Zo kom je nog eens ergens

Met de Zonnebloemauto naar het TextielMuseum

Snuffelen aan de rijke textielhistorie van Tilburg

Als deelnemer Ans de Rooij en vrijwilliger Joop van de Ven op het Panoramadeck van het TextielMuseum staan, windt eerstgenoemde er geen doekjes om: “Hier had ik veel eerder heen moeten gaan. Ik woon al zo lang in Tilburg, maar de drempel om het museum te bezoeken was toch te hoog.”

Tilburgers heten met carnaval Kruikezeikers. Een geuzennaam die voortkomt uit de rijke textielhistorie van de stad in Noord-Brabant. In de 17e eeuw werd urine gebruikt om de wol te wassen en te ontvetten. Het verhaal gaat dat Tilburgse arbeiders hun urine in kruiken verzamelden en verkochten aan de textielhandelaren. Het TextielMuseum laat Ans en Joop niet alleen deze geschiedenis zien, maar neemt ze ook mee in de moderne wereld van de textiel. Ze kijken hun ogen uit.

Ans kwam naar het museum in de nieuwe Toyota Proace Zonnebloemauto. Haar rolstoel werd zowel van voren als van achteren goed vastgezet in de auto. Vanaf haar woning in Tilburg-West was het maar een kleine tien minuten rijden naar het TextielMuseum. Ans: “De eerste keer dat ik hem gebruik.” Joop: “Je vond het wel spannend, hè?” Ans: “Zeg dat wel. Vooral het achteruit die helling afrijden vond ik een beetje eng. Maar gelukkig ging het goed.” Joop: “Toen we bij het museum aankwamen, dacht jij: daar kom ik nooit naar binnen.” Ans: “Nee, die deur leek zo smal. Maar hij zwiepte zo in de volledige breedte open, daar paste ik perfect doorheen. Hierbinnen is alles drempelloos en er is een fijne, glazen lift.”

Eigenlijk wilden Ans en Joop op hun gemakje uitgebreid door het museum. Maar er moet ook nog ‘gewerkt’ worden. De fotograaf heeft allerlei mooie plekken in gedachten waar de twee als volleerde modellen poseren. Ans, haar spanning overwinnend: “Best even vreemd om zo uitgebreid op de foto te gaan. Maar ik vind het toch ook wel weer leuk.” Joop ondergaat het allemaal rustig: “Ik heb vroeger veel gefotografeerd, stond ik aan de andere kant van de lens. Maar ik weet wel hoe het werkt met al dat licht en zo.”

Joop is penningmeester van de Tilburgse Zonnebloemafdeling ‘t Zand-Wandelbos. “In twaalf jaar heb ik wel dertig jaar aan functies vervuld”, zegt hij met een grote lach. “Ik deed ook een aantal jaar het regiobestuur en heb daarnaast nog allerlei nevenfuncties. Na mijn carrière wilde ik iets teruggeven aan de maatschappij. De kennis op financieel gebied die ik heb opgebouwd tijdens mijn werk, zet ik nu in voor de Zonnebloem.”

Ans is inmiddels ‘alweer een jaar of zes’ deelnemer. “Na een brommerongeluk brak ik mijn been op verschillende plekken.

App jij ze al?

Ken je de gratis app Wheelmap.org al? Je vindt en markeert er heel handig rolstoeltoegankelijke plaatsen mee. Ook Tilburg is te vinden in de app. Download ook de app HogeNood. Dan krijg je direct een lijst met aangepaste toiletten in je omgeving te zien.

‘Achteruit die helling af was best spannend’

Vier jaar later waren de complicaties dusdanig ernstig dat het eraf moest. ‘Toe maar’, zei ik tegen de arts. Twee uur na de operatie was ik alweer geintjes aan het maken.” Typisch Ans. Al schrok ze wel even toen ze vanuit de Zonnebloemauto de plek voorbij zag flitsen waar ze tien jaar geleden werd aangereden. “Daar krijg ik telkens weer de kriebels van.”

We nemen plaats in het Design TextielCafé, aan de glazen voorpui van het museum. Terwijl vanaf de derde verdieping de fotograaf al hangende over de reling foto’s van Ans en Joop blijft maken, praten de twee verder.

Ans: “Volgens mij ben ik zo’n beetje de jongste van onze afdeling. Ik ben pas zestig.” Joop: “Ja, je bent nog een jonge bloem.” Ans: “Zonder de Zonnebloem was ik echt een huismusje geworden. Jullie trekken me er echt bij. Geven me het gevoel dat ik erbij hoor. Tegenover mij woont een andere Zonnebloemdeelnemer. Toen ik net de auto ingereden werd, zwaaide ze me uit. Dat vind ik prachtig.” Joop: “Wanneer ontmoetten wij elkaar eigenlijk voor het eerst?” Ans: “Een paar jaar geleden, toen we een dagje met een boot op pad gingen. Jij duwde toen mijn rolstoel.” Joop: “O ja, dat was een mooie dag!” Ans: “Zeg dat wel. Ik was hartstikke moe, maar voelde me ook hartstikke voldaan. Dat heb ik telkens weer met de uitjes.”

Komend jaar ziet Ans zichzelf ook wel eens op een elektrische Zonnebloemfiets rondrijden. “Op mijn scootmobiel kom ik ook een eind, maar voorop zo’n fiets hoef ik lekker helemaal niets te doen.”

Maar eerst is het tijd voor een koffie, een cola en een goed gesprek over rolstoelvriendelijke plekken in Tilburg. Ans: “Zelf bezoek ik met mijn scootmobiel het liefst de weekmarkten en winkelcentra. En onlangs heb ik het Spoorpark ontdekt, daar rijd ik dan samen met mijn broer heerlijk rond!” Joop: “Tilburg kent wat mij betreft nog niet genoeg rolstoelvriendelijke plekken. Het wordt beter, maar er is nog een wereld te winnen. Maar hier in het TextielMuseum zit het qua toegankelijkheid gelukkig helemaal goed.”

Ook op pad met de Zonnebloemauto?

zonnebloem.nl/auto

Het TextielMuseum is goed toegankelijk. Er zijn rolstoelen te leen in het museum en alle verdiepingen zijn bereikbaar met een lift. Er is een aangepast toilet aanwezig. Mensen die het museum niet zelfstandig kunnen bezoeken, kunnen gratis een begeleider meenemen. Hulphonden zijn ook welkom.