หนังสือเล่มที่ก้าว
สลิลา มหันต์เชิดชูวงศ์
หนังสือในชุด Life & Inspiration พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2560 ราคา 275 บาท เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ 978-616-327-190-7 ข้อมูลบรรณานุกรมของสำ�นักหอสมุดแห่งชาติ สลิลา มหันต์เชิดชูวงศ์. หนังสือเล่มที่ก้าว.-- กรุงเทพฯ : อะบุ๊ก, 2560. 208 หน้า. 1. อาทิวราห์ คงมาลัย, 2522-. 2. การวิ่ง. I. ชื่อเรื่อง. 927.8 ISBN 978-616-327-190-7 จัดพิมพ์โดย สำ�นักพิมพ์ ในเครือ บริษทั เดย์ โพเอทส์ จำ�กัด เลขที่ 33 ซอยศูนย์วิจัย 4 แขวงบางกะปิ เขตห้วยขวาง กรุงเทพฯ 10310 โทรศัพท์ 0-2716-6900-4 ต่อ 308, 309 โทรสาร 0-2718-0690 แยกสีและพิมพ์ บริษัท ศิริวัฒนาอินเตอร์พรินท์ จำ�กัด (มหาชน) โทรศัพท์ 0-2675-5600 จัดจำ�หน่าย บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำ�กัด (มหาชน) เลขที่ 1858/87-90 ถนนบางนา-ตราด แขวงบางนา เขตบางนา กรุงเทพฯ 10260 โทรศัพท์ 0-2739-8000 โทรสาร 0-2751-5999 ในกรณีที่หนังสือชำ�รุดหรือเข้าเล่มสลับหน้า กรุณาส่งหนังสือเล่มนั้นมาตามที่อยู่สำ�นักพิมพ์ สำ�นักพิมพ์อะบุ๊กยินดีเปลี่ยนเล่มใหม่ให้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น
สำ�นักพิมพ์อะบุ๊ก
บรรณาธิการที่ปรึกษา บรรณาธิการอำ�นวยการ บรรณาธิการบริหาร บรรณาธิการ บรรณาธิการเล่ม ผู้จัดการสำ�นักพิมพ์ ผู้จัดการฝ่ายการตลาด ผู้ช่วยผู้จัดการสำ�นักพิมพ์ ออกแบบปกและรูปเล่ม ภาพปก ภาพถ่าย ศิลปกรรม พิสูจน์อักษร โซเชียลมีเดียและกิจกรรมพิเศษ เลขานุการ
บริษัท เดย์ โพเอทส์ จำ�กัด
ที่ปรึกษา ผู้จัดการทั่วไป ธุรการ ผู้จัดการฝ่ายดิจิทัลคอนเทนต์
โกเดย์โพเอทส์
ผู้จัดการฝ่ายขายออนไลน์ ศิลปกรรมสื่อออนไลน์ ส่งเสริมการตลาด ลูกค้าสัมพันธ์
วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์ ภูมิชาย บุญสินสุข นทธัญ แสงไชย เชษฐพงศ์ ชูประดิษฐ์ ทรงกลด บางยี่ขัน สุรเกตุ เรืองแสงระวี วิไลลักษณ์ โพธิ์ตระกูล อธิษฐาน กาญจนะพงศ์ จิรณรงค์ วงษ์สุนทร ภูริต เนติมงคลชัย คเณศ ธีรวรวงศ์ กร พงษ์ไพบูลย์เวชย์ ชายชาญ ใบมงคล พิชญ์สินี บุญมั่นพิพัฒน์ นันทิยา ฤทธาภัย ชลธร จารุสุวรรณวงค์ พีรพิชญ์ ฉั่วสมบูรณ์ ปวริศา ตั้งตุลานนท์
สุรพงษ์ เตรียมชาญชัย นิติพัฒน์ สุขสวย ณัฐธยาน์ อึ้งตระกูลนิธิศ ณัฐรดา ตระกูลสม วิมลพร รัชตกนก
พิมพ์นารา มีฤทธิ์ ลักษณ์นารา พักตร์เพียงจันทร์ เทียนจรัส วงศ์พิเศษกุล ชลธร จารุสุวรรณวงค์ จุฬชาติ รักษ์ใหญ่ อภิสิทธิ์ หรรษาภิรมย์โชค
กลับจากก้าว โครงการ ‘ก้าวคนละก้าว’ ของตูน บอดี้สแลม เป็นข่าวใหญ่ ที่ผู้คนทั่วบ้านทั่วเมืองให้ความสนใจ ตั้งแต่วันแรกที่ร็อกสตาร์คนนี้ ประกาศว่ า เขาจะวิ่ ง ระยะทาง 400 กิ โ ลเมตร จากกรุ ง เทพฯ ไป บางสะพาน เพื่อระดมทุนให้โรงพยาบาลบางสะพาน a day เป็นหนึ่งในกองเชียร์ที่ช่วยโบกธงส่งเสียงให้ก�ำลังใจตูน เพือ่ ให้เขาท�ำส�ำเร็จ เพราะมันไม่ใช่แค่เรือ่ งของผูช้ ายคนหนึง่ ทีอ่ ยากวิง่ 400 กิโลเมตร แต่ถา้ เขาท�ำส�ำเร็จ มันจะมีเรือ่ งราวดีๆ เกิดขึน้ อีกมากมาย ไม่ใช่แค่เรือ่ งของเงินบริจาคทีจ่ ะช่วยให้ผปู้ ว่ ยจ�ำนวนมากได้รบั การดูแล ที่ดีขึ้น แต่ยังเป็นตัวอย่างที่บอกกับสังคมว่า ถ้ามีใครสักคนลุกขึ้นมา คิดเรือ่ งดีๆ ลงมือท�ำสิง่ ดีๆ ด้วยวิธกี ารดีๆ ก็มคี นพร้อมจะยืน่ มือเข้ามา สนับสนุน ทีมของ อะเดย์ มีโอกาสได้ร่วมวิ่งกับตูนช่วงเช้ามืดของวันที่ 2 เป็นขบวนวิง่ ขนาดกะทัดรัดทีว่ งิ่ กันแบบสงบเงียบ เหมือนเพือ่ น กลุม่ หนึง่ ตืน่ เช้ามาวิง่ ด้วยกัน ต่างไปแค่สองข้างทางมีคนคอยให้ก�ำลังใจ อยู่เป็นระยะ ทั้งการส่งรอยยิ้ม โบกไม้โบกมือ ส่งเสียงเชียร์ ยื่นทุนมา สมทบ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกภาพ มันเป็นบรรยากาศการวิ่งที่แปลก ไม่เหมือนการวิ่งและงานวิ่ง ไหนๆ หลังจากวิ่งจบ พวกเราได้คุยกับโค้ชข้างกายตูนอย่าง ป๊อก– อิทธิพล สมุทรทอง และคุณหมอนักวิ่งอย่าง หมอแอร์ –อกนิษฐ์ ศรีสุขวัฒนา รวมถึงได้เห็นการท�ำงานของทีมงานที่อยู่เบื้องหลังการวิ่ง ครั้งนี้ ซึ่งเต็มไปด้วยกระบวนการที่สนุกมาก สร้างแรงบันดาลใจ และ ซาบซึ้งจนน�้ำตาซึม เรื่องราวการวิ่งของตูนปรากฏในพื้นที่สื่อมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้คน ต่างเฝ้าติดตามการวิ่งครั้งนี้เยอะขึ้นทุกวันๆ จนเราได้เห็นการน�ำเสนอ
ข่าวการวิ่งในแต่ละวันของตูนผ่านสื่อทุกประเภทตั้งแต่เช้ายันค�่ำ ซึ่ง เนื้อหาส่วนใหญ่เป็นเรื่องของสีสันในขบวนวิ่ง เราสงสัยและเสียดายที่ไม่ค่อยเห็นเรื่องราวเบื้องหลังการวิ่ง ครั้งนี้ เรื่องราวที่บอกเราว่า การวิ่งครั้งนี้ไม่ได้ง่ายดายและราบรื่น อย่างที่ทุกคนคิด ไม่ใช่คนดังคนหนึ่งคิดอยากจะวิ่งก็ออกมาวิ่ง แล้วก็ ประสบความส�ำเร็จ ผู้คนสนใจล้นหลามจนได้เงินบริจาคเกินคาด การวิ่งครั้งนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ แบบนั้น เรื่องราวเบื้องหลังการวิ่งครั้งนี้มีพลัง และยังคงระอุคุกรุ่น รอคนมาต่อมันไปใช้ จุดหมายปลายทางครั้งนี้ของตูนที่บางสะพาน ไม่ใช่จุดสิ้นสุด มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น เป็นการเริ่มต้นอะไรดีๆ ครั้งใหม่ที่อาจจะ ไม่ได้มีแค่ตูนเป็นผู้ขับเคลื่อน แต่เป็นการเริ่มต้นของผู้คนมากมายที่ ได้พลังจากการวิ่งครั้งนี้ จนอยากก้าวออกมาท�ำอะไรดีๆ ในแบบของ ตัวเอง นั่นแหละ พลังของการก้าวคนละก้าว ทรงกลด บางยี่ขัน
ก่อนก้าว หนังสือเล่มที่ก้าว คือหนังสือเล่มแรกของตูน บอดี้สแลม ก่อนจะมีหนังสือเล่มที่ก้าว ไม่เคยมีหนังสือเล่มที่แปด เจ็ด หก ห้า สี่ สาม และสอง เพราะยังไม่เคยมีใครเขียนหนังสือถึงอาทิวราห์ คงมาลัย ร็อกสตาร์อันดับต้นของเมืองไทย คิดแล้วก็ไม่น่าเชื่อว่า โอกาสนี้จะตกมาอยู่ในมือของฉัน . หนังสือเล่มแรกของตูน บอดี้สแลม คือหนังสือเล่มแรก ของฉัน การทำ�งานในฐานะสื่อมวลชนขยับความสัมพันธ์ระหว่าง ฉันกับตูน บอดี้สแลม ให้เข้าใกล้กว่าการเป็นแฟนคลับและศิลปิน แต่การเคยสัมภาษณ์พี่ตูนเรื่องวิ่งลงนิตยสาร a day หนึ่งครั้งถ้วน (และขอถ่ายรูปด้วยอีกหนึ่งแชะ) ก็ไม่ได้ช่วยให้เราสนิทกันมากขึ้น แค่ชอื่ ไม่นา่ จะจำ�ได้ดว้ ยซ้�ำ ฉะนัน้ ถ้าลองย้อนนึกดูอย่างถ้วนถีว่ า่ อะไร ทำ�ให้ฉันได้เขียนหนังสือเล่มนี้ น่าจะเป็นเพราะบางสิ่งที่เราสองคน มีเหมือนกันมากกว่า บางสิ่งที่ว่านั้นคือการวิ่ง . ฉั น ลุ ก ขึ้ น มาวิ่ ง ด้ ว ยเหตุ ผ ลส่ ว นตั ว บางอย่ า ง แล้ ว อะไร บางอย่างก็ดงึ ดูดให้ฉนั ไปงานวิง่ ครัง้ แรก (เพิง่ รูไ้ ม่นานว่าพีต่ นู ก็บงั เอิญ ลงวิ่งครั้งแรกในงานเดียวกัน) พอสนใจเรื่องวิ่งมากขึ้น ความสนใจ ก็กลายมาเป็นงาน ฉันได้สัมภาษณ์และรู้จักนักวิ่งมากหน้าหลายตา ได้เข้าใจความหมายของการวิ่งที่หลากหลาย จากนั้นเป็นต้นมา เวลามี สิ่งน่าสนใจในวงการวิ่งขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว ฉันจึงกลายเป็นหนึ่งใน บุคคลที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ถ่ายทอดและนำ�เสนอ หนังสือเล่มนี้มาสู่มือฉันด้วยตรรกะของโชคชะตาแบบนั้น ลืมบอกไปว่า ฉันไม่ใช่นักวิ่งที่ฝีเท้าเก่งกาจอะไร แค่ชอบวิ่ง ระยะทางไกลสุดทีฉ่ ันวิง่ แบบถูลถู่ ูกงั ไปถึงคือฮาล์ฟมาราธอน ตอนแรก ที่รู้ว่านักร้องหนุ่มที่เพิ่งเสพติดการวิ่งได้ไม่นาน ตั้งใจจะออกวิ่งจาก กรุงเทพฯ ไปอำ�เภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เพื่อระดมทุน ช่วยเหลือโรงพยาบาล ฉันรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่บ้ามาก
400 กิโลเมตรนี่เหนื่อยตายได้เลยนะ ได้แต่คิดในใจขณะนั่งดูไลฟ์เฟซบุ๊กวันท้ายๆ ว่าขอให้เขา ปลอดภัย . ยินดีด้วย ตูน บอดี้สแลม ทำ�สำ�เร็จ ยินดีและโล่งใจจริงๆ ที่ได้เห็นภาพความสำ�เร็จนั้น คุ ณ อาจจะเห็ น ยอดเงิ น บริ จ าคจากประชาชนที่ สู ง เป็ น ประวัติการณ์ เห็นโมเดลใหม่ของการระดมทุนที่น่ายกย่อง เห็นภาพ ความสำ�เร็จและชื่อเสียงที่ชวนหมั่นไส้และตั้งคำ�ถาม ฯลฯ ไม่ว่าสิ่งที่คุณมองเห็นจากโครงการนี้คืออะไร บวกหรือลบ สนใจหรือเพิกเฉย ในฐานะทีฉ่ นั เป็นผูท้ ไ่ี ด้นง่ั คุย ฟัง เขียน และเรียบเรียง ถ่ายทอดมันออกมา ขอยืนยันคำ�เดิมว่า นี่คือโครงการของคนบ้า นอกจากผู้นำ�บ้า ฉันได้เห็นคนบ้าอีกมากมายที่มาร่วมเป็น ทีมงานของเขา ร่วมออกก้าวไปด้วยกันในระยะทางทีโ่ คตรไกล ยอมลงมือ เข็น ปัน้ และประคองโครงการทีย่ ากเกินกว่าทีใ่ ครจะทำ� ยอมเหน็ดเหนือ่ ย ทัง้ ทีไ่ ร้คา่ ตอบแทน (แถมยังยอมสละเวลามาให้สมั ภาษณ์และช่วยค้นรูป เพื่อให้ฉันได้ประกอบร่างจนออกมาเป็นหนังสือเล่มนี้ ขอบคุณมาก) ฉันแทบไม่เห็นความจำ�เป็นอะไรที่ทุกคนในทีมต้องอยากทำ�สิ่งนี้ แต่เพราะอะไร เพราะความบ้าใช่ไหม หรืออะไรบางอย่างที่ ทำ�ให้คนหลายคนเห็น เชือ่ แล้วตัดสินใจร่วมก้าวไปกับผูช้ ายทีม่ คี วามคิด บ้าๆ ด้วยการยืน่ มือช่วยเหลือ ยืน่ มือแบ่งสตางค์ในกระเป๋าตัวเองมาให้ เมื่อเขียนและเข็นหนังสือเล่มนี้จนจบมาได้ วันนี้ตัวฉันเอง ได้มองเห็นพลังของคนเล็กๆ ที่น้อยนิดแต่มหาศาล อดคิดไม่ได้ว่า คนเล็กๆ นั้นน่าจะเป็นตัวเราได้ในสักวันหนึ่งข้างหน้า . มันไม่สำ�คัญเลยว่า หนังสือเล่มที่ก้าว ของตูน บอดี้สแลม จะเป็นหนังสือเล่มแรก เล่มทีก่ า้ ว หรือเล่มทีเ่ ท่าไหร่ของใคร หากสุดท้าย มีใครสักคนที่อ่านมันจนจบ แล้วรู้สึกอะไรกับมันสักอย่าง ขอให้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มที่ชอบ สลิลา มหันต์เชิดชูวงศ์ ปลายเดือนมีนาคม 2017
ก้าวแรก
ถ้าบอกว่า เราทุกคนมีความเป็นนักวิ่งอยู่ในตัว อาทิวราห์ คงมาลัย น่าจะเป็นนักวิ่งสายอึด ในฐานะแฟนดนตรี หลายคนเห็นเขาก้าววิง่ บนเส้นทาง ความฝันผ่านวงดนตรีชื่อ Bodyslam ไปอย่างช้าๆ จังหวะ ต่อเนื่อง อัลบั้มแล้วอัลบั้มเล่า อย่างมุ่งมั่นและไม่มีทีท่า จะหยุด แล้วอยู่มาวันหนึ่ง หลายปีก่อน จู่ๆ ทุกคนก็ได้เห็น ร็อกสตาร์หนุ่มพาร่างแบบบางของตัวเองออกมาก้าวไป ข้างหน้าอย่างเป็นรูปธรรม ก้าวแรกของตูนเกิดขึ้นได้ยังไง ค�ำตอบทีต่ รงทีส่ ดุ น่าจะเป็น เพือ่ แลกกับการเอาชนะ ตัวเอง 10
“ช่วงนั้นผมเจออุบัติเหตุระหว่างเล่นคอนเสิร์ต จน หมอนรองกระดูกเคลือ่ น หมอบอกว่าไม่ควรเล่นกีฬาทีม่ กี าร ปะทะ ห้ามโหม่งบอล เพราะมีสิทธิ์จะท�ำให้เป็นอัมพาตได้ ตอนนั้นผมก็ตกใจ ท�ำยังไงดี ปกติผมชอบเล่นกีฬามาก ทั้ง เตะบอล ตีปิงปอง พอดีตอนนั้นการวิ่งเริ่มนิยมในบ้านเรา เป็นช่วงที่มีหนังเรื่อง รัก 7 ปี ดี 7 หน พี่เต็ดเลยมาชวนผม ไปลงวิ่งในงานวิ่ง” ค�ำชักชวนของป๋าเต็ด–ยุทธนา บุญอ้อม ท�ำให้ตูน ตัดสินใจลงวิ่งในงาน ‘วิ่งสู่ชีวิตใหม่’ ระยะทางสิบกิโลเมตร การวิง่ ครัง้ นัน้ ท�ำให้ตนู หวนนึกถึงการไปงานวิง่ ครัง้ แรก ในชีวิต สมัยยังเป็นเด็กตัวเล็กที่ติดสอยห้อยตามพ่อเดินทาง จากจังหวัดสุพรรณบุรีบ้านเกิดเพื่อมาร่วมงานวิ่งที่กรุงเทพฯ วิง่ บ้างเดินบ้างไปจนถึงจุดหมายแบบไม่ได้คดิ อะไรมากไปกว่า ความสนุก งานวิ่งสู่ชีวิตใหม่นนั้ ให้ความรู้สึกต่างออกไปมาก ทั้ง เหนื่อย ปวดขา และไม่สนุก สิบกิโลเมตรที่คิดว่าง่าย กลับใช้ เวลาถึงหนึง่ ชั่วโมงยีส่ บิ นาที “ระหว่างทางผมโกรธตัวเองมากนะว่ามาท�ำอะไร ตอนแรกก็วิ่งแซงพี่ๆ น้าๆ ไม่เห็นยากอะไรเลยสิบกิโล ผ่าน สองกิโลแรกไปเริ่มวิ่งช้า สี่ห้ากิโลเริ่มเดิน คนที่เราแซงมา ก็แซงเรากลับไปเรื่อยๆ ผมเริ่มรู้สึกว่าการวิ่งมันไม่ได้ง่าย ขนาดนั้น กว่าจะถึงก็ปวดขา ตะคริวกิน พอเข้าเส้นชัยปุ๊บ ก็คิดเลยว่าครั้งหน้ามีที่ไหนอีก” เหตุผลที่ท�ำให้ตูนอยากวิ่งอีก ไม่ใช่เพราะความสนุก เลยสักนิด 11
“ผมอยากซ้อม อยากท�ำให้ดีขึ้นกว่านี้ ผมอายตัวเอง มาก เพราะเคยคิดว่าเราแข็งแรง สิบกิโลข�ำๆ น่า แต่ทกุ อย่าง ไม่เป็นแบบที่เราคิด มันเปลี่ยนทัศนคติในการวิ่งระยะไกล ของเราไปเลย” การซ้อมวิ่งของตูนหลังจากวันนั้นปราศจากโค้ชหรือ เทรนเนอร์ มีแค่ลู่วิ่งและความพยายามของตัวเองที่จะวิ่ง ให้ได้ไกลที่สุด นานที่สุด จากที่เคยลงแค่ระยะมินิมาราธอน เขาก็ตัดสินใจขยับสู่การลงแข่งระยะฟูลมาราธอนครั้งแรก และจบได้ในเวลาห้าชั่วโมงครึ่ง “ความสุ ข ในการวิ่ ง ของผมน่ า จะเป็ น การเอาชนะ ตัวเองนะ มันเป็นกีฬาที่ไม่มีคู่แข่ง ไม่เหมือนตีปิงปองที่ต้อง ตบเอาชนะหรือฟุตบอลทีต่ อ้ งยิงประตู แต่การวิง่ แน่นอนเรา ไม่ได้แข่งกับคนอืน่ คนวิง่ ในงานเยอะมากเป็นพันเป็นหมืน่ คน มันคือการแข่งกับตัวเอง สู้กับความขี้เกียจและข้ออ้างของ ตัวเองในการที่จะออกไปซ้อม ไม่จ�ำเป็นต้องออกไปวิ่งตาม งานวิ่งเท่านั้น มันคือการแข่งกับตัวเองทุกวัน ออกจากโซฟา ที่ก�ำลังนั่งขี้เกียจ ดูทีวี กินขนม แล้วลุกขึ้นไปซ้อม” จากมินิมาราธอน มาราธอน จนเข้าขั้นเสพติด หลายปีที่ผ่านมา กิจวัตรของตูนคือการวิ่ง เวลาที่เขา มักออกไปวิ่งเป็นประจ�ำคือแปดโมงเช้า หรือถ้าตื่นสายก็วิ่ง สายกว่านัน้ เพราะมันกลายเป็นธรรมเนียมหนึง่ ของการใช้ชีวติ ผลจากการซ้อมเป็นประจ�ำท�ำให้เขาวิง่ ได้ดแี ละมีคณ ุ ภาพขึน้
12
กว่าเดิม เวลาทีด่ ที สี่ ดุ ในการวิง่ ระยะมาราธอนของตูนขยับขึน้ มาเป็นสีช่ ั่วโมงนิดๆ เมื่อร็อกสตาร์หนุ่มกลายร่างเป็นนักวิ่งอย่างจริงจัง หลายคนคิดว่าจุดสูงสุดในการเป็นนักวิง่ ของเขาน่าจะหยุดอยู่ ที่ระยะ 42.195 กิโลเมตร บุคคลรอบข้างเขาก็คิดเช่นนั้น แต่แล้ววันหนึง่ ทุกคนกลับเห็นตูนออกมาก้าวอีกครัง้ ในระยะทางที่มนุษย์ทั่วไปไม่คิดว่าจะท�ำได้ 400 กิโลเมตร คือระยะทางของโปรเจกต์ ‘ก้าวคนละ ก้าว’ โครงการบ้าพลังของผู้ชายคนหนึ่งที่ตั้งใจจะวิ่งจาก กรุงเทพฯ ไปถึงอ�ำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เพือ่ ระดมเงินบริจาคจากภาคประชาชนน�ำไปให้โรงพยาบาล เล็กๆ ประจ�ำอ�ำเภอซื้ออุปกรณ์การแพทย์ที่ขาดแคลน ท่ามกลางเสียงชื่นชม มีอีกหลายเสียงไม่เห็นด้วย ได้ยนิ ค�ำสบประมาท บ้างเหน็บแนมแกมหมัน่ ไส้นานา แต่เรา ไม่เห็นร็อกสตาร์หนุม่ ออกมาตอบโต้อะไร และยังไม่รวู้ า่ ท�ำไม ตูนถึงเลือกใช้สีหน้าที่ขึงขังมากกว่ายิ้มแย้มขณะวิ่งมุ่งไปยัง จุดหมาย แต่เชื่อเถอะว่า ไม่มีใครลงทุนลงแรงกับสิ่งไหนอย่าง สูญเปล่า ทุกย่างก้าวของคนเรามักมีเหตุผลอะไรบางอย่าง และ มักต้องแลกด้วยอะไรบางอย่างเสมอ
13
ก้าวแลก
ก้าวแรกของโปรเจกต์ทฟี่ งั ดูเป็นไปได้ยากนี้ เริม่ ต้นขึน้ ในเดือนพฤษภาคม 2559 ตูนรับโทรศัพท์จากรุน่ พีเ่ จ้าของร้านเบเกอรีใ่ นอ�ำเภอ บางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งเขาแวะเวียนไปทาน บ่อยๆ หลังปลูกบ้านใหม่ให้แม่และไปพ�ำนักอาศัยในฐานะ คนที่นั่นอยู่บ้างเป็นเวลากว่าสามปี ปลายสายบอกเขาว่า ผู้อ�ำนวยการโรงพยาบาลบางสะพานอยากเชิญนักวิ่งร็อกสตาร์หนุ่มไปร่วมวิ่งสร้างสีสันให้งานวิ่งของโรงพยาบาล ฟังเผินๆ ไม่มีอะไรชวนสะดุดใจเป็นพิเศษ งานวิ่ง การกุศลที่จัดเพื่อให้คนอยากลุกขึ้นมาออกก�ำลังกายมีอยู่ มากมายทัว่ ประเทศ แต่ขอ้ ความทิง้ ท้ายของปลายสายท�ำเอา ตูนปฏิเสธไม่ลงจนได้ “ถ้ามีเงินเหลือจากงานนี้ ผอ. บอกว่าจะเอาไปซื้อ 16
อุปกรณ์การแพทย์ที่ขาดแคลนเติมให้โรงพยาบาล วันไหน ตูนมาบ้านทีบ่ างสะพานก็เข้าไปคุยกับแกทีโ่ รงพยาบาลหน่อย นะ จะได้ถ่ายรูปกับพนักงานเขาด้วย” เสียงปลายสายก�ำชับ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ท�ำให้ตูนมีโอกาสได้ก้าวเข้าโรงพยาบาล บางสะพานเป็นครั้งแรก ที่โรงพยาบาล ตูนได้เจอตัวจริงของ นพ.เชิดชาย ชยวัฒโท ผู้อ�ำนวยการโรงพยาบาล หลังจากที่เคยได้ยิน แต่เสียงผ่านโทรศัพท์ ระหว่างที่คุณหมอเชิดชายพาตูนเดิน ส�ำรวจแผนกต่างๆ ของโรงพยาบาลบางสะพาน เขาก็เล่า เรื่องราวของปัญหาที่เกิดขึ้นให้ตูนฟังไปพลาง พอได้ฟัง ก็เกิดเสียงอุทานขึ้นในหัว “โอ้โห โรงพยาบาลขาดเครื่องมือเยอะเหมือนกันนะ ผมคิดทันทีเลยว่า จุดประสงค์แรกที่หมออยากจัดงานวิ่ง ให้คนมาออกก�ำลังกาย ผมคงช่วยดึงคนได้ประมาณหนึ่ง แต่จุดประสงค์ที่สอง อยากน�ำเงินมาซื้ออุปกรณ์การแพทย์ ที่ขาดเนี่ยอาจจะไม่พอ ประเมินเบื้องต้น ผมคิดว่าอุปกรณ์ การแพทย์ไม่ใช่ราคาหมืน่ สองหมืน่ แต่ตอ้ งเป็นแสนสองแสน หรือล้านสองล้านด้วยซ�้ำ” จริ ง อยู ่ ความขาดแคลนเหล่ า นี้ เ ป็ น ปั ญ หาสากล ไม่ตา่ งจากอีกหลายโรงพยาบาลทัว่ ประเทศไทย แต่การได้ไป เห็นและรับฟังด้วยตัวเองนั้นมีพลังมากพอที่จะท�ำให้ตูนคิด อะไรบ้าๆ ขึ้นมา “ใจผมคิดทันที อยากช่วย แต่ไม่อยากช่วยแบบผิวๆ แล้วเดินสะบัดตูดออกมา โรงพยาบาลได้เงินเท่าไหร่กแ็ ล้วแต่ ผมท�ำอย่างนั้นไม่ได้” 17
วันนั้น นักวิ่งหนุ่มยกมือขึ้นกลางห้องประชุมของ โรงพยาบาล “ผมขออนุญาตท�ำงานวิ่งให้ ไม่รีบใช่ไหมครับ” ท่ามกลางความงงงวยของหมอเชิดชายและบุคลากร ของโรงพยาบาล ตูนบอกทุกคนต่อทันทีว่า เขาจะขอกลับมา ท�ำการบ้านเรือ่ งการจัดงานวิง่ ทีก่ รุงเทพฯ แล้วร็อกสตาร์หนุม่ ก็แบกเอาก้อนความคิดนั้นติดตัวกลับมา การตัดสินใจฉับพลันกลางทีป่ ระชุมในตอนนัน้ คือการ เอาตัวเข้า ‘แลก’ ครั้งส�ำคัญที่ตูนไม่ทันได้ยั้งคิด ………………………… ร็อกสตาร์จะจัดงานวิ่ง รูปประโยคนี้ฟังยังไงก็ดูไม่น่า รอด เมื่อเดินทางกลับถึงกรุงเทพฯ ตูนจึงรีบมองหาที่ปรึกษา ตัวละครสองคนแรกที่ตูนนึกถึงเป็นนักวิ่งระยะไกลคนเก่ง แห่งวงการวิ่ง คนแรก อิทธิพล สมุทรทอง นักวิ่งที่คนในวงการวิ่ง คุ้นเคยในนาม พี่ป๊อก ผู้ก่อตั้งกลุ่มเฟซบุ๊ก ‘42.195 K Club... เราจะไปมาราธอนด้วยกัน’ ตามประสาศิลปินดัง แม้จะก้าวขาเข้าสู่วงการวิ่ง เต็มตัว ออกมาร่วมงานวิ่งหลายต่อหลายงานทั่วประเทศ แต่ตูนก็ไม่มีโอกาสได้สุงสิงกับคนในวงการวิ่งเท่าไหร่ เหตุที่ ตูนรูจ้ กั กับนักวิง่ อย่างป๊อกได้ จึงไม่ได้มาจากการกระทบไหล่ ในงานวิ่งธรรมดา กลางปีก่อน ป๊อกอยากไลฟ์สัมภาษณ์ตูนลงในกลุ่ม เฟซบุ๊กเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับนักวิ่ง ป๊อกจึงไหว้วาน 18
เพือ่ นนักวิง่ สาวอีกคนหนึง่ ทีพ่ อจะรูจ้ กั กับตูนให้ชว่ ยประสาน และติดต่อให้ นักวิ่งสาวคนนั้นเองคือตัวละครที่สอง สมิตดา สังขะโพธิ์ หรือ เมย์ ไม่ได้เป็นแค่สาวนักวิ่ง สายอึดทีค่ นในวงการวิง่ รูจ้ กั แต่เธอยังเป็นแพทย์หญิงประจ�ำ แผนกเวชศาสตร์ฟื้นฟู โรงพยาบาลพระรามเก้า ซึ่งถ้าดูจาก ประวัตโิ ดยคร่าวก็ไม่นา่ เชือ่ ว่าเธอจะรูจ้ กั กับร็อกสตาร์อย่างตูน ได้เช่นกัน แต่เรื่องมีอยู่ว่า มิตรภาพระหว่างสังกัด genie records กับ พล.ท. พญ.วิไล ชินสกุล อาจารย์หมอเวชศาสตร์ฟืน้ ฟูทโี่ รงพยาบาลพระรามเก้านัน้ ยืนยาวเหนียวแน่นมานาน ครั้งไหนที่ศิลปินในค่ายบาดเจ็บหรือมีปัญหาเรื่องการใช้ ร่างกาย ทางค่ายก็มกั ส่งลูกรักในสังกัดมาฝากผีฝากไข้ที่นี่ ตอนที่ ตู น บอดี้ ส แลม ล้ ม ลงกลางเวที ค อนเสิ ร ์ ต จนเป็นข่าวว่าถูกหามเข้าโรงพยาบาลเพราะอาการหมอนรอง กระดูกเคลื่อน บุคคลส�ำคัญที่เป็นผู้ลงเข็มรักษาร่างกายตูน ก็คอื หมอเมย์ ลูกศิษย์อาจารย์หมอคนนีน้ นั่ แหละ จึงไม่แปลก ที่เมื่อหมอเมย์ติดต่อขอสัมภาษณ์ตูน ตูนถึงได้ยอมรับปาก มาไลฟ์กับป๊อกได้ไม่ยากเย็น มิตรภาพผ่านการไลฟ์ครั้งนั้น ท�ำให้ตูนมีป๊อกและ หมอเมย์เป็นที่พึ่งทั้งทางใจและกายเรื่องการวิ่ง ทั้งสามคน ตั้งกลุ่มแชตขนาดเล็กอยู่ใน WhatsApp เพื่อพูดคุยกัน หลัง ตูนกลับจากโรงพยาบาลบางสะพาน เสียงโปรแกรมแชตใน โทรศัพท์ของทั้งป๊อกและหมอเมย์ก็ดังขึ้นพร้อมกันทันที ด้วยความใจดี เป็นมิตร แถมยังคลุกคลีและรู้จักผู้คน ในวงการวิ่งอย่างกว้างขวาง ป๊อกช่วยเดินหน้าประสานงาน 19
เพือ่ หาออร์แกไนเซอร์จดั งานวิง่ ทีร่ าคาไม่แพงมาก และช่วยหา อาสาสมัครมาช่วยงาน ขณะเดียวกันทางฝั่งตูน เขาเชื่อมั่น ว่าด้วยสายสัมพันธ์ทตี่ วั เองมี น่าจะขอสปอนเซอร์จากสินค้า ที่เขาเป็นพรีเซนเตอร์ได้อย่างน้อยก็สักสองสามเจ้า หมกมุ่นกับความคิดนี้สักพัก ตูนมั่นใจมากว่างานวิ่ง ของเขาน่าจะมีเงินเหลือเยอะกว่าโรงพยาบาลบางสะพาน จัดเองแน่ๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปสองเดือน ตูนถึงเริ่มรู้ว่าเขา คิดผิด “ตอนแรกผมคิ ด ว่ า งบคื อ หลั ก แสน แต่ พ อพี่ ป ๊ อ ก บอกว่าขัน้ ต�ำ่ คือสองถึงสามล้าน ผมก็องึ้ ถ้าเป้าหมายของเรา คืออยากจะเหลือเงินไปช่วยโรงพยาบาล เริม่ จากต้นทุนเท่านี้ ก็ไปต่อยาก ประกอบกับช่วงนั้นเป็นจังหวะที่ในหลวงรัชกาล ที่ 9 ท่านสวรรคต คนไทยทั่วประเทศตกอยู่ในภาวะโศกเศร้า รวมทัง้ ผมด้วย ไม่มใี ครอยากจัดงานหรือออกมาร่วมงานอะไร ทั้งนั้น” การจัดงานวิ่งของตูนกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เรื่องราวทุกอย่างควรจบลงตรงนี้ โปรเจกต์การกุศล หรือการออกก้าวใดๆ คงไม่มที างเกิดขึน้ ด้วยเงือ่ นไขทัง้ หมด ที่ว่ามา ทว่า ยังมีก้อนความคิดบ้าๆ ที่ซุกซ่อนในหลืบสมอง ของผู้ชายที่ชื่อ อาทิวราห์ คงมาลัย ………………………… กลางเดือนตุลาคม 2559 “ผมตั้งใจจะวิ่งสี่ร้อยกิโลเมตรจากกรุงเทพฯ ลงไป บางสะพาน โดยตัง้ ใจจะน�ำเงินบริจาคไปให้โรงพยาบาลทีน่ นั่ 20
ระหว่างทางที่เราวิ่งก็จะรับบริจาคเรื่อยๆ จากคนในพื้นที่ ด้วยครับ และจะแวะตามโรงเรียนต่างๆ เพื่อมอบทุนการ ศึกษาให้เด็กด้วยเงินส่วนตัวของผมเอง จะพยายามหาเงิน ให้ได้มากทีส่ ดุ เพือ่ ท�ำบุญเป็นพระราชกุศลให้ในหลวงของเรา ครับ โดยไม่อยากเสียค่าใช้จ่ายในการจัดงานมาก เพื่อเป็น ประโยชน์สูงสุดให้องค์กรที่เราอยากบริจาคให้ อยากนัดคุย กับพี่ๆ เรื่องความเป็นไปได้กับวางแผนให้เกิดขึ้นจริง อยาก เป็นตัวจุดประกายให้คนไทยลุกขึ้นมาท�ำสิ่งที่เป็นไปได้ให้ เกิดขึ้น แค่ก้าวเล็กๆ ก้าวไม่หยุดทุกวัน เป้าหมายที่ดูเหมือน ไกลและเป็นไปไม่ได้ ถ้าลงมือท�ำทีละเล็กน้อย ก็จะส�ำเร็จได้” ประโยคใจความส�ำคัญแบบเดียวกันนี้ ถูกส่งถึงป๊อก หมอเมย์ และเบลล์ บุคคลใกล้ตัวของตูนอีกหนึ่งชีวิต ผ่าน กล่องแชตในวอทส์แอพ เวลานัน้ มีเพียงไม่กคี่ นเท่านัน้ ทีร่ บั รูว้ า่ ทุกคนประเมิน ตูนต�่ำเกินไป ไม่เพียงระยะทางจากกรุงเทพฯ ไปอ�ำเภอ บางสะพานที่ยาวไกลกว่า 42.195 กิโลเมตรเกือบสิบเท่า แต่ความคิดของเขาก้าวไปไกลกว่านั้นมาก ปัญหาเดียวของการเอาตัวเองเข้า ‘แลก’ ครั้งใหญ่ ด้วยการออกวิ่งคนเดียวในระยะทางสี่ร้อยกิโลเมตร คือตูน ตระหนักดีว่า แม้เขาจะวิ่งแค่คนเดียว แต่เขาไม่มีทางลงมือ ท�ำส�ำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียวแน่ๆ
21
ก้าวคนเดียวไม่ได้
“ตูนพิมพ์หาผมตอนกลางคืน ถามว่าวันอาทิตย์ว่าง ไหม อยากจะรวมตัวคุยกันนิดนึง ผมก็ปฏิเสธไปว่าไม่ว่าง เพราะวันอาทิตย์มีค่ากับครอบครัวของผมมาก แต่วันจันทร์ ดันเป็นวันหยุดชดเชย เขาก็เลยไม่หยุด ถามผมอีกว่างั้นนัด วันจันทร์ได้ไหม ผมบอกไปอีกว่าไม่ว่าง เท่านั้นแหละ เขาก็ โทรมาเลย” เบลล์–ชายชาญ ใบมงคล Creative Manager และ Production Manager ทีม Rabbit Studio เล่าแกมเสียดสี อย่างคนสนิทสนม เบลล์กับตูนเป็นเพื่อนสนิทกันมายาวนาน เพราะ เบลล์เคยท�ำงานด้านโปรโมตให้กับตูนตั้งแต่สมัยอยู่สังกัด Music Bugs เป็นผู้อยู่เบื้องหลังการท�ำโปรโมตให้บอดี้สแลม ตั้งแต่อัลบั้มแรกต่อเนื่องกันยาวนานหลายปี และปัจจุบัน 26
ยังเป็นคนท�ำรายการแนวเพื่อสังคมอย่าง Dream Journey เรื่องจริงยิ่งกว่าฝัน ให้กับช่อง GMM25 เพราะฉะนั้น ถ้าจะ มองหาคนทีร่ ใู้ จตูนทัง้ ในมุมเพือ่ นและเหมาะสมกับการท�ำงาน การกุศลร่วมกัน ก็คงไม่มีใครลงตัวไปกว่าเบลล์อีกแล้ว “พอเขาโทรมา ผมรูล้ ะว่าเขาเอาจริง จ�ำได้วา่ ตอนนัน้ สติผมนิ่งมาก ไม่แปลกใจ ค�ำว่าสี่ร้อยกิโลเมตรผมฟังเหมือน ได้ยนิ ค�ำว่าตืน่ เช้ามาต้องล้างหน้าแปรงฟัน เพราะรูว้ า่ ตูนเป็น คนสุดโต่ง เขาบอกว่าจะนัดคือจะนัด จะท�ำคือจะท�ำ และ ท�ำให้ถึงที่สุดด้วย แต่ปัญหาคือคราวนี้เขาบอกจะวิ่งสี่ร้อย กิโลเมตร” เบลล์เป็นชายวัยกลางคน ร่างท้วม ถ้าเจอตัวจริงก็คง คิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีทางเป็นนักวิ่งแน่ๆ และความจริงก็คือ เบลล์ไม่เล่นกีฬาสักชนิดเลยด้วยซ�ำ้ เขาสารภาพว่า ตอนแรก ไม่คิดว่าจะช่วยตูนในโปรเจกต์นี้เลย แค่คิดว่าจะช่วยหาทีม ออร์แกไนเซอร์ให้ และไปนั่งฟังด้วยเฉยๆ “ไปฟังก่อนก็แล้วกันวะ” ………………………… การประชุมครั้งแรกเกิดขึ้นวันที่ 23 ตุลาคม 2559 ที่ร้านสตาร์บัคส์ โรงพยาบาลพระรามเก้า ตูนนัดทีมถ่ายวิดีโอและทีมโซเชียลเน็ตเวิร์กจากจีนี่ เรคคอร์ดส มาเจอกับป๊อกและเบลล์ เพื่อพูดคุยรายละเอียด โปรเจกต์ระดมทุนด้วยการวิ่งสี่ร้อยกิโลเมตรไปบางสะพาน ร่วมกันเป็นครั้งแรก ที่จริงการวิ่งระยะไกลมากแบบนี้เคย เกิดขึ้นในเมืองไทยมาก่อนหน้าแล้ว แต่เป็นการวิ่งแบบมี 27
ไม้ผลัดต่อกันหลายคน แต่ตูนย�้ำกับทีมว่า การวิ่งนี้จะไม่ใช่ แบบนั้น โจทย์ของเขาคือ วิ่งสี่ร้อยกิโลเมตร คนเดียว แถมยัง เพิ่มกฎเข้าไปอีกสองข้อ ข้อแรกคือ ต้องจบภายในสิบวัน “ผมมีแผนในใจแล้วว่าท�ำไมต้องเป็นสิบวัน แต่ละวัน จะจัดการกับระยะนั้นยังไง เพราะผมรู้ว่าตัวเองเป็นนักวิ่ง สิบกิโล เพราะฉะนั้นผมจะวิ่งสิบกิโลแล้วก็พัก จากนั้นจะวิ่ง อีกสิบกิโลแล้วก็พัก วันละสี่เซ็ต ตกวันละสี่สิบกิโลเมตร” แผนการวิ่งที่ตูนเล่า แม้กระทั่งนักวิ่งอย่างป๊อกยัง ไม่เห็นด้วย เพราะนักวิ่งระยะยาวส่วนใหญ่จะมองว่าวิ่งแล้ว พักท�ำไมตั้งครึ่งชั่วโมง แต่ด้วยเหตุผลที่ตูนคิดมาอย่างดีแล้ว จึงไม่มีใครแย้ง “มันเป็นครึ่งชั่วโมงที่ท�ำให้วิ่งไปยาวนานได้สิบวัน โดยไม่เจ็บ ไม่งั้นถ้าเราวิ่งบี้ 21 กิโลไม่พัก ผมอาจบาดเจ็บ หนักไปแล้ว พักแล้วซ่อมทันทีทกุ สิบกิโล มันท�ำให้เรากลับมา วิ่งได้เลย เหมือนรถได้เปลี่ยนยาง” ส่วนกฎข้อที่สองคือ ทุกวันจะต้องแวะบริจาคเงินให้ โรงเรียน แผนรับบริจาคเงินระหว่างการวิ่งเป็นวิธีระดมทุนที่ เข้าใจได้ง่าย แต่ที่ชวนแปลกใจคือ ตูนตั้งใจว่าทุกวันเขาจะ น�ำเงินจากกระเป๋าสตางค์ตัวเองบริจาคให้โรงเรียนที่วิ่งผ่าน วันละโรงเรียน โรงเรียนละสามหมื่นบาท อะไรท�ำให้ร็อกสตาร์เลือกสละเงินจ�ำนวนมากถึงสามแสนบาทให้ ‘โรงเรียน’ “ผมชอบเรื่องการศึกษา ผมมั่นใจ 99 เปอร์เซ็นต์ ว่าประเทศสร้างคนจากการศึกษา ถึงจะไม่ได้สร้างคนให้มี 30
ความรู้ แต่การศึกษาจะสร้างคนให้คิดอย่างเป็นระบบและ ระเบี ย บ สนั บ สนุ น อะไรก็ มี เ หตุ ผ ลและหลั ก การในการ สนับสนุน ค้านก็ค้านอย่างเป็นระบบ “คนมักบอกว่าเราต้องคิดนอกกรอบ คิดต่าง แต่คนที่ คิดต่างบางคนยังไม่รเู้ ลยว่าในกรอบเป็นยังไง ยังไม่เคยอดทน อยู่ในกรอบเลย สิ่งที่เราคิดว่านอกกรอบจริงๆ แล้วก็มาจาก ข้ า งในนั่ น แหละ ผมเลยคิ ด ว่ า สุ ด ท้ า ยแล้ ว การศึ ก ษาจะ เป็นการแก้ปัญหาระยะยาวจริงๆ ปัญหาความขาดแคลน เครือ่ งมือของโรงพยาบาล ทีจ่ ริงแล้วมันเป็นปัญหาทีเ่ กิดจาก ความคิดของคน โดยเฉพาะคนที่จัดระเบียบตรงนี้” การประชุมวันนัน้ แม้ไม่มใี ครกล้ายืนยันว่าสิง่ ทีต่ นู คิด จะเป็นไปได้ แต่ทุกคนในทีมกลับไม่มีใครเถียง ห้าม หรือ บอกว่าเป็นไปไม่ได้ อาจเพราะพวกเขาเชือ่ มัน่ ในตัวตนผูช้ าย ที่ชื่อ อาทิวราห์ คงมาลัย หรือไม่ก็ถอนตัวไม่ทันเสียแล้ว กรณีหลังเกิดขึ้นกับเบลล์ ชายผู้ยังไม่ทันตัดสินใจดี ว่าจะมารับต�ำแหน่งโปรโมเตอร์ของโปรเจกต์ “ตูนเป็นคนพิเศษ คือพอเราไปเจอเขาปุ๊บ เราจะถล�ำ ถ้าไม่อยากท�ำงานกับเขา คุณต้องวิ่งหนีเขาไปแต่แรกเลย ถ้าเจอเขาเมื่อไหร่เราหยุดไม่ได้ เพราะถ้าเริ่มปุ๊บเขาจะเริ่ม สั่งงานเลย หน้าที่ของแต่ละคนคือ พี่ป๊อกดูแลเรื่องการวิ่ง ประสานงานหมอเมย์และทีมหมอ ส่วนผมดูภาพรวมของ โปรเจกต์ สิ่งที่ยังขาด และการโปรโมต “แต่ผมไม่มีความสามารถในการลงพื้นที่ ให้ไปซื้อ 31
ก๋วยเตี๋ยวแถวบ้านยังหลงทางเลย เลยโทรหาเพื่อนรัก โอ๊ต (ธีรทัศน์ สังขทัต ณ อยุธยา General Manager จากบริษัท RedCap Organizer) ให้มาเป็นกระดูกสันหลังของงานนี้ ซึ่งพี่โอ๊ตมีจุดอ่อนคือ มันรักตูนมาก อะไรก็ยอมตูนหมด ส่วนเรื่องภาพถ่าย ผมก็ไปบอกวิน บัดดี้ (ภูริต เนติมงคลชัย) ช่างภาพ ซึ่งเป็นเพื่อนอีกคนที่เรียนหนังสือมาด้วยกัน ให้มา ช่วย ภาพวิดีโอก็เป็นทีมของน้องซาด๊าสและน้องตู้ที่ท�ำงาน กับพี่ตูน คุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว” ไม่ต่างจากกีฬาฟุตบอล การสร้างทีมที่ดีเป็นเรื่อง ไม่ง่าย ยิ่งกับโปรเจกต์ที่ฟังดูเป็นไปไม่ได้แถมยังการกุศล แบบนี้ ยากมากที่ใครจะยอมเหนื่อยและเสียเวลาไปด้วย ตูนรู้ข้อจ�ำกัดนี้ดี ดังนั้น คุณสมบัติของบุคคลที่จะมาเป็น ดรีมทีมของตูนจึงไม่ได้เรียกร้องแค่ความสามารถ แต่ยังต้องการ ‘ใจ’ ด้วย “ผมชวนคนที่ผมเห็นหน้าเห็นตากัน สนิทกัน รู้ว่า คนนี้น่ารัก พร้อมที่จะมาช่วยงานแบบนี้ได้โดยไม่คิดเยอะ แต่กไ็ ม่ใช่วา่ จะชวนแล้วได้มาง่ายๆ นะครับ เพราะทุกคนต้อง มาอยู่กับผมสิบวัน เขาจะลางานยังไง ลาพักร้อนยังง่ายกว่า เลย ภาระของผมคือ ผมต้องไปขออนุญาตเจ้านายเขาให้” ตูนเล่ายิ้มๆ อาจฟังดูไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไหร่ ถ้าหากเจ้านายที่ว่า ไม่ใช่นักธุรกิจรุ่นใหญ่ที่ชื่อ ไพบูลย์ ด�ำรงชัยธรรม “คือพี่เบลล์เป็นพนักงานในสังกัดแกรมมี่ น้องๆ จีนี่ ทีข่ อมาช่วยถ่ายท�ำทัง้ หมดก็พนักงานแกรมมี่ ถึงจะท�ำงานให้ 32
ตูน บอดีส้ แลม ก็ตาม แต่โปรเจกต์นกี้ เ็ ป็นงานส่วนตัวของผม ไม่ใช่งานของทางสังกัด ผมก็ต้องขึ้นไปหาคุณไพบูลย์ก่อน” ตูนเล่าย้อนวินาทีระทึกใจให้เราฟังเป็นฉากๆ ………………………… ที่หน้าห้องประชุม ตึกแกรมมี่ ตูนนั่งรอผู้บริหารอยู่หน้าห้องด้วยใจจดจ่อ ภายใน ห้องก�ำลังมีการประชุมบางอย่างทีเ่ คร่งเครียด วันนัน้ ไพบูลย์ ด�ำรงชัยธรรม มีเวลาให้กบั วาระของตูนน้อยนิดเพียงแค่อดึ ใจ เลขาฯ บอกว่า ตูนต้องมานั่งที่หน้าห้องเพื่อรอคอยเวลาว่าง ระหว่างพักจากการประชุมหนึ่งไปสู่การประชุมอีกนัดหนึ่ง เท่านั้น และด้วยความที่ไม่รู้ล่วงหน้าว่าจะได้พบผู้บริหาร ในวันนั้น ตูนจึงอยู่ในชุดเสื้อวอร์มกางเกงขาสั้น “คุณไพบูลย์แกมีเวลาน้อยมาก ผมก็ไปนัง่ รอเพือ่ เสียบ วาระของผม ซึ่งเป็นวาระต้อยติ่งมาก ในที่สุดก็ได้คุยกับแก ยืนคุยด้วยนะ เพราะแกก�ำลังจะเข้าประชุมอีกนัดนึง” “เออ ว่ายังไง พี่ยุ่ง โทษทีๆ” “ผมจะวิ่ง …(เล่ารายละเอียดยาว)... ครับพี่” “เออ แล้วยังไง” “ขออนุญาตใช้ทมี ...(สาธยายชือ่ ลูกทีมยาวเหยียด)... นะครับ” “เออ ได้เลยๆ” สิน้ เสียงตอบตกลง ผูบ้ ริหารเดินเข้าไปในห้องประชุม ที่มีทายาทผู้บริหารรุ่นใหม่อีกสองคน คือฟ้าใหม่ และระฟ้า 33
ด�ำรงชัยธรรม ซึ่งเป็นเจ้านายโดยตรงของเบลล์ จากนั้น ไพบูลย์ก็เล่าเรื่องโปรเจกต์วิ่งของตูนแบบรวบรัดให้ลูกชาย ทั้งสองฟัง “เดี๋ ย วตู น เขาจะท� ำ โปรเจกต์ วิ่ ง ไปบางสะพานนะ อ�ำนวยความสะดวกให้เขาด้วยล่ะ เออ สบายใจนะตูน” ผู้บริหารเปิดไฟเขียวผ่านฉลุย “โอเคครับ ขอบคุณครับ” ในเวลาไม่เกินห้านาที ในที่สุดตูนก็ได้ดรีมทีมมาร่วม ท�ำโปรเจกต์ที่ยังไม่มีชื่อไปด้วยกัน ผ่านการสนับสนุนอย่าง เป็นทางการจากบอสใหญ่แห่งตึกแกรมมี่ ตู น คิ ด ในใจว่า ถึง เวลาที่โปรเจกต์นิรนามนี้ ควรมี ชื่อเรียกสักที
34
ทีมก้าวคนละก้าว ที่ปรึกษาโครงการ นภาพร อุชชิน (อุ๋ย) นักวิ่ง ‘ก้าวคนละก้าว’ อาทิวราห์ คงมาลัย (ตูน) อิทธิพล สมุทรทอง (ป๊อก) นักวิ่งกองกำ�ลังเสริม รัชวิน วงศ์วิริยะ (ก้อย) ณฐพล คงมาลัย (ต๊อก) ปิยภูมิ กลมเกลียว (ป้าย) นพพล โพธินาม (อั๋น) กฤษณ์ แซ่จิว (กิต แบร์รี่) แพทย์ผู้ร่วมวิ่งและดูแลการวิ่ง พญ.สมิตดา สังขะโพธิ์ (หมอเมย์) แพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู นพ.อกนิษฐ์ ศรีสุขวัฒนา (หมอแอร์) อายุรแพทย์โรคหัวใจ
นพ.พงศธร ตั้งทวี (หมอต้อม) อายุรแพทย์โรคหัวใจ ศัลยแพทย์ เชี่ยวชาญโรคตับ ตับอ่อน และทางเดินน้ำ�ดี นพ.มนตรี อวยยืนพร (หมอทอม) อายุรแพทย์ทั่วไป นพ.อัครพล คล้ายพุฒ (หมออัค) แพทย์เวชศาสตร์ฟื้นฟู นพ.นรศักดิ์ สุวจิตตานนท์ (หมออัฐ) อายุรศาสตร์โรคหัวใจ Mr. Jag Lanante Doctor’s Assistant นพ.อาคเนย์ วงษ์สวัสดิ์ (หมอโอ๊ด) อายุรแพทย์โรคหัวใจ ศัลยแพทย์ทางเดินปัสสาวะ นพ.พงษ์ศักดิ์ ฐิติพันธุ์ดำ�รง (หมอเอ็ด) ผู้เชี่ยวชาญออร์โธปิดิกส์ นพ.พลังสันติ์ จงรักษ์ (หมอปัม) จิตแพทย์
ทีมงาน Project Manager ชายชาญ ใบมงคล (เบลล์) ประสานงานและดูแลการวิ่ง ธีรทัศน์ สังขทัต ณ อยุธยา (โอ๊ต) ประสานงานและดูแลการวิ่ง พรชัย วงษ์กวน (โทน) หัวหน้าทีม On-Ground ประชารัตน์ แซ่จู (เซ้ง) จัดหาสถานที่พัก และประสานงานโรงเรียน อมรมณฑ์ วิจิตรไพบูลย์ (สตางค์) ประสานงานเอกสาร สุรีย์พัชร์ แก้วดิษฐี (เบล) การเงินและดูแลเงินบริจาค นฤมล อึ้งเหมอนันต์ (มล) ประสานงานโรงเรียน วินัย มากหุ่น (บิว) ดูแลความเรียบร้อยบนรถบ้าน ศักดิธัช เกษรักษ์ (ทัช) กายภาพนักวิ่ง และดูแลนักวิ่งบนรถบ้าน ณัฐพงศ์ ไพรวรรณ์ (ปริ้นซ์)
ดูแลนักวิ่งรับเชิญ ธีรพงษ์ จอมขวัญ (เบียร์) ผลิตเสื้อทีมงาน เสื้อ Finisher ดูแลน้ำ�และปฐมพยาบาล ระหว่างการวิ่ง สรายุทธ์ เดชาคุ้ม (โอ) ดูแลการรับบริจาคระหว่างทาง รังสรรค์ เลี่ยงภัย (ต่อ) ดูแลการรับบริจาคระหว่างทาง นฤพล ทองเปราะ (มิกซ์) ผลิตเสื้อนักวิ่ง กวินทร์วัตน์ เรือนบุรี Social Media Manager ชล แผนวิชิต Producer & Video Director คุณากรณ์ สุวะมินทร์ (ซาด๊าส) หัวหน้าทีมกล้องภาพนิ่งและวิดีโอ พงษ์ภัทร ประทุมสุวรรณ (ตู้) ถ่ายวิดีโอ ฉัตรมงคล นิลประเสริฐ (ฉัตร)
ถ่ายภาพนิ่งและวิดีโอ คเณศ ธีรวรวงศ์ (คอนเน่) ถ่ายภาพนิ่ง กร พงษ์ไพบูลย์เวชย์ ฝ่ายสวัสดิการ อัสนีย์ คำ�พันธ์ (ต๊ะ) ธีร์ธวัช อัศวเมธีกุล (ชาร์ต) ศุภวิชญ์ เหล่าศรีโชค (วิด) กาญจนา บุตรศรี (ตุ๊ก) เจษฎากร เจียมตน (จอร์จ) ทีมขนส่ง และรถรับ-ส่ง นาวิน หล่าคำ� ชนภัทร์ คงสุวรรณ ไพศาล แสนหอม มาโนชญ์ สังเวียนวัน สมนึก เมืองทอง พรศักดิ์ พรมสอน วัลลภ วัฒนพันธ์ ราชัน คำ�ศรี
ขอบคุณนักวิ่งรับเชิญ วันที่ 1 ธันวาคม 2559 พุฒิชัย เกษตรสิน (ดีเจพุฒ) ณัฐ ศักดาทร หมู New Brain Studio อริย์ธัช พลตาล (บอย Lomosonic) วง Cocktail วิทวัส ภักดิ์แจ่มใส (หมู Sweet Mullet) เกียรติศักดิ์ อุดมนาค (เสนาหอย) วันที่ 2 ธันวาคม 2559 นิติพัฒน์ สุขสวย (ปิงปอง a day) สราวุธ เฮ้งสวัสดิ์ (เอ๋ นิ้วกลม) วุฒิธร มิลินทจินดา (วู้ดดี้) ทีมวิ่งด้วยกัน วันที่ 3 ธันวาคม 2559 ยืนยง โอภากุล (แอ๊ด คาราบาว) บริบูรณ์ จันทร์เรือง (ตั๊ก) อรรถพล พุ่มแก้ว (ต๊ะ เรื่องเล่าเช้านี้) วันที่ 4 ธันวาคม 2559 สุวิกรม อัมระนันทน์ (เปอร์) จิระ มะลิกุล (พี่เก้ง) วรรณฤดี พงษ์สิทธิศักดิ์ ชยนพ บุญประกอบ (หมู) ณิชาภัทร์ ฉัตรชัยพลรัตน์ (แพรวา GDH) จุฑาวุฒิ ภัทรกำ�พล (มาร์ช GDH) อิงครัต ดำ�รงค์ศักดิ์กุล (ริว GDH) กันต์ ชุณหวัตร (กันต์ GDH) ณัฐรัตน์ นพรัตยาภรณ์ (ไอซ์ซึ GDH) จรินทร์พร จุนเกียรติ (เต้ย) พลพล พลกองเส็ง (พลพล) ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง (แท่ง)
วันที่ 5 ธันวาคม 2559 ณพสิน แสงสุวรรณ (หนุ่ม กะลา) เสรฐพร กฤดากร ณ อยุธยา (โจอี้ Paradox) ภาคิน คำ�วิลัยศักดิ์ (โตโน่ เดอะสตาร์) จำ�รัส ทัศนละวาด (เดย์ ไทเทเนียม) วันที่ 7 ธันวาคม 2559 ปวิณ สุวรรณชีพ (โป้ง Moderndog) ธนชัย อุชชิน (ป๊อด Moderndog) วง Big Ass วง Bodyslam ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง และทีมเข็มทิศชีวิต พัชรศรี เบญจมาศ (กาละแมร์) พุทธชาด พงศ์สุชาติ (ตุ๊ยตุ่ย) วง ETC. ศิวดล จันทเสวี (ทอฟฟี่ 3.50 บาท) เจษฎา ลัดดาชยาพร (ปั้น Basher) วันที่ 8 ธันวาคม 2559 พัฒน์ชัย ภักดีสู่สุข (ปั๊ป Potato) อิสริยะ ภัทรมานพ (ฮั่น เดอะสตาร์) ยศวดี หัสดีวิจิตร (โย) อัญชลี หัสดีวิจิตร (เอ) วันที่ 9 ธันวาคม 2559 อุดม แต้พานิช (โน้ต) เกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา (น้าเน็ก) วง Labanoon วันที่ 10 ธันวาคม 2559 อนุชิต สพันธุ์พงษ์ (โอ) วรวุฒิ เคลื่อนวงศ์ (วุฒิ Parata) ฐาปนา ณ บางช้าง (แฮ็ค Clash) คชภัค ผลธนโชติ (พล Clash) อนันต์ ดาบเพ็ชรธิกรณ์ (ยักษ์ Clash) เฉลิมพล ทิฆัมพรธีรวงศ์ (แจ็ค แฟนฉัน)
เกี่ยวกับผู้เขียน
สลิลา มหันต์เชิดชูวงศ์ เกิดปี 2528 เริ่มวิ่งปี 2557 ท�ำงานเขียนในฐานะ กองบรรณาธิการและบรรณาธิการสารคดีประจ�ำนิตยสาร a day เป็นเวลา 7 ปี เคยเขียนพ็อกเก็ตบุก๊ เชิงท่องเทีย่ วชือ่ เหมียวอินแจแปน (ร่วมกับ จิราภรณ์ วิหวา) ปั จ จุ บั น สลิ ล าอยู ่ ใ นช่ ว งก้ า วแรกของการท�ำงาน ในฐานะนักเขียนอิสระ และ หนังสือเล่มทีก่ า้ ว เป็นหนังสือ ทีเ่ ขียนและเรียบเรียงคนเดียวเล่มแรกในชีวติ
ขอบคุณ
ขอบคุณเรือ่ งเล่าเปีย่ มพลังความยาว 400 กิโลเมตร จากพีต่ นู ขอบคุณรายละเอียดสนุกทุกเม็ดและการประสานงานขั้นเทพของคุณเบลล์กับคุณโอ๊ต ขอบคุณการสละเวลา มาแบ่งปันเรือ่ งราวของพีป่ อ๊ ก หมอเมย์ และพีก่ อ้ ย ขอบคุณ ภาพปกจากพีว่ นิ และภาพถ่ายจากช่างภาพทุกท่าน ขอบคุณ ครอบครัวและบุคคลเคียงข้าง ป๊า ม้า เฮีย เจ้ พีเ่ ต้ พีป่ ู อาร์ ธนชาติ ขอบคุณพีป่ งิ ปอง พีบ่ กิ๊ พีก่ อ้ ง หัวหน้าทีใ่ ห้โอกาส และพีห่ มี พีโ่ บลด์ หวาน พลอย ทีมงานทีเ่ ป็นนักวิง่ สายอึด ไม่แพ้กนั