Mirjam blijft eeuwig jong bij de Zonnebloem

Gezien de regen die eerder viel, was het een blubberige onderneming om bij Paaspop te komen. Maar deelnemer Mirjam de Jonge en haar vriendin Alma Wennekes lieten zich er niet door tegenhouden. “Je kunt overal wel over zaniken, maar dat zit niet in mij.” En ja hoor, de zon ging spontaan schijnen.

Een feestje en een biertje

Na enig zoeken en manoeuvreren vinden Mirjam en Alma een plek vlak bij de ingang van het festivalterrein. “Die invalidenparkeerkaart is geen overbodige luxe”, zegt Mirjam met een glimlach. Het is laat in de middag en de dames zijn wel toe aan een feestje én een biertje. De bewegwijzering op het terrein vormt echter een uitdaging, waardoor de twee even onderweg zijn voordat ze de juiste ingang bereiken. Maar Mirjam hoor je niet klagen: “Je kunt overal wel over zaniken, maar dat zit niet in mij.”

‘Brabanders hè’

Na een eerste inspectie blijkt het met de rolstoeltoegankelijkheid van het kleurrijke Paaspopterrein wel snor te zitten. “Er staat zelfs keurig een man voor het invalidentoilet om de deur open te houden en na afloop weer op slot te doen”, complimenteert Alma de organisatie. “Fijn, want dan kan niet Jan en alleman gebruikmaken van zo’n toilet.” Op het festivalterrein is Mirjam heup gebroken, dus hij zit tijdelijk in een rolstoel. Wat voor hem, niet geheel vreemd, een associatie met de Zonnebloem oproept.” niet de enige met een lichamelijke beperking. “Hé, Zonnebloem!”, wordt haar toegeroepen door een man in een rolstoel, die op haar af komt rijden. Maar hoe weet hij dat Mirjam van de Zonnebloem is? “Niet dus”, lacht ze na een geanimeerd gesprek. “Hij heeft net een ongeluk gehad en zijn

De man en zijn vrienden bieden Mirjam en Alma een biertje aan. “Wat een lieve mensen hier”, concludeert Alma. “Brabanders hè”, is de nuchtere conclusie van Mirjam.

Dag of vier hersteltijd Mirjam zit zo’n vijftien jaar bij de Zonnebloem. “Vrienden om mij heen gingen settelen en kregen kindjes, waardoor ik op zoek ging naar extra contacten. Via de Zonnebloem kwam ik in contact met een hoop leuke mensen.” Ook al is ze inmiddels 52 jaar, ze maakt nog altijd deel uit van de jongerenafdeling Eindhoven. “Bij de Zonnebloem blijf ik eeuwig jong”, zegt ze met een grote lach. Mirjam heeft cerebrale parese (CP), een houdings- en een beschadiging van de hersenen. “Je hebt allerlei vormen en gradaties, ik heb het voornamelijk aan mijn rechterarm en -been. Met behulp van intensieve fysiotherapie en veel beweging lukt het me om niet volledig afhankelijk te zijn van mijn rolstoel. Maar zo’n intensieve dag als nu op Paaspop kost mij wel een dag of vier hersteltijd.”

Toegankelijk Paaspop Paaspop is een toegankelijk festival. Er zijn parkeerplekken en toiletten voor mensen met een beperking, er is een brede gasteningang en het complete festivalterrein is voorzien van houten vlonders. De Apollo-tent heeft een rolstoelverhoging.

Druk, druk, druk

Stilzitten doet Mirjam bepaald niet. Ze werkt twee dagdelen per week als dtp’er bij een zorggroep, zit in het College voor de Rechten van de Mens, in de cliëntenraad van een stichting voor mensen met een beperking en in de Wmo-adviesraad en Weeftafel van de gemeente Geldrop-Mierlo. “En omdat ik me hard maak voor de inclusie-agenda, stelde ik mezelf verkiesbaar voor het CDA tijdens de afgelopen Provinciale Statenverkiezingen. Ik stond op plek 37 en heb het niet gehaald, maar ik kreeg wel 128 voorkeursstemmen”, zegt Mirjam trots. “Mijn speerpunten zijn het blijven voeren van de eigen regie voor mensen met een PGB, voldoende openbare invalidentoiletten en een beter toegankelijke horeca.” Mensen vragen haar regelmatig waar ze de energie vandaan haalt.

“Die energie heb ik eigenlijk niet, maar kan ik toch opbrengen omdat ik zo in het doel geloof.”

Mooie avonturen met de Zonnebloem

Alma trekt als vriendin veel op met Mirjam. “Afgelopen jaar gingen we kamperen in een trekkershut, dat was geweldig. Mirjam pakt sowieso alles aan, ze is nergens bang voor. Ze gaat ook gewoon parasailen en skiën. Hoe dan? Ik kan dat niet eens …” Ook met de Zonnebloem heeft Mirjam in de loop der jaren al heel wat mooie avonturen beleefd. “Zo heb ik graffiti gespoten op rolstoelwielen en doen we rolstoelzumba met onze afdeling.”

Gieren van het lachen

Ook al is ze niet van het klagen, Mirjam heeft zo af en toe een rotdag. “Het is nu eenmaal zo dat ik een beperking heb en meestal weet ik daar prima mee te dealen. Maar als ik er even doorheen zit, bel ik een vriendin. Dan klaag ik een paar minuten flink, hebben we het daarna over iets leuks en sluiten we af met een lach.” Dat beaamt Alma: “We lachen heel wat af met zijn tweeën, daar kun je een boek over vol schrijven. Als mensen aan Mirjam vragen wat ze mankeert, zegt ze: ‘Ik mankeer niks, ik ben gewoon lui.’ Dan staat ze op uit haar rolstoel en ga ik erin zitten en rijdt zij mij. Daarna gieren we het uit van het lachen.”

Opgaan in de menigte

De avond valt en de verlichting van Paaspop gaat aan. “Al die kleuren, een echte belevenis”, zegt Mirjam verwonderd. Het is de hoogste tijd voor live muziek. De dames trekken richting Flemming, de Nederlandstalige superster van dit moment. Daarna is het tijd voor de band DI-RECT. Na een tijdje toegekeken te hebben vanaf het rolstoelplatform achterin de tent, besluiten Mirjam en Alma naar voren te trekken en op te gaan in de menigte. Op naar een onvergetelijke avond.