Σκοπός της παρακάτω εργασίας είναι αρχικά να μελετήσουμε τα αναπαραστατικά εργαλεία της αρχιτεκτονικής γλώσσας από το χθες στο σήμερα, με άξονα σκέψης τον ορίζοντα του μέλλοντος. Ξεκινήσαμε από τα αρχαία χρόνια με τα πρώτα εργαλεία εικονοποίησης του αρχιτεκτονικού έργου. Σχέδια με διάφορα μέσα, σε διάφορα υλικά και προχωρήσαμε σε αυτό που αποτελεί τομή σύγχρονο πολιτισμό, τον Μοντερνισμό. Εκεί, το αρχιτεκτονικό πνεύμα συντέλεσε κυρίαρχα στο να εκφραστεί η σημερινή πολιτιστική ανάπτυξη.
Έπειτα, τη δεκαετία του ’50, ’60 και ‘70 ταεργαλεία μετάδοσης της ιδέας σε αρχιτεκτονικό παράγωγο έμοιαζαν λίγα μπρος στο τεχνολογικό
κύμα που ερχόταν. Σήμερα, αναγνωρίζουμε πλήρως τη μετάβαση από τον φυσικό κόσμο στο ψηφιακό. Η ανάδυση της ψηφιακότητας ακμάζει και αποτελεί στοίχημα κατά πόσο θα συγκεραστεί με τις κοινωνικές ανάγκες που δημιουργούνται ή ακόμα και με ποιο τρόπο θα τις επαναδιαμορφώσει.
Εικονική Πραγματικότητα, Β.Μπουρδάκης,
Ιούνιος 2020
