoon gebruikmaken van de gratis puzzelwandelingen met korting op de lunch of koffie met lekkers onderweg.
• Gratis kaartjes, cadeaus en puzzelwandelingen aanvragen kan t/m 15 maart 2025, tenzij bij het aanbod anders is aangegeven.