Vakbond in Beweging 95 | april 2018

PB- PP B- 8/6342 BELGIE(N) - BELGIQUE

AFGIFTEKANTOOR ANTWERPEN X Toelatingsnummer P408993

DRIEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT | NR. 95 MAART-APRIL-MEI 2018

Agenda

Actueel

Zorg

Wat beweegt er in de regio Antwerpen? Je vindt het in onze linXe agenda.

Interview met Johan Peeters en Jimmy Schevernels over zorg.

ABVV Senioren op de bres voor #ZorgZonderZorgen

p 28

p5

p 11

1

|

Vakbond in Beweging 95

Edito

Ja, we willen het anders in Antwerpen De stad Antwerpen heeft meer dan een half miljoen inwoners. Vijfhonderdtwintigduizend mensen die er elke dag leven, wonen, werken, studeren, spelen, bewegen en zich ontspannen. Inwoners waarvan het overgrote deel er, dag in dag uit, het beste van wil maken. Met familie, buren, vrienden, collega’s… ’t Stad, dat is thuis voor alle Antwerpenaren. Maar het loopt niet zo goed in onze stad. Steeds meer mensen krijgen het financieel moeilijk, verglijden in armoede of worden uitgesloten. Het verkeer staat stil. De weg naar school of werk is, zeker met de fiets, een dagelijkse helletocht. Staddiensten worden ontoegankelijk en duur, er wordt bespaard op diensten en medewerkers. Een doorsnee pensioen volstaat niet voor een comfortabel verblijf in een zorgcentrum. De wachtlijsten voor scholen en zorg drijven sommige gezinnen tot wanhoop. Comfortabele huisvesting wordt steeds minder betaalbaar. Gezonde lucht en groen zijn in bepaalde wijken verre droombeelden.

De ‘War on Drugs’ is uitgedraaid op een oorlog in de straten. De afstand tussen stadhuis en sommige wijken lijkt nog amper overbrugbaar.

Van het bestuur zouden we mogen ver-

wachten dat het alles in het werk stelt om de stad altijd maar beter te maken, zodat het er nóg beter leven is voor iedereen. Maar niets is minder waar. Dit stadsbestuur laat grote steken vallen.

Onze burgemeester en schepenen laten liever de oren hangen naar lobbyisten en projectontwikkelaars, dan dat ze in gesprek gaan met hun bevolking.

Vele geëngageerde ABVV’ers vinden dat het in Antwerpen anders en beter moet.

Niet alleen als syndicalisten. Maar ook als inwoners van Antwerpen, als vaders en moeders, dochters en zonen, opa’s en oma’s, buren en vrienden. En dat gaan we vanaf 1 mei aan iedereen vertellen.

We gaan iedereen die het anders wil in Antwerpen, oproepen om mee de barricades op te gaan voor een op alle vlakken leefbare stad.

Ja, ik wil het anders in Antwerpen!

Dat moet de boodschap zijn die de volgende zes maanden naar de gemeente3

|

Vakbond in Beweging 95

raadsverkiezingen steeds luider zal klinken. Ja, ik wil in onze stad en ons land: »» »» »» »» »»

beter betaald werk en meer tijd voor het gezin een fatsoenlijk vangnet voor als het minder gaat betaalbare woningen goede scholen gezonde lucht en meer groen »» de vrijheid om onszelf te zijn »» kwaliteitsvol openbaar vervoer »» en toegankelijke en betaalbare publieke diensten.

Laat ook jij jouw stem mee weerklinken in ’t Stad? Vertel ons dan wat je anders wil in Antwerpen. Laat je boodschap achter op www.andersinantwerpen.be.

Anoniem of met je naam erbij. In geschreven tekst, met een foto of video.

Overtuig je familie, vrienden en collega’s dat anders moet en kan. Voor een menselijk, gezond en sociaal Antwerpen.

Dirk Schoeters www.andersinantwerpen.be

Nr. 95 - 25ste jaargang MAART-APRIL-MEI 2018 Prijs: € 1 Jaarabonnement: € 4 Driemaandelijks tijdschrift van ABVV-regio Antwerpen in samenwerking met van Linx+ en ABVV-seniorenwerking Verantwoordelijke uitgever Dirk Schoeters Ommeganckstraat 35 2018 Antwerpen Redactieadres Ommeganckstraat 35 2018 Antwerpen 03 220 67 11 luc.vanoverberghe@abvv.be Bewegingswerk Linx+.antwerpen@abvv.be Werkten mee aan dit nummer Frank Van Dessel Steffi Verbraeken Christijn Terlingen Peter De Ridder Dirk Schoeters Marina Van den Bulck Luc Van Overberghe FOS Linx+ ABVV senioren regio Antwerpen Vormgeving Stien Verbelen / Dear Design Foto voorpagina Freepik

In dit nummer 3 Edito

Ja, we willen het anders in Antwerpen

5 Actueel

Zorgen om de Zorg van ‘t Stad?

11 Zorg zonder zorgen ABVV senioren op de bres voor #ZorgZonderZorgen

15 Daguitstap naar Gouda ABVV Senioren

15 Linx+ Trefdag

20 1 mei stoet

Rij mee met het treintje

20 Bewogen fotografen Wedstrijd 2018

21 Kunst

Portret van beeldhouwer Jef Lambeaux

25 Geschiedenis 125 jaar Den Bougie

28 De Linxe agenda

Trefdag in Limburg

16 Internationaal

Voeding als hefboom voor gezondheid

18 Geen medelijden maar medewerking Campagne FOS

19 Affiche!

Ontwerpwedstrijd

@abvv.regio.antwerpen @abvvantwerpen

Ondertekende teksten geven uitsluitend de mening weer van de auteur en binden geenszins de organisatie.

4

|

Vakbond in Beweging 95

Actueel

DUBBELINTERVIEW MET JOHAN PEETERS (OCMW-RAADSLID) EN JIMMY SCHEVERNELS (SOCIALISTISCHE MUTUALITEIT)

Zorgen om de Zorg van ’t Stad?

De zekerheid dat in geval van tegenslag je wordt geholpen en niet aan je lot overgeleverd bent. Voor de meeste mensen is dit cruciaal.

Die zekerheid is ook de essentie van de samenleving die we de vorige eeuw in ons land hebben uitgebouwd: ‘de verzorgingsstaat’.

Een model waarin we met zijn allen in solidariteit voor elkaar zorgen.

Maar hoe zit het vandaag met die zorg voor elkaar? Het ABVV en zijn senioren hebben er alleszins geen goed oog in en voeren een petitiecampagne voor een #ZorgZonderZorgen. ‘Vakbond in Beweging’ legde het oor te luisteren bij 2 absolute kenners: Jimmy Schevernels van de VoorZorg Antwerpen en Johan Peeters, raadslid voor de sp.a in het OCMW van Antwerpen. Moe-

ten we ons echt zorgen maken over de zorg?

Vakbond in Beweging: Onze verzorgingsstaat met sociale rechten voor iedereen, berust op een brede naoorlogse consensus. Maar bestaat die consensus nog wel? Glijdt het principe van georganiseerde solidariteit niet af naar een rare mengeling van caritatieve en utilitaire ideeën?

Of hoe moet je anders verklaren dat bijvoorbeeld een n-va-parlementslid voorstelt om geen dure knieprotheses meer terug te betalen aan dementerende of minder zelfredzame bejaarden?

Jimmy Schevernels: Alles begint natuurlijk bij het afgezaagde refrein dat gesolidariseerde gezondheids-

5

|

Vakbond in Beweging 95

zorg per definitie niet betaalbaar is. En dus mag er alleen maar ‘kostenefficiënt’ gedacht worden. Maar klopt dat wel dat onze gezondheidszorg onbetaalbaar is? Maar nee, natuurlijk klopt dat niet!

Johan Peeters: In het OCMW van Antwerpen word ik natuurlijk meer geconfronteerd met sociale bijstand dan met sociale zekerheid. Vaak hebben onze klanten, door allerlei omstandigheden, geen sociale zekerheidsrechten meer. Ook in die sociale bijstand zien we een verschuiving van solidariteit naar een paternalistisch systeem gebaseerd op liefdadigheid. Daarvan kreeg ik onlangs op een vergadering nog een ongelooflijk cru voorbeeld. Tijdens de toelichting over een leefloondos-

sier zei de OCMW-voorzitter Fons Duchateau (van N-VA) letterlijk: “we zullen zien hoe nederig de persoon zich opstelt om een beoordeling te maken en te beslissen of we een leefloon toekennen of niet”. Die uitspraak vat eigenlijk volledig de visie van die man op mens en maatschappij samen.

De bestuursmeerderheid in Antwerpen, net als die in de regeringen, heeft het solidariteitsprincipe in de ijskast geplaatst. Het is vervangen door een zeer negatief ingevuld ‘voor wat, hoort wat’-idee. Dat we mensen ook vanuit de samenleving kansen moeten aanreiken, daar blijft het bestuur op dit moment sterk in gebreke.

Jimmy: In hun aanpak zit ook een systematiek van culpabiliseren. Er wordt automatisch van uitgegaan dat mensen die hulp nodig hebben, wel zelf de oorzaak van hun probleem zijn. Je moet dus éérst je

hulpvraag legitimeren, vooraleer ze zullen besluiten of ze die hulp wel zullen toekennen.

VIB: Studies wijzen uit dat armoede en gezondheid nauw samenhangen. De zwaarste problematiek van

“Tijdens de toelichting over een leefloondossier zei OCMW-voorzitter Fons Duchateau letterlijk: we zullen zien hoe nederig de persoon zich opstelt om een beoordeling te maken en te beslissen of we een leefloon toekennen of niet”. mensen in armoede is huisvesting.

Het niet kunnen betalen van degelijke gezondheidszorgen staat op

Johan Peeters »» »» »»

Geboren in Wilrijk - 49 jaar.

Studies: licentiaat politieke en sociale wetenschappen.

Loopbaan: • leerkracht secundair onderwijs (sinds 1993) • lector Hogeschool Antwerpen (1995-2002)

»»

Politieke mandaten voor sp.a: • gemeenteraadslid Antwerpen (2001-2006) • lid districtscollege Wilrijk (2007-2012) • OCMW-raadslid Antwerpen (2009-)

»» »»

Familie: woont samen en heeft 3 zonen Vrije tijd gaat naar zijn gezin en joggen

6

|

Vakbond in Beweging 95

de tweede plaats. Merk je die trend ook bij de mutualiteit?

Jimmy: Zonder twijfel. We merken dat het uitstellen van gezondheidszorgen steeds vaker voorkomt. Dit heeft te maken met het probleem van de betaalbaarheid, maar evengoed met de onzekerheid over hoe groot de uiteindelijke factuur gaat zijn. Daarom blijven we als socialistisch ziekenfonds hameren op het belang dat zoveel mogelijk artsen zich ‘conventioneren’. Dat wil zeggen volgens de tarieven werken die wij met de artsenverenigingen afgesproken hebben. Bij een geconventioneerde arts hebben mensen voor een behandeling tenminste zekerheid over de vraag ‘wat gaat dit kosten?’.

In de stad Antwerpen kunnen we uit de cijfers waarover we beschikken een aantal verontrustende trends distilleren. Voor tandzorg bijvoorbeeld, scoort de stadsbevolking heel

slecht in vergelijking met zowel het Vlaamse als het provinciale gemiddelde. In bepaalde stadswijken zijn er heel veel inwoners die geen tweejaarlijkse preventieve gebitcontrole ondergaan, laat staan een jaarlijkse.

Niet toevallig scoren de tandartsen in Antwerpen als groep heel slecht voor wat betreft die fameuze conventionering. Dit heeft dus effecten op korte én lange termijn. Mensen stellen op korte termijn hun noodzakelijke tandpreventie uit door de gebrekkige prijstransparantie, waardoor we op lange termijn als maatschappij dubbel en dik zullen moeten betalen voor remediëring van de daardoor ontstane problemen. Want goede preventie bespaart geld in de sociale zekerheid.

VIB: Duidelijke prijsafspraken en conventionering van artsen is één oplossing voor dit probleem. Zijn er nog andere oplossingen die bijvoorbeeld ook op stadsniveau snel op poten kunnen gezet worden?

Johan: Een stad kan wel degelijk een sociaal beleid voeren. Of zoals de afgelopen jaren: een asociaal beleid. Ik geef twee voorbeelden.

Het eerste gaat over huisvesting.

Door de beperkte capaciteit aan sociale woningen is er een grote groep armere mensen die noodgedwongen beroep moet doen op de private huurmarkt. Het huidige OCMWbestuur van Antwerpen schiet zo’n kwetsbare huurders alleen nog een huurwaarborg voor, als er een conformiteitsattest is. In de praktijk blijkt echter dat heel wat van de verhuurders op die private huurmarkt niet bereid zijn om een conformiteitsattest af te leveren. Huurwaarborgen worden dus nu massaal cash betaald aan malafide huisjesmelkers. Op die manier wordt een kwetsbare groep nog kwetsbaarder.

Tweede voorbeeld. In het verleden bestond het systeem van ‘medische waarborg en waarborg zie-

kenfonds’ waardoor iemand die in armoede verkeerde geen enkele drempel had naar gezondheidszorg.

Het huidige bestuur heeft dit afgeschaft. Enkel in zéér uitzonderlijke omstandigheden is zo’n medische waarborg nog mogelijk. Zo maakt men het voor de meest kwetsbaren in onze stad moeilijk tot zelf onmogelijk om nog beroep te doen op gezondheidszorgen.

Jimmy: Deze beslissing van het stadsbestuur getuigt heel erg van kortetermijnvisie. Het niet meer ten laste nemen van bijvoorbeeld de ziekenfondsbijdrage levert op korte termijn een vermindering van uitgaven op, maar zorgt in de toekomst voor een piek aan gebrekkige gezondheid en hogere kosten.

“De verhalen over met welke kleine bedragen in bepaalde woonzorgcentra de kok aan de slag moet om de bewoners dagelijks maaltijden aan te bieden, zijn onaanvaardbaar.”

VIB: Over de toekomst gesproken: het rusthuis. De VoorZorg heeft onlangs haar tweede ‘rusthuisbarometer’ voorgesteld. Daaruit blijkt dat het steeds moeilijker wordt om van een normaal pensioen een rusthuisverblijf te betalen. De provincie Antwerpen is daarenboven de duurste provincie qua rusthuisprijzen.

De problematiek wordt dus steeds scherper gesteld. Zijn er alternatieven? En is ook hier een rol weggelegd voor de stad?

Jimmy: Hier is zeker een rol weggelegd voor de stad. Maar het gaat breder dan enkel de rusthuizen zelf.

7

|

Vakbond in Beweging 95

De meeste mensen willen eerst en vooral een goede oude dag thuis hebben, goed omkaderd door de nodige zorg. Er kan dus ook heel veel gedaan worden aan de thuissituatie van mensen. Een stad kan al minstens een coördinerende rol spelen tussen alle actoren op dit terrein.

Er onder andere voor zorgen dat al die actoren mekaar niet plat concurreren maar dat de capaciteit en het aanbod zo goed mogelijk worden ingezet. Heel specifiek voor Antwerpen is het Zorgbedrijf dat een niet onbelangrijke speler is op het vlak van aanbod aan infrastructuur en patrimonium. Hierdoor kan het stadsbestuur de ‘markt’ voor een stuk sturen met zijn eigen prijszettingspolitiek.

Johan: De stad Antwerpen is een heel actieve speler op het vlak van zorgaanbod. Het Zorgbedrijf biedt niet alleen woonzorgcentra aan, maar ook poetshulp, gezinshulp, serviceflats en ook allerlei initiatieven rond bijvoorbeeld jeugdopvang. Maar we merken de laatste jaren dat binnen het Zorgbedrijf ‘optimalisatie’ en ‘efficiëntiewinst’ de kernwoorden zijn geworden. En die winsten worden uiteraard geboekt bij de klanten die de afgelopen jaren nogal wat prijsverhogingen hebben moeten slikken. Deze evolutie is zorgwekkend. De manier waarop de overheid de kosten steeds meer doorschuift naar de gezinnen is problematisch.

VIB: Er zijn nogal wat private spelers op de markt van de rusthuizen. Daar waar de overheid decennialang een regulerende positie innam. Klopt het dat er een soort ‘kortsluiting’ is momenteel in deze sector?

Jimmy: De vraag naar plaatsen in rusthuizen is dermate groot dat ook private spelers zich op deze markt kunnen en mogen begeven.

Daar ben ik niet principieel tegen.

Belangrijk is dan wel om het kader te bepalen. De verhalen over met welke kleine bedragen in bepaalde woonzorgcentra de kok aan de slag moet om de bewoners dagelijks maaltijden aan te bieden, zijn onaanvaardbaar. We weten dat in bepaalde centra systematische ondervoeding voorkomt. Ik wil ze zeker niet allemaal over dezelfde kam scheren, maar dat mag nooit de maatschappelijke keuze zijn die we maken voor ouderen die zich hun hele leven hebben ingezet voor de samenleving en hun omgeving.

Johan: De overheid zou daarin moeten sturen. Er bestaan richtlijnen die dienen gevolgd te worden maar die zijn minimaal. Mensen op het terrein zeggen me dat er steeds meer gestreefd wordt naar die bodemrichtlijnen om zo op personeel en kosten te besparen. Wij gaan er echter vanuit dat er voor iedereen een plaats

moet zijn én kwalitatieve zorg. Betere regelgeving kan ervoor zorgen dat die kwaliteit veel meer dan vandaag gewaarborgd wordt.

VIB: De overheid kan inderdaad regels opleggen. Maar dan is er nog het probleem van de hele lange wachtlijsten. Niet enkel in de ouderenzorg maar ook in de psychiatrie en de jeugdzorg bijvoorbeeld. Investeren in zorg is niet alleen een maatschappelijke plicht maar tegelijkertijd ook een vorm van jobcreatie. Is dat een weg die we moeten inslaan?

Jimmy: (cynisch) Officieel bestaan de wachtlijsten niet meer. De persoonsvolgende financiering heeft dat blijkbaar allemaal miraculeus opgelost. De realiteit is helaas anders. Er zijn tal van studies die stellen dat het terugverdieneffect voor de samenleving van investeringen

Jimmy Schevernels »» »» »»

Geboren in Kapellen – 47 jaar.

Studies: bachelor Marketing Loopbaan bij de VoorZorg: • Verantwoordelijke jeugddienst MJA (1991-1996) • Directeur vakantiecentra (1996-2007) • Directeur marketing (2007-2011) • Provinciaal secretaris De VoorZorg Antwerpen (sinds 15 december 2011)

»»

Familie: nieuw samengesteld gezin met Evi, 1 dochter, 1 pluszoon en 1 plusdochter.

Vrije tijd: wandelen aan zee, joggen in de Kempen en golfen wanneer er nog tijd voor rest

»»

8

|

Vakbond in Beweging 95

in zorg en gezondheidszorg gigantisch is. Maar dergelijke pistes ga je natuurlijk enkel onderzoeken als je weg wil van de fetisj dat zorg per definitie onbetaalbaar is. Onze gezondheidszorg is alleen ‘onbetaalbaar’ in de betekenis dat de waarde ervan voor de mensen onbetaalbaar is. In euro’s is het systeem wel degelijk betaalbaar. Dat terugverdieneffect van investeringen in de sector kan er alleen maar toe bijdragen om het betaalbaar te houden.

VIB: Het is dus een taak van de socialistische beweging om die betaalbaarheid te bewijzen en de terugverdieneffecten op tafel te leggen en daar heel duidelijk over te communiceren?

Jimmy: Dat klopt inderdaad. Zo hebben we bij de afschaffing van de medische waarborg door het huidige bestuur een aantal heel praktische

voorbeelden opgesomd van wat het terugverdieneffect van alleen die maatregel was. Niet om ons grote gelijk te bewijzen, maar uit bekommernis voor die mensen die door de afschaffing werden getroffen. Van de kant van het beleid was er echter geen enkele bereidheid om te luisteren naar onze argumenten.

VIB: De vermarkting of de commercialisering van de zorg is een thematiek die in de stad Antwerpen al een hele tijd onderwerp is van debat. Is dat een symptoom van een bepaalde ideologische keuze of misschien een eenmalig gegeven?

Johan: Het is zeker niet eenmalig.

We zien het in verschillende sectoren opduiken. Er is heel veel heisa geweest over het commercialiseren van de daklozenopvang. Samen met anderen heb ik me daar heel hard tegen verzet. Hierdoor heeft het private bedrijf dat was uitgekozen om dat op het terrein te gaan doen uiteindelijk zijn offerte ingetrokken.

Maar we merken op heel wat terrei-

nen dat men voortdurend aanstuurt op het binnenhalen van private partners. Kijk naar het Zorgbedrijf. Dat is een publiek bedrijf en dus niet het favoriete vehikel voor de ideologen van het huidige stadsbestuur. Men heeft daar een privépartner binnengehaald à rato van 100 miljoen euro.

Hierdoor gooit de Antwerpse bestuursmeerderheid het Zorgbedrijf de facto voor een stuk op de markt.

Dat is een problematische tendens want nu gaat een private partner de grote projecten van het Zorgbedrijf mee aansturen. Dit kan gebeuren omdat het stadsbestuur weigert om er nog verder te investeren.

We stellen vast dat de toelagen van de stad Antwerpen voor haar zorgopdrachten in dalende lijn zijn.

Nog een voorbeeld. Er werd bijvoorbeeld recent beslist om in te stappen in een bouwproject voor een woonzorgcentrum van ca. 15 miljoen euro … Maar wel in Kapellen.

Omdat dat beantwoordde aan het ‘groeimodel’ van het Zorgbedrijf.

Ondertussen zijn er wel nog heel wat blinde vlekken in de stad zelf,

9

|

Vakbond in Beweging 95

waar het Zorgbedrijf vandaag niet actief is. Zorg moet op een andere manier aangepakt worden. Voor de sp.a moet er volop ingezet worden op een kwalitatieve zorg, voor iedereen en aan betaalbare prijzen. Dat is een keuze die echter lijnrecht ingaat tegen de ideologische principes van dit stadsbestuur. Die tegenstelling zorgt ervoor dat we in deze stad voortdurend in een conflictsituatie zitten. Hopelijk gaan de verkiezingen daar uitsluitsel in geven. Wat mij betreft mag zorg daarin absoluut een belangrijk thema worden.

Jimmy: Het is niet omdat we in een zogenaamd zachte sector actief zijn, dat we niet wakker moeten liggen van kosten en efficiëntie. Maar het moet een middel blijven en geen doel op zich worden. Als door efficiënt te werken middelen vrijkomen, moeten we die inzetten om bijkomende, nieuwe noden te lenigen.

Peter De Ridder Luc Van Overberghe

Iedereen heeft recht op een warme en betaalbare oude dag

DEEL ONS FILMPJE OP FACEBOOK EN TEKEN DE PETITIE

VU: Copers Caroline – Hoogstraat 42, 1000 Brussel

127

Zorg zonder zorgen

Foto: Mortier Jean-Claude - Vlaamse Ouderenraad vzw

ABVV Senioren op de bres voor #ZorgZonderZorgen We worden met zijn allen ouder. Jammer genoeg niet altijd Geen winst in de ouderzorg in goede gezondheid. De stijgende vraag naar ouderenzorg In 2017 bedroeg het aandeel van commerciële spelers is een logisch gevolg. Het huidige zorgaanbod is hier ech- in de ouderzorg 16%. Aandeelhouders, winstmaximaliter niet op afgestemd. Vlaams minister van Welzijn Jo Van- satie en principes van efficiëntie en effectiviteit gaan niet deurzen (CD&V) wil de ouderenzorg samen met een warme zorg. Kwaingrijpend veranderen. Hij doet hiervoor liteitsvolle zorg vraagt immers om “We gaan van een een appél op de informele zorg. Op voldoende personeel en middelen. recht op professionele papier klinkt het voorstel van minister ABVV Senioren pleit voor kleinschazorg naar de plicht om lige zorginitiatieven die voor 100% Vandeurzen heel mooi. De zorgbehoevende mag zelf zijn oude dag plannen, door de overheid worden gefinangebruik te maken van in zijn eigen vertrouwde leefomgeving, cierd. ons eigen netwerk, waar omringd door familie, vrienden, buren. nodig aangevuld met Maar in de praktijk is dit niet altijd vanZorg moet betaalbaar zijn, ongezelfsprekend. professionele zorg. Dat acht je inkomen en bezit Informele zorg vraagt een grote bijdraDrie op vier ouderen kan de rustbaart ons zorgen, ja.” ge van de omgeving, zeker naarmate huisfactuur niet betalen. Gezien de het gaat om zwaar zorgbehoevenden. stijgende dagprijzen in de woonCaroline Cocquyt Niet elke gezinssituatie leent zich hierzorgcentra zal die groep alleen toecoördinator ABVV Senioren toe. We moeten bovendien allemaal nemen. In het geval dat het pensioen meer en langer werken. Het risico beniet volstaat om de rusthuisfactuur te staat dat veel ouderen er alleen voor zullen staan. betalen heeft het OCMW, onder bepaalde voorwaarden, Dat baart de ABVV Senioren ernstige zorgen: Daarom lance- het recht om een onderhoudsplicht op te leggen aan de ren de senioren de campagne Zorg Zonder Zorgen. De se- kinderen. ABVV Senioren eist al jaren de afschaffing van nioren pleiten voor een betaalbare, warme en toegankelijke de onderhoudsplicht. Het systeem is onrechtvaardig en ouderenzorg. nefast voor de familiale relaties. Kleine gezinnen zijn be-

11

|

Vakbond in Beweging 95

“We noteren ingrijpende veranderingen in de rusthuizen en andere opvanginitiatieven voor bejaarden. Grote financiële groepen (privéfondsen, en beursgenoteerde investeringsvennootschappen) investeren vandaag in de huisvesting van bejaarden en bepalen de richting die de sector uitgaat.

Ze kopen een hele reeks rusthuizen op en rationaliseren de organisatie.

Op die manier besparen ze aanzienlijk op de facturatie, de keuken en gemeenschappelijke diensten. Daardoor ontstaat een onpersoonlijke dienstverlening en een totaal andere, gestandaardiseerde visie op de opvang van bejaarden” - Marie-Pierre Delcour - Directrice Infor Homes Bron: “Het woonzorgcentrum van de 21ste eeuw: een gezellige omgeving, zorg incl.”, 2009, uitgegeven door de Koning Boudewijn Stichting.

nadeeld, de ouders worden opgezadeld met een schuldgevoel en de kosten zijn niet te onderschatten. Daarom vragen de ABVV Senioren een inkomensgerelateerde dagprijs voor de woonzorgcentra en een maximumfactuur voor niet-medische kosten.

prijs van een rusthuisverblijf op zo’n 1665 euro per maand uitkomt. De kosten stegen over de hele lijn: in alle provincies van het land, in openbare, vzw- en commerciële instellingen, van de goedkoopste tot de duurste kamers en zowel in een- als tweepersoonskamers.

Mantelzorg is geen vervanging van professionele zorg Werknemers in de zorgsector Mantelzorgers zijn mensen die de informele zorg voor een De ‘werkbaarheidsgraad’ van werknemers in de gezondnaaste opnemen en ze verdienen alle respect, des te meer heidszorg nam de voorbije jaren steeds af. Vooral de toeomdat ze bijdragen aan een warmere name van werkdruk- en stressproble“Ik denk dat het en solidaire samenleving. Mantelzorg men is hiervoor verantwoordelijk en belangrijk is om zeker te in de rusthuizen tekent deze evolutie is echter geen vervanging voor thuiszorg: de overheid moet daarom blijven vertellen dat mensen die zich het scherpst af. Uit een onderzoek investeren in betaalbare en kwaliteitsvan 2016 van Stichting Innovatie en in de zorg werken dat volle thuiszorg. Niet alle gemeenten Arbeid blijkt dat 45.6% van de werkover het algemeen doen hebben een mantelzorgpremie. Bonemers in de zorgsector geen ‘werkvendien hanteren de gemeenten die met hun hart, de beste bare job’ heeft, dat is bijna de helft! de premie wel uitreiken andere voorBijna de helft van het personeel in de bedoelingen hebben waarden. In sommige gemeenten ouderenzorg heeft te maken met hoge en erg attent zijn.

Dat moet de zorgbehoevende voldoen werkdruk (51%), emotioneel belastend helpt wel om jezelf ook werk (46,5%) en werkstress (42%). aan een minimumleeftijd en in andere gemeenten wordt verwacht dat je bij mens te voelen achter de (Bron: www.serv.be – Psychosociale de zorgbehoevende inwoont. Ook de belasting neemt toe zorg en welzijnspatiënt.

Algemeen gezien bedragen kunnen verschillen. Daarom sector – 14 maart 2017) denk ik dat we in België Bovendien hebben vele woonzorgceneisen de ABVV Senioren dat mantelzorgers een apart administratief en fi- goede zorgvoorzieningen tra het probleem van een vergrijzend nancieel statuut krijgen. personeelsbestand (grote uitstroom, hebben.” lage instroom) en ervaart het persoWoonzorgcentra: een solidaire finanneel in woonzorgcentra vaak concurEls, patiënte ciering is dringend nodig rentie van onder andere ziekenhuizen Uit de 2de rusthuisbarometer van het die vaak betere arbeidsvoorwaarden Socialistisch Ziekenfonds die gepubliceerd werd in de- en of verloning kunnen bieden. Investeren in meer persocember 2017 blijkt dat een rusthuisverblijf fors duurder is neel met passende profielen moeten het werk in de rustgeworden de afgelopen twee jaar. In Vlaanderen steeg de huizen meer werkbaar maken, zo vinden we. gemiddelde factuur met meer dan 4 %, waardoor de kost12

|

Vakbond in Beweging 95

“De betaalbaarheid van een rusthuisverblijf staat onder druk. Meer dan 3 op de 4 ouderen komen niet toe met hun inkomen om een rusthuisverblijf te betalen. Tegelijkertijd zijn er tal van extra noden in de sector: extra personeel, een uitbreiding van het aantal woongelegenheden, enz. Dit alles vergt veel middelen. Het is hoog tijd dat er werk wordt gemaakt van een duurzaam kader voor een solidaire financiering van de ouderenzorg, inclusief een sterke prijsregulering, opdat iedereen kan rekenen op een menselijke en kwaliteitsvolle verzorging tijdens zijn of haar oude dag.”

- Paul Callewaert, algemeen secretaris van het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten Bron: Rusthuisfactuur swingt verder de pan uit (persbericht 13 dec. 2017)

Foto: Rombouts Rudi - Vlaamse Ouderenraad vzw

Ook in Antwerpen moet zorg zonder zorgen zijn Met de campagne “Zorg Zonder Zorgen” klagen ABVV Senioren het problematische verschil aan tussen de lage pensioenen en de hoge prijzen van de woonzorgcentra. De gemiddelde dagprijs voor een verblijf in een woonzorgcentrum op maandbasis bedraagt in de provincie Antwerpen € 1.762. Dat maakt van Antwerpen de duurste provincie van het land voor het verblijf in een woonzorgcentrum (cijfer: rusthuisbarometer 2017 – NVSM). Een doorsneepensioen volstaat bijlange niet om deze kost te dekken. Het mediaaninkomen van ouderen ligt maandelijks rond € 1.307 (cijfer: sociaaleconomische barometer – ABVV).

Voor de Antwerpse ABVV Senioren is dit onaanvaardbaar. Iedereen heeft recht op een betaalbare, warme en toegankelijke ouderenzorg. Die boodschap verkondigden de senioren afgelopen maand op verschillende markten en pleinen. Woensdag 28 maart stonden ze op de Meir. Voorbijgangers kregen een kom verse soep en werden gevraagd om de petitie #ZorgZonderZorgen te ondertekenen. De ondertekende petities zullen dit najaar afgegeven worden aan Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V). Die heeft aangekondigd in de ouderenzorg nog meer een beroep te gaan doen op “de informele zorg”. Omdat niet elke gezinssituatie dat toelaat en de pro-

13

|

fessionele zorg voor vele senioren onbetaalbaar is, komen de ABVV Senioren met vijf concrete voorstellen: ÍÍ Kwaliteitsvolle kleinschalige zorginitiatieven met voldoende personeel die voor 100% door de overheid worden gefinancierd. ÍÍ Betaalbare zorg door een inkomensgerelateerde dagprijs en een maximumfactuur voor niet-medische kosten. ÍÍ Oplossen van de wachttijden door overheidsinvesteringen in infrastructuur en personeel. ÍÍ De overheid moet naast residentiële zorg investeren in betaalbare en kwaliteitsvolle thuiszorg. Mantelzorgers en vrijwilligers verdienen een apart administratief en financieel statuut. ÍÍ Een verhoging van het wettelijke pensioen.

Om mensen zelf een inschatting te laten maken over de betaalbaarheid van de ouderenzorg, werd op de Meir ook toelichting gegeven bij de werking van “My pension”, de applicatie van de Rijksdienst voor Pensioenen. Geïnteresseerden kregen ook de pensioenkrant van het gemeenschappelijk vakbondsfront mee naar huis.

Vakbond in Beweging 95

“De mensen krijgen schrik om ouder te worden” - Christine (80) De petitie van ABVV Senioren werd tijdens de actie op de Meir veelvuldig ondertekend. Christine (80) uit Borgerhout was één van hen. “De zorg wordt als maar duurder en duurder”, zegt ze. “De tandarts, de dokter, een mens krijgt er schrik van om ouder te worden.”

Christine woont nog thuis, maar heeft zich al ingeschreven bij een rust- en verzorgingstehuis. Ze weet dat de wachtlijsten enorm lang zijn, dus wilde ze niet wachten tot het moment dat het echt niet anders meer kan. Haar tweelingbroer François verblijft al in een woonzorgcentrum. Zo ziet ze hoe hoog de rusthuisfactuur oploopt. “De dagprijs van een kamer bedraagt

70 euro per dag. Dat is zo’n 2100 euro per maand. Daar komen de kapper en de pedicure dan nog bovenop. Dan woon je eigenlijk in een heel duur hotel, maar dan zonder zwembad.” (lacht) Christine zegt dat ze dat met haar pensioen niet zal kunnen betalen. “Maar wie wel?”, vraagt ze. “Wie heeft er zo’n pensioen? Als de kinderen dat kunnen opbrengen is dat goed, maar die onderhoudsplicht is ook niet overal gelijk. In sommige gemeenten zijn de kinderen verplicht om bij te springen, maar dat is niet overal zo. Die verschillen zijn oneerlijk. Wat je moet betalen zou in verhouding moeten zijn met wat je kunt besteden.”

Rood Show met Jinnih Beels De Rood Show is een gloednieuwe informatieve reeks van ABVVregio Antwerpen. Elke maand kan je op een ontspannen manier je kennis over actuele thema’s aanscherpen. Met de Rood Show krijg je de kans om te luisteren naar de prikkelende ideeën van boeiende sprekers of om naar een interessante documentaire te kijken. Er is bij de Rood Show ruimte om vragen te stellen en achteraf krijgen de aanwezigen een drankje aangeboden en kunnen ze gezellig nakaarten.

Het eerste gezicht in deze reeks is Jinnih Beels. Op uitnodiging van de Antwerpse ABVV Senioren komt de sp.a-lijsttrekster en kandidaat-burgemeester spreken over haar speerpunten en haar plannen voor Antwerpen. Als voormalig diensthoofd diversiteit bij de Antwerpse politie heeft zij een schat aan ervaring over wat er leeft bij de mensen in de wijken. Veiligheid is hierbij een belangrijk thema, maar ook onderwijs, zorgzekerheid en betaalbaar wonen zullen prominent aan bod komen.

Inschrijven? seniorenwerking.antwerpen@abvv.be De lezing is gratis maar reserveren is noodzakelijk.

Dinsdag 8 mei 2018 14.00u Polyvalente zaal Ommeganckstraat 53 2018 Antwerpen 14

|

Vakbond in Beweging 95

Actief

Daguitstap naar Gouda – 7 juni

Foto: VVV Gouda

Op 7 juni organiseert ABVV Senioren een uitstap naar Gouda. Uiteraard starten we de dag met een bezoek aan de kaasmarkt. Nadien bezoeken we het Museum van Gouda waar we met een gids een mooie kunstcollectie zullen bewonderen. Na de lunch is er tijd om vrij rond te wandelen in Gouda. We vertrekken om 17u terug naar huis.

Donderdag 7 juni Vertrek om 8 u aan de Van Stralenstraat (Rooseveltplaats Antwerpen) Terugkomst voorzien omstreeks 19u

50 €. In de prijs zijn inbegrepen: busrit, toegang tot het museum met gids, 3-gangenlunch mét 1 consumptie

Info en inschrijvingen: Adviespunt | Ommeganckstraat 35 | 1ste verdieping | 2018 Antwerpen T: 03 220 66 13 | adviespunt.antwerpen@abvv.be Betalen kan bij het Adviespunt enkel met Bancontact of via overschrijving op het rekeningnummer BE20 1325-2019-3156

Linx+ trefdag Limburg Linx+ organiseert haar jaarlijkse trefdag op zondag 20 mei 2018. We verwelkomen jullie graag in Genk, zaal Hangar 58 – Herkenrodeplein 5.

Ontdek samen met familie, vrienden of collega’s Levendig Limburg, waar mijnerfgoed niet onder het stof is blijven liggen, maar herrezen in een creatieve toekomst. Herontdek de Golden Sixties in Bokrijk. Strek de benen wat verder en wandel of fiets mee en bezoek de mooiste architectuurpareltjes. Wandel met ons mee door Hasselt en bezoek én proef in het jenevermuseum. Bezoek Tongeren en haar Gallo-Romeins museum. Laat je meevoeren met de verhalen uit het gekleurd verleden van de mijncités in Genk, Waterschei, Beringenen en ontdek hoe dit verleden de hefboom werd naar de toekomst.

Zondag 20 mei 2018

We organiseren ook busvervoer vanuit Antwerpen.

Opstapplaatsen: Parking Pidpa Desguinlei - Berchem Borsbeeksebrug - Kinepolis

Info en inschrijvingen: www.linxplus.be. Wees er snel bij want de plaatsen zijn beperkt.

15

|

Vakbond in Beweging 95

Internationaal

GEZOND LEVEN IN EL SALVADOR: ONDERVOED OF OVERVERZADIGD?

Voeding als hefboom voor gezondheid Ook anno 2018 is ondervoeding de wereld nog niet uit. Intussen kampt een steeds groter deel van de wereldbevolking met overgewicht. Die twee tendensen zie je gelijktijdig in CentraalAmerika: een deel van de Salvadoranen is ondervoed, maar intussen is er ook steeds meer obesitas. Hoe kan dat?

De laatste jaren lijkt in Vlaanderen de ene gezonde voedingshype de andere op te volgen. Super foods, koolhydratenarme diëten, raw food, noem maar op. Misschien zijn sommige hypes wel overdreven, maar het staat in ieder geval vast dat gezond en evenwichtig eten belangrijk is.

Iets waar de socialistische mutualiteiten al langer op hameren en in 2017 nog via hun campagne lekker normaal extra in de verf zetten. Maar ook elders is ‘normaal’ eten niet vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld in El Salvador, waar ondervoeding en obesitas dagdagelijkse realiteit zijn.

Ondervoeding Wanneer we denken aan landen in het

Zuiden, denken we vaak aan ondervoeding. Dat is niet onterecht, kijk maar naar de verschrikkelijke hongersnoden in Zuid-Soedan, Nigeria, Jemen en Somalië.

Ook in andere landen is ondervoeding een probleem. Bijvoorbeeld in El Salvador. Het Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties merkt op dat 17% van de minvijfjarigen er lijdt aan chronische ondervoeding. In bepaalde plattelandsgebieden loopt dat op tot 40%. De overheid zet daarom in op de bestrijding van ondervoeding bij kinderen. Onder andere door programma’s zoals ‘Vaso de leche’ (glas melk) en ‘Escuelas Saludables’ (gezonde scholen), waarbij kinderen op school een gezonde maaltijd en melk krijgen.

Obesitas In schril contrast met het probleem van ondervoeding, staat de obesitasepidemie in El Salvador. Maar liefst 65% van de volwassenen lijdt er aan overgewicht of obesitas. Ook bij kinderen en jongeren neemt overgewicht toe. 6% van de minvijfarigen, een kwart van de lagere school-

16

|

Vakbond in Beweging 95

kinderen en twee op vijf adolescenten zijn te zwaar of obees. Met de leeftijd, stijgt dus ook het aantal Salvadoranen met gewichtsproblemen. Dokters, voedingsspecialisten, internationale organisaties, sociale organisaties en nationale beleidsmakers spreken allen van een zorgwekkende tendens.

Vrijhandel Velen wijzen naar de voedingsindustrie als grote schuldige. Fastfood, snacks, frisdranken en andere verwerkte voedingsproducten met een hoog vet-, suiker- en zoutgehalte zijn goedkoop en dan ook populair. De vrijhandel met de Verenigde Staten, vanwaar grote hoeveelheden voedsel naar Centraal-Amerika worden ingevoerd, speelt een belangrijke rol in het veranderende voedingspatroon van de bevolking. Een studie wees uit dat de gemiddelde invoertarieven in CentraalAmerika gedaald zijn van 45% in 1985 tot slechts 6% in 2000. Hierdoor verdubbelde de voedingsimport, voornamelijk verwerkte voeding.

Handelsliberalisering heeft een recht-

streekse invloed gehad op de beschikbaarheid en de prijs van vlees en verwerkte voedingsproducten. Op zich lijkt het misschien geen slechte evolutie dat voeding goedkoper wordt, zeker in landen waar ondervoeding een groot probleem is. Maar als het voornamelijk gaat om verwerkte voeding met hoge energetische waarde en hoge vet-, suiker- en zoutgehaltes heeft dat gevolgen. Arme huishoudens zijn gevoeliger voor prijsdalingen en zijn dus snel geneigd om voor de goedkoopste en gemakkelijkste, maar niet de gezondste voeding te kiezen.

door te wandelen en te fietsen hebben de Salvadoranen amper. In vele onveilige buurten is de auto of de bus een veel betrouwbaardere manier om zich te verplaatsen.

Gezondheidszorg Het hoeft niet te verwonderen dat, met steeds meer ongezonde voedingswaren en een gebrek aan lichaamsbeweging, ook het aantal zwaarlijvige en obese Salvadoranen is gegroeid. Dat is wel degelijk een probleem voor de volksgezondheid.

Obesitas kan lijden tot diabetes, hoge bloeddruk, nierproblemen en zelfs kanker. Maar liefst drie op twintig Salvadoranen lijdt aan obesitas. Dat zet het gratis nationale gezondheidssysteem zwaar onder druk. Er zijn dan ook geregeld tekorten aan noodzakelijke medicatie zoals insuline. Buiten de kost in mensenlevens, familiale problemen en sociale en werkgerelateerde problemen, betekent de obesitasepidemie dus ook een enorme kost voor de maatschappij en voor het publieke gezondheidssysteem.

Gezond en eenvoudig eten: ook in El Salvador is er werk aan de winkel Stilzitten Een tweede oorzaak is het gebrek aan beweging, ook bij kinderen. Volgens onderzoekers zouden kinderen na schooltijd, waar ze ook al bijna de hele dag op een stoel zitten, te veel tijd voor de tv en de computer doorbrengen. Ook volwassenen hebben te weinig beweging, vaak door een gebrek aan vrije tijd en aan geld om een sport te beoefenen. Problemen die we in België maar al te goed kennen.

Maar ook dagelijkse lichaamsbeweging

Oplossing?

Daarom zoekt de overheid naar oplossingen. Het is niet eenvoudig, maar een

GEEN

Liesbet Vangeel – FOS NGO FOS is de solidariteitsorganisatie van de socialistische beweging in Vlaanderen die wereldwijd strijdt voor mensenrechten. Meer weten over FOS? Surf naar FOS.ngo of ontdek @FOSngo op sociale media

ie in nd d e o b k iev va e de or collect w n k vo terke Vers tielfabrie t? x a de te pslag ga so loon

OF

n kette k a p ch e lun isters? w n e Stur rme naa a naar

sterk beleid kan de negatieve tendens ombuigen. Ten eerste is sensibilisering over gezonde voeding essentieel. Dat kan op school, maar kan ook via gezondheidscentra, het werk of dankzij campagnes op nationale televisie. Daarnaast bekijkt de overheid of ze regulerend kan optreden en bepaalde ongezonde voedingswaren zwaarder kan belasten en gezonde voeding goedkoper kan maken.

Een suikertaks dus, niet naar het flauwe voorbeeld van België, maar naar dat van Mexico. Daar werd in 2014 een taks van 10% ingevoerd op frisdranken, een serieuze prijsstijging voor de consument dus.

Twee jaar later blijkt de taks er vruchten af te werpen, want in 2015 lag het verbruik 9,7% lager dan voor de taks in 2013. Een belangrijk duwtje in de rug naar een gezondere levensstijl…

ING

MAAR

ERK MEDEW

DEN

IJ MEDEL

De verandering begint op FOS.ngo

Bij FOS draait ontwikkelingssamenwerking ook écht om samenwerking.

Wereldwijd voeren mensen de sociale strijd en FOS doet mee!

adgeenmedelijden.indd 3

17

|

Vakbond in Beweging 95

19/01/18 14:45

VIA EEN NEPCAMPAGNE EN EEN FILMPJE ROEPT FOS OP OM BROOD TE STORTEN

Geen medelijden maar medewerking Gedaan met korte termijn denken in de ontwikkelingssamenwerking en weg met de stereotype kijk op wie steun wil. Het is de boodschap die FOS, de solidariteitsorganisatie van de socialistische beweging in Vlaanderen, maakt in een ludiek filmpje.

Wat doe je als je buur een brood wil kopen, maar geen vervoer heeft om naar de bakker te gaan? Leen je even je fiets of help je de ‘arme stakker’ met een heuse broodinzamelactie? Het is de opzet van een absurd filmpje van de Vlaamse ngo FOS. Die organisatie werkt wereldwijd structureel samen met organisaties voor het recht op waardig werk en sociale bescherming.

“We pleiten om de stereotypen aan de geschiedenis te laten en te gaan voor structurele ontwikkelingssamenwerking, gestoeld op internationale solidariteit”, zegt Annuschka Vandewalle, algemeen secretaris van FOS.

“Laten we het cliché van ‘arme hulpeloze buur’ overboord gooien en samenwerken vanuit principes als gelijkwaardigheid en verbondenheid.”

“Laten we het cliché van ‘arme hulpeloze buur’ overboord gooien en samenwerken vanuit principes als gelijkwaardigheid en verbondenheid.”

- Annuschka Vandewalle, algemeen secretaris van FOS Het is een aanpak die de laatste jaren meer en meer onder druk staat. Concrete steun geven is iets wat erg in trek is en vaak gemediatiseerd wordt, op zich niets mis mee volgens de ngo.

“Natuurlijk kan een inzamelactie op korte termijn mensen helpen, maar 18

|

Vakbond in Beweging 95

het werk op lange termijn is minstens even belangrijk. We onderstrepen graag het belang van samenwerking met de mensen zelf, uitgaande van hun kracht en kunde.”

Debat FOS hoopt met het filmpje het debat aan te zwengelen. Niet alleen over hun visie op structurele ontwikkelingssamenwerking, maar even goed over het klassieke beeld dat leeft over andere landen en culturen. “Mensen uit Zimbabwe, Peru of eender waar zijn even weerbaar en dynamisch als wie dan ook. Het beeld van arme, weerloze kindjes of volwassenen is niet alleen denigrerend, maar ook onjuist”, legt Annuschka Vandewalle uit. “Daar hopen we verandering in te brengen!”

Vind het filmpje op www.youtube.be.

Zoek: fossocsol

AFFICHE! Ontwerpwedstrijd Het verzet van mensen tegen onrecht en discriminatie, voor rechten en gelijkwaardigheid, voor de bescherming van het milieu en de samenleving… Literatuur, architectuur, schilderkunst, kunsten in het algemeen verbeelden dikwijls onrecht en het verzet daartegen en spreken zo heel direct het publiek aan. Dat was zo honderd en meer jaar geleden, toen velen zelfs niet konden lezen en schrijven. Dat is vandaag in onze beeldmaatschappij nog veel meer het geval. We dagen je uit om met jullie ontwerp de jongeren van vandaag en morgen te beroeren.

Hoe doe je mee?

Op de website www.amsab.be vind je de affiches digitaal. Uit de 100 affiches kies je er één of meerdere. Per aparte reeks kan je onderaan je keuze maken via het inschrijvingsformulier. De gekozen affiche(s) ontvang je in hoge resolutie in jouw mailbox. Je kan een affiche kiezen om allerlei redenen: omdat je het een mooie, interessante of zelfs vreemde affiche vindt en je er meer van te weten wil komen. Niet alle affches zijn even artistiek. Er zitten ook tekstaffiches bij waarbij er louter typografisch, enkel in tekst, iets gevraagd of zelfs geëist wordt. Niets belet je om hiervan jouw rijk geïllustreerd beeld te creëren.

Wedstrijd De wedstrijdopdracht is dat je een eigen creatie maakt van de affiche. Met een hedendaagse invulling, maar ook met een blik naar de toekomst. Voor jouw interpretatie hoef je je niet tot drukwerk te beperken (maar het mag gerust). Je kan je uiten via papier, multimedia, foto, web. De technieken vul je vrij in. Je voelt aan wat de beste ‘tool’ is om jouw interpretatie te verbeelden. Maar we verwachten ook van je dat je je gekozen poster onderzoekt vooraleer je aan je eigen versie begint. Een korte beschrijving van het ‘wie-wat-waarom’, een kort onderzoek van je gekozen affiche is een deel van de opdracht: »» »» »» »» »»

Wanneer is de poster gemaakt, in welke periode?

Waarom is de poster gemaakt? Wat is de vraag, eis, oproep of de mededeling?

Welke organisatie of vereniging maakte de poster? Wie was de ontwerper (M/V)?

En hoe is de poster gemaakt? Welke druktechniek en/of zelfs drukkerij, lettertypes, kleurkeuzes, etc…

En belangrijk: wat roept deze poster bij jou op? Welk effect heeft deze poster op jou?

Deelname aan de wedstrijd is gratis, maar alle aanmaakkosten van de ingezonden werken worden door de deelnemer gedragen.

Werken kunnen afgeleverd of ingestuurd worden tussen 10 en 14 september 2018.

Het contactadres wordt nog meegedeeld.

Alle ingezonden werken worden voorgelegd aan de jury. Die maakt een eerste selectie en bepaalt welke werken ontvankelijk zijn voor de tentoonstelling, alle deelnemers worden hierover verwittigd. De niet-publieke eindjurering gebeurt tijdens de tentoonstelling, met name de eerste week van oktober 2018. De prijsuitreiking is op donderdag 27 september 2018 op een nader te bepalen locatie. Alle exposanten worden op de prijsuitreiking uitgenodigd. De winnaars worden dan bekendgemaakt.

Meer informatie? www.amsab.be en www.linxplus.be 19

|

Vakbond in Beweging 95

1 mei

Treintje 1 mei stoet Zoals de voorgaande jaren zal er ook dit jaar een treintje rijden in de 1 Mei stoet. Het treintje vertrekt omstreeks 11u in de Volksstraat ter hoogte van de Steinerschool en brengt passagiers naar de Grote Markt. Opgelet!

De plaatsen op het treintje zijn beperkt en reserveren is niet mogelijk. Op tijd komen is dus de boodschap.

Hopelijk tot dan!

Wedstrijd Bewogen Fotografen 2018 Het verder digitaliseren van de wereld in en rondom ons. Robots, mobiliteit, big brother, communicatie, verconsumptie. Dit alles even zo ten goede als ten kwade. Droogte en stormen met veel grotere impact dan ooit gezien, dwingen ons, zowel mens als dier, tot migratie. Wat zal er nog zijn zoals nu na verdere klimaatopwarming? De ganse aardbol is “in transitie”. En wat met al diegenen die niet (kunnen) volgen? Die in de “transit” blijven hangen? Verloren? Verloren volkeren? Verloren generaties? Maar ook en vooral, waarover dromen we, waarvoor vechten we, wat willen we?

Grijp je kans en doe mee!

Schuilt er een Bewogen Fotograaf in jou?

Linx+ nodigt iedereen uit om zijn foto’s rond het thema ‘Mijn toekomstbeeld’ in te zenden naar: linxplus.fotografie@gmail.com Deelnemen kan van 1 maart tot en met 31 mei 2018. De ingezonden foto’s worden door een professionele jury beoordeeld. Bewogen fotografen is een fotowedstrijd van Linx+. Deelnemers brengen in beeld wat zij verstaan onder “Mijn toekomstbeeld”. De sterkste foto’s krijgen nadien een plek in onze jaarkalender.

20

|

Vakbond in Beweging 95

Kunst

Beeldhouwer Jef Lambeaux Antwerpenaar en beslist ondergewaardeerd.

Het is misschien wel hét symbool van ‘t stad maar veel Sinjoren kijken er niet eens meer naar op als de ze de Grote Markt oversteken.

Het monumentale standbeeld van Brabo die de afgehakte reuzenhand de Schelde in gooit, maakt haast onopgemerkt deel uit van het vertrouwde straatmeubilair.

Veertig kilometer verder in het Brusselse Jubelpark hoort een al even monumentaal, maar van bij zijn onthulling in 1899 omstreden, bas-reliëf zelfs niet tot het straatbeeld. De Menselijke Driften zat vele jaren weggestopt in een afgesloten paviljoen dat speciaal voor het werk door Victor Horta was ontworpen. Pas sinds 2015 is de beeldengroep in de periode van de zomertijd 3 namiddagen per week door het publiek te bezichtigen. Het kan vreemd lijken maar zowel de zo vertrouwde Brabo als de weggestopte Menselijke Driften zijn beide van de hand van Jef Lambeaux. Antwerpe-

naar, beeldhouwer en vandaag beslist ondergewaardeerd. Misschien net omdat er in zijn geboortestad nog zoveel werk van hem vrij te bezichtigen in de openbare ruimte staat.

Josephus Lambeaux werd op 16 januari 1852 om 2 uur s’ middags in Antwerpen geboren. De ouders van Jef woonden in het huis Den Witte Ketel aan de Grote Markt 44. Zijn moeder baatte er een antiquiteitenwinkeltje uit en zijn vader was koperslager.

Als kind was Jef klein, mager en vaak ziek. Daardoor volgde hij maar onregelmatig de lessen in het lager onderwijs. Op achtjarige leeftijd ging hij als leerjongen aan de slag in een bedrijf waar boegbeelden voor schepen werden gekapt en gesneden. In de 19de eeuw was het in het arbeidersmilieu volstrekt normaal, dat men eens men kon lezen en schrijven, zijn centje bijdroeg aan het karig gezinsinkomen.

Vanaf 1862 volgde Jef aan de Acade-

21

|

Vakbond in Beweging 95

mie de richting figuren. Hij bleek een uitstekende leerling en werd in 1865 toegelaten tot de afdeling beeldhouwen. Hij studeerde in 1870 af met de hoogste onderscheidingen. Hoewel hij als eerste eindigde in de voorbereidende proeven voor de Prijs van Rome werd Jef Lambeaux niet weerhouden in de einddeliberatie van het opgelegde werkstuk. Tot 1974 was ‘Le Prix de Rome’ zowat de hoogste waardering die een jonge kunstenaar kon verwerven. In haar onuitgegeven licentiaatverhandeling ‘Jef Lambeaux (1852 – 1908), Belgisch beeldhouwer’ besluit Mia Depauw hieruit: “Het feit dat hij het niet heeft gehaald wijst erop dat zijn versie niet ‘academisch’ genoeg was.” Het belette de jonge afgestudeerde beeldhouwer echter niet om succes te hebben op de salons van zowel Antwerpen, Gent als Brussel. In 1877 leidde dit tot een opdracht voor het vervaardigen van een Kenteken van Jacob Jordaens.

In 1876 sloot Lambeaux zich aan bij de kunstenaarsgroep La Chrysalide die zich engageerde om de sociale wantoestanden en de bittere levensomstandigheden van het proletariaat uit te beelden. Drie jaar later vertrok hij op uitnodiging van zijn vroegere academiegenoot Jan Beers, en onder invloed van August Rodin, naar Parijs. Hij zou er gedurende twee jaren verblijven. Terug in België vestigde hij zich te Sint-Gillis. Op het salon van 1881 stelde hij de gipsen sculptuur De Kus tentoon. Mia De Pauw: “Het is de voorstelling van een jongen die probeert een meisje een zoen te geven.

Het meisje weert hem af, maar haar glimlach maakt duidelijk dat ze er niet helemaal afkerig tegen staat.”

De vloeiende en beheerste beweging van het sculptuur verraadt duidelijk de invloeden van Rodin die Lambeaux in Parijs had bestudeerd. Deze verfijnde onbedektheid was nog nooit in België getoond. De conservatieve pers vond het beeld te pornografisch en erotisch. Het progressieve tijschrift L’Art moderne gaf een lovende en enthou-

siaste recensie voor de charmante naaktheid. In 1882 werd een bronzen versie van De Kus door het Museum van Schone Kunsten in Antwerpen aangekocht voor 7.000 frank én een beurs voor een verblijf in Italië. De Kus wordt algemeen als één van de meesterwerken van Jef Lambeaux beschouwd en stond, tot bij de sluiting van het KMSKA wegens verbouwing, bijzonder zichtbaar opgesteld. Bij de heropening zal het beeld terug een prominente plaats krijgen.

Jef Lambeaux verbleef slechts drie maanden in Italië. Vooral de beeldhouwwerken van Benvenito Cellini, Giambologna, Michelangelo, Gian Lorenzo Bernini en de Romaanse fonteinen konden op zijn belangstelling rekenen. Nauwelijks terug uit Italië of hij stelde te Gent in 1883 een nieuw ontwerp voor: Fontein met figuren die de legende van de stad voorstellen.

Het is conceptueel Italiaans en wellicht schatplichtig aan Giambologna.

In 1885 stelde Lambeaux het gipsen ‘Brabobeeld’ tentoon in Antwerpen.

22

|

Vakbond in Beweging 95

Net zoals de Kus kreeg het beeld zowel positieve als negatieve commentaren. Om een lang verhaal kort te houden, de Brabofontein werd ingehuldigd op 21 augustus 1887. Het beeldt de sage uit van de Romeinse veldheer Silvius Brabo en de reus Druon Antigoon. De reus woonde in het Steen en op straf van handafkapping hief hij tol op de voorbijvarende schepen. Brabo versloeg Antigoon en kapte hem op zijn beurt de hand af en wierp deze daarna in de Schelde. Vandaar volgens de sage de oorsprong van de naam (H)Antwerpen.

Oorspronkelijk stond er in de hoogste nis van het Stadhuis een Brabobeeld maar dat was in 1587 tijdens de Contrareformatie vervangen door het nog steeds aanwezige Mariabeeld.

De Brabofontein is opgebouwd uit ruwe rotsblokken waarop de onthoofde reus met afgekapte hand ligt.

Drie nimfen ondersteunen een sokkel gevormd door een kasteeltje met daarop ‘Brabo’. Naast het afgehakte hoofd maken een waterschildpad,

een zeehond, vissen en een draak de enorme fontein volledig. Het water spuit uit de aders van de hand, de kop en de romp van de gedode reus en uit de mond van de vrouwen, de vissen en de monsters tot eer en glorie van Brabo. De fontein werd betaald met 50.000 frank uit het legaat van August Nottebohm en met 20.000 frank van de Maatschappij der Waterwerken.

Het honorarium van Lambeaux bedroeg toen 20.000 frank.

Ook van Jef Lambeaux is het beeld op het huis Spaengien of Hof van Spange op de grote markt nummer 7. Hier was eertijds de Sint-Jorisgilde gevestigd.

Het kwam in het begin van de 19de eeuw in het bezit van de handelsfamilie Kreglinger. Na restauratie lieten zij er in 1903 het romantische ruitersbeeld Sint-Joris doodt de draak van de hand van Lambeaux op plaatsen.

De stad Antwerpen verwierf het huis Spaengien in 1995.

Rond de eeuwwisseling liet de Duit-

se handelaar von Mollinckrodt op de hoek van de Van Dijckkaai en de Suikerrui een nieuw handelspand bouwen. Het zou het eerste kantoorgebouw in ‘t Stad worden. De monumentale hoekblok werd gebouwd in de eclectische fin-de-siècle stijl. Jef Lambeaux werd aangewezen om zes monumentale beelden te ontwerpen waarvan vier op de hoofdgevel en één op elke zijgevel. Het nieuwe Hansahuis werd ingehuldigd op 10 mei 1903. Aan de hoofdgevel, de kant langs de Suikerrui, staan twee mannelijke figuren met baard die de Rijn en Scaldis (de Schelde) symboliseren.

Lambeaux’ buurman zou hiervoor model hebben gestaan. Daaronder links en rechts staan de dames Elbe en Wezer (verwijzend naar Hamburg en Bremen). Aan de Van Dijckkaai staat Mercurius (handel) en aan de gevel in de Kaasstraat staat de dame Scheepvaart opgesteld. De handel en de scheepvaart verenigden Duitsland met de Nederlanden. Maar waarom werd net het beeld dat de scheepvaart symbo-

23

|

Vakbond in Beweging 95

liseert achter de hoek in een donkere straat geplaatst? Hier over bestaan een aantal stadsverhalen. Ik geef ze mee zoals gepubliceerd door bekende Stadsgidsen.

Het was geweten dat Jef Lambeaux vaak zijn minnaressen vroeg om model te staan. Naar verluidt stond één van zijn boezemvriendinnen model voor Scheepvaart.

Hilde Eyckens: “Op de dag van de inhuldiging zag Jefs wederhelft dat ook een andere vrouw model had gestaan voor één van zijn creaties. Al snel werd duidelijk dat het om Rosalie van SintAndries ging. Om zijn vrouw te kalmeren, sloot Jef een overeenkomst met de burgemeester. Het beeld van Rosalie werd aan de zijkant geplaatst en dat van zijn vrouw aan de voorgevel. Daardoor verdween Rosalie in de donkere Kaasstraat.”

Wijlen Georges Van Cauwenbergh: “…. En zij waren niet de enigen die aanstoot namen aan het verleidelijke beeld. Half Antwerpen sprak schande van de relatie tussen de 50-jarige

Lambeaux en de 17-jarige Rosalie. ‘En Rubens dan?’ was het antwoord van de beeldhouwer. Ja maar, riposteerde de goegemeente, de hele vierde wijk heeft al met Rosalie te doen gehad.

‘Ik ben er eens gaan kijken’ zei Lambeaux hen enkele dagen later. ‘Zo groot is die vierde wijk niet’.”

Rechts naast de ingang van de OnzeLieve-Vrouwe-kathedraal staat een beeldengroep. In 1904 bestelde schepen Arthur van den Nest bij Lambeaux een huldemonument ter ere van Pieter Appelmans. Die was in het begin van de 15de eeuw de architect van de kathedraal. Het beeld werd echter verkeerd geplaatst waardoor het hinder veroorzaakte voor het verkeer. Lambeaux maakte het geheel aantrekkelijker door er een beeldengroep van te maken. Maar de beeldengroep werd in het stadsmagazijn gestockeerd tot Leopold III het met zijn blijde intrede in 1935 kon inhuldigen.

Het is echter in het Jubelpark in Brussel dat het levenswerk van Antwerpenaar Jef Lambeaux staat in een spe-

ciaal daarvoor door Horta gemaakt paviljoen. De menselijke Driften is een fries van 12 meter breed, 8 meter hoog en is samengesteld uit 17 blokken spierwitte Carrara marmer. Aan de basis is de fries 1,5 meter diep en bestaat uit een halfverheven beeldhouwwerk in hoogreliëf. Naar boven toe neemt de dikte af waardoor de monumentale fries van uit het dak zenitaal wordt belicht. Het meesterwerk is een synthese van het lot van het mensdom. De dood staat centraal, rechts ervan de Helse Legioenen met ernaast de figuur van Christus, links de drie Gratiën die staan voor schoonheid, vreugde en geluk. Rechts naast het kruisbeeld God de Vader en de schikgodinnen met er onder de wroeging of Adam en Eva. Op het tweede niveau staan van links naar rechts de vreugde, de wellust of ontucht, de verkrachting en de oorlog afgebeeld. Onderaan in hoogreliëf van links naar rechts het moederschap, de verleiding, de drie leeftijden van de mensheid, Kaïn en de vermoorde Abel. Het is een meesterwerk van de vrijmetselaar Jef Lambeaux. Vermoe-

delijk liet hij zich beïnvloeden door het schilderij ‘Triomf van Christus’ van Antoine Wiertz, geïnspireerd door de bijbel en schatplichtig aan Rubens getormenteerde vormgeving.

Een artikel in Gazet van Antwerpen op 18 november 1894 geeft als besluit van een positieve recensie: ‘De aankoop van dusdanig gewrocht, besloten door den heer Minister van Schoone Kunsten, moet zeker de algemeene goedkeuring verwerven; het is een werk welk zal prijken als een nationale kunstbloem onzer eeuw’.

Met zijn ‘Menselijke driften’ bewees Jef Lambeaux zijn absolute meesterschap in de beeldende kunst. Zijn werken zijn in belangrijke collecties in heel het land opgenomen. Naast Antwerpen en Brussel vindt men ze terug in Charleroi, Dendermonde, Dinant, Doornik, Gent, Leuven, Luik, Morlanwelz – Mariemont, Schaarbeek, SintGillis en Sint-Joost-ten-Node.

Frank Van Dessel Foto’s: Ch. Jennis

Het bezoeken waard De menselijke Driften te bezichtigen van eind mei tot eind oktober.

Hortapaviljoen, Jubelpark, Brussel

woensdag van 14u-16u zaterdag & zondag van 14.00u-16.30u Voor info zie de website van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis: www.kmkg-mrah.be/nl/horta-lambeauxpaviljoen

24

|

Vakbond in Beweging 95

Geschiedenis

Herdenking van de strijd om het Algemeen stemrecht in Borgerhout, 20 april 1958.

Foto: Amsab-Instituut voor Sociale Geschiedenis

125 JAAR DEN BOUGIE

Democratie is een onophoudelijke socialistische strijd Het is niet toevallig dat de erfgoeddag van zondag 22 april dit jaar in het teken stond van “kiezen”. Op 14 oktober mag immers elke burger van dit land die ouder is dan 18 jaar een stem uitbrengen voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Meer nog, wie dit recht heeft, is ook verplicht om deel te nemen aan de verkiezingen. Het maakt daarbij niet uit welk geslacht je hebt, of je een diploma hebt behaald, of je een huis bezit, hoe hoog je inkomen is, of hoe de samenstelling van je gezin eruitziet. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar dat is het zeker niet.

Het algemeen enkelvoudig stemrecht is een kostbaar mensenwerk van bloed, zweet en tranen.

De grote inzet van de verkiezingen in oktober is daarom een goede gelegenheid om het plaatselijk cultureel erfgoed over het ontstaan van ons stemrecht opnieuw breed onder de aandacht te brengen. Dit jaar is het immers 125 jaar geleden dat het protest van de Antwerpse arbeiders leidde tot een cruciale stap richting de invoering van het algemeen stemrecht.

Een krachtig protest We keren hiervoor terug naar de middag van 18 april 1893. In de Kamer was er een week eerder een historisch wetsvoorstel ingediend om het cijnskiesrecht af te schaffen en een algemeen enkelvoudig stem-

25

|

Vakbond in Beweging 95

recht in te voeren. De potentiële impact van dit voorstel is enorm. Tot dan toe was het stemrecht beperkt tot wie een hoge cijns of belasting betaalde. Politieke macht was volledig gekoppeld aan bezit of eigendom. Dit betekende dat slechts 1% van de Belgische bevolking op dat moment stemrecht had.

Er komt echter geen meerderheid en het voorstel wordt weggestemd, maar de Belgische Werkliedenpartij (BWP) legt zich niet neer bij de verwerping van het algemeen stemrecht en roept op tot een algemene staking. In vele steden worden protestacties georganiseerd. Meer dan kwart miljoen mensen doorheen het hele land leggen het werk neer. Ook

in de Haven van Antwerpen leidt de mobilisatie tot een algemene staking. De manifestaties waren er onrustig verlopen en meerdere havenarbeiders werden gearresteerd en opgesloten in het politiekantoor op de Oudeleeuwenrui.

De martelaren van het algemeen stemrecht Er wordt een nieuwe optocht georganiseerd waar met succes de vrijlating van de manifestanten wordt geëist. De Rijkswacht en het leger blokkeren echter de toegang tot de haven, dus zetten meer dan 4.000 betogers vanuit De Werker koers richting de kaarsenfabriek de Roubaix-Oedenkoven, beter bekend als “Den Bougie”, één van de grootste industriële bedrijven in Borgerhout.

Het doel is duidelijk: de fabriek stilleggen door de arbeiders op te roepen om mee te staken voor het algemeen stemrecht.

Den Bougie wordt op dat moment bewaakt door de Rijkswacht en de

gewapende brandweer. De directeur van de fabriek meldt de demonstranten dat het uitgesloten is dat de arbeiders van de kaarsenfabriek mee zullen staken. Daarop breken er rellen uit. Eerst schieten de ordetroepen nog met losse flodders, maar dan krijgt burgemeester Moorkens een steen tegen de hoed.

Plots wordt het vuur geopend op de demonstrerende arbeiders. Er vallen 5 doden: Gustaaf Herreygers, Neel Bisschop, Jef Van Diependael, Filip Bossiers en Benedictus Van de Ven. Er zijn daarnaast vijftien gewonden, waarvan de zwaarst gewonden opgevangen worden in het Sint-Erasmusziekenhuis.

Een Belgisch compromis Het nieuws over het drama in Borgerhout bereikt in de uren daarna al de Kamer. Na een week van protest waarbij in verschillende steden meerdere slachtoffers vielen, is dit de druppel die de katholieke regering dwingt om een akkoord te

sluiten. Diezelfde nacht nog komt een typisch Belgisch compromis uit de bus: een meervoudig algemeen stemrecht, waarbij alle mannen ouder dan 25 jaar mogen stemmen. Wie een huis bezit, meer belasting betaalt en een diploma van het middelbaar onderwijs heeft behaald, krijgt één of twee bijkomende stemmen.

Door de machtsverhoudingen in het parlement bleek het onhaalbaar om het algemeen enkelvoudig stemrecht door het parlement krijgen. Hoewel het doel niet volledig bereikt was, wordt het afschaffen van het cijnskiesrecht door de BWP gepresenteerd als een gewonnen veldslag.

Het aantal stemgerechtigden wordt met deze beslissing vertienvoudigd.

Er is echter nog steeds een grote ongelijkheid tussen de 850.000 kiezers die één stem mogen uitbrengen en de 517.000 stemgerechtigden die twee of drie keer mogen stemmen en zo samen 1.200.000 stemmen vertegenwoordigen.

Foto: Yves Lemmens

26

|

Vakbond in Beweging 95

Foto: Yves Lemmens

Het succes van de algemene staking De socialisten beseffen maar al te goed dat ze zonder een algemeen enkelvoudig stemrecht nooit de verkiezingen kunnen winnen. Daarom wordt in 1902 opnieuw een algemene staking uitgeroepen. De katholieken voelen hun machtspositie ernstig bedreigd en reageren bijzonder repressief: in La Louvière, Brussel en Leuven vallen samen 11 doden. Om meer slachtoffers te voorkomen, wordt de staking stopgezet. Bij de verkiezingen in 1912 kan een kartel van socialisten en liberalen de macht van de katholieken opnieuw niet breken en wordt er een nieuwe algemene staking in alle geledingen minutieus voorbereid: spaaracties, stakerssoepen, randactiviteiten en een alcoholverbod leiden tot een zeer gedisciplineerde staking in 1913.

Ondertussen is in alle geledingen van de macht het besef doorgedrongen dat de strijd voor het invoeren van een algemeen enkelvoudig stemrecht niet langer tegen te houden is. Eerste Minister de Broqueville en Koning Albert plegen overleg en besluiten toe te geven. De algemene staking wordt stopgezet. Door het uitbreken van de eerste wereldoorlog zou het echter nog tot novem-

ber 1919 duren alvorens de eerste verkiezingen met een enkelvoudig algemeen stemrecht plaatsvonden.

Stemrecht voor iedereen In de voorafgaande strijd van de socialisten voor een algemeen enkelvoudig stemrecht werd er geen onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen. Om tactische redenen zakte het vrouwenstemrecht echter op de politieke agenda. Er werd gevreesd dat vrouwen overwegend onder invloed stonden van de clerus en zo de katholieken terug meer macht zouden geven. In 1921 krijgen vrouwen weliswaar stemrecht voor de gemeenteraadsverkiezingen, maar het zou nog tot de verkiezingen van 1949 duren alvorens vrouwen daadwerkelijk hun stem mogen uitbrengen voor de Kamer en de Senaat.

In de decennia daarna zouden nog een aantal uitbreidingen volgen. In 1981 wordt met socialisten in de regering de kiesgerechtigde leeftijd verlaagd van 21 naar 18 jaar. Via het verdrag van Maastricht krijgen vanaf 1999 ook EU-burgers het recht om te stemmen. Sinds 2004 geldt ook een migrantenstemrecht voor de gemeenteraadsverkiezingen voor niet-Europese migranten die minstens vijf jaar in België verblijven.

27

|

Vakbond in Beweging 95

Een onophoudelijke strijd De verworvenheid van het algemeen enkelvoudig stemrecht is echter nog geen garantie op een gezonde democratie. Op de jaarlijkse “Democracy Index” van The Economist staat België pas op plaats 35, net onder Botswana. De vakbondsstrijd voor meer democratie blijft daarom een onophoudelijke noodzaak. Zeker in een tijd waarin het middenveld onder vuur ligt, waarin grote bedrijven fiscale gunsten afdwingen en wetgeving op maat bestellen, waarin ministers ongestoord de scheiding der machten met de voeten treden en mensenrechten als een hindernis zien voor hun ideologie. Het uitbrengen van een stem is een belangrijk recht, maar een échte democratie met haar sterke collectieve rechten, vrijheden en zekerheden is nooit vanzelfsprekend. Net als de arbeiders in 1893, zal elke generatie zich opnieuw moeten organiseren om ze te verdedigen en te versterken.

Bronnen: - 1900: België op het breukvlak van twee eeuwen door Gita Deneckere - AMSAB - Leve het algemeen stemrecht - www3.amsab.be

De linXe agenda

Wat ruist er door het struikgewas? Wat en wie beweegt er daar allemaal? In de regio Antwerpen en soms ook daarbuiten. Zijn het de rooie en hun maten? Nonkel Sos zoekt uit voor Vakbond in Beweging en plakt het allemaal goed vast in de linXe agenda.

27 04 18 - 20.00u Ons Huis Edegem Drie Eikenstraat 65 2650 Edegem

“War on Drugs” met Peter Muyshondt (politiecommissaris & auteur) en Herman Poppelaers (ADIC) - Jongsocialisten - Curieus Info: Gratis. Ten voordele van de stichting Urban Wolfs.

30 04 18 Out of a Box, De Burburestraat 11 2000 Antwerpen

Start herdenking Camille Huysmans - Comité Camille Huysmans 50 jaar geleden stierf Camille Huysmans. De stichting die zijn naam draagt, organiseert vanaf 30 april tot 10 november een hele reeks gratis activiteiten en lezingen over deze markante socialist.

Programma en info: www.camillehuysmans.be gratis

30 04 18 - 20.30u Bondsgebouw Ommeganckstraat 47/49 2018 Antwerpen

Vooravond - met volle kracht op de dansvloer - ABVV Metaal

01 05 18 - 9.00u-16.00u Leopold De Waelplaats 2000 Antwerpen

1 mei optocht vierwerk op de Grote Markt met o.a Raymond van het Groenewoud - ABVV, De Voorzorg, sp.a

Grote Markt 2000 Antwerpen

Info: www.abvv-regio-antwerpen.be

06 05 18 - 14.00u - 18.00u Gemeenteplein 2650 Edegem

Kunst en Cultuurmarkt Edegem - Curieus Info: Initiatie grafische kunsten voor kinderen met kunstenaar Léon Leenders.

08 05 18 - 14.00u Polyvalente zaal Ommeganckstraat 53 2018 Antwerpen

Roodshow Gemeenteraadsverkiezingen met Jinnih Beels - ABVV Senioren De lezing is gratis, inschrijven kan met een mailtje naar Linx+.antwerpen@abvv.be.

15 05 18 Ons Huis Edegem Drie Eikenstraat 65 2650 Edegem

Strijd mee tegen Alzheimer! - Curieus Lezing met Christine Van Broeckhoven.

Ten voordele van de stichting voor hersenonderzoek van Christine Van Broeckhoven.

20 05 18 Zaal Hangar58 Herkenrodeplein 5 3500 Genk

Linx+ trefdag in Limburg - Linx+ Info en inschrijvingen via www.linxplus.be Busvervoer vanuit Antwerpen: Parking Pidpa Desguinlei - Berchem Borsbeeksebrug - Kinepolis

Inkom: 5 € Info en kaarten: 03 203 43 49 of antwerpen@abvvmetaal.be

28

|

Vakbond in Beweging 95

24 05 18 - 18.00u Bistro Bondsgebouw Ommeganckstraat 49 2018 Antwerpen

ROODSHOW Maarten Hermans De werkplek als permanente democratische vorming - ABVV Regio Antwerpen Maarten Hermans is als onderzoeker verbonden aan het HIVA – KU Leuven en is kernlid van Denktank Minerva.

Vrije toegang + drankje achteraf.

12 06 18 - 18.00u Algemene Centrale Van Arteveldestraat 17 2060 Antwerpen

ROODSHOW Burning-out Film- en debat avond - Linx+ Inkom gratis.

Inschrijven voor 5 juni: diversiteit.antwerpen@abvv.be of telefonisch 03 220 67 13. Vermeld zeker jouw naam, e-mail adres en centrale.

12 06 18 - 18.30u Ons Huis Edegem Drie Eikenstraat 65 2650 Edegem

Lezing met Willem Persoon - Curieus Lezing met Willem Persoon (auteur van het boek..) “Lord Byron. Rockstar”

19 t.e.m. 23 10 18

Tentoonstelling met activiteiten “Vrouwen in WO1” - Curieus Vrijdag 19/10: feestelijke opening om 20.00u Zaterdag 20/10: tentoonstelling 10.00u – 17.00u Zondag 21/10: historische wandeling langs de oorlogsmonumenten 9.30u – 12.00u Dinsdag 23/10: tentoonstelling 10.00u – 17.00u Lezing “Vrouwen in WO1” door Martine Kouwenhoven om 20.00u

Heel het jaar Provincie Antwerpen

Samen ontdekken. Samen genieten! - VIVA-SVV Info: www.altijdgoesting.be

29

|

Vakbond in Beweging 95

Trefdag Limburg

20 mei 2018

Ontdek dit jaar met Linx+ LEVENDIG LIMBURG, waar mijnerfgoed niet onder het stof is blijven zitten maar herrezen is in een creatieve toekomst.

We spreken af in Bokrijk waar je de verhalen van het leven in de Sixties kan ontdekken. Strek je de benen graag wat verder, wandel of fiets dan mee en bezoek de mooiste architectuurpareltjes, laat je meevoeren met de verhalen uit het gekleurd verleden van de citĂŠs en ontdek hoe dit verleden de hefboom werd naar de toekomst.

Surf voor alle info naar www.linxplus.be Vanaf 1 februari tot uiterlijk 20 april kan je inschrijven via de website, bij je regio-medewerker of via info@linxplus.be / 02 289 01 80.

V.U.: Caroline Copers, Watteeustraat 10, 1000 Brussel

PRESENTEERT PRESEN TEERT

2018

VOORAVOND MET

VOLLE KRACHT OP DE DANSVLOER 22U

CLAN HUNAERTS 23U30

V.U. Eddy Goovaerts, Ommeganckstraat 47/49 – 2018 Antwerpen

DJ GAVIN FRANCIS

INKOM

€5

MAANDAG

30/4/18 DEUREN

20U30

LOCATIE BONDSGEBOUW / OMMEGANCKSTRAAT 47/49 / ANTWERPEN INFO 03 203 43 49 / ANTWERPEN@ABVVMETAAL.BE OF VIA UW ABVV-AFGEVAARDIGDE

KIES uit een selectie posters en affiches op WWW.AMSAB.BE/AFFICHE één of meerdere exemplaren uit ter inspiratie van jouw interpretatie van de boodschap op de gekozen affiche. Maak JOUW HEDENDAAGSE INVULLING van wat toen een actie was. Voor jouw interpretatie hoef je je niet tot drukwerk te beperken (maar het mag zeker). Je kan je uiten via papier, multimedia, foto, web.…

Stuur je werk in vóór 14 september 2018 en maak kans om geselecteerd te worden voor de TENTOONSTELLING van de aanvaarde werken. Misschien deel je wel in de PRIJZEN. Meer info en inschrijven via: WWW.AMSAB.BE/AFFICHE

‘Affiche!, in 100 beelden van toen naar morgen’ is een project rond en met affiches uit het rijke archief van AmsabISG, het erfgoedcentrum van sociaal, humanitair en ecologisch geëngageerde bewegingen, in samenwerking met Linx+.

V.U.: CAROLINE COPERS, HOOGSTRAAT 24, 1000 BRUSSEL / VORM: LINX+ & AMSAB

EEN ONTWERPWEDSTRIJD IN 100 BEELDEN VAN TOEN NAAR MORGEN