คำ�นำ� สำ�นักพิมพ์ วิ ชั ย เป็ น นั ก เขี ย นที่ เ ต็ ม ไปด้ ว ยไอเดี ย ปั ญ หาเดี ย วของเขา จึงเป็น ในบรรดาสองแสนสิ่งที่คิดออกมานั้น จะหยิบอะไรไปผลิต ก่อนดี ทีใ่ ช้ค�ำ ว่า ‘ผลิต’ ก็เพราะหลังๆ งานของวิชยั จะงอกเพิม่ ออกจาก ที่เคยเป็นตัวหนังสือล้วนๆ ไปสู่สิ่งอื่นด้วยแล้ว อย่างเช่น ช่วยดูแล การผลิต MONDAY ดิจิทัลแมกกาซีน ในฐานะครีเอทีฟหมายเลขหนึ่ง ซึ่งมีหน้าที่หลักคือคิดสิ่งประหลาดออกมาให้มากที่สุด ซึ่งวิชัยก็จะ ออกไข่ไอเดียมาจำ�นวนมหาศาลราวราชินีปลวก และแม้ว่าหลายอย่าง ที่เขาคิดจะพิเรนทร์หลุดโลกเกินกว่าจะเอาไปใช้เป็นวัตถุดิบได้ทันที แต่ความคิดพิสดารทั้งมวลนี้ก็ยังถูกเอาไปใช้ต่อยอดสู่ชิ้นงานที่เอาไป ทำ�จริงได้เสมอๆ ทั้งในรูปแบบของการสร้างสรรค์คอลัมน์ คิดเรื่อง เพื่อเขียนเป็นการ์ตูน ออกแบบคาแรกเตอร์ ผลิตคลิป หรือแม้แต่ ทำ�รายการวิทยุ นอกจากนั้น จากที่เคยเขียนแต่หนังสือของตัวเอง ตอนนี้วิชัย ยังเริม่ มีบทบาทในการช่วยใครอีกหลายคนสร้างสรรค์ผลงานของแต่ละคน อีกด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น แฟนๆ ของวิชัยก็ไม่ต้องกังวลไป เขายังมีไอเดีย สำ�หรับหนังสืออยู่เสมอ อย่างที่บอกไว้ว่า ปัญหาเดียวคือ จะหยิบเรื่อง อะไรมาเขียนก่อนดี เท่านั้นแหละ อ้อ-อีกปัญหาหนึ่ง-จะหาเวลาที่ไหนมาเขียนด้วย สำ�นักพิมพ์อะบุ๊ก กรกฎาคม 2556
คำ�นำ� พูดถึงคำ�นำ�...คำ�นำ�เป็นสิง่ ทีย่ ากเสมอในการเขียนหนังสือแต่ละเล่ม ถึงคำ�จะดูเหมือนไม่มีอะไร แต่เชื่อผมดิ เขียนคำ�นำ�ทีไร มันจะมีความรู้สึก ยากทุกครั้ง ถึงคำ�นำ�ส่วนใหญ่จะมีอยู่ไม่กี่ท่าให้เขียนถึง
ตั้งชื่อคำ�นำ�เท่ๆ
...เพราะชีวิตคือการเดินทาง
เริ่มต้นด้วยอะไรหล่อๆ ให้เข้ากับชื่อคำ�นำ�เท่ๆ ที่เพิ่งตั้งไป
ถ้าชีวิตคือการเดินทาง แล้วทำ�ไมเราต้องออกเดินทางไปที่ไหน สักที่เพื่อเขียนหนังสือบันทึกการเดินทาง? เราไม่สามารถเขียนหนังสือบันทึกการเดินทางโดยที่เราไม่ต้อง ออกเดินทางเลยเหรอ ก็ในเมื่อทั้งชีวิตคือการเดินทาง หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือบันทึกการเดินทาง เล่าถึงสถานที่ต่างๆ ที่ผมเคยผ่านมา ส่วนใหญ่เป็นสถานทีธ่ รรมดาๆ ทีห่ ลายคนน่าจะเคยไปกันหมดแล้ว แต่ละที่จะมีรายละเอียด ความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่เหมือนกัน อยู่ที่แต่ละคนจะมอง หยิบจับ และรู้สึก แต่ยืนยันอีกครั้งว่านี่คือหนังสือบันทึกการเดินทาง เพราะระหว่าง ที่ผมเขียนหนังสือเล่มนี้ ผมก็ค่อยๆ เริ่มเชื่อแล้วว่า ชีวิตคือการเดินทาง
เล่าถึงที่มา
คืนนึงผมพามยุรีไปกินข้าวที่สวนอาหารแถวบ้าน แล้วพบว่า มันเป็นสวนอาหารที่แม่งโคตรขัดใจผมมาก ยุงก็เยอะ เด็กเสิร์ฟก็มึน พูดจาไม่ชัด นักร้องก็งึมงำ� พูดคนเดียว หัวเราะคนเดียว และมืดจน มองไม่เห็นว่าตอนนั้นกำ�ลังตักอะไรเข้าปาก เอาจริงๆ ทั้งชีวิตที่ผ่านมา เคยมาสวนอาหารหลายครั้ง แต่ทำ�ไมสวนอาหารทุกแห่งจะต้องมี เด็กเสิร์ฟพูดจาไม่ชัด และมีนักร้องงึมงำ�เหมือนกัน และมืดเหมือนกัน! คืนนั้น ผมเริ่มเขียนตอนแรก แล้วก็รั่วมาเรื่อยๆ จนกลายเป็น หนังสือเล่มนี้
พูดอวยหนังสือตัวเอง
จริงๆ ผมควรจะเขียนอะไรประมาณว่า ภูมิใจมากที่ได้เขียน หรือตีวงอ้อมๆ ว่า หนังสือสนุกนะ แต่ไม่เอาอะ เอาแบบบ้านๆ ดีกว่า “หูย หนุกมว้าก! หนุกเกิ๊น! อย่ายืนอ่านเลย เมื่อย จริงจริ๊ง! ซื้อเฮอะ!”
พูดถึงสาระในเล่ม
Pedro José Calderon เป็ น นายกรั ฐ มนตรี ค นที่ 8 ของ ประเทศเปรู ...โอเคนะ พอใจแล้วนะ แล้วเจอกัน
ลงชื่อ วิชัย
อนึ่ง รูปวาดแผนที่ทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้ไม่สามารถนำ�ไป อ้างอิงเชือ่ ถือฝากชีวติ อะไรได้เลย เพราะไม่ได้วาดจากสถานทีจ่ ริงนะฮะ โอเคนะฮะ ป.ล. พระเอก ลูกพี่ บุญเอิญ สบายดี ;-)
สารบัญ 9
ตะชิเล็ก
21
ทวีชัยแลนด์
33
แม่เมย
47
งานวัด
61
โรงเรียนสรรพวิทยาคม
73
สนามบาส
87
หมอชิต
99
สองสลึง
111
Y2K
121
ตลาดไฟฉาย
131
สบรวก
147
เกาะเสม็ด
163
แมคโดนัลด์
175
โรงเกลือ
187
ตลาดนัดรถไฟ
199
ดรีมเวิลด์
213
สวนอาหาร
225
ทาวน์อินทาวน์
235
ห้องอัดเสียง
251
งานสัปดาห์หนังสือ
13.724261,100.55915
) อ ื ส ง ั น ห นอน (
คนเป็นห
ผมเป็นเด็กที่โตมากับช่องเก้าการ์ตูนในยุคที่ฉาย โดราเอมอน เป็นเรื่องแรก และฉาย ดราก้อนบอล เป็นเรื่องสุดท้าย แล้วต่อด้วย รายการ ซูเปอร์จิ๋ว ของน้าซุป ทุกสัปดาห์จะต้องรอหนังสือการ์ตูน Talent เพื่ออ่าน ดราก้อนบอล ตอนใหม่ ความฝันอย่างหนึ่งในตอนนั้นก็คือ อยากมีหนังสือ ดราก้อนบอล โดราเอมอน และ สแลมดังก์ แบบครบชุด... สำ�หรับเมือ่ ก่อน การจะมีหนังสือการ์ตนู ครบทุกเล่มสักชุดนัน้ ถือว่า ยิ่งใหญ่พอๆ กับมีเงินเก็บหนึ่งล้านบาทนะ คือนอกจากจะต้องเก็บเงิน อย่างสม่ำ�เสมอแล้ว ยังต้องอดทนอย่างมากด้วย เพราะเมื่อก่อนมัน ไม่มีขายทีละเป็นชุดๆ แบบทุกวันนี้ แล้วยิ่งเมื่อก่อนการ์ตูนยังเป็นแบบ ไม่ มี ลิ ข สิ ท ธิ์ มั น จะออกเมื่ อ ไหร่ ก็ ไ ม่ รู้ ออกอาทิ ต ย์ ล ะเล่ ม ก็ พ อว่ า แต่บางทีพี่เค้าฟิตออกอาทิตย์ละหลายเล่ม เงินก็จะไม่พอซื้อ แต่พอ 251 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
252 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
มีเงิน ไอ้เล่มที่ว่าจะซื้อก็หมดอีก หรือที่แย่กว่านั้น ออกซ้ำ�อีก (เล่ม เดี ย วกั น คนละสำ � นั ก พิ ม พ์ และเปลี่ ย นปก... แม่ ง ) แล้ ว ยิ่ ง วิ ชั ย ที่ไม่ค่อยมีเงิน ไปร้านการ์ตูนทุกวันไม่ค่อยได้ ต้องแอบซื้อเป็นบางเล่ม ซื้ อ การ์ ตู น มาที เ หมื อ นแอบมี กั ญ ชาไว้ ใ นครอบครอง แล้ ว ยิ่ ง จะซื้ อ การ์ตูนเป็นชุด ชุดละ 30 เล่มยังงี้ ยิ่งเป็นการท้าทายอำ�นาจรัฐอย่างกับ ลักลอบปลูกฝิ่นในป่าสงวนเลยล่ะครับ ไอ้การที่จะมีการ์ตูนครบชุดนั้น... นอกจากจัดว่ารวย และเป็น แฟนพันธุ์แท้แบบฝุดๆ แล้ว ที่บ้านยังต้องให้การสนับสนุนอีกต่างหาก ดังนั้น วิชัยก็เลยได้แต่เก็บความริษยานี้ไว้ รอให้โตเป็นผู้ใหญ่ก่อน แล้วค่อยว่ากัน พอเริ่มทำ�งาน มีเงิน การมีการ์ตูนครบชุดก็เลยกลายเป็นภาษี ความฝันที่ต้องจ่ายย้อนหลัง ปัญหาอย่างเดียวก็คอื ไอ้การ์ตนู ทีเ่ ราชอบอ่านตอนเด็ก มันจะไป หาซื้อเป็นชุดได้ที่ไหนกัน? แต่ก่อนที่จะวางแผนไปปล้นร้านเช่าการ์ตูน ผมก็ได้รู้ว่า กรุงเทพฯ มี ง านหนั ง สื อ ที่ ศู น ย์ ก ารประชุ ม แห่ ง ชาติ สิ ริ กิ ติ์ เ ป็ น ประจำ � ทุ ก ปี แล้วนอกจากจะมีหนังสือทั่วๆ ไปขายแล้ว มันยังมีหนังสือการ์ตูน ขายด้วย และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปงานหนังสือ งานหนังสือทีศ่ นู ย์การประชุมแห่งชาติสริ กิ ติ จิ์ ะคล้ายๆ กับเทศกาล ตรุษจีน ไม่มีวันที่แน่นอน เปลี่ยนไปมาเสมอ แต่จะมีแน่ๆ ปีละสองครั้ง ครั้งแรกของปีคือช่วงมีนาคม ส่วนจะเป็นช่วงไหนของเดือนก็แล้วแต่ สภาพอากาศ ทรงผม และอารมณ์ของผูจ้ ดั งานหนังสือช่วงเดือนมีนาคม จะเรียกว่า ‘งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ’ แต่จัดกันประมาณสิบวันนะ ไม่ได้จัดกันแค่สัปดาห์เดียวเหมือนชื่อ เข้าใจหน่อยครับ จัดแค่สัปดาห์ เดียวจริง ๆ มัน ก็น้อ ยไป จะให้ เ ปลี่ ย นชื่ อเป็ น ‘งานหนั งสื อสิ บวั น แห่งชาติ’ มันก็ดูเป็นชื่อนิยายแปลญี่ปุ่นไปหน่อย ส่วนอีกครั้งของปีคือช่วงเดือนตุลาคม และมีชื่อเรียกว่า ‘งาน มหกรรมหนังสือระดับชาติ’ ดูใหญ่เหมือนจัดที่ไบเทค แต่ยังจัดที่เดิม แหละ
ในระยะสิบปีที่ผ่านมา ผมไปงานหนังสือหลายครั้ง ถึงจุดประสงค์ ของการไปงานจะเปลีย่ นไปนิดหน่อย แต่อะไรหลายๆ อย่างยังเหมือนเดิม
การจะมางานหนังสือให้สะดวกที่สุด คือการนั่งรถไฟใต้ดินมาลง ป้ายศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ ถ้ามีรถส่วนตัวก็ควรจะไปหาที่จอด สั ก ที่ แล้ ว นั่ ง รถไฟใต้ ดิ น มา ไม่ ต้ อ งกลั ว เลยครั บ ว่ า จะไม่ ส ะดวก ในช่วงเวลาเร่งด่วนที่มีคนใช้บริการเยอะ เพราะรถไฟฟ้าใต้ดินของ เมืองบางกอกนั้น... ดีจริง เครื่ อ งขายตั๋ ว อั ต โนมั ติ แต่ เ ดิ ม รถไฟใต้ ดิ น เป็ น ระบบซื้ อ ตั๋ ว กับพนักงาน ระยะหลังๆ มีคนซื้อตั๋วกันเยอะมาก จนขายกันไม่ทัน ก็เลยต้องมีเครือ่ งขายตัว๋ อัตโนมัตขิ นึ้ มา พีเ่ ค้าก็เลยอำ�นวยความสะดวก เต็มที่ไปเลย 3 เครื่อง ซึ่งจะเสีย 1 เครื่องเป็นเรื่องปกติเสมอ ไฮโซ แบงก์เก่า แบงก์ยับ มึงไม่รับ คายแหวะออกมา โอเค คลี่ ๆ ๆ แผ่ ๆ ๆ ให้ เรี ย บ แล้ ว ขอความกรุ ณ าเสี ย บกลั บ เข้ า ไปใหม่ ................. รอนานมาก! มึงส่งเรื่องไปที่แบงก์ชาติก่อนเรอะว่าแบงก์ ใบนี้ควรรับมั้ย! นานเกิ๊น! แล้วมึงก็ไม่รับ... แล้วมึงก็ไฮโซมาาาาก เพราะเวลามึงทอน มึงทอนแต่เหรียญ... ฝัด แล้วทีน่ า่ หงุดหงิดใจทีส่ ดุ คือ แบงก์ใหม่มงึ ก็ไม่รบั อีก! รุน่ นีใ้ หม่เกิน รับไม่ได้ เหรียญรุ่นใหม่ที่บางกว่าเดิม มึงก็ไม่รับอีก! กูล่ะเพลีย สบาย สบายมาาาาก เพราะเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติทุกเครื่อง ต้องตั้งให้ต่ำ�เรี่ยพื้น รับเงินทอนแต่ละที กูแทบจะคลาน มึงไม่ทำ�เครื่อง ให้กูลงลิฟต์ไปอีกสองชั้นเพื่อเอาเงินทอนไปเลยล่ะ? 253 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
ยาม พูดกันมาหลายที การตรวจระเบิดรถไฟฟ้าใต้ดินเป็นสิ่งที่ น่ารำ�คาญมาก ผมมั่นใจว่าพี่ๆ ยามเองก็รำ�คาญตัวเองเช่นกัน ไอ้ประตู ตรวจโลหะเนี่ย ซื้อมาก็เงินภาษีกูทั้งนั้น แล้วเคยใช้ประโยชน์ไหม ก็ใช้ ตรวจว่ามีโลหะไหม เสร็จแล้วก็ให้ยามเอาไฟฉายมาส่องกระเป๋าหนึง่ วูบ จบ. ไฟฉายของพี่ยามมีระบบวิเศษปล่อยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าหยุดการ ทำ�งานของระเบิดเวลาได้ทุกชนิดในโลกนี้ใช่ไหมครับ (ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ถ้าพี่ยามแม่งตรวจเข้มมากๆ ขึ้นมา มึงก็บ่นอีก) ชานชาลา เพียงพอ รองรับจำ�นวนผู้ใช้บริการได้อย่างยอดเยี่ยม กว้างขวางม้าาาววกก สรุปคือ อย่าเรื่องมากนะฮะ อุตส่าห์มีให้ใช้ก็ใช้ๆ ไปเถอะฮะ โอเคนะฮะ จบนะฮะ ข้องใจก็ไปใช้รถยนต์นะฮะ ไปซะสิฮะ ยัง ยังอีก
พูดได้เลยว่า อย่าหวังเลยจะดีกว่า งานหนังสือเมื่อมีนาคมปี 2555 ผมซื้อรถเป็นครั้งแรก เลยทำ�ให้ พบกับความจริงที่โหดเหี้ยมของที่จอดรถงานหนังสือ เพราะแม่งไม่มี ทีใ่ ห้รถเบียดแทรกเข้าไปเลยจริงๆ แต่วนั นัน้ ผมเจอทีจ่ อดรถหนึง่ คันพอดี แต่เป็นที่ว่างที่...จอดไม่ได้ เพราะสกิลยังไม่ถึง เจ็บปวดนะฮะ เห็นที่ว่าง ตรงหน้า แต่ไม่สามารถ ได้แต่เก็บความเจ็บปวดนี้ไว้ลึกๆ ในใจ แล้ว จากไปอย่างเจ็บช้ำ� ความสิ้นหวัง มันหน้าตาแบบนี้แหละครับ แล้วกว่าจะได้ที่จอดนี่คือ นู่นนนนนนนนนนนน โคตรพ่องไกล ชิบหาย ไกลแบบนี้กูจอดรถไว้บ้าน แล้วเดินมางานหนังสือก็พอกันนะ 254 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
A ครั้งแรกที่ไปถึงงาน ผมสงสัยทันทีว่า “ใครบอกวะว่าคนไทยไม่ค่อยอ่านหนังสือ” ไอ้คนพูดนั่นแหละ ที่แม่งไม่เคยอ่านหนังสือ และไม่เคยมางาน หนังสือ! คนเยอะ แบบ... เยอะชิบหายเลยแม่งเอ๊ย มันทะลักไหลกัน ออกมาตั้งแต่รถไฟฟ้าใต้ดินเลย คนมางานหนังสือเหมือนกรุงเทพฯ ไม่มรี า้ นหนังสือ แล้วมีการขายหนังสือกันปีละสองครัง้ เท่านัน้ เลยทำ�ให้ คนทั้งหมดต้องมางานนี้เพื่อซื้อหนังไปตุนให้พอสำ�หรับทั้งปี บางวัน คนเยอะขนาดทีว่ า่ เราต้องไหลไปตามฝูงชน อย่างกับเราอยูบ่ นสายพาน ที่เลื่อนผ่านหนังสือที่อยู่กับที่ ถ้าโชคดีก็คว้าเล่มที่อยากได้ทัน ถ้าโชค ไม่ดีก็ไม่ได้หยิบ หรือถ้าโชคร้ายกว่านั้นก็ได้เจอกลิ่นสาบคนข้างหน้า... อืม ตามแต่เวรกรรมจะลิขิต
B ผมเคยมีมือถือ Nokia E66 เครื่องสไลด์ สีเงินวาว สวยระดับ ชักออกมาในรถไฟฟ้าต้องมีคนเหลียวมอง กว่าจะได้ซื้อ เก็บเงินอยู่ นานมาก รักเครื่องนี้มาก ถนอมมาก แทบจะใส่ถุงมือทุกครั้งที่หยิบจับ แต่มันก็โดนโจรฉกไปในงานหนังสือนี่แหละครับ ฝัดเอ๊ย
255 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
ผมเอามือถือใส่ไว้ในกางเกงยีนส์ กลัวจะมีคนมาฉก เลยฉลาดด้วย การย้ายมาไว้ที่กางเกงด้านหน้า เดินดูงานหนึ่งรอบ แค่นั่นแหละครับ ผมได้กลายเป็นผูบ้ ริจาคทีช่ อื่ ‘ผูไ้ ม่ประสงค์จะออกนาม’ ด้วยการบริจาค โนเกียหนึ่งเครื่องไปเรียบร้อยแล้วครับ งง มึน ไม่รู้จะพูดยังไง คิดไม่ออก เพิ่งรับรู้ว่าโจรมันอยู่ใกล้ตัวเรา มากกว่าที่คิด ถ้าช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนมกราคมคือหน้าไฮซีซั่นของ งานโรงแรม งานหนังสือก็จัดได้ว่าเป็นหน้าไฮซีซั่น แซยิดรวมรุ่นบุฟเฟ่ต์ ไลน์ของโจรตบกระเป๋านั่นแหละ ไม่แน่นะครับ ในซอกใดซอกหนึง่ ของศูนย์การประชุมฯ อาจมีหอ้ ง สัมมนาลับสำ�หรับโจรล้วงกระเป๋าที่นำ�เอาเทคโนโลยีความก้าวหน้า มาอวดกัน มีเทคนิคใหม่ตา่ งๆ มาสอนกัน อะไรงี้ เป็นอีเวนต์ประจำ�ปีอะ เรื่องที่เลวร้ายต่อจากการโดนล้วงกระเป๋าคือ ผมแจ้งตัดสัญญาณ ตั ว เองไม่ ทั น พี่ โจรเค้ า โทรไปคุ ย กะแม่ เ ค้ า ที่ เขมรเรี ย บร้ อ ยเกื อ บ 900 บาท... วิชัยได้เบอร์โทรที่เขมร ยกหูโทรไปท่องคาถาสาปแช่ง ให้แม่งนอนสะอึกไปทั้งชาติ แต่แน่นอนว่าปลายสายดันฟังไม่รู้เรื่อง... ฝัดเอ้ย แค้นตัวแทบระเบิด หลายๆ อาทิตย์ต่อมา มีข่าวออกทีวีว่าตำ�รวจคลองเตยบุกทลาย แก๊งเขมรล้วงกระเป๋าได้ของกลางเป็นโทรศัพท์มือถือมากมาย โอ้โห... ความหวังจุดประกายเป็นพลุ 7 สี 30 ชุดเหนือหอไอเฟลเลยทีเดียว แต่ปรากฏว่าไม่มีโนเกียรุ่น E66 หลงเหลืออยู่เลย แม่งแย่ว่ะ เรื่องนี้ทางผู้จัดงานหนังสือฯ ก็ไม่ได้นิ่งดูดายนะครับ เพราะเขา ได้ แ ก้ ไขปั ญ หาด้ ว ยการให้ ย ามหนึ่ ง คนชู ป้ า ยพร้ อ มกั บ ลำ � โพงอะไร สักอย่างที่ประกาศว่า “โปรดระวังทรัพย์สินของท่านด้วยนะคะ” พูดวน ไปมาประมาณวั น ละสามล้ า นรอบ ซึ่ ง สะกดจิ ต มาก จนระยะหลั ง งานหนัง สือ ก็แ ก้ไขปัญ หาเสี ยงน่ า รำ � คาญด้ ว ยการเลิ ก ประกาศแล้ ว แต่ใช้วิธีสั่นกระดิ่ง ให้คนหันมามองป้ายเอาเอง...อืม... 256 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
C ไม่ รู้ ว่ า มาสคอตเกิ ด ขึ้ น มาในงานหนั ง สื อ ได้ ยั ง ไง แต่ ค นที่ คิ ด ครั้งแรกเค้าต้องสับสนอย่างหนักแน่ๆ ระหว่างงานหนังสือกับสวนสนุก หน้าที่หลักของมาสคอตทั่วไปคือ ดึงความสนใจและสร้างความ บันเทิงให้คนที่ผ่านไปมา ด้วยการยืนโยกไปมา ดูเผินๆ เหมือนจะร่าเริง แต่ดูอีกทีเหมือนตัวการ์ตูนกำ�ลังเมากัญชาแล้วโยกตามจังหวะเพลง เร้กเก้อยู่ ซึ่งนั่นคือมาสคอตธรรมดาๆ ตามสวนสนุกทั่วไปนะ แต่ ของงานหนังสือนีเ่ ขามีอมี าสคอตทีแ่ ต่งชุดนักเรียนน่ะครับ... วอนตำ�รวจ สน. ใกล้ๆ มาจับไปตรวจฉี่ที ผมว่าแม่งเมาเนื้อแน่ๆ มันส่ายพลิ้วมาก หน้าที่ของมาสคอตงานหนังสือที่นอกจากการทำ�ตัวร่าเริงแบบ สิ้นเปลืองไม่แคร์ภาวะโลกร้อนแล้ว ยังต้องทำ�ตัวเกะกะคนเดินงานด้วย คือถ้าอยู่นอกฮอลล์ตรงทางเดินกว้างๆ ก็ว่าไปอย่างนะครับ แต่ไอ้ตอน พากันพาเหรดเข้ามาข้างในฮอลล์นดี่ .ิ .. แม่เอ๊ย อย่างกับมาเฟียตลาดนัด เดินไม่เคยหลบหลีกให้ใครหรอก ยิ่งไอ้ตัวที่เป็นแผ่นๆ เหมือนขนมปัง แผ่นใหญ่ๆ น่ะครับ มึง-โคตร-เกะ-กะ-มาก-ที-่ สุด-แล้ว~! ลำ�พังคนเดินงาน ก็เยอะจนแทบจะกระเตงเข้าเอวกันอยู่แล้ว พอมีพี่มาสคอตมากันที แถวการสัญจรของผูค้ นนีจ่ ะต้องจัดเรียงระเบียบร่างกายกันใหม่ เพือ่ ให้ พี่เค้าเดินได้คล่องๆ แล้ ว นี่ ม ากั น แค่ ตั ว เดี ย วก็ ลำ � บากชาวโลกมากแล้ ว นะครั บ ... มันมีแก๊งดิจิม่อนด้วยครับพี่น้อง พวกนี้ออกล่าเหยื่อหากินกันเป็นฝูง เดินเรียงแถวหน้ากระดานตะลุยเข้าฝูงชนอย่างไม่ยหี่ ระเหมือนได้ต�ำ รวจ ปราบม็อบมารับจ๊อบพิเศษ 257 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
บางตัวลำ�บากกว่านั้น คือต้องมีคนจูง เพราะมองไม่เห็นทาง โถ... น่าสงสาร มองไม่เห็นทางนี่เอง มิน่าล่ะ เดินย่ำ�ไม่ยั้งเลยนะมึง นี่ถ้ามี คนหกล้มอยู่มึงคงจะเหยียบแบนแน่ๆ แล้วระยะหลังๆ ทุกคนก็เริ่มจะอยากได้มาสคอตเป็นของตัวเอง บ้าง แต่จะให้ไปทำ�ตัวมาสคอตเลยจริงๆ ก็แพงอีก งั้นมาสคอตแบบ ประหยัดๆ แบบแต่งคอสเพลย์แทนละกัน อย่างน้อยก็ไม่แพงมากและ คงจะเดินเนียนๆ กลืนๆ เข้าไปในฝูงชนแบบไม่ให้คนอื่นลำ�บากได้บ้าง ครับ... ก็ดีครับ ที่พวกพี่คิดจะทำ�อะไรแตกต่างแต่ไม่เดือดร้อน ชาวบ้าน แต่พี่ครับ พี่เล่นคอสเพลย์กันมาทั้งหมู่บ้าน เดินกันเป็นฝูง อย่างกับมาประท้วงยางพาราล้นตลาด แล้วแหม นะ กลมกลืนม้าก มาในชุดผีดิบที่เพิ่งหลุดมาจากลิ้นชักมิติมืด ล่าสุดเจอมาสคอตเป็น บุปผาราตรี (สักภาคที่มีผีเด็กปากแหว่งถือมีดโกนขี่คอ) หู้ยยยยยย เหมือนเกิน๊ นนนน เห็นแล้วอยากเอากระสอบข้าวสารเสกจากคลองเตย มาทุ่มใส่
D ในงานหนั ง สื อ สำ � นั ก พิ ม พ์ ต่ า งๆ ที่ ม าขายหนั ง สื อ ก็ จ ะมี บู ท เป็นของตัวเอง เหมือนมีดินแดนเอกราชเป็นของตัวเอง ไม่มีการยุ่ง เกีย่ วกัน แต่กม็ บี อ่ ยครัง้ นะครับทีค่ นซือ้ จากบูทหนึง่ จะล้นทะลักไปรุกล้�ำ อธิปไตยของอีกบูทหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ (อีบูทสีเหลืองๆ ที่ผมไม่อยากจะ ระบุนามนั่นแหละ ประจำ�!) แต่มันก็มีกิจกรรมบางอย่างที่บางบูทเข้ามา โฆษณาหนังสือของตัวเองในน่านฟ้าของบูทคนอื่นนะ เด็ ก เชี ย ร์ เด็ ก เชี ย ร์ เ หมื อ นหน่ ว ยสอดแนมที่ เข้ า ไปดู ค วาม เคลือ่ นไหว และหากมีชอ่ งทางก็จดั การซุม่ โจมตีได้ทนั ที อาวุธคูก่ ายของ เด็กเชียร์ก็คือ 258 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
ป้ายโฆษณา อุปกรณ์อันดับหนึ่งที่ขาดไม่ได้ บนป้ายก็จะเขียนถึง วัตถุประสงค์และคุณสมบัติของหนังสือ เช่น “หนังสือลดน้ำ�หนัก ง่าย สบาย ใครๆ ก็ทำ�ได้โดยไม่ต้องพึ่งหมอ พึ่งพี่พึ่งน้อง” “หนังสือเอาตัวรอดจากหมีควายติดสัดในป่าสนช่วงเดือนเมษายน ถึงปลายเดือนพฤศจิกายน” “หนังสือการควบคุมจิตให้เป็นอัจฉริยะ หนังสือเลีย้ งลูกยังไงให้รวย ทั้งไอคิวอีคิว เป็นนักร้องดัง เป็นนักไต่เขาผู้เก่งกาจ และเป็นนักบิน เครื่องบินรบผู้กล้าหาญ” (เป็นแม่งให้หมดทุกอย่าง ยกเว้นเป็นคนดี) พรรคพวก นะ...ไอ้ครั้นจะถือป้ายคนเดียวในถิ่นคนอื่น มันก็ดูจะ เหงาหงอยหว่องกาไวไปหน่อย มากับพวกนี่แหละ สบายใจดี คนเยอะ และเกะกะคนอื่นด้วย (...ยังจะ) เสี ย ง ถื อ แต่ ป้ า ยมั น จะไปมี ป ระโยชน์ อ ะไร ในเมื่ อ คนอื่ น ๆ หันหน้าเข้าบูทเพื่อดูหนังสือ ในเมื่อไม่มอง ก็ต้องร้องเรียกครับ “ร่างกายของเราอ่อนแอ เราต้องรักษา รักษาด้วยอย่างไร? หาอ่าน ได้ในหนังสือ ‘รักโรคให้ถูกทาง’ ได้ที่บูท K34 ค่าาาา” อืม...ดีงามจ้ะ บางทีก็มาแบบ “เจ้านายห่วยมั้ย? ห่วย! เบื่อมั้ย? เบื่อ! แล้วต้องทำ�ยังไง? อย่าง นี้ต้องลาออก! แบบนี้ต้องลาออก! บูท K10 การลาออกครั้งสุดท้าย!!!!” อาว์ ออกแนวชีวิตจริง อินที่สุด นั่นคือเชียร์แบบลาดตระเวน บางบูทมีเชียร์หนังสือแบบบูมเชียร์ กีฬาด้วย ผมพยายามฟังหลายรอบละ แต่ฟังไม่ได้ศัพท์จริงๆ ว่ามันบูม กันว่ายังไง แต่ได้ยนิ ครัง้ แรกนึกว่าเสียงประชาทัณฑ์โจรล้วงกระเป๋า แหม พวกแก ตื่นเต้นกันไปนะ ขายหนังสือนะแก ไม่ใช่ตั้งม็อบไล่นายกฯ
259 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
ประกาศเสียงตามสาย เป็นสิ่งที่รื่นเริงอย่างหนึ่งในงานหนังสือ “อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! รู้หรือไม่ ทำ�ไมมังกรสะดือจุ่นถึงออกลูกมาเป็น ลิงตดเหม็น พบคำ�ตอบได้ในหนังสือ ‘มังกรสันดานเสีย’ เรื่องราว แสนสนุกสุดมหัศจรรย์ ที่จะทำ�ให้คุณโลดแล่นไปกับเจ้า ปิ๊กะจู๋ มังกร สะดื อ จุ่ น ที่ ท้ อ งก่ อ นแต่ ง จนออกลู ก มาเป็ น ลิ ง ตดเหม็ น ภาพสวย อ่านสนุก... เหมาะกับทุกเพศทุกวัย หาอ่านได้แล้ววันนี้ ที่บูท O12 โซน D” “อยากรู้ไหม ทำ�ไมพระจันทร์น้อยถึงกำ�พร้าพ่อ โดนแม่ซ้อม ชอบตดเป็นซอส และขีเ้ ป็นเลือด เชิญหาคำ�ตอบได้ในหนังสือ ‘พระจันทร์ พ่อตาย’ หนังสือสุดสนุกกับเรื่องราวผจญภัยของพระจันทร์น้อยที่ป่วย เป็นโรคเรื้อน ตดเป็นซอส และขี้เป็นเลือด ใช้ชีวิตอย่างสนุกสนาน ในบ่อนหลังวัดด้วยการปล้นบาตรพระ ย่างหมากิน แทงบอล และ โกงแชร์ และสุดท้ายของเรื่องก็โดนแม่ซ้อมจนได้ออกทีวี... (อืม...มึงเล่า ให้หมดเลยนะ ไม่ต้องให้กูอ่านละ) ...พบกันได้แล้วที่บูท R12... พิเศษ สุด 12 คนแรกที่ซื้อหนังสือจะได้รับขี้ที่เป็นเลือดจากผู้เขียน” “โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ ‘งานประจำ� ทำ�ง้ายง่าย’ เคล็ดลับมนุษย์เงินเดือน ที่จะทำ�ให้ทุกคนมีชีวิตที่ดี มีความสุขที่ยั่งยืนในงานที่คุณทำ� พบกับ หนังสือ ‘งานประจำ� ทำ�ง้ายง่าย” โดย กังหัน นักเขียนหน้าใหม่ มนุษย์ เงินเดือนที่ทำ�งานมาแล้ว 25 ปีโดยไม่เปลี่ยนบริษัท และมีความสุข ทุกวันกับการทำ�งาน” หรือบางทีเสียงตามสายก็ทำ�ให้หนังสือน่าติดตามมากขึ้น “กลับมาแล้ว...๓ู็?ญฐญ๋ธธซญ๊ํฏฉธศ เอ่อ... ญ๗ฺ๊ํฯ”ฆโฉ”? หนังสือ 260 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
สุดระทึกเร้าใจที่แปลมาแล้ว 29 ประเทศ พบกันได้บูท ๑ฑฮฺฑธ” ...หาน้ำ�อุ่นจิบสักอึกหน่อยมั้ยแก เสลดข้นเชีย เออ แล้วเมื่อกี้แก พูดว่าอะไรนะ “จริงหรือไม่...”ฎธฑ๋?ํ๊ฑษฑฎฑ”็ “ํ”ฑฌ?์ฆํธ?ฆ” นี่มึงจะกระเส่าไปไหนครับ มีคนเลียติ่งหูอยู่เรอะ! ทำ�ไมต้องเสียง ต้องสว่านเซ็กซ์แบบนี้ด้วย ฟังไม่รู้เรื่อง! แต่จะว่าไป เสียงประกาศแบบเขินๆ เนี่ย จัดว่าเป็นความบันเทิง อย่างหนึ่งที่ผมชอบมากนะ ใครที่อ่านถึงบรรทัดนี้แล้วเป็นคนประกาศ ในงานหนังสือ พี่อยากจะบอกว่า ไม่ต้องปรับปรุงอะไรเลยนะ ปล่อยไว้ แบบนี้แหละ สดดี
คือว่าเข้าใจนะว่าเพลงประกอบเป็นอะไรทีท่ �ำ ให้บรรยากาศมันดีขน้ึ แต่จุดนี้อยากรู้จริงๆ ว่าใครเป็นดีเจเปิดเพลงในงานหนังสือ... ปีกอ่ นนูน่ มาในธีมอวกาศลีล้ บั อืม... ฟังแล้วกลัวหายใจไม่ออก... ก่อนหน้านั้นมาในธีมธรรมชาติดงดิบ มีเสียงนก เสียงน้ำ� ฟังแล้วก็งงว่า ตกลงอยู่เขาดินหรือศูนย์สิริกิติ์ แล้วในขณะที่บรรเลงเสียงป่าอยู่นั่นเอง... “เจ้ า นายห่ ว ยมั้ ย ? ห่ ว ย! เบื่ อ มั้ ย ? เบื่ อ ! แล้ ว ต้ อ งทำ � ยั ง ไง? อย่างนี้ต้องลาออก!...”... “โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ ‘งานประจำ � ทำ�ง้ายง่าย’ เคล็ดลับมนุษย์เงินเดือนที่จะทำ�ให้ทุกคนมีชีวิตที่ดี มีความสุขที่ยั่งยืน ในงานที่ คุ ณ ทำ � ”...“การลาออก...”...“ทำ � ง้ า ยง่ า ย...”...“โปรดระวั ง ทรัพย์สินของท่านด้วยนะคะ...” ครับ...กูจะบ้าครับ งานหนังสือในช่วงห้าปีหลังนี้ ผมมาในฐานะคนที่เขียนหนังสือ 261 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
เอาไปขาย อยากบอกว่ า งานหนั ง สื อ เป็ น แหล่ ง เชื้ อ เพลิ ง ที่ ดี ที่ สุ ด ของอาชีพเขียนหนังสือครับ เพราะจะเป็นโอกาสได้เจอเพื่อนพี่น้อง นักเขียนท่านอื่น ได้ถามทุกข์สุขกัน นัดกินข้าวกัน และได้แลกเปลี่ยน ไอเดียกัน (ไอเดียหนังสือหลายเล่มเกิดจากการคุยกันในงานหนังสือ นี่จริงๆ นะครับ) และที่สำ�คัญ ได้เจอคนอ่าน มันเป็นเรือ่ งเหลือเชือ่ ทีม่ คี นจำ�นวนมากตามซือ้ หนังสือทีเ่ ราเขียน มีน้องๆ หลายคนเก็บเงินมาซื้อหนังสือ (มันก็แอบแพงอยู่นะหนังสือ สมัยนี้) มีพ่อแม่ที่จูงลูกมาบอกผมว่า เนี่ย ลูกชายชอบอ่านหนังสือวิชัย มาก (ขอบคุณครับแม่... แต่เอ่อ ลูกชายคุณแม่ไม่ได้กลายเป็นเด็กก้าวร้าว อะไรใช่ไหมครับ) หรือกระทั่งมีลูกสาวพาแม่มาดูตัว (เขินอะ) มีคน มาขอถ่ายรูป หรือเอาของมาให้ ครับ... มางานหนังสือทีไร ผมก็รสู้ กึ ว่าผมโชคดีจงั ทีไ่ ด้เขียนหนังสือ และผมอยากจะเขียนหนังสือแบบนี้ไปอีกนานๆ ครับ
262 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
264 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
265 รุ้งตะแคงแวงตั้ง
ัย ช ิ ว บ ั ก ว เกี่ย
วิชัย
ใส่แว่น ขี้รำ�คาญ ขี้เบื่อ ขี้บ่น เมื่อก่อนทำ�งานโรงแรม ทำ�งานโฆษณา ปัจจุบันเป็น Head Creative & Writer ของ MONDAY ดิจิทัลแมกกาซีนหัวแรกของอะบุ๊ก เป็นสามีของภรรยา 1 คน และเป็นทาสของแมว 3 ตัว ชอบแอบดูพฤติกรรมคนอื่น และชอบแอบดูพฤติกรรมตัวเอง
ผลงานที่ผ่านมากับสำ�นักพิมพ์อะบุ๊ก สิ่งมีชีวิตในโรงแรม (Original Edition) ตะคริว ณ นิ่วใจ (Original Edition) กรุณาอย่ารบกวน ซากะ อาโออิ: สิ่งมีชีวิตในเจแปน ตะคริว ณ นิ่วใจ: ICU Edition สิ่งมีชีวิตในโรงแรม Renovate Edition MONDAY (ดิจิทัลแมกกาซีนรายสัปดาห์) MONDAY Paper (บุ๊กกาซีนรายสะดวก)
อ่านบล็อกวิชัยได้ที่ doggiestyle.exteen.com มีเฟซบุ๊กเกรียนๆ facebook.com/dogst กระแดะมีเพจ (ที่เกรียนอีก) facebook.com/pagevichai ทวีตวันละหนึ่งครั้งที่ @dogst มีอินสตาแกรม @dogst
ณ ุ ค บ อ ข
นายทอง นางบุญเรือน และไอ้ผิง สถานที่ทุกแห่งที่ทำ�ให้ผมกลายเป็นวิชัย exteen.com ที่ทำ�ให้วิชัย กลายเป็นวิชัย พี่บิ๊ก ทีมอะบุ๊กทุกคน ทาเคชิทั้งหลาย ต๊อดสำ�หรับภาพประกอบ ดีใจที่ได้ร่วมงานกันนะ คุณ ‘ลูกพระจอม เลือดแสดดำ�’ สำ�หรับข้อมูล เรื่องตลาดนัดรถไฟ พี่เหน่งและวีที่ถ่ายรูปสบรวกมาให้ คุณจ๊อบและน้องสำ�หรับรูปท่าขี้เหล็กและสบรวก คุณจอยสำ�หรับรูปงานวัด คุณประดับ นาคหมื่นไวย์สำ�หรับรูปโรงเกลือ มิตรภาพเพื่อนออนไลน์ในเฟซบุ๊ก คนอ่านที่ทำ�ให้หนังสือของผมมาถึงเล่มนี้ ทุกๆ คนที่พาผมไปยังที่ต่างๆ มยุรีที่พาผมมาอยู่ตรงนี้ ขอบคุณมากครับ
Y O T D SAHRE ชื่อต๊อด เขียนหนังสือ วาดภาพประกอบ ทำ�แอนิเมชั่น ทำ�ชีวิตให้ดูเท่ เพื่อให้คนอื่นอิจฉาไปวันๆ facebook.com/sahredtoy
ั้ง ต ง ว แ ง ค รุ้งตะแ • วิชัย •
หนังสือในชุด Humor ลำ�ดับที่ 012 เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ 978-616-327-016-0 พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2556 ราคา 235 บาท ข้อมูลบรรณานุกรมของสำ�นักหอสมุดแห่งชาติ
วิชัย มาตกุล. รุ้งตะแคงแวงตั้ง.-- กรุงเทพฯ: อะบุ๊ก, 2556. 272 หน้า. 1. ความเรียง. I. SAHRED TOY, ผู้วาดภาพประกอบ. II. ชื่อเรื่อง. 895.914 ISBN 978-616-327-016-0
สำ�นักพิมพ์ บริษัท เดย์ โพเอทส์ จำ�กัด เลขที่ 3 ซอยเจริญมิตร ถนนสุขุมวิท 63 แขวงคลองตันเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ 10110 โทรศัพท์ 0-2726-9996 ต่อ 22 โทรสาร 0-2714-4252 E-mail abook9@gmail.com Official Page facebook.com/abookpublishing แยกสีและพิมพ์ บริษัท ทีเอส อินเตอร์พริ้นท์ จำ�กัด โทรศัพท์ 0-2147-6060 จัดจำ�หน่าย บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำ�กัด (มหาชน) อาคารทีซีไอเอฟ ทาวเวอร์ ชั้นที่ 19 เลขที่ 1858/87-90 ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา กรุงเทพฯ 10260 โทรศัพท์ 0-2739-8000 โทรสาร 0-2739-8609 สั่งซื้อหนังสือราคาพิเศษ 0-2726-9996 ต่อ 49 E-mail member@daypoets.com ในกรณีที่หนังสือมีตำ�หนิจากการพิมพ์ หรือเข้าเล่มสลับหน้า สามารถส่งกลับมาตามที่อยู่สำ�นักพิมพ์ ทางเรายินดีเปลี่ยนให้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น
บรรณาธิการที่ปรึกษา วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ บรรณาธิการบริหาร ภูมิชาย บุญสินสุข ผู้ช่วยบรรณาธิการ สุรเกตุ เรืองแสงระวี อาร์ตไดเร็กเตอร์ บพิตร วิเศษน้อย กราฟิกดีไซเนอร์ เพกา เจริญภักดิ์ กราฟิกดีไซเนอร์ เมธาสิทธิ์ กิตติกุลยุทธ์ ภาพประกอบ/ภาพปก SAHRED TOY เลขานุการ/พิสูจน์อักษร พิมพ์นารา มีฤทธิ์ กองบรรณาธิการ นทธัญ แสงไชย กองบรรณาธิการ/เรียงพิมพ์ เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์ การตลาด/ประสานงานการผลิต วิไลลักษณ์ โพธิ์ตระกูล ดิจิทัลคอนเท็นต์มาสเตอร์ วิศรุต วิสิทธิ์ ผู้จัดการทั่วไป จัณฑรัศมิ์ เกียรติยศ ผู้ช่วยผู้จัดการ ณัฐธยาน์ อึ้งตระกูลนิธิศ ธุรการ ณัฐรดา ตระกูลสม ลูกค้าสัมพันธ์ นริศรา เปยะกัง เว็บมาสเตอร์ จุฬชาติ รักษ์ใหญ่