ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ:
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Μπροστά και πίσω από τη μεγάλη οθόνη
3Ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013-2014 Υπεύθυνη καθηγήτρια: Γ. Σπυροπούλου
ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΑΛΕΒΙΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΡΑΦΑΗΛ
ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΓΓΕΛΙΔΕΛΗ ΣΟΦΙΑ
ΠΑΠΑΔΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΠΟΛΙΤΗ ΑΡΓΥΡΩ
ΠΑΓΩΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
ΣΙΔΕΡΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΣΕΛΙΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΤΖΕΜΙΝΤΙΜΠΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΓΑΛΙΩΤΗΣ ΘΑΝΟΣ
ΔΙΓΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΔΙΑΚΟΥΜΗ ΔΙΑΜΑΝΤΩ
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΚΑΡΒΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΝΥ
ΚΑΛΠΙΔΗ ΡΑΦΑΕΛΑ ΑΣΠΑΣΙΑ
ΡΟΥΦΑΝΗ ΜΑΡΙΑ
ΚΟΡΡΕ ΑΝΤΩΝΙΑ
ΤΣΙΝΤΖΙΡΑΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Η Τεχνολογική εξέλιξη του Κινηματογράφου Υποτιτλισμός και Μεταγλώττιση Φεστιβάλ και Βραβεία Ταινίες, Ηθοποιοί και Σκηνοθέτες
Η Τεχνολογική εξέλιξη του Κινηματογράφου Εισαγωγή Ο κινηματογράφος έχει άρρηκτους δεσμούς με την τεχνολογία. Καθώς η τεχνολογία δεν μένει στάσιμη και με τον καιρό φέρει βελτιώσεις έτσι και ο κινηματογράφος ενσωματώνει τις βελτιώσεις αυτές για να προσφέρει ακόμα καλύτερα αυτό που προσφέρει, ήχο και εικόνα. Στο πλαίσιο της εργασίας θα ερευνήσουμε πλευρές που έχουν να κάνουν με: Την αρχική ιδέα – πρώτα βήματα Τους πρωτεργάτες Το φιλμ Την ιστορική εξέλιξη (ομιλών, έγχρωμος, ψηφιακός κινηματογράφος) Τις σύγχρονες τάσεις (3D)
Η αρχική ιδέα Η ιδέα του κινηματογράφου υπήρχε από πολύ παλιά ,το πρώτο βήμα έγινε από την ανακάλυψη Κινέζων σοφών πριν από 1000 περίπου χρόνια που παρατήρησαν πως μια τρύπα σε ένα παντζούρι έδινε την εικόνα ενός αναστραμμένου κόσμου. Πέντε αιώνες αργότερα ο Ιταλός Τζιρόλαμο Κάρντανο στερέωσε ένα φακό σε μία τρύπα και η εικόνα έγινε πιο καθαρή. Τον 18ο αιώνα οι απλές σκιές έγιναν ζωγραφισμένες εικόνες σε γυαλί. Ο ‘’μαγικός φανός‘’ πρόβαλλε γυάλινες διαφάνειες σε μια οθόνη.
Μετείκασμα Ο κινηματογράφος βασίζεται σε ένα ελάττωμα του ανθρώπινου ματιού ,που ονομάζεται "μετείκασμα", ένας στιγμιαίος οπτικός ερεθισμός διαρκεί αρκετά αφού εξαφανιστεί η αιτία που το προκάλεσε γιατί χρειάζεται επεξεργασία από τον εγκέφαλο. Η εικόνα (είδωλο) που σχηματίζεται στον αμφιβληστροειδή από ένα αντικείμενο δεν χάνεται αμέσως , αλλά παραμένει και μετά την εξαφάνιση του. Ο κινηματογράφος στηρίζεται πάνω σε αυτή την αρχή για να λειτουργήσει δεν είναι τίποτα άλλο δηλαδή από μια αλληλουχία φωτογραφιών που κινούνται με 24 καρέ το δευτερόλεπτο όπως λέγεται η μια φωτογραφία στην κινηματογραφική ορολογία, όλες μαζί οι φωτογραφίες αποτελούν το κινηματογραφικό φιλμ. Έτσι πριν ακόμα εξαφανιστεί το μετείκασμα της μιας εικόνας, να έρχεται η άλλη εικόνα, τότε οι εικόνες αυτές "συγχωνεύονται" και δημιουργούν μια συνεχή ροή εντυπώσεων. Με αυτόν τον τρόπο ο κινηματογράφος δίνει την εντύπωση της κίνησης.
Τα Πρώτα Βήματα
Ένα άλογο, ο Όξιντεντ, που καλπάζει και σπάζει τεντωμένα σχοινιά που βρίσκει στο δρόμο του αποτελεί το πρώτο κινούμενο, αντικείμενο που οδήγησε στην ανάπτυξη των κινηματογραφικών ταινιών, αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφική ενότητα αποτελούμενη από 24 φωτογραφίες προβαλλόμενες σε γρήγορη κίνηση. Η ιδέα ήταν να φανεί ότι τα άλογα που καλπάζουν σηκώνουν και τις τέσσερις οπλές από το έδαφος.
Κινητοσκόπιο
Το κινητοσκόπιο (Kinetoscope) ήταν μία μηχανή παρουσίασης ταινιών, πρόδρομος της σύγχρονης κινηματογραφικής μηχανής προβολής. Αναπτύχθηκε από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον στα εργαστήρια του Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Έντισον, στον οποίο αποδίδεται και η αρχική σύλληψη της ιδέας κατασκευής του. Η εφεύρεση του κινητοσκοπίου συνδύαζε τη φωτογραφία και την τεχνολογία αναπαράστασης της κίνησης της εικόνας, προβάλλοντας διάτρητο φιλμ των 35 χιλιοστών. Η εικόνα γινόταν ορατή με τη μέθοδο του στερεοσκοπίου. Η ανάπτυξη του κινητοσκοπίου βασίστηκε σε προγενέστερες ανακαλύψεις. Πιθανόν για αυτό το λόγο, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μόνο στις ΗΠΑ και δεν επιχείρησε να κατοχυρώσει την εφεύρεση διεθνώς, γεγονός που επέτρεψε την αντιγραφή και περαιτέρω εξέλιξη της, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ταχύτερη εξέλιξη του κινηματογράφου. Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του πρωτότυπου κινητοσκοπίου έλαβε χώρα στις 20 Μαΐου του 1891, ενώ στις 9 Μαΐου του 1893 έγινε η επίσημη παρουσίαση του, ως ολοκληρωμένη πλέον εφεύρεση, στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστήμης του Μπρούκλιν.
Οι πρωτεργάτες Τόμας Έντισον Ο Τόμας Έντισον (1847-1931) ήταν ο περισσότερο παραγωγικός εφευρέτης της σύγχρονης εποχής. Αν και αυτοδίδακτος δραστηριοποιήθηκε σε πολλούς τομείς της τεχνικής. Από τις γνωστότερες εφευρέσεις του είναι το μικρόφωνο, ο φωνόγραφος και ο ηλεκτρικός λαμπτήρας. Πολλές από τις κατασκευές τού Έντισον ήταν, βέβαια, είτε βελτιώσεις άλλων υπαρχουσών με κακή απόδοση είτε πρότυπα, τα οποία τελειοποιήθηκαν στη συνέχεια από άλλους τεχνικούς. Ο Έντισον αρχικά σχεδίαζε να κάνει ταινίες σε κυλίνδρους ευαίσθητους στο φως. Ο βοηθός του Γουίλιαμ Ντίξον διάλεξε να χρησιμοποιήσει το φιλμ που είχε φτιάξει ο Τζωρτζ Ίστμαν, έτσι έκοψε το φιλμ των 7.6 χιλιοστών και στις άκρες του πρόσθεσε τρύπες για να τυλίγεται ομοιόμορφα στη κινηματογραφική μηχανή που είχε φτιάξει.
Eadweard J. Muybridge Ο Έντουαρντ Μάιμπριτζ (1830-1904) υπήρξε ένας πρωτοπόρος φωτογράφος, ιδιοφυής εφευρέτης της κινούμενης εικόνας, αλλά και ο πρώτος σκηνοθέτης στην ιστορία του κινηματογράφου, του οποίου άλλωστε θεωρείται και «πατέρας». Ο Μάιμπριτζ πήγε στην Αμερική, όπου έζησε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, σε ηλικία 20 ετών. Μέχρι τα τέλη του 1860 πληρωνόταν για τις φωτογραφίες που έβγαζε και αποτύπωναν την ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Μια έκθεση από δικά του έργα, λοιπόν, αποκαλύπτει ότι «αλλοίωνε» τις φωτογραφίες του, έκοβε και ένωνε τα αρνητικά, έβαφε τις ατέλειες, σαν αληθινός καλλιτέχνης. Εκείνος κατάφερε για πρώτη φορά στην Ιστορία να λανσάρει με απαράμιλλη αληθοφάνεια την ψευδαίσθηση της κίνησης. Ακολούθησε ο κινηματογράφος και η ψευδαίσθηση απέκτησε κι άλλες διαστάσεις.
Αδελφοί Lumiere Γεννήθηκαν στην Μπεζανσόν της Γαλλίας ενώ μεγάλωσαν στην πόλη της Λυών. Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου, το οποίο κατασκεύαζε φωτογραφικές πλάκες και άλλα φωτογραφικά είδη, στο οποίο εργάστηκαν και οι δύο: ο Λουί Λυμιέρ ως φυσικός και ο Ογκύστ Λυμιέρ με την ιδιότητα του διευθυντή. Μετά την απομάκρυνση του πατέρα τους το 1892, ξεκίνησαν τις προσπάθειές τους πάνω στην εξέλιξη του κινηματογράφου και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες, μεταξύ αυτών το διάτρητο φιλμ, το οποίο έδινε την δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μία μηχανή προβολής. Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1894. Ο κινηματογράφος των αδελφών Λυμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η ‘’Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ‘’, στις 19 Μαρτίου του 1895 και αποτύπωνε την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους. Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή ταινιών, επί πληρωμής, στο Παρίσι, ενώ τον επόμενο χρόνο, προώθησαν την εφεύρεσή τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής. Οι ίδιοι θεώρησαν πως ο κινηματογράφος ήταν ήσσονος σημασίας και πούλησαν την εφεύρεσή τους στον Ζορζ Μελιέ. Αργότερα στράφηκαν στην έγχρωμη φωτογραφία και το 1903 επινόησαν την πρώτη έγχρωμη φωτογραφική διαδικασία (Autochrome Lumiere), που άρχισε να διατίθεται εμπορικά το 1907.
Ζορζ Μελιέ Γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου η οικογένειά του διατηρούσε υποδηματοποιείο. Πριν την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο, ήταν θαυματοποιός και ταχυδακτυλουργός στο Θέατρο Ρομπέρ Χουντίν, πραγματοποιώντας εμφανίσεις επί σκηνής. Το ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο ξεκίνησε με την προβολή ταινιών από τους αδελφούς Λυμιέρ, το 1895. Ένα χρόνο αργότερα, άρχισε να σκηνοθετεί ο ίδιος ταινίες, παρουσιάζοντας σε πολλές από αυτές ταχυδακτυλουργικά θεάματα.
Εκτιμάται ότι συνολικά σκηνοθέτησε 531 ταινίες από το 1896 μέχρι το 1914, κυμαινόμενης διάρκειας από ένα έως σαράντα λεπτά. Η πιο δημοφιλής ταινία του είναι το ‘’Ταξίδι στη Σελήνη‘’ (‘’Le voyage dans la lune‘’), όπου περιγράφεται κινηματογραφικά για πρώτη φορά ένα διαστημικό ταξίδι, αποτελώντας μία πρώτη μορφή ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Ο Μελιέ φέρεται επίσης ως ο δημιουργός της πρώτης ταινίας τρόμου, ‘’Το Κάστρο του Διαβόλου‘’ (‘’Le Manoir du Diable‘’) το 1896 καθώς και των πρώτων έγχρωμων ταινιών, τις οποίες κατάφερε να δημιουργήσει χρωματίζοντας τα κινηματογραφικά καρέ με το χέρι.
Το Φιλμ
Σε κάθε κινηματογραφική προβολή μπροστά στα μάτια του θεατή περνούν εκατοντάδες μέτρα φιλμ. Ένα λεπτό κινηματογράφου απαιτεί πάνω από 27 μέτρα φιλμ και μια μεγάλη μήκους ταινία 2,5 χιλιόμετρα. Σήμερα υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία που προμηθεύει τις κινηματογραφικές εταιρίες με φιλμ σε τεράστιες ποσότητες, το επεξεργάζεται και παράγει τις κόπιες που προβάλλονται στους κινηματογράφους. Στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν διαφόρων διαστάσεων φιλμ, αλλά για τις σημερινές ταινίες μεγάλου μήκους χρησιμοποιούν τη στάνταρ διάσταση των 35 χιλιοστών.
Διαστάσεις των φιλμ
Στις πρώτες μηχανές λήψης έπρεπε να χρησιμοποιούν φαρδιές λωρίδες φιλμ για να βγει η σωστή εικόνα στην οθόνη επειδή η ποιότητα των φιλμ ήταν κακή. Οι μηχανές των 35 χιλιοστών ήταν μεγάλες και βαριές. Έτσι όταν βελτιώθηκε η ποιότητα των φιλμ, οι κατασκευαστές πειραματίστηκαν με μικρότερες μηχανές και μικρότερων διαστάσεων φιλμ. Αλλά τα φιλμ των 35 χιλιοστών χρησιμοποιούνται ακόμα στις περισσότερες ταινίες μεγάλου μήκους.
φιλμ 35 χιλιοστών Το φιλμ 35χιλιοστών χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1892 από τον William Dickson και τον Thomas Edison. Διατηρήθηκε για πολλά χρόνια με μερικές βέβαια απαραίτητες αλλαγές έτσι ώστε να περιέχει και ήχο. Το καρέ των 35χιλ. πιάνει το κινηματογραφικό φιλμ κατά πλάτος από τη μία πλευρά έως την άλλη. Το φιλμ κινείται κάθετα προς τα κάτω πίσω από το φακό της μηχανής λήψης το φιλμ κινείται οριζόντια, γι αυτό οι εικόνες τοποθετούνται δίπλα-δίπλα όπως σήμερα στα φωτογραφικά φιλμ των 35 χιλιοστών. Οι περισσότερες ταινίες 35 χιλιοστών γυρίζονται στην ακαδημαϊκή διάσταση: τα καρέ είναι 1.4 φορές πλατύτερα από το ύψος τους.
φιλμ 70 χιλιοστών Το 70 χιλιοστών φιλμ πρωτοεμφανίστηκε το 1896. Είναι υψηλής ανάλυσης φιλμ με μεγαλύτερη ανάλυση και ποιότητα από αυτή των 35 χιλιοστών. Στις κάμερες το φιλμ είναι 65 χιλιοστά αλλά μετά μεταφέρεται σε 70 με τα επιπλέον 5 να περιλαμβάνουν 4 μαγνητικές ταινίες ήχου. Η πλειονότητα των κινηματογράφων ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να προβάλουν φιλμ 70 χιλιοστών και τελικά το προβάλουν μειωμένο στα 35 χιλιοστά.
φιλμ 9.5 χιλιοστών Η γαλλική εταιρία Πατέ εισήγαγε το 1922 τα φιλμ των 9.5 χιλιοστών για τις ερασιτεχνικές ταινίες. Είχαν τρύπες στη μέση, ανάμεσα στα καρέ, για να είναι πλατύτερα.
φιλμ 16 χιλιοστών Το 1923 παρουσιάστηκαν τα φιλμ των 16 χιλιοστών για ερασιτεχνικές ταινίες. Ήταν άφλεκτα και προτιμήθηκε η διάσταση των 17.5 χιλιοστών για να πάψουν οι ερασιτέχνες να κόβουν στη μέση τα φιλμ των 35 χιλιοστών. Σήμερα πολλές ταινίες γυρίζονται στα φιλμ των 16 χιλιοστών.
φιλμ 8 χιλιοστών Οι κινηματογραφιστές για να μειώσουν το κόστος των ερασιτεχνικών ταινιών στα 1930 χρησιμοποίησαν δύο φορές το φιλμ των 16 χιλιοστών κάνοντας δύο σειρές με καρέ του 1/4. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο φιλμ των 8 χιλιοστών.
μη φλεγόμενο φιλμ Το 1949 η Kodak παρουσίασε το ‘’ασφαλές’’ φιλμ το οποίο σε αντίθεση με τα παλαιότερα φιλμ δεν ήταν φλεγόμενο αλλά έλιωνε σαν πλαστικό σε περίπτωση που έπαιρνε φωτιά.
IMAX Το φιλμ IMAX ουσιαστικά είναι ένα φιλμ 70 χιλιοστών. Αυτό όμως που το κάνει να διαφέρει είναι ότι προβάλλεται οριζόντια με τεράστια ταχύτητα. Aυτό το φιλμ εκτός από ειδικούς χώρους προβολής με εντελώς διαφορετική διάταξη απαιτεί και ειδικούς προβολείς που λειτουργούν εντελώς διαφορετικά από αυτούς των 35 χιλιοστών κλπ.
Ιστορική εξέλιξη Ομιλών κινηματογράφος Η ιδέα του συνδυασμού κίνησης με εικόνες που καταγράφονται σε συνδυασμό με ήχο, είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο και η ίδια η έννοια του κινηματογράφου. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Μια πρώτη προσπάθεια, προβολής εικόνας με συγχρονισμένο ήχο έγινε το 1900 στο Παρίσι, αλλά τα αποτελέσματα ήταν μάλλον απογοητευτικά. Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν αυτές οι προσπάθειες, ήταν κυρίως τρία: 1. Αδυναμία πλήρους συγχρονισμού εικόνας και ήχου. 2. Αδυναμία ελέγχου της έντασης του ήχου. Ενώ η εικόνα μπορούσε να μεγαλώσει και να προβληθεί σε μεγάλους χώρους, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τον ήχο, καθώς απουσίαζε ο ενισχυτής που θα έδινε αυτή την δυνατότητα. 3. Κακή ποιότητα και πιστότητα ήχου. Τα πρωτόγονα συστήματα της εποχής που εγγράφονταν και παράγονταν ο ήχος, πολύ χαμηλής ποιότητας, υποχρέωναν τους καλλιτέχνες να στέκονται σε δυσκίνητες συσκευές ηχογράφησης, κάτι το οποίο επέβαλλε και αυστηρά όρια για το είδος της ταινίας που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με «ζωντανό» εγγεγραμμένο ήχο. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του 1927, κυκλοφόρησε η ταινία ‘’The Jazz Singer‘’, η οποία αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε διαλόγους.
Έγχρωμος κινηματογράφος Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος. Έγχρωμες ταινίες είχαν ήδη εμφανιστεί από τις αρχές του 20ου αιώνα, μέσω του χρωματισμού των ασπρόμαυρων κινηματογραφικών καρέ με το χέρι. Αυτή η μέθοδος ονομάστηκε naturacolor και υπήρξε εφεύρεση του Forrest Douglass, ο οποίος και δημιούργησε την πρώτη έγχρωμη ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο “Cupid Angling” το 1918. Η μέθοδος εγκαταλείφθηκε σταδιακά, σε συνδυασμό και με την αύξηση της διάρκειας των ταινιών. Ανάμεσα στις πρώτες συνθετικές μεθόδους προσθήκης χρώματος, υπήρξε η Technicolor, η οποία τελειοποιήθηκε το 1941 (Monopack Technicolor), αν και παρέμεινε ακριβή λόγω των περίπλοκων σταδίων διαχωρισμού και εμφάνισης των χρωμάτων. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εμφανίστηκε επιπλέον το έγχρωμο αρνητικό φιλμ της εταιρίας Eastman Kodak, το οποίο δεν απαιτούσε διαδικασία διαχωρισμού των χρωμάτων. Αν και μέχρι τη δεκαετία του 1950, η παραγωγή έγχρωμων ταινιών μειοψηφούσε, κατά τη δεκαετία του 1960 και χάρη στην ανάπτυξη της σχετικής τεχνολογίας, ο έγχρωμος κινηματογράφος επικράτησε.
Ψηφιακός Κινηματογράφος Αν αναλογιστούμε πως η ψηφιακή τεχνολογία έχει μπει στα σπίτια όλων σήμερα και ότι τα ψηφιακά μέσα καταγραφής και αναπαραγωγής έχουν γίνει χρόνια τώρα ευρέως γνωστά στις οικιακές συσκευές προβολής (DVD, blue ray), προκαλεί εντύπωση το ότι μέχρι πρόσφατα η πλειονότητα των κινηματογραφικών ταινιών γυρίζονταν και διανέμονται με φιλμ, όπως δηλαδή γινόταν και πριν από έναν αιώνα. Αυτό συνέβαινε για τον απλό λόγο ότι ακόμα και σήμερα θεωρείται ότι το ψηφιακό αδυνατεί να πλησιάσει την ποιότητα εικόνας που προσφέρει το αναλογικό φιλμ, ακόμα και αν έχουν γίνει άλματα προόδου στο ψηφιακό βίντεο τα τελευταία χρόνια. Η αίγλη του φιλμ αρκούσε για να κρατάει πλήθος κινηματογραφιστών κατά της αντικατάστασής του και τις εταιρίες παραγωγής ταινιών να διστάζουν να κάνουν την ολοκληρωτική μετάβαση στην αμιγώς ψηφιακή διανομή των ταινιών τους, μετάβαση που επισημοποίησε η ταινία ‘’Ο λύκος της wall street‘’, η οποία ήταν η πρώτη ταινία που διανεμήθηκε αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή από την Paramount. Η κατάργηση της μπομπίνας δεν ήρθε μέχρι και το Δεκέμβριο του 2013, οπότε και κυκλοφόρησε η τελευταία ταινία σε φιλμ των 35 mm ‘’Anchorman 2:The Legend Continues‘’. Η βασική ιδέα του ψηφιακού είναι ότι η εικόνα και ο ήχος αποθηκεύονται σε ψηφιακή μορφή. Η πληροφορία δεν αποτυπώνεται με χημικό τρόπο στο φιλμ όπως παλιά, αλλά αποθηκεύεται με τη μορφή ψηφιακών λέξεων, που αποτελούνται από συνδυασμούς δύο ψηφιακών τιμών, του 0 και του 1. Κύριο πλεονέκτημα του ψηφιακού είναι ότι μπορεί να προβληθεί όπως ακριβώς γυρίστηκε χωρίς να φθείρεται με τον καιρό όπως το αναλογικό φιλμ.
Πιο συγκεκριμένα, η προβολή με ψηφιακό προβολέα σε αντίθεση με την προβολή με το παραδοσιακό φιλμ 35mm παρουσιάζει τα εξής πλεονεκτήματα: Το ιδιαίτερα μειωμένο κόστος διαμοιρασμού των αντιγράφων Η εικόνα είναι απείρως πιο καθαρή Τα χρώματα είναι ασύγκριτα πιο ζωντανά Η ανάλυση των χρωμάτων είναι πολύ πιο υψηλή Δυνατότητα προβολής ταινιών 3-D Η εικόνα είναι σταθερή, δεν υπάρχει καμία μεταβολή που να οφείλεται σε μηχανικά μέρη (γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν μηχανικά μέρη) Δεν υπάρχουν γδαρσίματα, ούτε θόρυβος Δεν υπάρχει «φλουτάρισμα» (όταν η εικόνα δεν είναι καθαρή - φλου), ούτε «καντράζ» (όταν η εικόνα είναι εκτός κάδρου) Δεν υπάρχει καμία φθορά στην εικόνα, ενώ με το φιλμ σε κάθε προβολή μειώνεται αισθητά η ποιότητα (φτάνοντας στο σημείο, μετά από έναν αριθμό προβολών, η κόπια να είναι άχρηστη) Η αρολέζα είναι πλέον άχρηστη, η ταινία δεν χρειάζεται γύρισμα, οπότε δεν χάνεται χρόνος, δεν υπάρχει φθορά, κλπ Η εταιρία Technicolor, γαλλική εταιρία επεξεργασίας φιλμ οδηγήθηκε στο τέλος του προηγούμενου έτους, στο κλείσιμο 2 εργοστασίων της, κάτι που δείχνει τη μείωση της ζήτησης. Η μείωση ζήτησης, που οδηγεί και σε μείωση παραγωγής φιλμ αυξάνει ακόμα περισσότερο το κόστος αντιγραφής και μετακίνησης των αντιγράφων στις αίθουσες προβολής συγκριτικά με τις ταινίες σε ψηφιακής μορφής, κάτι που αποτελεί ακόμη ένα λόγο προς τη μετάβαση.
Οπτικά και ηχητικά εφέ Παράλληλα με την εξέλιξη της τεχνολογίας, επήλθε και η εξέλιξη της αποτύπωσης ήχου και εικόνας του κινηματογράφου. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν τα ηχητικά και οπτικά εφέ αντίστοιχα, τα οποία υπάρχουν από ιδρύσεως του κινηματογράφου, αλλά σήμερα στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ψηφιακή τεχνολογία, γεγονός που συνετέλεσε στη μεταβίβαση στην ψηφιακή κινηματογραφική εποχή.
Οπτικά εφέ (Visual FX ή VFX) Αποτελούν το σύνολο των οπτικών επεξεργασιών που γίνονται σε μία ταινία, με σκοπό τη βελτίωση της ταινίας και των σκοπών που θέλει αν πετύχει (ρεαλισμός, αποφυγή σκηνών σε επικίνδυνες συνθήκες, και πλήθος άλλων). Παρά την κατά κύριο λόγο χρήση των οπτικών εφέ μετά την κινηματογράφηση της ταινίας, πρέπει ο χώρος, ο χρόνος και ο τρόπος που θα τοποθετηθούν στα πλαίσια της ταινίας να είναι γνωστά από πριν το γύρισμα. Τα οπτικά εφέ κυρίως δημιουργούνται μετά τα γυρίσματα μίας ταινίας, με πλήθος μηχανημάτων και τεχνολογιών, μερικές εκ των οποίων είναι ο μοντελισμός, το animation, τα ειδικά εφέ. Η τελευταία κατηγορία δεν αποσκοπεί τόσο στην οπτική ή αισθητική βελτίωση της ταινίας, όσο στις ασφαλέστερες συνθήκες γυρίσματος, γι αυτό και σε εκείνη ανήκουν και τα πιο φαντασμαγορικά παραδείγματα που φτάνουν στο μάτι του θεατή, όπως εκρήξεις, κυνηγητά, κλπ. Λόγω αυτού, έχει γίνει ιδιαίτερα οικείο και κοντινό στο μέσο ερασιτέχνη χρήστη σε μία απλοϊκή του μορφή. Τα οπτικά εφέ χωρίζονται σε: compositing αντικατάσταση τμήματος μίας εικόνας-συνέχειας καρέ με άλλο τμήμα, ή τμήμα διαφορετικής εικόνας matte painting εικόνες ζωγραφισμένες με παστέλ ή μπογιές σε μεγάλα κομμάτια γυαλιού που ενσωματώνονται σε ζωντανές σκηνές animation η βάση του κινηματογράφου, η συνέχεια εναλλασσόμενων καρέ που δημιουργεί την ψευδαίσθηση κίνησης lighting χρησιμοποιείται για να επικεντρωθεί ή αντίθετα να αποσπαστεί η προσοχή από συγκεκριμένα σημεία και χαρακτηριστικά μίας σκηνής) texture προκαλεί την ψευδαίσθηση της φυσικής υφής ενός υλικού rigging η μέθοδος να δοθεί κίνηση και ζωή σε προϊόντα ψηφιακών εφέ
Ηχητικά εφέ Ο ήχος με τη σειρά του, προσδίδει τον επιθυμητό χαρακτήρα σε μία ταινία μέσω των ηχητικών εφέ. Κατατάσσονται σε κάποιες γενικές κατηγορίες που είναι: Hard ground effects: συνήθεις ήχοι που εμφανίζονται στην οθόνη, όπως κουδούνια, όπλα, κινούμενα αμάξια κλπ. Background (aka BG): Ήχοι που δεν σχετίζονται άμεσα με την συγκεκριμένη εικόνα, αλλά δίνουν στοιχεία στους θεατές, όπως ήχοι δάσους, ήχος από εσωτερικό αμαξιού. Όταν τα λεγόμενα είναι ακατανόητα και ο ομιλών είναι ασήμαντος προς την πλοκή, η ανθρώπινη ομιλία θεωρείται ηχητικό εφέ παρασκηνίου, επίσης. Οι ήχοι αυτοί είναι επίσης γνωστοί ως atmos (ατμόσφαιρα). Design sound effects: Ήχοι που συνήθως δεν μπορούν να συναντηθούν ή να καταγραφούν στη φύση. Χρησιμοποιούνται για την υπόδειξη της ύπαρξης φουτουριστικών όπλων σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή για την δημιουργία μίας συναισθηματικής κατάστασης. Foley sound effects: Ήχοι που συγχρονίζονται στην οθόνη και χρειάζονται έναν ειδικό στο είδος για την σωστή καταγραφή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι πατημασιές, ο ήχος των ρούχων ή η κίνηση χειροκίνητων αντικειμένων του σκηνικού. Κάθε είδος ηχητικού εφέ είναι εξειδικευμένο, όπως και οι δημιουργοί του, οι οποίοι είναι γνωστοί με την ειδικότητά τους στον τομέα αυτό.
3D Η ιστορία του στον κινηματογράφο ξεκινά το 1922 με την ταινία ‘’The power of love‘’. To 3D θα εξελιχθεί τεχνολογικά και θα διανύσει περιόδους ακμής και παρακμής προκειμένου να φτάσει στη σημερινή του μορφή. Αξιοσημείωτο είναι πως οι μορφές του 3D στον κινηματογράφο (stereoscopy και polarized 3D), καθώς και το teleview που έχει εγκαταλειφθεί από το 1920 είναι μορφές παθητικού 3D, όπου χρησιμοποιούνται απλά πολωμένα γυαλιά λόγω χαμηλού κόστους και όλη η διεργασία 3D γίνεται κατά την προβολή της ταινίας από τον προβολέα στην οθόνη. Τη δεκαετία του 80 το 3D ενσωματώνεται σε άλλες αναπτυσσόμενες μορφές απεικόνισης, όπως το IMAX, ενώ το 2004 δημιουργείται η πρώτη 3D ταινία σε ανάλυση HD (high definition).
Ο υποτιτλισμός και η μεταγλώττιση είναι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στον κινηματογράφο. Στο πλαίσιο της εργασίας θα ασχοληθούμε με τα ερωτήματα: Τι είναι υποτιτλισμός Τι είναι μεταγλώττιση Ποιες ανάγκες εξυπηρετούν Σε ποιες χώρες προτιμάται η μία ή η άλλη τεχνική Ποιες ειδικές γνώσεις απαιτούνται
Γενικά Ο υποτιτλισμός και η μεταγλώττιση εξυπηρετούν την ανθρώπινη ανάγκη για καλύτερη κατανόηση κάποιας σειράς, ταινίας ή εκπομπής. Ο υποτιτλισμός παρέχει στους ακροατές τη μετάφραση των λόγων των ηθοποιών, ενώ αντιθέτως η μεταγλώττιση μιμείται την πρωτότυπη φωνή του έργου, μια άλλη φωνή με τα ίδια λόγια στην αντίστοιχη γλώσσα. Η μεταγλώττιση που προτιμάται στις χώρες, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία. Εξυπηρετεί τα άτομα που έχουν προβλήματα όρασης, καθώς η μεταφρασμένη φωνή πάνω από τον πρωταγωνιστή καθιστά την παρακολούθηση πιο εφικτή. Κάθε χώρα επιλέγει τι θα προβάλλει με βάση κάποια συγκεκριμένα κριτήρια.
Υποτιτλισμός Ο υποτιτλισμός επιλέγεται σε χώρες, όπως οι βαλκανικές και οι σκανδιναβικές, καθώς επιθυμείται να παραμένει ακέραιη η φωνή των ηθοποιών, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις που αλλοιώνουν το αποτέλεσμα και το κάνουν αισθητικά κατώτερο. Επιπροσθέτως, μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμος και για άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής. Για το σωστό υποτιτλισμό απαιτούνται ειδικές γνώσεις και πείρα, καθώς και οξυμένη κριτική σκέψη. Πέρα από την ορθή σημασιολογική απόδοση, πρέπει να υπολογιστούν κι άλλες παράμετροι. Κάποιες από αυτές είναι απόδοση, η προσαρμογή, η χρονολόγηση, και η τεχνική επεξεργασία. Ο υπότιτλος έχει διπλό ρόλο. Από την μία, είναι βοηθητικός για την κατανόηση του νοήματος. Πρέπει να κυλά γρήγορα, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του θεατή από την εικόνα. Από την άλλη, οι υποτιτλιστές οφείλουν να γνωρίζουν άριστα την εκάστοτε γλώσσα-πηγή και τους νεολογισμούς που εμφανίζονται με ταχύτατους ρυθμούς, ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν άρτιο το ύφος και το ρυθμό των διαλόγων. Η πρώτη εμφάνιση του υποτιτλισμού έγινε από την εποχή ακόμα του βωβού κινηματογράφου, με τη μορφή των μεσοτίτλων, καρτών με τυπωμένους διαλόγους που κινηματογραφούνται και προσαρμόζονται στο μοντάζ της ταινίας. Τότε η μετάφρασή τους ήταν εύκολο έργο, καθώς είτε γινόταν ανατύπωση και εκ νέου μοντάζ των μεταφρασμένων καρτών, είτε διαβάζονταν από κάποιον κατά τη διάρκεια της προβολής. Το 1909 σχεδιάστηκε μια μηχανή ταχείας προβολής υποτίτλων, ανεξάρτητα από την προβολή του φιλμ, που έμοιαζε με μηχάνημα προβολής διαφανειών. Στα εκατό χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε, η τεχνολογία είχε προχωρήσει αρκετά, ακολουθώντας την εξέλιξη του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Καθότι οι έλληνες δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μεταγλώττιση, η χώρα μας έχει μακρά παράδοση στον υποτιτλισμό. Όσοι ασχολούνται με το θέμα, πρέπει να διαθέτουν ανεπτυγμένο κριτήριο και να είναι σε θέση να προσαρμόζουν τον γραπτό λόγο στο ύφος και τις απαιτήσεις του κάθε έργου.
Επαγγελματικά προσόντα Σχετικά με τα επαγγέλματα ο μεταφραστής και ο διερμηνέας είναι δυο επαγγέλματα διαφορετικά από αυτό του υποτιτλιστή. Για τον υποτιτλισμό χρειάζονται μόνο σεμινάρια. Για την σωστή διεξαγωγή της δουλειάς χρειάζεται αρκετή εξάσκηση, ώστε να καταλάβεις να προσαρμόσεις τους διαλόγους και το συναίσθημα. Ο διαχειριστής του έργου αναλαμβάνει δουλειές από διάφορα κανάλια και εταιρίες, να κόψει τους υπότιτλους και να επιτύχει τον σωστό χρονισμό. Στα πλαίσια της ζωής και ποιοτικής δουλειάς οφείλεται να σταλθούν οι υπότιτλοι στον project manager. Αυτός το στέλνει στον επιμελητή, όπου ελέγχει την δουλειά αν πληροί τις προϋποθέσεις.
Επίσκεψη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας πραγματοποιήσαμε επίσκεψη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την ταινία ‘’Τ έ λ ο ς Ε π ο χ ή ς ‘’ του Αντώνη Κόκκινου, να επισκεφθούμε τη βιβλιοθήκη του ιδρύματος και να αναζητήσουμε βιβλιογραφία σχετική με την εργασία μας.
Η ταινιοθήκη είναι ίδρυμα ανοιχτό στους πολίτες, αλλά υπάρχει και η δυνατότητα πραγματοποίησης προγραμματισμένης ομαδικής επίσκεψης. Διοργανώνει τακτικές προβολές ταινιών και στεγάζει μία έκθεση στο ισόγειο του κτιρίου με μηχανές προβολής και κινηματογραφικά κοστούμια. Η βιβλιοθήκη του ιδρύματος είναι ανοιχτή στο κοινό, και παρότι δεν είναι δανειστική επιτρέπει τη μελέτη του αρχείου της. Επίσης, στεγάζει και βιντεοαναγνωστήριο που δίνει τη δυνατότητα παρακολούθησης στον υπολογιστή της βιβλιοθήκης ταινίας επιλεγμένης από το αρχείο της.
Σε συζήτηση με το προσωπικό του ιδρύματος συλλέξαμε πληροφορίες σχετικά με το ίδρυμα που παραθέτουμε στη συνέχεια.
1) Ποια η ιστορία της ταινιοθήκης; Πώς και από ποιον ιδρύθηκε, πώς εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου; Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος αποτελεί την εξέλιξη της δραστηριότητας της Κινηματογραφικής Λέσχης Αθηνών που ιδρύθηκε το 1950 από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών και η ιστορική πρώτη προβολή της έγινε στις 22 Νοεμβρίου 1950, στην αίθουσα «Παρνασσός», με την ταινία Το Κοράκι του Ανρί Κλουζό. Με την οργάνωση κινηματογραφικών προβολών σε τακτικές βάσεις, τις εισηγήσεις, τις συζητήσεις, τις αναλύσεις των ταινιών δημιουργήθηκε ένα κέντρο έμμεσης κινηματογραφικής παιδείας, έρευνας, τεκμηρίωσης και εν μέρει τεχνικής ενημέρωσης, ενώ με την εντατική προσπάθεια αναζήτησης και συγκέντρωσης των παλαιότερων ελληνικών ταινιών και ντοκουμέντων, σηματοδοτήθηκε η αρχή της σύστασης ενός υποτυπώδους κινηματογραφικού αρχείου.
Ιδρυτικά μέλη της Ταινιοθήκης ήταν σημαντικές προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων όπως οι: Στρατής Μυριβήλης, Ηλίας Βενέζης, Άλκης Θρύλος, Μιχάλης Κακογιάννης, Ελένη Βλάχου, Νίκος Κούνδουρος, Γρηγόρης Γρηγορίου, Γιώργος Ζερβός και άλλοι. Ψυχή του θεσμού υπήρξε η πρώτη γενική γραμματέας και αργότερα πρόεδρος του ιδρύματος Αγλαΐα Μητροπούλου, η οποία αξιοποιώντας την στενή φιλική σχέση της με τον διευθυντή της Γαλλικής Ταινιοθήκης Ανρί Λανγκλουά, κατάφερε να αποσπάσει, υπό μορφή δανεισμού, για την Κινηματογραφική Λέσχη Αθηνών, ολόκληρα προγράμματα που αφορούσαν αφιερώματα σε δημιουργούς, σχολές, εθνικές κινηματογραφίες κ.λπ.
2) Ποιοι είναι οι σκοποί τους οποίους εξυπηρετεί η ύπαρξη της ταινιοθήκης; Το ίδρυμα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος είναι ένας πολιτιστικός φορέας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με στόχο την έρευνα, συγκέντρωση, διάσωση και προβολή της ελληνικής και παγκόσμιας κινηματογραφικής κληρονομιάς.
3) Τι ταινίες περιέχει η ταινιοθήκη της Ελλάδος; (σύγχρονες, κλασσικές κλπ.) Η συλλογή της είναι πλούσια σε ελληνικές και ξένες ταινίες όλων των ειδών και εμπλουτίζεται διαρκώς.
4) Η ταινιοθήκη χρηματοδοτείται από ιδιώτες, το κράτος, την ευρωπαϊκή ένωση ή κάποιον άλλο φορέα; Έχει άλλες πηγές εσόδων; Η ταινιοθήκη χρηματοδοτείται από μέλη, θεσμός ο οποίος είχε διακοπεί αλλά πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα να επανατεθεί σε ισχύ, λόγω οικονομικών δυσχερειών. Πέραν αυτού, η ταινιοθήκη δέχεται περιστασιακές χορηγήσεις από το υπουργείο πολιτισμού και έχουν ως κύρια πηγή εσόδων τα εισιτήρια από τις προβολές των ταινιών.
5) Χρηματοδοτούνται παραγωγές από την ταινιοθήκη, όπως από άλλα ιδρύματα που σχετίζονται με την τέχνη και τον κινηματογράφο; Η ταινιοθήκη δεν χρηματοδοτεί παραγωγές, περιορίζει την λειτουργία της στην συλλογή και διατήρηση ταινιών, και σχετικών υλικών (αφισών, αρνητικών κ.α.)
6) Υπάρχει συνεργασία με άλλα ιδρύματα; Υπάρχει συνεργασία με πλήθος ελληνικών, αλλά και ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, τα οποία είναι τα εξής: α. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου που συμμετέχει σε όλα τα σημαντικά ευρωπαϊκά προγράμματα που στοχεύουν να προαγάγουν και να πωλήσουν τις ευρωπαϊκές ταινίες παγκοσμίως. β. Η Ένωση Ευρωπαϊκών Ταινιοθηκών (ACE) με σκοπό την αναζήτηση χαμένων ευρωπαϊκών ταινιών και τη σύνταξη μιας εκτενούς ευρωπαϊκής φιλμογραφίας. γ. Η Διεθνής Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Αρχείων με έδρα στο Παρίσι και με αποστολή: Να στηρίξει έναν κώδικα δεοντολογίας για τη συντήρηση του κινηματογραφικού υλικού και πρακτικά πρότυπα για όλους τους τομείς του έργου των κινηματογραφικών αρχείων. Να προωθήσει τη δημιουργία αρχείων κινούμενων εικόνων σε χώρες, οι οποίες δεν διαθέτουν. Να αναζητήσει τη βελτίωση του νομικού πλαισίου στο οποίο εντάσσεται το έργο της διαφύλαξης των κινηματογραφικών αρχείων. Να προωθήσει την κινηματογραφική κουλτούρα και να διευκολύνει την ιστορική έρευνα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Να προωθήσει την κατάρτιση και την εξειδίκευση στη συντήρηση και άλλες αρχειακές τεχνικές. Να διασφαλίσει τη μόνιμη διαθεσιμότητα του υλικού των συλλογών για μελέτη και έρευνα από το ευρύ κοινό. Να ενθαρρύνει τη συλλογή και συντήρηση τεκμηρίων και υλικού σχετιζόμενων με τον κινηματογράφο. Να αναπτύξει συνεργασίες μεταξύ των μελών και να διασφαλίσει τη διεθνή διαθεσιμότητα των κινηματογραφικών αρχείων.
δ. Το Film Archives Online που έχει Ινστιτούτα Κινηματογράφου στην Γερμανία και Αγγλία και με αποστολή την παροχή πρόσβαση σε συλλογές κινούμενης εικόνας, πέντε, μέχρι στιγμής, ευρωπαϊκών κινηματογραφικών αρχείων για πολιτιστικούς και εμπορικούς σκοπούς. ε. Το European Film Gateway με στόχο τη δημιουργία ενός διαδικτυακού κόμβου που θα δίνει γρήγορη και εύκολη πρόσβαση σε πλήθος κινηματογραφικών ντοκουμέντων, όπως φωτογραφίες, αφίσες, προγράμματα, περιοδικά και αρχειακό υλικό. στ. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ζ. Το Υπουργείο Πολιτισμού
Κινηματογραφικά Φεστιβάλ Τα κινηματογραφικά φεστιβάλ που γίνονται είναι πολλά, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Από αυτά επιλέξαμε να παρουσιάσουμε: Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, καθώς είναι το σημαντικότερο ελληνικό κινηματογραφικό φεστιβάλ Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νάουσας, επειδή το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στην ψηφιακή τεχνολογία Τα βραβεία όσκαρ επικεντρώνοντας στους Έλληνες καλλιτέχνες που έχουν βραβευτεί με αυτά
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι το κορυφαίο φεστιβάλ κινηματογράφου της νοτιοανατολικής Ευρώπης, το βήμα παρουσίασης της ετήσιας ελληνικής παραγωγής και το πρωτεύον και παλαιότερο φεστιβάλ στα Βαλκάνια για τις δημιουργίες νεοεμφανιζόμενων κινηματογραφιστών από όλο τον κόσμο. Εγκαινιάστηκε το 1960 ως Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου και από το 1992 έγινε διεθνές, περιλαμβάνοντας Διαγωνιστικό Τμήμα ταινιών μεγάλου μήκους πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών με την πρώτη ή τη δεύτερή τους ταινία.
Έκτοτε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, διαρκώς εξελισσόμενο, διεκδικεί και επιτυγχάνει μια ολοένα και αυξανόμενη διεθνή εμβέλεια, παρουσιάζοντας τις πλέον πρωτοποριακές ανεξάρτητες παραγωγές από ολόκληρο τον κόσμο και αναπτύσσοντας δραστηριότητα για τους επαγγελματίες του διεθνούς κινηματογραφικού χώρου. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ξεπερνώντας το πλαίσιο που όριζε επί δεκαετίες η διοργάνωση της μιας κεντρικής του εκδήλωσης τον Νοέμβριο, έχει καταστεί ένας οργανισμός με διαρκώς αυξανόμενη ακτίνα δράσεων πολιτισμού σε όλη τη διάρκεια του έτους.
Τμήματα της διοργάνωσης: Επίσημο Πρόγραμμα που διακλαδώνεται σε Διαγωνιστικό Τμήμα (με πρώτες και δεύτερες ταινίες σκηνοθετών), Εκτός Συναγωνισμού και Ειδικές Προβολές. Το τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια προβάλλει κάθε χρόνο μια επιλογή από τις σημαντικότερες βαλκανικές ταινίες της χρονιάς. Συνοδεύεται από αφιέρωμα σε ένα βαλκανικό σκηνοθέτη για τον οποίον εκδίδεται μια δίγλωσση μονογραφία. Επίσης, προσφέρει ένα βραβείο κοινού αξίας 2000 ευρώ στην πιο δημοφιλή νέα ταινία μεγάλου μήκους.
Το Ελληνικό Τμήμα παρουσιάζει κάθε χρόνο το σύνολο της κινηματογραφικής παραγωγής της χρονιάς. Η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει την παραγωγή και τις δραστηριότητές της στο κινηματογραφόφιλο κοινό, αλλά και στους επαγγελματίες-προσκεκλημένους του Φεστιβάλ που δραστηριοποιούνται στον χώρο του κινηματογράφου διεθνώς. Το Τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες παρουσιάζει συγκομιδή από τις πιο πρωτοποριακές και ανεξάρτητες φωνές του παγκόσμιου κινηματογράφου. Τα Αφιερώματα πλαισιώνουν τον βασικό κορμό ταινιών και αφορούν στο έργο ελλήνων και ξένων δημιουργών, αλλά και αναδεικνύουν θεματικές ενότητες και κινηματογραφικά είδη του σινεμά. Μέσα από τις πλήρεις ρετροσπεκτίβες, οι κινηματογραφόφιλοι γνωρίζουν ή ανακαλύπτουν ξανά το έργο των σημαντικών εκπροσώπων της έβδομης τέχνης. Σε συνεργασία με τους θεσμικούς φορείς και τα σωματεία του ελληνικού κινηματογραφικού και οπτικοακουστικού χώρου, το Φεστιβάλ (συν)διοργανώνει τιμητικές εκδηλώσεις, masterclasses και συζητήσεις ανοιχτές προς το κοινό και τους επαγγελματίες.
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας αποτελεί μια μοναδική πρωτοποριακή, καινοτόμο, νεανική, δυναμική, ζωντανή, ποιοτική εκδήλωση. Η υιοθέτηση της ψηφιακής τεχνολογίας αποτελεί μια ξεκάθαρη στρατηγική του επιλογή, που το φέρνει στην πρώτη σειρά των εξελίξεων στη νέα ψηφιακή εποχή του κινηματογράφου. Εστιάζει στις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας τις οποίες ενσωματώνει στις εκδηλώσεις του Αποτελεί μια εκδήλωση αφιερωμένη στον ψηφιακό κινηματογράφο που χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία και υλοποίηση καινοτόμων δράσεων. Ο ψηφιακός κινηματογράφος αποτελεί το μέλλον της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Το Φεστιβάλ αγκαλιάζει όλους τους δημιουργούς, τους παρέχει βήμα, τους ενισχύει, επιδεικνύοντας ξεχωριστό ενδιαφέρον για τον δημιουργό και το έργο του. Η ποιότητα, η ζωντάνια, η ποικιλία, η πρωτοτυπία και ο επαγγελματισμός που διακρίνουν κάθε επιμέρους κομμάτι του Φεστιβάλ το έχουν καθιερώσει στη συνείδηση δημιουργών και κοινού ως μια πραγματική γιορτή του πολιτισμού.
Τμήματα Μυθοπλασία, Κινούμενα Σχέδια, Πειραματικές Ταινίες Το κεντρικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ απαρτίζεται από ταινίες μυθοπλασίες, κινουμένων σχεδίων και πειραματικές. Στο πλαίσιο του διεθνούς χαρακτήρα του Φεστιβάλ φιλοξενούνται ταινίες από όλο τον κόσμο, οι οποίες προβάλλονται με τη χρήση άρτιου ψηφιακού τεχνολογικού εξοπλισμού. Το Φεστιβάλ δίνει τη δυνατότητα στους νέους δημιουργούς να αποκτήσουν βήμα έκφρασης, να επικοινωνήσουν το έργο τους με το κοινό, να επωφεληθούν της παρουσίας καταξιωμένων επαγγελματιών του χώρου και να αποκομίσουν πολλαπλά οφέλη μέσα από τη συμμετοχή τους στις υποστηρικτικές για αυτούς εκδηλώσεις. Digital View South East Europe Σπουδαστικές και Νεανικές Ταινίες Μια δράση του Φεστιβάλ με το βλέμμα στραμμένο στους αυριανούς κινηματογραφιστές. Στόχος του τμήματος είναι να στηρίξει όλους τους νέους δημιουργούς και να τους δώσει την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να αξιολογηθούν για αυτή. movile Ταινίες κινητών τηλεφώνων Το τμήμα ταινιών κινητών τηλεφώνων δίνει τη δυνατότητα σε όλους να αναδείξουν τη δημιουργική τους διάθεση δημιουργώντας τη δική τους ταινία. Ταυτόχρονα, προσφέρει στο κοινό τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με ταινίες που φέρουν τη σφραγίδα της ψηφιακής τεχνολογίας, αφού αποτελούν καθαρά δικό της προϊόν. Ο νέος ψηφιακός κόσμος που συνεχώς εξελίσσεται κάνει πιο απλή και δημιουργική τη ζωή μας. Μας προκαλεί να τον ανακαλύψουμε και να αξιοποιήσουμε τα οφέλη που μας παρέχει.
Έλληνες που βραβεύθηκαν με Όσκαρ 1. ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ Τιμήθηκε με το Όσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου για την ταινία “Για ποιον χτυπά η καμπάνα” το 1943. 2. ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ Βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού (“Τα παιδιά του Πειραιά”) για την ταινία “Ποτέ την Κυριακή” το 1960. Ωστόσο ο μεγάλος δημιουργός δεν πηγαίνει ποτέ να προλάβει το βραβείου του, θεωρώντας το ανούσιο 3. ΗΛΙΑΣ ΚΑΖΑΝ Βραβεύτηκε με το Όσκαρ σκηνοθεσίας για τις ταινίες ‘Συμφωνία κυρίων” το 1947 και “Το λιμάνι της αγωνίας” το 1954. 4. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Βραβεύτηκε με το Όσκαρ πρωτότυπης μουσικής για την ταινία “Οι δρόμοι της φωτιάς” το 1981. Ακόμη και σήμερα η μουσική του ακούγεται παντού. 5. ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ Βραβεύτηκε με το Όσκαρ σεναρίου βασισμένου σε ξένο υλικό για την ταινία “Ο αγνοούμενος” το 1982. 6. ΤΖΟΡΤΖ ΤΣΑΚΙΡΗΣ Βραβεύτηκε με το Όσκαρ Β΄ανδρικού ρόλου για την ταινία “West Side Story” το 1961. 7. ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης – σκηνικών για τον “Αλέξη Ζορμπά” το 1964. 8. ΝΤΙΝ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗΣ Βραβεύτηκε με το το Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης – σκηνικών για την ταινία “Ο Νονός, μέρος 2ο” το 1974. 9. ΘΕΩΝΗ ΒΛΑΧΙΩΤΗ ΟΛΝΤΡΙΤΣ Βραβεύτηκε με Οσκαρ ενδυματολογίας για τα κοστούμια της στην ταινία «Ο υπέροχος Γκάτσμπι» το 1975. 12. ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΕΙΝ Ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Αλέξανδρος Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου προσαρμοσμένου σεναρίου το 2005 για την ταινία “Πλαγίως”.
Ταινίες, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες Επειδή ο κινηματογράφος είναι πάνω από όλα απόλαυση και διασκέδαση επιλέξαμε να δημιουργήσουμε ένα ανθολόγιο με περιεχόμενα: 1. ΕΙΔΗ ΤΑΙΝΙΩΝ 2. ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ 3. ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΕΠΟΧΗ 4. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ
1. ΕΙΔΗ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΟΥΖΙΚΑΛ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
2. ΤΑΙΝΙΕΣ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Η Ζωή Είναι Ωραία Ιταλική δραματική κωμωδία παραγωγής 1997 σε σκηνοθεσία Ρομπέρτο Μπενίνι και σε σενάριο του ίδιου μαζί με τον Βιντσέζο Τσέραμι. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Ιταλού Εβραίου, τον Γκουίντο, που πρέπει να βάλει όλη του τη φαντασία σε λειτουργία για να βοηθήσει την οικογένειά του που κρατείται στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Η ταινία απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και αποδείχθηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Έλαβε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, κερδίζοντας τρία στις κατηγορίες Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Μπενίνι και Καλύτερης Μουσικής.
Τα κόκκινα φανάρια Ταινία του ελληνικού κινηματογράφου παραγωγής 1963, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Η ταινία υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964. Πέντε γυναίκες, πέντε ιστορίες. Η Ελένη, μια κοπέλα που μεγάλωσε στις όχθες του Δούναβη και σπούδασε γλυπτική στο Βουκουρέστι, αλλά ο πόλεμος την έφερε στην Ελλάδα. Η Μαίρη που ερωτεύεται παράφορα ένα ξανθό αγόρι το οποίο μαζί της γνώρισε για πρώτη φορά τον έρωτα. Η Μαρίνα, η «πριγκίπισσα», που συναντά κρυφά ένα νεαρό φοιτητή και είναι έρμαιο στα χέρια του Μιχαλιού, του αδυσώπητου πατρώνου της. Η Άννα, που κρατάει καλά φυλαγμένο το μεγάλο μυστικό της, την ύπαρξη ενός παιδιού, το οποίο εκείνη σπουδάζει κρυφά. Η Μυρσίνη, μια νεόκοπη ιερόδουλη, η μόνη που βλέπει τις αλλαγές που έρχονται. Τα κορίτσια ζουν και εργάζονται στο "σπίτι" με τα κόκκινα φανάρια της Μαντάμ Μαρί, που βρίσκεται στην Τρούμπα του Πειραιά. Λίγο αργότερα θα κλείσουν όλα τα σπίτια της Τρούμπας.
American Beauty Δραματική αμερικανική ταινία του Σαμ Μέντες παραγωγής 1999. Η ταινία απέσπασε συνολικά πέντε βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα σε αυτά, το βραβείο καλύτερης ταινίας και πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του Kέβιν Σπέισι. O Λέστερ, ευκατάστατος οικογενειάρχης των προαστίων, συνειδητοποιεί βαθμιαία την αβάσταχτη κενότητα της υλιστικής του καθημερινότητας. H υπαρξιακή του κρίση θα πάρει σοβαρές διαστάσεις από τη στιγμή που αρχίζει να έλκεται από μια συμμαθήτρια της κόρης του και να συμπεριφέρεται εντελώς αντικοινωνικά. Η ταινία πραγματεύεται μία "επίθεση" στην παραδοσιακή εκδοχή του «αμερικανικού ονείρου» και στους εκπροσώπους του, που κατέληξαν υπέρμαχοι όλων όσων κάποτε αμφισβητούσαν.
Το Εξπρές του Μεσονυχτίου Αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 1978, σε σκηνοθεσία Άλαν Πάρκερ. Το σενάριο έγραψε ο Όλιβερ Στόουν και είναι βασισμένο στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μπίλι Χέιζ. Ο Χέιζ ήταν ένας Αμερικανός φοιτητής που κλείστηκε σε τουρκική φυλακή με την κατηγορία ότι προσπάθησε να περάσει λαθραία χασίς. Η ταινία ξεφεύγει αρκετά από τα γεγονότα που περιγράφει το βιβλίο, ειδικά στην παρουσίαση των Τούρκων. Ο τίτλος στην αργκό των φυλακών, σημαίνει την προσπάθεια κρατούμενου να αποδράσει.
ΚΩΜΩΔΙΕΣ Ο Ηλίας του 16ου Θεατρική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου. Το 1959 μεταφέρθηκε από την Φίνος Φιλμ στη μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Χατζηχρήστο Το 2008 έγινε ένα ριμέικ με πρωταγωνιστή τον Πέτρο Φιλιππίδη. Η συγκεκριμένη ταινία γυρίστηκε μέσα σε 14 ημέρες. Δύο φίλοι, υποψήφιοι απατεώνες και ο συνεργός του στο "έγκλημα" αποφασίζουν να κλέψουν έναν αδίστακτο τοκογλύφο που κρατά ως ενέχυρα χρυσαφικά σε μια αρβύλα! Ο ένας από αυτούς ντύνεται αστυνομικός, για να κρατάει τσίλιες, ενώ ο άλλος θα έκανε την κλοπή. Όμως αυτός που θα έκανε την κλοπή καθυστερεί κι αυτόν που είναι ντυμένος αστυνομικός τον καλούν σε ένα άλλο, γειτονικό σπίτι, που υποψιάζονται ότι έγινε κλοπή από την υπηρέτρια. Στο γειτονικό, βέβαια, σπίτι δεν έχει γίνει κλοπή από την υπηρέτρια, όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά οι ιδιοκτήτες έχουν χάσει τα χρήματα στα χαρτιά. Κάποια στιγμή όλοι μαζί καταλήγουν στο τμήμα όπου λάμπει η αλήθεια, μια και ο μικροαπατεώνας που έκανε τον αστυνομικό, μέσω μιας σειράς συμπτώσεων, αποδεικνύεται ότι ξέρει ακριβώς τι έχει συμβεί και καταφέρνει να δώσει τη λύση. Οι ιδιοκτήτες αποδεικνύονται ψεύτες, η υπηρέτρια αθώα και ο συνένοχος, που στο μεταξύ έχει συλληφθεί από άλλο αστυνομικό, καταφέρνει να ξεφύγει.
Η θεία απ' το Σικάγο Ελληνική ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία της Φίνος Φιλμ, παραγωγής 1957. Η ταινία έκοψε 142.459 εισιτήρια. Ο Χαρίλαος (Ορέστης Μακρής), απόστρατος αξιωματικός με πολύ αυστηρές και συντηρητικές αρχές, μεγαλώνει τις κόρες του με στρατιωτική πειθαρχία. Παρ' όλη την επιθυμία του να τις παντρέψει δεν τις αφήνει πουθενά μόνες, με αποτέλεσμα να μην πλησιάζει άνδρας. Τα πάντα όμως ανατρέπονται, όταν φθάνει στην Αθήνα η χήρα αδελφή του Χαρίλαου, Καλλιόπη (Γεωργία Βασιλειάδου), από το Σικάγο όπου είχε ξενιτευτεί. Μετά από μια σειρά αλλαγών στο σπίτι, η θεία αναλαμβάνει να αποκαταστήσει τις ανιψιές της, κάνοντας την αρχή με μια στάμνα που βρίσκει στο μπαλκόνι. Και τελικά πετυχαίνει το σκοπό της, εκτός της τελευταίας ανιψιάς, που είναι ακόμα πολύ μικρή. Ένα πλούσιο σε κλασικές ατάκες έργο με έμφαση στις αγωνίες των γονιών και στους περιορισμούς των παιδιών της δεκαετίας του 50.
Scary Movie Αμερικανική ταινία που διακωμωδεί διάφορες πρόσφατες αναγεννήσεις του θέματος slasher στον κινηματογράφο, όπως το «Scream» και «Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι». Ο σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Κίνεν Άιβορι Γουέιανς. Εκτός από τα θέματα slasher, το Scary Movie παρωδεί άλλα άσχετα κινηματογραφικά θέματα, όπως The matrix, Οι Συνήθεις Ύποπτοι κτλ. Ακολούθησαν εξίσου επιτυχημένες συνέχειες που παρωδούσαν άλλες διάφορες ταινίες τρόμου (Scary Movie 2, 3 και 4).
ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Chocolat Αμερικανοβρετανική αισθηματική δραματική κομεντί παραγωγής 2000 σε σκηνοθεσία Λάσε Χάλστρομ. Το σενάριο έγραψε ο Ρόμπερτ Νέλσον Τζέικομπς και είναι βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Τζόαν Χάρις. Η ταινία διηγείται την ιστορία μιας νεαρής μητέρας, της Βιάν, που καταφτάνει σε ένα πλασματικό, παραδοσιακό χωριό της Γαλλίας μαζί με την εξάχρονη κόρη της, Ανούκ και ανοίγει μια μικρή σοκολατερί. Η σοκολάτα της γρήγορα αρχίζει να αλλάζει τη ζωή των κατοίκων του χωριού. Απέσπασε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων για Καλύτερη Ταινία, Α’ και Β΄ Γυναικείου Ρόλου.
Τιτανικός Αμερικανική δραματική, αισθηματική ταινία εποχής, παραγωγής 1997 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον βασισμένη στο διασημότερο ναυάγιο όλων των εποχών, αυτό του υπερωκεάνιου Τιτανικός που βυθίστηκε στις 14 Απριλίου 1912. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νεαρών ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που ερωτεύονται πάνω στο πλοίο ενώ αυτό κάνει το μοιραίο του ταξίδι. Παρ' όλο που οι δύο αυτοί κεντρικοί ήρωες είναι πλασματικοί, αρκετοί χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους.
Pretty Woman Pretty Woman είναι αμερικανική αισθηματική κομεντί, παραγωγής 1990 σε σκηνοθεσία Γκάρι Μάρσαλ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Βίβιαν Γουόρντ, μιας πόρνης πολυτελείας στο Χόλιγουντ, που προσλαμβάνεται από τον Έντουαρντ Λούις, έναν πλούσιο επιχειρηματία, ως συνοδός του σε διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές εκδηλώσεις και της σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ τους.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ Ο Ιντιάνα Τζόουνς και Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού Αμερικανική περιπέτεια παραγωγής 1981 σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ και παραγωγή Τζορτζ. Είναι η πρώτη ταινία της σειράς ταινιών Ιντιάνα Τζόουνς. Η ταινία αφηγείται την προσπάθεια των Ναζί να βρουν την Κιβωτό για να κάνουν το στρατό τους πανίσχυρο και τον Ιντιάνα Τζόουνς να προσπαθεί να τους σταματήσει. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1981 και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς και έλαβε πολλά βραβεία και υποψηφιότητες, ανάμεσά τους και 4 βραβεία Όσκαρ.
Ο Μπάτμαν Επιστρέφει Αμερικανική περιπέτεια παραγωγής 1992 σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρτον. Η ταινία είναι βασισμένη στο χαρακτήρα Μπάτμαν της DC Comics και αποτελεί συνέχεια της πρώτης ταινίας Μπάτμαν (Batman, 1989). Ο Μπάρτον αρχικά δεν ήθελε να σκηνοθετήσει τη συνέχεια εξαιτίας των ανάμεικτων συναισθημάτων που του προκάλεσε η προηγούμενη ταινία. Ο Ντάνιελ Γουότερς όμως έγραψε ένα σενάριο που ικανοποίησε τον Μπάρτον. Ο Γουέσλεϊ Στρικ, ανέλαβε να επιμεληθεί το σενάριο, διαγράφοντας το χαρακτήρα του Ρόμπιν και διορθώνοντας την κορύφωση του φινάλε. Ο Μπάτμαν Επιστρέφει κυκλοφόρησε με μικτές κριτικές εξαιτίας του σκοτεινότερου ύφους που είχε σε σχέση με την πρώτη ταινία. Ωστόσο, έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ Δράκουλας (Dracula ή Bram Stoker's Dracula) Αμερικανική ταινία τρόμου παραγωγής 1992 σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Τζέιμς Β. Χαρτ και είναι βασισμένο στο βιβλίο Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ Η ταινία έλαβε πολύ καλές κριτικές και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Ο Εξορκιστής Κινηματογραφική ταινία του 1973, αμερικανικής παραγωγής. Είναι βραβευμένη με 2 βραβεία Όσκαρ. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτυ (William Peter Blatty) και αφορά την κατάληψη ενός κοριτσιού από δαιμονικό πνεύμα και τις απεγνωσμένες προσπάθειες της μητέρας της για να τη σώσει μέσω εξορκισμών από διάφορους ιερείς.
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης (Gangs of New York) Αμερικανική ιστορική ταινία παραγωγής 2002 σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Σκορσέζε. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το ομότιτλο βιβλίο του Χέρμπερ Άσμπουρι, το οποίο περιγράφει πραγματικά γεγονότα. Στις αρχές του 1860 κι ενώ η Αμερική υπέφερε από τον εμφύλιο πόλεμο, στη Νέα Υόρκη μια άλλη μάχη ξεκινούσε. Στα «Πέντε Σημεία» (Five Points) της Νέας Υόρκης οι συγκρούσεις των ντόπιων (γεννημένοι στην Αμερική απόγονοι Άγγλων προτεσταντών μεταναστών) με τους Ιρλανδούς και Ιταλούς μετανάστες έκανε την περιοχή πολύ επικίνδυνη. Στο κέντρο αυτών των αναταραχών εκτυλίσσεται η ιστορία του Άμστερνταμ Βάλον, γιο του αρχηγού των μεταναστών, που αφού βγαίνει από το ορφανοτροφείο αναζητά το φονιά του πατέρα του, τον Μπιλ τον "Χασάπη" για να πάρει εκδίκηση
ΤΑΙΝΙΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Ε.Τ. ο Εξωγήινος (E.T. the Extra-Terrestrial) Αμερικανική ταινία επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής 1982, σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ και σε σενάριο της Μελίσα Μάθισον. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Έλιοτ, ένα μοναχικό αγόρι που γίνεται φίλος με έναν εξωγήινο, τον Ε.Τ., ο οποίος έχει παγιδευτεί στη Γη. Ο Έλιοτ και τα αδέρφια του βοηθούν τον Ε.Τ. να επιστρέψει στο σπίτι του ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να τον κρατήσουν κρυμμένο από τη μητέρα τους και την κυβέρνηση.
Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος (Harry Potter and the Philosopher's Stone ή Harry Potter and the Sorcerer's Stone) Αμερικανική περιπετειώδης ταινία φαντασίας παραγωγής 2001. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Κρις Κολόμπους και το σενάριο έγραψε ο Στιβ Κλόουβς. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Τζ. Κ. Ρόουλονγκ και αφηγείται την ιστορία του Χάρι Πότερ, ένα αγόρι που μαθαίνει ότι είναι μάγος στα ενδέκατα γενέθλιά του και καλείται να φοιτήσει στο Χόγκουαρτς.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Φρίντα (Frida) Αμερικανική βιογραφική ταινία παραγωγής 2002 σε σκηνοθεσία Τζούλι Τέιμορ. Η ταινία αφηγείται τη ζωή της Μεξικανής ζωγράφου Φρίντα Κάλο. Το σενάριο είναι βασισμένο στο βιβλίο "Frida: A Biography of Frida Kahlo" του Χέιντεν Χερέρα. Ήταν υποψήφιο για 6 Όσκαρ, κερδίζοντας τα 2.
Ζωή σαν Τριαντάφυλλο (La Vie En Rose / La Môme) Βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 2007, σε σκηνοθεσία Ολιβιέρ Νταχάν. Στην ταινία ξεδιπλώνεται η ζωή της θρυλικής Εντίθ Πιάφ, μία ζωή γεμάτη πόνο, έρωτα, δόξα. Ζωντανεύουν οι πόθοι και τα όνειρα της τραγουδίστριας που σημάδεψε με την εύθραυστη φωνή της τον αιώνα. Στην ταινία ακούγονται τα γνωστά τραγούδια της Πιάφ, "Heaven Have Mercy", "Milord", "Rien de rien", "La foule", "Cri du cœur", "La vie en rose" (English version), "Mon Dieu", "Hymne à l'amour", "Mon manège à moi", "Non, je ne regrette rien", ερμηνευμένα από την ίδια, καθώς ο Ντάχαν πίστευε ότι ήταν αδύνατο να αντικαταστήσει κάποιος την μοναδική φωνή της γαλλίδας ερμηνεύτριας. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΟΥΖΙΚΑΛ Σικάγο (Chicago) Μιούζικαλ του 2002. Η ταινία αποτελεί μια διασκευή του θεατρικού ομώνυμου μιούζικαλ που σκηνοθετήθηκε από τον Ρομπ Μάρσαλ, ενώ η διασκευή για την μεγάλη οθόνη έγινε από τον Μπιλ Κόντον. Το Chicago βραβεύτηκε με έξι βραβεία Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Β' Γυναικείας Ερμηνείας, Καλύτερου Ήχου, Καλύτερο Μοντάζ, Καλύτερα Κοστούμια, Καλύτερα Σκηνικά) και τρεις Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερης Ταινίας Κωμωδία ή Μιούζικαλ, Καλύτερη Α' Γυναικεία Ερμηνεία Κωμωδία ή Μιούζικαλ και Καλύτερη Α' Αντρική Ερμηνεία Κωμωδία ή Μιούζικαλ).
Moulin Rouge! Ταινία παραγωγής Η.Π.Α. Το αισθηματικό μιούζικαλ Moulin Rouge δημιουργήθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον Μπαζ Λούρμαν. Αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού ποιητή, του Κρίστιαν, ο οποίος ερωτεύεται μια σταρ του καμπαρέ Μουλέν Ρουζ, την Σατίν. Η εξέλιξη του σεναρίου είναι σχεδόν όμοια με αυτή της όπερας Λα Τραβιάτα. Το 2006, το Αμερικάνικο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο τοποθέτησε το Moulin Rouge! στην 25η θέση των καλύτερων μιούζικαλ όλων των εποχών.
ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ Οι 12 άθλοι του Αστερίξ Οι δώδεκα άθλοι του Αστερίξ είναι μια ταινία κινουμένων σχεδίων γυρισμένη το 1976, στην οποία ο Ιούλιος Καίσαρας προτείνει στους Γαλάτες να κάνουν δώδεκα άθλους για να αποδείξουν ότι είναι θεοί. Αν αποτύχουν, το ανυπότακτο χωριό τους θα περάσει στην εξουσία της Ρώμης, αν όμως τα καταφέρουν, τότε ολόκληρη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα παραδοθεί στο μικρό χωριό του Αστερίξ. Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ με την βοήθεια του μαγικού ζωμού του Πανοραμίξ καλούνται να κάνουν άθλους που μόνο οι Θεοί μπορούν να βγάλουν εις πέρας. Συγκεκριμένα καλούνται να νικήσουν σε αγώνα δρόμου έναν ολυμπιονίκη, να νικήσουν έναν διακεκριμένο παλαιστή και άλλα πολλά. Στο τέλος του ταξιδιού στην Ρώμη, ολόκληρο το χωριό βρίσκεται μέσα στο Κολοσσαίο και καλείται να αντιμετωπίσει τους μονομάχους, τα λιοντάρια και τις τίγρεις. Νικητές θα είναι όπως πάντα οι Γαλάτες κι έτσι ολόκληρη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα γίνει δική τους.
Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων Αμερικανική ταινία κινουμένων σχεδίων του 1951, παραγωγής του Ουώλτ Ντίσνεϊ και βασισμένη στα έργα του Λιούις Κάρολ «Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» και «Μες στον καθρέφτη και τι βρήκε η Αλίκη εκεί». Ήταν η δέκατη τρίτη κλασική ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Ντίσνεϋ. Η ταινία, την οποία επιμελήθηκε ο ίδιος ο Ντίσνεϊ, θεωρείται από τις πιο καλοσχεδιασμένες ταινίες της ιστορίας των στούντιο Ντίσνεϊ, αν και την εποχή που βγήκε οι κριτικές ήταν εναντίον της, ιδιαίτερα στη Βρετανία, πατρίδα του Κάρολ.
ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ Πλατούν Το Πλατούν είναι μια αμερικάνικη πολεμική ταινία παραγωγής 1986 σε σκηνοθεσία Όλιβερ Στόουν με τους Τσάρλι Σιν, Τομ Μπέρεντζερ και Γουίλεμ Νταφόε.. Η ταινία βραβεύτηκε με τέσσερα βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Στην εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, ο Κρις Τέιλορ, ένας νεαρός, πηγαίνει ως εθελοντής στον πόλεμο, χωρίς να περιμένει να αντιμετωπίσει τόσες δυσκολίες. Στο στρατόπεδο του Κρις, υπάρχουν δύο "αντίπαλες" πλευρές αμερικάνων στρατιωτών που ελέγχουν οι λοχίες Μπαρνς και Ελάιας. Οι στρατιώτες της πλευράς του Ελάιας δεν είναι σκληροί με τους αθώους Βιετναμέζους και τα βράδια συγκεντρώνονται όλοι μαζί και καπνίζουν ουσίες για να ξεφύγουν για λίγο από τον πόλεμο. Ο Μπαρνς και οι άντρες του είναι σκληροί πολεμιστές, αλλά δε διστάζουν να εκτελέσουν εν ψυχρώ μέχρι και ανυπεράσπιστους Βιετναμέζους, αν πιστεύουν πως είναι εχθροί τους. Ο Κρις όχι μόνο πρέπει να αντέχει στον πόλεμο, αλλά και να διαλέξει ποιόν από τους δύο λοχίες θα ακολουθήσει στις αντιλήψεις.
3.ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΕΠΟΧΗ Σαρλώ
Ο Τσαρλς Τσάπλιν (16 Απριλίου 1889 − 25 Δεκεμβρίου 1977), γνωστότερος με το υποκοριστικό «Σαρλώ», υπήρξε Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης, που μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα «Σαρλό» που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του. Ο Τσάρλυ Τσάπλιν όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά όταν ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος και ο συνθέτης της μουσικής των ταινιών του. Από τις ταινίες του ξεχωρίζουν: Μοντέρνοι καιροί Ο μεγάλος δικτάτωρ Τα φώτα της πόλης Το χαμίνι Ο χρυσοθήρας
Νονός - Δον Βίτο Αντολίνι Κορλεόνε
Ο Μάρλον Μπράντο (3 Απριλίου 1924 - 1 Ιουλίου 2004) ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς αμερικανούς ηθοποιούς του 20ού αι. Ο Νονός είναι μία ταινία του 1972 και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μάριο Πούτζο. Σκηνοθέτης ήταν ο Φράνσις Φορντ Κόπολα. Η ταινία θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. O Μάρλον Μπράντο κέρδισε Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο ρόλο του Δον Βίτο Αντολίνι Κορλεόνε (αρνήθηκε, αλλά το αποδέχτηκε ιδιωτικά αργότερα).
Τζίλντα
Η Τζίλντα είναι μια ταινία παραγωγής1946, σε σκηνοθεσία Τσαρλς Βίντορ. Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Ρίτα Χέιγουορθ, που εμφανίζεται στον ομώνυμο ρόλο ως μια από τις διασημότερες femme fatale στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Χοντρός και ο Λιγνός
Ο αμερικανός ηθοποιός Όλιβερ Χάρντι, ο Χοντρός ήταν το έτερο μισό του Λιγνού, Σταν Λόρελ. Αποτέλεσαν το διασημότερο κωμικό δίδυμο στην ιστορία του κινηματογράφου.
4.ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ Θόδωρος Αγγελόπουλος Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Αθήνα,27 Απριλίου 1935 – 24 Ιανουαρίου 2012) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την προσφορά του στον κινηματογράφο, με σπουδαιότερο της καλύτερης ταινίας με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1998 για την ταινία ‘’Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα‘’. Από τις ταινίες του ξεχωρίζει ‘’Ο Θίασος‘’, που συγκαταλέγεται στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Άλλες ταινίες: Ο μελισσοκόμος Το ταξίδι στα Κύθηρα Το μετέωρο βήμα του πελαργού Το βλέμμα του Οδυσσέα
Παντελής Βούλγαρης Ο Παντελής Βούλγαρης είναι Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου 1940. Μετά τις σπουδές του στον κινηματογράφο στην Σχολή Κινηματογράφου-Τηλεόρασης Λ. Σταυράκου εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτης σε πλήθος παραγωγών. Ο Παντελής Βούλγαρης έχει διακριθεί και βραβευθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. Ταινίες: Τα πέτρινα χρόνια Οι Νύφες Η μικρά Αγγλία
Ζυλ Ντασέν Ο Ζυλ Ντασέν (Jules Dassin) (1911-2008) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, ηθοποιός και σεναριογράφος του θεάτρου και του κινηματογράφου, που έζησε για πολλά χρόνια στη Γαλλία και στην Ελλάδα, όπου και πέθανε. Μετά το γάμο του με τη Μελίνα Μερκούρη συνέδεσε τη ζωή του με την Ελλάδα και θεωρούσε τον εαυτό του Έλληνα. Προς το τέλος της ζωής του έγινε επίτιμος Έλληνας πολίτης ως ύψιστη αναγνώριση της πολιτιστικής προσφοράς του στην Ελλάδα. Έλεγε χαρακτηριστικά: ‘’Ήμουν Έλληνας πριν γνωρίσω τη Μελίνα‘’.
Ρόμαν Πολάνσκι Ο Ρόμαν Πολάνσκι, γεννημένος το 1933, είναι Γαλλο-πολωνός σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και ηθοποιός έχοντας κάνει ταινίες στην Πολωνία, τη Βρετανία, την Αμερική και τη Γαλλία. Γεννήθηκε στο Παρίσι από Πολωνούς γονείς και μετακόμισε με την οικογένειά του πίσω στην Πολωνία το 1937, λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιβίωσε από το ολοκαύτωμα, σπούδασε στην Πολωνία και έγινε σκηνοθέτης σε εμπορικές ταινίες. Το 1968 μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εδραίωσε τη θέση του όταν σκηνοθέτησε τη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία τρόμου «Το Μωρό της Ρόζμαρυ» (1968).
Γούντι Άλεν O Γούντι Άλεν (Woody Allen), γεννήθηκε 1935 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κωμικός, συγγραφέας και μουσικός του οποίου ο μεγάλος όγκος των έργων του και το εκφραστικό ύφος του τον κατέστησαν έναν από τους πιο διάσημους και δημιουργικούς παραγωγούς ταινιών της σύγχρονης εποχής.
Στίβεν Σπίλμπεργκ Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ (Steven Spielberg), γεννημένος το 1946, είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1970 και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας από τους εμπορικότερους και δημοφιλείς σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν καλύψει πολλά και διαφορετικά θέματα και είδη. Οι πρώτες του ταινίες επιστημονικής φαντασίας και δράσης θεωρήθηκαν ως αρχέτυπα του σύγχρονου κινηματογράφου ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν οι ταινίες του ασχολήθηκαν και με ανθρωπιστικά θέματα όπως το Ολοκαύτωμα, το δουλεμπόριο, τον πόλεμο και την τρομοκρατία.
Κουέντιν Ταραντίνο O Κουέντιν Τζερόμ Ταραντίνο (Quentin Jerome Tarantino), γεννημένος το 1963 είναι αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του κινηματογράφου. Έγινε γνωστός στην αρχή της δεκαετίας του '90 ως ο μοντέρνος δημιουργός που με τις μη γραμμικές ιστορίες του, αξιομνημόνευτους διαλόγους και ωμή βία, έφερε νέες ιδέες στα συνηθισμένα αρχέτυπα των αμερικανικών ταινιών. Είναι ένας από τους πιο διάσημος νέους σκηνοθέτες, που βρίσκονταν πίσω από την επανάσταση του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του '90, πασίγνωστος για την γρήγορη ομιλία του, τις γνώσεις του για όλες τις εξελίξεις στον χώρο του κινηματογράφου καθώς και για τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις γύρω από τον κλασικό αλλά και πειραματικό κινηματογράφο.
Τιμ Μπάρτον Ο Τίμοθι Γουίλλιαμ Μπάρτον (γεννημένος το 1958) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης. Ειδικεύεται στις σκοτεινές και ιδιόμορφες ταινίες, όπως «Ο Σκαθαροζούμης», «Ο Ψαλιδοχέρης» και «Ο Εφιάλτης των Χριστουγέννων», αλλά και κινηματογραφικές υπερπαραγωγές όπως «Μπάτμαν», «Ο Μπάτμαν επιστρέφει», «Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη», «Ο Πλανήτης των Πιθήκων», «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», «Dark Shadows» και «Frankenweenie». Η ταινία του «Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της Οδού Φλίτ» κέρδισε Χρυσή Σφαίρα στην κατηγορία «Καλύτερη Κωμωδία ή Μιούζικαλ».
Αδερφοί Κοέν Οι αδερφοί Τζόελ Ίθαν Κοέν είναι Αμερικάνοι σκηνοθέτες. Οι αδερφοί Κοέν γράφουν, σκηνοθετούν και κάνουν την παραγωγή των ταινιών τους από κοινού. Είναι γνωστοί στο χώρο του κινηματογράφου σαν ο «δικέφαλος σκηνοθέτης» καθώς έχουν ακριβώς τις ίδιες απόψεις για την υλοποίηση των ταινιών και παραδειγματική συνεργασία. Στις ταινίες τους αρκετά συχνά υπάρχουν ονειρικά και υπερ-ρεαλιστικά στοιχεία ενώ διαφοροποιούνται και σεναριακά από τις κατεστημένες κινηματογραφικές αντιλήψεις του Χόλιγουντ καθώς οι ήρωες τους δεν είναι ωραιοποιημένοι χαρακτήρες, δεν έχουν ιδιαίτερες ηθικές αναστολές (αντί-ήρωες) και εμπλέκονται σε περίεργες ιστορίες με πολλές αντιφάσεις και ανατροπές. Έχουν έντονες επιρροές από το Φιλμ νουάρ και γενικά το κλασσικό κινηματογράφο αλλά και την αισθητική των κόμικς. Το κινηματογραφικό είδος που τους ταιριάζει περισσότερο είναι η μαύρη κωμωδία.
Πηγές – Βιβλιογραφία 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23.
Ταινιοθήκη της Ελλάδος Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 100 χρόνια Hollywood, εκδ. Μινώα 100 χρόνια ελληνικός κινηματογράφος, εκδ. Κλακέτα περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ περιοδικό Ως3 The Book of Stars, George Hurrell Ελληνικός Κινηματογράφος, Αγλαΐα Μητροπούλου www.kathimerini.gr www.tovima.gr www.tvxs.gr www.onlinetranslators.gr www.wikipedia.com www.youtube.gr www.sansimera.gr www.niff.gr/ http://flix.gr/ www.elculture.gr/ www.3pointmagazine.gr www.in2life.gr www.dolce.gr www.sportylife.gr