De maffe mensen uit de Mooistraat

De

maffe mensen

maffe mensen De

uit de Mooistraat

Bies van Ede Tekeningen: Juliette de Wit

De maffe mensen uit de Mooistraat Bies van Ede

Edwin en Lein wonen in de Mooistraat. De oude meneer Frits woont daar ook. Op een dag valt Edwin hard. Meneer Frits neemt hem mee naar de dokter. Een dokter in hun eigen Mooistraat! Dat wisten Lein en Edwin niet. Maar er is wel meer wat ze niet wisten ...

Zoeklicht Dyslexie, voor kinderen met leesproblemen of dyslexie. Het lezen van dit boek wordt makkelijker gemaakt door het speciale lettertype, overzichtelijk ingedeelde pagina’s, eenvoudig taalgebruik en uitvouwpagina’s met extra aandacht voor de belangrijke woorden uit het verhaal.

NUR 286

uit de Mooistraat BIES VAN EDE

10-12 buurt makkelijk lezen Zwijsen, dé leesspecialist sinds 1846

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_os.indd 1

10-12

12-10-2015 12:42:21

Bies van Ede

De

maffe mensen uit de Mooistraat met tekeningen van Juliette de Wit

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 1

30-9-2015 09:45:34

buurt

Zwijsen, dé leesspecialist sinds 1846. Ruim 80% van de kinderen leert op school lezen met Zwijsen. Lezen is de basis voor leren: van rekenen tot schrijven, van geschiedenis tot aardrijkskunde. Zwijsen, voor een leven lang leesplezier! 1e druk 2015 ISBN 978.90.487.2836.7 NUR 286 © Uitgeverij Zwijsen B.V., Tilburg, 2015 Tekst: Bies van Ede Illustraties: Juliette de Wit Foto illustrator: Renate Reitler Tips: Monique van Hest Vormgeving: Marieke Nelissen, le petit studio Voor België: Uitgeverij Zwijsen.be, Antwerpen D/2015/1919/232 Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van reprografische verveelvoudigingen uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikel 16 h Auteurswet 1912 dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoedingen te voldoen aan de Stichting Reprorecht (Postbus 3060, 2130 KB, Hoofddorp, www.reprorecht.nl). Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16 Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten Organisatie, Postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 2

30-9-2015 09:45:35

Inhoud 1. Een zeer been

5

2. Dokter Fideldij-Dop

11

3. Op zoek naar beenblad

16

4. De buurvrouw

22

5. Gevecht met een struik

27

6. Bonbons van de bakker

32

7. In de keuken van Faam

37

8. Het feestmaal

43

9. Wakker in een vreemde wereld

48

Tips om in de klas over dit boek te praten

54

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 3

30-9-2015 09:45:35

1. Een zeer been ‘Doet het pijn?’

Edwin opent zijn ogen. Twee ogen in een oud gezicht kijken hem aan. De aardige stem klinkt erg bezorgd. ‘Kun je overeind komen, denk je?’ Edwin knikt en probeert te gaan staan. Er gaat een steek door zijn been. ‘Ai,’ zucht hij. Hij voelt gebonk en geklop in zijn hoofd. Hoofdpijn heet dat, heel erge hoofdpijn. Hij ziet er wazig van. Hij grijpt iets vast en blijft nog net staan. Dat iets is zijn buurmeisje Marjolein. Edwin noemt haar voor het gemak vaak Lein. Hij weet het weer ... Lein was met hem mee. ‘Joh, je ziet bleek, Edwin,’ zegt Marjolein. Edwin kijkt van Lein naar het oude gezicht. ‘Meneer Frits!’ zegt hij verbaasd. ‘Wat is er aan de hand?’ ‘Je viel en toen was je even weg,’ zegt Lein. ‘Sorry, was ik weg?’ vraagt Edwin. ‘Waar was ik dan naartoe?’ ‘Je viel flauw, bedoel ik!’ zegt Lein. ‘Dat was een flinke klap,’ zegt meneer Frits. 5

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 5

30-9-2015 09:45:35

‘Je viel op je hoofd. En je been ... hm ...’ Hij kijkt Edwin bezorgd aan. ‘Doet het erg veel pijn?’ Edwin knikt, want zijn been doet flink zeer. ‘Als het maar niet gebroken is,’ zegt meneer Frits. ‘Weet je wat? We gaan even naar de dokter.’ Edwin kijkt van Marjolein naar meneer Frits. ‘Bij onze dokter moet je in de ochtend langs. Daar kunnen we nu niet meer heen,’ zegt hij. Meneer Frits knikt en kijkt naar het zere been. ‘Dat vind ik veel te lang duren. Ik weet wel wat. We gaan naar dokter Fideldij-Dop.’ ‘Dokter wie?’ vragen Lein en Edwin in koor. ‘Kennen jullie die niet?’ vraagt meneer Frits. ‘Hij woont nog wel bij ons in de Mooistraat! Kom, we gaan meteen naar hem toe.’ Lein en Edwin kijken elkaar verbaasd aan. ‘Een dokter bij ons in de straat?’ zegt Edwin. ‘In welk huis woont die dan?’ vraagt Marjolein. Meneer Frits kijkt naar Lein en Edwin met een glimlach. ‘In het kleine, rode huis in het midden.’ Marjolein en Edwin kijken elkaar weer aan. Midden in de straat staat een muur. Een muur van rode stenen, zonder ramen of deur. Er tegenover staat Edwins huis. 6

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 6

30-9-2015 09:45:36

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 7

30-9-2015 09:45:37

En dat van Lein ook, want zij woont naast hem. ‘Zo’n huis is er niet in de straat,’ zegt Edwin.

Meneer Frits schudt zijn oude hoofd. ‘Weten jullie het beter dan ik?’ Edwin en Marjolein schudden nee. Meneer Frits woont al heel lang in de Mooistraat. Vroeger was hij beroemd, omdat hij mooi kan tekenen. Meneer Frits kent de straat vast beter dan zij. ‘Mooi, dan gaan we samen kijken wie er gelijk heeft.’ Edwin zet een stap en roept heel hard: ‘Au!’ Zijn enkel doet nog meer pijn dan zijn hoofd. ‘Zullen we je helpen?’ vraagt meneer Frits. Edwin wil ja zeggen, maar zijn stem wil niet. Meneer Frits pakt zijn ene arm vast. Lein pakt zijn andere arm. Zo gaan ze hun straat in. Lein en meneer Frits lopen. Edwin hinkt tussen hen in. De straat waar ze wonen, is de Mooistraat. Het is de lelijkste straat ter wereld. In het midden is die muur van baksteen. En náást die muur staat een klein, rood huis. Edwin blijf staan en Lein en meneer Frits ook. ‘Hè?’ zeg Edwin tegen Lein. ‘Daar staat een klein, rood huis.’ Lein knikt, want zij ziet het ook. Meneer Frits had gelijk. 8

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 8

30-9-2015 09:45:37

Maar waarom heeft Edwin dat huis nooit gezien? Komt het door het gebonk in zijn hoofd? Is het omdat zijn ogen de wereld nu anders zien? ‘Kom,’ zegt meneer Frits. ‘Laten we naar binnen gaan.’ Ze steken de straat over. Op de deur van het rode huis zit een bordje. Dokter Fideldij-Dop voor gewone en vreemde zieken. Wat een gek bordje, denkt Edwin. En hij vraagt: ‘Wat zijn vreemde zieken?’ ‘Nou,’ zegt meneer Frits, ‘als je vreemd bent.’ ‘Als je niet van hier bent?’ vraagt Marjolein. ‘Ja, of als je een beetje raar bent.’ Edwin vind het nog steeds gek. Maar zijn been en zijn hoofd doen pijn. Dus hij duwt tegen de deur, die opengaat. Ze gaan het kleine, rode huis in. Het huis dat ze nog nooit hebben gezien. Ook al wonen ze hier al hun hele leven. Ze komen in een hal die vol bakken met planten staat. In elke bak staat een cactus. Sommige hebben grote naalden, andere heel kleine. Je zou haast denken dat je in een bloemenzaak was. ‘Hobby,’ zegt meneer Frits, die hun verbaasde gezichten ziet. 9

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 9

30-9-2015 09:45:37

‘Lang geleden was dit een heel beroemde verzameling. De dokter heeft de zeldzaamste soorten ter wereld. Daar was hij beroemder om dan om zijn geneeskunst.’ ‘Moeten we dan niet naar een andere dokter? Eentje die goed kan genezen?’ vraagt Lein.

Meneer Frits schudt zijn hoofd. ‘Daarheen,’ zegt hij en hij wijst naar een deur. Er zijn twee deuren in de hal. Op de ene deur staat: wachtkamer. Op de andere deur staat: zuster. Uit de wachtkamer komt een bange gil.

Edwin kijkt Lein en meneer Frits aan. Durven ze hier wel echt naar binnen? Weer klinkt er een gil.

10

28367_zl_demaffemensenuitdemooistraat_bw.indd 10

30-9-2015 09:45:37