ιστορικές επιφυλλίδες γράφει ο Νίκος Θεοδ. Μήτσης
ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΒΕΡΡΗΣ στρατηγός (1796 – 1880) τ΄ αρχοντόπουλο του Ξηρομέρου
Κωνσταντής Βέρρης Γεννήθηκε το 1796 στο ορεινό χωριό Μερδενίκου (σημερινή Παναγούλα) Ξηρομέρου του τ. Δήμου Σολλίου (νυν ενότητα Αλυζίας) και κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια με ανεκτίμητη κτηματική – κτηνοτροφική περιουσία, την οποία προσέφερε, όλη υπέρ του αγώνα στην επανάστασης του ΄21, όπως αναφέρει ο ίδιος στον φάκελό του στα Γ.Α.Κ. Ήταν ευθυτενής, πελώριος, με αγριωπή θέα, κεραυνοβόλο βλέμμα και μαλλιά μαύρα σαν του κόρακα, φορώντας πάντα τη φουστανέλα του με την αργυρή και επίχρυση πανοπλία του, λάμποντας πάντα όπως η φωτιά μέσα στη νύχτα, μας αναφέρει στην «Πεντηκονταετηρίδα του» το 1873 ο Δημήτριος Παπαντωνόπουλος ή Ακαρνάνος. Η επανάσταση του 1821 τον βρήκε στην ακμή της νεότητας του, μόλις 26 χρονών παλικάρι και στο εθνικό προσκλητήριο προσήλθε απ΄ τους πρώτους, μαζί με τα αδέλφια του Γιάννη και Παναγιώτη Βέρρη, έτοιμοι για θυσία και όντως ο ένας αδελφός, ο Παναγιώτης, σκοτώθηκε το 1828 σε γενομένη μάχη με τους εχθρούς στους Μύλους του Άργους, «καθυποβάλλων ενώπιον σας την αναφοράν των εκδουλεύσεων του μακαρίτου αδελφού μου Παναγιώτη Βέρρη, ότι πασίδηλον απαρχής του Ιερού Αγώνος παρευρέθη μέχρι του 1828 έτους, όπου εφονεύθη εις Μύλους του Άργους…» αναφέρει ο φάκελος του Κωνσταντή Βέρρη στην αίτηση του το 1865 προς την Επιτροπή στρατιωτικών εκδουλεύσεων του Αγώνα. Για τον υπογράφοντα, όσα και να γραφούν για τον Κωνσταντή Βέρρη, δεν θα αποδώσουν την πραγματικότητα. Η παλικαριά του ήταν ασύγκριτος και η λεβεντιά του θύμιζε μυθικούς ήρωες. Ήταν με λίγα λόγια μία απ΄ τις ηρωικότερες και ασυμβίβαστες προσωπικότητες του αγώνα του ΄21. Συντηρούσε με δικές του δαπάνες στρατιωτικό Σώμα 100 και πλέον ανδρών, πολεμώντας παντού σκληρά και γενναία . Ήταν αξιωματικός στην αρχή του αγώνα (1821-1824) του Γεωργίου Τσόγκα και στο Μεσολόγγι (1825-1826) αρχηγός με δικό του Σώμα, και απ΄ το καλοκαίρι του 1826 και μετά ένας απ΄ τους έμπιστους