Ad Rem - editie 4, jaargang 17

de redactioneel onafhankelijke schoolkrant voor studenten en medewerkers van de CHE

adremonline.nl | twitter @adremonline | email adrem@che.nl

Ad Rem.

uitgave 4, april 2012

Inspecties Veldhuizen begonnen | P.5

CHE Filmfestival | P. 6

GPW-docent met geloofstwijfel | p.10

Piratenpolitie doet CHE aan | P.7

Pas na drie jaar weer breed onderzoek onder docenten en medewerkers CHE

‘Werkdruk hoger dan vroeger’ door Jolyn van der Garde

Werkdruk: het kreeg hoge prioriteit na het laatste Medewerkerstevredenheidsonderzoek (MTO) dat in 2009 onder CHE-medewerkers werd uitgevoerd. Inmiddels is van alles bedacht en verbeterd, maar is de ervaren werkdruk nu ook lager?

“Je moet om kunnen gaan met bakken e-mails” Beeld Maurits Reijnoudt Naar verluid nam het College van Bestuur (CvB) de zorgelijke cijfers uit 2009 zeer serieus. Toch werd docenten sindsdien niet meer gevraagd om hun mening. Hoewel een MTO normaal gesproken tweejaarlijks is, werd in 2011 geen onderzoek uitgevoerd naar werkdruk, ook niet in het kader van de wettelijk verplichte Risico- Inventarisatie en –Evaluatie (RI&E).

Personeel&Organisatie deed in het najaar van 2010 een klein onderzoek onder de academies. De conclusie was dat er geen verlaging van de werkdruk was, ondanks de pogingen tot verbeteringen van alle academies.

Na een steekproef onder docenten, lijkt dat beeld nog steeds actueel. “De werkdruk is veel hoger dan tien jaar geleden,” zegt een docent die liever niet met naam genoemd wordt. “Ik ben blij dat ik eerder met pensioen kan dan mijn collega’s.” Als oorzaak wordt vaak de nieuwe ‘complexiteit’ van het onderwijs genoemd. “Je moet om kunnen gaan met bakken e-mails, afspraken die voor je ingepland worden, lessen die je voorbereidt met PowerPoint, cijfers die op tijd ingevoerd moeten zijn. Alles kost meer tijd”, zegt een andere docent. “Daarnaast hebben we steeds meer vergaderingen, de gebruikelijke stress van bestuurswissels en accreditaties en

moeten we steeds meer doen buiten het ‘urenplaatje’ (docenten krijgen een bepaald aantal uren voor vakken e.d.).” Alle geïnterviewde docenten denken dat meer dan de helft van hun collega’s een hoge werkdruk ervaart.

Ook over de veranderingen die werkdruk ten goede zouden moeten komen, is het moeilijk een niet-neutrale of positieve docent te vinden. “Ik ben nu verhuisd van mijn oude plek,” klaagt een docent. “Eerst zat ik lekker rustig met een paar andere docenten waar je nog eens mee kon praten als je iets dwars zat. Nu zijn er ook die stilte-flexplekken, dan hoef je nog minder mensen te zien. Maar even

krijgen. Hoe sneller je het overzicht kwijtraakt hoe eerder het einde zoek is.” Alle geïnterviewde docenten geven aan dat een bepaalde werkdruk ook wel CHE-eigen is.

“Ik noem het arbeidsethos hier op school weleens calvinistisch,” zei voorzitter van de hogeschoolraad (HR) Timo Jansen eerder dit jaar.

“Hiervoor was ik docent op een hogeschool in Leiden en daar waren collega’s met een negen-tot-vijf mentaliteit. Nu heb ik alleen collega’s die hard werken en collega’s die heel hard werken. Het risico is dat hard werken dan de norm wordt. Als ‘de tweede mijl gaan’ structureel wordt, kan dat docenten over de kling jagen.”

“Er heerst een jaloersmakend arbeidsethos.” praten met je collega zorgt voor een uitlaatklep. Het wordt onderschat hoe nodig en spanningsverlagend dat is.”

Een aantal docenten relativeert de geconstateerde hoge werkdruk. “Ja, de werkdruk is hoog, maar dat heb je in het bedrijfsleven ook. Het is maar net hoe je ermee omgaat,” vindt ongeveer een kwart. Docenten merken onderling snel wie er onder werkdruk gebukt gaat. “Dat zijn de mensen die hun bureau niet opgeruimd kunnen

‘Er heerst een jaloersmakend arbeidsethos’, concludeerde ook de accreditatiecommissie die de opleiding journalistiek beoordeelde in haar rapport.

Academiedirecteur Alma Feenstra en coördinator Bartho de Looij gaven daarop aan dat signaal uiterst serieus te nemen en de docenten te motiveren elkaar in de gaten te houden en waar nodig voor elkaar te zorgen.

De resultaten van het laatste MTO werden gedeeltelijk gepubliceerd in het najaar van 2009. De naar ver-

luid zorgelijke cijfers over werkdruk werden echter uit de samenvatting gehouden die naar docenten werd gestuurd.

Het is in april bijna drie jaar later als opnieuw het MTO wordt gehouden.

Het is de eerste test waaruit kan blijken of de maatregelen binnen de aca-

demies effect hebben gehad. Maatregelen zoals studentvrije ochtenden, stilteplekken, cursus omgaan met e-mail, e-mailafspraken, strengere toets- en herkansingsregels en voor J&C een uitbreiding van het academiebureau De uitslag wordt na de zomervakantie verwacht.

Seks Enquête: driekwart ongetrouwde studenten maagd

door Janine Guijt

Van de ongetrouwde CHE-studenten is 76% maagd.

Dat blijkt uit de Seks Enquête van Ad Rem. Van de 720 ongetrouwde studenten zijn er 540 maagd, zo blijkt uit de resultaten van de Ad Rem Seks Enquête. In totaal vulden 801 studenten de vragenlijst in. Twee jaar terug antwoordde nog 63 procent van de ongetrouwde studenten met ‘ja’ op de vraag of zij nog maagd waren. In 2009 hield Ad Rem dezelfde enquête, die werd ingevuld door 651 studenten.

Overigens hebben de meeste CHE’ers weinig vertrouwen in de standvastigheid van hun medestudenten. Drie-

kwart denkt dat minder dan de helft van de studenten als maagd het huwelijk ingaat.

Driekwart van de studenten zegt zijn of haar standpunt over seks voor het huwelijk te baseren op de Bijbel. Opvallend is dat sommigen hun opvattingen bijstellen, als ze eenmaal in een vaste relatie zitten.

&.

p.12: alle resultaten en grafiekjes van de Seks Enquête p. 2: commentaar

Ad Rem april 2012

2 | commentaar Seks Enquête succes, maar taboe niet doorbroken

S

eks is nog even hot als altijd. Meer dan 800 CHE’ers vulden de Seks Enquête in op onze website. En op p. 12 kun je ‘m eindelijk zien: de Uitslag van de Grote Anonieme Test met de Verboden Vragen. Al sinds het begin van dit studiejaar speelden we bij de redactie met het idee om het taboe-onderwerp in de krant te zetten. Onze twijfel in het begin – is het niet te plat?

– bleek onnodig. Het onderwerp speelt. Of, zoals een kennis van me nuchter opmerkte: ‘iedereen vindt seks leuk, zelfs de Romeinen vonden dat. Anders waren wij er nu niet geweest.’

Ondanks de populariteit van seks, is het voor de meesten geen normaal gespreksonderwerp. Logisch ook, niemand heeft behoefte om zijn eigen seksleven op straat te gooien. Aan de andere kant willen we het wel graag weten van anderen. (Tenminste, ik wel.) Dus. Weg met het taboe op spreken.

Loeigroot op de voorpagina. Een Seks Enquête.

Eitje, dachten we. Maar dat bleek anders te gaan. We kregen een paar complimenten over het ter sprake brengen van het thema, maar tegelijk ook kritiek over de manier waarop.

“Erg goed dat seksualiteit opnieuw aan de orde komt”, mailde een verpleegkundestudente. Maar: “In mijn ogen geeft de enquête blijk van een kortzichtige visie op seksualiteit én geloof.” Citaat uit haar mail: “De vraag: ‘hoe ver vind je dat je mag gaan voor het huwelijk’, is een verkeerde vraag omdat het totaal niet interessant is om te bepalen ‘hoe ver je mag gaan’. Op die manier ben je negatief grenzen

aan het stellen omdat je bepaalt vanuit iets dat ‘niet mag’, in plaats dat je de vraag stelt: ‘welk doel streef ik eigenlijk na als het gaat om seksualiteit?’ en je dus positief bezig bent met seksualiteit en geloven.”

Verrek, dacht ik. Ze heeft gelijk.

We hebben met de enquête het negatieve imago misschien wel eerder in stand gehouden dan ‘doorbroken’. We hoopten het gesprek op gang te brengen en dat is waarschijnlijk hier en daar ook gelukt. Maar het was veel waardevoller geweest als we meer de invalshoek van de verpleegkundestudente hadden overgenomen.

(De enquête stond al online toen ze mailde, dus we konden ‘m niet meer aanpassen.) Ondanks het succes van de Seks Enquête hebben we het taboe dus allesbehalve doorbroken. Dat die gedachte niet van tevoren in me opkwam, zegt ook weer veel over de vooroordelende kaders waar ik in denk.

Gedane zaken kun je niet meer terugdraaien. In het echt bestaat de short cut ‘Control-Z’ niet. Maar je kunt dingen wel over doen. We hebben het doel van de Enquête misschien voor een deel gemist.

Maar dat betekent niet dat het niet meer zal lukken om op een andere manier over seks te gaan nadenken. Dus de nederige oproep om het onderwerp bespreekbaar te maken en dat vooral zelf te doen, blijft staan. En als je dan toch het gesprek aangaat, vergeet dan de negatieve kaders die zijn neergezet. Dat is pas echt taboe doorbreken.

Jan-Willem Hordijk jhordijk@student.che.nl adrem@che.nl

commentaar Beeld Maurits Reijnoudt

Tweet van het moment #1

Welke kamer is van wie? door Janine Guijt en Martine ten Klooster Tierelantijntjes, bloemetjeskussens en een grote teddybeer in de hoek. Duidelijk het domein van een blije pabostudent. Of toch niet? Wat zegt een kamer over zijn eigenaar? Mix en match de kamer bij de juiste persoon en kom erachter.

Marthe

Christian

Dave

Ilse

Marthe is twintig jaar en een tweedejaars student SPH. “Over tien jaar woon ik in een leuk huisje, ben ik getrouwd en heb ik een kind. Ik werk dan in de kinderpsychiatrie.” Marthe noemt zichzelf een vrolijke persoonlijkheid die van mensen houdt. Ze gaat graag naar de bioscoop en met een beetje geld op zak houdt ze er ook van om uit eten te gaan. De SPH’er is blij met haar kamer. “Mijn meubelen heb ik zelf uitgezocht en niet zomaar ergens vandaan geplukt. Het zijn echt mijn spulletjes.”

Meelevend, vriendelijk, chaotisch, zorgzaam en relaxt. Met deze woorden omschrijft Christian zichzelf. De negentienjarige verpleegkundestudent houdt van vissen, mountainbiken en muziek luisteren. Over tien jaar ziet hij zichzelf getrouwd, heeft hij een afwisselende baan in de zorg en is zijn leven nog steeds niet saai, want “een uitgestippeld leven is een afgesloten leven”. Christian is absoluut tevreden met zijn kamer. “Het is een plekje voor mezelf waar ik me op mijn gemak voel.”

Dit is Dave. Als pabo-student heeft hij een hart voor kinderen. Als hij niet voor de klas staat of in de collegebanken zit, fotografeert hij, maakt hij muziek of staat hij op een snowboard.

Dave omschrijft zichzelf als avontuurlijk, transparant, gastvrij, visionair en een reiziger. Dat reizen doet hij letterlijk, maar ook figuurlijk. “Ik verleg graag mijn grenzen en ik hou ervan om op zoek te gaan naar nieuwe uitdagingen.” Dave is meer dan tevreden met zijn kamer. “Ik besef dat ik veel heb, maar als reiziger heb ik ervaren dat deze spullen niet per se nodig zijn. Ik zou het prima kunnen doen met mijn Bijbel en een matje.”

Snuffelen in tweedehands “achterafwinkeltjes”, dat is wat de 17-jarige Ilse het liefst doet. Verder houdt de journalstiekstudent van mode, kunst en geschiedenis. “En ik vind het leuk om woordzoekers te maken, al is dat een beetje een duffe hobby.”

Vrolijk, creatief, af en toe pessimistisch, netjes en geïnteresseerd in mensen, zijn de woorden die Ilse gebruikt om zichzelf te beschrijven. Ze is erg tevreden met haar kamer, al is ‘ie naar eigen zeggen nog wat kaal. Over tien jaar woont Ilse in een leuk appartement in Utrecht en werkt ze op de internetredactie van een modewebsite.

Beeld Maurits Reijnoudt & Joëlle Kole

kenniscampus | 3

A dapril R e2012 m

Beeld Maurits Reijnoudt

1, 2, 3, 4... komt er nog wat van? door Femke Taale

Het is natuurlijk niets nieuws, maar door die tunnel bij de hoofdingang worden we er iedere dag aan herinnerd: de Kenniscampus. Hoe staat het met de ontwikkelingen?

Tijd voor een update met projectleider Pieter Plug.

Wanneer gaat er gebouwd worden?

“Dat is lastig te zeggen. Eerst moet het definitieve ontwerp vastgesteld worden en dan moet er gekeken worden naar de financiering en de technische aanbesteding. Ik kan op dit moment geen precieze uitspraken doen over wanneer de bouw gaat plaatsvinden.”

Hoe ver zijn we nu?

“In december is het voorlopig ontwerp vastgesteld. Nu zitten we in de vervolgfase. Dat betekent dat we met de gemeente overleggen over de aankoop van het terrein en de aanpassing van de weg. Met de woningcorporatie werken we aan de studentenwoningen.

Dat zijn de dingen die we met onze partners bespreken. Intern kijken we naar dingen als magazijnruimte en of vakdocenten tevreden zijn met de vorm van lokalen.”

Maar gaan studenten, bijvoorbeeld de huidige eerstejaars, er wat van merken?

“Ja, maar pas in een later stadium. De eerste fase is de nieuwbouw. Dan gaat er een stukje van het noodgebouw af en dan kan er gewoon gebouwd worden. Daarna, rond 2014, gaat de verbouwing aan het huidige gebouw beginnen en dan gaan studenten dat natuurlijk merken.

Misschien moeten we zoeken naar vervangende ruimte, maar de nieuwbouw is dan ook klaar.

Overlast: ja, maar wel zo min mogelijk. Het onderwijs moet gewoon doorgaan. Ik heb liever dat een dienst twee keer moet verhuizen dan het onderwijs.”

Komen er ook winkels op de Kenniscampus?

“We zijn bezig met een behoefteanalyse van de student. Er zijn cateringvoorzieningen nodig, maar in welke vorm? In de eerste plaats vinden we dat het lijnbuffet uit de tijd is. Daarvoor in de plaats denken we aan een meer ‘La Place’achtige omgeving waar studenten uitgebreid kunnen lunchen. Met een breder assortiment dat er wat meer uitspringt. Dan zou de Coffee en More een goede plaats zijn om sneller een broodje te halen. Het derde idee is om een ‘CHE-To Go’ te maken als vervanging van de snoep- en frisdrankautomaten. Maar misschien ook om kantoorspullen, ansichtkaarten en kranten te verkopen. Dat laatste is natuurlijk leuk voor journalistiekstudenten. In ieder geval willen we lange wachttijden terugdringen.”

Wat vinden omwonenden eigenlijk van het plan?

“Samen met Woonstede hebben we buurtbewoners geïnformeerd op een informatiemarkt.

Ze zijn overwegend enthousiast, maar het parkeren is een probleem. Ze zijn bang dat ze overlast zullen krijgen van de hoeveelheid geparkeerde auto’s in hun woonomgeving.

Daarom is het belangrijk dat studenten die met de auto komen, op een plaats parkeren die niet vervelend is voor bewoners. Daarnaast zijn er wat mensen aan de Reehorsterweg bang dat ze minder zonlicht in hun tuin zullen krijgen. Wij denken niet dat dat het geval is, maar we laten het wel goed uitzoeken. We willen onze buren als goede buren houden.”

Ad Rem april 2012

4 | nieuws&achtergrond

Kort nieuws Academieraad educatie houdt begroting tegen Vriendelijkheidsoffensief van NSEde

Navigators Studentenvereninging Ede heeft april uitgeroepen tot ‘Random Act of Kindness’- maand. Op de speciale Facebookpagina wordt een aantal keer per week een tip gegeven hoe jij iets leuks/liefs/vriendelijk voor een ander kunt doen. Zoals het maken van een praatje met de straatkrantverkoper of het doneren van kleding die je niet meer draagt aan een goed doel. Op Facebook kunnen deelnemers hun ervaringen uitwisselen en elkaar aanmoedigen. Op www. nsede.nl is een linkje te vinden.

2500 DVD’s uitgedeeld In de laatste week van maart zijn er door Agape, in samenwerking met de CHE, 2500 dvd’s van de film ‘De Brug’ uitgedeeld aan studenten en medewerkers. De dvd’s vertellen het verhaal van de brugwachter en zijn zoon die een treinramp voorkomen, een veelgebruikte metafoor voor het evangelie. Bedoeling is dat de ontvangers aan de hand van deze dvd het gesprek aangaan met ongelovige vrienden, familie en kennissen over de betekenis van Pasen.

Social Media Onderzoek Twee studenten van M&O zijn bezig met een groot onderzoek onder CHE studenten, medewerkers en relaties om te bekijken hoe de hogeschool socale media optimaal kan inzetten.

Een linkje om de enquête in te vullen kun je vinden in het CHE-nieuws van week 13.

Nieuw op de CHE: printen vanaf je laptop Het heeft even geduurd, maar sinds kort is het mogelijk om te printen vanaf je laptop via het draadloze netwerk van de CHE. Op zoek naar een vrije pc om dat ene blaadje uit te kunnen printen is daarmee nu verleden tijd. Voor er geprint kan worden moet er wel een programmaatje geïnstalleerd worden dat op Entree te vinden is. Klein nadeeltje: alleen voor windowscomputers, dus Applegebruikers zullen nog steeds op een schoolpc moeten inloggen.

Smile, you’re on GeenStijl!

Opperhoofd Kees Boele heeft GeenStijl gehaald met zijn uitspraken in het Nederlands Dagblad van 16 maart. Daarin zegt Boele dat hij liever heeft dat de CHE minder overheidsgeld krijgt dan ‘water bij de wijn’ te moeten doen op het gebied van de christelijke identiteit. Meer hierover staat op adremonline.nl.

Cruciaal papiertje in twistpunt onvindbaar Hoeveel betaalde uren krijgt een docent om zich te verdiepen in zijn vakgebied? Dat zou in een hogeschoolbrede regeling hebben gestaan. Maar de regeling is kwijt of heeft zelfs nooit bestaan. De academieraad van educatie stemt pas in met de begroting als er duidelijkheid is. door Jan Pieter Rottier De academieraad (AR) van educatie keurt de begroting voor 2012 pas goed als er duidelijkheid is over het aantal professionaliseringsuren, uren waarin docenten zich kunnen verdiepen in hun vakgebied. Dat aantal is gedaald van 133 naar 109 per jaar; de AR wil terug naar 133. Lourens Lutgendorff, voorzitter van de academieraad (AR), zegt dat die 133 uur gebaseerd zijn op een hogeschoolbrede regeling. Zolang er onduidelijkheid is of de hogeschoolbrede afspraak nog geldt, stemt de AR niet in met de academiebegroting.

De enige plek waar naar de 133 uur verwezen wordt, is het verslag van een MR-vergadering uit 2005. Maar het College van Bestuur (CvB) kan de papieren met die regeling zelf niet vinden. Het College twijfelt daardoor zelfs of de regeling überhaupt heeft bestaan. De hogeschoolraad (HR) en de AR zijn ervan overtuigd dat de regeling nog steeds geldt. Zij willen dat de 133 gehandhaafd blijft.

Niet afschaffen Het aantal uren dat een docent krijgt om zich te professionaliseren, verschilt per academie. Maar alleen de AR van educatie vond dit onderwerp belangrijk genoeg om de begroting

verantwoordelijk zijn voor het aantal professionaliseringsuren, naast de cao-norm van 59 uur. De oude hogeschoolbrede regeling, mocht die er zijn, is hiermee volgens het CvB hiermee komen te vervallen.

Volgens academiedirecteur Joop Korteland geldt die hogeschoolbrede regeling ook niet meer. Hij zegt zich aan de huidige cao-norm van 59 uur te houden. Maar, zegt Korteland, “dat vond ik te weinig, en daarom heb ik er voor iedereen 50 uur extra bijgedaan.

Dus ik denk: jongens, ik doe al heel wat.”

Overeenkomst De AR wil vooral duidelijkheid over de geldigheid van de hogeschoolbrede regeling. Er hangt volgens de raad veel van af. Als docenten minder uren krijgen om te professionaliseren, moeten ze meer tijd aan andere taken besteden, of andersom.

Maar wie moet voor duidelijkheid zorgen? Het CvB vindt dit vooral een zaak die tussen de academiedirecteur en de academieraad speelt. Academiedirecteur Korteland vindt het een zaak van de AR zelf. Hij heeft voldoende gedaan om het op te lossen, zegt hij. “Ik heb de AR al een brief ge-

het CvB kan de papieren niet vinden waarop die regeling vermeldt staat. daarop tegen te houden. De HR heeft het onderwerp inmiddels opgepakt, en zelfs al aangekaart bij het CvB. Het College voelt niet de noodzaak om een regeling af te schaffen waarvan het bestaan niet eens zeker is.

Bovendien laat het CvB weten dat sinds kort de academiedirecteuren

stuurd met mijn standpunt.”

De AR is van mening dat het CvB en de HR samen tot een overeenkomst moeten komen, die vervolgens via de academiedirecteur gecommuniceerd wordt. Op de dag dat deze Ad Rem uitkomt, gaan de HR en het CvB in gesprek.

De Jungle van Bestuurstaal Abstracte en misschien wel onbekenDe woorden vliegen je om de oren op deze pagina. Daarom een kleine legenda, om je te helpen bij de tocht door de Jungle van de Bestuurstaal.

• Academieraad = AR. In deze club vertegenwoordigen studenten en medewerkers hun academie. De AR adviseert het MT vooral over de inhoud van de opleiding.

• Hogeschoolraad = HR. Vergelijkbaar met de AR, maar dan hogeschoolbreed. De HR adviseert het CvB over hogeschoolbrede zaken.

• Medezeggenschapsraad = MR. De voorloper van de HR. Bestaat nu dus niet meer.

• College van Bestuur = CvB. Eindverantwoordelijke voor de hele

hogeschool. De voorzitter van het CvB, Kees Boele, is min of meer de directeur van de CHE. • Managementteam = MT. Eindverantwoordelijk voor de academie.

Hierin zit de academiedirecteur samen met een aantal andere managers (meestal docenten).

• Wie beslist wat? Het CvB maakt de hogeschoolbegroting. De MT’s maken de academiebegrotingen. De HR heeft instemmingsrecht op de hogeschoolbegroting. Daarin gaat het vooral over de verdeling van het geld tussen de academies. De AR heeft instemmingsrecht op de academiebegroting. Daarin gaat het over de bestemming van dat geld binnen de academie.

‘Studenten schamen Academieraad gezondheidszorg stemt Te weinig contacturen, te weinig verdieping en geen visie. De academieraad van gezondheidszorg heeft veel kritiek op de opleiding verpleegkunde. Ze geven nog geen goedkeuring aan de begroting van dit jaar.

door Jan Pieter Rottier De Academieraad (AR) van gezondheidszorg heeft de academiebegroting niet goedgekeurd. In januari stuurden ze een brief van zeven pagina’s naar het managementteam: de AR wil meer contacturen met docenten en wil dat het kennisniveau omhoog gaat.

Belangrijkste kritiek is de lage kwaliteit van het onderwijs. Bovendien heeft de academie geen meerjarenplan heeft. “Het geld wordt nu besteed om alles draaiende te houden”, zegt vicevoorzitter Arie Barendrecht.

“We zien op dit moment niet waar de academie naar toe wil.”

Giftig Midden maart kreeg de AR een reactie. Veel te laat, vindt de AR. “Ik heb in mijn carrière veel meegemaakt, maar dit is het record”, vertelt voorzitter Kenneth Watson. Momenteel bestudeert de AR de brief.

Volgens Barendrecht moeten er dingen veranderen in de opleiding.

Daarvoor moet ook de begroting veranderen. Allereerst moet het aantal contacturen tussen studenten en docenten omhoog. Verpleegkundestudenten zien hun docent het minst van alle CHE’ers, blijkt uit een CHErapport. De opleiding telt het hoogste aantal uren waar geen docent aan te pas komt, en het laagste aantal uren waar wel een docent aanwezig is.

“Een giftige combinatie”, zegt Watson. “Zeker als al jaren uit verslagen blijkt dat studenten meer en beter onderwijs willen in lastige basisvakken.”

Academiedirecteur Saskia van Helden vertelt dat er na de zomer hard gewerkt gaat worden aan een meerjarenplan. Ze vindt verder dat contacttijd binnen de schoolmuren niet alles zegt over de kwaliteit van het onderwijs. “Verpleegkundestudenten leren zoveel mogelijk in de praktijk, onder goede begeleiding van zowel de zorginstellingen als de docenten.”

Schamen Ook wil de AR meer verdieping op het gebied van vakken als medicijnenleer

nieuws&achtergrond | 5

A dapril R e2012 m

Inspecties bij studenten in Veldhuizen begonnen Hoe lang studenten nog mogen blijven is onduidelijk Sommige studenten in drive-in woningen in de wijk Veldhuizen A moeten hun huis uit. Twee advocaten bevestigen dat de gemeente Ede de wet aan haar kant heeft staan. Grote verhuurder Resim Investment ontkent ooit van het probleem gehoord te hebben. door Jolyn van der Garde en Joëlle Kole De gemeente heeft op dit moment een kleine dertig woningen in beeld.

Inspecties zijn in maart begonnen.

Kamerverhuur mag volgens het bestemmingsplan in Veldhuizen A niet, tenzij het een student is die bij een gezin woont. Nadat inspecteurs rapport hebben uitgebracht en de gemeente een brief naar de verhuurder heeft gestuurd over de geconstateerde illegale bewoning, moeten studenten binnen zes maanden hun huis uit. Daarna legt de gemeente dwangsommen op aan de verhuurder en zou uitzetting kunnen volgen.

De begroting van Gezondheidszorg is nog niet goedgekeurd. Beeld Maurits Reijnoudt

zich voor laag kennis niveau’ vooralsnog niet in met begroting

Al jaren blijkt uit verslagen dat studenten meer en beter onderwijs willen in lastige basisvakken. en ziekteleer. Als studenten op buitenlandstage gaan, schamen ze zich voor hun lage kennisniveau, vertelt Watson. Van Helden wijst op een project van alle landelijke hbo-v-opleidingen om de kwaliteit van de toetsen te verbeteren. “Mijn verwachting is dat het kennisniveau omhoog gaat.”

De kritiek van studenten is niet nieuw, legt Watson uit. Twee jaar geleden hebben docenten daarom een voorstel gemaakt om het kennisonderwijs te actualiseren en aan te passen aan de nieuwe, landelijke normen. Watson: “Dat rapport is in een lade beland. Er is niets mee gebeurd.”

In september wordt de opleiding geaccrediteerd. “Onze kritische opstelling hangt daarmee samen”, zegt Watson. “We willen niet het risico lopen dat we op cruciale kennisaspecten niet goed genoeg zijn. Daarom komen we nu zelf met voorstellen om onze zwaktes gericht aan te pakken.”

Irreëel

De AR geeft toe dat het “irreëel” is om te verwachten dat alle punten binnen een jaar veranderd worden. Watson: “Onze kritische houding moet vooral helpen om de toekomstvisie en de plannen van de academie in de goede richting te ontwikkelen.”

Voordat de AR een definitief besluit neemt over de begroting, organiseert de raad een inloop. Daarna zijn er volgens Watson drie mogelijkheden. “Of we stemmen in, dan is er niets aan de hand. Of: we stemmen in, maar alleen onder bepaalde voorwaarden. Of: we stemmen niet in - en dan moet dat heel zorgvuldig gebeuren. Hier zullen we de komende periode over gaan praten.”

&.

Meer weten? Via adremonline.nl houden we je op de hoogte.

En hoe zit het dan met de hogeschoolbegroting?

Twee academies zijn niet akkoord met hun begroting. Welke invloed heeft dat op de hogeschoolbegroting? Hogeschoolraadvoorzitter Timo Jansen legt het uit.

Het verhaal lijkt in kannen en kruiken, maar een inspecteur vertelde een student dat het nog wel eens drie jaar zou kunnen duren voor de studenten echt weg moeten. “Dat kan verschillen per woning,” erkent gemeentewoordvoerder Hans Vulto. “De inspecteurs brengen nu rapport uit. Wij starten de procedure tegen de verhuurder, zodra zij een overtreding constateren. Dan gaat die periode van zes maanden in.

Maar er gaat wat voorbereiding aan vooraf, ook met het oog op een mogelijke rechtszaak. Het hangt van de eigenaars af of ze een rechtszaak starten en daarna van de rechter hoe lang het proces duurt. Een rechter kan er weleens heel snel klaar mee zijn, maar daar kun je geen tijdsplan aan plakken.”

Marleen Kappers van Resim Investment Group (de BV die de meeste woningen in Veldhuizen aan studenten verhuurt) beweert dat Resim nog nooit gehoord heeft van het illegaal verhuren of de aankomende dwangsommen en uitzettingen. “Studenten

stellen hier wel vragen over, maar wij weten daar helemaal niets vanaf.”

Ze wil echter (ook na herhaaldelijke aanmoediging) niet ontkennen of Resim wist dat er illegaal aan studenten verhuurd werd. Op de vraag wat Resim ervan vindt dat de gemeente beweert dat verhuurders aan studenten in Veldhuizen dat illegaal doen luidt haar antwoord: “Wij hebben nooit enige correspondentie van de gemeente gehad.”

Vulto heeft een heel ander verhaal: “Met Resim Investment zijn in het verleden al herhaaldelijk contacten geweest en Resim Investment verwijst de gemeente vrijwel standaard naar haar advocaat. Maar zeker bij zo’n professionele partij mag je ervan uit gaan dat ze de wet kennen. Het bestemmingsplan geldt voor iedereen, dus zij kunnen gewoon weten dat kamerverhuur in Veldhuizen A niet mag, ongeacht correspondentie.”

De studenten leven in onzekerheid.

“We weten niet hoe lang we hier nog kunnen wonen, want Resim Investment vertelt ons niets,” zegt studente Sietske Broekhuizen. Student Bob Zwart denkt dat hij nog wel even in Veldhuizen kan wonen. “Ik heb niet het idee dat de gemeente ons nu snel uit gaat zetten, of dat ze dat zelfs maar zouden willen. Dan heb je ineens vijftig lege huizen in Veldhuizen, dat kan toch ook niet de bedoeling zijn? Bovendien vertelt Resim ons dat we hier gewoon legaal wonen, omdat we een contract hebben.”

Lees op pagina 16 het vervolg van dit verhaal

door Jan Pieter Rottier De hogeschoolraad (HR) beslist samen met de academieraden (AR) over de begroting. Tot voor kort was dat alleen de medezeggenschapsraad (MR), de voorloper van de hogeschoolraad. Twee academies hebben niet ingestemd met hun begroting. De hogeschoolbegroting is echter wél goedgekeurd.

Er wordt namelijk, vertelt Jansen, bij de academies van Educatie en Gezondheidszorg alleen maar overleg gevoerd over de besteding van het geld. Niet over de hoeveelheid. Jansen: “Wij kijken eigenlijk alleen welk bedrag er naar de academie toegaat.” Daarom heeft de HR toch ingestemd met de hogeschoolbegroting.

De drive-in woningen in Veldhuizen. Beeld: Maurits Reijnoudt

Ad Rem april 2012

6 | studenten&zo.

De organisatie van het CHE Filmfestival deelde ter promotie gratis popcorn uit de de CHE. Beeld: Suzanne van der Knijff

CHE Filmfestival met popcorn en discussies door Carina den Otter We zijn een boekenschool. Tenminste, dat zegt Wouter van Grootheest. Hij begeleidt de organisatoren van het filmfestival dat binnenkort op de CHE wordt gehouden. “Film geeft je de kans om op zoek te gaan naar een andere werkelijkheid.

In de week van het festival, begin blok 4, worden zeven films vertoond uit verschillende genres. Eén film per academie plus een gezamenlijke openingsfilm. Rondom de films zijn er discussies en worden er regisseurs, bekende recensenten en anderen uitgenodigd om voor- of achteraf iets te

vertellen.

Het idee is afkomstig van het College van Bestuur en wordt uitgewerkt door vier studenten communicatie.

Erwin van de Zande leidt de commissie: “Het doel van de week is zowel ontspannend als educatief. Een film kijken is een leuke activiteit, maar het heeft een meerwaarde door de discussies achteraf. Je leert over je eigen vakgebied.”

Bij de toegangsprijs van twee euro zit popcorn en drinken inbegrepen. Een bioscoopervaring. Toch zijn er verschillen met een avondje bios. Erwin: “Je kijkt de film met allemaal beken-

den en de film past bij je vakgebied.”

Ook volgens Van Grootheest zorgt het samen kijken voor een andere beleving. “Het verschil met de bioscoop is dat je op school de film tussen de bedrijven door kijkt. Je laat de dagelijkse sleur even achter je om een film te beleven.”

Met het filmfestival wordt filmkunst in school neergezet. “We willen de film de plek geven die het verdient,” zegt Van Grootheest. Voor de gelegenheid is een HD-beamer en een extra mooi geluidssysteem aangeschaft.

Om de filmervaring helemaal kloppend te krijgen.

Drinken en computeren, een Als je de hoeveelheid Albronborden en -bekers, kruimels en drinkflesjes ziet zou je het niet denken, maar het nuttigen van consumpties bij de computers is toch echt verboden. Nu gaan met enige regelmaat toetsenborden kapot.

door Carina den Otter

Docenten dreigen ook huidige materiaal niet langer op intranet te zetten

Oud lesmateriaal verwijderd van Entree door Jolyn van der Garde CHE-docenten kregen halverwege maart opdracht om vóór april hun oude lesmateriaal te verwijderen van Entree. Dit in verband met een bezoek van stichting PRO (Publicatie- en Reproductierechten Organisatie).

Hoewel een screening van Entree door PRO nog niet gepland staat moesten sommige docenten flink wat werk verzetten om hun werk op het intranet na te kijken. Verontrustende mailtjes en verontwaardigde studenten volgden.

Onze school kreeg eerder een waarschuwing voor het schenden van auteursrechten. Stichting PRO moet waarborgen dat auteurs van studiemateriaal krijgen waar ze recht op hebben. Literatuur kopiëren of bronnen niet vermelden is volgens de

stichting daarom hetzelfde als fraude plegen en dat mag niet. Boetes zouden naar verluid tot in de tienduizenden euro’s kunnen lopen.

Als een screening plaatsvindt, krijgt PRO een studentaccount waarmee de stichting op Entree kan. Oude powerpoints, hand-outs en andere handige pdf’jes verdwenen daarom als voorzorg van Entree. Documenten van het huidige studiejaar (vanaf 1 september 2011) moesten ‘PRO-proof’ gemaakt worden. Docenten moesten die powerpoints en pdf’jes en dergelijke dus nakijken op bronvermelding en gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal.

Het was de bedoeling dat al het materiaal van dit schooljaar nog op Entree zou blijven staan. Academies besloten daarop hun studenten niet

in te lichten omdat ze er als het goed is niets van zouden merken. Maar aan drukke docenten vragen of ze binnen luttele weken even honderden (soms zelfs duizenden) PowerPoint-pagina’s kunnen checken op auteursrechtelijk beschermd materiaal kan onbedoeld verkeerd aflopen. Studenten journalistiek en SPH werden opgeschrikt door docenten die hen mailden met het bericht dat docenten al hun lesmateriaal (inclusief PowerPointpresentaties) van Entree moesten verwijderen. Wat in april van het huidige materiaal blijft staan en of meer docenten een andere oplossing dan Entree gaan zoeken moet nog blijken.

Overigens dachten veel studenten dat het verwijderen van lesmateriaal een 1 aprilgrap was. Inmiddels kan zeker gesteld worden dat dat niet het geval was.

Om hoeveel toetsenborden het gaat is moeilijk te zeggen. “Er gaan toetsenborden kapot, maar bij hoeveel daarvan drinken de oorzaak is weten we niet”, vertelt ICT-medewerker Hetty ter Maaten. “Wel hebben we vorig jaar veel toetsenborden vervangen, uit hygiënisch oogpunt. Uit de ICTenquête bleek dat veel studenten de toetsenborden vies vinden.”

“Mensen eruit zetten omdat ze eten?

Laten we volwassen zijn en verantwoordelijkheid nemen” Niet fris Het valt volgens Jos Koelewijn, een andere ict-medewerker, wel mee hoeveel geld er met het vervangen van toetsenborden gemoeid is. “Elke vier jaar bestellen we nieuwe computers.

Daar krijg je een toetsenbord bijgeleverd, maar die gaan over het algemene langer mee dan vier jaar. Zodoende hebben we wel wat op voorraad.

Als het om pc’s zou gaan zou het erger zijn, maar dat gebeurt zelden.”

Een kleine rondvraag in het Atrium toont aan dat veel studenten niet eens weten dat eten achter de computers verboden is. Anderen hebben het ooit gehoord in een ICT-voorlichting of ze vermoeden dat het niet mag. Toch houden de meeste studenten zich er niet aan. Jenske Groeneveld: “Ik snap wel dat het niet mag. Zelf drink ik wel maar eet ik zo weinig mogelijk. Als je gewoon voorzichtig doet moet het wel

studenten&zo. | 7

A dapril R e2012 m

“Dieren in mijn buurt zijn niet zo’n succes” Na twee jaar studie in Rotterdam gaat Nellianne Sinke de overstap naar Ede maken. “Ik heb er zin in. Nu alleen de kamer nog en dan ben ik er helemaal klaar voor.” door Martine ten Klooster “Dieren in mijn buurt zijn niet zo’n succes.” Een lach volgt. “Als ik een lievelingsdier moet kiezen, dan wordt dat er eentje waar ik niet zoveel moeite voor moet doen en waar ik in ieder geval geen last van heb.” Stilte. “Een giraffe.”

Nellianne is negentien jaar als ze naar Ede komt. “Ik begin in het derde jaar van verpleegkunde. Ik kom naar de CHE omdat je daar niet per se moet afstuderen in je specialisatie. Daarnaast miste ik op mijn vorige school een christelijke visie op bijvoorbeeld euthanasie en abortus.”

Tosti’s en Titanic Gek op ham-kaas tosti’s en kijkt graag filmklassiekers. “Pearl Harbor en Titanic zijn altijd leuk. Verder houd ik van de serie Friends.”

1 meter 67 lang en dol op mensen.

“Mijn werk is ook mijn hobby. Ik werk bij een PGB-gezin. De vader in het gezin heeft een spierziekte en ik zorg voor hem of doe bijvoorbeeld

iets gezelligs met zijn dochter. Ik haal voldoening uit mensen helpen. Als persoon kom ik goed uit in het één op één iemand helpen.”

Uitgaan Ze heeft haar huisgenoten zeker wat te bieden. “Gezelligheid, huiselijkheid en sfeer. Bovendien draag ik goed bij aan het schoonmaken en opruimen.”

“Ik ben geen fan van het ‘echte’ uitgaan.” Een drankje drinken met vrienden vindt ze daarentegen super leuk. “Leuke dingen doen met vrienden, daar houd ik erg van.”

Helemaal zonder eisen gaat Nellianne niet op zoek naar een kamer. “Het moet een leefbare kamer zijn van het liefst veertien of zestien vierkante meter groot. Het mooiste is een kamer in Ede zelf, maar als de afstand naar school goed te fietsen is, ben ik ook tevreden.”

Welnessen

Ik zoek een kamer

sen”. Je weet wel, de sauna bezoeken.

Haar lievelingskleur is blauw en haar favoriete seizoen de zomer.

Bang voor geluidsoverlast hoef je niet te zijn met Nellianne in huis. “Muziek is voor mij niet heel belangrijk. Ik ben geen uitgesproken muziekfan en kan dan ook prima zonder.”

Gaaf gevoel “Ik verwacht van het op kamers wonen dat mijn zelfstandigheid meer groeit, ik nieuwe contacten op doe en dat het iets wordt waar ik straks met een gaaf gevoel op terug kan kijken.”

Help jij Nellianne aan een kamer?

Stuur een mailtje naar: nelliannesinke@hotmail.com

&.

Op zoek neer een kamer? Stuur een mail naar adrem@ che.nl en wie weet sta jij in juni op deze pagina.

Het gezelligheidsmens doet graag aan winkelen, films kijken en “welnes-

gevaarlijke combinatie

Beeld: eigen foto

Zeg, ome Ad...

Trammelant met je huisgenoten? Verliefd op de barman van de Prem? Of een kat die je studentenkamer onder schijt? Vanaf nu kun je met je prangende vragen terecht bij niemand minder dan ome Ad.

beeld: sxc.hu

door Ad

Wat doe ik tegen mijn stinkende klasgenoot?

Voor een kernopgave werk ik nauw samen met een aantal klasgenoten.

Die samenwerking verloopt in principe vlekkeloos, ware het niet dat ik dagelijks word bedwelmd door de lichaamsgeur van één van mijn groepsgenoten. De stank die zij met zich meebrengt is echt niet te harden, maar hoe zeg je tegen iemand dat ‘ie stinkt?

Even wat snoepen en drinken is dus niet de bedoeling .

Beeld: Joëlle Kole kunnen.” Ook Annemarie Baan vindt het wel logisch dat het niet mag. “Het is niet fris”, zegt ze.

Volgens René van Lier van Huisvesting en Beheer weet elke student dat het verboden is. “Iedereen heeft het gehoord in de ICT-voorlichting in hun eerste jaar, en afgelopen tijd heeft het regelmatig in de CHE-nieuwsbrief gestaan.” Moet er niet duidelijker worden gecommuniceerd en strenger worden gecontroleerd? “We controleren niet heel actief”, zegt Van Lier.

“Maar we communiceren het op een nette manier via de nieuwsbrief. Daar

heeft ingestaan dat we binnenkort studenten er ook strenger op zullen aanspreken. Het is ook een kwestie van normen en waarden.”

ICT’er Hetty ter Maaten zegt wel eens mensen te attenderen op hun eet- en drinkgedrag. “Maar als je er mensen uit zou zetten omdat ze eten, bereik je dan je doel? Laten we een beetje volwassen zijn, ons met elkaar optimaal inzetten en allemaal een stukje verantwoordelijkheid nemen.”

Ai, wat een lastige kwestie. Ik begrijp dat je deze persoon niet wilt kwetsen, maar hier niks tegen doen, is ook geen optie. Daarom is het toch verstandig om je moed bij elkaar te schrapen en een gesprek over de lucht aan te knopen. Houd er rekening mee dat de persoon zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust is, dus breng het genuanceerd. Stel hem/haar de vraag of hij of zij soms overmatig zweet en merk voorzichtig op dat je het af en toe ruikt. Hopelijk pakt diegene je hint op en ruik je in het vervolg alleen maar frisse deodorant.

Mijn huisgenoot en ik zijn verliefd op elkaar. Moet een van ons verhuizen?

Ik vond mijn vrouwelijke huisgenoot

altijd al aantrekkelijk, maar na een impulsieve zoen op een DGWWfeestje is de vonk overgeslagen. We zijn verliefd. Willen we dat dit vonkje een serieuze relatie wordt, dan ben ik bang dat één van ons moet verhuizen. Wat moet ik doen?

Wat fijn dat je de liefde hebt mogen omarmen. Maar hè, balen dat de geluksvogel nu net je huisgenoot is. Dat zorgt wel voor een ongemakkelijke situatie. Ik zal maar gewoon eerlijk zijn: maak dat je wegkomt. Blijven jullie in een huis wonen, dan zal het op den duur voelen alsof jullie een samenwonend stel zijn. Met irritaties over rondslingerende zweetsokken van dien. Geniet van de spanning om bij elkaar aan te bellen en om de ander na een paar drukke schooldagen weer te zien. Gun jezelf de tijd om elkaar rustig te leren kennen. Dat lukt niet als je kersverse liefde aan de andere kant van de muur woont.

Ik durf niet op kamers!

Al twee jaar reis ik elke dag op en neer van Zwijndrecht naar Ede. Dit begint me nu echt op te breken. Als ik thuis kom, plof ik op de bank om er vervolgens de komende twee uur niet af te komen. Dit gaat ten koste van mijn studie. De oplossing is na-

tuurlijk op kamers gaan. Maar dat durf ik niet. Ik ben bang dat ik niet zelfstandig genoeg ben. Bovendien zou ik mijn ouders vreselijk missen.

Goed dat je zelf een oplossing hebt gevonden voor je probleem. Nu alleen nog je angst overwinnen! Het zou zonde zijn als deze angst je studie in de weg zit. Op kamers gaan betekent niet dat je verdwijnt uit het leven van je ouders. Jullie relatie zal veranderen, maar dit hoort ook bij het volwassen worden. Bovendien zijn daar de weekenden, vakanties en collegevrije weken. Om rustig te starten, kun je een tijdelijke kamer huren. Mocht je het na een paar maanden echt niet trekken, dan is de stap terug makkelijker gemaakt. Maar geef niet te snel op. Ga bijvoorbeeld op zoek naar een studentenvereniging en zorg dat je dichtbij vrienden woont. Je zult zien dat je je binnen een mum van tijd thuis voelt in het bruisende Ede.

&.

Kun je ook wel wat advies gebruiken?

Schroom niet om volledig anoniem virtueel aan te kloppen bij ome Ad. Mail naar vraaghetad@ gmail.com.

Ad Rem april 2012

8 | albron

Om me nog wat onaantrekkelijker te maken

S

inds ik een jaar geleden gevraagd werd om voor de Ad Rem te schrijven heb ik waarschijnlijk het beeld opgewekt een cynische, gedesillusioneerde ziel te zijn. Dat beeld overlapt met de werkelijkheid. Ik zie mezelf graag als een realist. Gedesillusioneerd, cynisch, maar niet zonder ‘redeeming qualities’. Die zou ik kunnen opnoemen. Of ik kan mijn imago nog een trap na geven.

Ik haat veel dingen. Geheel in de geest van mijn moeizaam verkregen Kung Fu-wijsheid kan ik deze dingen meestal goed relativeren, om mijn innerlijke en uiterlijke kalmte te bewaren. Maar er is een aantal dingen dat áltijd mijn Zen zal kunnen omkegelen. Irrationele irritaties die mijn imago geen goed doen.

Etiquette We zitten in de Jug. Het vijfvijfje (vijf euro aan friet, vijf euro aan frikadel) is net geleverd door de geweldige heren van De Piramide, mayo en pindasaus incluis. Mijn gezelschap schudt als een vervellende slang de conversationele vaardigheden van zich af en het killer instinct om een zo groot mogelijk deel van de buit te bemachtigen maakt zich van iedere compaan meester.

Voor mij wordt het een race tegen de klok. Want er komt altijd dat ene moment dat een van de aardappeleters besluit de hiërarchie van de sauzen te onteren. Als een barbaar dipt hij eerst de pindasaus, dan de mayo.

En ik haat pindasaus. Mayo is makkelijk. Toegankelijk. Iedereen lust het. Daarom staat deze saus al jaren bovenaan de voedselketen. Je dipt altijd van mayo naar iets anders om de mayo puur te houden voor hen die geen andere sauzen dulden.

Het gore lef.

Stretching it Als ik één ding heb meegekregen in mijn opvoeding is het wel dat je vrouwen altijd in de ogen aankijkt. Getuigt van respect en zelfbeheersing,

Ruben Molenaar

Cynische blik

goed voor de nekspieren en jullie ogen zijn ook best interessant.

Dus WAAROM hebben jullie allemaal minstens één shirt met tekst vol over je boekenplank? Alsof jullie willen dat ik in een leren jack met een neusring coke ga snuiven. Hier zit ik al jaren mee, niemand die me van mijn kwelling heeft verlost. Mag ik het lezen? Hoe lang heb ik voor het ongepast wordt? Als je het weet, vertel het me. Voeg me toe op Facebook, mail me, spreek me aan in de wandelgangen. Anything.

Ik heb je door Neem niet meer dan drie keer dezelfde afslag als ik. Ik ben paranoïde, dat geef ik direct toe. Ik check altijd of mijn Facebook en mail wel uitgelogd zijn, zelfs als ik alleen thuis ben. Ik let op mijn schaduw als ik wandel. Ik ga altijd met mijn rug naar een muur toe zitten. Maar in de auto bereik ik het toppunt van paranoia. Neem je vier keer dezelfde afslag als ik, dan maak ik een rondje om het blok want je achtervolgt me en ik wil je kwijt.

Mijn zusje vindt mijn route altijd vreemd als ik haar naar school breng.

Maar ik ken Den Haag. Ik heb zijn schaduwzijde gezien, en het zal me altijd bijblijven. Ooit zal ze snappen dat ik rekening houd met haar veiligheid. Nu haar nog zover krijgen dat ze Wing Chun gaat leren, want ik kan niet altijd in Nootdorp zijn. Ik moet om de zoveel tijd naar Ede. Om zoveel mogelijk mayo het gruwelijke lot van besmetting paren.

Gluren bij de buren: hoe is de lunch een andere hogeschool? Beeld: Jan Pieter Rottier

De transformatie van Albron Met enige regelmaat waaien overheerlijke etensgeuren door de hogeschool. Ad Rem spreekt met de manager van keukenprinses Albron, de verantwoordelijke voor deze lieflijke odeur. door Caroline de Vente en Ariene de Groot Wendy Pols is niet alleen Albronmanager op onze hogeschool, ze heeft ook de touwtjes in handen in de kantine van het ROC. Sinds de komst van Pols in oktober vorig jaar, zijn er meerdere zaken veranderd. Er zijn bijvoorbeeld belegde broodjes in het assortiment gekomen “ter tegemoetkoming van de luie student”. Verder is er in de pauze een standaard hoeveelheid variërende broodjes beschikbaar. “Hierbij is zowel rekening gehouden met mensen met een grote portemonnee als met mensen die minder te besteden hebben”, aldus Pols. En waar vroeger het Chinese avondeten ter plekke werd klaargemaakt, wordt het tegenwoordig van buitenaf aangeleverd. De prijsverhogingen zijn, volgens Pols, een onontkoombare oplossing: “Door het assortiment in prijs te verhogen, kunnen we andere kosten dekken.”

namelijk het avondeten dat vaak om kwart voor zes al op is. Volgens Pols is ook dat niet volledig aan Albron te wijten: “Natuurlijk is het deels onze verantwoordelijkheid, maar anderzijds is het een stukje communicatie dat ontbreekt op de CHE. Wij weten nooit precies hoeveel mensen willen

avondeten. Soms staat er ’s avonds een terugkomdag of vergadering gepland waar wij niets vanaf weten. Er zijn dan veel mensen die een warme hap willen, terwijl wij daar geen rekening mee hebben gehouden. En dan kunnen wij hen niet voorzien van een warme maaltijd.”

Op is op Op dit moment staan in de pauze vaak lange rijen voor de kassa’s. Wordt dat probleem meegenomen in al deze veranderingen? “De lange rijen in de pauzes zijn voor een groot gedeelte te wijten aan het trage betalingssysteem bij de kassa’s”, zegt Pols. “We hebben al een aantal keer geprobeerd om hier iets aan te doen, maar het systeem kan niet versneld worden.” En een extra kassa? “Daarvoor krijgen we geen toestemming van de CHE.” Bij de nieuwbouw krijgen het restaurant en de Coffee and More een nieuwe plek: de plaats waar het Atrium nu zit. Pols: “Dan krijgen we ook een derde kassa.”

Albronmanager Wendy Pols. Beeld Maurits Reijnoudt Er is nog een veelgehoorde klacht,

albron | 9

A dapril R e2012 m

Hoe smaakt het eten bij onze buren in Arnhem?

Bij de buren is het gras altijd groener.

Ad Rem-redacteur Jan Pieter bezocht cateraar Cormet op de Hogeschool Arnhem-Nijmegen om te kijken of dat ook voor hun panini’s, tomatensoep en kroketten geldt.

Door Jan Pieter Rottier

De draaideur door, stukje de gang in en dan naar rechts. Daar vind je de kantine van de afdeling management en economie van de HAN, de Hogeschool Arnhem-Nijmegen. Ook hier de bekende foto’s van lachende mensen en verse groentes. De kantine is opgedeeld in drie ruimtes door middel van vrolijk oranje en rode schotten. Veel van de rode en blauwe stoelen zijn bezet.

zelfs Turkse pizza. Recht daartegenover staan twee koelvitrines vol met verse broodjes. De medewerker: “In alle prijsklassen hebben we wel een broodje.”

In de kantine zit docent Harm van der Velden. Hij eet hier regelmatig en vindt het eten “over het algemeen smakelijk.”

Vooral de ciabatta met filet american. Van der Velden vindt dat de prijs van luxe broodjes hier wel mee valt. “Ik zie er genoeg studenten mee lopen.” De docent vindt het alleen een “storende factor” dat studenten hun spullen niet opruimen.

“Als er fatsoenlijk te eten is, moet je ook je tafel fatsoenlijk achterlaten.”

Rechtenstudent Rianne is bezig met afstuderen. Samen met haar medestudent Kim heeft ze even tijd ingeruimd voor een broodje. Kim heeft een Unoxworst als beleg gekozen, populair onder de HAN-studenten. Rianne ging voor de filet american.

“We hoeven niet te klagen”, zegt Kim. “Het eten is prima te doen”, zegt ook Rianne. Maar de gezondere broodjes zijn volgens haar wat duurder. Kim heeft vroeger ook bij een cateringbedrijf gewerkt. “Ze lijken allemaal erg veel op elkaar.”

Koelvitrines Waar je in Ede langs een balie met eten loopt, loop je op de HAN door een winkel. De aanwezigheid van een broodjescounter en een groot kookeiland valt direct op. “Vroeger werd avondeten kant en klaar aangevoerd. Nu maken we het zelf”, zegt een jonge medewerker trots. Voor het kookeiland staat een balie met allerlei warme broodjes en snacks. Er is

Precies vandaag heeft de HAN bezoek van een directielid van het cateringbedrijf. Het blijkt de goedlachse Frank van Zomeren. Hij heeft een paar jaar geleden geprobeerd om Cormet op de CHE te krijgen, vertelt hij vanaf een barkruk in schoolcafé de HANgar. Maar dat is niet gelukt. Cormet richt zich volledig op scholen, in tegenstelling tot Albron, zegt Van Zomeren.

“Maar maakt ons dat beter? Ik weet het niet.”

Vroeger werd avondeten kant en klaar aangevoerd. Nu maken we het zelf”

Lekker lange slierten draaien lukt niet met de Albron spaghetti. Beeld Suzanne van der Knijff

Italiaanse biefstuk met bami en ketjap...

Hans Pfauth is niet alleen docent journalistiek op de CHE maar ook culinair recensent voor het dagblad AD Groene Hart en een restaurantgids. Ad Rem vroeg hem een maaltijd die cateraar Albron in het hogeschoolrestaurant serveert, te beoordelen.

De laatste keer dat ik een diner van Albron consumeerde was eind vorige eeuw in de autoslaaptrein naar Bologna. Voor te veel geld diende de cateraar een redelijke maaltijd op in het restauratierijtuig. Er waren twee belangrijke verschillen met een CHE-diner. Het uitzicht op het Zwitsers berglandschap was aanzienlijk fraaier dan dat op de parkeerplaats bij de noodlokalen te Ede. En de prijs was een veelvoud van de luttele euro’s die ik nu moet afrekenen.

Ik besluit deze donderdagavond beide diners (gedeeltelijk) te verorberen. Eerst het ‘wokgerecht met Italiaanse biefstuk’ (€6,25). Een medewerkster bereidt het gerecht in een elektrische wok. Ik heb geluk want ze kiepert net een versbereide portie in een warmhoudbak. Voordat deze moordenaar van aanvankelijk goed voedsel de kans krijgt zijn dodelijke warmhoudwerk te doen, ligt het eten al op mijn bord. Italiaanse biefstuk? Het zijn gewoon reepjes van een niet nader aan te duiden koe, geeft ook de vriendelijke kokkin toe. Er gaat een flinke scheut Indonesische ketjap manis door. Met andere woorden: met Italië heeft dit hoofdgerecht niets van doen.

Op mijn uitpuilende bord krijg ik veel bami en beduidend minder woksel. De biefreepjes zijn vrij gaar en derhalve niet al te mals. Met de bami en de verse groentenmix is niets mis. Uit

een bak met gemalen ijsblokjes mag je een beker gemengde salade pakken. De bovenlaag bestaat uit een kwak pijnboompitten. De salade komt uit een ijslaag en is dus helaas koud.

Voor gerecht nummer twee, dat weinig informatief staat aangekondigd als ‘spaghetti’ (€5,25), sluit ik aan in een rij van welgeteld zeventien docenten. Opvallend is dat studenten ontbreken. Die zijn present in een andere rij, voor de kroketten en de frikadellen.

Met andere woorden: met Italië heeft dit hoofdgerecht niets van doen.

Lekker lange slierten pasta tegen de bordrand om je vork draaien. Maar dat plezier wordt de eters niet gegund, want de spaghetti is kort. Eigenlijk betreft het vermicelli. Die zit al enige tijd in de gevreesde warmhoudbak maar kleeft niet, vermoedelijk dankzij een scheutje olie. Over de sliertjes gaat een nogal scherpgekruide tomaten-gehaktsaus met een paar groentefragmenten. Erbij ook hier de gemengde salade. Conclusie: Albron scoort deze avond een krappe voldoende.

Ad Rem april 2012

10 | portret

Theologiedocent vertelt over zijn geloofstwijfel

‘Ik zoek de grenzen van het menselijke kennen op’

Theologiedocent Robert Doornenbal leert zijn studenten bij het vak apologetiek om hun geloof te verdedigen. Dat betekent niet dat hij zelf nooit geloofstwijfels heeft. “Ik zet overal vraagtekens bij.” door Christiaan Pelgrim Niet lang geleden overleed er een meisje van 11 jaar in de woonwijk van Robert Doornenbal. De oorzaak: leukemie. Haar dood riep allerlei vragen op bij de theologiedocent. “Iedereen heeft intensief voor haar gebeden: kinderen en leerkrachten op haar school, de kerk. Maar ze genas niet. Waar was God in dit proces? Waarom genezen sommigen wel en zij niet?”

Doornenbal vraagt zich af hoe God actief is in deze wereld. Ook op het gebied van natuurrampen: “Als je het Oude Testament leest, zie je hoe God de natuur regeert. Ook de aardbevingen kwamen van God. Tegenwoordig weten we hoe dat natuurkundig werkt met tektonische platen die tegen elkaar botsen. Ik vind het lastig in te zien wanneer God iets doet en wanneer niet. Vaak lijkt het erop alsof Hij de natuur gewoon haar eigen gang laat gaan…”

Schijnzekerheden Deze twijfels beïnvloeden ook zijn persoonlijke relatie met God. “Soms bid ik wel eens: ‘Nou Here God, eerlijk gezegd snap ik niet veel van U…’ Bijvoorbeeld rond dat meisje: alle kinderen op de basisschool hadden vol overgave voor haar gebeden.

Mijn eigen zoon ook. Sinds haar overlijden lijkt het alsof zijn geloof minder is geworden. Met eerbied gezegd: ik vind dit geen sterke PR van God…” Wat Doornenbal wel zeker weet, is dat hij nooit atheïst zal worden. “Sommige mensen overschatten de reikwijdte van de wetenschap. Maar het niet-bestaan van God kan nooit worden bewezen.

Hoe kun je dan zo overtuigd zijn dat er geen god is?”

Hij ziet dat steeds meer mensen zekerheid zoeken in de wetenschap. Bijvoorbeeld de ‘Nieuwe Atheïsten’, een groep schrijvers die actief religies wil

“Een christen moet niet bang zijn voor de waarheid.” ‘tegengaan en bekritiseren’. Maar, zegt Doornenbal: “Dat is een vlucht; een soort nieuwe religie. Ik wil geen schijnzekerheden.”

Evolutie Recent bleek uit nieuw genenonderzoek dat de mens biologisch gezien zeer nauw verbonden is met aapachtigen. “Ik weet dat sommige christenen daar geen problemen mee hebben. Zij zien de evolutietheorie als ‘slechts een theorie’ die onmogelijk bewezen kan worden. Die mensen leven in een soort vrede met dit vraagstuk. Maar ik vraag me af welk ander verklaringsmodel er is voor de natuurlijke werkelijkheid die we tegenkomen.”

In de Bijbel staat het verhaal van Adam en Eva. Is dat dan symbolisch? “Ik vind het een lastig vraagstuk. Sommige calvinistische docenten in Amerika stellen nu bijvoorbeeld dat Adam en Eva nooit hebben geleefd. Hebben ze daar gelijk in?”

Uiteindelijk gelooft Doornenbal toch dat God de mens als mens heeft geschapen en dat er een zondeval is geweest. “Maar ik vind het een lastige kwestie hoe zich dat verhoudt met het evolutiemodel. Hier wringt het dus. Ik zou hier graag wat verder in komen.”

U lijkt alles tot op de bodem te willen uitzoeken. Moeten we niet geloven als een kind?

“Er bestaat inderdaad iets als een ‘eenvoudig’ geloof: ‘The Bible tells me so’.

Daarin worden geen moeilijke vragen beantwoord. Maar ik heb me inmiddels verdiept in wetenschap en theologie. Ik kan nu niet meer terug naar de ‘naïeve’ variant, maar ik streef wel naar een soort

Juist in de studietijd kunnen mensen hun geloof kwijtraken. Was u daar bang voor toen u begon met studeren?

“Je moet als christen niet bang zijn voor de waarheid. Ik vind dat je de waarheid mag volgen, waar ze ook heen leidt. En ik denk dat de waarheid uiteindelijk naar Christus leidt.

“Tegelijk heb ik met mezelf afgesproken dat ik het geloof zou moeten opgeven wanneer ik zou merken dat het een illusie is, dus niet klopt met hoe de wereld in elkaar steekt. Want ik kan niet doen alsof ik geloof, wetend dat het eigenlijk nergens op gebaseerd is.”

Is uw geloofszekerheid meer gebouwd op verstand dan gevoel?

“Beide. Soms ervaar ik niets, dan val ik terug op de goede redenen waarom ik geloof. Ik geef nu het vak apologetiek, verdediging van het geloof. Dat heb ik meer dan twintig jaar bestudeerd omdat ik het zelf nodig had. Dat helpt mij dan wel.

“Wat mij ook enorm helpt zijn de evangeliën. Dat is toch wel het centrum van mijn geloof: wie Christus is. Aan de evangeliën heb ik nooit getwijfeld. Daar heb ik ook geen enkele reden toe.

“Ook heb ik een paar intense ervaringen met God gehad. Dat was geen onzin, niet alleen maar een psychologisch iets. Het helpt om daaraan terug te denken.”

Hoe kunnen studenten omgaan met geloofstwijfel?

“Ik vind het belangrijk dat je eerlijk bent naar elkaar zodat je goede gesprekken kunt voeren. Ik zou zeggen: loop niet rond met je vragen, maar deel ze met iemand

“De evolutietheorie vind ik een lastig vraagstuk” ‘tweede eenvoud’ in mijn geloof. Die eenvoud is niet naïef. Die is door alles heen gegaan. Kinderlijk, maar niet kinderachtig, zou je kunnen zeggen.

Robert Doornenbal. Beeld: Maurits Reijnoudt

“Voor sommige mensen lijkt ‘geloven’ haast vanzelfsprekend te zijn. Die mensen wil ik niet mijn twijfels aanpraten. Maar er zijn mensen die dieper willen. Voor hen laat ik dat ook merken: ‘Je bent niet de enige die hiermee zit’.

“Ik zet overal vraagtekens bij. Dat zit in mijn aard. Ik zoek steeds de grenzen van het menselijke kennen op. Als ik die grens gevonden heb, dan stop ik.”

die ze serieus neemt.

“Met een paar studenten heb ik e-mailcontact over de vragen waar ze mee zitten.

Ik ben zelf dus ook beschikbaar voor vragen over het geloof.”

Heb je last van geloofstwijfel?

Je mag Robert Doornenbal mailen op rjadoornenbal@che.nl

&.

tafel van levensbeschouwelijke vragen | 11

A dapril R e2012 m

Femmeke over

Het leven is zinloos, geniet ervan.

Wat is de zin van het leven? Verreweg de meest gestelde levensbeschouwelijke vraag. Er zijn weinig mensen die er niet over nagedacht hebben en de antwoorden lopen ook behoorlijk uiteen. Mijn gewoonte om de vraag aan willekeurige mensen te stellen, leverde antwoorden op variërend van “God dienen” en “voor iets of iemand willen sterven” tot “worden wie je bent, net als de IK BEN”. Ook ik heb over de vraag nagedacht en ik wil mijn spinsels graag met jullie delen, met het doel om ook jullie radertjes weer te laten draaien.

Toen ik twaalf was, bereikte ik de leeftijd dat ik het buitenspelen moest verruilen voor bureauwerk. Achter mijn bureautje kreeg ik last van wat alleen kinderen bespaard blijft: een gevoel van leegte. Ik werd geconfronteerd met de Vraag der Vragen. Drie nachten spendeerde ik op mijn knietjes in bed, peinzend over het antwoord.

Mijn conclusie was ‘liefde’. De grote zoektocht naar bevredigende liefde begon, faalde, en deed mij zo rond mijn 20ste terugkomen van mijn besluit. Het was niet liefde, het was ‘niks’.

Afwasborstels “Wat is de zin van iets” is dezelfde vraag als “waar dient iets toe”. De zin van een afwasborstel is een schone vaat. De zin van gekookte aardappels is een functionerend lichaam. Wat de meeste dingen overeenkomstig hebben, is dat er andere zaken zijn waarvoor ze dienen. ‘Het leven’ is daarop een uitzondering. Het leven omvat namelijk alles, het omvat afwasborstels, gekookte aardappels, lichamen en de vaat. Buiten het leven is er niets, en dus ook niets waartoe het kan dienen.

&.

Het leven dient nergens toe en is zinloos!

Als het leven nergens toe dient, is het leven zelf het doel. Het enige wat bereikt kan worden, is het leven zo goed mogelijk te leven. Een leven van de allerbeste kwaliteit en met het meeste geluk. Filosofen denken al eeuwen na over wat de beste manier is om te leven. Ze ontwerpen een handleiding van regels en principes die je moet volgen om zo gelukkig mogelijk te zijn. In andere woorden: ze ontwerpen een ethisch systeem. Aristoteles stelt het begrip “geluk” gelijk aan “rechtvaardigheid”. Ethiek dient dus voor geluk.

“Het doel van het leven is genieten.” Is dat niet een beetje hedonistisch? Dat is het zeker. Epicurus, een hedonistische filosoof uit de vierde eeuw voor Christus, denkt er namelijk precies zo over.

Hij heeft zoals je dat noemt geen teleologisch wereldbeeld (telos = doel). Daarom gelooft Epicurus dat je er dan maar zelf voor moet zorgen dat je het je hier zo aangenaam mogelijk maakt. De ethiek die hij ontwerpt om dat doel te bereiken is niet hedonistisch zoals wij dat kennen. Volmaakt geluk is volgens hem niet het bevredigen van je begeertes, maar het afwezig zijn van begeerte, gemis en pijn.

“Wanneer wij dus zeggen dat genot ons levensdoel is, hebben wij het niet over het genot van losbandige lieden of over die welke gelegen is in actief genieten, maar doelen we op een toestand waarin ons lichaam geen pijn heeft en onze ziel niet wordt verontrust.” (Epicurus: over de natuur en het geluk - Keimpe Algra).

Om ervoor te zorgen dat begeerte zo veel mogelijk werd uitgebannen, zette Epicurus zich niet in om zijn begeertes te vervullen, maar beperkte hij zichzelf juist. Je kon volgens hem beter niet trouwen met een vrouw die je aantrekkelijk vond, want dan zou je naar haar verlangen en haar mis-

sen wanneer ze er niet was. Epicurus at het liefst droog brood, want, zei hij, wanneer je je tegoed doet aan heerlijke maaltijden, levert dat alleen vluchtig genot op, wat direct daarna gemist wordt.

Dienen Geluk betekent dus niet per se zoveel mogelijk kicks en genotervaringen hebben. Wat betekent het wel? De bijbel geeft, net als filosofen, een ethiek; een bundeling regels, richtlijnen en principes. Veel christenen vinden die regels vervelend, maar voelen zich verplicht zich eraan te houden. De ethiek van de bijbel is echter niet bedoeld om vervelend te zijn. De richtlijnen geven aan wat de hoogst kwalitatieve manier van leven is, en wat zorgt voor het meeste geluk. Daarbij is één principe heel belangrijk, namelijk dat je zorgt dat anderen minstens zo gelukkig kunnen zijn als jij. Want over het doel van het leven had ik één ding nog niet verteld. Buiten het leven is er niets, maar buiten jouw individuele leven is er wel wat, namelijk: andere individuele levens. Het leven kan nergens toe dienen, maar individuele levens kunnen wel elkaar dienen. Wanneer ook anderen genieten, is het geluk het grootst.

De vraag is wel of wij als extreem gelukkige westerlingen -die tijd hebben om na te denken over iets irrelevants als de zin van het leven- ooit toekomen aan streven naar ons eigen geluk. Want er zijn zoveel andere individuele levens die nog geen fractie kennen van het geluk dat wij kennen, en die alleen tijd hebben om te overleven. Wellicht moeten we allereerst aan hen onze aandacht besteden.

Femmeke is met vrienden bezig een echte Tafel van Levensbeschouwelijke Vragen op te zetten.

We houden je op de hoogte via www.adremonline.nl

Femmeke Riezebosch: vierdejaars godsdienstleraar student, confronteert ons op deze pagina met de hoofdpijnvragen uit het leven.

Vaak aan de hand van de bijbel en andere interessante bronnen. de bijbel en andere interessante bronnen.

Ad Rem april 2012

12 | seks enquête

Helft singles wil geen seks voor het huwelijk Door Janine Guijt, Christiaan Pelgrim en Femke Taale Het blijft een interessante combinatie: seks en geloof. Na de enquête in 2009 vindt Ad Rem het tijd voor een follow-up. Blijven we op de CHE met z’n allen maagd tot we getrouwd zijn of vrijen we er lustig op los?

Dat niet alleen Ad Rem benieuwd is naar de resultaten blijkt uit het aantal studenten dat de grote Ad Rem Seks Enquête invulde. Maar liefst 840 mensen gaven zichzelf bloot.

Ook docenten en zelfs mensen van ‘buitenaf’ liepen warm voor de vragenlijst, maar hun antwoorden zijn niet opgenomen in de resultaten. Zo bleven er 801 respondenten over.

Brave maagden Bevindingen die op sommige punten overigens opvallend kuis zijn. Zo heeft ruim driekwart van de ongetrouwde studenten nog nooit seks gehad. In 2009 gaf ‘slechts’ 63 procent aan de daad niet in praktijk gebracht te hebben. Een stijging van braveriken dus, maar de meeste ondervraagden hebben weinig vertrouwen in de standvastigheid van hun medestudenten. Driekwart denkt dat minder dan de helft van de studenten als maagd het huwelijk ingaat.

Verkering. Wat nu?

Van de mensen met verkering zegt nog maar 36 procent ‘het’ niet te doen voor het huwelijk. Ook vindt een derde van de tortelduifjes het prima om binnen een stabiele verkering met elkaar te vrijen. De overige 24 procent probeert de eerste keer zo lang mogelijk uit te stellen, maar niet tot het huwelijk. Eenmaal ontmaagd heeft ruim een derde spijt van de eerste keer. Bij elf van de geënquêteerden was de ontmaagding niet vrijwillig.

Waarop baseren studenten hun keuze om wel of geen seks voor het huwelijk te hebben? Hoewel de

24% niet maagd standpunten sterk wisselen noemt driekwart de Bijbel als bron. 83 procent benadrukt dat het hoe dan ook een eigen keuze is en 7 procent noemt het uitsluitend een keuze van de partner. De autoriteit van de kerk blijkt in 14 procent van de gevallen een rol te spelen. Ook luisteren CHE’ers aardig goed naar papa en mama: ruim de helft zegt dat de opvoeding meespeelt bij het maken van een keuze.

Weinig nuance Daarnaast noemt een enkeling het risico op zwangerschap als reden om geen seks te hebben. Een aantal kritische volgers van Ad Rem vond dat er in de enquête te weinig ruimte was voor zulke persoonlijke argumenten. Sommige vragen waren inderdaad ongenuanceerd en moeilijk te beantwoorden.

76% maagd

(Van alle CHE-studenten, inclusief getrouwden, is 57% nog maagd.)

Hoeveel sekspartners hebben CHE-studenten gehad?

Welk percentage van de ongetrouwde studenten is maagd? (per academie)

15%

Mens & Organisatie

19%

25%

Gez.Gez.

Journalistiek & Communicatie

17%

Theologie

11% Bevredigen: 27% Strelen mag, alleen met de handen bevredigen niet

21%

Welk percentage van de ongetrouwde studenten is maagd? (per kerkelijke stroming) 84%

79%

42% Nietchristelijk

Welk percentage van de CHE’ers heeft meer dan één sekspartner? (per kerkelijke stroming) 54%

16%

17%

PKN

RKK

Evangelisch

14%

Niet-christelijk

27%

Geref.

Vrijgezellen

Ouders

Broers / zussen

17%

CHE’ers met relatie

31%

Verloofde CHE’ers

32%

67% Rooms-katholiek

PKN

70% Evangelisch

Vrienden

Gereformeerd

Welk percentage van de studenten vindt seks binnen een vaste relatie oké?

45%

Niemand Pastor op school 2,87% 1,37%

Mens & Organisatie

Journalistiek & Communicatie

10% Bevredigen; ook oraal

85%

22%

Gezondheidszorg

Theologie

17% Zoenen mag, de rest niet

71%

Welk percentage van de CHE’ers heeft meer dan één sekspartner? (per academie) 40%

Educatie

Met wie praten CHE’ers open en eerlijk over seks?

62%

Hoe ver mag je volgens CHE’ers gaan voor het huwelijk?

Sociale Studies

24% Ik probeer het zo lang mogelijk uit te stellen, maar niet per se 5% Prima, ook tot het huwelijk losse contacten

Educatie

24% In een vaste relatie vind ik seks oké

84%

78% 80% 81%

34% Geslachtsdaad 47% Ik doe er niet aan

54% Geen sekspartner

25% Eén sekspartner

Deze deze enquête is niet 100% waterdicht. Om anonimiteit te garanderen controleerden we geen IP-adressen, waardoor het mogelijk was om de vragenlijst meerdere keren in te vullen. We weten dus niet of de resultaten volledig representatief zijn, maar ze geven in ieder geval een beeld van ‘de CHE’er en seks’ .

Hoe denken studenten over seks voor het huwelijk?

4% 6 of meer sekspartners

1% 5 sekspartners 2% 4 sekspartners 4% 3 sekspartners 8% 2 sekspartners

Sociale Studies

En dat lijkt een redelijke inschatting. De visie ten opzichte van seks voor het huwelijk lijkt vaak samen te gaan met het wel of niet hebben van een relatie. Van de singles zegt

iets meer dan de helft geen seks voor het huwelijk te willen en vindt bijna een op de vijf seks binnen een vaste relatie oké. Maar wanneer een leuke meid of knappe gozer onderdeel van het leven wordt, worden de opvattingen hier en daar wat bijgesteld.

Welk percentage van de ongetrouwde CHE’ers is maagd?

seks enquête | 13

A dapril R e2012 m

Seks Enquête 2009: wat is er veranderd?

Het is interessant om de resultaten van drie jaar geleden naast die van nu te leggen. Het is moeilijk om keiharde conclusies te trekken, want beide enquêtes zijn niet per se representatief.

Wel kunnen we drie voorzichtige constateringen maken. Het percentage ongetrouwde studenten dat ‘nog niks’ heeft gedaan, is groter geworden. Maar de opvattingen over seks voor het huwelijk lijken soepeler geworden.

Bovendien weten we niet of het onderzoek onder dezelfde groep of soort studenten is uitgevoerd. Beide onderzoeken werden namelijk op vrijwillige basis ingevuld.

Welk percentage van de CHE’ers is maagd?

76% 62%

57%

Ten derde lijken we ons nu minder te bemoeien met de mening van anderen.

Meer mensen vulden dit jaar in dat ze het ‘prima’ vinden als andere mensen aan seks voor het huwelijk doen.

Totaal

Accepteer je het van andere mensen als ze aan seks voor het huwelijk doen?

58%

55%

11%

Het boeit me niet

47%

2009 2012

23%

21% 19%

16%

Ongetrouwde studenten

Hoe denk je over seks voor het huwelijk?

50%

11%

2009 2012

63%

24%

2009 2012

20%

24%

12% 4%

5%

In een vaste Ik doe er Ik probeer het zo Prima, relatie vind ik niet aan lang mogelijk uit ook losse te stellen; niet per contacten seks oké se tot het huwelijk

Ja, vind ik Ja, maar niet als NEE!! Ik vind het ze christen zijn prima niet kunnen

Hot Issues: over de spanning tussen geloof en seks Door Anne Grijzenhout In haar boek Hot Issues pleit Esther Kaper voor meer openheid over seksualiteit onder christenen. Het boek wordt in christelijk Nederland vol lof ontvangen en het krijgt positieve recensies. Misschien komt het doordat Esther openhartig is over de kloof tussen haar geloofsovertuiging en de seksuele verlangens die ze tijdens haar relatie ervoer.

Als je de laatste bladzijde van Hot Issues omslaat en het boek dichtklapt, moet je even bijkomen. Je bent getuige geweest van een deel van het leven van journaliste Esther Kaper. Zij schrijft op een makkelijk te lezen manier over seks, een onderwerp waar in het christelijke wereldje vaak een taboe op ligt.

Tijdens haar eerste serieuze relatie krijgt Esther twijfels over haar geloofsprincipe ‘geen seks voor het huwelijk’. “De boeken die ik hierover las, waren vooral theoretisch of hadden zo’n streng, oubollig toontje. Ik merkte dat ik hieraan in de praktijk weinig aan had. Daarom nam ik mij voor om een boek te schrijven waar ik zelf behoefte aan had.” Esthers idee resulteerde in een boek waarin geen onderwerp wordt overgeslagen: van zelfbevrediging, intimiteit in het grijze gebied tussen zoenen en de daad, pornografie tot wat een relatie eigenlijk van je vraagt.

Zoektocht Het boek is een verslag van de Esthers zoektocht, een zoektocht over de bekende regel: ‘geen seks voor het huwelijk. “Ik merkte dat dit principe op regels was gebaseerd. Ik wilde me aan de regels houden om de goedkeuring van God en mensen

zoeken wat de Bijbel zegt over het huwelijk en seksualiteit en wat Gods wil daarin voor mijn leven is. Dat laatste heb ik gedaan.”

te verdienen. Toen ik tijdens mijn relatie merkte dat ik eigenlijk niet met seks wilde wachten, kwam ik in conflict met mezelf, mijn principes en God. Ik stond voor drie keuzes: seks met mijn vriend hebben, mij krampachtig aan de regels blijven houden, of opnieuw gaan onder-

Esther denkt dat meer christelijke jongeren met vragen rondom seksualiteit en geloof zitten. “Mijn indruk is dat we ons heiliger voordoen dan we zijn. Zondags zitten we braaf in de kerk, terwijl we de avond ervoor misschien dingen op seksueel gebied hebben gedaan die we niet hadden moeten doen. Het probleem is eigenlijk dat we daar niet eerlijk over durven zijn naar elkaar. We kunnen elkaar zo snel veroordelen en daarom doen we alsof we braaf zijn. Het is goed om te zoeken naar Gods ontwerp van seksualiteit.

Geven we elkaar de ruimte om antwoorden te zoeken? Geven we elkaar de ruimte om te twijfelen?

Laten we elkaar helpen, in plaats van elkaar te veroordelen en te doen alsof we het zo goed te weten.”

Hoe kun jij omgaan met seksualiteit?

Drie tips van Esther Kaper:

1.

Zie seksualiteit als een volkomen gezond en goed deel van wie je bent.

Seksualiteit in haar puurste vorm is door God geschapen en goed. We zijn seksuele wezens en moeten leren om dat te omarmen, in plaats van seksualiteit vooral als gevaarlijk en zondig te zien. Die kanten zijn er zeker, maar Gods oorspronkelijke bedoeling met seksualiteit is briljant.

Denk niet dat je de enige bent met worstelingen op het gebied van zelfbevrediging, pornografie en seks voor het huwelijk. Ik weet honderd procent zeker dat álle christelijke jongeren met dezelfde vragen worstelen. Als we dat durven te beamen, dan kunnen we dit thema ontspannen benaderen en bespreken. Dan kunnen we elkaar inspireren en tot steun zijn.

3.

2.

Betrek God bij jouw seksuele overtuiging. Bidden voor een opleiding, baan of relatie gaat zo makkelijk, maar wanneer het over onze seksualiteit gaat, denken we dat God daar geen interesse in heeft. Of we vinden het gênant.

Niet nodig. Laat Hem je vragen en frustraties weten. Vraag Hem om antwoorden en vrede.

Esther Kaper. Beeld Eigen archief

Ad Rem april 2012

14 | satire

Roemeense studenten op werkvakantie in Ede

Verpleegkunde neemt euthanasie op in vakkenpakket

“Door bouw kenniscampus willen we Gods liefde laten zien”

“Christelijk Nederland heeft te weinig oog voor positieve kanten”

Deze zomer komen eenentwintig jongeren uit het Roemeense plaatsje Băicoi naar Ede om de kenniscampus te bouwen. De groep zit in de zevendedagsadventistenkerk en wil de vakantie graag nuttig besteden. “We hopen echt iets te kunnen betekenen voor de mensen daar.”

Nederlandse aannemers zijn woedend. Barry de Koning, eigenaar van bouwbedrijf Gebr. De Koning: “We hadden de offerte al opgestuurd. We waren blij dat we eindelijk weer eens een grote klus in beeld hadden. En dan wordt ons werk nu afgepakt door een stelletje kutpolen.”

Verpleegkundestudenten krijgen vanaf volgend jaar een extra vak: ‘euthanasie in theorie en praktijk’. “Jarenlang hebben christenen zich gedistantieerd van de praktijk”, zegt academiedirecteur Saskia van Helden. “Maar het is juist van levensbelang om er een christelijke invulling aan te kunnen geven.”

CHE-projectleider Pieter Plug begrijpt de commotie. “Maar wij zien vooral voordelen. Onze Roemeense broeders en zusters krijgen het gevoel dat ze zich inzetten voor Gods Koninkrijk en intussen kunnen wij mooi op de kosten besparen. Nu kunnen we eindelijk het gat in de begroting van ons smartphone-project financieren.”

Van Helden merkt op dat mensen die echt hun leven willen beëindigen, de weg naar de reguliere arts toch wel weten te vinden: “Daarom kunnen we beter een christelijk alternatief aanbieden.” De academiedirecteur benadrukt de meerwaarde van een christelijke euthanasie: “Zelfs als een verpleegkundige een psalm neuriet, kan een patiënt

“Ik wilde altijd al naar een West-Europees land”, zegt Bokdán Enescu aan de telefoon. “Je kent het natuurlijk van tv, maar mensen die er geweest zijn, zeggen dat het een onvergetelijke indruk op ze heeft gemaakt. Hun leven is echt veranderd.” Ook Nadia Comăneci gaat mee: “Tot vorig jaar hielpen we altijd in een zigeunerdorp in ons eigen land, maar in Nederland

is onze hulp veel harder nodig.”

Collegevoorzitter Boeleman hekelt onzorgvuldigheid Ad Rem “Ook van studenten mag kwaliteitskrant verwacht worden” Er staan te veel fouten in Ad Rem. Dat zei CHE-bestuurder Kees Boeleman tijdens een vergadering met het managementteam waarvan de notulen in handen zijn gekomen van Ad Rem. Boeleman werpt het idee op om te stoppen met het subsidiëren van Ad Rem. “Wij schamen ons voor zo’n amateuristische krant”, zegt medebestuurder Thomas Bestebuur desgevraagd.

“Je moet niet vergeten dat hier vaak potentiële nieuwe studenten langskomen. Zij zouden enorm kunnen schrikken als ze zien dat de studenten niet eens een fatsoenlijk studenten-

blaadje in elkaar kunnen draaien.”

Hoofd Mediatheek Gert-Jan Kraaidinges herkent zich in de kritiek. “Ik lees Ad Rem altijd met kromme tenen.” Het gaat volgens hem vooral om spelling, jaartallen en het verkeerd schrijven van namen. “Terwijl één blik op de wie-is-wielijst voldoende is om een naam goed te spellen.”

Hoofdredacteur Willem Jan Hordam vind de kritiek niet relevant: “We maken al fouten sinds de oprichting van de CHE in 1894. Het zou naïef zijn om te denken om te denken dat er ooit een foutloos nummer van de persen rolt. We zijn geen CHE Handelsblad.”

al een bovennatuurlijke rust ervaren.”

SGP-Tweede Kamerlid en lid van de Raad van Toezicht van de CHE Elbert Dijkgraaf reageert verbolgen op deze ideeën: “Het is niet aan ons om te beslissen over het kostbare leven, dat ons uit de hand van de Heere geschonken is.”

Student Arie Barendrecht, tevens lid van de Academieraad Gezondheidszorg, noemt deze kritiek ‘de grootst mogelijke onzin’. “We laten ons niet de wet voorschrijven door zo’n zwartekousenpoliticus. We hebben al een kleine opleiding. Als we dan ook nog eens onze oren dicht houden voor geluiden uit de samenleving, zijn we helemaal ten dode opgeschreven.”

Seks Enquête: getrouwde stellen hebben seks CHE start voorlichtingscampagne Alle getrouwde CHE-studenten hebben regelmatig seks. Dat blijkt uit resultaten van de Ad Rem Seks Enquête. Collegelid Ton Bestebreur heeft aangekondigd ‘alle mogelijke voorzorgmaatregelen’ te treffen om dit percentage ‘zo snel mogelijk’ omlaag te krijgen.

“Deze zaak heeft alle prioriteit.”

Docenten reageren geschokt op deze uitkomst. Theologiedocent Age Romkes noemt deze resultaten ‘onbestaanbaar’. “Het kan niet anders dan dat dit een hetze is tegen de christelijke moraal die wij altijd zo hoog in het vaandel hebben staan.” Zelf zegt hij niet geheel onwelwillend staan tegen het idee van cohabitatie: “Als het maar een doel

dient.”

CvB-lid Bestebreur zet ook zijn vraagtekens bij de betrouwbaarheid van het onderzoek. “Maar we kunnen niet het risico lopen om dergelijke situaties te onderschatten.” Hij heeft de afdeling Marketing & Communicatie opdracht gegeven om een voorlichtingscampagne te starten.

Hoofd Communicatie Arjan van Vught laat weten de mogelijkheden te onderzoeken. “Dan kun je denken aan voorlichtingscolleges, maar ook aan ludieke acties zoals het uitdelen van condooms met CHE-logo.”

Let op! De berichten op deze pagina zijn satirisch van aard en berusten niet op waarheid.

Redactie Ad Rem. Tekst Jan Pieter Rottier en Christiaan Pelgrim

uitgelicht | 15

A dapril R e2012 m

Koudkratje: Vloeiend goud, voor altijd koud Een gloednieuwe Audi A1 in de gang van de CHE, gratis ijs en spartelende studenten, hangend aan een spijkerbroek. Wat is er aan de hand? Maarten Tak, mede-eigenaar van Koudkratje, vertelt.

“De acties waren ter promotie van Koudkratje, de student company die ik samen met drie andere medestudenten run.

Koudkratje is het ideale middel om je bier koud te serveren: het is een koelelement in de vorm van een deksel, dat precies op je bierkrat past.” Hoe zij op dit idee gekomen zijn?

“Toen wij van de opleiding MER de opdracht kregen om een bedrijf op te zetten, zijn we met zijn vieren gaan brainstormen. We zochten een product dat dichtbij ons als mannelijke studenten ligt en leuk is om op

de markt te brengen. Eerst komen dan de onuitvoerbare en clichématige ideeën voorbij. Op den duur vroegen wij ons af wat nu grootste ergernissen zijn wat bier drinken betreft. Dan kom je al snel uit op lauw bier.”

Voor school regelden de heren een testoplage van tweehonderd stuks.

Maarten: “Daar zijn we nu bijna doorheen. Vooral de aanloop naar de zomer stimuleert de verkoop van Koudkratje.” De student company mag als het aan de CHE ligt begin april stoppen, maar dat zijn de mannen niet van plan: “Als Koudkratje gaan wij door met dit product. We

willen het grotere spel meespelen door andere partijen te benaderen.”

Hij lacht: “Het voelt een beetje alsof we kleine jongetjes zijn in de grote mannenwereld.”

Op de vraag wat de grootste valkuil is geweest gedurende de tijd van de student company, blijft het even stil. “Wellicht ons eigen optimisme.

Als beginner dachten wij misschien te groots; hoewel onze droom voor een groot gedeelte waarheid is geworden en het optimisme ons zeker gestimuleerd heeft tot hard werken en het doorzetten bij tegenslagen.”

Shinen voor een prikkie De droomjurk. Sprookjesachtig, getailleerd en met tule, maar tegelijkertijd onbetaalbaar. Terwijl de datum van het feest nadert, laat je budget de aanschaf van een mooie jurk niet toe. Herkenbaar? Jurk & Jurk is de oplossing.

Pauline Eshuis studeert Management Economie en Recht op de CHE en is mede-eigenaar van Jurk en Jurk. Zij vertelt: “Veel meiden hebben jurken in de kast hangen die ze niet meer dragen.

Vaak zijn dat jurken die maar één of twee keer gedragen zijn naar een bijzondere gelegenheid, zoals een gala. Tegelijk zijn er meiden die een mooie, betaalbare jurk zoeken. Jurk en Jurk speelt in op deze probleemstelling door te bemiddelen in vraag een aanbod.”

Ambities x 5 = Communicatiestart Ambities en doelgerichtheid verenigen zich in student company Communicatiestart. Het bedrijf wordt gerund door vijf studenten Communicatie. Ad Rem vindt het hoog tijd voor een praatje.

Communicatiestart is een bureau dat zich bekommert om alle vormen van communicatie. “Van drukwerk tot website en marktonderzoek: wij nemen het de werkgever uit handen waardoor zij zich kunnen richten op hun core business. Daarbij richten we ons vooral op startende en kleine ondernemingen”, aldus Reinder Suijker, accountmanager en medeeigenaar van Communicatiestart.

Het unieke aan Communicatiestart

is volgens Reinder toch wel hun doelgerichtheid: “Ons team bestaat uit vijf ambitieuze mannen. We weten allemaal goed wat we willen en slaan daarmee koppen met spijkers.

Daarbij is een ieder van ons gespecialiseerd in een bepaald facet van communicatie: of dit nu grafische vormgeving of marktonderzoek is.

Zodoende kunnen wij opdrachtgevers op meerdere gebieden van dienst zijn.”

Hoewel de studentenonderneming pas in februari van start is gegaan, heeft zij toch al een aantal opdrachtgevers aan de haak geslagen. Reinder: “We zijn net op bezoek geweest bij een derde opdrachtgever. Ook is er een klein communicatiebureau dat opdrachten bij ons uitbesteed.”

Jurk en Jurk richt zich op vrouwen tussen vijftien en dertig jaar oud. De nadruk ligt volgens Pauline vooral op studentes: “we organiseren bijvoorbeeld Jurk en Jurkavonden bij studentenverenigingen en scholen. Wij gaan dan langs met ons aanbod en geven meiden de gelegenheid een jurk uit te kiezen. Inmiddels hebben wij

zo’n negentig jurken ingezameld, waarvan nu een behoorlijk aantal is verkocht.

Sommige jurken worden verhuurd, omdat de aanschafprijs zo hoog lag.”

Hoewel het bedrijf oorspronkelijk is begonnen als studentenonderneming, weten de eigenaressen nog niet of zij doorgaan na de termijn van student company.

“Maar als we doorgaan, passen we het concept aan en ontwikkelen we ons online”, aldus Pauline.

Dé oplossing tegen inbrekers Een brievenbusklem ontwikkelen tegen inbrekers en vuurwerkvandalisme. Dat was het idee van vier derdejaars studenten Personeel en Arbeid die een mini-onderneming oprichtten.

Nu is het twee jaar later en runt één van hen, Ruben van Hemert, de zaak in zijn eentje.

Waarom een brievenbusklem? De tip kwam van een kennis van Ruben, die al eens van het product gehoord had. Ruben: “Het product bestond al, maar er kon nog het nodige aan veranderd en verbeterd worden.” De vier studenten gingen hard aan de

slag om er een heel nieuw product van te maken.

“Inbrekers maken vaak gebruik van de brievenbus”, staat op de website van de mini-onderneming. “En vooral rond Oud en nieuw komt het vaak voor dat er vuurwerkvandalisme plaats vindt via de brievenbus. De brievenbusklem is hiervoor de perfecte oplossing. Het is simpel te installeren en is makkelijk in gebruik.”

Nieuwe start In september vorig jaar is het bedrijfje een nieuwe weg ingeslagen.

Een jaar na de oprichting van de on-

derneming L.B. Solution (de naam komt van letter box, ‘brievenbus oplossing’) liep het schoolproject ten einde. De andere studenten storten zich op het afstuderen, maar Ruben maakte een doorstart naar een eenmanszaak.

Ruben verkoopt nog iedere week brievenbusklemmen, daarnaast is hij bezig met ‘professionalisering en verbetering´. “Het is leuk om naast je studie aan zo’n product te werken”, zegt Ruben. “Je leert er veel van. Je kunt er je creativiteit in kwijt en je kunt het bedrijf de vorm geven die je zelf wilt.”

Tekst Caroline de Vente en Ariene de Groot Beeld Suzanne van der Knijff en Joëlle Kole

Ad Rem april 2012

16 | veldhuizen

Ad Rem is de redactioneel onafhankelijke krant voor studenten en medewerkers van de CHE. COLOFON:

Veldhuizer student ‘dupe van wanbeleid’ SVE onderzoekt mogelijkheden rechtszaak [Vervolg van pagina 5] Verhuren aan studenten schijnt uiterst lucratief te zijn. Voorzitter van belangenvereniging Drive-In Veldhuizen Bram de Groot maakte eerder in lokale krant Ede Stad een rekensommetje. Hij stelde dat de drive-in woningen aan gezinnen verhuurd worden voor rond de 800 euro per maand. Aan studenten kun je per stuk 300 euro per persoon, per maand vragen. Stel je hebt vier studenten in een huis, en je bent een grote firma met 25 studentenhuizen? Dan krijg je op jaarbasis 1,2 ton in euro’s meer binnen dan wanneer je aan een gezin zou verhuren.

Het studentenaantal in Veldhuizen groeit al jaren gestaag en bewoners klagen steen en been bij de gemeente. Twee jaar geleden waren hun koophuizen namelijk nog 2,2 ton waard, maar kortgeleden kreeg een oud-student een drive-in wo-

ning aangeboden voor slechts 1,6 ton. Door de stationsfietsen, geluidsoverlast, arbeidsmigranten, en andere huurders die te weinig geld hebben voor mooie gordijnen verpaupert het beeld in de wijk.

Het College van Burgemeester en Wethouders probeert daarom al lange tijd grip te krijgen op de situatie door op bouw- en woonwetten te komen controleren. Eerder wisten verhuurders dat te omzeilen, maar nu lijkt het aan te komen op een juridische confrontatie tussen de gemeente en verhuurders.

Student en huurder in Veldhuizen Albert-jan Don reageert verbluft.

“Ik vind dit echt niet chill, zeg maar. Wij leven in de veronderstelling dat huren in Veldhuizen gewoon mag. De gemeente laat ons toch gewoon inschrijven met vier jongens op een adres? Ze ge-

ven ons valse hoop. Als wij een contract mogen tekenen en dat is goed, en vervolgens komen we bij het gemeentehuis en daar worden we hartelijk ontvangen en ingeschreven, hoe moeten wij dan weten dat er een probleem is?”

Ongeveer 120 studenten zijn voor de eerste inspecties aan de beurt.

Advocaat Tjeerd Grünbauer vertegenwoordigde Duitse en Poolse kamerhuurders, maar zijn cliënt is ‘eruit gekomen met de gemeente’ en begint geen rechtszaak. Advocaat Erik de Groot werd via het Studenten Verbond Ede (SVE) en de Landelijke Studenten Vakbond

geregeld, maar ook hij kan geen gat in het verhaal van de gemeente Ede vinden en raadt een zaak daarom af. Het SVE reageert strijdlustig. “Het mag niet mogelijk zijn dat studenten de dupe worden door wanbeleid van een verhuurder,” vindt voorzitter Bert van Leeuwen.

“De wet moet natuurlijk nageleefd worden, maar in dit geval wisten studenten niet dat ze illegaal zouden komen te wonen. Resim Investment en andere verhuurders hebben dit bij het contracteren niet kenbaar gemaakt. SVE onderzoekt of het mogelijk is hier een rechtszaak van te maken.”

“Wij leven in de veronderstelling dat huren in Veldhuizen gewoon mag.” - student in Veldhuizen

Hoofdredacteur: Jan-Willem Hordijk Eindredactie: Christiaan Pelgrim Jan Pieter Rottier Redactie: Ruben Molenaar Joëlle Kole Christiaan Pelgrim Caroline de Vente Anne Grijzenhout Jan Pieter Rottier Jacqueline Mulckhuijse Carina den Otter Arjanne Aleman Janine Guijt Martine ten Klooster Ariene de Groot Jolyn van der Garde Femke Taale Fotoredactie: Maurits Reijnoudt Suzanne van der Knijff Joëlle Kole Opmaakredactie: Pietro Kruithof Joëlle Kole Acquisitie: Annemiek van Dam

advertenties | 17

A dapril R e2012 m

Theologie studeren Theologie doe je niet studeren zomaar. doedaarom je niet Kies voorzomaar. de TUA! • • • • • • •

Bijbelgetrouw klimaat Kies daarom voor de TUA! Gedegen wetenschappelijke scholing

Grondig onderwijs in de klassieke talen • Diversiteit en dynamiek Bijbelgetrouw klimaat • Brede opleiding met diverse specialisaties Gedegen wetenschappelijke scholing • Studeren in een gemeenschap Grondig onderwijs in de klassieke talen • Kleinschalig en persoonlijk Diversiteit en dynamiek • Brede opleiding met diverse specialisaties ember 2011 v o n 5 2 d • Studeren in een gemeenschap n o v -a fo In • Kleinschalig en persoonlijk

tua.nl tua.nl

Wilhelminapark 4 te Apeldoorn, 055-577 57 00, secretariaat@tua.nl

Wilhelminapark 4 te Apeldoorn, 055-577 57 00, secretariaat@tua.nl

Ad Rem april 2012

18 | uit-agenda

man, Krijgssymfonie” a s i l E e Reni &rt “De vijfdat 45, Ede a e r c t con a, Molens ten Cultur , 20.00 uur erveringskos l 5 apri + €2,00 res €9,00 en P m i of E r ty lg Pe End Par e r - r d gie ren Tou te, E r o e R d ase stitu uu an ele ub .00 R afé S l, 20 C apri 5

t Paasmarku Ede Centr m 7 april 10.00 uur Gratis

Ja Ca mse M fé ssi 19 useum Sue Graapril ple bsti tis & 1 in E tute 7 m de , ei

CHE F 1.009 ilmfestival 23 -27 €2,00 paeprrilfi lm

Rommelm arkt Moldavië

voor

Verlengde B lokkenweg, E de 7 april & 5 m ei 09.30-12.30 uur

Gratis

Bevrijdingsfestival Wageningen 4 en 5 mei

www.4en5meiwagening en.nl/

Gratis

ndag EO Jongerehe m Gelredome, Arn 9 juni €5,00

um odi p en Opulturail C apr 26 .00 20ratis G

Koninginnedag Rhenen en l Veenendaa 30 april Gratis

Arnhem vie rt het Oranje fe est!

29 en 30 ap

ril Start: 29 apri l, rond 19.00 . www.koningi nnedagarnh em.nl Gratis

G Paerald T asco T e aah n ro 7 a n 2S4heltcertost & € pr , er, I een nd ban ve1r2,50il, 2V 0 d ing + .00 endust sko €2 uu aa riel ste ,00 r l n res er-

a nd n a g ve r U1, Dui o nl vo nus ail.

m rt r ce e, Satu 10,00n@kpn n € a co eg la ea coll 0 uur elaurm e S nd 20.0 ann

Ca ei, via jo 6 marten Ka

Circus Herman Renz Landgoed Hoekelum, Edeseweg 124, Bennekom 17 april, 16.3 0 en 20.00 uur 18 april, 14.00 uu r €10,00

recensies | 19

A dapril R e2012 m

Mensenkinderen Het kleine meisje van het grote plein

Waarom wel: Geniet van alternatieve muziek, leuke deuntjes met inspirerende teksten.

Waarom wel: indrukwekkend levensverhaal van een, op het eerste gezicht, doorsnee studente.

Waarom niet: Geen zin in muziek met rare deuntjes er tussen door? Niet luisteren!

Waarom niet: de schrijfstijl is middelmatig en af en toe langdradig.

Het land dat vol eerbied zong is het debuutalbum van Mensenkinderen, een band met een intieme, krakkemikkige indie-electro stijl. Bas Nienes is de drijvende kracht achter Mensenkinderen. Nienes zou je kunnen kennen van Anderson (Trevor on the Dancefloor), The Spirit That Guides Us of het kerstproject ‘How To Throw a Christmas Party’. De nieuwe plaat van Mensenkinderen is puur en heerlijk om naar te luisteren. In elk nummer hoor je wel wonderlijke deuntjes die nostalgisch doen terugdenken aan geluidjes uit de allereerste computerspelletjes. Wat mij betreft een toegevoegde waarde aan het album. De teksten zijn puur en kinderlijk eenvoudig. Reden: Nienes wil zo eerlijk mogelijk zijn. Zo eerlijk, dat hij in een interview toegaf dat hij de foutjes van de cd expres niet heeft weggepoetst.

Een boek dat het midden houdt tussen een biografie en een pleidooi voor de bescherming van het leven van ongeboren kinderen. Chai Ling groeit op op het Chinese platteland en blijkt al snel een intelligent meisje te zijn. Op haar zeventiende vertrekt ze naar Beijing om aan een van de beste universiteiten van het land te studeren. Ten opzichte van de Culturele Revolutie zijn de jaren tachtig een verademing. Toch zijn onderwerpen als seks en voorbehoedsmiddelen nog steeds taboe. Chai Ling wordt zwanger van haar vriendje, wat een groot probleem is. Daarom wordt zij door haar vader gedwongen tot een abortus. Gaandeweg het verhaal besluit Ling, al dan niet onder dwang en in verschillende situaties, nog drie keer tot een abortus.

Ondertussen beginnen in 1987 de studentendemonstraties. Chai Ling wordt verliefd op Feng, één van de leiders van de demonstraties en samen met hem zet ze verschillende organisaties op poten. Verschillende aanleidingen zorgen ervoor dat Chai Ling samen met 3100 andere studenten in hongerstaking gaat op het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing. Onder leiding van de dappere studente wordt het plein omgevormd tot een permanent hoofdkwartier van stakers en betogers. In dit deel van het boek staan veel details en is het verhaal langdradig. Omdat de Communistische Partij Chai Ling ziet als een misdadiger, wordt zij gedwongen op de vlucht te slaan.

Ook hierover vertelt ze uitvoerig. Eenmaal aangekomen in Amerika probeert zij een bestaan op te bouwen dat met vallen en opstaan toch tot succes leidt. Ze wordt een zeer overtuigd christen en start in 2010 een actie op tegen gedwongen abortussen en tegen de eenkindpolitiek van China.

Het land dat vol eerbied zong vertelt het geloofsleven van Nienes en zijn verlangen naar vroeger. De teksten zijn geïnspireerd op Bijbelverhalen en in de nummers hoor je soms een bekend kinderliedje terugkomen. De singer-songwriter ging voor de cd op zoek naar zijn jeugdjaren, naar het kind in hem. En daarvanuit heeft hij de teksten geschreven.

Mensenkinderen heeft met Land dat vol eerbied zong een prachtige cd met pure, eerlijke teksten neergezet, die de luisteraar die opzoek is naar alternatieve, christelijke muziek, zeker zal waarderen.

Anne Grijzenhout

In gesprek

Chronicle Waarom wel: Interessant concept met een paar mooie creatieve scènes.

Waarom niet: Erg, erg middelmatige uitvoering. Gewoon niet naar de bioscoop gaan.

Na bovennatuurlijke praktijken en een alien invasion is dit keer het superheldengenre onderwerp voor de nieuwste big budget found footage film. Drie vrienden krijgen op mysterieuze wijze telekinetische krachten, met alle gevolgen van dien. Met de cameraman als een van de personages, is het idee om de kijker extra bij het verhaal te betrekken. Als het werkt is het een creatieve manier om je te laten geloven dat het ‘echt gebeurd’ is. Maar Chronicle bewijst dat wanneer het niet goed lukt, het een uitermate vermoeiende zit kan zijn.

De film begint al met een misstap: het hoofdpersonage wordt neergezet als een zeurderig personage dat zonder goede redenen met een camera begint te sjouwen.

De reden waarom het allemaal handheld gefilmd is, wordt nergens duidelijk en het blijft knagen. Al redelijk snel voelt de film aan als een home video van mensen die je niet kent en die je eigenlijk ook niet wilt leren kennen.

Met de geforceerd voelende stijlkeuze, valt het des te meer op hoe functioneel de gesprekken tussen de hoofdpersonages zijn.

De spontaniteit wordt verstoord door semiserieuze opmerkingen waarvan je weet dat die later terug komen. Daarnaast zijn het ook allemaal excentrieke personages.

Voor een film die ‘als echt’ wil worden, zijn dat geen slimme keuzes. Het voelt geforceerd en het ongeduld slaat snel in.

Je wacht op de coole scènes uit de trailer.

Maar het wachten is tevergeefs, nergens wordt de film interessant of spannend.

Advies? Gewoon de trailer kijken en het daarbij laten.

Jacqueline Mulckhuijse Frank van Wijhe

Waarom wel: Het absurdisme van de stukken maakt dat je geboeid blijft.

Waarom niet: De delen zijn net iets te langdradig.

De voorstelling In gesprek van toneelvereniging Mare bestaat uit drie afzonderlijke delen. Bij alle drie staat een absurd gesprek op een absurde locatie centraal.

In ‘De kanarie’ houdt een echtpaar in een witte huiskamer een staccato dialoog, waarin ze spelen met de betekenis van de woorden ‘zitten’ en ‘staan’. In ‘Tele’ bezoekt een stel een restaurant waarbij iedere tafel een eigen tv heeft. De man gedraagt zich asociaal en ontvlucht een goed gesprek met zijn vrouw. En in ‘Een wonderbaarlijke nacht’, krijgen twee collega’s die samen in een hotelkamer slapen bezoek van een droomverschijning.

De absurditeit, vooral in het derde deel, maakt dat je geboeid naar de voorstelling blijft kijken. En in het tweede deel boeit ook de herkenbaarheid. Iedereen kent wel een stel dat in een restaurant niets zinnigs heeft om over te praten.

Toch duurde het allemaal net iets te lang.

Bij ‘De kanarie’ kon je op den duur raden welke wending de dialoog zou nemen. En in ‘Een wonderbaarlijke nacht’ werd, alsof het een klucht was, iets te lang door gesteggeld over wie welk bed nam, wie het licht uit moest doen en voor wie de verschijning eigenlijk gekomen was. Bij ‘Tele’ had het vooral te maken met het acteerwerk. De emoties van de acteurs waren net iets te overtrokken. Zo is de vrouw bijna het hele stuk boos en werkte ze niet naar een climax toe.

Jan Pieter Rottier

(advertentie)

STUDENTEN

AVOND IEDERE DONDERDAGAVOND vanaf 21.30

Het gezelligste café en terras van Ede!

FRIENDS

Lounchen met vrienden en vriendinnen, aan een tafeltje of op één van de lounge bankjes met een lekker drankje of een panini.

Veranda met verwarming!

DJ

Onze veranda haalt een stukje gezelligheid van binnen naar buiten! Wanneer het wat kouder wordt is de veranda lekker verwarmd.

WIJ ZOEK

EN

ALTIJD

ENTHOUSI

AST

PERSONEE

L

VOOR ME

info@cafe

GRAND CAFÉ PREMIER MUSEUMPLEIN EDE

ER INFO:

premier.n

l