ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
بســـــم‌اهلل
الرحمـــــن
الرحیـــــم
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
هســـــت کلیـــــد در گنـــــج حکیـــــم ظ ن��امی
1فروردین
گر همه سنگ و گر همه چوب است
[هر چه از دوست می‌رسد خوب است] 1فروردین
مؤمنان را ز انبیا آزادی است
چون به آزادی نبوت هادی است
مولوی
1فروردین
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
مراعهدیاستباجانان کهتاجاندربدندارم
فظ حا��
1فروردین
ور نه تشریف تو بر باالی کس کوتاه نیست
هرچههستاز قامتناساز بیاندامماست
فظ حا��
2فروردین
عنکبوتــان مگــس قدیــد
مؤمنــان هــر دمــی دو عیــد کننــد 2فروردین
الهی چنان کن سرانجام و کار
کننــد
مولوی
تو خشنود باشی و ما رستگار ف�اطمه خ� ج� ت س�ه
2فروردین
تــرک دنیــا تــرک عقبــی تــرک تــرک
در کاله فقــر می‌باشــد ســه تــرک
عطار
3فروردین
نتوان مرد به سختی که من اینجا زادم
سعدیاحبوطنگرچهحدیثیاستصحیح
سعدی
3فروردین
ایــن ســوم دفتــر کــه ســنت شــد ســه بــار
ای ضیاءالحــق حســام‌الدین بیــار
مولوی
3فروردین
بیــرون ز شــما نیســت شــمایید شــمایید
آنــان کــه طلبـــکار خداییــد ،خــود آییــد
مولوی
12فروردین
عنکبوتـــان مگـــس قدیـــد کننـــد
صوفیـــان در دمـــی دو عیـــد کننـــد
مولوی
14فروردین 1
سال سوم /شماره / 9بهار 1394
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
[هنگام صبوح ای صنم فرخ پی
برساز ترانه‌ای و پیش آور می]
کافکند به خا ک صد هزاران جم و کی
این آمدن تیر مه و رفتن دی خ� ی�ام
19فروردین
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند
تا تو نانی به کف ّ آری و به غفلت نخوری
همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار
شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری سعدی
19فروردین
بههر کجا کهرویآسمانهمینرنگاست
مرو به هند و برو با خدای خویش بساز
ف ن ئ � اص�ها�ی صا� ب
22فروردین
همهجابههرزبانیز توهست گفت‌وگویی
به کسی جمال خود را ننموده‌ای ببینند
ف ن ال� ن ص�ح ز ما� �ش ی�را�ز ی «ر�ض وا�ی» � ی
26فروردین
که در هر روز نبضم می‌نمودند
به داروخانه پانصد شخص بودند
عطار
26فروردین
تعظیــم
شــا کر از رحمــت خــدای رحیــم
حاجیــان
آمدنــد
بــا
مــر مــرا در میــان قافلــه بــود
دوســتی مخلــص و عزیــز و کریــم ن�اصر خ�سرو
26فروردین
در
این
گنبد
سرای
بود جایی عزا جایی عروسی
آبنوسی
ف ب‌ال ثم�ل �ارسی ض�ر�
28فروردین
مـــرد هنرمنـــد و خـــرد پیشـــه را
عمـــر دو بایـــد کـــه در ایـــن روزگار
تـــا بـــه یکـــی تجربـــه آموختـــن
بـــا دگـــری تجربـــه بـــردن بـــه کار ف ب‌ال ثم�ل �ارسی ض�ر�
2اردیبهشت
آنچه جان کند تنم ،عمر حسابش کردم
[زندگی کردن من مردن تدریجی بود]
خ محمد �فر�ی ی� ز�دی
2اردیبهشت
2
سال سوم /شماره / 9بهار 1394
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
ما سمیعیم و بصیریم و خوشیم
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
با شما نامحرمان ما ناخوشیم مولوی
4اردیبشهت
گر پیش منی و بی منی در یمنی
گر در یمنی و با منی پیش منی
ا�وسع�د ا� خ وال� ی�ر ی ب ب
4اردیبشهت
نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه کین خمار خام است
میان مسجد و میخانه راهی است
بجویید ای عزیزان کین کدام است عطار
6اردیبشهت
و هر که را عقل ندادی چه دادی؟
الهی! هر که را عقل دادی چه ندادی
ن خ ع�داهلل ا�صاری � ج وا�ه ب
9اردیبشهت
اگر نازی کند از هم فرو ریزند قالب‌ها
[به محض التفاتی زنده دارد آفرینش را]
ب� ی�دل �ش ی�را�ز ی
9اردیبشهت
یکــی درد و یکــی درمــان پســندد
یکــی وصــل و یکــی هجــران پســندد
مــن از درمــان و درد و وصــل و هجــران
پســندم آنچــه را جانــان پســندد ب�ا ب�اطاهر
11اردیبشهت
به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم
ز کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود
مولوی
11اردیبشهت
گیـــرم
پـــدر
تـــو
بـــود
از فضـــل پـــدر تـــو را چـــه حاصـــل
فاضـــل
سعدی
11اردیبشهت
از علـــی آمـــوز اخـــاص عمـــل
شـــیر حـــق را دان منـــزه از دغـــل
ای عل ــی ت ــو ت ــرازوی اح ــد خ ــو ب ــوده‌ای
بـــوده‌ای
بـــل زبانـــه هـــر تـــرازو
11اردیبشهت
علــیایهمــایرحمــتتــوچــهآیتــیخــدارا
مولوی
کــه بــه ماســوا فکنــدی همــه ســایه همــا را �ش هر ی�ار
12اردیبشهت 3
سال سوم /شماره / 9بهار 1394
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
از علـــی آمـــوز اخـــاص عمـــل
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
شـــیر حـــق را دان مطهـــر از دغـــل مولوی
12اردیبشهت
آن خـــدو زد بـــر ُرخـــی کـــه روی مـــاه
ســـجده آرد پیـــش او در ســـجده‌گاه مولوی
12اردیبشهت
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
فظ حا��
18اردیبشهت
ایمنـــی از تـــو مهابـــت هـــم ز تـــو
ای دعـــا از تـــو اجابـــت هـــم ز تـــو
مولوی
20اردیبشهت
ایـــن ســـخن بـــا آب زر بایـــد نوشـــت
گـــر رود ســـر برنگـــردد سرنوشـــت
سرنوشت ما به دست خود نوشت
خوشنویس است او نخواهد بد نوشت
23اردیبشهت
آدم آورد در ایــن دیــر خــراب آبــادم
مــن ملــک بــودم و فردوس بریــن جایم بود
فظ حا��
25اردیبشهت
صد
هزاران
بار
ببریدم
از که از شمس این ز من باور کنید
امید
مولوی
2خرداد
کـــز عهـــده شـــکرش بـــه در آیـــد
از دســـت و زبـــان کـــه برآیـــد
سعدی
2خرداد
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست
چون نیک نظر کرد پر خویش در او دید
ن�اصر خ�سرو
2خرداد
[تــا نگــردد ز تــو ایــن دیــر خــراب آلــوده]
شستشــویی کــن و آنگــه بــه خرابــات خــرام
فظ حا��
7خرداد
غـــم بینوایـــان ُرخـــم زرد
مـــن از بینوایـــی نیـــم روی زرد 8خرداد
کـــرد
سعدی
4
سال سوم /شماره / 9بهار 1394
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
رگ رگ است این آب شیرین و آب شور
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
در خالیــق مــی‌رود تــا نفــخ صــور مولوی
9خرداد
[اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
وین حرف معما نه تو خوانی و نه من]
هست از پس پرده گفتگوی من و تو
چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من خ� ی�ام
9خرداد
دو
الهـــی تـــو آنـــی توانـــی تپانـــی
عالـــم
تـــه
اســـتکانی
10خرداد
دریباشد کهازرحمتبهرویخلقبگشایی
تو از هر در که باز آیی بدین خوبی و رعنایی
سعدی
13خرداد
ای کـــه مایـــوس از همـــه کویـــی
بـــه
ســـوی
آنجـــا
هـــر
چـــه
کعبـــه‌ی
دل‌هاســـت
13خرداد
سال‌هابایدکهتایکمشتپشمازپشتمیش
عشـــق
رو
کـــن
خواهـــی
آرزو
کـــن
ف ظ ن��ام و�ا
زاهــدی را خرقــه گــردد یــا حماری را رســن ن س� یا�ی
16خرداد
كاين كيميای هستی قارون كند گدا را
[هنگامتنگدستیدر عيش كوشو مستی]
فظ حا��
16خرداد
وز هــر چــه گفته‌انــد و شــنیدیم و دیده‌ایــم
ای برتــر از خیــال و قیــاس و گمــان و وهــم
سعدی
17خرداد
آنها که طلبکار خدایید ،خود آیید
بیرون ز شما نیست ،شمایید شمایید
ذاتید و صفاتید ،گهی عرش و گهی فرش
در عین بقایید و ّ منزه ز فنایید مولوی
17خرداد
ور نوشـــته اســـت پنـــد بـــر دیـــوار
مـــرد بایـــد کـــه گیـــرد انـــدر گـــوش
سعدی
20خرداد 5
سال سوم /شماره / 9بهار 1394
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
کافکند به خا ک صد هزاران جم و کی
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
ايـــــن آمـــــدن تیـــر مـــه و رفتــــن دی خ� ی�ام
23خرداد
کـــو بهـــاران زاد و مرگـــش در دی اســـت
پشه کی داند که این باغ از کیست
مولوی
23خرداد
اتـــق مـــن شـــر مـــن احســـنت الیـــه
[گفت حق است این ولی ای سیبویه]
مولوی
27خرداد
کلمینـــی
آنـــک عالـــم مســـت گفتـــش آمـــدی 27خرداد
آفریـــن
جـــان
آفریـــن
پـــاک
را
یـــا
حمیـــرا
مـــی‌زدی مولوی
آنکـــه جـــان بخشـــید و ایمـــان خـــا ک را ام� خ ر�سرو دهلوی ی
30خرداد
کــه فکــر خويــش گــم شــد از ضميــرم
چنــان پــر شــد فضــای ســينه از دوســت
فظ حا��
30خرداد
آ ت ساک� گرد�وری :یم� ن�ا 6
سال سوم /شماره / 9بهار 1394
Design: A.Azi