Jules

#Jinek

Jules woont met man en drie kinderen in Oud-Zuid. Ze leidt het perfecte leven. Tenminste, zo líjkt het.

Het is oorlog thuis. En op het moment vind ik mannen - mannen in het algemeen - stom. Omdat mijn eigen man m’n referentiekader is. Hij is namelijk een lul. En nu vind ik alles wat een lul heeft stom.

Ik erger me zelfs aan mijn twee zoons, die dezelfde patserige trekjes hebben als hun vader. Mijn oudste schept op over de vele meisjes die hem verkering vragen en hoe hij ze keer op keer bruut afwijst. Mijn jongste bemoeit zich met geldzaken: hij is van mening dat ons overgemaakte geldbedrag voor de Australische koalabeertjes beter besteed had kunnen worden aan de nieuwe game die op zijn verlanglijstje staat. Daarentegen is mijn achtjarige dochter momenteel mijn lievelingetje, zij kan niks fout doen. Ik werd zelfs niet boos toen ze stiekem mijn favoriete Chanel oogschaduwpalet had gepakt om onze au pair mee te schminken. Sterker nog: ik kocht er ook een voor haar.

Door mijn recente mannenhaat, is mijn affectie voor vrouwen juist toegenomen: ik waardeer ze als nooit tevoren. Dat is een gekke gewaarwording, want voorheen vond ik vrouwen in het algemeen stom. Elke vrouw kon zomaar de potentiële minnares van mijn man zijn, en nu beschouw ik ze als mijn beste vriendinnen. En toen verscheen Eva Jinek.

Omdat ik wilde kunnen meepraten over de #talkshowoorlog, nam ik voor het eerst in mijn leven de moeite om op te blijven voor een uitzending van ‘Jinek’. Aan tafel zaten wat stomme mannen en de onderwerpen gingen totaal langs me heen, maar voor Eva koesterde ik uiteraard direct diepe vriendinnengevoelens. Die nacht droomde ik over Eva: Ik zat gezellig met haar aan de wijntjes bij De Joffers. Aandachtig luisterde ze naar mijn levensverhaal: hoe ik als verveelde Zuidmoeder - en echtgenote van een klootzakje - mijn dagen indeel met bezoekjes aan nagelsalons en hippe koffietentjes. Ze pakte mijn arm vast en zei: “Jules, jij hebt wat te vertellen. Daar moet je iets mee doen. En ik ga je daarbij helpen, want ik vind dat wij vrouwen ons moeten verenigen.”

Het volgende moment - nog in dezelfde droom - zat ik in het Jinek-decor en kondigde Eva aan: “In deze uitzending vertelt Leontien hoe Marco telkens zijn lul achterna liep, praat ik met zangeres Anouk, die altijd op grote lullen valt, en onze hoofdgast: powervrouw Jules, over haar leven met een lul.” Applaudisserend publiek. “Twintig jaar lang werd Jules door haar man belemmerd in haar persoonlijke ontwikkeling. Maar onlangs besloot onze heldin…” Nou? Om me te verenigen met Leontien en Anouk? Lesbisch te worden op mijn 46 ste ? Een bestseller te schrijven over een tovenaartje, om vervolgens financieel onafhankelijk te zijn van mijn man? Echt superirritant dat die droom zo abrupt stopte, want ik had graag willen uitdromen wat ik nou had besloten. Maar een ding is duidelijk: ik wil ook winnen. Net als Eva.