5 minute read

Om op te eten

Al vijftien jaar is Jolanda Scheffers de jongste bij Zonnebloemafdeling Geleen. Ze is er wereldberoemd, maar óók daarbuiten. Want ze kan in haar woonplaats Geleen absoluut niet anoniem over straat. “Mensen zeggen vaak gekscherend: daar komt ons zonnestraaltje.” Haar vrolijkheid en hart van goud brachten Jolanda een netwerk vol dankbare mensen.

“Ik vraag mezelf elk weekend weer af: wat heb ik deze week nou allemaal gedaan?”

Jolanda zegt het met een knipoog, in haar geliefde Limburgse accent. “Ach ja, ich geneet van het laeve.” Ze werkt 24 uur per week als taxichauffeur en gaat graag op pad met vrienden en familie. De rest van haar tijd steekt ze in de Zonnebloem: ze doet zo’n beetje alle soorten vrijwilligerswerk die er zijn. Van bezoekwerk tot bestuurslidactiviteiten. “Uit de Zonnebloem haal ik zoveel plezier en waardering, daar kan ik geen genoeg van krijgen.”

Rake tegelwijsheid

Jolanda werkte in de zorg en schrok van de eenzaamheid bij mensen. Verontwaardigd verzucht ze: “Mijn hondje ging er vaker op uit dan zij.” Daarom zet ze nu alles op alles om mensen een leuke dag te bezorgen. Als ze móet kiezen, liggen activiteiten organiseren en bezoekwerk haar dan ook het meest na aan het hart. “Dan zie ik de mensen genieten. Na de paasactiviteiten kreeg ik wel zestien ‘Vrolijk Pasen’-kaartjes. Ik ben zelf ook attent, hoor. Ik zeg altijd: een kaartje sturen is een kleine moeite en een groot plezier!”

Even op de rem

Haar drukke leven dwingt Jolanda om goed te plannen. Vooral de momenten met haar dierbaren. “Mijn man heeft net als ik drukke weken in de garage. Het weekend is voor ons samen.” Jolanda weet dat het niet vanzelfsprekend is om tijd door te brengen met geliefden. “Mijn broer, moeder en schoonmoeder overleden kort na elkaar, ik heb alleen mijn man en mijn 75-jarige vader nog. Tel daarbij op dat ik veel op de gevaarlijke weg zit met de taxi. Ik kwam tot de conclusie: we moeten stilstaan bij onze nalatenschap. Al leven we beiden hopelijk nog heel lang.”

Testament op tafel

“Mijn man en ik wisten direct dat we wilden nalaten aan een goed doel. We kozen de Zonnebloem, omdat dit zo veel voor mij betekent.” En vader Gerrit dan, is hij het eens met de beslissing over wat nu nog zijn erfenis aan Jolanda is? “Die staat er ook helemaal achter. Na de afspraak bij de notaris dineerden we met zijn drieën en overhandigde ik hem een kopie van het testament.” Een feestelijk moment, natuurlijk met Jolanda’s kenmerkende humor. ‘Zo pap, nu ben je echt alles kwijt’, zei ik tegen hem.”

Zondags pyjama-ontbijtfeest

Hét bewijs dat het helemaal goed zit met de familieverhoudingen is het zondagritueel. “Zondag is pyjamadag. Dan slapen we uit en eten we in pyjama beschuit met roze muisjes. Dat is ons momentje. Rond een uur of tien wachten we aangekleed en wel mijn vader op. Samen met hem maken we er een leuke middag van, vaak gevuld met Limburgse muziek en vlaai. Mijn lijfspreuk is: wat je in je hart bewaart, heb je altijd bij je!”

Meer informatie over nalaten aan de Zonnebloem kun je eenvoudig opvragen bij Nicole van Dorst via specialedonaties@zonnebloem.nl

Of kijk op zonnebloem.nl/nalaten

Twee maatjes organiseren samen activiteiten

In een advertentie zag Hanan dat de Zonnebloem vrijwilligers zocht. Het leek haar wel wat om aan de slag te gaan bij de afdeling Rotterdam

Delfshaven-Centrum. Maar niet zonder haar maatje Marchel. Samen zijn ze verantwoordelijk voor de activiteiten.

“Hanan komt met de leuke ideeën, vervolgens nemen we samen de organisatie op ons”, vertelt Marchel.

Zo’n vijf jaar geleden ontmoetten Hanan en Marchel elkaar in een activiteitencentrum. Marchel werkt er een dag per week als vrijwilliger. Voor Hanan is het haar ‘vaste stekkie’. Iedere dinsdag treffen ze elkaar hier. Wat ze dan doen? “Een beetje babbelen en leuke dingen ondernemen”, vat Marchel het kernachtig samen.

Hanan: “Marchel is mijn maatje geworden, hij is echt een steun en toeverlaat.”

Marchel: “En ik waardeer Hanan net zo erg. Bijzonder hoe onze vriendschap is gegroeid. We zijn er voor elkaar als het nodig is.”

Hoe ontstond jullie samenwerking voor de Zonnebloem?

Hanan: “Ik heb ons ingeschreven. De dag erna werd ik gebeld en stelde ik voor om samen met Marchel activiteiten voor de afdeling te gaan organiseren. Zelf ben ik er altijd bij, maar Marchel laat wel eens verstek gaan, haha.”

Marchel, lachend: “Hanan is iets fanatieker dan ik … Ik ben actief op meerdere vlakken en heb helaas niet altijd tijd om mee te doen. Maar omdat Hanan het zo leuk vindt, vind ik het ook leuk. We pakken het vrijwilligerswerk voor de Zonnebloem mooi op als een duobaan.”

Jullie zijn vrijwilliger, maar hebben net als onze deelnemers zelf allebei een lichamelijke beperking. Hoe is dat voor jullie?

Hanan: “Ik ben ooit begonnen als deelnemer van Jongeren Rotterdam, zo’n achttien jaar geleden alweer. Toen die groep ophield te bestaan, heb ik me opgegeven als vrijwilliger. Ik vind het gewoon heel leuk om te doen. Door mijn beperking laat ik me niet tegenhouden. Ik heb last van ongecontroleerde bewegingen in mijn hele lichaam. En een van mijn benen is door botkanker afgezet tot boven de knie, waardoor ik niet kan lopen.”

Marchel: “Ik heb een incomplete dwarslaesie, die is ontstaan door een ruggenmergontsteking. Van de ene op de andere dag raakte ik verlamd. Ik moest met behulp van zware therapie opnieuw leren op mijn benen te staan. Gelukkig lukt dat me inmiddels en kan ik zelfs weer korte stukjes lopen. Tegelijkertijd heb ik veel afleiding nodig, omdat ik te maken heb met intense pijnen. Heel mijn lichaam doet zeer, dus hoe meer ik mijn gedachten kan verzetten, hoe beter. Het samen organiseren van activiteiten biedt afleiding.”

Gaat er veel werk zitten in het organiseren van activiteiten?

Hanan: “Best wel. Het meeste werk doen we op dinsdag, omdat we dan toch al samen zijn. De ene keer hebben we het drukker dan de andere keer.”

Marchel: “Op onze vaste dag samen zijn we altijd wel bezig met de Zonnebloem. Ik help Hanan waar mogelijk, maar ik wil toch zeggen dat de grootste eer voor haar is. Zij zit boordevol leuke ideeën en die werken we vervolgens samen uit.”

Hoe pakken jullie het organiseren van een activiteit aan?

Hanan: “Vlak voordat Marchel en ik als vrijwilligers aan de slag gingen, was er een enquête afgenomen binnen onze afdeling. Deelnemers konden aangeven wat voor activiteiten ze graag georganiseerd zien. Daar kwamen een heleboel leuke ideeën uit voort, die wij nu proberen te organiseren. Eerst kijken we op de activiteitenkalender of er plek is. Dan bellen we met de locatie. We proberen zo min mogelijk budget te gebruiken en vragen altijd of er een korting mogelijk is voor de Zonnebloem.

Meestal krijgen we dat geregeld.”

Marchel: “Samen hebben we een algemene e-mail opgesteld, waar we alleen wat kleine aanpassingen aan hoeven te doen voordat we hem de deur uit doen richting een organisatie. Dan hoeven we niet telkens het wiel opnieuw uit te vinden.”

Wat zijn de leukste activiteiten die jullie tot op heden hebben georganiseerd?

Hanan: “Bij mij komt het bezoek aan de dierentuin als eerste naar boven. Een heerlijke dag.”

Marchel: “Ik ben fanatiek beoefenaar van boccia. Je kunt het vergelijken met jeu de boules, maar dan met zachte ballen. Bij de school waar ik train, organiseerden we ook een toernooitje voor deelnemers van de Zonnebloem. Dat was erg leuk.”

Hanan: “Zelf deed ik niet mee, maar ik zag hoe de deelnemers ervan genoten. En daar geniet ik dan weer van.”

Marchel: “Ja, prachtig om te zien hoe fanatiek mensen meedoen. Dat is precies waarvoor Hanan en ik dit werk doen.”

Corné Kwakernaak is jullie verenigingsconsulent vanuit het nationaal bureau. Werken jullie ook wel eens samen met hem?

Marchel: “We kennen Corné wel, maar hij heeft vooral contact met Mireille, onze voorzitter.”

Hanan: “In de toekomst hoop ik vaker contact met hem te hebben. Ik wil graag toetreden tot het bestuur van onze afdeling. Ik vind het fijn om die rol te kunnen spelen voor onze deelnemers. Ik voel me echt betrokken bij de Zonnebloem.”

Marchel: “En ik hoop nog heel lang Hanans maatje te blijven, zodat we samen de deelnemers van onze afdeling blij mogen blijven maken met activiteiten!”

This article is from: