سال سوم /شماره 10 تابستان 1394
ک ـــه سراس ـــر جه ـــان و ه ـــر چ ـــه در اوس ـــت
عکـــس یـــک پرتـــوی اســـت از رخ دوســـت ض ر� ش�اه ن� ت ح� ت عم�اهلل ولی
3تیر
آنان که دویدند و آنان که خزیدند
همه عاقبت‌االمر به مقصود رسیدند مولوی
3تیر
ای دعا از تو اجابت هم ز تو
ایمنی از تو مهابت هم ز تو مولوی
6تیر
ما
قرآن
ز
مغز
برداشتیم
را
6تیر
[چاک خواهم زدن این دلق ریایی چه کنم] 7تیر
گــر چــه وصالــش نــه بــه کوشــش دهنــد 7تیر
بنی
آدم
اعضای
پیکرند
یک
10تیر
آفریــن
جــان
آفر یــن
پــاک
پوست
را
بهر
خران
بگذاشتیم مولوی
روح را صحبت ناجنس عذابی است الیم فظ حا��
در طلبــش هــر چــه توانــی بکــوش فظ حا��
[که در آفرینش ز یک گوهرند] سعدی
را
آنکــه جــان بخشــید و ایمــان خــا ک را
عــرش را بــر آب بنیــاد او نهــاد
خا کیــان را عمــر بــر بــاد او نهــاد
13تیر
عطار
هنگام صبوح ای صنم فرخ پی
بر ساز ترانه‌ای و پیش آور می
کافکند به خاک صد هزاران جم و کی
ایــن آمــدن تیر مه و رفتـن دی
13تیر
یــار
یپــرده ب
از
در
و
دیــوار
18تیر
عیــد رمضــان آمــد و مــاه رمضــان رفــت 25تیر
�خ ی�ام
در تجلــی اســت یــا اولی‌االبصــار تف ها��
صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت ق آن �ا��ی
1
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
سال سوم /شماره 10 تابستان 1394
چ ـ ــو از قوم ـ ــی يک ـ ــی ب ـ ــی دانش ـ ــی ک ـ ــرد
نـــــه کـــــه را منزلـــــت مانـــــد نـــــه مـــــه را
شنيدس ـ ــتی ک ـ ــه گاوی در علف ـ ــزار
را
بيااليـــــد
همـــــه
ده
گاوان
سعدی
2مرداد
آنان که طلبکار خدایید خود آیید
بیرون ز شما نیست بیایید بیایید
[گفتم که الف ،گفت دگر هیچ مگو]
در خانه اگر کس است یک حرف بس است
مولوی
ش خ ها�ی � ی�� ب� ی
5مرداد
گفت و حرف و صوت را بر هم زنم
تا که بی این هر سه با تو دم زنم مولوی
9مرداد
مرو به هند و برو با خدای خویش بساز
به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است ئ � ت� ب�ر ی� ز�ی صا� ب
9مرداد
آن کــه جــان بخشــد ،ا گــر بکشــد رواســت
نایــب اســت و دســت او دســت خداســت
18مرداد
[که همه ظاهرند و
باطن یار]
لیس
فی‌الدار
20مرداد
یــار
یپــرده ب
از
در
و
دیــوار
30مرداد و 13شهریور
دیده‌ای خواهم که باشد شه‌شناس 6شهریور
ای دعــا از تــو اجابــت هــم ز تــو 6شهریور
مــن چــو لــب گو یــم لــب در یــا بــود 13شهریور
متجلــی
اســت
ُ غیره
مولوی
دیار
ض ر� ش�اه ن� ت ح� ت عم�اهلل ولی
یــا
اولی‌االبصــار تف ها��
تا شناسد شاه را در هر لباس مولوی
ایمنــی از تــو مهابــت هــم ز تــو مولوی
مــن چــو ال گویــم مــراد اال بــود مولوی
2
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
ف ن اروح�ا له‌ال�دا
سال سوم /شماره 10 تابستان 1394
پش ــه ک ــی دان ــد ک ــه ای ــن ب ــاغ از ک ــی اس ــت
در بهـــــاران زاد و مرگـــــش در دی اســـــت ن مولا�ا
14شهریور
از
درمان
چه
ندارد
تب
من
وز
چه
پایان
ندارد
شب
من
14شهریور
از اسب پیاده شو ،بر نطع زمین رخ نه
زیر پی پیلش بین شه مات شده نعمان
دندانه‌ی هر قصری پندی دهدت نو نو
پند سر دندانه بشنو ز بن دندان
گوید که تو از خاکی ،ما خاک توییم اکنون
گامی دو سه بر ما نه و اشکی دو سه هم بفشان ق ن �خ ا�ا�ی
18شهریور
در خرابات مغان نور خدا می‌بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم
[جلوه بر من مفروش ای ملک‌الحاج که تو]
خانه می‌بینی و من خانه خدا می‌بینم فظ حا��
18شهریور
هر چه از دوست می‌رسد خوب است
گر همه سنگ و گر همه چوب است
20شهریور
پشــه کــی دانــد کــه ایــن بــاغ از کــی اســت
کــو بهــاران زاد و مرگــش در دی اســت مولوی
21و 14شهریور
مصطفی را وعده کرد الطاف حق
گر
بمیری
27شهریور
گــر نگ ـه‌دار مــن آن اســت کــه مــن می‌دانــم
تو
نمیرد
این
سبق
مولوی
شیشــه را در بغــل ســنگ نگــه مــی‌دارد
27شهریور
آ ت ساک� گرد�وری :یم� ن�ا 3
ذ ض ت آق ت ن ت ن م�موعه شا�عار ب� ی�ا� ش عل� ش�اه» حا� ن �ده‌ی ح� ر� ��ای ج ج دک�ر �ورعلی �ا ب��ده ج و� ی «م�� ب
ف ن اروح�ا له‌ال�دا