Θερμοπύλες-Θερμοπυλομάχοι στο χθες και στο σήμερα (Από τον Καβάφη, στον Μόντη και τη σύγχρονη Κύπρο ) Γυμνάσιο Λατσιών Λευκωσία, Κύπρος
1974: 41 χρόνια μετά… Σαράντα ένα χρόνια μετά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και η Κύπρος ακόμα να δικαιωθεί…
OΜΩΣ δεν σταματά να ελπίζει και ως ηρωωμάνα γη, γεννά λεβέντες άντρες που ξέρουν να αγωνίζονται ως άλλοι θερμοπυλομάχοι. Για να τους έχουμε φυλακτό στον κόρφο μας και να μην ξεχνιόμαστε. Όποτε ξεστρατίζουμε εμφανίζονται ήλιοι φωτεινοί και μας δείχνουν τον δρόμο. Από τον Λεωνίδα, στον Γρηγόρη Αυξεντίου και από εκεί στις ηρωικές μορφές των Ισαάκ και Σολωμού η παρακαταθήκη είναι η ίδια: ”Ποτέ από το χρέος μη κινούντες’’!
Κ. Καβάφης: Θερμοπύλες
Ναπάρουμε πάρουμεμια το Να Μην πέσει σκιά στον τελευταίο σου βλέμμα σταγόνα απ᾽ ούτε το αίμα τάφο αυτό από να μας κοιτάζει να μην σου να καθαρίσουμε γιασεμί στο φεγγάρι. ξεστρατίσουμε, τοΟδικό μας, τάφος αυτός είναι ναπάρουμε πάρουμεμια την να για να παίζει με ξίφη τελευταία σταγόνα απ᾽σου το εκπνοή αίμα αυγουστιάτικων να ᾽χουμε οξυγόνο νa σου να μπολιάσουμε ηλιαχτίνων και να αναπνέουμε χιλιάδες το δικό μας, στέλνει διπλούς χρόνια, να πάρουμε μια ήλιους πίσω στον να πάρουμε τις σταγόνα ήλιο. απ᾽ το αίμα τελευταίες σου λέξεις σου να βάψουμε Κι ακόμα όχι, ο το να ᾽χουμε να δικό μαςαυτός τάφος δεν τραγουδάμε να μη μπορέσει είναι για ν᾽ πια ανεξάντλητα ποτέ να το τον ήλιο, αντανακλά εμβατήρια για τη ξεθωριάσει ο φόβος. ο ήλιος είναι για ν᾽ λευτεριά… αντανακλά τους ήλιους του.
Κ. Μόντης: Για τον μεγάλο μας αδελφό
Η Μητέρα του Γρηγόρη Αυξεντίου
Η αναγνώριση του νεκρού Αυξεντίου από τον πατέρα του
Εργάστηκαν: Οι μαθητές του τμήματος Γ2: Μαρία Σολωμού (μουσική, απαγγελία και ηλεκτρονική επεξεργασία ) Ολίβια Πόντου (κείμενο, απαγγελία) Στυλιανή Πάμπουκα (κείμενο) Γαβριέλλα Σιεφταλή (σκίτσα) Ελπίδα-Αθανασία Παπαθανάσογλου (σκίτσα) Παντελής Ξάνθου (κείμενο) Ραφαήλ Λοῒζου (κείμενο) και ο μαθητής του τμήματος Α7: Ανδρέας Λόρδος (ντραμς και φωτογραφία)
Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Ελένη Ιωάννου Λόρδου, φιλόλογος