5 minute read
Column Frans Duijts
Zanger Frans Duijts is alweer drie jaar ambassadeur voor de Zonnebloem. Naast zijn betrokkenheid bij onze deelnemers is hij onder de indruk van onze vrijwilligers.
Corona legde het leven plat. Zo gingen mijn optredens met Donnie voor onze hit ‘Frans Duits’ niet door. Dezelfde teleurstelling moeten jullie vrijwilligers gevoeld hebben toen er geen activiteiten meer georganiseerd mochten worden. En als je als deelnemer beperkt bent in je bewegingsvrijheid, dan komen de gevolgen van de maatregelen extra hard aan.
In het verleden ben ik van een tien meter hoge stelling gevallen en heb ik anderhalf jaar in de lappenmand gezeten. Gedurende die periode zat ik geregeld in een rolstoel. Vandaar dat ik me zeer verbonden voel met de deelnemers. Toen ik het schip ging verkennen met een beperkingenpak aan, werd ik er weer aan herinnerd hoe uitputtend het is om jezelf in een rolstoel te moeten voortbewegen. En dan is het schip nog wel helemaal aangepast aan rolstoelers. Ik kan me voorstellen hoe uitdagend het moet zijn in het dagelijkse leven. Daarom is het zo fijn dat jullie er zijn om onze deelnemers te begeleiden bij uitjes.
Tijdens Nationale Ziekendag was ik bij de aftrap van de Sunsation Sunflower-actie van veertien Limburgse Zonnebloemafdelingen. We brachten ruim 4.000 zonnebloemplantjes rond en ik mocht mee met het uitdelen. De vreugde op de gezichten was zó hartverwarmend om te zien. Sommige deelnemers zaten toen al ruim een jaar thuis.
Maar het leukste dat ik zag, was de tv-uitzending over de jongerenafdeling in het klimbos. Jongeren met een lichamelijke beperking hebben meestal een grote kring familie en vrienden waar ze mee op pad gaan, maar dan zijn ze vaak wel de enige in een rolstoel. Wanneer ze dit soort uitjes doen met andere jongeren met een beperking, schept dat direct een bijzondere band. Je ziet hoeveel plezier ze met elkaar hebben. Gierend van het lachen tussen de boomtoppen en schaterlachend met de kabelbaan naar beneden. Ik hoop dat ik er ook een keer bij kan zijn.
Ik ben er trots op Zonnebloemambassadeur te zijn. Iedere keer als ik word uitgenodigd voor een activiteit, geniet ik van alle gesprekken die ik voer met jullie. Het enthousiasme waarmee jullie je inzetten voor de Zonnebloemdeelnemers vind ik bewonderenswaardig.
Volgende keer in Van wal:
chef-kok Ronald. Annemieke was kort verantwoordelijk voor het restaurant. Degene die daar als chef-kok de scepter zwaait, is Ronald Oosterveld. Ook hij houdt een boordjournaal bij.
Het boordjournaal van Annemieke Biert
Wie schepen er zoal in op het Zonnebloemschip? Nou, Annemieke Biert bijvoorbeeld. Ze is vervangend cruisemanager en helpt in noodgevallen als boordverpleegkundige. Daarmee is ze een onmisbaar onderdeel voor het reilen en zeilen tijdens de vaarvakantie. Blader door haar boordjournaal.
2014: Verzeild bij het
Zonnebloemschip
“Ik werkte op de intensive care in een ziekenhuis, maar miste daar het persoonlijke contact met mensen. Daarom ging ik aan de slag bij een vakantiezorghotel. Dat bleek precies wat ik zocht. Toen het hotel ophield te bestaan, wees een vriendin me op MPS de Zonnebloem. Een schot in de roos. Hard werken samen met enthousiaste vrijwilligers, voor mensen die veel zin hebben in hun vakantie. Uit het raam kijken en Duitse kastelen in het licht van de ondergaande zon voorbij zien trekken. Dat is toch geweldig?! Ik begon als vervangend boordverpleegkundige en was ook nog kort restaurantmanager.”
2017: Annemieke, hebben wij dit?
“De afgelopen vijf jaar ben ik cruisemanager en niet alleen meer boordverpleegkundige. Handige bijvangst van die twee petten: ik weet echt alles te liggen op het schip.”
“Het is mijn taak om alles op het schip zo te organiseren dat vrijwilligers fijn kunnen werken. En natuurlijk dat alle 69 gasten volop vakantiegevoel hebben. Dat is zó belangrijk: er echt even uit zijn en weer opladen, ook voor de mantelzorgers. Al die blije blikken aan boord toveren bij mij als vanzelf een enorme glimlach op mijn gezicht.”
2020: Op het hoofddek
“Zet ik de pet van boordverpleegkundige op, dan is het mijn taak om de zorgvrijwilligers alles te geven wat zij nodig hebben om fijn te kunnen werken. Zodat zij de gasten de zorg kunnen verlenen die ze thuis gewend zijn. Op het hoofddek, waar de gastenhutten zijn, zie je me dus overal opduiken.”
“Wat ik zoal doe, heb je even? Ik leid nieuwe vrijwilligers rond en leg hen uit hoe tilsystemen werken. Ik overleg met de hoofdverpleegkundige, coördinatoren en artsen hoe het met de gasten gaat. Ik zorg ervoor dat de voorraad medicatie op peil is. Ik ga met gasten mee naar het ziekenhuis als dat nodig is, want jezelf in het Duits verstaanbaar maken is een hele kunst …”
Zonnewende als matchmaker
Wat kan het Zonnebloemschip precies met Zonnewende? En hoe helpt het nieuwe ICTsysteem vrijwilligers? Marco Evers vertelt je er alles over op pagina 22.
2021: Ingescheept als
cruisemanager
“Als cruisemanager ben ik een vrouw van de klok. Ik zorg dat iedereen overal op tijd is en precies weet wat hem of haar te doen staat. Zo geef ik bijvoorbeeld iedere dinsdag een schoonmaakinstructie. Die wel iets weg heeft van een Tupperware-party, met al die flessen en doekjes.”
“Verder check ik al vroeg in de week op Zonnewende hoeveel gasten en vrijwilligers er zijn ingeboekt, ik overleg met de staf of de passagiersplanning klopt en of het programma van de dag sluitend is. Daarnaast ga ik na of de mensen van de excursies, het muziekkabinet en de wijnproeverij alle benodigde informatie hebben. Ik check ook of alle gasten die zaterdag naar huis gaan met de taxi, wel écht die taxi hebben geboekt. En anders regel ik dat alsnog. Je ziet mij altijd onder de mensen, zodat ik de hele week de begeleiding kan geven die nodig is.”
2022: Ook in woelige wateren
“De beroepskrachten zijn een soort tweede familie. Na zo’n week samen varen vormen we een hechte groep. Want we zijn collega’s én delen onze vrije tijd aan boord. We weten veel van elkaar en kunnen van elkaar op aan. Iemand die af en toe vraagt naar hoe het met je gaat, is zo waardevol. Je bent toch een eind van huis en soms mis je belangrijke momenten. Dan vinden we steun bij elkaar. Dat geldt ook wanneer een gast overlijdt. Want zo’n tragische gebeurtenis heeft een grote impact op iedereen, ook op de vrijwilligers. Gelukkig staat tegenover deze tragiek veel hilariteit. Zelfs als we niet varen. Want dan staat de MPS collega-appgroep bol van de gezellige berichten. Zo houden we die fijne sfeer ook aan wal nog vast.”
